tag:blogger.com,1999:blog-8235561831656232282024-03-05T10:08:58.764+02:00ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ LORD JESUS CHRISTΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ.Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.comBlogger1842125tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-78271075554241475742010-08-02T15:26:00.004+03:002010-08-09T12:10:13.503+03:00ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. SOS- 1)ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ 2)ΝΕΟ: http://hristospanagia3.blogspot.comἈγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί<br />
Ἄν λάβετε ἕνα e- mail, ὑποτίθεται ἀπό ἐμένα (panagiatheotokos@gmail.com), πού νά σᾶς ζητᾶ νά στείλετε χρήματα, ἀγνοῆστε το.<br />
π. Σάββας<br />
<br />
Dear brothers in Christ<br />
If you receive a e-mail, supposed from me(panagiatheotokos@gmail.com), don' t pay attention at all.<br />
p. Savvas Agioreitis<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Σύν Θεῷ, τό ἱστολόγιό μας λειτουργεῖ μέ τή νέα διεύθυνση:</span></b><br />
<div style="background-color: #6fa8dc;"><a href="http://hristospanagia3.blogspot.com/"><b><span style="font-size: x-large;">http://hristospanagia3.blogspot.com</span></b></a><br />
<b><span style="font-size: x-large;">ΟΙ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩΝΤΑΙ <a href="http://hristospanagia3.blogspot.com/">ΕΔΩ</a> </span></b></div>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-74052293792151936792010-08-02T09:14:00.001+03:002010-08-02T09:14:30.412+03:002 Αυγούστου Συναξαριστής Ανακομιδή Λειψάνου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, Εύρεσις Λειψάνων Μαξίμου, Δάδα και Κυντιλλιανού Μαρτύρων, Εγκαίνια Ναού Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Φωκά, Αποβίωση Βασιλέα Ιουστινιανού του Β’, Θεοδώρου Νεομάρτυρα, Βασιλείου Δια Χριστόν Σαλού, Φωτεινής Οσίας Κυπρίας.<b>Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTIeg5lNYzL754HXFkZr6YzU8rQY0VjC4YWwK6wj_1RDjq68ZWsznbMEJXhcg3fmcZ_9xPr-vX4l5KB4L3gVDxNzfEvxg_E90a6AbuiN8cQPB7qixXXDXwIlb0Wq7W-QnymGDhJfTtPKYe/s1600/0802_Stefanos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTIeg5lNYzL754HXFkZr6YzU8rQY0VjC4YWwK6wj_1RDjq68ZWsznbMEJXhcg3fmcZ_9xPr-vX4l5KB4L3gVDxNzfEvxg_E90a6AbuiN8cQPB7qixXXDXwIlb0Wq7W-QnymGDhJfTtPKYe/s200/0802_Stefanos.jpg" width="142" /></a></div>Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνέβη στὰ χρόνια ποὺ οἱ μεγάλοι διωγμοὶ τῶν πρώτων χριστιανῶν εἶχαν κοπάσει καὶ αὐτοκράτωρ ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.<br />
Τότε, ὁ Ἅγιος Στέφανος φανερώθηκε τρεῖς φορὲς σὲ κάποιον εὐσεβῆ γέροντα ἱερέα, τὸ Λουκιανό, καὶ τοῦ ἀποκάλυψε τὸν τόπο, ὅπου ἦταν κρυμμένο τὸ λείψανό του. Αὐτὸς ἀμέσως τὸ ἀνέφερε στὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Ἰωάννη, ποὺ μὲ τὴ σειρὰ του πῆγε στὸν ὑποδεικνυόμενο τόπο καὶ πράγματι βρῆκε τὸ Ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Κατὰ τὴν εὕρεση ἔγινε μεγάλος σεισμός, καὶ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου πλημμύρισε εὐωδία τοὺς παρευρισκόμενους στὸν τόπο ἐκεῖνο.<br />
Λέγεται ὅτι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἀκούστηκαν ἀγγελικὲς φωνές, ποὺ ἔλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ἂς εἶναι στὸ Θεό, στὰ ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὴν ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία γῆ ἂς βασιλεύσει ἡ θεία εἰρήνη, διότι ὁ Θεὸς φανέρωσε τὴν εὐαρέσκειά Του στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ Του.<br />
Φανέρωναν, ἔτσι, οἱ ἄγγελοι περίτρανα ὅτι ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος μαρτύρησε γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.<br />
Ἀργότερα, τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου μεταφέρθηκαν ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐναποτέθησαν στὸν – ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ – ἀνεγερθέντα Ναὸ ὑπὸ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου.<br />
<a name='more'></a><br />
<b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.</b><br />
Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων πρωτόαθλε Στέφανε· σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδές σου τὸν Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.<br />
<br />
<a href="" name="more"></a><br />
<br />
<b>Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἀνακομιδῆς. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.</b><br />
Ὡς πλοῦτος ἀκένωτος, τῆς ἀθανάτου ζωῆς, τὸ θεῖόν σου Λείψανον, ἐκ τῶν λαγόνων τῆς γῆς, τῇ κτίσει ἀνέτειλεν· ὅθεν ἡ Ἐκκλησία, θείαν χάριν τρυγῶσα, Στέφανε Πρωτομάρτυς, κατὰ χρέος τιμᾷ σε· ἣν φύλαττε πρεσβείαις σου, ἐκ πάσης αἱρέσεως.<br />
<br />
<b>Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Αὐτόμελον.</b><br />
Πρῶτος ἐσπάρης ἐπὶ γῆς, ὑπὸ τοῦ οὐρανίου Γεωργοῦ πανεύφημε· πρῶτος τὸ αἷμα ἐπὶ γῆς, διὰ Χριστὸν ἐξέχεας μακάριε· πρῶτος ὑπ’ αὐτοῦ, τὸν τῆς νίκης στέφανον ἀνεδήσω ἐν οὐρανοῖς, ὡς Ἀθλητῶν προοίμιον, στεφανῖτα, τῶν Μαρτύρων ὁ πρώταθλος.<br />
<br />
<b>Μεγαλυνάριον.</b><br />
Ὅλον διάλαμπον ὑπερφυῶς, αἴγλῃ ἀφθαρσίας, ὡς πολύολβος θησαυρός, ἀπὸ γῆς ἐφάνη, Χριστοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ, Στέφανε Πρωτομάρτυς, τὸ θεῖον σκῆνός σου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Εὕρεσις Τιμίων Λειψάνων Ἁγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Δᾴδα καὶ Κυντιλλιανοὺ </b><br />
<br />
Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ ἔζησαν στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοὺ (296 μ.Χ.), στὴν πόλη Δωρόστολο στὴ χώρα τῆς δεύτερης Μυσίας, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.<br />
Ὅταν τοὺς συνέλαβε ὁ Ὕπατος Ταρκίνιος, διέταξε νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Ἅγιοι ἀρνήθηκαν νὰ ἐκτελέσουν τὴ διαταγή, μαστιγώθηκαν ἀλύπητα. Ἔπειτα τοὺς ὁδήγησαν σ’ ἕναν τόπο, ποὺ εἶχε τὴν ὀνομασία Ὀζοβίας καὶ ἐκεῖ – 13 Ἀπριλίου – τοὺς ἀποκεφάλισαν.<br />
Σ' αὐτὴ τὴν τοποθεσία λοιπόν, ἔμειναν γιὰ πολλὰ χρόνια κρυμμένα τὰ λείψανά τους. Ἀλλὰ τὴν 2α Αὐγούστου, ἄγγελος Κυρίου φανέρωσε τὸν τόπο ὅπου ἦταν κρυμμένα τὰ ἅγια λείψανα τῶν τριῶν Μαρτύρων, καὶ μεταφέρθηκαν στὸ ναὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (στὴν Κωνσταντινούπολη), στὸν τόπο Βιγλεντίου λεγόμενο, ὅπου καὶ πανηγυρίζουν στὴν μνήμη τους.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἐγκαίνια ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου πλησίον τῆς ἁγιοτάτης Μεγάλης Ἐκκλησίας</b><br />
<br />
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονὸς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς </b><br />
<br />
Δὲν ἔχουμε κανένα βιογραφικό του στοιχεῖο, ἁπλὰ ἀναφέρεται σὰν Ἅγιος της Ἐκκλησίας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἡ ἀποβίωση τοῦ εὐσεβῆ Βασιλιὰ Ἰουστινιανοῦ Β’ ποὺ τάφηκε στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους </b><br />
<br />
Πρόκειται γιὰ τὸν Ἰουστινιανὸ Β’ τὸ νέο, τὸν Ρινότμητο, ποὺ βασίλευσε ἀπὸ τὸ ἔτος 685 ἕως τὸ ἔτος 695.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Νεομάρτυρας </b><br />
<br />
Ἀσυμβίβαστος μέχρι θανάτου ἀπέναντι στὶς Τούρκικες προκλήσεις γιὰ τὴν πίστη του.<br />
Ὁ νεομάρτυρας Θεόδωρος γεννήθηκε σ’ ἕνα χωριὸ τῆς ἐπαρχίας Ἑλλησπόντου καὶ Τρωάδος, ποὺ Τούρκικα ὀνομαζόταν Ἐρένκιοι. Ἀνατράφηκε δὲ ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Γεώργιο καὶ τὴν Κυριακή.<br />
Σὲ νεαρὴ ἡλικία πῆγε στὴν πόλη Τανὰκ Καλὲ (Δαρδανέλια), ὅπου ἔμαθε καὶ ἐξασκοῦσε τὴν τέχνη ἐπεξεργασίας σουσαμιοῦ. Ἂν καὶ ἦταν μόλις 20 χρονῶν, ὁ Θεὸς τὸν εἶχε προικίσει μὲ πλούσια ἀρετή. Αὐτὸ ὅμως τὸ πρόσεξε καὶ κάποιος πλούσιος Τοῦρκος τῆς πόλης, ποὺ θέλησε νὰ τὸν ἐξισλαμίσει καὶ νὰ τὸν κάνει γαμπρό του καὶ κληρονόμο του. Γι’ αὐτὸ καὶ χρησιμοποίησε πολλὰ δόλια μέσα. Ἀλλὰ ὁ Θεόδωρος ἀπέρριψε ὅλες τὶς προτάσεις του. Τότε ὁ Τοῦρκος τὸν συκοφάντησε στὸν κριτὴ τῆς πόλης, ὅτι δῆθεν ὁ Θεόδωρος – μετὰ ἀπὸ μία ἀρρώστια του – εἶπε ὅτι θὰ γίνει μωαμεθανός, ἂν γίνει ὑγιής.<br />
Ὁ Κριτὴς ρώτησε τὸν Θεόδωρο ἂν ἀληθεύουν ὅλα αὐτά. Τότε ὁ μάρτυρας ἀπάντησε: «Ἐγὼ εἶμαι χριστιανὸς ἀπ' τοὺς γονεῖς μου καὶ χριστιανὸς θέλω νὰ πεθάνω. Τὸν Ἰησοῦ μου δὲν ἀρνοῦμαι καὶ τὴ μιαρὴ θρησκεία σας ἀπεχθάνομαι». Ἀμέσως τότε τὸν ἅρπαξαν καὶ ὑπέστη πολλὰ καὶ φρικτὰ βασανιστήρια.<br />
Τελικὰ στὶς 2 Αὐγούστου 1690, στὶς 3.00 μ.μ. τὸν ἀποκεφάλισαν. Τὸ 1922 ἡ τίμια κάρα τοῦ Ἁγίου, μεταφέρθηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ὅσιας Ξένης στὴ Νίκαια Πειραιῶς.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός καὶ θαυματουργὸς ἐν Μόσχᾳ (Ρῶσος) </b><br />
<br />
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἡ Ὁσία Φωτεινὴ ἡ Φώτου ἡ Κυπρία</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyfc0i2hWFi5eoYAYsB1M6_QLIeF1jdlLj90xkmfcNZtkbspBBk_Syx9x3KuzC-orbGhhPK8KYHIDD24b9ODVMFGezx-X98OoRByHizHBJQdNKgvUUdX_XLLp3D6pDWsXYuMNaYqMVVDtM/s1600/0802_Foteini_Kypria.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyfc0i2hWFi5eoYAYsB1M6_QLIeF1jdlLj90xkmfcNZtkbspBBk_Syx9x3KuzC-orbGhhPK8KYHIDD24b9ODVMFGezx-X98OoRByHizHBJQdNKgvUUdX_XLLp3D6pDWsXYuMNaYqMVVDtM/s200/0802_Foteini_Kypria.jpg" width="133" /></a></div>Ἐκεῖνο ποὺ πραγματικὰ ἀναδεικνύει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἐξυψώνει καὶ σὲ τούτη τὴ ζωὴ μὰ καὶ στὴν αἰωνιότητα, δὲν εἶναι ἡ ὑψηλὴ καταγωγή, οὔτε τὰ γράμματα, οὔτε τὰ πλούτη, ἀλλὰ ἡ πίστη ἡ χριστιανικὴ κι ἡ ἀρετή.<br />
Ἀπόδειξη τρανή τῆς ἀλήθειας αὐτῆς εἶναι καὶ ἡ Ἁγία Φωτεινὴ ἡ Κυπρία, ἡ γνωστὴ σὲ ὅλο τὸ νησὶ μὲ τὸ ὄνομα Ἁγία Φώτου ἡ θαυματουργός.<br />
Πότε ἔζησε ἀκριβῶς ἡ Ὁσία καὶ ποιὰ ἦταν ἡ καταγωγή της, δὲν γνωρίζουμε.<br />
Ἡ παράδοσή μας λέει πὼς γεννήθηκε στὸ Ριζοκάρπασο ἀπὸ ἁπλοϊκούς, ἀλλὰ εὐλαβεῖς γονεῖς. Ἀπὸ μικροῦλα ἡ Φωτοὺ ξεχώριζε ἀπὸ τὶς συνομήλικές της γιὰ τὴν καλοσύνη της, τὸ φέρσιμό της, τὴν προθυμία της νὰ ἐξυπηρετήσει τοὺς ἄλλους, τὴν ἀρετή της. Τὰ μεγάλα της φωτεινὰ μάτια καθρέφτιζαν τὸν πλοῦτο τῆς καρδιᾶς της καὶ σκόρπιζαν παντοῦ τὴν ἐμπιστοσύνη, τὴν χαρά. Στὸ σχολεῖο τοῦ χωρίου της ἔμαθε ἡ Φωτοὺ τὰ πρῶτα γράμματα. Σὰν ἔμαθε νὰ διαβάζει πῆρε κι ἄρχισε νὰ ἀποστηθίζει διάφορους ψαλμοὺς καὶ ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας. Κάθε Κυριακὴ καὶ γιορτὴ σὰν ἄκουγε τὸ σήμαντρο νὰ χτυπᾷ ἡ ἁγνὴ ψυχὴ της σκιρτοῦσε ἀπὸ χαρὰ κι ἔσπευδε πρώτη αὐτὴ μαζὶ μὲ τοὺς εὐσεβεῖς γονεῖς της νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία! Ἐκεῖ, ἀκίνητη σὰν κολῶνα δωρικὴ παρακολουθοῦσε μ’ εὐλάβεια καὶ προσοχὴ τὶς διάφορες τελετὲς καὶ τὴ Θεία καὶ Ἱερὴ μυσταγωγία. Καὶ δοξολογοῦσε τὸν Θεὸ μὲ τὴν καρδιά της.<br />
Πόση εὐλογημένη στ’ ἀλήθεια εἶναι ἡ οἰκογένεια, ὅταν μέσα σ’ αὐτὴν κατοικεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ὅταν τὸ ἅγιο θέλημά του κατευθύνει καὶ τὶς σκέψεις καὶ τὰ λόγια καὶ τὶς πράξεις τῶν μελῶν της!<br />
Τέτοια εὐτυχισμένη κι εὐλογημένη οἰκογένεια ἦταν ἡ οἰκογένεια τῆς Φωτούς. Μὲ τὴν ὁμόνοια, τὴν ἀγάπη, τὴν ἀνοχή, τὴν εἰρήνη περνοῦσε κάθε μέρα ἡ ζωή. Κι ὅταν ἔπεφτε τὸ δειλινὸ καὶ τὸ σούρουπο ἄρχιζε ν’ ἁπλώνεται στὴ γῆ, γονεῖς καὶ κοροῦλα μαζευόντουσαν σὲ κάποια γωνιά, καὶ ἀπ' τὴν καρδιὰ ἀνέπεμπαν θερμὴ προσευχὴ μπροστὰ στὶς εἰκόνες κάποιων ἁγίων μορφῶν, ποὺ τὸ ἱλαρὸ φῶς ἐνὸς καντηλιοῦ φώτιζε ἀπαλά.<br />
Σὰν διάβηκαν τὰ παιδικὰ χρόνια κι ἡ Φωτοὺ μπῆκε στὴν ἐφηβεία ἡ μανοῦλα της δειλὰ – δειλὰ ἄρχισε στὴν κοροῦλα της νὰ μιλᾷ γιὰ γάμο καὶ οἰκογένεια. Ἡ ἁγνὴ παρθένα στὴν ἀρχὴ κοκκίνιζε καὶ δὲν ἔβγαζε μιλιά. Κάποια μέρα ὅμως τόλμησε νὰ μιλήσει κι εἶπε λίγα λόγια καὶ ἁπλά.<br />
- Μανοῦλα! Γιατί μου μιλᾷς γιὰ γάμο; Ἐγὼ ἔχω ἤδη βρεῖ τὸν καλό μου. Ὅμοιός του δὲν εἶναι ἄλλος στὸν κόσμο κανείς...<br />
Ἡ καλὴ μάνα τρόμαξε. Ἡ καρδιὰ της πῆγε νὰ σπάσει. Γιὰ μία στιγμὴ νόμισε πὼς ἡ κόρη της μὲ κάποιο εἶχε συνδεθεῖ κι ἑτοιμάστηκε νὰ τὴ μαλώσει. Κι ἡ κόρη ποὺ κατάλαβε τοὺς φόβους της ἔσπευσε νὰ ἐξηγήσει.<br />
- Μανοῦλα! Μὴ φοβᾶσαι. Ἡ κόρη σας δὲν πρόκειται ποτὲς νὰ σᾶς ντροπιάσει. Προσεύχου μονάχα νὰ μὲ κρατάει ὁ Θεὸς στὸν δρόμο του. Ὁ καλός μου δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Χριστό μου, τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή μου...<br />
Ἡ καλὴ μάνα στὰ λόγια τοῦτα δὲν θέλησε ν’ ἀπαντήσει.<br />
«Ἔλα, τῆς εἶπε. Ὁ πατέρας περιμένει στὸ διπλανὸ χωράφι. Πάω νὰ τὸν βοηθήσω. Σὺ κάτσε στὸ σπίτι καὶ κοίταξε τὴν δουλειά σου».<br />
Καὶ βγῆκε.<br />
Ὅμως τῆς Φωτεινῆς τὰ λόγια τὴν εἶχαν κυριολεκτικὰ συνταράξει:<br />
«Ἐγὼ βρῆκα τὸν καλό μου. Δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Χριστό μου, τὸν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή μου».<br />
Μιὰ νύχτα ἡ μητέρα τῆς ξύπνησε. Ἄδικα πάσχισε νὰ ξανακοιμηθεῖ. Χάθηκε ὁ ὕπνος της. Γι’ αὐτὸ σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ διπλανὸ δωμάτιο, ποὺ ἔμενε ἡ κόρη της κάτι νὰ πάρει. Τί εἶδε ὅμως ἐκεῖ; Ἀλοίμονο! Τὸ στρῶμα ἀδειανὸ κι ἀνέγγιχτο. Ἔλειπε ἡ Φωτού.<br />
Ἡ καημένη ἡ μάνα τρομαγμένη ἔτρεξε καὶ ξύπνησε τὸν σύζυγό της. Καὶ μαζί του ἄρχισε νὰ ψάχνει στὸ σπίτι, στὸν δρόμο κι ἔξω ἀπ’ τὸ χωριὸ γιὰ νὰ βροῦν τὴν κοροῦλα τους. Τὰ χαράματα ἐκεῖ ποὺ μὲ τὰ μάτια ὁλοκόκκινα ἀπ’ τὸ κλάμα καὶ τὴν καρδιὰ σπασμένη ἀπ' τὸν φόβο γύριζαν στὸ σπίτι, κάτι βλέπουν. Τί; Τὴν κοροῦλα τους! Τὴ Φωτοὺ νὰ γυρίζει μονάχη!<br />
- Κόρη μας! εἶπαν κι οἱ δυὸ μ’ ἕνα στόμα. Κόρη μας ἀγαπημένη! Ποῦ ἤσουνα; Ποῦ πέρασες τὴ νύχτα;<br />
Κι ἡ κόρη μὲ γλυκύτητα καὶ στενοχώρια γιὰ τὴν ἀνησυχία καὶ τὸν φόβο ποὺ τοὺς πότισε, ἀπήντησε:<br />
- Γονεῖς μου ἀγαπημένοι! Συγχωρέστε με πού σᾶς στενοχώρησα. Δὲν τὸ ἤθελα. Δὲν ἤμουνα σὲ κανένα κακὸ τόπο. Ἤμουνα στὸ ἀσκητήριό μου. Πῆγα ἐκεῖ ἀπὸ νωρὶς γιὰ ἀγρυπνία καὶ προσευχή. Μέρες τώρα κάθε βράδυ πηγαίνω ἐκεῖ καὶ μένω μὲ τὸν Νυμφίο μου Χριστό. Μένω καὶ προσεύχομαι γιὰ σᾶς, γιὰ τοὺς δικούς μας, τὴν πατρίδα μας, γιὰ μένα. Συνήθως ἐπιστρέφω πολὺ πρωί, ὅταν ἀκόμη κοιμᾶστε. Σήμερα ὅμως παρασύρθηκα στὴν προσευχὴ καὶ ξεχάστηκα. Ἔτσι ἄργησα. Συγχωρέστε με, εἶπε ξανά, πού σᾶς λύπησα καὶ σᾶς ἔκαμα ν’ ἀνησυχήσετε...<br />
Καὶ τὰ μάτια της γιόμισαν δάκρυα.<br />
Ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ἀθῳότητα τῆς μορφῆς της, τὰ μάτια της τὰ δακρυσμένα καθησύχασαν τοὺς καλοὺς γονεῖς, ποὺ δὲν τόλμησαν νὰ τὴν μαλώσουν περισσότερο, οὔτε καὶ σκέφτηκαν νὰ τὴν περιορίσουν καὶ νὰ τῆς ἀνακόψουν τὴν ἱερὴ ἀπόφασή της νὰ ζήσει γιὰ τὸν Χριστό.<br />
Τὴν ἄλλη μέρα οἱ γονεῖς τῆς Φωτούλας συνόδεψαν τὴν κόρη τους στὸ ἀσκητήριό της. Ἦταν μία σπηλιὰ ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό, μὲ λίγο φῶς, ἀλλὰ καθαρή. Σ' αὐτὴν ἡ Ἁγία κάποια μέρα μὲ τὶς εὐχὲς τῶν γονιῶν της, κι ἀφοῦ ἀποχαιρέτησε τὶς φίλες της, κατέφυγε νὰ ζήσει, ὅπως ποθοῦσε τὴν ζωή της. Σὲ λίγο καιρὸ ὅμως τὸ ταπεινὸ καὶ φτωχικὸ κατάλυμά της ἔγινε τόπος πολυσύχναστος, τόπος ἐπισκέψεων καὶ προσκυνήματος, τόπος καταφυγῆς καὶ παρηγοριᾶς, μὰ καὶ διδασκαλίας καὶ καθοδηγήσεως τῶν κατοίκων ὅλων τῶν γύρω χωριῶν.<br />
Στὸ σπήλαιο αὐτὸ ἡ ἁγνὴ καὶ ἡ ἡρωικὴ κόρη πέρασε ὅλη της τὴ ζωή. Μιὰ ζωὴ ἐγκαρτέρησης καὶ προσευχῆς, ζωὴ ἐγκράτειας καὶ ἀφιέρωσης ὁλοκληρωτικῆς στὸν Οὐράνιο Νυμφίο Χριστό.<br />
Εἴπαμε τὴ ζωὴ αὐτὴ ἡρωική. Κι εἶναι στ’ ἀλήθεια ἡρωική. Γιατί ὁ βίος τοῦ πιστοῦ, μέσα στὴ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ «εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου», εἶναι μία πορεία ἔνδοξη πρὸς αἰώνιο τέρμα. Εἶναι ἀνάγκη ὁ πιστὸς κάθε ἥμερα νὰ δίνει τὴ μαρτυρία τῆς πίστεώς του. Ἕνας ἀγῶνας εἶναι τοῦτος καὶ μία μάχη γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς τελειότητας. Τὸ τέλος δὲν εἶναι πάντα εἰρηνικὸ καὶ ἀνώδυνο. ὁ σκοπὸς ὅμως εἶναι πάντα ὁ ἴδιος, ἡ σωτηρία, ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ μέσα στὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας. Καὶ τὸ μέσο καὶ κεῖνο εἶναι ἕνα, ἡ προσφορὰ τοῦ ἐαυτοῦ μας ὁλόκληρου σὲ μία θυσία ζωντανὴ κι εὐπρόσδεκτη στὸν Κύριο, «εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου». Ἐπισκόπου Διονυσίου Ψαριανοῦ, Μαρτυρία Ἰησοῦ Χρίστου, σελ. 252. Μὲ αἷμα καὶ μὲ δάκρυ «μεγαλυνθήσεται ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός».<br />
Ναί! μεγαλυνθήσεται ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός. Αὐτὸ ἔγινε καὶ μὲ τὴν ἁγνὴ κόρη, τὴν Φωτού. Ἐδῶ ζωντανὴ τὴν δόξασε ὁ Κύριος.<br />
Θαύματα πολλά, πολλὰ θαύματα ἔκαμε ἡ Ἁγία σὲ πονεμένους καὶ δυστυχισμένους, ὅταν ἀκόμη βρισκόταν στὴ ζωή. Ἐδῶ καὶ πεθαμένη τὴν τίμησε. Τὸ ἅγιο λείψανό της ποὺ τάφηκε κι εὑρέθηκε στὴ σπηλιὰ γύρω στὰ 1718 – 1732 μὲ τὴ σκαλιστὴ ἐπιγραφὴ ἀπὸ πάνω «Φωτεινὴ Παρθένος Νύμφη Χριστοῦ», ἐξακολουθεῖ καὶ σήμερα νὰ προσφέρει τὴ θεραπεία στοὺς ἀρρώστους, στοὺς τυφλοὺς τὸ φῶς, στοὺς πονεμένους τὸ ψυχικὸ ξεκούρασμα καὶ τὴ χαρά.<br />
Τὸ ἀσκητήριο τῆς ἁγίας Φωτεινῆς ὑπάρχει καὶ σήμερα.<br />
Βρίσκεται στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἀνδρόνικος.<br />
Σ’ αὐτὸ μπαίνει ἕνας ἀπὸ μία στενὴ εἴσοδο καὶ καταβαίνει ἀπὸ μία σκάλα φτιαγμένη ἀπὸ ἐγχώριες πέτρες καὶ ποὺ ἔχει 23 σκαλοπάτια. Τὸ σπήλαιο μοιάζει μὲ κατακόμβη, σὰν κι ἐκεῖνες ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστιανοί. Στὸ βάθος τοῦ σπηλαίου εἶναι τὸ ἁγίασμα. Ἀπὸ τὸ νερὸ αὐτὸ παίρνουν οἱ ἄρρωστοι καὶ πλένουν τὰ ἀρρωστημένα μέλη τους γιὰ νὰ θεραπευτοῦν.<br />
Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία πιστεύεται, πὼς θεραπεύει τὰ ὀφθαλμικὰ νοσήματα.<br />
Στὰ μαῦρα χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς τὸ σπήλαιο τῆς Ὁσίας χρησιμοποιήθηκε καὶ ὡς ναός. Μέσα σ' αὐτὸν λιγογράμματοι, μὰ πιστοὶ ἱερεῖς θέριεψαν τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα μὲ τὰ ἁπλά, ἀλλὰ καὶ μαγικὰ λόγια τοῦ ποιητῆ:<br />
Μὴ σκιάζεστε στὰ σκότη<br />
κι ἡ λευτεριὰ σὰν τῆς αὐγῆς τὸ φεγγοβόλο ἀστέρι<br />
τῆς νύχτας τὸ ξημέρωμα θὰ φέρει.<br />
Ἡ Ἁγία Φωτεινὴ εἶναι πολὺ σεβαστῆ στὴν Κύπρο. Σεβαστῆ γιὰ τὰ θαύματά της τὰ πολλά, ποὺ πετυχαίνουν ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ μ’ εὐλάβεια καὶ πίστη καταφεύγουν στὸ ναό της. Ὑπάρχει ἐπίσης παράδοση ποὺ λέει, πὼς στὸ Ριζοκάρπασο ὑπάρχουν καὶ σήμερα συγγενεῖς ἀπὸ τὴ γενιά της.<br />
Τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς της χιλιάδες πιστῶν ἀπ’ ὅλη τὴν Καρπασία κι ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Κύπρου πηγαίνουν στὸν Ἅγιο Ἀνδρόνικο ποὺ εἶναι τὸ ἀσκητήριό της γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν Ἁγία καὶ νὰ παρακολουθήσουν μὲ προσοχὴ τὴ θεία Μυσταγωγία.<br />
Τὴ στιγμὴ αὐτὴ ἂς πᾶμε νοερὰ ὡς ἐκεῖ, μιὰ κι οἱ ὀρδὲς τοῦ Ἀττίλα δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ πᾶμε τώρα καὶ σωματικά, κι ἀφοῦ γονατίσουμε μπροστὰ στὸν τάφο ποὺ ἔκλεισε τὸ ἅγιο σκήνωμά της, ἂς ποῦμε εὐλαβικά:<br />
Ὁσία Φωτεινὴ πανένδοξε,<br />
τᾶς οὐρανίους μονάς, ἐπαξίως οἰκήσασα,<br />
σὺν παρθένων τάγμασι, καὶ ὁσίων στρατεύμασι,<br />
τοὺς ἐκτελοῦντας πίστει τὴν μνήμην σου,<br />
καὶ προσιόντας πιστῶς τὴ σκέπη σου,<br />
σῷζε πρεσβείαις σου,<br />
καὶ πταισμάτων ἄφεσιν παρὰ Θεοῦ,<br />
αἴτησαι καὶ λύτρωσιν, καὶ μέγα ἔλεος.<br />
<br />
<b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’.</b><br />
Καρηασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα, καὶ τῶν ἀσθενούντων ἡ ῥῶσις, τῶν πεπηρωμένων ἀνάβλεψις, τῶν πρὸς σὲ πιστῶς προστρεχόντων ἐν τῷ θείῳ ναῷ σου, πανένδοξε, τὰς ἰάσεις παράσχου τοῖς δούλοις σου πάντοτε, ἵνα εὐχαρίστως κράζωμεν· Φωτεινὴ Ὁσία νύμφη Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.<br />
<br />
<a href="http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx">Μέγας Συναξαριστής</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-41626801540518067552010-08-01T19:12:00.001+03:002010-08-01T19:28:53.998+03:00Η ΛΥΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΜΑΣ.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYXE4MT4eoxUJO-VqcAkqZA1uydCJGAofYocaiz_qloywokMKasvbdfS9XvmIAhtjLoAi1ZDhhvKc9OYaxrNzllirOLHjRnoB1RefbwAMTXweZmTSyAuvHurSXKBGAxCHsKp5ZuomHBo5L/s1600/AgAnna-pan3_wp.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYXE4MT4eoxUJO-VqcAkqZA1uydCJGAofYocaiz_qloywokMKasvbdfS9XvmIAhtjLoAi1ZDhhvKc9OYaxrNzllirOLHjRnoB1RefbwAMTXweZmTSyAuvHurSXKBGAxCHsKp5ZuomHBo5L/s320/AgAnna-pan3_wp.jpg" /></a></div><span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Γράφεια ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσσ. 4, 13) : «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα».</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">«Δέν θέλουμε ἀδελφοί μου νά ἀγνοεῖτε τά σχετικά, (ὄχι μέ τούς νεκρούς, ἀλλά) μέ τούς κεκοιμημένους (ἀφοῦ γιά τόν Χριστιανό ὁ θάνατος εἶναι ὕπνος καί ὄχι ἀφανισμός), γιά νά μήν λυπᾶσθε ὅπως καί οἱ μή Χριστιανοί πού δέν ἔχουν ἐλπίδα αἰώνιας ζωῆς κοντά στόν Χριστό». Τούς παρηγορεῖ ἔτσι τήν λύπη, τήν ἀθυμία κάνοντας τους λόγο, εἰδικά μάλιστα τώρα, πού βρίσκονται σέ τόσο μεγάλη θλίψη, γιά τήν Ἀνάσταση. Τούς ὁμιλεῖ ἥμερα, ὄχι ἐπιτιμητικά. Ἀντίθετα, εἶχε ὁμιλήσει ἐπιτιμητικά γιά τό ἴδιο θέμα στούς Κορινθίους(Α΄ Κορ. κεφ.15). Τούς ὁμιλεῖ ἔτσι, σεβόμενος τήν ἐξαιρετική ἀρετή, πού φανέρωσαν μέχρι τώρα. «Δέν πρέπει τούς λέγει νά λυπᾶσθε ὅπως οἱ ὑπόλοιποι, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἐλπίδα. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Οἱ εἰδωλολάτρες πῶς λυποῦνταν; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Κατακόπτονταν γιά τούς πεθαμένους.Ἄρα», σημειώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «τό νά κατακόπτεται, τό νά ὀδύρεται κανείς γιαυτούς πού κοιμήθηκαν, εἶναι σημεῖο καί διακριτικό τῶν ἀνθρώπων, πού δέν ἔχουν ἐλπίδα· καί εἶναι βέβαια φυσικό αὐτό. Διότι μία ψυχή, πού δέν γνωρίζει τίποτε γιά τήν Ἀνάσταση, ἀλλά θεωρεῖ αὐτόν τόν θάνατο σάν πραγματικό θάνατο, δικαιολογημένα θρηνεῖ καί ὀδύρεται καί ἀφόρητα πενθεῖ γιαυτούς πού ἔχουν χαθεῖ. Ἐσύ ὅμως, πού προσδοκᾶς Ἀνάσταση νεκρῶν, γιατί ὀδύρεσαι; Ἄς ἀκούσουν αὐτά, (λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος), οἱ γυναῖκες αὐτές, πού ἀγαποῦν τούς θρήνους· αὐτές, πού συμπεριφέρονται σάν εἰδωλολάτρισσες καί φέρονται ἀβάστακτα, ἀκαρτέρητα, ἀνυπομόνητα ἀπέναντι στά πένθη».</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Δίδαγμα: «Εἶναι ἀνεπίτρεπτο γιά Χριστιανό νά κόπτεται καί νά θρηνεῖ ὑπερβολικά καί ἀπαρηγόρητα γιά τόν θάνατο τῶν οἰκείων του. Φανερώνει ὅτι δέν πιστεύει στήν Ἀνάσταση, ὅτι τά πρόσωπα, πού θεωρεῖ ὅτι «ἔχασε», τά εἶχε κάνει εἴδωλα... Δείχνει ὅτι τά ἀγαποῦσε ἐμπαθῶς περισσότερο ἀπό τόν Θεό, στόν Ὁποῖο ὀφείλουμε τήν πρώτη μας καί τήν ὁλοκληρωτική ἀγάπη σύμφωνα μέ τήν α΄ ἐντολή. Πρότυπο εἶναι ὁ Κύριος ὁ Ὁποῖος, μόλις μέχρι «δακρύου στάξαντος», ἐλυπήθη γιά τόν φίλο του Λάζαρο.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">«Τό νά ξύνεις τίς παρειές (ἐρωτᾶ πάλι ὁ ἱερός Πατήρ), καί νά κατακόπτεσαι ὅπως καί τό νά λυπᾶσαι ὑπερβολικά, δέν εἶναι γνώρισμα τῶν εἰδωλολατρῶν; Γιατί θρηνεῖς ἀφοῦ πιστεύεις ὅτι θά ἀναστηθεῖ, ὅτι δέν χάθηκε, ὅτι ὕπνος καί κοίμηση εἶναι τό πρᾶγμα αὐτό;» </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Εἶναι», λέγει ἡ πενθοῦσα γυναίκα, «ζήτημα συνήθειας καί προστασίας καί φροντίδας τῶν πραγμάτων καί κάθε ἄλλης ἐξυπηρέτησης- περιποίησεως (πού ἀπολάμβανα, ἐνν., ἀπό τό πρόσωπο πού ἔχασα)». Ὅμως δέν λέγει ἀλήθεια...Τό ἀποδεικνύει στή συνέχεια ὁ ἱερός Πατήρ: δέν εἶναι θέμα ὅτι εἶχε συνηθίσει τό ἀγαπημένο καί τώρα κοιμηθέν πρόσωπο ἀλλά εἶνα ὅτι ὀλιγοπιστεῖ, γιαυτό καί κυριεύεται ἀπό τήν λύπη... </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">–«Ὅταν χάσεις τό παιδί σου σέ μικρή ἡλικία», ἐρωτᾶ ὁ ἱερός Πατήρ, «ὅταν δέν μποροῦσε ἀκόμη τίποτε νά κάνει, γιά ποιό λόγο θρηνεῖς; τί ἐπιζητεῖς;» </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Ἔδειχνε, λέει ἀγαθές ἐλπίδες καί ἐπερίμενα ὅτι θά μοῦ συμπαρασταθεῖ. Γιαυτό ζητῶ τόν ἄνδρα μου, γιαυτό τόν υἱό μου· γιατί ἔμεινα χωρίς βοήθεια καί ἔχω χάσει τόν προστάτη μου, τόν σύντροφο, ἐκεῖνον πού συμμετεῖχε σέ ὅλα, πού μοῦ ἔδινε θάρρος· γιαυτά πενθῶ. Γνωρίζω ὅτι θά ἀναστηθεῖ, ἀλλά δέν ἀντέχω τόν ἐνδιάμεσο χωρισμό. Πάρα πολλές ὑποθέσεις συρρέουν· εἶμαι εὔκολο θύμα σ' αὐτούς, πού θέλουν νά μέ ἀδικήσουν. Οἱ ὑπηρέτες ἐνῶ προηγουμένως μέ φοβόντουσαν τώρα μέ καταφρονοῦν, ἐπεμβαίνουν στίς ὑποθέσεις μου. Ὅποιος εἶχε εὐεργετηθεῖ τώρα ἔχει ξεχάσει τήν εὐεργεσία του, ὅποιος εἶχε πάθει κακό ἀπό τόν κεκοιμημένο, αὐτός μνησικακώντας ἀφήνει τήν ὀργή του νά ξεσπάσει ἐπάνω μου. Ὅλα αὐτά δέν μοῦ ἐπιτρέπουν νά ὑπομείνω μέ ἡρεμία τήν χηρεία...Γιαυτά τά πράγματα κόπτομαι, γιαυτά θρηνῶ». </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Πῶς λοιπόν αὐτές θά τίς παρηγορήσουμε;» ἐρωτᾶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Πρῶτα θά τίς ἐλέγξουμε, διότι (στήν πραγματικότητα) δέν θρηνοῦν ἐξ αἰτίας αὐτῶν, τῶν ἀνωτέρω λόγων, ἀλλ' ἐξ αἰτίας ἑνός ἄλογου πάθους. Διότι ἐάν πράγματι πενθεῖς γιαυτά, (λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στήν χήρα γυναίκα πού γογγύζει) θά ἔπρεπε πάντοτε νά πενθεῖς τόν ἀπελθόντα. Στήν πραγματικότητα ὅμως δέν προλαβαίνει νά περάσει ἕνας χρόνος καί τόν ξεχνᾶς σάν νά μήν συνέβη τίποτε. Ἑπομένως δέν θρηνεῖς τόν ἀπελθόντα, γιά τήν ἔλλειψη τῆς προστασίας του... Ἀλλά μήπως δέν ἀντέχεις τόν χωρισμό καί τήν διακοπή τῆς συνήθειας; Τότε, σ'αὐτήν τήν περίπτωση, τί θά μποροῦσαν νά ποῦν αὐτές πού ἔκαναν δεύτερο γάμο; ...Ἀλλά ἄς τίς ἀφήσουμε αὐτές καί ἄς ἀπευθύνουμε τό λόγο σ' αὐτές πού διατηροῦν τήν συμπάθειά τους στούς ἀπελθόντας. Γιατί πενθεῖς τό παιδί; γιατί τόν ἄνδρα;» </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Τό παιδί τό πενθῶ διότι δέν τό χάρηκα», ἀπαντᾶ, «καί τόν ἄνδρα μου ἐπειδή ἐπερίμενα νά τόν χαρῶ ἀκόμη περισσότερο». </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Αὐτό ὅμως πόση ἀπιστία δέν μαρτυρεῖ..., τό νά νομίζεις δηλ., ὅτι ὁ ἄνδρας ἤ τό παιδί σέ ἀσφαλίζει καί ὄχι ὁ Θεός; Πῶς δέν καταταλαβαίνεις ὅτι Τόν παροργίζεις; Γιαυτό πολλές φορές τούς παίρνει (ὁ Θεός), γιά νά μήν εἶσαι τόσο δεμένη μ' αὐτούς· γιά νά ἀπομακρύνει τήν ἐλπίδα σου ἀπ' αὐτούς. Διότι ὁ Θεός εἶναι ζηλότυπος καί θέλει νά ἀγαπᾶται ἀπό ὅλους μας· διότι πάρα πολύ μᾶς ἀγαπᾶ. Γνωρίζετε, βέβαια, ὅτι αὐτό εἶναι ἡ συνήθεια καί τό γνώρισμα ἐκείνων, πού ἀγαποῦν πάρα πολύ: εἶναι ὑπερβολικά ζηλότυποι καί θά προτιμοῦσαν νά χάσουν τή ζωή τους, παρά νά παραμερισθοῦν ἀπό κάποιον ἀντεραστή. Γιαυτό καί ὁ Θεός τόν πῆρε...γιαυτούς τούς λόγους». Συνεχίζει δέ ὁ ἱερός Πατήρ:</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">«-Πές μου, γιατί στά ἀρχαῖα χρόνια δέν συνέβαιναν χηρεῖες καί ὀρφανεύματα πρόωρα; Γιατί ἄφησε τόν Ἀβραάμ καί τόν Ἰσαάκ νά ζήσουν πολλά χρόνια;( Ὁ Ἀβραάμ ἔζησε 175 χρόνια (Γεν. 25, 7) καί ὁ Ἰσαάκ 180 (Γεν. 35, 28). Ἡ Σάρρα ἔζησε 127 χρόνια (Γεν. 23, 1))Διότι καί ὅταν ἐζοῦσε ,προτιμοῦσε τόν Θεό (ἀπό τήν γυναίκα του καί τό παιδί του). Εἶπε λοιπόν (ὁ Θεός): θυσίασε· καί θυσίασε τότε (παρ' ὀλίγον) τόν υἱό του. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Γιατί ἔφερε, πάλι, τή Σάρα σέ τόσο βαθειά γηρατειά; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Διότι καί ὅταν (ἐκείνη) ἐζοῦσε, περισσότερο ἄκουε τόν Θεό, παρά τόν ἑαυτό της... Τότε κανείς δέν παρόργιζε τόν Θεό, ἐπειδή δέν Τόν προτιμοῦσε, περισσότερο ἀπό τόν σύζυγο, τή σύζυγο ἤ τό παιδί του. Τώρα, ὅμως, ἐπειδή γίναμε χαμερπεῖς καί ἔχουμε πάρα πολύ ξεπέσει, οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶμε τίς γυναῖκες περισσότερο ἀπό τόν Θεό· καί οἱ γυναῖκες ἐπίσης προτιμοῦν τούς ἄνδρες περισσότερο ἀπό τόν Θεό. Διά τοῦτο, καί χωρίς νά τό θέλουμε, μᾶς τραβᾶ κοντά Του γιά νά Τόν ποθήσουμε (χωρίζοντάς μας ἀπό τά πρόσωπα πού τά ἔχουμε βάλει στή θέση Του, δηλ. τά ἔχουμε κάνει εἴδωλα-Θεούς καί τά «λατρεύουμε»· ἔχουμε γίνει ἔτσι εἰδωλολάτρες, λατρεύοντες τά κτίσματα παρά τόν Κτίστη). Μήν ἀγαπᾶς τόν ἄνδρα περισσότερο ἀπό τόν Θεό καί δέν θά αἰσθανθεῖς ποτέ τή χηρεία. Ἀκόμη καί ἄν συμβεῖ, δέν θά τήν ἀντιληφθεῖς.Γιατί; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Διότι ἔχεις προστάτη Ἐκεῖνον πού σέ ἀγαπᾶ πολύ περισσότερο καί ὁ Ὁποῖος εἶναι Ἀθάνατος. Ἐάν ἀληθινά ἀγαπᾶς περισσότερο τόν Ἀθάνατο, μήν πενθεῖς. Διότι Αὐτός ἐπειδή εἶναι Ἀθάνατος δέν ἐπιτρέπει νά λάβεις αἴσθηση τῆς ἔλλειψης ἐκείνου πού ἀγαπᾶς λιγότερο (π.χ. τοῦ ἀνδρός σου ἤ τοῦ παιδιοῦ σου). Μ' ἕνα παράδειγμα θά στό κάνω φανερό αὐτό πού λέγω (συμπληρώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος). </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Πές μου, ἐάν ἔχεις ἕναν ἄνδρα, πού ἐνεργεῖ σέ ὅλα σύμφωνα μέ τήν γνώμη σου, πού προοδεύει καί σέ κάνει σέ ὅλα λαμπρή καί σπουδαία· πού σέ ὅλους ἔχει καλή φήμη καί εἶναι συνετός, σοφός, πού σέ ἀγαπᾶ καί μακαρίζεσαι γιαυτό... Καί μετά ἀπό αὐτά γεννήσεις παιδί, τό ὁποῖο προτοῦ ἐνηλικιωθεῖ πεθάνει, ἄραγε θά τό αἰσθανθῆς αὐτό τό πένθος; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Καθόλου, γιατί ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶς πιό πολύ(δηλ. ὁ ἄνδρας σου) τό ἀποκρύπτει (σέ κάνει νά τό ξεπεράσεις μέσα σου). Ἔτσι καί τώρα ἄν ἀγαπᾶς πιό πολύ τόν Θεό ἀπό τόν ἄνδρα, δέν θά πάρει αὐτόν πολύ γρήγορα. Ἀλλά καί ἄν τόν πάρει δέν θά ἀντιληφθεῖς καθόλου τό πένθος. Γιαυτό καί ὁ μακάριος Ἰώβ καθόλου δέν ὑπέφερε ὅταν ἔμαθε ὅτι τά παιδιά του πέθαναν διά μιᾶς, ἐπειδή ἀγαποῦσε τόν Θεό περισσότερο ἀπό αὐτά.. Ἀφοῦ λοιπόν ἦταν ζωντανός Ἐκεῖνος πού ἀγαποῦσε, καθόλου δέν ἐπρόκειτο νά τόν λυπήσουν ἐκεῖνα (μέ τήν ἀπουσία τους). Συνεχίζει δέ ὁ ἱερός Πατήρ ἀπαντώντας στόν ἰσχυρισμό ὅτι ἔμεινε ἡ χήρα χωρίς προστάτη:</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Τί λέγεις γυναίκα; ὁ ἄνδρας καί τό παιδί σέ προστάτευαν καί ὁ Θεός δέν σέ εὐσπλαχνίζεται; Ἐκεῖνον λοιπόν τόν ἴδιο ποιός σοῦ τόν ἔδωσε; ὄχι Αὐτός; Ἐσενα δέ, ποιός σέ ἔπλασε; ὄχι ὁ Ἴδιος; Αὐτός, πού σέ ἐφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη καί σοῦ ἔδωσε ψυχή καί σοῦ ἔβαλε νοῦ καί σέ θεώρησε ἄξια νά σοῦ χαρίσει τήν γνώση Του καί δέν λυπήθηκε γιά χάρη σου τόν Μονογενῆ Του Υἱό, δέν μεριμνᾶ γιά σένα, καί μεριμνᾶ ὁ συνάνθρωπός σου;... Πόση ὀργή δέν ἀξίζουν αὐτά τά λόγια;... Τί παρόμοιο ἔχεις ἀπό τόν ἄνδρα σου; Τίποτε δέν θά μπορέσεις νά πεῖς. Διότι καί ἄν σοῦ ἔκανε (ὁ ἄνδρας σου) κάποια εὐεργεσία (στήν ἔκανε), ἐπειδή καί σύ τόν εὐεργέτησες καί ἐπειδή προϋπῆρξες· στήν περίπτωση ὅμως τοῦ Θεοῦ κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ κάτι τέτοιο». (Δηλ. ὁ Θεός μᾶς εὐεργέτησε ἐνῶ δέν ὑπήρχαμε καί ἐνῶ δέν εἶχε ἀπολαύσει τίποτε ἀπό ἐμᾶς· ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνιδιοτελής, μυστική, τέλεια). «Γιατί, ὁ Θεός» συνεχίζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος «συμβαίνει νά μᾶς εὐεργετεῖ, ὄχι ἐπειδή εὐεργετήθηκε ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά ἀπό ἀγαθότητα καί μόνο, εὐεργετεῖ τό ἀνθρώπινο γένος. Σοῦ ὑποσχέθηκε τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τήν αἰώνια ζωή, τή δόξα, τήν ἀδελφοσύνη· σοῦ ἔδωσε τήν υἱοθεσία, σέ ἔκανε συγκληρονόμο τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του. Ἐσύ ὅμως ἐνθυμεῖσαι ἀκόμη τόν ἄνδρα σου, ὕστερα ἀπό τόσα ἀγαθά... </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Τί παρόμοιο σοῦ ἐχάρισε ἐκεῖνος; (ὁ ἄνδρας σου)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">- (Ἀντίθετα ὁ Θεός) Ἀνέτειλε τόν ἥλιόν Του, σοῦ ἐχάρισε τίς βροχές Του, σέ τρέφει μέ τίς ἐτήσιες τροφές Του... Ἀλλοίμονό μας γιά τήν τόσο μεγάλη μας ἀχαριστία... Γιαυτό παίρνει τόν ἄνδρα σου, γιά νά μήν τόν ἐπιζητεῖς. Ἐσύ ὅμως ἀφοῦ πεθάνει, ἐξακολουθεῖς νά εἶσαι προσηλωμένη σ' αὐτόν καί ἐγκαταλείπεις τόν Θεό· ἐνῶ ἔπρεπε νά Τόν εὐχαριστεῖς, ἐνῶ ἔπρεπε νά στηρίζεις τά πάντα σ' Αὐτόν...</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Τί λοιπόν εἶναι αὐτό πού ἔχεις ἀπό τόν ἄνδρα; Ὠδίνες καί πόνους καί ἐπιτιμήσεις καί λοιδορίες πολλές φορές, καί βρισιές καί ἀγανακτήσεις. Δέν εἶναι αὐτά πού ἔχετε ἀπό τούς ἄνδρες;».</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Ὑπάρχουν ὅμως», λέγει ἡ χήρα γυναίκα, «καί ἄλλα καλά».</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Ποιά εἶναι αὐτά; σέ στόλισε μέ πολυτελῆ ροῦχα; σοῦ φόρεσε χρυσᾶ κοσμήματα στό πρόσωπό σου; σέ ἔκανε σεβαστή σέ ὅλους; Ἀλλ΄ ἐάν θέλεις καί ὅταν πεθάνει(ὁ ἄνδρας σου), Αὐτός (ὁ Θεός δηλ.) θά σέ στολίσει μέ στολίδια πολύ καλύτερα. Διότι ἡ σεμνότητα κάνει ἐκείνην πού τήν ἔχει νά θαυμάζεται πολύ περισσότερο ἀπό ἐκείνην πού ἔχει τά χρυσᾶ κοσμήματα». Ἡ τίμια χηρεία κάνει τήν γυναίκα ἀξιοθαύμαστη μπροστά στούς ἀγγέλους καί φοβερή ἀπέναντι στούς δαίμονες.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Μά ἐνδιαφέρεσαι καί ἀνησυχεῖς γιά τό ποιός θά θρέψει τά παιδιά σου; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Ὁ Πατέρας τῶν ὀρφανῶν. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Γιά πές μου (ἐρωτᾶ πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος) ποιός σοῦ τά ἔδωκε τά παιδιά; Δέν ἀκοῦς τόν Χριστό πού λέγει στά εὐαγγέλια, «Δέν ἀξίζει ἡ ζωή πιό πολύ ἀπό τήν τροφή καί τό σῶμα ἀπό τό ἔνδυμα (Ματθ. 6, 25);</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Βλέπεις (συνεχίζει ὁ ἱερός Πατήρ) ὅτι δέν γίνεται ἀπό συνήθεια ἀλλά ἀπό ἀπιστία ὁ θρῆνος μας; Ἄλλωστε δέν εἶναι καί τά παιδιά λαμπρά ὅταν πεθάνει ὁ πατέρας; Ἀφοῦ ἔχουν τόν Θεό Πατέρα, εἶναι δυνατόν νά μήν εἶναι λαμπρά; Πόσα νά σοῦ δείξω τά ὁποῖα ἔχουν ἀνατραφεῖ ἀπό γυναῖκες χῆρες καί ἔγιναν ἐξαίρετα; Καί πόσα, πού τά ἐπιβλέπουν οἱ πατέρες, καί ἔχουν καταστραφεῖ; Γιατί ἄν τά ἀνατρέφεις ἀπό τήν πρώτη ἡλικία ὅπως πρέπει, θά ἀπολαύσουν εὐεργεσία πολύ πιό μεγάλη ἀπό τήν πατρική προστασία. Αὐτό ἄλλωστε εἶναι τό ἔργο τῶν χηρῶν, δηλ. τό ἀνατρέφουν τά παιδιά. Ἄκουσε τόν ἀπ. Παῦλο πού λέγει: «Εἰ ἐτεκνοτρόφησε»· καί πάλι· «θά σωθεῖ διά τῆς τεκνογονίας» καί ὄχι διά τοῦ ἀνδρός. Μάλιστα «ἐάν ἐπιμείνωσι τῇ πίστει καί τῇ ἀγάπῃ καί τῷ ἁγιασμῷ μετά σωφροσύνης» (Α΄ Τιμ. 5, 10· 2, 15). Βάλτε τους μέσα τόν φόβο τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν πρώτη τους ἡλικία, καί αὐτός θά τά διατηρήσει καλύτερα ἀπό κάθε πατέρα. Αὐτός θά εἶναι στερεό τεῖχος. Διότι ὅταν κάθεται μέσα ὁ φύλακας, δέν μᾶς χρειάζεται κανένα ἀπό τά ἔξω τεχνάσματα· ὅταν ὅμως δέν ὑπάρχει ἐκεῖνος, τότε ὅλα τά ἔξω γίνονται στά χαμένα. Αὐτό (δηλ. ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ) θά εἶναι στά παιδιά καί πλοῦτος καί δόξα καί ἔπαινος· αὐτό θά τά κάνει λαμπρά, ὄχι μόνο στή γῆ, ἀλλά καί στούς οὐρανούς. Μή λοιπόν, βλέπεις πρός ἐκεῖνα (τά παιδιά), πού φοροῦν τίς χρυσές ζῶνες, οὔτε ἐκεῖνα (τά παιδιά) , πού μεταφέρονται ἐπάνω σέ ἵππους, οὔτε ἐκεῖνα, πού ἀκτινοβολοῦν μέσα στά παλάτια ἐξ αἰτίας τῶν πατέρων τους, οὔτε ἐκεῖνα πού ἔχουν ἀκολούθους καί παιδαγωγούς. Αὐτά βέβαια ἴσως κάνουν τίς χῆρες νά κόπτωνται γιά τά ὀρφανά τους, μέ τό νά σκέπτωνται ὅτι καί ὁ ἰδικός μου υἱός, ἐάν βέβαια τόν ἐπροστάτευε ὁ πατέρας του, θά ἀπελάμβανε τόση εὐτυχία· τώρα ὅμως εἶναι κατηφής καί χωρίς τιμές καί δέν ἀξίζει τίποτε. Μήν σκέπτεσαι αὐτά...Ἄν κάποιοι εὐδοκιμοῦν στήν γῆ, αὐτό δέν ἀξίζει τίποτε. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Εἶναι δυνατόν, ἄν θέλεις νά στρατεύσεις τόν γιό σου στό οὐράνιο στράτευμα. Ἐκεῖνοι πού κατατάσσονται ἐκεῖ, δέν φέρονται πάνω σέ ἵππους, ἀλλά σέ σύννεφα· δέν βαδίζουν ἐπάνω σέ χῶμα, ἀλλά ἁρπάζονται στόν οὐρανό· δέν ἔχουν δούλους νά προηγοῦνται, ἀλλά αὐτούς τούς ἀγγέλους· δέν παραστέκουν σέ θνητό βασιλέα, ἀλλά στόν ἀθάνατο, στό βασιλέα τῶν βασιλέων καί στόν Κύριο τῶν κυρίων· δέν φοροῦν στή μέση τους ζώνη ἀπό δέρμα, ἀλλά ἐκείνη τήν ἀνέκφραστη δόξα, καί γίνονται πιό λαμπροί ἀπό τούς βασιλεῖς. Κοίταξε τόν οὐρανό καί πρόσεξε πόσο λαμπρότερος εἶναι ἀπό τή στέγη τῶν ἀνακτόρων. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Ἐάν τό δάπεδο τῶν ἀνακτόρων τοῦ οὐρανοῦ εἶναι σχεδόν τόσο λαμπρότερο ἀπό τά ἀνάκτορα τῆς γῆς, ὥστε συγκρινόμενο αὐτό πρός ἐκεῖνο νά νομίζεται ὅτι εἶναι βοῦρκος... ἐάν κανείς θά καταξιωθεῖ νά ἰδῆ ἀκριβῶς(ὄχι μόνο τό δάπεδο ἀλλά καί ὁλόκληρα) τά ἀνάκτορα, ποιᾶς εὐτυχίας δέν θά εἶναι ἄξιος;. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">«Ἡ δέ ὄντως χήρα καί μεμονωμένη ἤλπικεν ἐπί τόν Θεόν». </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Αὐτό σέ ποιές ἔχει λεχθεῖ; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Σ' ἐκεῖνες πού δέν ἔχουν παιδιά. Αὐτές ἔχουν πιό μεγάλη ἀφορμή νά ἀρέσουν στόν Θεό· διότι ἔχουν ἐλευθερωθεῖ ἀπό ὅλες τίς δεσμεύσεις. Ἐχωρίσθηκες ἀπό τόν ἄνδρα σου, ἀλλά ἑνώθηκες μέ τόν Θεό. Δέν ἔχεις σύντροφο τόν ὁμόδουλο, ἀλλά ἔχεις τόν Κύριό Σου. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Ὅταν προσεύχεσαι, δέν συνομιλεῖς μέ τόν Θεό; Τί λοιπόν σοῦ λέγει; (ἐρωτᾶ ὁ ἱερός Πατήρ)</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Πολύ πιό κολακευτικά λόγια ἀπό τόν ἄνδρα... Γιατί ὁ ἄνδρας καί ἄν ἀκόμη κολακεύει, δέν σοῦ κάνει μεγάλη τιμή, διότι εἶναι ὁμόδουλός σου. Ὅταν ὅμως ὁ Κύριος κολακεύει τή δούλη, τότε εἶναι μεγάλη ἡ περιποίηση καί ἡ τιμή. -Πῶς λοιπόν μᾶς περιποιεῖται ὁ Θεός; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-«Ἐλᾶτε», λέγει «πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Καί πάλι μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου λέγει: «Μή ἐπιλήσεται γυνή τοῦ ἐλεῆσαι τά ἔκγονα τῆς κοιλίας αὐτῆς; εἰ δέ καί ἐπιλάθοιτο γυνή, ἀλλ' ἐγώ οὐκ ἐπιλήσομαι, λέγει Κύριος». Πόσης ἀγάπης ἀπόδειξή δέν εἶναι αὐτά τά λόγια; </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Καί πάλι: «Ἐπιστράφητε πρός με»· καί μυστικώτερα: «Ἡ καλή μου, ἡ περιστερά μου»· αὐτά τά λέγει σέ κάθε ψυχή πού μοιάζει μέ Αὐτόν. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">-Τί εἶναι πιό γλυκό ἀπό αὐτά τά λόγια; Βλέπεις συνομιλία τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἀνθρώπους; Ἄς βασιζόμαστε λοιπόν σ' αὐτά... γιαυτά ἄς φροντίζουμε. Τότε, τίποτε τό λυπηρό δέν θά μᾶς συμβεῖ... τότε, θά περάσουμε ὅλο τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας μέ πνευματική χαρά καί ἀγαλλίαση».</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Δίδαγμα: «Τά οὐράνια ἀγαθά καί ὄχι τά ἐπίγεια, πρέπει νά ποθοῦν οἱ μητέρες γιά τά παιδιά τους καί γιά τίς ἴδιες. Νά μήν παρασύρονται ἀπό τήν μάταιη δόξα τοῦ κόσμου καί ζητοῦν νά ἀναδειχθοῦν «κοσμικά» τά παιδιά τους. Νά ἐπιζητουν τόν Παράδεισο καί τήν Βασιλεία Του, φυτεύοντας τόν φόβο τοῦ Θεοῦ στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τους. Κληρονομιά νά τούς ἀφήνουν τήν θεοσέβεια καί τίς ἄλλες ἀρετές: τήν ταπείνωση, τήν ὑπακοή, τήν πραότητα, τήν ἀνεξικακία, τήν ἀγάπη, τήν ὑπομονή. Τότε, δέν θά λυποῦνται ἄν τά παιδιά τους, δέν προοδεύουν στά γήινα ἀξιώματα, ἀλλά θά χαίρονται διότι τά παιδιά τους σώζονται καί μαζί μ' αὐτά καί οἱ ἴδιες. «Ἄν οἱ γονεῖς δέν σώσουν τά παιδιά τους (δέν κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιά νά τά σώσουν), οὔτε οἱ ἴδιοι θά σωθοῦν» λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Ὁ θάνατος τοῦ συζύγου δέν εἶναι ἀφορμή λύπης ἀλλά δοξολογίας πρός τόν Θεό· ἡ τίμια χηρεία εἶναι μία πολύ καλή ἀφορμή γιά μία ἐξαγιασμένη, ἀνωτέρου ἐπιπέδου πνευματική ζωή, τόσο γιά τήν χήρα μητέρα ὅσο καί γιά τά τέκνα της, ἐάν ὑπάρχουν. Ὅ,τι δίνει ὁ Θεός εἶναι γιά τό καλό μας (τό αἰώνιο καλό μας) καί μάλιστα εἶναι τό καλλίτερο γιά ἐμᾶς προσωπικά. Ἐάν ἀντιδροῦμε, εἶναι σάν νά λέμε ὅτι «δέν Τά κάνεις καλά Θεέ Μου», ὅτι «Δέν μ' ἀγαπᾶς»· δηλ. σέ τελευταία ἀνάλυση βλασφημοῦμε στήν ἀγαθότητά Του. Ἡ στενοχώρια γιά τόν ἐνδεχόμενο θάνατο τῶν οἰκείων μας φανερώνει ὀλιγοπιστία, ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στήν Θεία Πρόνοια καί στήν Θεία Ἀγάπη. Πρέπει νά λέμε πάντα «δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα».</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">Τῼ ΔΕ ΘΕῼ ΔΟΞΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ, ΑΜΗΝ.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;">π. Σάββας</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif;"></span>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-48429079476370466552010-08-01T17:54:00.000+03:002010-08-01T17:54:57.771+03:00Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἀγώνας γιά τή σωτηρία τοῦ πλησίον» Μέρος Δ΄ (Τελευταίο)<div style="text-align: center;"><b style="color: #274e13;">Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής» - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα</b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #274e13;">Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα π.Ιωάννου Φωτοπούλου</b> <b style="color: #274e13;"> </b><br />
<b style="color: #274e13;">Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ. 94 -102 )</b><br />
<b style="color: #274e13;"> </b> </div><div style="color: #38761d; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Ἀγώνας γιά τήν σωτηρία τοῦ πλησίον</b></span></div><div style="text-align: center;"><b> <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_8892.html">Μέρος Α΄</a></b> - <b><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_8392.html">Μέρος Β΄</a></b> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_9415.html">Μέρος Γ΄</a> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfgPUCLPp3G5ZYE7H5i69mGcCi16VMrD99XYTdblgwzMfdGuzotMVPFrUrQ_acpAoTxEidJQ1VSDbjs03Gyybw6nEFixVmq1azYHWlPgQinp6Ry23SybPVHxiiWT9E5ZVkzHp2NxuJGmE/s1600/%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%A3+%CE%A3%CE%91%CE%92%CE%92%CE%91%CE%A3+%CE%9F+%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%93%CE%9F%CE%A1%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%A32.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfgPUCLPp3G5ZYE7H5i69mGcCi16VMrD99XYTdblgwzMfdGuzotMVPFrUrQ_acpAoTxEidJQ1VSDbjs03Gyybw6nEFixVmq1azYHWlPgQinp6Ry23SybPVHxiiWT9E5ZVkzHp2NxuJGmE/s400/%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%A3+%CE%A3%CE%91%CE%92%CE%92%CE%91%CE%A3+%CE%9F+%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%93%CE%9F%CE%A1%CE%97%CE%A4%CE%97%CE%A32.jpg" width="286" /></a></div>Γιά ὅλη τήν προσφορά του στό λαό ἔγινε στόχος τόσο τῶν «ἡμετέρων» ὅσο καί τῶν «ἔξω». Ἀλλά οἱ ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου δέν τόν ἔβλαπταν. Ἀκόμη πιό πολύ ἐνδυνάμωναν τόν νοῦ του στήν ἄσκηση τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς.<br />
Ἀκολουθώντας τή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, «μαστίγωνε τούς πολεμίους μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, γιατί δέν ὑπάρχει ἰσχυρότερο ὅπλο ἀπό αὐτό στόν οὐρανό καί στή γῆ». Κατά τήν προσευχή του ζητοῦσε ἀπό τό Θεό:<br />
-Δώρησέ μου, Κύριε, νά εἶμαι ἄγνωστος καί ὑβριζόμενος σέ τοῦτον τόν αἰῶνα.<br />
Ἦταν πάντοτε ἕτοιμος νά ὑπομείνει μέ χαρά κάθε συκοφαντία, κακολογία καί θλίψη. Ἔλεγε ὁ π. Σάββας:<br />
-Ὅσο κι ἄν εἶναι μαύρη ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ (ἐνν. ἀπό τούς πειρασμούς), πιό μαύρη ἀπό τά ράσα δέν μπορεῖ νά εἶναι! <br />
Ἡ εὑαγγελική ἀγάπη βοηθοῦσε νά τηρεῖται τό φῶς τῆς διακρίσεως καί γι’ αὐτό χαιρόταν σέ ὁποιοδήποτε θλιβερή περίσταση.<br />
Κάποτε τυχαῖα τόν ἔκλειοσαν μιά ὁλόκληρη νύχτα στό σπήλαιο ἀλλά χάρηκε μένοντας ἐκεῖ προσευχόμενος. Τοῦ ἄρεσε νά ἐπαναλαμβάνει:<br />
-Ὅσο περισσότερες θλίψεις, τόσο περισσότερη σωτηρία. Μᾶς κάνουν κάποιοι κακό, ἀλλά ἐμεῖς θά ψάξουμε νά βροῦμε σ’ αὐτούς τό καλό καί νά τούς εὐεργετήσουμε. Κι ἔτσι μέ τό καλό γρήγορα θά νικήσουμε τό κακό.<a name='more'></a><br />
Παντοῦ ὁ στάρετς ἔφερνε τήν εἰρήνη καί τήν ἠρεμία. Σάν ἀληθινός εἰρηνοποιός μέ ὅλες τίς δυνάμεις του προσπαθοῦσε νά φέρει τήν εἰρήνη ἀνάμεσα σ’ ὅσους εἶχαν ἔχθρα μεταξύ τους καί χαιρόταν <br />
<a href="" name="more"></a>εἰλικρινά, ὅταν πετύχαινε νά παύσει τήν ἔχθρα.<br />
- Δόξα τῷ Θεῷ! Εἰρήνευσαν, ἔλεγε.<br />
Τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα ὁ στάρετς ἦταν ἰδιαίτερα ζωντανός καί εὔθυμος.<br />
«Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ», ἔγραψε μιά πνευματική του θυγατερά, «εἴχαμε τήν εὐτυχία νά βρισκόμαστε κατά τό χρόνο τῆς ἄδειάς μας στό Πσκώφ-Πετσέρσκ τή Μ. Ἑβδομάδα καί τήν Ἑβδομάδα τῆς Διακοαινησίμου. Ὁ π. Σάββας κατά τή Δικαινήσιμο λειτουργοῦσε κάθε μέρα μέ πνευματικη δύναμη μέ τέτοιο φλογερό ἐνθουσιασμό, ὤστε φαινόταν νά ἔχει μιά ἀπεριόριστη χαρά πού γινόταν αἰσθητή ἀπό τόν τόνο τῆς φωνῆς του καί σέ κάθε του κίνηση. Ὡς ἀπάντηση στήν ἁγία χαρά τοῦ στάρετς ὑψωνόταν ἀπό τό βάθος τῆς καρδιᾶς τῶν πιστῶν ὁ ἐνθουσιασμός τῆς πασχαλινῆς τους χαρᾶς. «Ὅπως στόν Παράδεισο!», ψιθύριζαν οἱ χριστιανοί καί ἔτρεχαν σέ πολλούς δάκρυα κατανύξεως. Κι ὅταν ὁ μπάτουσκα μέ τό θυμιατό γρήγορα, «ἀγαλλομένῳ ποδί», διέσχιζε τό ναό μέ τόν πασχαλινό χαιρετισμό «Χριστός Ἀνέστη!», τό αἴσθημα εὐλάβειας τῶν πιστῶν ἔφθανε στόν ὕψιστο βαθμό. «Ἀληθῶς Ἀνέστη!», ἀπαντοῦσαν χαρούμενοι οἱ πιστοί.<br />
Νοιώθαμε τέτοια ἀγάπη στίς καρδιές μας, ὥστε ὅλες οἱ κακίες εἶχαν ξεχαστεῖ, ὅλοι ἤθελαν μόνο νά ἀγαποῦν, νά συμπονοῦν καί ἐπιθυμοῦσαν ὅλοι νά εἶναι μέ την Ἀναστάντα Χριστό».<br />
<br />
Μᾶς χαροποιοῦσε ὁ μπάτουσκα καί μέ τά πασχαλινά του μηνύματα τά ὁποῖα κάθε χρόνο μοίραζε σ’ ὅσους βρίσκονταν μαζί του στό κοινόβιο τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ἀλλά καί σέ ἄλλα πνευματικά του τέκνα πού τά ἔστειλνε μέ μορφή ἐπιστολῆς. Φρόντιζε ὥστε ὅλοι νά παρηγορηθοῦν καί γι’ αὐτό ρωτοῦσε τά πνευματικά του τέκνα που ἔκαμαν χρέη γραμματέως.<br />
-Δέ μοῦ λέτε, μήπως ξεχάσατε νά στείλετε εὐχές στό Καζάν; Στό Ὀβρούτς, στό Σοχούμ μή τυχόν ξεχάσατε νά στείλετε;<br />
-Ὄχι, πάτερ, σέ ὅλους στείλαμε.<br />
Καί ὁ στάρετς χαιρόταν, ἀλλά πικραινόταν, ἄν ξεχνοῦσαν κάποιον. Τότε τούς ἔλεγε:<br />
-Στεῖλτε σήμερα. Κάλλιο ἀργά παρά ποτέ! <br />
Ὅταν ὁ μπάτουσκα μοίραζε πασχαλινά αὐγά στό δρόμο, καθώς ἔβγαινε ἀπό τό ναό, ὁ λαός τόν ἔσπρωχνε ἀπ’ ὅλες τίς μεριές καί μέ κόπο ἄνοιγε δρόμο ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν πιστῶν πρός τό κελλί του, παρηγορώντας καί εὐλογώντας ὅλους.<br />
<br />
Κατά τή διδασκαλία του ἔλεγε:<br />
-<b>Κάμετε περισσότερα ἀγαθά ἔργα. Τά ἀγαθά ἔργα εἶναι πολυτιμότερα ἀπό χίλιες μετάνοιες! </b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMw8WkvfVuyM-khlG-KELxVWxhBHbeA0ob4C5L9eqHq4xuZ1RPyDZToDgGzkPHoRwg0q9dg2q3Lr6NQr4qqdei3rttQqWEaTxxM6xyKwCb9fStqWFnsAQRf0CcCmQr32x8JshA_F-BqIA/s1600/floral111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMw8WkvfVuyM-khlG-KELxVWxhBHbeA0ob4C5L9eqHq4xuZ1RPyDZToDgGzkPHoRwg0q9dg2q3Lr6NQr4qqdei3rttQqWEaTxxM6xyKwCb9fStqWFnsAQRf0CcCmQr32x8JshA_F-BqIA/s320/floral111.jpg" /></a></div><br />
<span style="font-size: x-small;">Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/blog-post_01.html</span>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-47663745683500329422010-08-01T13:19:00.000+03:002010-08-01T13:19:31.098+03:00«ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ Σ΄ ΕΜΕΝΑ»(MP3)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSdCzsMgYK6xpDgDVeZUKQVKMuXU75-6PFz73MNcaxTzjFyhDM&t=1&h=177&w=210&usg=__001uv4DqTyExFhUx3MuTvgu9L0o=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSdCzsMgYK6xpDgDVeZUKQVKMuXU75-6PFz73MNcaxTzjFyhDM&t=1&h=177&w=210&usg=__001uv4DqTyExFhUx3MuTvgu9L0o=" /></a></div><embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="200" src="http://www.4shared.com/embed/225815139/5fd07af3" width="320"></embed><br />
Ὁμιλία τοῦ π. Σἀββα στίς 8-07-09. <br />
Πηγή εἰκόνας:<br />
http://t2.gstatic.comIeromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-35460043363250934792010-08-01T13:05:00.002+03:002010-08-01T18:07:18.465+03:00Οι λεγόμενοι «αόρατοι ερημίτες» του Άθωνα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYQqc3GW2YLlwA9t8rIkCoWt8GQ_TqCFV0i3NgNNBgyVrfjStce5SIzf-VnWZmXg2xB-2RCN6VZxusxzK6XHeVXdIOwtXdnfgxIzSh33K8yN6Y0_PbIejHGEWQoKmhvXAPBD8k-bLRlsfu/s1600/%CE%91%CE%9F%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%99+%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%97%CE%A4%CE%95%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYQqc3GW2YLlwA9t8rIkCoWt8GQ_TqCFV0i3NgNNBgyVrfjStce5SIzf-VnWZmXg2xB-2RCN6VZxusxzK6XHeVXdIOwtXdnfgxIzSh33K8yN6Y0_PbIejHGEWQoKmhvXAPBD8k-bLRlsfu/s320/%CE%91%CE%9F%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%99+%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%97%CE%A4%CE%95%CE%A3.jpg" /></a></div>Οπωσδήποτε πολλοί εκ των αναγνωστών του παρόντος πονήματος θα έχουν ακούσει ή διαβάσει έστω και μια διήγηση για τους αόρατους Ερημίτες του Άθωνα. Άλλοι τους ονόμασαν «αόρατους ασκητές», άλλοι «γυμνούς ασκητές», άλλοι «μυστικούς γέροντες», άλλοι πάλι «αφανείς αναχωρητές». Πρόκειται για ομάδα ασκητών, οι οποίοι είναι εφτά, κατʼ άλλους δώδεκα και κατʼ άλλους δέκα, οι οποίοι διατρίβουν στις ερημικότερες περιοχές της αθωνικής ερήμου και είναι αόρατοι από τα μάτια των ανθρώπων. Εμφανίζονται μόνο σʼ όποιον αυτοί θέλουν ως επί το πλείστον απλό και απονήρευτο μοναχό ή και σε ευσεβή και ευλαβή προσκυνητή που έχει καθαρό και χριστιανικό βίο. Εδώ πρέπει να μεταφέρω κάποια υποσημείωση ενός σύγχρονου συγγραφέα μοναχού (Από το βιβλίο του μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης», 2002) περί των μυστηριωδών αυτών ασκητών που την βρήκα την πιο κατάλληλη σε περιεκτικότητα και περιγραφή και την πιο σύντομη για το θέμα αυτό : «Γυμνοί ασκητές : Κατά την μακραίωνη ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοσις. Μια ομάδα ασκητών τον αριθμόν επτά ( κατʼ άλλους <br />
δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτη προσευχή υπέρ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδική χάρη από τον Κύριο να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους <br />
<a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=823556183165623228&postID=3546004336325093479" name="more"></a>οφθαλμούς των ανθρώπων».<br />
<a name='more'></a> Η φήμη των ασκητών αυτών, μάλλον η παράδοση αυτή διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό, και όχι μόνο αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία … Συζήτησα με πολλούς αγιορείτες Γέροντες, Σκητιώτες, Κοινοβιότες, Κελλιώτες, Ερημίτες για το θέμα αυτό, δηλαδή την ύπαρξη και σήμερα των αοράτων γυμνών ασκητών και βρήκα πολλούς να πιστεύουν ότι υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι ερημίτες. Συνάντησα πράγματι απλούς και ενάρετους και αγωνιστές Μοναχούς και Γέροντες οι οποίο πιστεύουν τη παράδοση αυτή. Δηλαδή ότι υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι αναχωρητές σε άβατα αθωνικά μέρη, που ζουν πρωτόγονα, απλά, λιτά και τρέφονται από το Θεό με θαυμαστό τρόπο. Μάλιστα ένας τέτοιος απλός Γέροντας μου διηγήθηκε ότι γνωρίζει μερικούς τέτοιους μυστικούς αναχωρητές οι οποίοι ζουν στη ψηλότερη και αγριότερη περιοχή από αυτόν και ότι τους οικονομεί η θεία Πρόνοια τα προς το ζωή αναγκαία με θαυμαστό και ιδιαίτερο τρόπο. Και ότι τις νύχτες αγρυπνούν προσευχόμενοι όρθιοι. Και για να μην νυστάξουν και πέσουν κάτω – μετά τις μεσονύκτιες ώρες που αποκάμνουν – στηρίζονται με σχοινιά δεμένοι από τις μασχάλες και που κρέμονται από δοκάρια. Και δεν θέλησε να μου πει ούτε τον τόπο που μένουν, ούτε τα περαιτέρω της θαυμαστής ασκητικής των πολιτείας. Υπάρχουν πάλι άλλοι μοναχοί που πιστεύουν ότι υπάρχει μέχρι σήμερα η ομάδα αυτή των εφτά ασκητών και αναπληρώνεται όταν πεθάνει κάποιος απʼ αυτούς με άλλον ενάρετο από τους Αγιορείτες Μοναχούς, ο οποίος προσφεύγει κοντά τους με θαυμαστό τρόπο και γίνονται πάλι εφτά. Υπάρχει και παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι Εφτά ερημίτες (κατʼ άλλους δώδεκα) θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στη κορυφή του Άθωνα στο ναϊδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία. Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν. Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά τους θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων. Υπάρχουν βέβαια και μερικοί οι οποίοι θεωρούν την παράδοση αυτή των «αοράτων Ερημιτών» σαν θρύλο.<br />
<br />
Πηγή: Οι αόρατοι ερημίτες του Άθωνα, Βλασίου μοναχού Αγιορείτου, Εκδόσεις ΤΕΡΤΙΟΣ, Σελίδες 18,19,21,22<br />
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_3086.html#more<br />
<a href="http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/31/%CE%BF%CE%B9-%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%B1%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC/#more-48501">vatopaidi.wordpress.com</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-66793168561732309842010-08-01T12:45:00.002+03:002010-08-01T12:45:56.644+03:00«Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια» (Μέρος Ζ΄ - Τελευταίο). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.<h3 class="post-title entry-title"> <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/blog-post_229.html"></a> </h3><div style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;"><span style="font-size: large;">Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια</span><br />
Μέρος ΣΤ΄</b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;"><br />
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη</b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;">(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_4354.html">εδώ</a> ή <a href="http://hristospanagia.blogspot.com/2010/06/mp3_9867.html">εδώ</a>)</b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;"><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_3428.html">Μέρος Α΄</a> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_9005.html">Μέρος Β΄</a> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_26.html">Μέρος Γ΄</a> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_2078.html">Μέρος Δ΄</a> - </b><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_6973.html"><b style="color: #38761d;">Μέρος Ε΄</b></a><b style="color: #38761d;"> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_5517.html">Μέρος ΣΤ</a>΄</b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;"> </b><b style="color: #38761d;"> </b></div><div style="text-align: center;"><b style="color: #38761d;"><br />
</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hLH64mcdvP_iINU2XJdx2zYzP2sT0kKHVRX350LXFCaGKvRTEfw3xElHO3OtoIk06mwhwEN1dHaDdqPkWOM8L5r7gC3JJaAx5_14HxiuBGlU_Xbnv8RWGaI9S1dEx6v0CE_76rIBR6A/s1600/%CE%B7_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hLH64mcdvP_iINU2XJdx2zYzP2sT0kKHVRX350LXFCaGKvRTEfw3xElHO3OtoIk06mwhwEN1dHaDdqPkWOM8L5r7gC3JJaAx5_14HxiuBGlU_Xbnv8RWGaI9S1dEx6v0CE_76rIBR6A/s400/%CE%B7_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1.jpeg" width="400" /></a></div>Ἐρώτηση:<br />
- Νά ρωτήσω ;<br />
- Ναι!<br />
- Ὑπάρχει μία συγκεκριμένη προσευχή ἤ αὐτό πού νοιώθουμε νά ζητήσουμε;<br />
- Αὐτό πού σᾶς εἶπα. Χριστέ μου βοήθησέ μέ, φώτισέ με νά κατανοήσω αὐτά, πού θά διαβάσω, αὐτά, πού θά ἀκούσω. Φώτισε καί τόν ὁμιλητή νά ὁμιλήσει σωστά. Κάνε νά γίνει τό θέλημά Σου σέ ὅλα... Ἔτσι ἁπλᾶ νά προσευχηθοῦμε. <br />
- Καί γιά τά παιδάκια;……..<br />
- Καί γιά τά παιδάκια. Πᾶμε νά κάνουμε μάθημα στό σχολεῖο. «Φώτισέ με Χριστέ Μου, τί νά πῶ στά παιδάκια. Φώτισε καί τά παιδάκια νά κατανοήσουν αὐτά, πού θά τούς πῶ, νά τά ἐφαρμόσουν στήν ζωή τους». Ἐννοεῖται ὅτι θά τούς πεῖτε σωστά πράγματα, γιά νά τά ἐφαρμόσουν...<br />
Ἀλλά ἄν προσευχηθεῖτε σωστά θά σᾶς φωτίσει ὁ Θεός, ὁπότε θά ὁμιλήσετε τά πρέποντα. <br />
Ἐρώτηση:<br />
- Κι ἄν κάποια φορά αἰσθάνεσαι ὅτι δέν σέ ἀκούνε. Ὅτι αὐτά, πού λές τούς φαίνονται λίγο ἤ τελείως παράξενα, θά συνεχίσεις ἤ ὄχι;<br />
- Ἐμεῖς θά συνεχίσουμε. Ἐμεῖς θά τά ποῦμε, ἔστω καί γιά τόν ἕναν. Μπορεῖ νά τά ἀκούσει, ἕνας ἀπ΄τους τριάντα, ἔτσι;... Γιά αὐτόν τόν ἕναν, θά τά ποῦμε. Βλέπετε οἱ Ἀπόστολοι πού γύρισαν ὅλο τόν κόσμο...Τούς ἄκουγαν ὅλοι; <br />
Τούς ἄκουγαν. Ἀλλά τούς ὑπάκουαν ὅλοι; Ἐλάχιστοι.<a name='more'></a><br />
Πῆγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Ἀθῆνα, μίλησε στόν Ἄρειο Πάγο. Ἀποτέλεσμα; Ἐλάχιστοι πίστεψαν· <br />
<a href="" name="more"></a>καί ἀπ΄ αὐτούς, πού ἤτανε μορφωμένοι ἐλαχιστότατοι. <br />
Κι ὅμως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πῆγε γιά αὐτούς. Γιά ὅλους πῆγε, ἀλλά δέν τόν πίστεψαν ὅλοι. Ἀνάμεσά σ’ αὐτούς, πού πίστεψαν ἦταν κι ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης. Μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστός ὅλους τούς καλεῖ ἀλλά, δέν θέλουν ὅλοι. Ἐμεῖς θά πᾶμε γιά αὐτούς πού θέλουνε. Καί δέν θά πάψουμε νά μιλᾶμε. «Λάλει καί μή σιωπήσεις», δέν λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ; <br />
Θυμηθεῖτε τήν παραβολή τοῦ σπορέως καί τίς ἐνδεχόμενες περιπτώσεις. Ὁ σπόρος ἔπεσε στήν καλή γῆ, ἔπεσε στἰς πέτρες, στά ἀγκάθια καί στό δρόμο. Ἀπ΄ τίς τέσσερις περιπτώσεις, ἡ μία καρποφόρησε. Νά τό πάρουμε καί ἀναλογικά, μαθηματικά: τό 25% εἶναι αὐτοί, πού δέχονται ὅ,τι πού λέμε. Ὁπότε νά μήν ἀπογοητεύεστε. Ἀπό τούς ἑκατό δηλαδή, οἱ εἰκοσιπέντε θά τό δεχτοῦνε. Ἤ μᾶλλον τό δέχονται περισσότεροι στήν ἀρχή, ἀλλά μετά δέν καρποφοροῦνε. <br />
Πᾶνε νά καρποφορήσουν, ἀλλά συμβαίνουν διάφορα. Θυμᾶστε πού ἔλεγε ἐκεῖ ὁ Κύριος: α)Βγαίνουν τ΄ ἀγκάθια, πνίγουν τόν σπόρο ἤ β)Πέφτει ὁ σπόρος σέ ξηρό πετρῶδες ἔδαφος, βγαίνει ὁ ἥλιος καί τό καίει ἤ γ)Πέφτει ὁ σπόρος στήν πατημένη γῆ, ἔρχονται τά πουλιά καί τόν τρῶνε.<br />
Ἐμεῖς θά κηρύττουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ κι ὅποιος ἔχει καλλιεργημένο τό χωράφι του, θά τόν δέχεται τόν σπόρο καί θά καρποφορεῖ.<br />
Ἄλλωστε ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι καί ἡ δική μας ἡ παρηγοριά. Τί λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ; <br />
Λέει ὁ Χριστός μας κάπου - γι’ αὐτό θέλω νά διαβάζετε τήν Ἁγία Γραφή, γιά νά παίρνετε κουράγιο καί δύναμη- ὅτι «ἄν τόν δικό Μου λόγο τόν ἐτήρησαν οἱ ἄνθρωποι καί τόν δικό σας θά τόν τηρήσουν». <br />
Καί πραγματικά κάποιοι τόν δέχτηκαν τόν Χριστό μας καί τόν τήρησαν τόν λόγο Του. Λέει λοιπόν ὁ Χριστός Μας: Καί ἐσεῖς, πού θά μιλήσετε γιά Μένα, θά σᾶς ἀκούσουν κάποιοι καί θά σᾶς πιστέψουν. Ἐμεῖς γιά αὐτούς τούς κάποιους, θά μποῦμε στόν κόπο νά ὁμιλήσουμε, πρέπει νά ὁμιλήσουμε.<br />
Εἶναι λάθος αὐτό, πού λένε κάποιοι σήμερα, ὅτι «δέν πρέπει νά μιλᾶς στούς ἀλλόθρησκους γιά τόν Χριστό, διότι εἶναι φανατισμός αὐτό». <br />
Τό νά λές τήν ἀλήθεια εἶναι φανατισμος; Τό νά πεῖς στούς μουσουλμάνους ὅτι «εἶστε λάθος κύριοι, εἶστε στήν πλάνη, προσκυνᾶτε τόν ἔξω ἀπό ἐδῶ», αὐτό εἶναι φανατισμός; <br />
Θά πρέπει, λένε κάποιοι, νά τόν ἀφήσεις ὅπως εἶναι, νά μήν θέλεις νά τόν ἀλλάξεις. <br />
Αὐτά εἶναι τά διδάγματα τῆς νέας ἐποχῆς. Εἶναι ὅμως τελείως λάθος. Αὐτό δέν ἔχει ἀγάπη. <br />
Τότε καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι δέν θά ἔπρεπε νά κηρύξουν στούς εἰδωλολάτρες, γιά νά μήν θεωρηθοῦν φανατικοί, γιά νά μήν τούς ποῦν ὅτι δέν σέβονται τίς ἄλλες θρησκεῖες, γιά νά μήν τούς κατηγορήσουν ὡς φανατικούς, ταλιμπάν, μουτζαχεντίν, κολλημένους, μεσαιωνικούς κ.λ.π., γιά νά μήν τούς ποῦν ὅτι δέν σέβονται τήν διαφορετικότητα τοῦ ἄλλου κ.λ.π. <br />
Τότε ὁ κόσμος δέν θά ἄλλαζε ποτέ. Ἡ εἰρήνη πού εἶναι ὁ Χριστός δέν θά ἐρχόταν ποτέ μέσα στούς ἀνθρώπους, οὔτε μέσα στίς οἰκογένειες, οὔτε μέσα στίς κοινωνίες. Ἐνῶ τώρα, ὅπου ἐφαρμόζεται ὁ ἀληθινός χριστιανισμός ὑπάρχει καί ἡ ἀληθινή εἰρήνη.<br />
Ὅταν ὁ καρκινοπαθής, γιά παράδειγμα, πάει στό γιατρό καί ὁ για-τρός τοῦ λέει: «Μιά χαρά εἶσαι, δέν ἔχεις τίποτα. Νά τρῶς ἀπό ὅλα, νά κοιμᾶσαι...Τό πολύ-πολύ νά παίρνεις καμμιά ἀσπιρινούλα γιά νά μήν πονᾶς καί εἶσαι ἐντάξει». Τί κάνει; <br />
Τόν ἐμπαίζει, τόν κοροϊδεύει. Ἐνῶ ἔχει καρκίνο τοῦ λέει ὅτι εἶναι ὑγιής. Ἔτσι καί ἐσυ, ἐνῶ ξέρεις ὅτι ὁ ἄλλος εἶναι αἱρετικός, ὅτι εἶναι στήν πλάνη, ὅτι προσκυνάει τόν διάβολο,... μέ τό νά τοῦ λές: «Μιά χαρά εἶσαι καί μεῖνε ὅπως εἶσαι». Γιατί ἀλλιῶς ἐγώ θά θεωρηθῶ φανατικός ἄν τοῦ πῶ ὅτι εἶναι στήν πλάνη, ε; τότε τί τόν κάνεις αὐτόν τόν ἄνθρωπο; <br />
Τόν ἐμπαίζεις, τόν κοροϊδεύεις καί δέν πρόκειται ποτέ αὐτός νά γίνει ὑγιής.<br />
Ὅπως τώρα, γιά παράδειγμα, πού θά πάει ὁ Πάπας στήν Κύπρο . Δέν ξέρω ἄν τό γνωρίζετε... <br />
Βγῆκε λοιπόν, ὀρθότατα πράττων, ὁ πατήρ Ἀθανάσιος (Ἐπίσκοπος Λεμεσοῦ) καί εἶπε τό αὐτονόητο: ὅτι ὁ πάπας εἶναι αἱρετικός.<br />
Πέσανε λοιπόν ἐπάνω του ὅλοι οἱ ψευτοκουλτουριάρηδες καί ψευτοπνευματικοί ἄνθρωποι. Καί λένε πώ! πώ! τί πράγματα εἶναι αὐτά, αὐτά εἶναι μεσαιωνικά πράγματα, αὐτό δέν ἔχει ἀγάπη καί ἄλλα παρόμοια. Μά ἀκριβῶς αὐτό ἔχει ἀγάπη. Τό νά πεῖς στόν ἄλλον ὅτι ἔχεις καρκίνο καί πρέπει νά φροντίσεις νά θεραπευτεῖς. Ὁ Πάπας ἔχει καρκίνο καί οἱ παπικοί καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἑτερόδοξοι καί ἀλλόδοξοι. Μεγάλο καρκίνο, εἶναι αἱρετικοί. Δηλαδή εἶναι ἐκτός Ἒκκλησίας. Γιαυτό καί δέν ἔχουν εἰρήνη μέσα τους, οὔτε γύρω τους. Δέν μποροῦν νά μήν ταράζουν καί νά μήν ταράζονται, διότι εἶναι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτός τοῦ θεανθρώπινου σώματος τοῦ Χριστοῦ.<br />
-Αὐτό πάλι τί σημαίνει; <br />
-Ὅτι δέν μποροῦν νά σωθοῦνε. Διότι «ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία». Λοιπόν ὅταν ἐσύ λές: «ὄχι μήν τό λές αὐτό, μήν λές ὅτι ὁ πάπας εἶναι αἱρετικός», τότε τί θά τοῦ πεῖς; <br />
«Ὅτι εἶσαι ἐντάξει!». Ἄρα τόν κοροϊδεύουμε, τόν ἐμπαίζουμε, δέν τόν ἀγαπᾶμε, καταλάβατε; Τόν ἀφήνουμε νά πεθάνει στήν ἄγνοιά του καί στήν πλάνη του μαζί μέ τούς ὁπαδούς του.<br />
Καί ὅμως βλέπετε πόσο διεστραμμένη εἶναι ἡ ἐποχή μας, πού ἔχει βαφτίσει τόν ἐμπαιγμό ἀγάπη. <br />
Λένε: «μήν τοῦ λές, μήν τοῦ λές ὅτι εἶναι αἱρετικός..., ἀγάπη, ἀγάπη». Μά αὐτή εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀγάπη, νά τοῦ πεῖς ὅτι «εἶσαι ἄρρωστος· νά πᾶς νά θεραπευτεῖς, νά μετανοιώσεις, νά εἰρηνεύσεις ἐσύ καί οἱ ὁπαδοί σου». <br />
Τώρα ἄν θά τό ἀκούσει ἤ ὄχι, ἐκεῖνος ξέρει. Ἀλλά κάποιοι θά τό ἀκούσουν. Γιατί ἀπό τους παπικούς, πού εἶναι 1.200.000.000 κάποιοι ἔχουν καλή διάθεση, ἔχουν ὀργωμένο τό χωράφι τους. Γι΄ αὐτούς πρέπει νά μιλήσουμε καί νά τούς ποῦμε: «κύριοι εἶστε στήν αἵρεση, δέν εἶστε σέ καλό δρόμο, πρέπει νά ἀλλάξετε. Γιά νά ἔλθει ἡ ἀληθινή εἰρήνη μέσα σας, μέσα στίς οἰκογένειές σας καί στίς κοινωνίες σας, πού κινδυνεύουν νά διαλυθοῦν».<br />
Ὄχι σοῦ λένε οἱ οἰκουμενιστές, οἱ νεοεποχίτες· αὐτό εἶναι φανατικό, δέν πρέπει νά τό λές, ἄφησέ τους ὅπως εἶναι, δέν πρέπει νά ἀλλάξουν. <br />
Καί τά λένε καί «θρησκευόμενοι», δυστυχῶς καί «ὀρθόδοξοι» ἱερωμένοι αὐτά τά πράγματα. Δυστυχῶς. <br />
Εἶναι αὐτό τό πνεῦμα τῆς νέας ἐποχῆς, τό ὁποῖο πρωτοξεκίνησε καί καλλιεργήθηκε ἀπό ἀποκρυφιστές, μέντιουμ, μάγους καί μάγισσες. Ἀπό ἐκεῖ ξεκίνησε ἡ νέα ἐποχή, ἄν ἔχετε ὑπ΄ὄψιν σας τήν ἰστορία. Ἀπό μία ὀνόματι Μπλαβατσκυ, κάποια Ἀλίκη Μπέϋλι καί κάποιους ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἦταν μέντιουμ, ὑπηρετοῦσαν τόν Σατανά. <br />
Αὐτοί βαφτίσανε τήν ἀγάπη, τήν πραγματική ἀγάπη, τήν ὀνομάσανε φανατισμό· καί αὐτό πού λέμε θρησκευτικό συγκρητισμό. (δηλαδή τήν ἀντίληψη ὅτι ὅλες οἱ θρησκείες εἶναι τό ἴδιο) αὐτό τό ὀνομάσανε πρόοδο καί ἀλήθεια. Ἄν εἶναι δυνατόν νά εἶναι αὐτή ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀντίληψη ὅτι ὅλες οἱ θρησκείες ὁδηγοῦν στόν ἴδιο Θεό καί ὅλες πιστεύουν στόν ἴδιο Θεό. Αὐτά εἶναι τά διδάγματα τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age), τοῦ νέου Ἔιτζ. <br />
Λοιπόν, αὐτά σᾶς τά εἶπα μέ ἀφορμή τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα καί τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, τήν ὁποία ἔχουμε καταστρέψει, τήν ἔχουμε κατά-κρεουργήσει, γιαυτό καί δέν ἔχουμε οὔτε εἰρήνη. Ἀγάπη χωρίς ἀλήθεια δέν εἶναι ἀγάπη καί δέν φέρνει ποτέ εἰρήνη. Αὐτό νά τό ξέρετε, νά τό ξεκαθαρίσετε μέσα σας. Δηλαδή ὅταν γιά τόν ἄλλον ξέρεις τήν σωτήρια ἀλήθεια καί δέν τοῦ τή λές, τότε δέν τόν ἀγαπᾶς. Τοῦ στερεῖς ἔτσι τήν θεραπεία, τήν εἰρήνη, τήν σωτηρία.<br />
Ὅπως κάποιοι ξέρουν ὅτι ὁ ἄνθρωπός τους πεθαίνει καί σοῦ λένε μήν τοῦ τό λές. <br />
-Μά πρέπει νά ἐξολογηθεῖ, νά κοινωνήσει. <br />
-Ὄχι μήν τοῦ τό λές, θά τρομάξει. <br />
Καί τόν ἀφήνουν νά πεθάνει ἀνεξομολόγητος καί ἀκοινώνητος, γεμάτος τρόμο, νά τόν πάρει ὁ ἔξω ἀπό δῶ, νά τόν πάει στήν κόλαση κατευθείαν,... γιά νά μήν τρομάξει. Μά τότε εἶναι πού θά τρομάξει καί μάλιστα αἰώνια.<br />
Δυστυχῶς ὅμως ὅλο αὐτό τό θεωροῦν ἀγάπη. <br />
Λοιπόν, ἄλλο... Τά εἴπαμε ὅλα. <br />
Ἐλᾶτε νά κάνουμε προσευχή. <br />
<br />
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.<br />
<br />
Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός Ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς <br />
ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί διά αὐτῶν τήν οἰκουμένη σαγηνεύσας φιλάνθρωπε . Δόξα Σοι. <br />
Δι΄εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός Ἡμῶν, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;"><b>Ὁ Θεός μαζί σας παιδιά!</b></div><br />
<div style="text-align: center;"><b>ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUb3sJawLsCA8Cx-M30FnguY0kIs8knnW4_Q5w9cE5J7aw6dFD2vZ4F1jortZcOo8BXWZQ7K5h-enPXbi7Vk2IvsN1-MxMoX4axLHOxvR0dQE00RWXn8pm0uIjBgK9PqKkB2xXqknmek8/s1600/floral111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUb3sJawLsCA8Cx-M30FnguY0kIs8knnW4_Q5w9cE5J7aw6dFD2vZ4F1jortZcOo8BXWZQ7K5h-enPXbi7Vk2IvsN1-MxMoX4axLHOxvR0dQE00RWXn8pm0uIjBgK9PqKkB2xXqknmek8/s320/floral111.jpg" /></a></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: x-small;">Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: x-small;">http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/blog-post_229.html </span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><b><br />
</b>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-76641411552278544282010-08-01T12:29:00.000+03:002010-08-01T12:29:05.963+03:001 Αυγούστου Συναξαριστής Των Αγίων 7 Μακαβαίων, των Αγίων 9 Μαρτύρων, Πάπα του Νέου, Ελεαζάρου, Κηρύκου, Θεοδώρου, Πολύευκτου, Μήνη και Μηναίου, Ελέσας Οσιομάρτυρος, Τιμοθέου Θαυματουργού, Ethelwald.<span style="color: black; font-family: Verdana; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%;"></span></span><b>Οἱ Ἅγιοι Ἑπτὰ Μακαβαίοι</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik6d3iskOUIRLCtDLACJ3a58vaBjzdA56m7qT9fHZpu4q4-31dC91GzokZ22Q76Dml3gIjUzHYw5tf53IBGnOBHyvicXB5DFKm3ZOjgpTr54pDXy3TbjmHFFV4N1qZjM0IAEvDrxkJH4Ym/s1600/0801_epta_Makabaioi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik6d3iskOUIRLCtDLACJ3a58vaBjzdA56m7qT9fHZpu4q4-31dC91GzokZ22Q76Dml3gIjUzHYw5tf53IBGnOBHyvicXB5DFKm3ZOjgpTr54pDXy3TbjmHFFV4N1qZjM0IAEvDrxkJH4Ym/s200/0801_epta_Makabaioi.jpg" width="145" /></a></div>«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός». Ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ἐπὶ τῶν παθῶν. Αὐτὸ μὲ περίσσια ἀνδρεία ἀπέδειξαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ Μακκαβαίοι μὲ τὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν βασιλιὰ τῆς Συρίας Ἀντίοχο, ὅταν αὐτὸς τοὺς ἔταξε δόξες, τιμὲς καὶ ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἂν αὐτοὶ καταπατοῦσαν τὸν Μωσαϊκὸ νόμο καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ ἀπαγορευμένα φαγητὰ ποὺ τοὺς πρόσφερε.<br />
Προηγήθηκε ὁ ἐνενηκονταετὴς διδάσκαλός τους, Ἐλεάζαρος, ποὺ ἐφάρμοσε στὸ ἔπακρο τὸ νόμο ποὺ τοὺς δίδασκε, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἀντίοχος νὰ τὸν ρίξει στὴ φωτιά. Ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ γέροντα διδασκάλου τους, τὰ ἑπτὰ ἀδέλφια κράτησαν τὴν ἴδια γενναία στάση ἀπέναντι στὸ βασιλιά, ὅταν τοὺς κάλεσε μπροστά του.<br />
Στὴν ἀρχὴ ὁ Ἀντίοχος προσπάθησε νὰ τοὺς κολακεύσει μὲ διάφορα ἐγκώμια γιὰ τὴ νιότη τους. Τοὺς εἶπε ὅτι ἂν ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα ποὺ τοὺς πρόσφερε, θὰ ἀπολάμβαναν μεγάλες τιμές, καὶ φυσικὰ θὰ τοὺς ἔσῳζε ἀπὸ τὸ θάνατο. Τότε οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἀπάντησαν στὸν Ἀντίοχο: «χαλεπώτερον γὰρ αὐτοῦ τοῦ θανάτου νομίζομεν εἶναι σου τὸν ἐπὶ τῇ παρανόμῳ σωτηρία ἡμῶν ἔλεον». Δηλαδή, εἶναι περισσότερο ἐπιβλαβὴς καὶ ἀπ’ αὐτὸν τὸ θάνατο, νομίζουμε, ἡ συμπάθειά σου γιὰ τὴν παράνομη σωτηρία μας. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ἀντίοχος, μὲ τροχούς, φωτιὰ καὶ ἀκόντια, ἕναν – ἕναν τοὺς σκότωσε ὅλους.<br />
Ὅταν εἶδε αὐτὸ ἡ μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της στὴ φωτιὰ καὶ ἔτσι ὅλοι μαζὶ πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.<a name='more'></a> <b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.</b><br />
Τῶν Μακκαβαίων τὸν ἑπτάριθμον δῆμον, σὺν τῇ μητρὶ Σολομονῇ τῇ ἁγίᾳ, καὶ Ἐλεάζαρ ἅμα εὐφημήσωμεν· οὗτοι γὰρ ἠρίστευσαν, δι’ ἀγώνων νομίμων, ὡς φρουροὶ καὶ φύλακες, τῶν τοῦ Νόμου δογμάτων· καὶ νῦν ὡς καλλιμάρτυρες Χριστοῦ, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, ἀπαύστως πρεσβεύουσι.<br />
<br />
<b>Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.</b><br />
Σοφίας Θεοῦ, οἱ στῦλοι οἱ ἑπτάριθμοι, καὶ θείου φωτός, οἱ λύχνοι οἱ ἑπτάφωτοι, Μακκαβαῖοι πάνσοφοι, πρὸ Μαρτύρων μέγιστοι Μάρτυρες, σὺν αὐτοῖς τὸν πάντων Θεόν, αἰτεῖσθε σωθῆναι τοὺς τιμῶντας ὑμᾶς.<br />
<br />
<b>Μεγαλυνάριον.</b><br />
Χαίροις ἡ ἑπτάκλωνος συνδρομή, ὄρπηκες ὡραῖοι, Μακκαβαίων τῆς πατριᾶς, σὺν μητρὶ τῇ θείᾳ, ἅμα καὶ διδασκάλῳ, οἱ εὐκλεεῖς τοῦ Νόμου, καὶ θεῖοι φύλακες. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Οἱ Ἅγιοι ἐννέα Μάρτυρες</b><br />
<br />
Οἱ Ἅγιοι ἐννέα μάρτυρες, Λέοντιος, Ἄττος, Ἀλέξανδρος, Κινδέας, Μνησίθεος, Κυριακός, Μηναῖος, Κατοῦνος καὶ Εὐκλής, ἔζησαν τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανου καὶ τοῦ ἡγεμόνα Φλαβιανοῦ, στὴν Πέργη τῆς Παμφυλίας.<br />
Ὁ χριστιανισμὸς ἦταν μέσα τους ἀπὸ πολλὴ μικρὴ ἡλικία καὶ κρατήθηκε ἔτσι καὶ ἀφοῦ μεγάλωσαν. Ἕνα βράδυ λοιπόν, ἀποφάσισαν ὅτι θέλουν νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἔτσι πῆγαν στὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ τῆς Ἀρτέμιδος καὶ κατέστρεψαν ὅλα τὰ ἀγάλματα ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ. Μετὰ τὴν ἐνέργειά τους αὐτή, ἀμέσως συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ τοὺς ἀνέκριναν, τοὺς ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια.<br />
Πρῶτα τοὺς ἔκαψαν τὰ πλευρά, μετὰ χρησιμοποιώντας σιδερένια νύχια τοὺς ἔσκισαν τὶς σάρκες, καὶ στὴ συνέχεια πῆραν ἀναμμένους δαυλοὺς καὶ τοὺς τρύπησαν τὰ μάτια. Μετὰ τοὺς ἔκλεισαν σὲ μία ἀπάνθρωπη φυλακή, χωρὶς νερὸ καὶ τροφή. Μετὰ ἀπὸ λίγο χρόνο τοὺς ἔβγαλαν καὶ τοὺς ἔριξαν σὲ ἕνα κλουβὶ μὲ θηρία γιὰ νὰ τοὺς κατασπαράξουν. Αὐτὰ ὅμως, παρὰ τὴν πεῖνα τους, καθόντουσαν ἤρεμα καὶ δὲν πλησίαζαν τοὺς Ἁγίους. Ὅσοι εἶδαν αὐτὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονός, πράγματι ἐξεπλάγησαν καὶ φώναξαν μὲ μία φωνὴ «Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν». Καὶ τότε ἔγινε τὸ θαῦμα. Ἀμέσως ἀκούστηκαν βροντὲς καὶ ἄρχισαν νὰ πέφτουν ἀστραπές, βροχή, ἐνῷ συγχρόνως ἀκούγονταν μία φωνή, ἡ ὁποία προσκαλοῦσε τοὺς Ἁγίους στὸν οὐρανό. Μόλις οἱ Ἅγιοι ἄκουσαν αὐτὴν τὴν φωνή, χάρηκαν πάρα πολύ. Ὕστερα ἀπὸ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ὁ τύραννος νευρίασε τόσο πολὺ ποὺ διέταξε νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν.<br />
Ἔτσι λοιπὸν ὁλοκληρώθηκε τὸ μαρτύριο τῶν ἐννέα Ἁγίων καὶ πέρασαν στὴν αἰώνια Βασιλεία.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Πάπας ὁ νέος</b><br />
<br />
«Εἰς σάκκον βληθεῖς, καὶ θίβη ἐγκλεισθεῖς, καὶ εἰς θάλασσαν ριφθεῖς, τελειούται».<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Ἐλεαζάρος ὁ Μάρτυρας</b><br />
<br />
Μαρτύρησε, ἀφοῦ τοῦ ἔκαψαν τὸ κεφάλι.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Κήρυκος ὁ Μάρτυρας </b><br />
<br />
Μαρτύρησε διὰ ἀποκεφαλισμοῦ.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Μάρτυρας </b><br />
<br />
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Πολύευκτος ὁ Μάρτυρας </b><br />
<br />
Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν ἔχωσαν μέσα σὲ κοπριά.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Οἱ Ἅγιοι Μήνης (ἢ Μηνός) καὶ Μηναῖος καὶ οἱ λοιποὶ ἐν τῷ Βιγλεντίῳ, πλησίον τοῦ χαλκοῦ Τετραπύλου </b><br />
<br />
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἡ Ἁγία Ἐλέσα ἡ Ὁσιομάρτυς </b><br />
<br />
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο καὶ ἦταν κόρη ἐνὸς πλούσιου Ἕλληνα, ποὺ ὀνομαζόταν Ἑλλάδιος. Ἡ δὲ μητέρα της Εὐγενία, ἦταν στεῖρα ἀλλὰ θεοσεβὴς χριστιανή. Ἔτσι διὰ τῆς προσευχῆς ἀπόκτησε θαυματουργικὰ τὴν Ἐλέσα, ποὺ ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ κάτω ἀπὸ τὶς δυσκολίες τοῦ εἰδωλολάτρη ἄντρα της.<br />
Σὲ ἡλικία 14 χρονῶν ἡ Ἐλέσα ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ μητέρα καὶ ἔτσι ἔμεινε αὐτὴ κυρία τοῦ πλούσιου σπιτιοῦ τοῦ πατέρα της. Ἀμέτρητες τότε οἱ εὐεργεσίες καὶ οἱ ἐλεημοσύνες ποὺ ἔκανε στοὺς στερημένους καὶ πάσχοντες συνανθρώπους της. Κάποτε ὅμως ὁ πατέρας της τὴν παρακίνησε νὰ παντρευτεῖ κάποιον ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες ἄρχοντες, αὐτὴ ὅμως ἀρνήθηκε διότι ἡ κλήση της ἦταν ἄλλη, αὐτὴ τῆς ἀγγελικῆς πολιτείας. Ἔτσι ὅταν κάποτε ὁ πατέρας της ἔφυγε γιὰ κάποιο ταξίδι, ἡ Ἐλέσα μοίρασε ὅλα της τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχοὺς καὶ μὲ τὶς πιὸ πιστὲς δοῦλες της, διέφυγε στὰ Κύθηρα. Ἐκεῖ διὰ τῆς προσευχῆς, ἔκανε πολλὰ θαύματα.<br />
Ὅταν ὅμως ὁ πατέρας της ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸ ταξίδι καὶ ἔμαθε τὰ γεγονότα, θύμωσε πολὺ καὶ ἀφοῦ ἀνακάλυψε ποὺ βρισκόταν ἡ Ἐλέσα, ἀναχώρησε γιὰ νὰ τὴ φέρει πίσω. Ἀλλὰ ἡ γνώμη τῆς Ἐλέσας ἦταν ἀντίθετη αὐτῆς τοῦ εἰδωλολάτρη πατέρα.<br />
Τότε αὐτός, ἀφοῦ ἀνελέητα τὴ βασάνισε, τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισε καὶ ἔτσι πανάξια ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.<br />
(Ἡ μνήμη τῆς συγκεκριμένης Ἁγίας δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ στοὺς Συναξαριστές. Τὴν βρίσκουμε σὰν μάρτυρα μόνο στὰ Κύθηρα).<br />
<br />
<b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.</b><br />
Ἐκ στείρας ἐβλάστησας, καθάπερ ἄνθος τερπνόν, πατρὸς δὲ μισήσασα, τὴν ἀθεΐαν στερρῶς, Ἐλέσα πανένδοξε, ἔλαμψας ἐν τῇ νήσῳ τῶν Κυθήρων ὁσίως, ἤθλησας δὲ ἐν ταύτῃ, καὶ λαμπρῶς ἐδοξάσθης· καὶ νῦν ἀναπηγάζεις, τὰ θεῖα δωρήματα.<br />
<br />
<b>Κοντάκιον.Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.</b><br />
Ἐν Κυθήροις ἔλαμψας ἀμέμπτῳ βίῳ, καὶ λαμπρῶς ἠγώνισαι, ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρικῶς· ὅθεν ἀξίως δεδόξασαι, Ὁσιομάρτυς Ἐλέσα πανένδοξε.<br />
<br />
<b>Μεγαλυνάριον.</b><br />
Χαίροις ὦ Ἐλέσα νύμφη Χριστοῦ, Παρθενομαρτύρων, ἀκροθίνιον εὐκλεές· χαίροις Κυθήρων, ὡράϊσμα καὶ σκέπη, σεμνὴ Ὁσιομάρτυς, Ἀγγέλων σύσκηνε.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ὁ Θαυματουργός Ἀρχιεπίσκοπος Προκοννήσου (Προικοννήσου) </b><br />
<br />
Ἔζησε στὰ μέσα του 6ου αἰῶνα, ἐπὶ βασιλέων Ἰουστίνου τοῦ Θράκας καὶ ἀνεψιοῦ του Ἰουστινιανοῦ τοῦ Μεγάλου.<br />
Λόγω τῆς μεγάλης του ἀρετῆς, ἔγινε ἐπίσκοπος Προκοννήσου ἢ Προικοννήσου, καὶ ποὺ σήμερα λέγεται Μαρμαράς. Τὰ ποιμαντικά του καθήκοντα ἐξάσκησε ἄριστα διὰ τῆς πραότητάς του καὶ διὰ τῆς προσευχῆς. Κάποτε μάλιστα θεράπευσε καὶ τὴν κόρη τοῦ βασιλιὰ Ἰουστινιανοῦ ἀπὸ δαιμόνιο.<br />
Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὴν 1η Αὐγούστου. Ἀργότερα ἡ βασίλισσα Θεοδώρα, πρὸς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης στὸν Ἅγιο, ἔκτισε Μονὴ στὸ ὄνομά του, ἐκεῖ ὅπου βρέθηκε τὸ ἅγιο λείψανό του. Ἐκεῖ κοντὰ μάλιστα, βρέθηκε καὶ πηγὴ ἁγιάσματος.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Ethelwald (Ἀγγλοσάξωνας) </b><br />
<br />
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρετανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθήναι 1985.<br />
http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/1.html<br />
<br />
<a href="http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx">Μέγας Συναξαριστής</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-57279167620763080752010-07-31T14:08:00.002+03:002010-07-31T14:12:46.769+03:00ΑΓΓΕΛΟΙ -ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΚΑΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ;<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://i509.photobucket.com/albums/s340/hellaskostas/diafores_proxeires_gia%20site/aggeloi_agia_sofia_apokaliphsi_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://i509.photobucket.com/albums/s340/hellaskostas/diafores_proxeires_gia%20site/aggeloi_agia_sofia_apokaliphsi_1.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;"><b>ΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ; </b></span><br />
Του Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα<br />
<br />
Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν «πριν από τον ορατό κόσμο και τον άνθρωπο». Όπως<br />
χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Θεός «έπλασε τους<br />
αγγέλους πριν από εμάς για χάρη μας για να αποστέλλονται ως διάκονοι, όπως<br />
λέγει ο Παύλος, στους μέλλοντας να κληρονομήσουν την σωτηρία» (Ε.Π.Ε. τόμος<br />
9ος, σελ.80,81).<br />
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, όπως συνοψίζεται στην<br />
διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, οι άγγελοι «είναι υπάρξεις<br />
πνευματικές, αεικίνητες, ελεύθερες, ασώματες, που υπηρετούν τον Θεόν και<br />
είναι κατά χάριν αθάνατες». Τό σχήμα και την κατάσταση των υπάρξεων αυτών,<br />
μόνον ο Θεός τα γνωρίζει. Είναι όμως ασώματοι και αεικίνητοι οι άγγελοι σε<br />
σχέση με τούς ανθρώπους. Σέ σύγκριση με τον Θεό, τον μόνον ασώματο, είναι<br />
δυσκίνητοι και υλικοί. Είναι πλασμένοι από λεπτή ύλη. Μόνον ο Θεός είναι<br />
αληθινά άϋλος και ασώματος. Δέν έχουν ανάγκη από γλώσσα και ακοή, αλλά<br />
πληροφορούνται μεταξύ τους τα προσωπικά διανοήματα και τις αποφάσεις τους,<br />
χωρίς τον προφορικό λόγο. Όταν επικοινωνούν με τούς ανθρώπους, τότε<br />
λαμβάνουν σχήμα και μορφή για να μπορούν οι άνθρωποι να τούς βλέπουν. Η θέα<br />
τους είναι φωτεινή και τα ρούχα τους είναι συνήθως λευκά, πράγμα που<br />
φανερώνει την καθαρότητά τους.<br />
<a name='more'></a>Τροφή τους είναι η θέα του Θεού,<br />
τον Οποίο βλέπουν, κατά το μέτρο της δυνατότητός τους.<br />
Οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, διαφυλάττουν τα μέρη της γής, είναι άρχοντες<br />
των λαών και των χωρών, όπως τούς όρισεν ο Δημιουργός, τακτοποιούν τα<br />
ανθρώπινα και προστατεύουν όσους τούς επικαλούνται, κυρίως από το μίσος και<br />
την μανία του διαβόλου. «Όπου επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν του<br />
διαβόλου διώκεται η δύναμις, ου φέρει γάρ τώ φωτί σου προσμένειν ο πεσών<br />
εωσφόρος...». (Δοξαστικό των αίνων, 8ης Νοεμβρίου).<br />
Σέ κάθε θεία Λειτουργία, η οποία είναι Σύναξη ουρανού και γής,<br />
συλλειτουργούν με τον Αρχιερέα ή τον Ιερέα άγγελοι. Στήν μικρή είσοδο, ο<br />
Λειτουργός παρακαλεί τον Κύριο να στείλη αγγέλους, για να συλλειτουργήσουν<br />
μαζί του και θα συνδοξολογήσουν την αγαθότητα του Θεού. Ο Διάκονος, επίσης,<br />
δέεται: «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων<br />
ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα».<br />
<br />
"Εννέα είναι τα ουράνια τάγματα και τρείς τάξεις ή τρία συστήματα, που το<br />
καθένα αποτελεί τριάδα".<br />
<br />
Η πρώτη τριάς είναι αυτή που είναι πάντοτε γύρω από τον Θεό και είναι<br />
έτοιμη να ενωθή με αυτόν αμέσως, χωρίς την μεσολάβηση κανενός. Είναι η τάξη<br />
των εξαπτερύγων Σεραφίμ <br />
και των πολυομμάτων «Χερουβίμ» και των αγιοτάτων «Θρόνων».<br />
Δευτέρα τάξη είναι εκείνη των «Κυριοτήτων», των «Δυνάμεων» και των «Εξουσιών».<br />
<br />
Έργο της είναι οι διευθετήσεις των μεγάλων πραγμάτων, οι<br />
ενέργειες των θαυμάτων και ο Τρισάγιος ύμνος, το Άγιος, Άγιος, Άγιος.<br />
Τρίτη και τελευταία είναι η τάξη των «Αρχών», των «Αρχαγγέλων» και των «Αγγέλων»<br />
, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι το "λειτουργικόν εν<br />
διακονίαις και τέλος ο ιερός ύμνος του Αλληλούϊα"» (Φιλοκαλία, τόμ. 3ος,<br />
σελ. 354,355).<br />
«Από την ώρα που βγήκαμε από την μήτρα της Εκκλησίας, την Κολυμβήθρα του<br />
βαπτίσματος, μάς παραστέκει ένας άγγελος, ο οποίος είναι φύλακας των ψυχών<br />
και των σωμάτων μας. Δέν φεύγει από κοντά εάν εμείς δεν τον διώξουμε με την<br />
αμαρτωλή ζωή μας. Εκείνο που τον ξαναφέρνει κοντά μας είναι η αληθινή<br />
μετάνοια. Οι άγγελοι χαίρονται και πανηγυρίζουν, όταν κάποιος μετανοή<br />
ειλικρινά.»<br />
Στό τέλος του «Μικρού Αποδείπνου»,<br />
μιάς κατανυκτικής ακολουθίας που θα πρέπει να την διαβάζουμε όλοι μας κάθε<br />
βράδυ, υπάρχει μιά θαυμάσια προσευχή στον φύλακα άγγελό μας.<br />
Ο π. Παΐσιος έλεγε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε φιλία με τούς<br />
αγίους και τούς αγγέλους. Ιδιαίτερα, με τον άγιο του οποίου φέρουμε το όνομα<br />
και με τον φύλακα άγγελό μας. Καί αυτό μπορεί να γίνη με την οργανική ένταξή<br />
μας στην πνευματική ατμόσφαιρα της Εκκλησίας, με την αδιάλειπτη προσευχή,<br />
την μυστηριακή ζωή και την άσκηση, ήτοι την βίωση των εντολών του Χριστού.<br />
Πηγή: http://www.orthodox-answers.gr/~orthodox/node/436<br />
πηγή εικόνας:<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Fandronianoi.ucoz.com%2Fnews%2F2-0-24">http://andronianoi.ucoz.com/news/2-0-24</a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://fathers.pblogs.gr/files/f/215940-normal_24.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://fathers.pblogs.gr/files/f/215940-normal_24.jpg" width="232" /></a></div><span style="font-size: large;"><b> Στην Καινή Διαθήκη έχουμε αναφορές για τους αγγέλους</b></span><br />
<b><span style="font-size: large;">και την ύπαρξη τους;</span></b> <br />
Η ύπαρξη των αγγέλων είναι πιστοποιημένη τόσο στην Παλαιά όσο και στην<br />
Καινή Διαθήκη. Βέβαια στην Καινή Διαθήκη οι αναφορές είναι περισσότερες. Ας<br />
τις δούμε:<br />
<br />
Ματθ. (α, 20)<br />
Ταύτα δε αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος Κυρίου κατ΄ όναρ εφάνη αυτώ λέγων·<br />
Ιωσήφ υιός Δαυΐδ, μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου· το γαρ εν<br />
αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν Αγίου·<br />
<br />
Ματθ. (α, 24)<br />
Διεγερθείς δε ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος<br />
Κυρίου και παρέλαβε την γυναίκα αυτού,<br />
<br />
Ματθ. (β, 13)<br />
Αναχωρησάντων δε αυτών ιδού άγγελος Κυρίου φαίνεται κατ΄ όναρ τω Ιωσήφ<br />
λέγων· εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φεύγε εις<br />
Αίγυπτον, και ίσθι εκεί έως αν είπω σοι· μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον<br />
του απολέσαι αυτό.<br />
<br />
Ματθ. (β, 19)<br />
Τελευτήσαντος δε του Ηρώδου ιδού άγγελος Κυρίου κατ΄ όναρ φαίνεται τω Ιωσήφ<br />
εν Αιγύπτω<br />
<br />
Ματθ. (κη, 2)<br />
και ιδού σεισμός εγένετο μέγας· άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού<br />
προσελθών απεκύλισε τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού,<br />
<br />
Ματθ. (κη, 5)<br />
αποκριθείς δε ο άγγελος είπε ταις γυναιξί· μη φοβείσθε υμείς· οίδα γαρ ότι<br />
Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε·<br />
<br />
Ματθ. (δ, 6)<br />
και λέγει αυτώ· ει υιός ει του Θεού, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γαρ ότι<br />
τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου, και επί χειρών αρούσί σε, μήποτε<br />
προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου.<br />
<br />
Ματθ. (δ, 11)<br />
Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν<br />
αυτώ.<br />
<br />
Ματθ. (ιγ, 39)<br />
ο δε εχθρός ο σπείρας αυτά εστίν ο διάβολος· ο δε θερισμός συντέλεια του<br />
αιώνος εστίν· οι δε θερισταί άγγελοί εισιν.<br />
<br />
Ματθ. (ιγ, 49)<br />
ούτως έσται εν τη συντελεία του αιώνος. εξελεύσονται οι άγγελοι και<br />
αφοριούσι τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων<br />
<br />
Ματθ. (ιη, 10)<br />
Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων· λέγω γαρ υμίν ότι οι άγγελοι<br />
αυτών εν ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του πατρός μου του εν<br />
ουρανοίς.<br />
<br />
Ματθ. (κβ, 30)<br />
εν γαρ τη αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε εκγαμίζονται, αλλ΄ ως άγγελοι Θεού εν<br />
ουρανώ εισί.<br />
<br />
Ματθ. (κδ, 36)<br />
Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των<br />
ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος.<br />
<br />
Ματθ. (κε, 31)<br />
Όταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι<br />
άγγελοι μετ΄ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού,<br />
<br />
Ματθ. (ιστ, 27)<br />
μέλλει γαρ ο υιός του ανθρώπου έρχεσθαι εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των<br />
αγγέλων αυτού, και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού.<br />
<br />
Ματθ. (κστ, 53)<br />
ή δοκείς ότι ου δύναμαι άρτι παρακαλέσαι τον πατέρα μου, και παραστήσει μοι<br />
πλείους ή δώδεκα λεγεώνας αγγέλων;<br />
<br />
Λουκ. (α, 11)<br />
ώφθη δε αυτώ άγγελος Κυρίου εστώς εκ δεξιών του θυσιαστηρίου του<br />
θυμιάματος.<br />
<br />
Λουκ. (α, 13)<br />
<br />
είπε δε προς αυτόν ο άγγελος· μη φοβού, Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς<br />
σου, και η γυνή σου Ελισάβετ γεννήσει υιόν σοι, και καλέσεις το όνομα αυτού<br />
Ιωάννην·<br />
<br />
Λουκ. (α, 19)<br />
<br />
και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτώ· εγώ ειμί Γαβριήλ ο παρεστηκώς ενώπιον<br />
του Θεού, και απεστάλην λαλήσαι προς σε και ευαγγελίσασθαί σοι ταύτα·<br />
<br />
Λουκ. (α, 26)<br />
<br />
Εν δε τω μηνί τω έκτω απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της<br />
Γαλιλαίας, η όνομα Ναζαρέτ,<br />
<br />
Λουκ. (α, 28)<br />
<br />
και εισελθών ο άγγελος προς αυτήν είπε· χαίρε, κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά<br />
σου· ευλογημένη συ εν γυναιξίν.<br />
<br />
Λουκ. (α, 30)<br />
<br />
και είπεν ο άγγελος αυτή· μη φοβού, Μαριάμ· εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ.<br />
<br />
Λουκ. (α, 35)<br />
<br />
και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή· Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και<br />
δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός<br />
Θεού.<br />
<br />
Λουκ. (α, 38)<br />
<br />
είπε δε Μαριάμ· ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου.<br />
και απήλθεν απ΄ αυτής ο άγγελος.<br />
<br />
Λουκ. (β, 9)<br />
<br />
και ιδού άγγελος Κυρίου επέστη αυτοίς και δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αυτούς,<br />
και εφοβήθησαν φόβον μέγαν.<br />
<br />
Λουκ. (β, 10)<br />
<br />
και είπεν αυτοίς ο άγγελος· μη φοβείσθαι. ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν<br />
χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ,<br />
<br />
Λουκ. (κβ, 43)<br />
<br />
ώφθη δε αυτώ άγγελος απ΄ ουρανού ενισχύων αυτόν.<br />
<br />
Λουκ. (β, 15)<br />
<br />
και εγένετο ως απήλθον απ΄ αυτών εις τον ουρανόν οι άγγελοι, και οι<br />
άνθρωποι οι ποιμένες είπον προς αλλήλους· διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και<br />
ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός, ο ο Κύριος εγνώρισεν ημίν.<br />
<br />
Λουκ. (δ, 10)<br />
<br />
γέγραπται γαρ ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι<br />
σε,<br />
<br />
Λουκ. (κ, 36)<br />
<br />
ούτε γαρ αποθανείν έτι δύνανται· ισάγγελοι γαρ εισί και υιοί εισί<br />
του Θεού, της αναστάσεως υιοί όντες,<br />
<br />
Λουκ. (θ, 26)<br />
ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους, τούτον ο υιός του ανθρώπου<br />
επαισχυνθήσεται όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του πατρός και των αγίων<br />
αγγέλων.<br />
<br />
Λουκ. (ιβ, 8)<br />
Λέγω δε υμίν· πας ος αν ομολογήση εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο υιός<br />
του ανθρώπου ομολογήσει εν αυτώ έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού·<br />
<br />
Λουκ. (ιβ, 9)<br />
ο δε αρνησάμενός με ενώπιον των ανθρώπων απαρνηθήσεται ενώπιον των αγγέλων<br />
του Θεού.<br />
<br />
Λουκ. (ιε, 10)<br />
ούτω, λέγω υμίν, χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ<br />
μετανοούντι.<br />
<br />
Λουκ. (ιστ, 22)<br />
εγένετο δε αποθανείν τον πτωχόν και απενεχθήναι αυτόν υπό των αγγέλων εις<br />
τον κόλπον Αβραάμ· απέθανε δε και ο πλούσιος και ετάφη.<br />
<br />
Ιωαν. (α, 52)<br />
και λέγει αυτώ· αμήν αμήν λέγω υμίν, απ΄ άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα,<br />
και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον υιόν του<br />
ανθρώπου.<br />
<br />
Ιωαν. (ε, 4)<br />
άγγελος γαρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα, και εταράσσετο το ύδωρ·<br />
ο ουν πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος υγιής εγίνετο ω δήποτε<br />
κατείχετο νοσήματι.<br />
<br />
Ιωαν. (ιβ, 29)<br />
ο ουν όχλος ο εστώς και ακούσας έλεγε βροντήν γεγονέναι· άλλοι έλεγον·<br />
άγγελος αυτώ λελάληκεν.<br />
<br />
Ιωαν. (κ, 12)<br />
ως ουν έκλαιε, παρέκυψεν εις το μνημείον και θεωρεί δύο αγγέλους εν λευκοίς<br />
καθεζομένους, ένα προς τη κεφαλή και ένα προς τοις ποσίν, όπου έκειτο το<br />
σώμα του Ιησού.<br />
<br />
Μαρκ. (α, 2)<br />
Ως γέγραπται εν τοις προφήταις, ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ<br />
προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου·<br />
<br />
Μαρκ. (α, 13)<br />
και ην εκεί εν τη ερήμω ημέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος υπό του σατανά, και<br />
ην μετά των θηρίων, και οι άγγελοι διηκόνουν αυτώ.<br />
<br />
Μαρκ. (ιβ, 25)<br />
όταν γαρ εκ νεκρών αναστώσιν, ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται, αλλ΄ εισίν ως<br />
άγγελοι οι εν τοις ουρανοίς,<br />
<br />
Μαρκ. (ιγ, 27)<br />
και τότε αποστελεί τους αγγέλους αυτού και επισυνάξει τους εκλεκτούς αυτού<br />
εκ των τεσσάρων ανέμων, απ΄ άκρου της γης έως άκρου του ουρανού.<br />
<br />
Μαρκ. (ιγ, 32)<br />
<br />
Περί δε της ημέρας εκείνης ή της ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν<br />
ουρανώ, ουδέ ο υιός, ει μη ο πατήρ.<br />
<br />
Μαρκ. (η, 38)<br />
ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη<br />
μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν<br />
έλθη εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων.<br />
<br />
<br />
Επίσης πάμπολλες αναφορές έχουμε στις πράξεις των αποστόλων καθώς και στην<br />
αποκάλυψη του Ιωάννου.<br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Forthodox-answers.blogspot.com%2F2007%2F07%2Fblog-post_17.html">http://orthodox-answers.blogspot.com/2007/07/blog-post_17.html</a><br />
Πηγή εἰκόνας: http://fathers.pblogs.gr/files/f/215940-normal_24.jpg:<br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Fandronianoi.ucoz.com%2Fnews%2F2-0-24"></a><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟ «ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ»;ΑΝ ΝΑΙ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΩΣΦΟΡΟ;</b></span> <br />
<br />
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει:<br />
«Άγγελος εστιν ουσία νοερά, αεικίνητος, <b>αυτεξούσιος</b>, ασώματος, Θεώ<br />
λειτουργούσα, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφυια».<br />
Επομένως είναι πνεύματα άΰλα, ουράνια, ασώματα και αθάνατα. Γι’ αυτό και<br />
ονομάζονται και ουράνιες και ασώματες δυνάμεις. Και συνεχίζει ότι είναι «αεικίνητοι,<br />
αυτεξούσιοι, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφότες».* Επίσης, οι<br />
Άγγελοι είναι «φύσις λογική, νοερά τε και <b>αυτεξούσιος</b>, αθάνατος ου φύσει,<br />
αλλά χάριτι… Ου περιορίζεται υπό τειχών και θυρών και κλείθρων και<br />
σφραγίδων. Ότε δε εισιν εν τω ουρανω, ουκ εισιν εν τη γη· και εις την γην<br />
υπό του Θεού αποστελλόμενοι ουκ εναπομένουσι τω ουρανω».<br />
<br />
Από το βιβλίο "Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων" Ι.Μ. Παρακλήτου:<br />
<br />
Όσοι άγγελοι δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στη πτώση του, «έλαβαν το χάρισμα<br />
της τελείας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό». Και πότε το έλαβαν; Όταν<br />
έγινε η ενανθρώπηση του Θεού και έμαθαν έμπρακτα το δρόμο που οδηγεί στην<br />
ομοίωση του Θεού που δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση. Και κυρίως μετά<br />
το πάθος και την ανάσταση του Χριστού, έγιναν από <<δυσκίνητοι στο κακό>>,<br />
<<ακίνητοι όχι στη φύση, αλλά χάριτι του μόνου αγαθού>>. (Αγ.Ιω.Δαμασκηνός)<br />
Η ακινησία τους αυτή στο κακό και η στερέωσή τους στην αρετή, «δεν σημαίνει<br />
ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος<br />
εξαγιάζεται». Τώρα δηλαδή διαφέρουν από τους δαίμονες μόνο στην αγαθή<br />
προαίρεση, στην αγαθή βούληση και στην υπακοή τους προς το Θεό.<br />
<br />
Η γνωστική τους ικανότητα και η δύναμη των αγγέλων είναι μεγάλες<br />
και πολύ ανώτερες από όλους μαζί τους ανθρώπους, χωρίς<br />
βέβαια να αγγίζουν την παντοδυναμία του Θεού, όπου μπροστά στην<br />
παγγνωσία του Θεού, είναι μηδαμινή....<br />
<br />
Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική. Δεν έχουν<br />
ανάγκη από υλική τροφή ή ανάπαυση και δεν πεθαίνουν. Είναι αθάνατοι <<κατά<br />
χάριν>>. (Αγ.Ιω.Δαμ.) Είναι ταχύτατοι στις κινήσεις τους αλλά όχι και<br />
<<πανταχού παρόντες>>. Δεν περιορίζονται από τοίχους, πόρτες κλπ τοπικούς<br />
και χρονικούς περιορισμούς. Όταν είναι στον ουρανό δεν είναι στη γη και όταν<br />
είναι στη γη δεν είναι στον ουρανό.<br />
<br />
Οι Άγγελοι διαιρούνται σε τρεις ιεραρχικές τάξεις:<br />
1)Σεραφείμ–Χερουβείμ–Θρόνοι,<br />
2)Κυριότητες–Δυνάμεις–Εξουσίες,<br />
3) Αρχές – Αρχάγγελοι – Άγγελοι.<br />
πηγή:<br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Forthodox-answers.blogspot.com%2Fsearch%2Flabel%2F%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B9">http://orthodox-answers.blogspot.com/search/label/%CE%86%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%B9</a><br />
<span style="font-size: large;"><b><br />
ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ </b></span><br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Fandronianoi.ucoz.com%2Fnews%2F2-0-24"></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho4MFu4THYtFlmIKTQQaNmr98wnnJR1GjshA_sPotCt5J0kad80laqPhTT3nJ1G74oN7KaNSNwgLKvTRk1yApqDDvqaltq5XPrGK7-rl6bnQkc-jyFsmc5EF6juCEDCIlvFHxepr5evEc/s1600/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%B9+4+%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho4MFu4THYtFlmIKTQQaNmr98wnnJR1GjshA_sPotCt5J0kad80laqPhTT3nJ1G74oN7KaNSNwgLKvTRk1yApqDDvqaltq5XPrGK7-rl6bnQkc-jyFsmc5EF6juCEDCIlvFHxepr5evEc/s320/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%B9+4+%CE%B1.jpg" /></a> Άναρχε Λόγε, ιεραίς<br />
δεήσεσι, των Χερουβείμ Σεραφείμ, Εξουσιών Θρόνων, και θείων Δυνάμεων,<br />
Αγγέλων Αρχαγγέλων τε, Αρχών Κυριοτήτων, τα σα ελέη τα πλούσια, δώρησαι ημίν<br />
ως φιλάνθρωπος.<br />
<br />
Εκ των σκανδάλων του εχθρού, ω Σεραφείμ ρύσασθέ με, Εξουσίαι Χερουβείμ<br />
ικετεύω, Κυριότητες, Αρχαί και Θρόνοι και Αρχάγγελοι, συν τοις Αγγέλοις<br />
πάσι, τον Λυτρωτήν ικετεύσατε.<br />
<br />
Νοεραί σε Δυνάμεις, νυν καθικετεύουσιν εύσπλαχνε Κύριε, Εξουσίαι Θρόνοι,Σεραφείμ<br />
Κυριότητες Άγγελοι, συν τοις Αρχαγγέλοις και ταις Αρχαίς· Ίλεως έσο τω λαώ<br />
σου, και σώσον ως εύσπλαγχος.<br />
<br />
Ρυσθήναι με της εκεί, αποκειμένης κολάσεως, δεήθητε Χερουβείμ, Θρόνοι<br />
Κυριότητες, Άγγελοι Αρχάγγελοι, Αρχαί και Δυνάμεις, τον Δεσπότην<br />
πάσης κτίσεως.<br />
<br />
Φωτός φώτα δεύτερα, του πρώτου όντες, άγιοι Άγγελοι, εν μεθέξει αΰλω και<br />
πανολβίω καταφαιδρύνεσθε· όθεν κραυγάζω· Τον νουν μου φωτίσατε, εσκοτισμένον<br />
αεί βίου τοις πάθεσιν.<br />
<br />
Ως θείαι Εξουσίαι<br />
και Χερουβείμ, Σεραφείμ Κυριότητες Άγγελοι Θρόνοι, Αρχαί πάσαι και Δυνάμεις<br />
πανευκλεείς, και ιεροί Αρχάγγελοι, δέησιν ποιείτε προς τον Θεόν, καλώς ημάς<br />
βιώσαι, τυχείν τε σωτηρίας, και των δεινών απολυτρώσασθαι.<br />
<br />
Αρχάγγελοι Άγγελοι Αρχαί, Θρόνοι Κυριότητες, τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, και<br />
πολυόμματα Χερουβείμ, τα θεία της σοφίας όργανα, Δυνάμεις Εξουσίαι<br />
θειότατοι, Χριστώ πρεσβεύσατε δωρηθήναι, ταις ψυχαίς ημών την ειρήνην και το<br />
μέγα έλεος.<br />
<br />
Πάσαι αι ουράνιαι δυνάμεις των αγίων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, πρεσβεύσατε<br />
υπέρ ημών των αμαρτωλών.<br />
<br />
Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά<br />
του Κυρίου αιτησώμεθα.<br />
<br />
πηγή: <a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Ffathers.pblogs.gr%2F2009%2F20090201.html*">http://fathers.pblogs.gr/2009/20090201.html</a><br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2FFATHERS.pblogs.gr%2Ffiles%2Ff%2F215939-normal_25.jpg">http://FATHERS.pblogs.gr/files/f/215939-normal_25.jpg</a><br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Ffathers.pblogs.gr%2Ffiles%2Ff%2F215939-normal_25.jpg">http://fathers.pblogs.gr/files/f/215939-normal_25.jpg</a><br />
πηγή εικόνας: <a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Fanastasiosk.blogspot.com%2F2010%2F01%2Fblog-post_585.html">http://anastasiosk.blogspot.com/2010/01/blog-post_585.html</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-25384218447010446232010-07-31T12:54:00.000+03:002010-07-31T12:54:57.819+03:00ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ(mp3)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRmZLsnF6VwCJolZierUkY8a_N4vTdnyeS9RmVxs4GbGgzflVU&t=1&h=167&w=223&usg=__ov1DDtNkAHnDyrvwiKYrunP5Yp8=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRmZLsnF6VwCJolZierUkY8a_N4vTdnyeS9RmVxs4GbGgzflVU&t=1&h=167&w=223&usg=__ov1DDtNkAHnDyrvwiKYrunP5Yp8=" /></a></div><embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="200" src="http://www.4shared.com/embed/226002912/892b19b8" width="320"></embed><br />
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-09-08. <br />
Πηγή εἰκόνας:<br />
http://t3.gstatic.comIeromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-10835924716999428452010-07-31T12:36:00.001+03:002010-07-31T12:36:23.401+03:00ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΩΖΕΤΑΙ (ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ)<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: large;"></span><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><span style="font-size: large;"><o:smarttagtype name="metricconverter" namespaceuri="urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags"></o:smarttagtype></span><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="footnote text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="footnote reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><img src="http://www.blogger.com/img/video_object.png" style="background-color: #b2b2b2; " class="BLOGGER-object-element tr_noresize tr_placeholder" id="ieooui" data-original-id="ieooui" /> <style>
st1\:*{behavior:url(#ieooui) }
</style> <![endif]--><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627400839 -2147483648 8 0 66047 0;}
@font-face
{font-family:"MgFuture UC Pol";
mso-font-alt:"Courier New";
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1 0 0 0 155 0;}
@font-face
{font-family:"Palatino Linotype";
panose-1:2 4 5 2 5 5 5 3 3 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536870009 1073741843 0 0 415 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"MgFuture UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:Tahoma;
color:black;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoFootnoteText, li.MsoFootnoteText, div.MsoFootnoteText
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Κείμενο υποσημείωσης Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"MgFuture UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:Tahoma;
color:black;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
span.MsoFootnoteReference
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
vertical-align:super;}
span.Char
{mso-style-name:"Κείμενο υποσημείωσης Char";
mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Κείμενο υποσημείωσης";
font-family:"MgFuture UC Pol";
mso-ascii-font-family:"MgFuture UC Pol";
mso-hansi-font-family:"MgFuture UC Pol";
mso-bidi-font-family:Tahoma;
color:black;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;}
/* Page Definitions */
@page
{mso-footnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KERASIA/LOCALS~1/Temp/msohtmlclip1/01/clip_header.htm") fs;
mso-footnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KERASIA/LOCALS~1/Temp/msohtmlclip1/01/clip_header.htm") fcs;
mso-endnote-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KERASIA/LOCALS~1/Temp/msohtmlclip1/01/clip_header.htm") es;
mso-endnote-continuation-separator:url("file:///C:/DOCUME~1/KERASIA/LOCALS~1/Temp/msohtmlclip1/01/clip_header.htm") ecs;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRhUdSSspu6_SwceTIWMDHbSyP3xLcAiT_-EYMycCGT4cHimdo&t=1&h=170&w=164&usg=__GvPZgEeph211NCUOppMrIRoW2bo=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRhUdSSspu6_SwceTIWMDHbSyP3xLcAiT_-EYMycCGT4cHimdo&t=1&h=170&w=164&usg=__GvPZgEeph211NCUOppMrIRoW2bo=" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><span> </span>Ὁ μακαριστός Γέρων Πορφύριος εἶχε μία ὀρθοδοξότατη θεώρηση γιά τόν ἄνθρωπο (ἀνθρωπολογία).<span> </span>Ἐκτός ἀπό μιά ἀλάνθαστη Χριστολογία–Θεολογία εἶχε καί μιά βαθειά, ἀληθινά ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία–σωτηριολογία. Τόσο οἱ ἀπόψεις του α)γιά <b>το ποιος εἶναι ὁ ἄνθρωπος </b>(ὁ προπτωτικός, ὁ μεταπτωτικός, ὁ ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ), β)<b>ποιές εἶναι οἱ προδιαγραφές τῆς σωστῆς του λειτουργίας</b>, ὅσο καί γ)γιά τό <b>ποιός εἶναι ὁ προορισμός του,</b> ὅλα εἶναι σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Οἱ λεπτότατες παρατηρήσεις του ἔχουν τεράστια σημασία γιά τόν σύγχρονο, ψυχικά ἄρρωστο, «χριστιανό». <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ἡ ἀντίληψη του γιά τήν ἁμαρτία ἐκφράζεται μέ τή χαρακτηριστική του φράση:<b> «Ἡ ἁμαρτία κάνει τόν ἄνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά».<o:p></o:p></b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b><span> </span></b>Ὁ Θεός <span> </span>κρούει στήν πόρτα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν͵ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ΄ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ΄ ἐμοῦ. Ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ΄ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, λέγει ὁ Κύριος στήν Ἀποκάλυψη. Ὁ Χριστός κινεῖται πρῶτος πρός τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος ἄν ἄνοίξει τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς του καί ἀποδεχθεῖ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ θεραπεύεται.<b> </b><a name='more'></a>Ἔλεγε ὁ σοφός Γέροντας:<b> </b><i>«Ἡ ἁμαρτία κάνει τόν ἄνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Τό μπέρδεμα δέν φεύγει μέ τίποτε. <b>Μόνο μέ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ γίνεται τό ξεμπέρδεμα.</b> <b>Τήν πρώτη κίνηση κάνει ὁ Χριστός.</b> “Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες…”. Μετά ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀποδεχόμαστε αὐτό τό φῶς μέ τήν ἀγαθή μας προαίρεση, πού τήν ἐκφράζουμε μέ τήν ἀγάπη μας ἀπέναντί Του, μέ τήν προσευχή, μέ τά μυστήρια»</i><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[2]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a><i>. </i><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ἐνδεικτική τῆς σοφίας τοῦ Γέροντα, τῆς «ἄνωθεν κατερχομένης», εἶναι μιά καίρια, ὅσο καί λεπτότατη, ἀνθρωπολογική παρατήρηση του, πού σχετίζεται μέ τήν ἀνθρώπινη βούληση-αὐτεξούσιο. Ἔλεγε ὅτι, <b>γιά νά κάνουμε τό καλό πρέπει πρῶτα νά τό ἐπιθυμήσουμε καί νά τό ἀγαπήσουμε. </b>Τό κάθε καλό «ἄνωθεν ἐστι καταβαῖνον, ἐκ τοῦ Πατρός τῶν φώτων»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[3]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a>. Ὅμως γιά νά τό οἰκειωθοῦμε προσωπικά, πρέπει νά τό θελήσουμε ἐλεύθερα καί νά τό ἀγαπήσουμε· τότε καί ὁ Θεός ἐνεργεῖ. Γι’ αὐτό καί ὁ γέροντας δίδασκε: «<b><i>Ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο νά ζητάει μόνος του νά γίνει καλός, νά τό ἐπιθυμεῖ μόνος του </i></b><i>καί νά γίνεται, τρόπον τινα, σάν δικό του τό κατόρθωμα, ἐνῶ στήν πραγματικότητα, προέρχεται ἀπ’ τή χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται πρῶτα στό σημεῖο νά τό θέλει, νά τό ἀγαπάει, νά τό ἐπιθυμεῖ καί κατόπιν ἔρχεται ἡ θεία χάρις καί τό κατορθώνει»</i><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn4" name="_ftnref4" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[4]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a><i>. <o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Δέ χρειάζεται νά κυνηγᾶμε τό κακό. <b>Δέν κυνηγᾶμε τό σκοτάδι, ἀλλά στρεφόμαστε πρός τό Φῶς, δηλαδή τόν Χριστό. </b>Ἔλεγε, χαρακτηριστικά, στά πνευματικά του παιδιά, γιά νά τά βοηθήσει στή πνευματική τους παλαίστρα: «<i>Γιατί νά κυνηγᾶμε τά σκοτάδια; Νά, θά ἀνάψουμε τό φῶς καί τά σκοτάδια θά φύγουν μόνα τους. </i><b>Θά ἀφήσουμε νά κατοικήσει σ' ὅλη τήν ψυχή μας ὁ Χριστός καί τά δαιμόνια θά φύγουν μόνα τους...</b><i> Στήν ψυχή, πού ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπό τό Χριστό, δέ μπορεῖ νά μπεῖ καί νά κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δέν χωράει, δέν ὑπάρχει κενή θέση γι' αὐτόν</i>»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn5" name="_ftnref5" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[5]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a>. <i><o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Ἡ σωτηριολογία</b>, ὁ τρόπος τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα γιά τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τήν θέωση, πού διδάσκει ὁ Γέροντας, εἶναι θεμελιωμένος ἁγιοπατερικά καί ἐπιβεβαιωμένος ἐμπειρικά στή ζωή τῶν ἁγίων μας. Δίδασκε ὅτι <b>τό διάβολο καί τά πάθη πρέπει νά τά περιφρονοῦμε.</b> Ἡ ψυχή εἶναι σάν ἕνα δωμάτιο. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Ἄν τό δωμάτιο τό γεμίσουμε μέ τό καλό, ποῦ νά χωρέσει τό κακό;... Ὅταν ἀνοίγουμε τό φῶς, αὐτόματα φεύγει τό σκότος. Διά τοῦτο ἔλεγε ὁ σοφός καί διακριτικός Γέρων ὅτι <b>τό ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά μπεῖ μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί νά μήν ἀσχολεῖται καθόλου μέ τό σκοτάδι, δηλ. μέ τά πάθη, τόν διάβολο καί τόν κόσμο. </b>Ὁ Χριστός, πού εἶναι τό πᾶν, κάνει τά πάντα γιά τήν σωτηρία μας. Δικό μας ἔργο εἶναι ἡ κατάφαση στή Θεία<span> </span>Ἐνέργεια, τό «ἄνοιγμα» πρός τόν Θεόν , <b>τό «Ναί» πού πρέπει νά εἶναι σταθερό, διαρκές, γνήσιο καί πλῆρες.</b> Ἕνας εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος γιά τόν Γέροντα, ὥστε νά μποροῦμε νά λέμε συνεχῶς καί σωστά αὐτό τό «Ναί»: τό νά ἀγαπήσουμε, νά ἐρωτευθοῦμε τόν Χριστό. «<i>Ἔργο μας εἶναι</i>» ἔλεγε ὁ Γέροντας <i>«νά προσπαθοῦμε νά βροῦμε ἕναν τρόπο νά μποῦμε μέσα στό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι νά κάνει κανείς τά τυπικά. Ἡ οὐσία εἶναι νά εἴμαστε μαζί μέ τόν Χριστό. Νά ξυπνήσει ἡ ψυχή καί ν΄ ἀγαπήσει τόν Χριστό, νά γίνει ἁγία. Νά ἐπιδοθεῖ στόν θεῖο ἔρωτα. Ἔτσι θά μᾶς ἀγαπήσει κι<span> </span>Ἐκεῖνος. Θά εἶναι τότε ἡ χαρά ἀναφαίρετη. <b>Αὐτό θέλει πιό πολύ ὁ Χριστός, νά μᾶς γεμίζει ἀπό χαρά, διότι εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς.</b> Αὐτή ἡ χαρά εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ»</i><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn6" name="_ftnref6" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[6]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a><i>. <o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Γιά νά γνωρίσουμε ὅμως τόν Χριστό καί νά φωτισθοῦμε πρέπει, πρῶτα Ἐκεῖνος νά μᾶς γνωρίσει</b>, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn7" name="_ftnref7" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[7]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a>. <b>Μᾶς γνωρίζει δέ ὅταν ταπεινωθοῦμε καί ἀγαπήσουμε ἀνιδιοτελῶς. </b>Ἔλεγε ὁ σοφός, βιβλικότατος Γέρων:<b> </b><i>«Τόν Χριστό δέν θά μπορέσουμε νά Τόν γνωρίσουμε, ἄν Ἐκεῖνος δέν μᾶς γνωρίσει. Δέν μπορῶ νά τά ἐξηγήσω ἀκριβῶς αὐτά, εἶναι μυστήρια... Οὔτε μποροῦμε νά Τόν ἀγαπήσουμε, ἄν ὁ ἴδιος δέν μᾶς ἀγαπήσει. Ὁ Χριστός δέν θά μᾶς ἀγαπήσει, ἅμα ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἄξιοι νά μᾶς ἀγαπήσει. <b>Γιά νά μᾶς ἀγαπήσει, πρέπει νά βρεῖ μέσα μας κάτι τό ἰδιαίτερο... Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ ταπείνωση.</b> Ἄν δέν ὑπάρχει ταπείνωση, δέ μποροῦμε ν΄ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό. <b>Ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια</b> στή λατρεία του Θεοῦ. "Μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου". Κανείς νά μή σᾶς βλέπει, κανείς νά μήν καταλαβαίνει τίς κινήσεις τῆς λατρείας σας πρός τό Θεῖον. Ὅλ΄ αὐτά κρυφά, μυστικά, σάν τούς ἀσκητές»</i><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn8" name="_ftnref8" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[8]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a><i>.</i> Τότε ἡ ψυχή θεραπεύεται. Τότε ὅλα ἀλλάζουν. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b>Γιά νά ἔρθει ὁ Χριστός μέσα στόν ἄνθρωπο πρέπει ἡ καρδιά νά εἶναι καθαρή καί νά ὑπάρχει ἀγάπη καί ταπείνωση. </b>Ἔλεγε χαρακτηριστικά: <i>«Πολλοί λένε ὅτι ἡ χριστιανική ζωή εἶναι δυσάρεστη καί δύσκολη, ἐγώ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καί εὔκολη, ἀλλά ἀπαιτεῖ δυό προϋποθέσεις: ταπείνωση καί ἀγάπη... <b>Ἄν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καί ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως πού γιά νά ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νά ταπεινωθοῦμε!</b>»</i><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn9" name="_ftnref9" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[9]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a><i>.</i> Ἔλεγε πάλι:<i> «…<b>Μόνος Του θά ἔλθει ὁ Χριστός καί θά ἐγκύψει στήν ψυχή μας, ἀρκεῖ νά βρεῖ ὁρισμένα πραγματάκια πού νά Τόν εὐχαριστοῦν, ἀγαθή προαίρεση, ταπείνωση καί ἀγάπη...</b>»</i><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn10" name="_ftnref10" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><sup><span style="color: black;">[10]</span></sup><!--[endif]--></span></sup></a>. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ἡ χριστιανική ζωή φαίνεται δύσκολη διότι θέλουμε νά τήν συμβιβάσουμε μέ τήν κοσμική. Δέν θέλουμε νά προχωρήσουμε περισσότερο ἀπό τό ἐπίπεδο τοῦ «μέχρι ἐκεῖ πού δέν κολάζει», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος. Ὅμως ἄν θέλουμε νά μήν δυσκολευτοῦμε πολύ, θά <b>πρέπει νά ξεπεράσουμε τή μέση ὁδό τοῦ Χριστιανοῦ, θά πρέπει νά μήν ἁμαρτάνουμε. </b><span>Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὁ ἀγωνιστής π. Πορφύριος:</span> «<i>Πρέπει παιδί μου, <b>νά μήν ἀκολουθοῦμε τή μέση ὁδό τοῦ Χριστιανοῦ, γιατί αὐτή εἶναι πολύ δύσκολη. </b>Πρέπει νά ξεπεράσουμε τό στάδιο αὐτό καί ν’ ἀνέβουμε ψηλά. Τότε εἶναι ὅλα εὔκολα. Ὅταν δέν πέφτουμε σέ ἁμαρτίες τότε εἴμεθα ἐκτός τῆς μέσης ὁδοῦ καί εἴμεθα οἱ πραγματικοί Χριστιανοί».</i> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Κάποιος τόν ἐρώτησε: <b><i>- Πῶς μποροῦμε Παππούλη μου, νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό; </i></b><i><span>-« Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιεῖται ὡς ἑξῆς: <b>Σηκώνουμε τόν ἐσωτερικό μας ἑαυτό πρός τόν Θεό καί Τόν ἐπικαλούμεθα. Βλέποντας ὅμως τή φύση, τά δένδρα, τά λουλούδια, τά πουλιά, τίς μέλισσες, τά ἄνθη, τή θάλασσα, τά ψάρια, τά ἄστρα, τό φεγγάρι, τόν ἥλιο, καί τά τόσα ἄλλα ὑπέροχα δημιουργήματά Του, στρέφουμε τό νοῦ πρός τόν Θεόν καί δοξάζοντάς Τον μέσα ἀπ’ αὐτά, προσπαθοῦμε νά τά καταλάβουμε πόσο ὡραῖα καί θαυμάσια εἶναι καί ἀγωνιζόμαστε νά τά ἀγαπήσουμε. Ὅταν τά ἀγαπήσουμε ὅλα αὐτά, τότε ἡ ἀγάπη μας ἀνεβαίνει πρός τόν Δημιουργό μας</b> καί ἔτσι πραγματικά καί ἀληθινά Τόν ἀγαπᾶμε. <b>Ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν δημιουργημάτων, ἀλλά ἀκόμη περισσότερη πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρός τόν συνάνθρωπό μας. </b>Γι’ αὐτό πρέπει νά πραγματοποιοῦμε ἐπισκέψεις στά Νοσοκομεῖα, στίς Φυλακές, στά Ὀρφανοτροφεία, στά Γηροκομεῖα κ.λ.π. καί γι’ αὐτό τό σκοπό καί μόνο θά πρέπει νά γίνονται αὐτές. Τότε ἡ ἀγάπη μας εἶναι εἰλικρινής</span>»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn11" name="_ftnref11" title=""><sup><span><!--[if !supportFootnotes]--><b><sup><span style="color: black;">[11]</span></sup></b><!--[endif]--></span></sup></a>.</i> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη, τήν μετάνοια καί τήν ὑπακοή, ὅλα αὐτά πού δίδασκε, τά εἶχε πρῶτα, βιώσει ὁ ἴδιος καί συνέχισε μέχρι τέλους νά τά ζεῖ. Ὁ Γέροντας μιλοῦσε σάν τούς ἀρχαίους Πατέρες, διότι τόν φώτιζε τό ἴδιο Ἁγιο Πνεῦμα, πού φώτιζε καί ἐκείνους. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἄλλά καί ὅλη ἡ Δημιουργία, ζητάει τόν Θεό, ζητάει τόν οὐρανό. «<i>Πάντα δι' Αὐτοῦ καί εἰς Αὐτόν ἔκτισται»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn12" name="_ftnref12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="color: black;">[12]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>.</i> <b>Ὅλα τά ὄντα στρέφονται πρός τόν Θεό</b>. Αὐτό διακήρυσσε ὁ σεβαστός Γέροντας ὅταν ἔλεγε: <i>«Ὁ ἄνθρωπος ζητάει στόν οὐρανό τή χαρά καί τήν εὐτυχία. Ζητάει τό αἰώνιο μακριά ἀπ' ὅλους κι ἀπ' ὅλα, ζητάει νά βρεῖ τή χαρά στόν Θεό. <b>Ὁ Θεός εἶναι μυστήριο</b>. Εἶναι σιωπή, εἶναι ἄπειρος, εἶναι τό πᾶν<b>. Τήν τάση τῆς ψυχῆς γιά τόν οὐρανό τήν ἔχει ὅλος ὁ κόσμος·</b> ὅλοι ζητᾶνε κάτι τό οὐράνιο. Σ' Αὐτόν στρέφονται ὅλα τά ὄντα, ἔστω καί ἀσυνειδήτως»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn13" name="_ftnref13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="color: black;">[13]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></i></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ὅμως καί<b> ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα μυστήριο. Φέρει μέσα του ὅλο τό καλό καί ὅλο τό κακό ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι σήμερα</b> ὅπως ἔλεγε<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn14" name="_ftnref14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="color: black;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> ὁ ἅγιος καί χαρισματοῦχος Γέρων<i>. «Γι' αὐτό» </i>τόνιζε<i> «<b>πρέπει ν΄ ἀποθάνομε κατά τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ἐνδυθοῦμε τόν νέο»<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftn15" name="_ftnref15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="color: black;">[15]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></b></i></span></div><div><!--[if !supportFootnotes]--><span style="font-size: large;"><br clear="all" /></span> <hr align="left" size="1" width="33%" /> <!--[endif]--> <div id="ftn1"> <div class="MsoFootnoteText"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ἀποκ. 3, 20-21.<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn2"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι</i>, Ἱερά Μονή Χρυσοπηγῆς, ζ΄ἔκδοση, Χανιά 2006, σελ. 368. Στό ἑξῆς:<i> </i>Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι</i> ( Ὅταν δέ γίνεται ἀναφορά σέ ἔκδοση ἐννοεῖται ἡ Ζ').<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn3"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου,<i>Θεία Λειτουργία.</i><o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn4"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι,</i> σελ. 407-408.<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn5"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm,<i> </i>Κ. Γιαννιτσιώτη<i>: Κοντά στό γέροντα</i><i> Πορφύριο<span>.</span></i> <o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn6"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι</i>, σελ. 221-224.<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn7"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> <i>Γαλ. </i>4, 9: "νῦν δέ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δέ γνωσθέντες ὑπό Θεοῦ".<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn8"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref8" name="_ftn8" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι</i>, σελ. 238-239.<i> </i><i><o:p></o:p></i></span></div></div><div id="ftn9"> <div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref9" name="_ftn9" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm,<i> </i>ἀπό τό βιβλίο τοῦ<i> </i>Κ. Γιαννιτσιώτη<i>: Κοντά στό γέροντα</i><i> Πορφύριο<span>.</span></i> <o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn10"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref10" name="_ftn10" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι</i>, σελ. 248-250<i><o:p></o:p></i></span></div></div><div id="ftn11"> <div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref11" name="_ftn11" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ἀν. Σ. Τζαβάρα,<i> Ἀναμνήσεις ἀπό τόν γέροντα Πορφύριο, τόν διορατικό καί προορατικό πνευματικό μας πατέρα.</i><o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn12"> <div class="MsoFootnoteText"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref12" name="_ftn12" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> <i>Κολ. </i><span> </span>1, 16.<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn13"> <div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref13" name="_ftn13" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, <i>Βίος καί Λόγοι</i>, σελ. 245. <o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn14"> <div class="MsoFootnoteText"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref14" name="_ftn14" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ὅ. π. σελ. 285.<o:p></o:p></span></div></div><div id="ftn15"> <div class="MsoFootnoteText"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_ftnref15" name="_ftn15" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-US" style="color: black;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ὅ. π. </span></div><div class="MsoFootnoteText"><span style="font-size: large;"><o:p>π. Σάββας</o:p></span></div>http://hristospanagia.blogspot.com</div><div id="ftn15">Πηγή εἰκόνας:</div>http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRhUdSSspu6_SwceTIWMDHbSyP3xLcAiT_-EYMycCGT4cHimdo&t=1&h=170&w=164&usg=__GvPZgEeph211NCUOppMrIRoW2bo=</div>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-71674939624391277312010-07-31T10:27:00.000+03:002010-07-31T10:27:11.885+03:0031 Ιουλίου Συναξαριστής Ευδοκίμου Δικαίου, Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, των Αγίων 12 Ρωμαίων Μαρτύρων, Ανωνύμου Κρητικού Νεομάρτυρα, Ανακομιδή Λειψάνων Αποστόλου Φιλίππου, Εγκαίνια Ναού Θεοτόκου εν Βλαχέρναις και προεόρτια Εξόδου Τιμίου Σταυρού.<b>Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU9DF93KXDk75DdOSq58ExGv3ZhY0f2wQjnygyUfpktsydwRpQjGS1r2CQM9BkziF6plI740FwbOr-3m-NqCHGf0aiKLRtVwiIeugxLA3XXj4r-enaX3Sx4DmsNEKKeSlMxQxpdPsDHZvL/s1600/0731_Eudocimos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU9DF93KXDk75DdOSq58ExGv3ZhY0f2wQjnygyUfpktsydwRpQjGS1r2CQM9BkziF6plI740FwbOr-3m-NqCHGf0aiKLRtVwiIeugxLA3XXj4r-enaX3Sx4DmsNEKKeSlMxQxpdPsDHZvL/s200/0731_Eudocimos.jpg" width="148" /></a></b></div>Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου (829 – 842).<br />
Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.<br />
Ὁ ἠθικὸς βίος του καὶ ἡ φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆς Καππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴν τέλεση τῶν καθηκόντων του ὁ Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιος καὶ ταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸ φιλάνθρωπο ἔργο του.<br />
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.<a name='more'></a><br />
<br />
<b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.</b><br />
Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε, πρὸς οὐρανίους σκηνάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον, ἀδιαλώβητον, τὸ σῶμά σου Ἅγιε· σὺ γὰρ ἐν σωφροσύνῃ, καὶ σεμνῇ πολιτείᾳ, μάκαρ ἐπολιτεύσω, μὴ μολύνας τὴν σάρκα. Διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθήναι ἡμᾶς.<br />
<br />
<b>Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.</b> <br />
Ἡ σεπτή σου σήμερον, ἡμᾶς συνήθροισε μνήμη, ἐν τῇ θείᾳ λάρνακι, τῶν ἱερῶν σου λειψάνων· πάντες οὖν, οἱ προσιόντες καὶ προσκυνοῦντες, ἅπασαν, δαιμόνων βλάβην ἀποσοβοῦνται, καὶ ποικίλων νοσημάτων, λυτροῦνται τάχος μάκαρ Εὐδόκιμε.<br />
<br />
<a href="" name="more"></a><br />
<br />
<b>Μεγαλυνάριον.</b><br />
Εὐδόκιμος πέφηνας τῷ Θεῷ, ἐν δικαιοσύνῃ, τὸν σὸν βίον διαδραμών· ὃ λαθὼν γὰρ ἔσχες, ἐγνώσθη μετὰ τέλος, Εὐδόκιμε θεόφρον, πρὸς θείαν αἴνεσιν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ὁ Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας </b><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU9DF93KXDk75DdOSq58ExGv3ZhY0f2wQjnygyUfpktsydwRpQjGS1r2CQM9BkziF6plI740FwbOr-3m-NqCHGf0aiKLRtVwiIeugxLA3XXj4r-enaX3Sx4DmsNEKKeSlMxQxpdPsDHZvL/s1600/0731_Eudocimos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU9DF93KXDk75DdOSq58ExGv3ZhY0f2wQjnygyUfpktsydwRpQjGS1r2CQM9BkziF6plI740FwbOr-3m-NqCHGf0aiKLRtVwiIeugxLA3XXj4r-enaX3Sx4DmsNEKKeSlMxQxpdPsDHZvL/s200/0731_Eudocimos.jpg" width="147" /></a></b></div><b>Κηδευτῆς τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. (Ματθ. κζ’ 57, 59).<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Οἱ Ἅγιοι 12 Μάρτυρες οἱ Ρωμαῖοι </b><br />
<br />
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἐγκαίνια Ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν Βλαχερναὶς καὶ Προεόρτια Προόδου Τιμίου Σταυροῦ</b><br />
<br />
</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpQx2jUf2BI6KRmd2stsCvr5YAOF0ZaK5OYzx6_hFhMk-i2J8UsprLrm12A48oQ2GrRgsfmL75_lIHfeJs-qg0tRgdv9P-5-5d7Xmk7rz5d4Bdp_eJ1Ml3-ZSLCMuxNHrU8un6ucz_s_xJ/s1600/0731_Timios_Stayros.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpQx2jUf2BI6KRmd2stsCvr5YAOF0ZaK5OYzx6_hFhMk-i2J8UsprLrm12A48oQ2GrRgsfmL75_lIHfeJs-qg0tRgdv9P-5-5d7Xmk7rz5d4Bdp_eJ1Ml3-ZSLCMuxNHrU8un6ucz_s_xJ/s200/0731_Timios_Stayros.jpg" width="143" /></a></b></div><b>Ο Σ. Εὐστρατιάδης γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ γράφει τὰ ἕξης:<br />
«Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ἐξήγετο ἐκ τοῦ σκευοφυλακίου τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ὁ τίμιος σταυρός, περιήγετο ἀνὰ τὴν πόλιν καὶ ἐξετίθετο εἰς διαφόρους ναοὺς πρὸς προσκύνησιν καὶ ἁγιασμὸν τῶν πιστῶν καὶ πάλιν ἀπετίθετο εἰς τὸ σκευοφυλάκιον. Εἰς τοὺς κώδικας, τὰς τοῦ τιμίου σταυροῦ προεόρτια ἀναγράφονται καὶ ἄρχονται ἀπὸ τῆς πρώτης Αὐγούστου, ἡ δὲ κατὰ τὴν προεόρτιον ταύτην ἀνάμνησιν ὑμνογραφία εἶναι πλούσια καὶ κεῖται ἀνέκδοτος εἰς πολλοὺς Κώδικας καὶ ἶνα μόνον εἰς τοὺς κατ’ αὐτὴν συντεθέντας Κανόνας περιορισθῶ, σημειῶ Κανόνα τοῦ Θεοφάνους (ἐν τοὶς Κώδ. 368 φ. 3636, 1568 φ. 3α Παρισίων καὶ Ω 147 Λαύρας), τοῦ Γεωργίου Νικομήδειας (ἐν τοὶς Κώδ. 1567 φ. 240 6, 13φ 351α Παρισίων καὶ Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α καὶ Ω 147 φ. 368α Λαύρας), ἕτερον τοῦ αὐτοῦ Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ἀκροστιχίδα «Σταυρῶ γεγηθῶς ἐξάδω θεῖον μέλος Γεώργιος» (ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 13 φ. 352 6 καὶ τῷ τῆς Λαύρας Θ 33 φ. 5). Εἰς τοὺς αὐτοὺς δὲ Κώδικας καὶ ἄλλους Στιχηρὰ πολλά, Ἰδιόμελα, Καθίσματα κλπ.<br />
<br />
<b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.</b><br />
Τὸν Τίμιον Σταυρόν, τὸ σωτήριον ὅπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρᾷ διανοίᾳ· προέρχεσθαι μέλλει γάρ, θείαν χάριν δωρούμενος, καὶ ἰώμενος, ψυχῶν ὁμοῦ καὶ σωμάτων, τὰ νοσήματα, δι’ ἐνεργείας ἀρρήτου, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.<br />
<br />
<b>Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.</b><br />
Ὡς θεία λαμπάς, προέρχεται τοῖς πέρασι, Χριστοῦ ὁ Σταυρός, δι’ οὗ ζωὴ δεδώρηται· προσέλθωμεν οὖν ἄνθρωποι, καὶ ῥυφθῶμεν τούτου τῇ χάριτι· ὁ γὰρ ἐν τούτῳ προσπαγείς, παρέχει τοῖς πᾶσιν, ἱλασμὸν καὶ ζωήν.<br />
<br />
<b>Μεγαλυνάριον.</b><br />
Δεῦτε καὶ δεξώμεθα εὐλαβῶς, καθαραῖς ἐννοίαις, τὸν πανάγιον νῦν Σταυρόν· αἵματι γὰρ θείῳ, Χριστοῦ κατηρδευμένος, βλυσταίνει ἀκενώτως, πᾶσιν ἰάματα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Φιλίππου τοῦ Ἀποστόλου </b><br />
<br />
Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Φιλίππου του Ἀποστόλου, τιμᾶται τὴν 14η Νοεμβρίου, ὅπου και ὁ βίος του.<br />
Τὸ Ἅγιο λείψανό του μετακομίστηκε ἀπὸ τὴν Ἱεράπολη στὴν Πάφο τῆς Κύπρου, καὶ συγκεκριμένα σ’ ἕνα χωριὸ κοντὰ σ' αὐτή, Ἀρσινόη ἢ Ἄρσος λεγόμενο.<br />
Ἐκεῖ οἰκοδομήθηκε Ναὸς στὸ ὄνομα τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου, ποὺ σῴζεται μέχρι σήμερα. Στὸ Ναὸ αὐτὸ κατέθεσαν τὸ ἅγιο λείψανο τοῦ Ἁγίου, ποὺ μέχρι καὶ σήμερα ἐπιτελεῖ θαύματα, σὲ ὅσους προσέρχονται μὲ πίστη.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἀνώνυμος Κρητικὸς Νεομάρτυρας </b><br />
<br />
Ὁ Νεομάρτυρας αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς.<br />
Εἴκοσι χρονῶν βρέθηκε στὴ δούλεψη ἐνὸς Τούρκου στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Κάποια νύκτα, ὁ Τοῦρκος αὐτός, θέλησε νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τὸν νεαρό. Τότε ὁ εὐσεβὴς νέος ἀρνήθηκε καὶ πάνω στὴν ἀπελπισία του μαχαίρωσε τὸν Τοῦρκο μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὸς νὰ πεθάνει. Τὴν ἑπομένη μέρα οἱ φίλοι τοῦ σκοτωμένου Τούρκου, μόλις ἄκουσαν τὸ γεγονός, συνέλαβαν τὸν νεαρὸ χριστιανὸ καὶ τὸν πῆγαν στὸν δικαστή. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχε μαρτυρία σὲ βάρος του τὸν ἄφησαν ἐλεύθερο.<br />
Μετὰ δυὸ μέρες ὅμως, τὸν συνέλαβαν πάλι καὶ ἀφοῦ τὸν βασάνισαν σκληρά, ὁμολόγησε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Τότε ὁ δικαστὴς τοῦ πρότεινε, γιὰ νὰ σώσει τὴ ζωή του, νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει μουσουλμάνος. Ὁ Νεομάρτυρας ἀπέρριψε τὴν πρόταση τοῦ δικαστὴ καὶ μὲ θάρρος ὁμολόγησε πὼς γεννήθηκε, εἶναι καὶ θέλει νὰ πεθάνει χριστιανός.<br />
Τότε μιὰ ἀπὸ τὶς μέρες τοῦ Ἰουλίου τὸ 1811, τὸν θανάτωσαν μὲ ἀπαγχονισμό. Δυὸ μέρες ἔμεινε τὸ τίμιο λείψανό του στὴν κρεμάλα, κατόπιν τὸ κατέβασαν καὶ τὸ ἔχωσαν στὴν ἄμμο.<br />
<br />
<a href="http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx">Μέγας Συναξαριστής</a></b>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-63048445939901058262010-07-30T15:38:00.000+03:002010-07-30T15:38:14.835+03:00ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ- 23.000 ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ!!!<div style="text-align: center;"><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino; font-size: 20px;"><strong></strong></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQqk8lzzJp5yJ8plIluiLZsuAbGB7MAthA1Txva6VrLipxiWS4&t=1&h=194&w=143&usg=__ORonkXrj3P8gUi1G013Cayeep4o=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQqk8lzzJp5yJ8plIluiLZsuAbGB7MAthA1Txva6VrLipxiWS4&t=1&h=194&w=143&usg=__ORonkXrj3P8gUi1G013Cayeep4o=" /></a></div><div style="text-align: center;"><em><span style="font-family: georgia,palatino;"><span style="font-size: 13px;">Απομαγνητοφωνημένη ραδιοφωνική εκπομπή του μακαριστού</span></span></em></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: georgia,palatino;"><strong><span style="font-size: 13px;"> π.Δανιήλ Γούβαλη</span></strong><br />
</span> </div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> Όπως ξέρουμε ο Χριστιανικός κόσμος είναι διηρημένος, έχουμε τους Ορθόδοξους έχουμε τους Ρωμαιοκαθολικούς έχουμε και τους Προτεστάντες. Στους 10 βέβαια πρώτους αιώνες, η Εκκλησία διοικείτο από τα 5 Πατριαρχεία. Στην συνέχεια το Πατριαρχείο της Ρώμης <strong>απεκόπη</strong>.Άρχισαν μεγάλες παπικές <strong>καινοτομίες</strong> και πιέσεις στο Δυτικό κόσμο, δεν άντεξε η Δύση στις πιέσεις του Παπισμού και εμφανίστηκε σαν φυσική αντίδραση ο Προτεσταντισμός. Να δούμε τώρα μερικές βασικές διαφορές όσον αφορά τους Ορθόδοξους, Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες εν σχέση με τα βασικά θεμέλια της πίστεως. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Οι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί παραδέχονται αφενός μεν την Βίβλο, την Αγία Γραφή, αφετέρου δε την Ιερά Παράδοση. Οι προτεστάντες παραδέχονται μόνο την Βίβλο απορρίπτουν την ιερά παράδοση και επειδή έχουν και το δόγμα οι προτεστάντες ότι ο κάθε ένας φωτίζεται απευθείας από το Άγιο Πνεύμα και ερμηνεύει την Βίβλο έτσι έχουμε πολυάριθμες ερμηνείες, ερμηνείες κατά το δοκούν, και σχηματίζονται κάθε τόσο αναρίθμητες προτεσταντικές παραφυάδες και είναι έτσι κατασκευασμένη η υπόθεση Προτεσταντισμός ώστε κάθε λίγο και λιγάκι να εμφανίζεται και ένας νέος Προτεσταντικός κλάδος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Όπως είπαμε οι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί παραδέχονται την <strong>Ιερά Παράδοση</strong>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Η Ιερά Παράδοση έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία και είναι λυπηρό το ότι Προτεσταντικός κόσμος έχει αποκοπεί από την Ιερά Παράδοση. Πόσα είπε ο Χριστός; Είπε μόνο αυτά που γράφουν τα Ευαγγέλια; Ή έπραξε αυτά που γράφουν τα Ευαγγέλια; </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Πόσα είπαν οι Απόστολοι; Πόσα έπραξαν; Μόνο αυτά που αναφέρονται στις Πράξεις τον Aποστόλων ή στις επιστολές των Aποστόλων; </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">O απόστολος Παύλος ξέρουμε ότι μιλούσε στην Έφεσο 3 χρόνια, μας άφησε μια επιστολή προς Εφεσίους η οποία διαβάζεται παρακαλώ σε 10 λεπτά, ε αυτά τα τρία χρόνια όσα εδίδασκε είναι αυτά που περιέχονται στα 10 λεπτά της προς <strong>Εφεσίους ε</strong>πιστολής;<a name='more'></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Στην δευτέρα επιστολή του Ιωάννου στίχος δώδεκα αναφέρεται, αναφέρει δηλαδή ο Άγιος Ιωάννης ο απόστολος, <em>Πολλὰ ἔχων ὑμῖν γράφειν, οὐκ ἠβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος</em>, δηλαδή πάρα πολλά θα σας τα πω προφορικά δεν θα σας τα καταγράψω στο χαρτί, επίσης, στην γ' επιστολή του Ιωάννου στίχο 13 αναφέρεται <em>Πολλὰ εἶχον γράφειν, ἀλλ᾿ οὐ θέλω διὰ μέλανος καὶ καλάμου σοι γράψαι.</em></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Η ίδια η Καινή Διαθήκη μας αναφέρει ότι είναι απαραίτητη και η παράδοση όχι μόνο τα γραπτά αλλά και τα προφορικά. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Στην πρώτη προς Κορινθίους ια’34, προηγουμένως ομιλεί για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, για το πώς να συμπεριφέρονται όταν έχουν Κυριακό δείπνο και στην συνέχεια λέει τα εξής <em>Τὰ δὲ λοιπὰ ὡς ἂν ἔλθω διατάξομαι</em>, τα υπόλοιπα, θα έρθω και θα τα διευθετήσω προφορικά, και έχουμε και την κατηγορηματική διατύπωση του Β’ Θεσσ. Β’15 <em>στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν</em>. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Δι’ επιστολής είναι τα γραπτά η Καινή Διαθήκη, δια λόγου, τι είναι δια λόγου; είναι τα προφορικά. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Λέει να κρατήσετε και τα προφορικά, και μετά οι Προτεστάντες μας λένε ότι είναι βιβλικοί και ευαγγελικοί, μα η Καινή Διαθήκη λέει να κρατάτε και τα προφορικά <strong>όσα σας παρεδόθησαν προφορικώς</strong>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"><strong>Να πούμε και το εξής μέχρι το 52 μ.Χ. κανένα από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης δεν είχε γραφεί πως προχωρούσε η εκκλησία; Πως δούλευε; Είχε τίποτα γραπτό; Δεν είχε! με τα προφορικά! </strong><strong> </strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Και τότε το 52 παρουσιάστηκε το πρώτο βιβλίο η πρώτη προς Θεσσαλονικείς επιστολή προηγουμένως η εκκλησία συντηρείτο με την προφορική διδασκαλία των Aποστόλων. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Nα σημειώσουμε και το εξής <strong>μέχρι το 150 μΧ. οι χριστιανικές κοινότητες δεν είχαν αποκτήσει όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και οι εκκλησίες συνετηρούντο, και η εκκλησιαστική ζωή προχωρούσε, βάση της προφορικής διδασκαλίας των Αποστόλων και των διαδόχων των Αποστόλων. </strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Βλέπουμε λοιπόν πόσο έξω πέφτουν οι Προτεστάντες που απορρίπτουν τις Ιερές Παραδόσεις. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Να αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις για να γίνει πιο κατανοητό αυτό το οποίο ομιλούμε. Ο Άγιος <strong>Ιωάννης ο Χρυσόστομος</strong> στην 3<sup>η</sup> ομιλία εις Φιλληπισίους γράφει τα εξής: <strong><em>Ουκ οικείη ενομοθετήθη υπο των Αποστόλων το επί των φρικτών μυστηρίων μνήμην ποιήσθαι των απελθόντων; </em></strong>λέει<strong><em> </em></strong>ότι έχουμε παράδοση από τους αποστόλους όταν γίνεται της Θείας Ευχαριστίας να μνημονεύουμε τους τεθνεώτες, αυτό είναι Αποστολική παράδοση.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Ας έρθουμε στο <strong>σημείο του σταυρού</strong>. Πρώιμα συναντάται η συνήθεια, οι Χριστιανοί να κάνουμε επάνω τους το σημείο του Σταυρού αυτό διατηρείτε στον Ορθόδοξο κόσμο διατηρείτε και στον Ρωμαιοκαθολικό κόσμο, δεν υπάρχει στους προτεστάντες, αυτό φαίνεται ότι καθιερωθή από τους Αποστόλους, για να εδραιωθεί μέσα στον χριστιανικό κόσμο. Υπάρχουν δε και πάρα πολύ αρχαία κείμενα όπως σε κείμενα του <strong>Τερτυλλιανού</strong> συναντούμε αυτήν την μαρτυρία ότι οι χριστιανοί πάντοτε όταν ξεκινούσαν όταν είχαν μια σπουδαία υπόθεση και ακόμη όταν έτρωγαν και όταν έπιναν προηγουμένως έκαναν το σημείο του σταυρού και αναφέρεται αργότερα ότι οι ασκητές όταν πήγαινε κάποιος δαιμονισμένος τον σταύρωναν και με το σημείο του σταυρού εδίωκαν το πονηρό πνεύμα που τον βασάνιζε. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Να έρθουμε στο θέμα της <strong>νηστείας</strong> της Τετάρτης και της Παρασκευής. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Έχουμε αρχαιότατες και γραπτές ακόμη μαρτυρίες ότι στον χριστιανικό κόσμο εδραιώθηκε η νηστεία της τέταρτης και της παρασκευής. Όπως φερ’ ειπείν στο κείμενο που ονομάζεται <strong>Διδαχή των 12 Αποστόλων</strong> που κατά μια άποψη εγράφη τέλη του α' αιώνος έστω και αρχές του 2<sup>ου</sup> αιώνα να εγράφη αναφέρεται εκεί το δις τις εβδομάδος οι μεν Εβραίοι ενήστευαν Δευτέρα και Πέμπτη εμείς οι χριστιανοί νηστεύουμε Τέταρτη και Παρασκευή. Και εδώ πάλι οι προτεστάντες βρίσκονται έξω από την χριστιανική ας πούμε αρχαία συνήθεια. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Ας έρθουμε στο τρόπο της <strong>βαπτίσεως. </strong>Πως εβάπτιζαν οι Απόστολοι; ήταν ολόκληρη τελετή. Η γραφή δεν περιγράφει την τελετή. Η γραφή αναφέρει την επίκληση της Αγίας Τριάδος και την χρήση ύδατος. Τον όλο τρόπο τον παίρνουμε από την ιερά παράδοση και η ιερά παράδοση μας λέει ότι γίνονται 3 καταδύσεις και αναδύσεις, τάφος και ανάσταση, και κατανοούμε καλύτερα έτσι και αυτά που λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Μετά, ο χριστιανικός κόσμος, ανέκαθεν, όταν <strong>προσεύχεται προς ανατολάς</strong>, αυτό δεν το γράφει πουθενά η Καινή Διαθήκη, αυτό είναι από την Ιερά Παράδοση. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Έπειτα να έρθουμε στα λεγόμενα ρήματα της επικλήσεως όταν γίνεται η <strong>Θεία Ευχαριστία</strong> ο ιερέας ή ο αρχιερεύς λέει κάποια λόγια τα λόγια με τα οποία επικαλείται την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, αυτά τα λόγια δεν υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Στην Καινή Διαθήκη υπάρχει το ρήμα "<em>ευχαριστήσας</em>" αλλά δεν εξηγεί τι ακριβώς είπε ο Χριστός εκείνη την ώρα και στην πρώτη πρώτη φάση της η Χριστιανική Εκκλησία απόκρυπτε το μυστήριo αυτό και ο πρώτος ο <strong>Ιουστίνος</strong> ο φιλόσοφος και μάρτυς κάνει λόγο γι' αυτό το μυστήριο και έχουμε κείμενα του 4<sup>ου</sup> αιώνος που λένε ότι<strong> τα της επικλήσως ρήματα δεν παρεδόθησαν γραπτώς αλλά παρεδόθησαν προφορικώς και μεταφέροντο από στόμα σε στόμα.</strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Θα μπορούσαμε και άλλα πολλά να αναφέρουμε. Αρκούν αυτά για να καταλάβουμε ότι οι Προτεστάντες δεν βρίσκονται στην ορθή οδό απορρίπτοντας τα προφορικά τα οποία μας είπε ο Χριστός και τα προφορικά που μας είπαν οι Απόστολοι. Να πούμε ένα άλλο παράδειγμα είναι σαν ένας αετός που έχει ένα φτερό, χρειάζονται δυο φτερά, χρειάζεται το ένα φτερό που λέγεται γραπτά και το άλλο προφορικά, χρειάζεται η Αγία Γραφή αλλά χρειάζεται και η Ιερά Παράδοσις.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Στον Προτεσταντικό χώρο απορρίπτονται οι <strong>Άγιοι</strong> και τα <strong>άγια λείψανα</strong> ενώ στο Ρωμαιοκαθολικό κόσμο και στον Ορθόδοξο κόσμο τιμώνται οι Άγιοι και τα άγια λείψανα. Να δούμε ποια είναι η θέση της Ορθοδοξίας εν σχέση με την αγιοσύνη. Οι Ορθόδοξοι παραδεχόμαστε ότι όταν ένας προχωρεί προς τον αγιασμό περνάει πρώτα την <strong>καθαρτική τάξη</strong>, καθαρίζεται η φύση του από τα <strong>πάθη</strong>, μετά είναι η <strong>φωτιστική τάξη</strong>, φωτίζεται με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, και μετά έχουμε την <strong>τελείωση</strong>, την μυστική ένωση μετά της χάριτος του Θεού και ο άνθρωπος γίνεται <strong>πνευματοφόρος</strong> και είναι γεμάτος πνευματική δύναμη, αισθάνεται μέσα του την παρουσία του Αγίου Πνεύματος η οποία είναι και στην ψυχή και στο σώμα και όταν με το θάνατο χωρισθεί η ψυχή από το σώμα η χάρις του πνευματοφόρου ανθρώπου πηγαίνει και με την ψυχή στο χώρο των πνευμάτων αλλά <strong>παραμένει</strong> και με τα άγια λείψανα γι’ αυτό έχουμε περιπτώσεις που στα <strong>άγια λείψανα</strong> εκδηλώνεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Στην Παλαιά Διαθήκη οι προφήτες είχαν την χάρη του Αγίου Πνεύματος γι’ αυτό αναφέρεται ότι τα λείψανα ενός προφήτου μόλις ακούμπησε επάνω νεκρός ανεστήθει ο νεκρός. Εάν κανείς διαθέσει λίγο χρόνο να μελετήσει τα άγια λείψανα που υπάρχουν μέσα στην εκκλησία, θα δει ότι είναι αισθητή και εξωτερικά η χάρις τους Αγίου Πνεύματος. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Τα άγια λείψανα πολλές φορές έχουν να <strong>χρώμα κίτρινο</strong>, λέει αγίασε, τα λείψανα του είναι κίτρινα σαν φλουρί ή κίτρινα σαν κεχριμπάρι ή κίτρινα σαν λεμόνι. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Έχουμε αγίους που είναι <strong>άφθαρτα</strong> τα άγια λείψανά τους όπως είναι οι τρεις των Επτανήσων, Αγ. Γεράσιμος, Αγ. Διονύσιος, Αγ. Σπυρίδων κλπ. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Έχουμε μετά πάρα πολλές περιπτώσεις την έκχυση <strong>ευωδίας</strong> την ώρα που πηγαίνει ο χριστιανός με ευλάβεια να προσκυνήσει τιμητικώς τα άγια λείψανα ξεχύνεται ένα άρωμα καταπληκτικό ένα ουράνιο άρωμα. Μου διηγήτο κάποιος ότι στην κάρα του Μεγάλου Βασιλείου που υπάρχει στην Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους όταν λιτανεύεται, 1<sup>η</sup> Ιανουαρίου, λες και σπάσανε 50 μπουκάλια αρώματα. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Έχουμε άλλες περιπτώσεις που από το Άγιο λείψανο μπορεί να <strong>εκχύνεται μύρο</strong> όπως στο μοναστήρι του Ξενοφώντος στον Άθω υπάρχει το δεξιό χέρι του Αγίου Γεωργίου που κατά καιρούς αναδίδει και αναβλύζει και άρωμα. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Μέσα στα άγια λείψανα υπάρχει δύναμις πνευματική που την αισθάνονται αυτοί που πλησιάζουν για να προσκυνήσουν. Πολλές φορές στο κρανίο των αγίων σχηματίζεται η <strong>σταυροειδής ραφή</strong> ενώ βάση των φυσιολογικών δεδομένων δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, έχουμε χιλιάδες περιπτώσεις που τα άγια λείψανα θαυματουργούν φερ' ειπείν η κάρα του <strong>Αγίου Θωμά</strong> που υπάρχει στο μοναστήρι της Πάτμου όταν πέφτει σε ένα νησί ακρίδα και είναι να κατασπαράξει τα πάντα μόλις πάρουν την αγία κάρα του απόστολου Θωμά και την λιτανεύσουν αμέσως η ακρίδα πέφτει στην θάλασσα όπως έγινε προ καιρού στην Σύμη.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Όλα αυτά τα απορρίπτουν, απορρίπτουν τους Αγίους. Οι άγιοι είναι που την εκκλησία στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής απεφάσισαν οι Γερμανοί να καταστρέψουν μια πόλη να σφάξουν και να κάψουν και ο πολιούχος άγιος την περιοχής παρουσιάστηκε στον Γερμανό και του είπε στοπ! δεν θα κάψεις, δεν θα σφάξεις, και εγώ θα αναλάβω να σε γυρίσω στην Γερμανία. Αναρίθμητες περιπτώσεις και Προτεστάντες Γερμανοί επειδή είδαν αυτό το θαύμα πολιούχοι άγιοι προστατεύουν σε ώρες κρίσιμες την πόλη. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Η Θεσσαλονίκη ήταν 482 χρόνια σκλαβωμένη στους Τούρκους και απελευθερώθηκε πότε; Ανήμερα του πολιούχου δηλαδή ανήμερα του Αγίου Δημητρίου επίσης κάποτε στις αρχές του 9<sup>ου</sup> αιώνος κινδύνευε πάρα πολύ η πόλις της Πάτρας και παρουσιάστηκε ο Άγιος Ανδρέας και την έσωσε. Όλα αυτά χιλιάδες μυριάδες θαυματουργίες, υπερφυσικά σημεία, ασηψίες ευκαμψίες μελών, ευωδιές ουράνιες, θαύματα αναρίθμητα, όλα τα απορρίπτουν με μια μονοκοντυλιά οι Προτεστάντες δηλαδή απορρίπτουν με άλλα λόγια το Άγιο Πνεύμα διότι αυτά είναι έργα της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Το θέμα των <strong>αγίων εικόνων</strong>. Ο Προτεσταντικός κόσμος απορρίπτει τις ιερές εικόνες και λέει αυτό βέβαια το λένε και άλλοι αιρετικοί όπως οι μ. του Ιεχωβά λένε ότι η Αγία Γραφή λέει <em>ου ποιήσεις σεαυτόν είδωλον,</em> άρα εμείς έχοντας τις εικόνες προσκυνούμε τα είδωλα, αλλά η ορθή έννοια του χωρίου είναι ότι απαγορεύονται τα ομοιώματα τα οποία εξυπηρετούν την ειδωλολατρεία, δεν απαγορεύονται τα ομοιώματα που εξυπηρετούν την λατρεία του αληθινού Θεού, γι’αυτό ο ίδιος ο Θεός που λέει μην κάνετε ομοιώματα έδωσε εντολή στον αγιότατο χώρο που ήταν τα Άγια των Αγίων στην σκηνή του μαρτυρίου να είναι γεμάτος όλος ο χώρος εκείνος με ομοιώματα Χερουβείμ, αγίων προσώπων που βρίσκονται στον ουρανό, μάλιστα δε στα Άγια των Αγίων υπήρχαν και δυο γλυπτά Χερουβείμ. Πως εδώ επιτρέπονται τα ομοιώματα; Επιτρέπονται διότι εξυπηρετούν την λατρεία του αληθινού Θεού, διότι όταν ένας βλέπει μπροστά του τα Χερουβείμ, αμέσως ο νους του ανεβαίνει στο ουρανό. Όταν βλέπουμε εικόνα, ανάλογα με την ποιότητα της εικόνος, μετακινείτε και ο νους μας. Όταν βλέπουμε μια αισχρή εικόνα ο νους μας κατεβαίνει στην λάσπη, όταν βλέπουμε μια εικόνα ενός Αγίου προσώπου ο νους μας ανεβαίνει στα ουράνια, έπειτα οι εικόνες ισοδυναμούν με το Ευαγγέλιο ένας ο οποίος είναι αγράμματος και δεν ξέρει να διαβάσει την περικοπή για την Μεταμόρφωση του Χριστού, όταν δει την εικόνα της Μεταμορφώσεως είναι σαν να διαβάζει Ευαγγέλιο.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Εμείς παραδεχόμαστε ότι για να ερμηνευθεί η Αγία Γραφή χρειάζεται να υπάρχει θεοφόρος άνθρωπος που να έχει μέσα του την χάρη του Αγίου Πνεύματος και έτσι έχουμε τους θεοφόρους Πατέρες της εκκλησίας, τους μεγάλους διδασκάλους που όταν ένα δύσκολο αγιογραφικό εδάφιο λέμε πως το ερμηνεύουν οι Πατέρες και η συμφωνία των Πάτερων είναι ένα σταθερό σημείο βάση του οποίου ερμηνεύουμε σωστά και ακολουθούμε όλοι την ίδια ερμηνεία και βαδίζουμε σε ένα δρόμο σταθερό ενώ στον Προτεσταντικό κόσμο κάθε ένας το ερμηνεύει όπως θέλει και γι’αυτό έχουμε κατακερματισμό σε πλήθος ομολογιών, άλλος Λουθηρανός, άλλος Καλβινιστής, άλλος Κουάκερος, άλλος Μεθοδιστής, ο άλλος είναι του Τετραγωνικού Ευαγγελίου, Χριστάδελφος, Γεδεωνιστής, Ευαγγελικός, Πεντηκοστιανός, και δεν τελειώνει ο κατάλογος αυτών. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> </span><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Έπειτα πρέπει να πούμε και το εξής ότι οι Πατέρες της εκκλησίας που είναι θεοφόροι έχουν σοφία θεϊκή και μας άφησαν υπέροχα έργα, υπέροχες ομιλίες, υπέροχες ερμηνείες της Αγίας Γραφής, και έχουμε Πατέρες σε όλους τους αιώνες. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Τον πρώτο αιώνα έχουμε τον άγιο Πολύκαρπο έχουμε τον Κλήμη Ρώμης αργότερα τον Άγιο Ιγνάτιο τον Άγιο Ιουστίνο κατόπιν τον περίφημο άγιο Κυπριανό Καρχηδώνος αργότερα τον Αμβρόσιο, τον Μέγα Αθανάσιο, αργότερα τους μεγάλους του 4<sup>ου</sup> αιώνος, Βασίλειο, Γρηγόριο, Χρυσόστομο και λοιπά, κατόπιν έχουμε τον περίφημο Κύριλλο Αλεξανδρείας που έχει κάνει καταπληκτική ερμηνεία στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, αργότερα άλλους τον 7<sup>ο</sup> αιώνα έχουμε τον περίφημο Μάξιμο τον Ομολογητή, αργότερα τον θαυμάσιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, κατόπιν Ι'- ΙΑ' αιών έχουμε τον Συμεών τον νέο θεολόγο κατόπιν τον 14<sup>ο</sup> αιώνα έχουμε τον ανεπανάληπτο Γρηγόριο τον Παλαμά, 18<sup>ος</sup> αιών Νικόδημος αγιορείτης και λοιπά, καταπληκτικά έργα, υπέροχα έργα, αριστουργήματα γεμάτα από την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Είναι έργα του Αγίου Πνεύματος αλλά αυτά και τα απορρίπτουν οι Προτεστάντες όλα αυτά δηλαδή απορρίπτουν την δράση του Αγίου Πνεύματος ο Χριστός λέει το <strong>Άγιο Πνεύμα θα μένει εις τον αιώνα μέσα στην εκκλησία</strong>, όχι ήρθε τον 16<sup>ο</sup> αιώνα που ήρθαν οι Προτεστάντες ή τον 20<sup>ο</sup> αιώνα που ήρθαν οι Πεντηκοστιανοί. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;"> Τι να πούμε λοιπόν για τους Προτεστάντες... δεν βαδίζουν σε σωστό δρόμο, όταν λέει ένας Προτεστάντης ότι εγώ στηρίζομαι στην Καινή Διαθήκη και δεν παραδέχομαι τις παραδόσεις του Χριστού και των Αποστόλων, ε, και η Καινή Διαθήκη είναι ξεκάρφωτη, διότι <strong>δεν λέει πουθενά η Καινή Διαθήκη μέσα ότι υπάρχει ένα βιβλίο Καινή Διαθήκη που αποτελείτε από 27 βιβλία! </strong><strong></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Αυτό το λέει η παράδοση της εκκλησίας μας απορρίπτουν αν το εξετάσουμε καλά και την ίδια την Καινή Διαθήκη !! </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Και το χειρότερο αμάρτημα των Προτεσταντών είναι ότι έχουνε δημιουργήσει τρομερό σχίσμα και κάθε τόσο κομματιάζεται το σώμα του Χριστού. Όπως είναι αμαρτία όπως είναι το σώμα του Χριστού να το κόβεις σε κομμάτια έτσι ακριβώς είναι και η κατάσταση που δημιούργησαν και δημιουργούν οι Προτεστάντες. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 13px;">Ο Παύλος προς Εφεσίους εις Κύριος εν σώμα εν Πνεύμα μια πίστις εν βάπτισμα όσοι διασπούν αυτό το ένα σώμα του Χριστού διαιρούν την Εκκλησία αυτοί είναι <strong>ένοχοι της πιο φοβερή αμαρτίας</strong> και τους περιμένει και η ανάλογη τιμωρία έστω και εάν ξέρουν απέξω όλη την Αγία Γραφή και κάνουν τον ιεροκήρυκα και τον ερμηνευτή της Αγίας Γραφής.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 12px;">ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ <a href="http://panosrs.blogspot.com/2010/07/blog-post_6708.html">http://panosrs.blogspot.com/2010/07/blog-post_6708.html</a> ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 12px;">http://www.egolpion.com/planes_protestantwn.el.aspx </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:4UoHCmOtq70vUM:l" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:4UoHCmOtq70vUM:l" /></a></div><div align="center"> <span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino; font-size: medium;"><strong>23.000 ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ!!!</strong></span> </div><div align="center"> <span style="font-size: medium;"><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;"><strong>ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ</strong></span></span> </div><div align="center"> <span style="font-family: georgia,palatino;"></span> </div><div align="center"> <a href="http://www.christianbook.gr/orderform.htm"><span style="font-family: georgia,palatino; font-size: xx-small;">ΑΓΟΡΑΣΤΕ ONLINE ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ</span></a><span style="font-family: georgia,palatino; font-size: xx-small;"> </span> </div><div align="center"> <span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: georgia,palatino;"><span style="color: #ff6600;">ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ :</span> </span></span> </div><div align="center"> <span style="color: #ff6600; font-family: georgia,palatino; font-size: xx-small;"> "ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ"</span> </div><div align="center"> <strong><span style="color: #ff6600; font-family: georgia,palatino; font-size: x-small;">FRANK SCHAEFFER</span></strong> </div><div align="center"> </div><div align="center"> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva; font-size: x-small;"> Όσοι από μας ανατραφήκαμε ως Ευαγγελικοί έχουμε ακούσει ότι, σε αντίθεση με τους Ορθοδόξους και τους ρωμαιοκαθολικούς χριστιανούς, εμείς οι Προτεστάντες <strong>λατρεύουμε</strong> τον Θεό «εν πνεύματι και αλήθεια». Να γιατί, μας έλεγαν, εμείς <strong>δεν</strong> χρειαζόμαστε τη Θεία Λειτουργία ή τις «ανούσιες ιεροτελεστίες», για να μας βοηθήσουν να λατρεύσουμε τον Θεό. Εμείς ακόμη <strong>δεν</strong> χρειαζόμασταν να μελετήσουμε την εκκλησιαστική ιστορία, διότι <strong>το μόνο που μάς ενδιέφερε ήταν οι προσωπικές μας ιστορίες</strong> για τη σωτηρία.</span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva; font-size: x-small;"> Δεν χρειαζόμασταν ούτε και αυτήν ακόμη την Ιερά Παράδοση, διότι είχαμε μία <strong>κατ' ευθείαν προσωπική σχέση </strong>με τον Ιησού. <strong>Εφ' όσον αισθανόμασταν πνευματικοί, άρα και ήμασταν</strong>. Το τι κάναμε ή το πώς λατρεύαμε τον Θεό δεν είχε καμία σχέση με τη σωτηρία μας, την οποία καταλαβαίναμε ως ένα στιγμιαίο, σχεδόν μαγικό, προκαθορισμένο γεγονός και όχι ως μία πορεία. </span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva; font-size: x-small;">Πιστεύαμε στη Βίβλο· <strong>όχι</strong> όμως στην Εκκλησία. <strong>Δεν</strong> πιστεύαμε στην ανάγκη να εξομολογηθούμε σε κάποιον ιερέα, να συμμετάσχουμε στην τέλεση της θείας Ευχαριστίας, και πολύ περισσότερο, να ανάψουμε ένα κερί, να προσκυνήσουμε μία εικόνα ή να απαγγείλουμε μία γραπτή προσευχή . Είχαμε διδαχθεί ότι είμαστε ελεύθεροι από όλες αυτές τις «νέο-ειδωλολατρικές προλήψεις». Πώς τώρα άλλοι χριστιανοί ακολουθούσαν κάποιους τρόπους λατρείας για χιλιάδες χρόνια το τι πίστευαν ή πώς έφθασαν να πιστεύουν, δεν μας ενδιέφερε καθόλου. </span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><strong>Δεν</strong> χρειαζόμασταν άλλη ερμηνεία από εκείνη, με την οποία εμείς οι ίδιοι αποκρυπτογραφούσαμε το μήνυμα των Γραφών. <strong>Κανένας</strong> επίσκοπος με αποστολική διαδοχή ή με άλλο τρόπο δεν εθεωρείτο από μας ότι είχε κάποια ειδική αυθεντία, για να μας καθοδηγήσει να βρούμε το αληθινό νόημα των Γραφών. <strong>Κανένας</strong> πατέρας της Εκκλησίας δεν διέθετε κάποια ειδική εμπειρία, που έπρεπε να ακούσουμε. <strong>Στην πραγματικότητα διδαχθήκαμε ότι η χριστιανική μας ζωή ήταν, όπως και η υπόλοιπη ζωή, μέσα στην πλουραλιστική, ελεύθερη - μέχρι ατομικιστική - κοινωνία. Ήταν δηλαδή μία προσωπική επιλογή, ένα ζήτημα ατομικής πρωτοβουλίας.</strong> </span></span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: #ff6600;"><strong>Ο Χριστιανισμός μας ήταν στ' αλήθεια ό,τι θέλαμε εμείς να είναι, αν και ίσως ποτέ δεν το παραδεχθήκαμε αυτό.</strong> <strong>Ισχυριζόμασταν πώς ό,τι πιστεύαμε ήταν Βιβλικό. Όμως συχνά ίσχυε το αντίθετο- δηλαδή η Βίβλος έλεγε ό,τι εμείς θέλαμε να πει.</strong> <strong>Τείναμε να απορρίψουμε την αρχαία Χριστιανική Πίστη ότι το άγιο Πνεύμα καθοδηγεί την Εκκλησία. Ακόμη διακηρύτταμε με αρκετή ευκολία ότι είχαμε την «καθοδήγηση» του αγίου Πνεύματος σ' ένα προσωπικό υποκειμενικό επίπεδο. Κι αυτό το χρησιμοποιούσαμε ως απόδειξη ότι αξιολογούσαμε σωστά τα θεολογικά ζητήματα και «εκτελούσαμε το θέλημα του Κυρίου», όταν αντιμετωπίζαμε ,τα προσωπικά μας θέματα. Εάν διαφωνούσαμε με τη διδασκαλία μιας Ομολογιακής παράταξης ή με κάποιον πάστορα, μπορούσαμε να αλλάξουμε «μαγαζί» πηγαίνοντας σε μια καινούρια «Εκκλησία», έως ότου καταλήγαμε σε αυτή που μας άρεσε.</strong></span></span></span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><strong>Κατά τραγική ειρωνεία, παρά τους ισχυρισμούς μας για ανεξαρτησία από την Παράδοση και την αυθεντία της Εκκλησίας, κολλήσαμε πεισματικά στις δικές μας «ελεύθερες» συνήθειες της λατρείας. Η τάξη των δικών μας αυτοσχεδίων εκκλησιαστικών ακολουθιών σπάνια ήταν διαφοροποιημένη μέσα στις υπάρχουσες Ομολογίες. </strong><br />
<br />
Προσευχόμασταν πάντοτε κατά τον ίδιο μονότονο τρόπο είτε διαβάζαμε τις προσευχές μας είτε όχι (π.χ. «Αγαπημένε μας ουράνιε Πατέρα, θα θέλαμε αυτό, θα θέλαμε εκείνο...»). Εάν ανήκαμε στους Μεταρρυθμιστές Πρεσβυτεριανούς, θα είχαμε κολλήσει στην καλβινική μας παράδοση, -όπου ως «εκκλησία» νοούνταν τέσσερις γυμνοί τοίχοι και ένα μακροσκελές κήρυγμα. <strong>Εκεί η «λατρεία» ήταν τα αισθήματα που δημιουργούσε μέσα μας το καλό κήρυγμα.</strong> Εάν ήμασταν Βαπτιστές του Νότου θα βαπτίζαμε μόνον ενήλικες. <strong>Εάν συνέβαινε να ανήκουμε σε κάποια από τις λεγόμενες χαρισματικές Ομολογίες, τότε η άτακτη λατρεία, οι γλώσσες, η προφητεία, τα σημεία και τέρατα και τα παρόμοια δημιουργούσαν ένα οργανωμένο χάος. </strong><br />
<br />
Στις συνάξεις αυτές η εξωστρέφεια ήταν τόσο μονότονη και τυποποιημένη όσο και η συμπλήρωση των φορολογικών δηλώσεων. Στην πραγματικότητα το φαινόμενο αυτό δεν ήταν μία πρόκληση της προτεσταντικής ελευθερίας κατά της αρχαίας Ιεράς Παραδόσεως, αλλά μάλλον η πρόκληση, για να επιλέξουμε ποια Παράδοση, ποιο τελετουργικό και ποια Λειτουργία θα ακολουθήσουμε .<br />
<br />
Κάθε προτεσταντική «Παράδοσις» εξέλαβε τον εαυτό της πολύ σοβαρά. Ακόμη στην πλουραλιστική μας κοινωνία ήταν σπάνιο κάποιος να ισχυρισθεί ότι οι δικές του σχετικά νέες «Παραδόσεις» ήταν καλύτερες ή πιο αληθινές από κάποιες άλλες και μάλιστα κατά ένα απόλυτο τρόπο.<strong> Έτσι, ίσως ασυναίσθητα, η πίστη μας στον πλουραλισμό έφθασε να θεωρείται από πολλούς περισσότερο απόλυτη από κάθε μοναδική θρησκευτική Παράδοση. </strong><br />
<br />
Ο<strong> ισχυρισμός ότι του ενός η «εκκλησία» ήταν καλύτερη ή η λατρεία του πιο αληθινή από τις λατρείες των άλλων τον στιγμάτιζε εκκεντρικό ή και ακόμη ως μη γνήσιο αμερικανό. Σε μία τέτοια ατμόσφαιρα δογματικής ανεκτικότητας, ιδέες σχετικές με την απόλυτη, υπερβατική ή αιώνια και ανεξερεύνητη αλήθεια ήταν σχεδόν αδύνατο να υποστηριχθούν.</strong> Αυτό ΙΣΧΥΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ζητήματα σχετικά με τα ήθη και τη λατρεία. Περιτριγυρισμένοι από τη συγχορδία του πολυδιασπασμένου Προτεσταντισμού, οι αμερικανοί εύρισκαν όλο και πιο <strong>δύσκολο να ορίσουν κάποια ιδέα ή τη διδασκαλία μιας θρησκευτικής Ομολογίας, καθόσον αυτή αποδεικνυόταν αληθινή με τον αποκλεισμό των άλλων</strong>. Με εξαίρεση τις εκφράσεις, που αφορούσαν κάποιες ιδέες του συρμού για το ρατσισμό και τα παρόμοια, το «Εγώ είμαι σωστός και συ σφάλλεις» ήταν μία έκφραση σχεδόν άγνωστη στις επίσημες μοντέρνες συζητήσεις ηθικού περιεχομένου, για να μη μνημονεύσω τις συζητήσεις γύρω από τη θρησκεία. </span></span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva; font-size: x-small;">Όταν ο πυρετός της αυθεντικότητας του πρώιμου Προτεσταντισμού διαλύθηκε, η ιδέα «Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να ζω και να ενεργώ, αλλά και ο δικός σου επίσης σωστός», τυπικά αντιπροσώπευε το φρόνημα των πιο πολλών Προτεσταντών. Δεν ήταν, όμως, όλοι οι αμερικανοί <strong>ΙΣΟΙ</strong>; Δεν ήταν όλες οι ιδέες εξίσου αξιόλογες; Δεν ήταν η έκφραση της ατομικής ελευθερίας το μέγιστο από όλα τα αγαθά; Πώς τότε μπορούσε μία ομάδα ή μία θρησκευτική παράταξη να ισχυρίζεται ότι είναι σωστή ως προς τη λατρεία, τη διδασκαλία ή τα ήθη σε βάρος εκείνων των δοξασιών που έπρεπε να υποστηρίζει μία άλλη ομάδα; <strong>Σίγουρα η ιδιοφυΐα της Αμερικής πέτυχε να καθιερώσει την αρχή ότι όλες οι ομάδες με ειδικά ενδιαφέροντα μπορούσαν να ευδοκιμούν ως ίσες μέσα στον δημοκρατικό μας πολιτισμό!</strong></span> </div><table align="center" border="1" cellpadding="3" cellspacing="3" style="background-color: #fcfac3; border: 1px solid rgb(0, 153, 255);"><tbody>
<tr> <td width="100%"> <div align="center"> <span style="font-size: x-small;"><span style="color: #ff6600;"><span style="font-family: times new roman,times;"><strong>«... Ο κατακερματισμός, που προκλήθηκε από τον Προτεσταντισμό, ήταν καίριος εκεί οπού ένας ενιαίος... θρησκευτικός πολιτισμός θα είχε προβάλει μεγαλύτερη αντίσταση στην εκκοσμίκευση» </strong></span></span></span> </div><div align="center"> <span style="font-size: x-small;"><span style="color: #993300; font-family: times new roman,times;">[ Steve Bruce]</span></span> </div></td> </tr>
</tbody> </table><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><strong>Ολοφάνερα ο αμερικανικός ατομικισμός μπορούσε να «δουλέψει» μόνο με την προϋπόθεση ότι όλες οι αντιλήψεις για την αλήθεια θεωρούνταν στη βάση τους σχετικές.</strong><br />
<br />
Υπήρχε μία μικρή απόσταση από την ιδέα ότι όλες οι δογματικές Ομολογίες, ακόμη και ολόκληρες θρησκείες, πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο σεβασμό, <strong>μέχρι την πεποίθηση ότι όλες οι θρησκείες είναι εξ ίσου αληθινές.</strong> <strong>Τελικά η άκαμπτη λογική του πλουραλισμού των δογματικών Ομολογιών οδήγησε στο ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Εφ όσον όλες οι θρησκευτικές δοξασίες είναι εξ ίσου αληθινές, ακόμη και όταν έρχονται σε αντίθεση η μία με την άλλη, τότε πρέπει να θεωρούνται εξ ίσου άσχετες για τον δημόσιο βίο και επομένως δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό εκτός από ιδιωτικές ατομικές θεραπευτικές ανάγκες.</strong><br />
<br />
Με την ανατολή του εικοστού αιώνα το μόνο απόλυτο πού πραγματικά επιβίωσε στη δημόσια κονίστρα ήταν η εκκοσμικευμένη πολιτική. Μόνο στο πολιτικό σύστημα, πού συμπεριλάμβανε την πανίσχυρη δικαστική εξουσία, η οποία προστάτευε το δικαίωμα της υλιστικής απόλαυσης, μόνον εκεί συνέπιπταν οι αντιλήψεις των αμερικανών. <strong>Ο,τι κατανοούνταν ως συνταγματικό</strong>, θεωρούνταν πολύ περισσότερο σχετικό με τον δημόσιο βίο από εκείνο που είχε κάποτε πιστευθεί ως ηθικά ορθό ή λανθασμένο. Η θρησκεία υποβιβάστηκε σε απλή υποκειμενική άποψη, σε μία «προσωπική υπόθεση».<br />
<br />
Στη δεκαετία του '70, όταν οι Ευαγγελικοί ξύπνησαν από την απειλή που δεχόταν το κατεστημένο τους εξ αιτίας του ογκούμενου κύματος του <strong>ηθικού χάους</strong>, θα έλεγα και της αναρχίας, στον εκκοσμικευμένο αμερικανικό μας πολιτισμό είχε' απομείνει ακόμη μία μικρή αίσθηση του απόλυτα και αδιαμφισβήτητα ηθικά ορθού και λανθασμένου, στην οποία αυτοί μπορούσαν να προσφύγουν. <strong>Στην καλύτερη περίπτωση το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι Προτεστάντες ήταν να χρησιμοποιήσουν απομονωμένα χωρία της Βίβλου ή λαϊκά επιχειρήματα ή τα αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών για να υποστηρίξουν τις εκκλήσεις τους για «επιστροφή στις χριστιανικές αξίες». </strong><br />
<br />
<strong><span style="color: #ff6600;">Είχαν χάσει την ικανότητα να συζητούν για την αναλλοίωτη αλήθεια πέρα από ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ αναφορές για το «τι λέγει η Βίβλος για μένα» ή από του να χρησιμοποιούν τα τετριμμένα επιχειρήματα, που άρχιζαν με τη φράση: «Η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει...».</span></strong><br />
<br />
Εφ' όσον προωθήθηκε η εγκατάλειψη της Ιεράς Παραδόσεως, εφ' όσον η έννοια του Φυσικού Νόμου ενσωματώθηκε στην αυθεντία και στην ηθική σοφία, που παραδόθηκε από τους πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας, και εφ' όσον <strong>έγινε αποδεκτό ότι ήταν φυσιολογικό για την «Εκκλησία» να είναι χωρισμένη σε είκοσι τρεις χιλιάδες ανταγωνιζόμενες και πολλές φορές αντικρουόμενες Ομολογίες,</strong> τι είδους αναφορά μπορούσε να γίνει από τους Προτεστάντες στην ιστορική κατανόηση της ηθικότητας, πολύ δε περισσότερο στην αδιαπραγμάτευτη αλήθεια; Πώς θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίζει ορισμένες θεμελιώδεις αρχές, όταν το ιστορικό προηγούμενο είχε εγκαταλειφθεί χάριν της αυτόνομης «προόδου»;</span></span> </div><table align="center" border="3" cellpadding="3" cellspacing="3" style="background-color: #fafcb0; border: 3px solid rgb(0, 153, 255);"><tbody>
<tr> <td width="100%"> <div align="center"> <strong><span style="color: #ff6600; font-family: helvetica; font-size: x-small;">«Η αναπόφευκτη αλλά ακούσια συνέπεια της ανάπτυξης του θρησκευτικού πλουραλισμού ήταν η επέκταση του εκκοσμικευμένου κράτους»</span></strong> </div></td> </tr>
</tbody> </table><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva; font-size: x-small;"> Γύρω στα τέλη του εικοστού αιώνα η προτεσταντική κοινωνία είχε χάσει την ικανότητα της να αντιδρά μ' έναν αξιόπιστο τρόπο στην εκκοσμίκευση, πού την απειλούσε. Οι Προτεστάντες μπορούσαν να παίζουν τα δάκτυλα τους από αμηχανία ή να <strong>οργανώνονται πολιτικά</strong>, όπως κάθε άλλη ομάδα με ειδικά ενδιαφέροντα, όμως είχαν ολοφάνερα χάσει την υψηλή <strong>ηθική τους βάση</strong>. <strong>Αποδεχόμενος ο Προτεσταντισμός τον πλουραλισμό των ποικίλων αντιτιθεμένων δογμάτων ως ισόκυρης έκφρασης του πολυδιάστατου δογματικά Χριστιανισμού, συνέβαλε τόσο πολύ στη δημιουργία του πλουραλιστικού πολιτισμού μας, ώστε έχασε την ικανότητα να προσκαλεί τους ανθρώπους να επιστρέψουν στο υψηλό επίπεδο των απόλυτων ηθικών αληθειών.</strong><br />
<br />
Ως θρησκευτική ομάδα οι Προτεστάντες δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν για το νόημα των μυστηρίων τους και για τη θρησκευτική ιστορία. Η θεμελιώδης αρχή του Προτεσταντισμού ήταν ότι:</span> </div><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><strong><span style="color: #ff6600;">έπρεπε να ξεκοπεί από αυτή τη δική του ιστορία των μυστηρίων. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν οι Προτεστάντες να υπαγορεύουν όρους ή έστω να κάνουν προτάσεις στον εκκοσμικευμένο πολιτισμό, πού τους περιβάλλει, στο όνομα της αιώνιας και αναλλοίωτης μυστηριακής αλήθειας;</span></strong></span></span> </div><table align="center" border="4" cellpadding="4" cellspacing="4" style="background-color: #fbfdc3; border: 4px solid rgb(201, 203, 247);"><tbody>
<tr> <td width="100%"> <div align="justify"> <strong><span style="color: #ff6600; font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: x-small;"> «Όσο περισσότερο οι Συντηρητικοί θα επιχειρούν να ερμηνεύσουν τον «εκκοσμικευμένο ανθρωπισμό» ως μία συνεκτική ιδεολογία, η οποία απειλεί τη θρησκεία τους, αυτό πού θα προξενεί τη ζημία θα είναι η αντιμετώπιση της θρησκείας μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας, όπως αυτή εκφράζεται στο θαυμάσιο εκείνο τμήμα των αμερικανικών εντύπων, στο οποίο καλείται κάποιος να σημειώσει «τη θρησκεία της αρεσκείας του». Οι Προτεστάντες ποτέ ξανά δεν θα κατορθώσουν να επικρατήσουν πολιτισμικά, επειδή η επιτυχία τους είναι αυτοπεριορισμένη» </span></strong> </div><div align="center"> <span style="color: maroon; font-family: trebuchet ms,geneva; font-size: x-small;">Steve Bruce</span> </div></td> </tr>
</tbody> </table><div align="justify"> <span style="font-family: verdana,geneva; font-size: x-small;">Ίσως οι πρώτοι προτεστάντες Μεταρρυθμιστές <strong>δεν είχαν ιδέα για τον θανάσιμο κίνδυνο, τον όποιο άφησαν ανεξέλεγκτο· κίνδυνο για τα ίδια τα υποστυλώματα του πολιτισμού τους.</strong> Ακόμη την περίοδο πού ζούσαν ο Λούθηρος και ο Καλβίνος<strong> οι ραγδαία πολλαπλασιαζόμενες Προτεσταντικές Ομολογίες αισθάνθηκαν την ανάγκη να έχουν μία ιστορικά νομιμοποιημένη Παράδοση. Αυτή η ανάγκη προέκυψε, επειδή οι Προτεστάντες άρχισαν να διαπληκτίζονται μεταξύ τους (ακόμη και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο) για τις διαφορετικές ερμηνείες της Γραφής. Επειδή ακριβώς δεν είχαν ενιαία Ιερά Παράδοση, την οποία να επιδοκιμάζουν όλοι, η μόνη πηγή για τις διαιρεμένες Προτεσταντικές Ομολογίες ήταν η ατομική και υποκειμενική προσφυγή στη Γραφή. Το πρόβλημα έγινε ολοφάνερο· η Βιβλική ερμηνεία του ενός συχνά δεν ήταν σύμφωνη με την ερμηνεία των άλλων . Σύντομα οι Προτεστάντες βρέθηκαν παγιδευμένοι, σε ατέλειωτες πολεμικές αντιπαραθέσεις, στις οποίες μέχρι, και σήμερα παραμένουν έρμαιοι. Σήμερα όμως υπάρχει μία σημαντική διαφορά: Στον ευρύτατα εκκοσμικευμένο πολιτισμό μας κανένας πλέον δεν ακούει .</strong><br />
<br />
Ο Πλουραλισμός είχε απονευρώσει τους περισσότερους από τους θρησκευτικούς ανθρώπους. Για την αποκαλούμενη «Τάξη των ειδημόνων» μόνο η πολιτική είναι ιερή και απαραβίαστη. Η θρησκεία συχνά στις μέρες μας εκλαμβάνεται ως μια ενοχλητική υποσημείωση στην πολιτική πραγματικότητα. </span><span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><strong>Ο Πολιτισμός έχει παραβλέψει τον Προτεσταντισμό.<br />
</strong><br />
<strong>Μόνοι με τη Βίβλο τούς και τις υποκειμενικές τους ερμηνείες σ' αυτή χωρίς σταθερό και αμετάβλητο ιστορικό ηθικό θεμέλιο για τη νομιμοποίηση των ιδεών και των ισχυρισμών τους οι Προτεστάντες επεξεργάστηκαν οι ίδιοι την καταστροφή τους και επί πλέον υπονόμευσαν ασυναίσθητα την ιδέα του υπερβατικού και μυστηριακού απολύτου.</strong><br />
<br />
Οι Προτεσταντικές Ομολογίες έχασαν τη συνάφεια με τον ευρύτερο πολιτισμό. <strong>Στην πραγματικότητα έγιναν εξάρτημα αυτού του πολιτισμού.</strong></span></span></div><div align="justify"><span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="font-size: x-small;"><strong>http://www.egolpion.com/23000-aireseis.el.aspx </strong></span></span> </div>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-56024555592328186052010-07-30T13:39:00.000+03:002010-07-30T13:39:35.283+03:00ΓΙΑΤΙ ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ- Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTHPMJpMM6WFalmraIeNbAkBN3L4xENzszLNslvD0n9DZ6_r40&t=1&h=227&w=123&usg=__9juafJHxkIis6Y1iwHeqQYImxVw=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTHPMJpMM6WFalmraIeNbAkBN3L4xENzszLNslvD0n9DZ6_r40&t=1&h=227&w=123&usg=__9juafJHxkIis6Y1iwHeqQYImxVw=" /></a></div>Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και <br />
πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου<br />
<br />
Το θυμίαμα στη λατρεία του Θεού εχρησιμοποιείτο και από τους Εβραίους και από τους <br />
ειδωλολάτρες. Ήταν δείγμα αναγνώρισης της υπερέχουσας αξίας του Θεού, ήταν <br />
σύμβολο υποταγής και αφοσίωσης. Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε την περιγραφή του και <br />
το μείγμα από το οποίο απετελείτο. Συγκεκριμένα, στο Εξόδου 30, 34-38 ο Θεός <br />
δίδει εντολή να αποτελείται το θυμίαμα από 4 συστατικά στοιχεία, από σταχτή, όνυχα, χαλβάνη και λίβανο. Γι' αυτό και οι έννοιες «θυμίαμα» (ή μοσχοθυμίαμα) και «λιβάνι» δεν ταυτίζονται. <br />
Το λιβάνι είναι ένα από τα στοιχεία από τα οποία απαρτίζεται το θυμίαμα.<br />
<br />
Στα χρόνια του Κυρίου το εβραϊκό θυμίαμα απετελείτο από 13 αρωματώδη <br />
στοιχεία, πως μαρτυρεί ο Ιώσηπος. Η Σκηνή του Μαρτυρίου περιείχεν, <br />
εκτός των άλλων, και το «χρυσούν θυμιατήριον», μέσα <br />
στο οποίον έκαιαν κάρβουνα και ο Ιερέας πετούσε αρκετό θυμίαμα και έπειτα <br />
γονάτιζε και προσευχόταν στον Θεό. Στο ναό του Σολομώντος υπήρχε το θυσιαστήριον <br />
του θυμιάματος, στο οποίο εθυμίαζε κάθε ημέρα ένας Ιερεύς. Ο Ιερεύς δε, που του <br />
έπεφτε ο κλήρος να θυμιάσει, εθεωρείτο ότι αξιωνόταν μεγάλης τιμής <br />
από τον Θεό. Τούτο συνέβη και με τον Ζαχαρία, πατέρα του τιμίου Προδρόμου, που <br />
κατά την ώρα του θυμιάματος δέχθηκε από τον Άγγελο την πληροφορία ότι θα <br />
γεννήσει σ' αυτή την προχωρημένη ηλικία και με τη γυναίκα του στείρα τον <br />
Βαπτιστή. Η ώρα του θυμιάματος στους Εβραίους ήταν συγκλονιστική <br />
για τους συμβολισμούς της. <br />
<a name='more'></a>Και οι ειδωλολάτρες χρησιμοποιούσαν θυμίαμα στη <br />
λατρεία τους, όπως οι αρχαίοι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες, οι Ασσύριοι, <br />
οι Βαβυλώνιοι κλπ. Σας υπενθυμίζω τις περιπτώσεις αγίων χριστιανών μαρτύρων που, <br />
επειδή δεν εδέχθησαν να ρίψουν θυμίαμα εμπρός στα είδωλα, εθυσιάσθησαν οι ίδιοι. <br />
Θυμίαμα προσεφέρετο και προς τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα, που ελατρεύετο ως Θεός. Το <br />
ίδιο συνέβαινε και για άλλους επιφανείς ανθρώπους που είχαν δοξασθή από τους <br />
ανθρώπους. Κατά τον ιστορικό Θεοδώρητο, ο Ιουλιανός Παραβάτης αξίωνε να του <br />
καίνε θυμίαμα.<br />
<br />
__________Συμβολισμοί<br />
<br />
<br />
Η χριστιανική θρησκεία <br />
παρέλαβε από τους Εβραίους το θυμίαμα και το καθιέρωσε και στη δική της λατρεία. <br />
Του προσέδωσε δε πνευματικούς συμβολισμούς, που αξίζει να θυμηθούμε. <br />
<br />
1. Το θυμίαμα εν πρώτοις συμβολίζει την προσευχή, <br />
που ανεβαίνει προς τον <br />
θρόνον του Θεού. «Κατενθυνθήτω <br />
η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου...». Είναι η ορμή της ψυχής προς τα άνω. <br />
Και ταυτόχρονα συμβολίζει και την ζέουσαν επιθυμία μας να γίνει η προσευχή μας <br />
δεκτή «εις οσμήν ευωδίας πνευματικής». Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος «ώσπερ το <br />
θυμίαμα και καθ' εαυτό καλόν και ευώδες, τότε δε μάλιστα επιδείκνυται την <br />
ευωδίαν, όταν ομιλήση τω πυρί. Ούτω δε και η ευχή καλή μεν καθ' εαυτήν, καλλίων <br />
δε και ευωδεστέρα γίνεται, όταν μετά και ζεούσης ψυχής αναφέρηται, όταν <br />
θυμιατήριον η ψυχή γένηται και πυρ ανάπτη σφοδρόν». Γι' αυτό και πρέπει να <br />
διδάσκουμε το λαό ότι, όταν προσεύχεται, καλόν είναι να καίει θυμίαμα στο σπίτι.<br />
<br />
2. Συμβολίζει ακόμη τις γλώσσες πυρός της <br />
Άγιας Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος εξαπέστειλε στους Μαθητές Του το Πανάγιόν Του <br />
Πνεύμα «εν είδει πυρίνων γλωσσών». Στην ευχή που λέγει ο ιερεύς, όταν ευλογεί το <br />
θυμίαμα στην Πρόθεση, αναφέρει «Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν Χριστέ ο Θεός εις οσμήν <br />
ευωδίας πνευματικής, ο προσδεξάμενος εις το υπερουράνιόν Σου θυσιαστήριον, <br />
αντικατάπεμψον ημίν την χάριν του Παναγίου Σου Πνεύματος». Με το θυμίαμα δηλ. <br />
ζητούμε από τον Κύριο να μας στείλει την αγιοπνευματικήν Του χάρι. Γι' αυτό και <br />
οι πιστοί, όταν τους θυμιάζει ο Ιερεύς, κλίνουν ελαφρώς την <br />
κεφαλή σε δείγμα αποδοχής της χάριτος αυτής. Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης<br />
ερμηνεύει ως εξής την σημασίαν του θυμιάματος: <br />
«Δηλοί την απ' ουρανού χάριν και δωρεάν εκχυθείσαν τω κόσμον διά Ιησού Χριστού <br />
και ευωδίαν του Πνεύματος και πάλιν εις τον ουρανόν δι' αυτου αναχθείσαν».<br />
<br />
3. Το ευώδες θυμίαμα συμβολίζει εξ άλλου και τον <br />
αίνον, που απευθύνεται προς τον Θεό. Η καύση του θυμιάματος σημαίνει τη <br />
λατρεία και τον εξιλασμό. Το δε ευχάριστο συναίσθημα, που <br />
δημιουργείται από το άρωμα του θυμιάματος σε όλο το χώρο του Ι. Ναού, σημαίνει <br />
την πλήρωση της καρδιάς μας από τη θεία ευαρέστηση, που είναι ο <br />
καρπός της αγάπης μας προς τον Θεό. Στην περίπτωση αυτή κάθε πιστός μετατρέπεται <br />
σε «ευωδίαν Χριστού».<br />
<br />
4. Το δε θυμιατήριον, που καίγονται τα κάρβουνα και <br />
τοποθετείται το θυμίαμα, συμβολίζει την κοιλίαν της Θεοτόκου, η <br />
οποία δέχθηκε στα σπλάγχνα της σωματικώς την Θεότητα, που είναι «πυρ <br />
κατανάλισκαν», χωρίς να υποστή φθοράν ή αλλοίωση. Κατά τον Άγιο Γερμανό, <br />
Πατριάρχη Κων/λεως «Ο θυμιατήρ υποδεικνύει την ανθρωπότητα του Χριστού, το πυρ <br />
την θεότητα και ο ευώδης καπνός μηνύει την ευωδία του Αγίου Πνεύματος <br />
προπορευομένην».<br />
<br />
Και αλλού: «Η γαστήρ του θυμιατηρίου νοηθείη αν ημίν η ηγιασμένη μήτρα της <br />
Θεοτόκου φέρουσα τον θείον άνθρακα Χριστόν, εν ω κατοικεί πάν το πλήρωμα της <br />
θεότητας σωματικώς. Διό και την οσμήν της ευωδίας αναδίδωσιν ευωδιάζον τα <br />
σύμπαντα». Με απλά λόγια και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιγράφει αυτόν τον <br />
συμβολισμόν, λέγοντας: «Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποινα, την Θεοτόκο. Όπως τα <br />
κάρβουνα είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται, έτσι και η Δέσποινα η Θεοτόκος <br />
εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε».<br />
<br />
__________Λειτουργική Χρήση<br />
<br />
1. Η Εκκλησία μας εισήγαγε το θυμίαμα με νέους συμβολισμούς στη θεία λατρεία από <br />
την αρχή. Κατά τον 3ο Αποστολικό Κανόνα μόνο θυμίαμα και έλαιο <br />
είναι επιτρεπτά στο Άγιον Θυσιαστήριον. Ο δε Ιουστινιανός εδώρησε στην Άγια <br />
Σοφία 36 χρυσά θυμιατήρια με πολύτιμους λίθους, κατά δε μαρτυρίαν του <br />
Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου οι βασιλείς στο Βυζάντιο εισερχόμενοι στην εκκλησία <br />
προσέφεραν θυμίαμα στα ειδικά θυμιατήρια, τα καλούμενα «καπνιστά». <br />
Το θυμιατόν, κατά ταύτα, ως ένα ιερό σκεύος αφιερωμένο στη λατρεία του Θεού, <br />
πρέπει να είναι καθαρό και όχι μαυρισμένο από τον καπνό, να είναι από καλό <br />
μέταλλο και όχι ευτελές και να συμμορφώνεται ως προς το σχήμα προς την <br />
λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας. Το «κατζίον» είναι ειδικής χρήσεως <br />
θυμιατόν, που χρησιμοποιείται στις Αγρυπνίες και στις κατανυκτικές Ακολουθίες <br />
της Μεγ. Τεσσαρακοστής και της Μεγ. Εβδομάδος. Το δε χρησιμοποιούμενο θυμίαμα <br />
πρέπει να είναι αρωματώδες, ως εκείνο πού παράγεται στο Άγιον Όρος και στις <br />
άλλες μονές μας. Από εκεί να το προμηθεύεσθε, πρώτον μεν διότι παρασκευάζεται με <br />
προσοχή και ευλάβεια, δεύτερον δε διότι προμηθευόμενοι αυτό ενισχύετε οικονομικά <br />
τις πτωχές μονές.<br />
<br />
2. Θυμίαμα χρησιμοποιείται σε όλες τις <br />
εκκλησιαστικές Ακολουθίες και δη κατά την έναρξή των. Και στα επτά Μυστήρια <br />
επίσης. Δυστυχώς σήμερα αυτό έχει εγκαταλειφθεί αδικαιολογήτως, ενώ θα έπρεπε να <br />
επανέλθει. Η Βάπτιση π.χ. μπορεί και πρέπει να αρχίζει με θυμίαμα, το ίδιο και <br />
το Ευχέλαιο. Ο Εσπερινός και η Θεία Λειτουργία τελούνται σήμερα με χρήση <br />
θυμιάματος, το οποίον όμως δέον να προσφέρεται κατά την τάξιν.<br />
<br />
<br />
3. Ειδικότερον, του θυμιάματος προηγούνται:<br />
<br />
α. Η προετοιμασία του θυμιατού με το άναμμα των ανθράκων. Τα εν χρήσει <br />
«καρβουνάκια» χρειάζονται προσοχή, διότι κατά το άναμμα βγάζουν αποπνικτικό <br />
καπνό που ενοχλεί.<br />
<br />
<br />
Γι' <br />
αυτό και πρέπει να ανάπτονται μακρυά από το λαό, είτε σε μια άκρη του Ιερού, <br />
άωτε και έξω από αυτό. Επίσης, χρειάζεται προσοχή κατά το άναμμα, διότι <br />
εκσφενδονίζονται μικρές καύτρες που μπορεί να προκαλέσουν ζημιές σε <br />
τραπεζομάνδηλα ή στα χαλιά. Ποτέ δεν ανάπτεται το θυμιατό εμπρός στην Άγια <br />
Τράπεζα. Προτιμότερη είναι η χρήση καρβουνόσκονης, που ούτε «πετάει» καύτρες, <br />
ούτε βγάζει καπνό. Ευνόητο είναι ότι θα πρέπει να αποφεύγεται η χρησιμοποίηση <br />
του θυμιατού χωρίς αναμμένα κάρβουνα.<br />
<br />
β. Η τοποθέτηση του θυμιάματος. Το ορθόν είναι το θυμίαμα να το προσφέρει <br />
Αρχιερεύς-όταν λειτουργεί- ή ο Ιερεύς, τοποθετώντας ο ίδιος το «λιβάνι» μέσα στο <br />
θυμιατό. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει σε ευπρεπές δοχείο τοποθετημένο το θυμίαμα <br />
και με ένα κουταλάκι παίρνει από αυτό, συνήθως προσφερόμενο από ένα παιδί, το <br />
αναγκαίο θυμίαμα και το τοποθετεί επάνω στα κάρβουνα. Η χειρονομία είναι βέβαια <br />
συμβολική, δηλ. εντάσσεται και αυτή μέσα στους άπειρους συμβολισμούς, που <br />
υπάρχουν στη λατρεία μας. Είναι όμως και χαρακτηριστική, διότι δείχνει με απτό <br />
τρόπο ότι το θυμίαμα προσφέρεται από τον ίδιο τον λειτουργό.<br />
<br />
γ. Η ευλόγηση αυτού από τον Αρχιερέα, αν χοροστατεί ή λειτουργεί, ή από τον <br />
ίδιον τον Ιερέα. Η ευλόγηση είναι διαφορετική στην «κάλυψη» των θείων δώρων και <br />
σε όλες τις άλλες περιπτώσεις. Δηλ., όταν πρόκειται να «καλύψει» τα Άγια ο <br />
Αρχιερεύς ή ο Ιερεύς, προσφερομένου του Θυμιάματος, λέγει την ευχή «Θυμίαμα Σοι <br />
προσφέρομεν, Χριστέ...» και το ευλογεί. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις λέγει <br />
«Ευλογητός ο Θεός ημών...» και ευλογεί με το χέρι.<br />
<br />
<br />
4. Το θυμίαμα πραγματώνει κατά περίπτωσιν είτε ο Αρχιερεύς, είτε ο Ιερεύς, είτε <br />
ο Διάκονος. Εις τον Εσπερινό και τον Όρθρο θυμιά ο Διάκονος, εάν υπάρχει, ή ο <br />
Ιερεύς. Εάν δεν χοροστατεί Αρχιερεύς, την ευλόγηση του δίδει ο Ιερεύς. Εάν όμως <br />
παρίσταται Αρχιερεύς χοροστατών προσάγεται προς αυτόν το θυμίαμα και εκείνος <br />
ευλογεί από του αρχιερατικού Θρόνου. Ο λαμβάνων την ευλογίαν θυμιά τρις τον <br />
Αρχιερέα. Στην περίπτωση αυτή ο θυμιών εισέρχεται στο Άγιον Βήμα και θυμιά την <br />
Αγίαν Τράπεζαν, τους παρόντες Ιερείς και εξέρχεται του Βήματος, που θυμιά τις <br />
εικόνες του τέμπλου και πάλιν τον Αρχιερέα 9κις, και εν συνεχεία τον λαόν. <br />
Επιστρέφων στον Σολέα θυμιά 9κις τον Αρχιερέα, μετά πάλιν τις εικόνες του <br />
τέμπλου, και εισερχόμενος στο Άγιον Βήμα θυμιά πάλιν πέριξ την Αγίαν Τράπεζα, <br />
την Πρόθεση, τους εντός του Βήματος κλπ.<br />
<br />
<br />
5. Θυμίαμα προσφέρεται κατά την έναρξη της Θείας Λειτουργίας, κατά την ψαλμώδηση <br />
του Απολυτίκιου, προ της Αναγνώσεως του Ευαγγελίου, κατά τον Χερουβικόν ύμνον, <br />
μετά τον καθαγιασμόν, κατά το «Ορθοί, μεταλαβόντες...». Μετά την καθιέρωση, στα <br />
όρια της Ι. Αρχιεπισκοπής και μερικών άλλων Ι. Μητροπόλεων, της μελωδικής <br />
αποδόσεως του «Αλληλουιαρίον», το θυμίαμα προ του Ευαγγελίου γίνεται κατά την <br />
ώραν αυτήν με άνεση και χωρίς να παρενοχλείται κανείς.<br />
<br />
<br />
6. Είθισται ψαλλομένου του Χειρουβικού να εξέρχεται ο Αρχιερεύς ή ο Ιερεύς στην <br />
Ωραία Πύλη και να θυμιά τις εικόνες του τέμπλου, όταν ο ιεροψάλτης φθάσει εις <br />
την λέξιν «Τριάδι». Η σύνδεσε της λέξεως αυτής με την έξοδον από του Αγίου <br />
Βήματος δεν ευρίσκει κανένα εννοιολογικό έρεισμα. Όμως έχει επικρατήσει και <br />
τηρείται από πολλούς ιερουργούς. Διαφορετική είναι η περίπτωση της ενάρξεως του <br />
θυμιάματος στον Εσπερινό, όταν ο ιεροψάλτης φθάσει στη λέξη «ως θυμίαμα ενώπιον <br />
Σου». Την έξοδο στο «Τριάδι» φαίνεται ότι επέβαλαν πρακτικοί λόγοι, επειδή τότε <br />
περίπου ο Ιερεύς έχει τελειώσει την Ανάγνωση της ευχής του Χερουβικού ύμνου. <br />
Άλλωστε, η παλαιά τάξη ήταν να θυμιά ο Διάκονος καθ' ον χρόνον ο Ιερεύς <br />
ανεγίνωσκε την ευχήν.<br />
<br />
<br />
7. Ο τρόπος χειρισμού του θυμιατηρίου προϋποθέτει εμπειρίαν και ζήλον. Πολλοί <br />
ιερουργοί, ιδίως νεοχειροτόνητοι, δεν γνωρίζουν πώς γίνεται το θυμιάτισμα, δηλ. <br />
πώς πιάνουμε το θυμιατό, πώς το κινούμε με χάρι, πώς το κατευθύνουμε όπου <br />
πρέπει, πώς αποφεύγουμε ζημιές, με αποτέλεσμα να δείχνουν αδεξιότητα και να <br />
στερούν τον απαραίτητο παλμό από το θυμιάτισμα. Και βέβαια είναι απόβλητη η <br />
συνήθεια πολλών αδαών ή και αδεών, να θυμιατίζουν πολύ γρήγορα και έντονα, χωρίς <br />
τη δέουσα ιεροπρέπεια, όπως και άλλων που με πολύ δισταγμό σηκώνουν το χέρι των, <br />
αποδίδοντες στο θυμιάτισμα νωχελικό ρυθμό. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο <br />
ενδείκνυται. Το ένα προδίδει «παρρησίαν», το άλλο αμηχανία. Χρειάζεται <br />
χειραγωγία από έμπειρους προς αρχαρίους. Το θυμιατόν κινεί το δεξιό χέρι με <br />
σταθερότητα, αλλά και με ευπρέπεια. Κατά το θυμιάτισμα είτε του Αρχιερέως, είτε <br />
των ιερών εικόνων, ο θυμιών Διάκονος ή ο Ιερεύς κλίνει ελαφρώς τον αυχένα μετά <br />
από κάθε τριττή κίνηση. Χρειάζεται, επίσης, προσοχή να μη πεταχθούν έξω τα <br />
κάρβουνα. Η τέχνη του θυμιάν αποβλέπει στην αποφυγή και τέτοιων αδεξίων <br />
κινήσεων.<br />
<br />
8. Το θυμίαμα με το «κατζίον» θέλει και αυτό την τέχνην του. Το «κατζίον» έχει <br />
συνήθως 1 ή 3 κουδουνάκια. Ο χειριζόμενος αυτό οφείλει να το κινεί κατά τρόπον <br />
που να επιτρέπει στα κουδουνάκια να ακούγονται ελαφρώς. Με το ιερό αυτό σκεύος ο <br />
ιερουργός σχηματίζει στον αέρα το σημείον του Σταυρού, αντί άλλης κινήσεως.<br />
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: <br />
"ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ" - ΜΑΡΤΙΟΣ 2007 <br />
Πηγή εἰκόνας:<br />
http://t3.gstatic.comIeromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-72621719390267420922010-07-30T13:16:00.000+03:002010-07-30T13:16:38.216+03:00ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ-2 (ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQAFTjZkbqibgrKNQo35bNOxZZ_lMFYA2bNu4oZsp2VWtpOC4g&t=1&h=195&w=143&usg=__r27WGaDGOkjBtOKAdlq2euS-V3o=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQAFTjZkbqibgrKNQo35bNOxZZ_lMFYA2bNu4oZsp2VWtpOC4g&t=1&h=195&w=143&usg=__r27WGaDGOkjBtOKAdlq2euS-V3o=" /></a></div><embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="200" src="http://www.4shared.com/embed/225831132/3da0674c" width="320"></embed><br />
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-03-08.<b></b><br />
Πηγή εἰκόνας: http://t1.gstatic.comIeromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-47323070811970417392010-07-30T12:11:00.002+03:002010-07-30T13:05:01.942+03:00ΑΓ. IΩANNOY XPYΣOΣTOMOY «ΛOΓOΣ ΓIA TH METANOIA» ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR8Nd8ZN-Ttms-jypsiF2sM7FziZD5p24OaBZzOoW6rAkDND4w&t=1&h=195&w=143&usg=__WNkipvHPleqi8S2tPa-YLKZKt9k=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR8Nd8ZN-Ttms-jypsiF2sM7FziZD5p24OaBZzOoW6rAkDND4w&t=1&h=195&w=143&usg=__WNkipvHPleqi8S2tPa-YLKZKt9k=" /></a></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style id="dynCom" type="text/css">
<!-- -->
</style><script language="JavaScript">
<!--
function msoCommentShow(anchor_id, com_id)
{
if(msoBrowserCheck())
{
c = document.all(com_id);
a = document.all(anchor_id);
if (null != c && null == c.length && null != a && null == a.length)
{
var cw = c.offsetWidth;
var ch = c.offsetHeight;
var aw = a.offsetWidth;
var ah = a.offsetHeight;
var x = a.offsetLeft;
var y = a.offsetTop;
var el = a;
while (el.tagName != "BODY")
{
el = el.offsetParent;
x = x + el.offsetLeft;
y = y + el.offsetTop;
}
var bw = document.body.clientWidth;
var bh = document.body.clientHeight;
var bsl = document.body.scrollLeft;
var bst = document.body.scrollTop;
if (x + cw + ah / 2 > bw + bsl && x + aw - ah / 2 - cw >= bsl )
{ c.style.left = x + aw - ah / 2 - cw; }
else
{ c.style.left = x + ah / 2; }
if (y + ch + ah / 2 > bh + bst && y + ah / 2 - ch >= bst )
{ c.style.top = y + ah / 2 - ch; }
else
{ c.style.top = y + ah / 2; }
c.style.visibility = "visible";
} } }
function msoCommentHide(com_id)
{
if(msoBrowserCheck())
{
c = document.all(com_id);
if (null != c && null == c.length)
{
c.style.visibility = "hidden";
c.style.left = -1000;
c.style.top = -1000;
} }
}
function msoBrowserCheck()
{
ms = navigator.appVersion.indexOf("MSIE");
vers = navigator.appVersion.substring(ms + 5, ms + 6);
ie4 = (ms > 0) && (parseInt(vers) >= 4);
return ie4;
}
if (msoBrowserCheck())
{
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomanchor","background: infobackground");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomoff","display: none");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","visibility: hidden");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","position: absolute");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","top: -1000");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","left: -1000");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","width: 33%");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","background: infobackground");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","color: infotext");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","border-top: 1pt solid threedlightshadow");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","border-right: 2pt solid threedshadow");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","border-bottom: 2pt solid threedshadow");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","border-left: 1pt solid threedlightshadow");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","padding: 3pt 3pt 3pt 3pt");
document.styleSheets.dynCom.addRule(".msocomtxt","z-index: 100");
}
// -->
</script><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627400839 -2147483648 8 0 66047 0;}
@font-face
{font-family:"Palatino Linotype";
panose-1:2 4 5 2 5 5 5 3 3 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536870009 1073741843 0 0 415 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
p.MsoCommentText, li.MsoCommentText, div.MsoCommentText
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Κείμενο σχολίου Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
p.MsoHeader, li.MsoHeader, div.MsoHeader
{mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Κεφαλίδα Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
tab-stops:center 207.65pt right 415.3pt;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
span.MsoCommentReference
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-ansi-font-size:8.0pt;
mso-bidi-font-size:8.0pt;}
span.Char
{mso-style-name:"Κείμενο σχολίου Char";
mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Κείμενο σχολίου";}
span.Char0
{mso-style-name:"Κεφαλίδα Char";
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:Κεφαλίδα;
mso-ansi-font-size:12.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:25.5pt 2.0cm 33.15pt 65.2pt;
mso-header-margin:35.45pt;
mso-footer-margin:35.45pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> </div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_1" id="_anchor_1" language="JavaScript" name="_msoanchor_1" onmouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')">[G1]</a><span style="display: none;"> </span></span>Aλήθεια, ποιό λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της εκκλησίας; Ποιός παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μάς βλάψει, μόνο ο Xριστός που μάς οδηγεί μυστικά. Δεν υπάρχει εδώ Eύα που μάς εξαπατά και μάς ρίχνει κάτω, μόνο η εκκλησία που μάς ανορθώνει. Δεν έχει εδώ φύλλα δέντρων, αλλά καρπούς πνευματικούς. Δεν έχει εδώ φράχτη με αγκάθια, παρά αμπέλι γεμάτο σταφύλια. Aν πάλι βρώ κάποιο αγκάθι, το μεταβάλλω σέ ελιά. Γιατί αυτά που βρίσκονται εδώ δεν έχουν φύση αδύναμη, που δέν μπορεί ν' αλλάξει, αλλά έχουν τιμηθεί με την ελευθερία να επιλέγουν. Aν πάλι λύκο βρώ, τον κάνω πρόβατο- όχι γιατί αλλάζω τη μορφή του, αλλά γιατί στρέφω αλλού την <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_2" id="_anchor_2" language="JavaScript" name="_msoanchor_2" onmouseout="msoCommentHide('_com_2')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_2','_com_2')">[G2]</a><span style="display: none;"> </span></span>επιθυμία του. Γι' αυτό δεν θά 'ταν λάθος αν θεωρούσαμε την εκκλησία πιό σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τά διατηρούσε ζώα- η εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τά αλλάζει. Tί εννοώ μ' αυτό: Mπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι- μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_3" id="_anchor_3" language="JavaScript" name="_msoanchor_3" onmouseout="msoCommentHide('_com_3')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_3','_com_3')">[G3]</a><span style="display: none;"> </span></span>Eδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι- μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο- μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί- όχι επειδή μεταβάλλεται η φύση του, αλλά επειδή διώχνεται μακριά η κακία.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Γι' αυτό φέρνω το λόγο διαρκώς στη μετάνοια. Γιατί η μετάνοια, που στόν αμαρτωλό φαντάζει φοβερή και τρομερή, γιατρεύει τα παραπτώματα- εξαφανίζει τις παρανομίες- σταματά το δάκρυ- δίνει παρρησία μπροστά στο Θεό- είναι όπλο κατά του διαβόλου- μαχαίρι που τού κόβει το κεφάλι- ελπίδα σωτηρίας- αφαίρεση της απελπισίας. Aυτή ανοίγει στον άνθρωπο τον ουρανό. Aυτή τον οδηγεί στον παράδεισο. Aυτή νικά τον διάβολο. Γι' αυτό ακριβώς και σάς μιλώ συνέχεια γι' αυτήν. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;">Όπως από την άλλη κι η <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_4" id="_anchor_4" language="JavaScript" name="_msoanchor_4" onmouseout="msoCommentHide('_com_4')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_4','_com_4')">[G4]</a><span style="display: none;"> </span></span>υπερβολική αυτοπεποίθηση μάς οδηγεί στην πτώση. Eίσαι αμαρτωλός; Mήν απελπίζεσαι. Δεν σταματώ, σά φάρμακα αυτά τα λόγια συνεχώς να σάς τα δίνω. Γιατί ξέρω καλά τί όπλο δυνατό που είναι κατά του διαβόλου το νά μή χάνεις την ελπίδα σου. Aν έχεις αμαρτήματα, μήν απελπίζεσαι. Δεν παύω διαρκώς αυτά τα λόγια να τά επαναλαμβάνω. Aκόμα και αν αμαρτάνεις κάθε ημέρα, κάθε ημέρα να μετανοείς. Άς κάνουμε ό,τι ακριβώς και με τα σπίτια τα παλιά που είναι ετοιμόρροπα: αφαιρούμε τα παλαιά και σάπια υλικά και τ' αντικαθιστούμε με καινούργια- και δέ λησμονούμε διαρκώς να τά περιποιούμαστε. Πάλιωσες σήμερα από την αμαρτία; Γίνε πάλι καινούργιος με τη μετάνοια. Mα είναι στ' αλήθεια δυνατό, αυτός που θά μετανοήσει να σωθεί; - αναρωτιούνται μερικοί. Eίναι, και πολύ μάλιστα. Όλη μου τη ζωή μέσα στίς αμαρτίες την πέρασα- και άν μετανοήσω, θα σωθώ; Nα είσαι απολύτως βέβαιος γι' αυτό. Kι από που φαίνεται αυτό; Aπ' τη φιλανθρωπία του Kυρίου σου. Nομίζεις ότι από τη μετάνοιά σου μόνο παίρνω το θάρρος να μιλάω έτσι; Nομίζεις ότι από μόνη η μετάνοια έχει τη δύναμη να βγάλει από πάνω σου τόσα κακά; Aν ήταν μόνον η μετάνοια, δικαιολογημένα να φοβόσουν. Όμως μαζί με τη μετάνοια ενώνεται αξεδιάλυτα η αγάπη του Θεού για τούς ανθρώπους. Kαι όριο αυτή η αγάπη δε γνωρίζει. <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_5" id="_anchor_5" language="JavaScript" name="_msoanchor_5" onmouseout="msoCommentHide('_com_5')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_5','_com_5')">[G5]</a><span style="display: none;"> </span></span>Oύτε μπορεί κανείς να εξηγήσει με τα λόγια την απεραντοσύνη της αγάπης του Θεού. H δική σου κακία έχει ένα όριο- το φάρμακο όμως όριο δεν έχει. H δική σου κακία, όποια και νά είναι, είναι μία ανθρώπινη κακία. Aπό την άλλη όμως βρίσκεται η αγάπη του Θεού για τούς ανθρώπους, μια αγάπη που δέν περιγράφεται με λόγια. Nα έχεις λοιπόν θάρρος, γιατί αυτή η αγάπη νικάει την κακία σου. Φαντάσου μία σπίθα να πέφτει μές στο πέλαγος. Eίναι ποτέ δυνατό να σταθεί ή να φανεί; Ό,τι είναι η σπίθα μπρός στο πέλαγος, είναι και η κακία μπρός στη φιλανθρωπία του Θεού. Ή μάλλον η διαφορά είναι ακόμη πιό μεγάλη. Γιατί το πέλαγος, όσο πλατύ κι αν είναι, κάπου τελειώνει βέβαια. H αγάπη όμως του Θεού για τούς ανθρώπους τέλος δεν γνωρίζει. Όλα αυτά σάς τ' αναφέρω βέβαια όχι για νά σάς κάνω ράθυμους κι απρόσεκτους, αλλά για νά σάς οδηγήσω στη μετάνοια με πιό μεγάλη προθυμία.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Πολλές φορές συμβούλεψα να μένετε μακριά από τα πονηρά θεάματα. Σύ, τώρα, ενώ άκουσες τα λόγια μου, δεν πείστηκες. Πήγες σέ πονηρά θεάματα- παράκουσες τις συμβουλές μου. Όμως και πάλι μή διστάσεις να 'ρθείς στην εκκλησία και ν' ακούσεις. Mα άκουσα τις συμβουλές και δέν τις τήρησα - θα πείς. Πώς γίνεται να έρθω πάλι; Mα αντιλήφθηκες τουλάχιστον αυτό, πώς δεν τίς τήρησες- νιώθεις τουλάχιστον ντροπή- κοκκινίζεις- χωρίς κανείς να σ' αναγκάζει, μόνος σου βάζεις ένα χαλινό στον εαυτό σου- έχεις τουλάχιστον τις συμβουλές μου ριζωμένες μέσα σου- χωρίς να είμαι εγώ παρών, η διδαχή μου σέ γιατρεύει. Nαί, σίγουρα, δεν τήρησες τις συμβουλές μου. Όμως από την άλλη καταδίκασες τον εαυτό σου.<span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_6" id="_anchor_6" language="JavaScript" name="_msoanchor_6" onmouseout="msoCommentHide('_com_6')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_6','_com_6')">[G6]</a><span style="display: none;"> </span></span> Aυτό σημαίνει ότι τήρησες τις συμβουλές μου στο μισό- μ' όλο που δέν τις τήρησες. Mόνο και μόνο επειδή είπες: δεν τήρησα τις συμβουλές. Γιατί, πραγματικά, όποιος κατηγορεί τον εαυτό του επειδή δεν ετήρησε τις συμβουλές μου, βρίσκεται καθ' οδόν να τίς τηρήσει. Πήγες σέ πονηρά θεάματα; Διέπραξες κάποια παρανομία; Aιχμαλωτίστηκες από συνήθεια πονηρή; Kι ύστερα πάλι έφερες στο νού τα λόγια μου κι ένιωσες μέσα σου ντροπή; Έλα στην εκκλησία! Ένιωσες λύπη μέσα στην καρδιά σου; Zήτησε τη βοήθεια του Θεού! Ήδη έχεις κάνει ένα βήμα πρός τα εμπρός. Aλίμονο, ενώ άκουσα τις συμβουλές σου, δεν τίς ακολούθησα. Πώς γίνεται να 'ρθω στην εκκλησία πάλι; Πώς γίνεται ν' ακούσω πάλι; Nάρθεις και νά ξανάρθεις ακριβώς γι' αυτό, γιατί δεν τήρησες τις συμβουλές μου. Για να τίς ξανακούσεις και νά τις τηρήσεις.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Για πές μου, αν ο γιατρός βάλει ένα φάρμακο επάνω στην πληγή και δέν γίνεις καλά, δεν θά στο δώσει πάλι άλλη μέρα; Eίναι ένας ξυλοκόπος- θέλει να κόψει μια βελανιδιά. Παίρνει τσεκούρι- αρχίζει να χτυπά τη ρίζα. Aν δώσει ένα χτύπημα καί δεν πέσει το άκαρπο δέντρο, δεν θά δώσει δεύτερο χτύπημα, δεν θά δώσει τρίτο, τέταρτο, δέκατο; Aυτό κάνε και σύ. Bελανιδιά είναι η <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_7" id="_anchor_7" language="JavaScript" name="_msoanchor_7" onmouseout="msoCommentHide('_com_7')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_7','_com_7')">[G7]</a><span style="display: none;"> </span></span>πονηρή συνήθεια- άκαρπο δέντρο. Tα βελανίδια της είναι τροφή μόνο για χοίρους, που δέν έχουν λογική. Pίζωσε με το χρόνο μέσα στο μυαλό σου- νίκησε τη συνείδησή σου με το φύλλωμά της. <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_8" id="_anchor_8" language="JavaScript" name="_msoanchor_8" onmouseout="msoCommentHide('_com_8')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_8','_com_8')">[G8]</a><span style="display: none;"> </span></span>O λόγος μου τσεκούρι. Tον άκουσες μια μέρα. Πώς είναι δυνατό σέ μία μέρα να πέσει κάτω αυτό που έχει πιάσει ρίζες μέσα σου τόσο καιρό; Λοιπόν, αν έρθεις δυό, αν έρθεις τρείς, αν έρθεις εκατό, αν έρθεις αναρίθμητες φορές ν' ακούσεις, διόλου περίεργο δεν είναι. Mόνο προσπάθησε ν' απαλλαγείς από ένα πράγμα πονηρό και δυνατό- από την πονηρή συνήθεια. Oι Iουδαίοι μάννα έτρωγαν, κι όμως ζητούσαν τα κρεμμύδια που έτρωγαν στην Aίγυπτο. «Kαλά - λέγαν- περνούσαμε στην Aίγυπτο». Άσχημο πράγμα η συνήθεια και ιδιαίτερα κακό! Λοιπόν, κι αν καταφέρεις νάρθεις δέκα μέρες, κι αν καταφέρεις νάρθεις είκοσι ή τριάντα, δεν σ' αγκαλιάζω, δεν σέ επαινώ γι' αυτό, δεν σού χρωστώ ευγνωμοσύνη.<span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_9" id="_anchor_9" language="JavaScript" name="_msoanchor_9" onmouseout="msoCommentHide('_com_9')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_9','_com_9')">[G9]</a><span style="display: none;"> </span></span> Mόνο μήν αποκάμεις- να μήν κουραστείς- αλλά νιώθε ντροπή και έλεγχε τον εαυτό σου.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Σάς μίλησα πολλές φορές για τήν αγάπη. Ήρθες και άκουσες, κι ύστερα πήγες κι άρπαξες από τον αδερφό σου; Δεν ακολούθησες τα λόγια μου στη πράξη; Nα μη ντραπείς να 'ρθείς στην εκκλησία πάλι. <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_10" id="_anchor_10" language="JavaScript" name="_msoanchor_10" onmouseout="msoCommentHide('_com_10')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_10','_com_10')">[G10]</a><span style="display: none;"> </span></span>Nτροπή να νιώθεις όταν αμαρτάνεις, μη ντρέπεσαι όταν μετανοείς. Kοίταξε τί σου έκανε ο διάβολος. Yπάρχουν δύο πράγματα- η αμαρτία και η μετάνοια. H αμαρτία είναι τραύμα- η μετάνοια φάρμακο. Όπως ακριβώς για τά σώματα υπάρχουν φάρμακα και τραύματα, το ίδιο και γιά την ψυχή- υπάρχουν τα αμαρτήματα και η μετάνοια. H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή- η μετάνοια έχει το θάρρος και τήν παρρησία. Θέλω να με ακούσεις, σε παρακαλώ, με προσοχή, μήπως και δεν αντιληφθείς πώς είναι η τάξη των πραγμάτων, και χάσεις έτσι την ωφέλεια. Πρόσεξε τί θα πώ! Yπάρχει το τραύμα- υπάρχει και τό φάρμακο. Yπάρχει η αμαρτία- υπάρχει και η μετάνοια. Tο τραύμα είναι η αμαρτία- το φάρμακο η μετάνοια. Στο τραύμα υπάρχει πύον και μόλυνση- υπάρχει ντροπή- υπάρχει χλεύη. Στη μετάνοια υπάρχει παρρησία- το φάρμακο η δύναμη να καθαρίζει αυτό που έχει μολυνθεί. Στην αμαρτία υπάρχει μόλυνση- υπάρχει ελευθερία- υπάρχει καθαρισμός του αμαρτήματος. Παρακολούθησε με προσοχή τα λόγια μου! Mετά την αμαρτία έρχεται η ντροπή- μετά τη μετάνοια ακολουθεί το θάρρος και η παρρησία. Έδωσες προσοχή σ' αυτό που είπα; <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_11" id="_anchor_11" language="JavaScript" name="_msoanchor_11" onmouseout="msoCommentHide('_com_11')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_11','_com_11')">[G11]</a><span style="display: none;"> </span></span>Aυτή την τάξη των πραγμάτων την αντέστρεψε ο διάβολος, και έδωσε στην αμαρτία παρρησία, και στη μετάνοια έδωσε ντροπή.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Δεν πρόκειται να φύγω από κοντά σας- θα μείνω ως αργά- μέχρι να σάς ξεκαθαρίσω αυτό το θέμα. Oφείλω να τηρήσω την υπόσχεση που έχω δώσει. Mου είναι αδύνατο ν' αφήσω ανοιχτό αυτό το θέμα και νά φύγω. Yπάρχει λοιπόν τραύμα- υπάρχει και φάρμακο. Tο τραύμα έχει μέσα του τη μόλυνση- το φάρμακο την ικανότητα να καθαρίζει αυτό που είναι μολυσμένο. Eίναι δυνατό να υπάρχει μέσα στο φάρμακο μόλυνση; Eίναι δυνατό να υπάρχει μέσα στο τραύμα γιατρειά; Δεν έχει κάθε πράγμα τη δική του τάξη; Mήπως μπορεί ν' αλλάξει και νά πάει αυτό μ' εκείνο και εκείνο με το άλλο; Aποκλείεται αυτό. Άς δούμε τώρα και τή φύση των αμαρτημάτων. H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή, και κλήρος της είναι η περιφρόνηση. H μετάνοια μέσα της έχει παρρησία- μέσα της έχει τη νηστεία- και κτήμα της μετάνοιας είναι η δικαιοσύνη. Γιατί, όπως λέει η Γραφή: «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για νά γίνεις δίκαιος» και «Όποιος ελέγχει πρώτος αυτός τον εαυτό του, είναι δίκαιος». Γνωρίζοντας, λοιπόν, ο διάβολος πώς η αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή κι αυτό μπορεί τον άνθρωπο που έλκεται από την αμαρτία να τον κρατήσει μακριά της- γνωρίζοντας από την άλλη πως η μετάνοια έχει την παρρησία και το θάρρος μέσα της και πως αυτό μπορεί να προσελκύσει στη μετάνοια αυτόν που θέλει να μετανοήσει, αντέστρεψε την τάξη των πραγμάτων κι έδωσε στη μετάνοια ντροπή, ενώ στην αμαρτία έδωσε το θάρρος και τήν παρρησία. Kι από που φαίνεται αυτό; Θα σου τό εξηγήσω. Kαταλαμβάνεται ένας άνθρωπος από μία επιθυμία πονηρή και δυνατή- και τήν ακολουθεί, όπως ένας αιχμάλωτος- δεν ντρέπεται- δεν κοκκινίζει. Πράττει την αμαρτία- ίχνος ντροπής πουθενά- δεν κοκκινίζει καθόλου. Όμως, για νά μετανοήσει, ντρέπεται. Mά, άνθρωπέ μου, όταν έπραττες την αμαρτία δεν ντρεπόσουν και τώρα που ήρθες να μετανοήσεις, τώρα ντρέπεσαι; Nιώθει ντροπή ο άνθρωπος. Nαί, το καταλαβαίνω. Mά, για πές μου, γιατί τότε που έπραττε την αμαρτία δεν ντρεπόταν; Πράττει την αμαρτία και δεν ντρέπεται, και ντρέπεται να πεί τα λόγια της μετάνοιας; Δεν είναι παρά έργο της κακίας του διαβόλου αυτό. Aυτός είναι που τή στιγμή της αμαρτίας <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_12" id="_anchor_12" language="JavaScript" name="_msoanchor_12" onmouseout="msoCommentHide('_com_12')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_12','_com_12')">[G12]</a><span style="display: none;"> </span></span>εμποδίζει τον άνθρωπο να αισθανθεί ντροπή, και τόν αφήνει έτσι εκτεθειμένο απέναντι στην αμαρτία- γιατί γνωρίζει ότι, αν νιώσει ο άνθρωπος ντροπή, θα φύγει μακριά από την αμαρτία. Tη στιγμή πάλι της μετάνοιας κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ντροπή- γιατί γνωρίζει ότι αυτός που αισθάνεται ντροπή, δεν φθάνει στη μετάνοια. Διπλό είναι το κακό που κάνει: Έλκει στην αμαρτία, από τη μιά, και απομακρύνει από τη μετάνοια, απ' τήν άλλη.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Γιατί να ντρέπεσαι λοιπόν; Δεν ένιωθες ντροπή τότε που έπραττες την αμαρτία καί νιώθεις τώρα που έρχεσαι να βάλεις φάρμακο επάνω στην πληγή. Tώρα που απαλλάσσεσαι από την αμαρτία, τώρα ντρέπεσαι; Όφειλες τότε να αισθάνεσαι ντροπή- έπρεπε τότε να ντρεπόσουν- τότε, όταν έπραττες την αμαρτία. Aμαρτωλός γινόσουν και δεν ένιωθες ντροπή, γίνεσαι δίκαιος και ντρέπεσαι;<span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_13" id="_anchor_13" language="JavaScript" name="_msoanchor_13" onmouseout="msoCommentHide('_com_13')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_13','_com_13')">[G13]</a><span style="display: none;"> </span></span> «Λέγε τις αμαρτίες σου συ πρώτος, για να γίνεις δίκαιος». Ώ μέγεθος φιλανθρωπίας του Kυρίου! Δεν είπε «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για να μην τιμωρηθείς», αλλά «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για να γίνεις δίκαιος». Δεν έφθανε που δεν τον τιμωρείς, τον κάνεις δίκαιο κι από πάνω; Nαι, και πολύ δίκαιο μάλιστα. Πρόσεξε ακριβώς αυτά τα λόγια! Λέει: Tον κάνω δίκαιο αυτόν που θα μετανοήσει. Θέλεις να μάθεις και σε ποιά περίπτωση το έκανε αυτό; Tότε με τον ληστή. Mέ το νά πεί ο ληστής στο σύντροφό του απλώς και μόνο εκείνα τα γνωστά μας λόγια! «Mα ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ; Kι εμείς δίκαια βέβαια- έχουμε μία τιμωρία όπως μάς αξίζει, για όλα όσα κάναμε»- την ίδια εκείνη τη στιγμή του λέει ο Σωτήρας: «Σήμερα κιόλας μαζί μου θα είσαι στον παράδεισο». Δεν του είπε: «σέ απαλλάσσω από την κόλαση κι από την τιμωρία», αλλά τον βάζει στον παράδεισο, αφού τον κάνει δίκαιο.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_14" id="_anchor_14" language="JavaScript" name="_msoanchor_14" onmouseout="msoCommentHide('_com_14')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_14','_com_14')">[G14]</a><span style="display: none;"> </span></span>Eίδες πώς έγινε ο άνθρωπος με την εξομολόγηση της αμαρτίας δίκαιος; Eίναι μεγάλη η φιλανθρωπία του Θεού! Θυσίασε τον Yιό, γιατί λυπήθηκε τον δούλο, παρέδωσε τον Mονογενή, για ν' αγοράσει δούλους αχάριστους- πλήρωσε, δίνοντας για τίμημα το αίμα του Yιού Tου. Ώ μέγεθος φιλανθρωπίας του Kυρίου! Kαι μή μου πείς πάλι τα ίδια- «έχω πολλές αμαρτίες» και «πώς θα μπορέσω να σωθώ;». Eσύ δεν μπορείς, μπορεί όμως ο Kύριός σου και είναι τόση η δύναμή Tου, ώστε τα αμαρτήματα τα εξαλείφει. Παρακολούθησε με προσοχή αυτά τα λόγια! Tα αμαρτήματα τα εξαλείφει, έτσι που ίχνος τους δε μένει. Bέβαια για τά σώματα αυτό δεν είναι δυνατό. Aκόμα κι αν αμέτρητες φορές θα προσπαθήσει ο γιατρός, ακόμα κι αν θά βάλει φάρμακα επάνω στην πληγή, γιατρεύει βέβαια την πληγή- πολλές φορές όμως πληγώνεται κανείς στο πρόσωπο και ενώ το τραύμα θεραπεύεται, μένει κάποιο σημάδι, που ασχημίζει και τό πρόσωπο, αλλά και που θυμίζει πώς υπήρξε κάποτε ένα τραύμα. Kαι αγωνίζεται με χίλιους τρόπους ο γιατρός να εξαλείψει πέρα από την πληγή και τό σημάδι. Mα όμως δεν τά καταφέρνει, γιατί τον αντιμάχεται η φύση του ανθρώπου η ασθενική και η αδυναμία της ιατρικής και τών φαρμάκων. O Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα, δεν αφήνει σημάδι ούτε επιτρέπει να παραμείνει κάποιο ίχνος επάνω στην ψυχή- αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και τήν ομορφιά- μαζί με την απαλλαγή από την τιμωρία δίνει και τή δικαιοσύνη- κι εκείνον που αμάρτησε, τον κάνει να 'ναι ίσος με αυτόν που δέν αμάρτησε. Γιατί αφαιρεί το αμάρτημα και κάνει όχι μόνο να μην υπάρχει τώρα πια αυτό, αλλά και να μην έχει υπάρξει ούτε και στο παρελθόν. M' αυτόν τον τρόπο ολοκληρωτικά το εξαλείφει. Δεν υπάρχει πλέον ουλή- δεν υπάρχει σημάδι- δεν υπάρχει ίχνος που <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_15" id="_anchor_15" language="JavaScript" name="_msoanchor_15" onmouseout="msoCommentHide('_com_15')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_15','_com_15')">[G15]</a><span style="display: none;"> </span></span>να θυμίζει το τραύμα- δεν υπάρχει το παραμικρό που να φανερώνει πως υπήρξε πληγή (...). Παρακολούθησε με προσοχή αυτά τα λόγια! Γιατί για όλους είναι, όλους αφορούν και οδηγούν στη σωτηρία. Παρασκευάζω φάρμακα, που είναι πιο σπουδαία από τα φάρμακα των ιατρών (...). Στα χέρια της μετάνοιας σάς παραδίδω- για να γνωρίσετε τη δύναμη που έχει- για να γνωρίσετε τί είναι ικανή να κατορθώσει και για να μάθετε πώς δεν υπάρχει αμάρτημα που να μπορεί να τη <span class="MsoCommentReference"><a class="msocomanchor" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msocom_16" id="_anchor_16" language="JavaScript" name="_msoanchor_16" onmouseout="msoCommentHide('_com_16')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_16','_com_16')">[G16]</a><span style="display: none;"> </span></span>νικήσει, ούτε παράβαση του νόμου που νά μπορεί να υπερισχύσει πάνω απ' τή δική της δύναμη (...). Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φάρμακο αυτό της μετάνοιας, ας απευθύνουμε δοξολογία στο Θεό. Γιατί η δόξα και η δύναμη αιώνια είναι δική Tου. Aμήν.''</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">30/11/2004 4:02:21 μμ</span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!<o:p></o:p></span></div><div><hr align="left" class="msocomoff" size="1" width="33%" /><div><div class="msocomtxt" id="_com_1" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_1"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_1">[G1]</a></span>Ὡραία εἰκόνα!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;">Ἡ Ἐκκλησία εἶναι λιμάνι , εἶναι ἀσφάλεια.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_2" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_2')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_2','_com_2')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_2"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_2">[G2]</a></span>Στήν Ἐκκλησία τά πάθη μεταποιοῦνται, δέν ξεριζώνονται. Στρέφονται οἰ διάφορες δυνάμεις τῆς ψυχῆς στή σωστή κατεύθυνση. Π.χ. ὁ θυμός στρέφεται ἐναντίον τοῦ διαβόλου καί τῶν κακῶν λογισμῶν καί ὄχι ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_3" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_3')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_3','_com_3')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_3"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_3">[G3]</a></span>Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ νέα κιβωτός πού ὄχι μόνο μᾶς προφυλάσσει ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας ἀλλά καί μᾶς μετασκευάζει πρός σωτηρίαν:ἐκλαμπρύνει τό «κατ’ εἰκόνα» καί μᾶς ὀδηγεῖ στή Θέωση( πράγμάτωση τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν»).<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_4" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_4')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_4','_com_4')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_4"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_4">[G4]</a></span>Ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἀπ. Πέτρο καί τά ὀλέθρια ἀποτελεσματα τῆς <b><u>αὐτοπεποίθησης</u></b>. «Κι ἄν ὅλοι σέ ἀρνηθοῦν ἐγώ δέν...»<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_5" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_5')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_5','_com_5')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_5"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_5">[G5]</a></span>Μαζί μέ τήν δική μας ἀνθρώπινη προσπάθεια (μετάνοια) ἑνώνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (θεία Χάρη) ἡ ὁποία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ!<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_6" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_6')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_6','_com_6')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_6"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_6">[G6]</a></span>Ἡ αὐτοκαταδίκη μισή μετάνοια! ...Μέγα κέρδος! <o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_7" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_7')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_7','_com_7')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_7"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_7">[G7]</a></span>Βελανιδιά εἶναι τό πάθος, ἡ ἁμαρτία, ἄκαρπο δένδρο,τίποτα τό καλό, τό χρήσιμο δέν βγάζει. Μ’ αὐτό τρέφονται οἱ χοῖροι δηλ. οἱ δαίμονες.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_8" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_8')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_8','_com_8')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_8"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_8">[G8]</a></span>Ὁ λόγος τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα εἶναι τσεκουριά στήν ἁμαρτία. Ὅσο πιό πολύς τόσο πιό γρήγορα ἡ βελανιδιά θά σωριασθεῖ κάτω.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_9" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_9')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_9','_com_9')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_9"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_9">[G9]</a></span>Ἡ ἀπελπισία εἶναι τό μεγαλύτερο ὄπλο τοῦ διαβόλου....«Αὐτό δέν πουλιέται»...Ποτέ ἀπελπισία. «Ἥμαρτες; Ἡσύχασον!»εἶπε ὁ Θεός στόν Κάϊν μετά τήν ἀδελφοκτονία....Πόση στοργή κρύβουν αὐτό τά λόγια πρός τόν ταρασσόμενο ἀπό τίς τύψεις ἄνθρωπο!... <o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_10" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_10')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_10','_com_10')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_10"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_10">[G10]</a></span>Ντροπή πρίν ὄχι μετά. Ἡ μετά εἶναι τοῦ διαβόλου γιά νά μήν μετανοήσουμε καί ἀντίθετα γιά νά ἀπελπισθοῦμε.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_11" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_11')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_11','_com_11')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_11"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_11">[G11]</a></span>Ὁ διάβολος διαβάλλει, πλανᾶ, ἀντιστρέφει τήν τάξη τῶν πραγμάτων.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_12" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_12')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_12','_com_12')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_12"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_12">[G12]</a></span>Ἡ ντροπή μᾶς συγκρατεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία.Ὁ διάβολος μᾶς τήν ἀφαιρεῖ. Πρίν τήν ἁμαρτία μᾶς ἀφαιρεῖ τήν λογική σκέψη καί τήν ντροπή. Πρῶτα βλακεύουμε, ἀποθρασυνόμαστε (χάνουμε τήν αἰδώ=ντροπή) καί μετά ἁμαρτάνουμε. Γιαυτό πολύ σωστά οἱ άρχαῖοι ἕλληνες εἶχαν πεῖ ὅτι ἀρχή ὅλων τῶν κακῶν εἶναι ἡ «ἀναίδεια». Καί ἡ Ἁγία Γραφή πάλι μᾶς λέγει ὅτι «Τῆς πτώσεως ἡγεῖται ὕβρις». Ἄρα ὅποιος διατηρεῖ τήν «αἰδώ» δηλ. τήν ταπεινοφροσύνη, τόν σεβασμό πρός τόν Θεό, τόν συνάνθρωπο καί τόν ἑαυτό του καί δέν ὑπερηφανεύεται (=ὑβρίζει), δέν τοποθετεῖται πάνω ἀπό κανέναν ἀλλά κάτω ἀπό ὅλους, αὐτός δέν ἁμαρτάνει. Ἄν ὁ ἄνθρωπος χάσει τήν ντροπή του ὁρμᾶ χωρίς ἀναστολές στήν ἁμαρτία.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_13" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_13')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_13','_com_13')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_13"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_13">[G13]</a></span>Δυστυχῶς ἡ κακή ντροπή μᾶς ἐμποδίζει ἀπό τήν μετάνοια...Αύτό τό θεϊκό χαλινάρι τοῦ κακοῦ μπορεῖ νά τό στρέψει ὁ ἄνθρωπος, μέ τήν ὑποβολή τοῦ πονηροῦ, ἐνεργώντας τελείως παράλογα ἐνάντια στό συμφέρον του καί νά στερηθεῖ τήν μετάνοια (τήν διορθωτική κίνηση τῆς ὕπαρξής του πρός τό Φῶς τοῦ Θεοῦ).<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_14" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_14')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_14','_com_14')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_14"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_14">[G14]</a></span>Μέ τήν ἐξομολόγηση ξαναγινόμαστε <b><u>δίκαιοι</u></b>, δηλ. ὅπως πρίν ἁμαρτήσουμε γιά πρώτη φορά. Ἅγιοι σηκωνόμαστε μετά τήν συγχωρητική εὐχή τοῦ πνευματικοῦ μας. Θέλεις κατάνυξη, θέλεις νά νιώσεις τί θά πεῖ Θεός, τί θά πεῖ ζωή κατά Θεόν; Ἐξομολογοῦ τακτικά, προσεύχου καί μεταλάμβανε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_15" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_15')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_15','_com_15')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_15"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_15">[G15]</a></span>Ὁ Χριστός Μας ὄχι μόνο μᾶς κάνει καλά ἀλλά μᾶς κάνει καί ὡραίους, μέ τό θεϊκό κάλλος διότι εἶναι ὁ Ἴδιος τό Κάλλος τό ἄρρητον κι ἐμεῖς γινόμαστε μέ τήν μετάνοια «ὅμοιοι μ’ Αὐτόν».<o:p></o:p></span></div></div></div><div><div class="msocomtxt" id="_com_16" language="JavaScript" onmouseout="msoCommentHide('_com_16')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_16','_com_16')"><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.do" name="_msocom_16"></a></span> <br />
<div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><span class="MsoCommentReference"> <a class="msocomoff" href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=823556183165623228#_msoanchor_16">[G16]</a></span>Ὅλα συγχωροῦνται. Καμμιά ἁμαρτία δέν ὑπερβαίνει τήν θεία φιλανθρωπία καί ἀγάπη. Μόνο αὐτή γιά τήν ὁποία δέν μετανοοῦμε, μόνο αὐτή δέν συγχωρεῖται (μένει κρατημένη) ἀφοῦ δέν τήν ζητᾶμε τήν συγχώρηση (αὐτή εἶναι ἡ «βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» γιά τήν ὁποία εἶπε ὁ Κύριος ὅτι δέν συγχωρεῖται.</span></div><div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;"><o:p>π. Σάββας</o:p></span></div><div class="MsoCommentText"><span style="font-size: large;">http://hristospanagia.blogspot.com/</span></div></div></div></div>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-5243590181426995622010-07-30T10:18:00.000+03:002010-07-30T10:18:13.078+03:00ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΩΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT24JpkcyHke_vzW8PdeF8WCFBJuS3qhPVPMdxnSx036qb_05Q&t=1&h=188&w=197&usg=__bl88XxnCCdOZ9ltVKZx058SmYU0=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT24JpkcyHke_vzW8PdeF8WCFBJuS3qhPVPMdxnSx036qb_05Q&t=1&h=188&w=197&usg=__bl88XxnCCdOZ9ltVKZx058SmYU0=" /></a></div><embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="250" src="http://www.4shared.com/embed/225996822/37519e3f" width="420"></embed><br />
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-08-08. <br />
Πηγή εἰκόνας:http://t3.gstatic.comIeromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-71298041890447416362010-07-30T10:10:00.000+03:002010-07-30T10:10:30.208+03:00«Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια» (Μέρος ΣΤ΄).<h3 class="post-title entry-title"> <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_5517.html"></a> </h3><div style="text-align: center;"> <b style="color: #38761d;"><span style="font-size: large;"><span>Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια</span></span><br />
Μέρος ΣΤ΄</b></div><div style="text-align: center;"> <b style="color: #38761d;"><br />
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη</b></div><div style="text-align: center;"> <b style="color: #38761d;">(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_4354.html">εδώ</a> ή <a href="http://hristospanagia.blogspot.com/2010/06/mp3_9867.html">εδώ</a>)</b></div><div style="text-align: center;"> <b style="color: #38761d;"><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_3428.html">Μέρος Α΄</a> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_9005.html">Μέρος Β΄</a> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_26.html">Μέρος Γ΄</a> - <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_2078.html">Μέρος Δ΄</a> - </b><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_6973.html"><b style="color: #38761d;">Μέρος Ε΄</b></a></div><div style="text-align: center;"> <b style="color: #38761d;"> </b></div><div style="text-align: left;"> <b style="color: #38761d;"> </b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hLH64mcdvP_iINU2XJdx2zYzP2sT0kKHVRX350LXFCaGKvRTEfw3xElHO3OtoIk06mwhwEN1dHaDdqPkWOM8L5r7gC3JJaAx5_14HxiuBGlU_Xbnv8RWGaI9S1dEx6v0CE_76rIBR6A/s1600/%CE%B7_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6hLH64mcdvP_iINU2XJdx2zYzP2sT0kKHVRX350LXFCaGKvRTEfw3xElHO3OtoIk06mwhwEN1dHaDdqPkWOM8L5r7gC3JJaAx5_14HxiuBGlU_Xbnv8RWGaI9S1dEx6v0CE_76rIBR6A/s400/%CE%B7_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1.jpeg" width="400" /></a></div>Ἡ χριστιανική οἰκογένεια κατά τόν Ἱερό Πατέρα ἀποτελεῖ χῶρο πνευματικῆς προπόνησης καί ἄσκησης. Παλαίστρα καί γυμναστήριο τῆς ἀρετῆς. Δίνει ἔτσι τήν δυνατότητα στά μέλη της νά ἀντιμετωπίσουν μέ ἐπιτυχία τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς στό πλαίσιο τῆς εὐρύτερης κοινωνίας. Μοιάζει ἡ οἰκογένεια, θά λέγαμε, μ΄ ἕνα προπονητήριο. <br />
-Πῶς προετοιμάζονται αὐτοί πού δίνουν ἀγῶνες; Πᾶνε πρῶτα καί κάνουν προπόνηση. Κατά παρόμοιο τρόπο λειτουργεῖ ἡ σωστή οἰκογένεια. Τό παιδί ἐντός της προπονεῖται, ὥστε νά μπορέσει μετά νά βγεῖ στόν στίβο, πού λέγεται κοινωνική ζωή καί ἐκεῖ νά διαπρέψει κατά Θεόν. <br />
Τό ἔργο τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς, πού ἀσκοῦν οἱ γονεῖς στά παιδιά, παρομοιάζεται ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο μέ τήν ἀκρίβεια τῆς καλλιτεχνικῆς ἐργασίας τῶν ζωγράφων καί τῶν γλυπτῶν. Αὐτοί ἀφαιροῦν τό περιττό καί προσθέτουν ἐκεῖνο, πού λείπει.<br />
-Βλέπετε τί ὡραῖο εἶναι αὐτό; <br />
Ἀφαιρεῖς αὐτό, πού εἶναι περιττό καί προσθέτεις ὅ,τι λείπει. Αὐτό εἶναι τό ἔργο τῆς ἀγωγῆς. <a name='more'></a><br />
Θά πρέπει ὁ γονιός, ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα νά εἶναι σέ ἐγρήγορση. Ὀφείλουν νά ἐπισημαίνουν στά παιδιά τό καλό καί τό κακό. Ἐπίσης αὐτό, πού εἶναι περιττό, θά πρέπει νά τό κόβουν· γιά παράδειγμα <br />
<a href="" name="more"></a>τά διάφορα (κατά κανόνα ἐμπαθή καί ἐγωιστικά) θελήματα. <br />
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, θά πρέπει νά προσθέτουν αὐτό, πού λείπει: Μέ τήν διδασκαλία ὀφείλουν νά φωτίζουν τά παιδιά, ὥστε νά προοδεύουν στήν γνώση τοῦ Θεοῦ καί στήν ἄσκηση-πραγμάτωση τῆς ἀρετῆς.<br />
Ὅπως λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ἀπαιτεῖται καθημερινή παρακολούθηση τῶν παιδιῶν καί ἀπ΄ τούς δυό γονεῖς. Ἀπαιτεῖται διάθεση ὅλου τοῦ ἐλεύθερου χρόνου τους, ὥστε μέ τούς κατάλληλους παιδαγωγικούς χειρισμούς τους, νά ἐπιτευχθεῖ: α)ἡ αὔξηση τῶν φυσικῶν προσόντων τους, ἀλλά καί β) ἡ μείωση καί τελικῶς ἡ ἐξάλειψη τῶν ἐλαττωμάτων τους.<br />
Θά πρέπει ἐσύ, πατέρα καί μητέρα, νά τά βοηθήσεις, κατ΄ ἀρχήν νά ἀνακαλύψουν τά προσόντα, τά τάλαντα, πού τούς ἔχει δώσει ὁ Θεός. Ὅλοι ἔχουμε τάλαντα, ἰδιαίτερα χαρίσματα. Θά πρέπει ὁ γονιός λοιπόν, μέ το ἄγρυπνο μάτι του, νά ἐπισημάνει τά τάλαντα, πού ἔχει τό κάθε παιδί του. Στή συνέχεια, θά πρέπει, νά βοηθήσει τό παιδί, ὥστε νά καλλιεργήσει τίς καλές του κλίσεις καί ἀπ’ τήν ἄλλη πλευρά νά ἀποβάλλει τίς ἀδυναμίες-ἐλαττώματά του. <br />
Ὑπάρχουν παιδιά, πού εἶναι τεμπέλικα. Πρέπει νά κοπεῖ αὐτό, νά ξεπεραστεῖ. Εἶναι ἄλλα, πού εἶναι γκρινιάρικα, κατσούφικα, ἤ εἶναι ἀνυπάκουα. Πολλά τέτοιες ἀδυναμίες καί ἐλαττώματα ὑπάρχουν. Θά πρέπει νά τά ἐπισημαίνουν οἱ γονεῖς ἀφενός, καί ἀφετέρου σιγά-σιγά, μέ διάκριση νά τά κόβουν. Μέ σεβασμό στήν ἐλευθερία τοῦ παιδιοῦ, ἀλλα καί μέ φροντίδα καί κάποια διακριτική στέρηση τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας.<br />
Ὄχι: «Ἄφησέ τό τό παιδί νά κάνει ὅ,τι θέλει». Οὔτε ἀπ΄τήν ἄλλη πλευρά, νά μπεῖς «ὡς ταῦρος ἐν ὑαλοπωλείῳ» καί νά τά διαλύσεις ὅλα μέσα στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ. <br />
Θά πρέπει μέ διάκριση νά ἐνεργήσεις: νά τοῦ κόψεις τό θέλημα, ἀλλά μέ τέχνη, μέ τρόπο, ὥστε εὔκολα νά σέ ὑπακούει καί νά μήν ἀντιδρᾶ. <br />
Λέγει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ: «Οἱ γονεῖς, μήν παροργίζετε τά τέκνα ἡμῶν» δηλαδή, οἱ γονεῖς, δέν πρέπει νά παροργίζετε τά παιδιά, νά τά φτάνετε σέ κατάσταση ὀργῆς. <br />
Ἡ ἀγωγή θέλει τρόπο, θέλει τέχνη. Εἶναι ἡ πιο μεγάλη τέχνη. Καί νά τό βοηθήσεις, ἀλλά καί νά μήν φτάσει νά ὀργιστεῖ καί νά ἀγανακτήσει τό παιδί. <br />
Αὐτά ἤθελα νά σᾶς πῶ σήμερα. Δέν ξέρω ἄν θέλετε νά συ-ζητήσουμε πάνω σ΄ αὐτά.<br />
<br />
ΣΥΖΗΤΗΣΗ <br />
-Λοιπόν, εἶναι διαφορετικά ἀπό αὐτά πού σᾶς λένε στίς παιδαγωγικές σχολές; ἔ; Ἤ καί ἐκεῖ ἀκολουθοῦν τόν Ἱερό Χρυσόστομο; <br />
Μακάρι... Μμ, ἔτσι καί ἔτσι ἔ; Κάποια συμπίπτουν, κάποια εἶναι ἀντίθετα. Ἐξαρτᾶται καί ἀπό τό ποιός κάνει τό μάθημα καί τί πιστεύει ὁ ἴδιος.<br />
Ἐρώτηση:<br />
-Ἔλεγε μιά καθηγήτρια ... ὅτι ὑπῆρχαν κάποιοι γονεῖς, πού ἄφηναν τελείως ἐλεύθερα τά παιδιά. Ὑπῆρχαν κάποιοι ἄλλοι γονεῖς, πού τά πίεζαν πολύ. Ὑπῆρχαν τέλος καί κάποιοι ἄλλοι, πού φερόντουσαν κάπως ἐνδιάμεσα: οὔτε τά πίεζαν τά παιδιά τους, οὔτε, τ΄ ἄφηναν τελείως ἐλεύθερα. Σ’ αὐτήν τήν περίπτωση τά παιδιά οἰκογενειακῶς ἤτανε σέ μία ἐνδιάμεση κατάσταση. Γενικά αὐτά εἴχανε καλύτερη ἐπιδοση, πήγαιναν καλλίτερα καί στήν προσωπική τους ζωή καί στήν ἐνδοσχολική τους ζωή.<br />
-Ε! Ναι! Ἡ διάκριση εἶναι μεγάλη τέχνη. Δέν εἶναι πάντα στό μέσον...ἀλλα οἱ γονεῖς θά πρέπει νά ἔχουν μία ἔνταση προσοχῆς, νά ξέρετε. Δηλαδή νά προσέχουνε καί τό παραμικρό τῶν παιδιῶν. <br />
Ὄχι νά τά διορθώνουν ὅλα, ἀλλά νά τά προσέχουν ὅλα. Τό τί κάνει τό παιδί, τό πῶς ἐνεργεῖ σέ κάθε περίσταση, θά πρέπει νά τό παρακολουθοῦνε. Αὐτό εἶναι ἀγάπη. Καί θά διορθώνεις, ἐσύ πατέρα καί μητέρα, τά πιο βασικά. Ἀλλιῶς, ὄντως, λειτουργεῖς καταπιεστικά. Ὅταν γιά τό παραμικρό τοῦ κάνεις παρατήρηση, βέβαια μετά, θά σοῦ πεῖ:<br />
-Ἀμάν δέν σέ ἀντέχω πιά ἄλλο. Φτάνει. <br />
Δέν τό σηκώνει. Γιαυτό θά πρέπει νά ἐπισημαίνεις τά πιό καίρια καί αὐτά νά τοῦ λές. <br />
-Καί πάλι τό πῶς θά τοῦ πεῖς αὐτό πού πρέπει… Ἔχει σημασία τεράστια...Θά τοῦ μιλήσεις, ἀφοῦ πρῶτα κάνεις προσευχή, ἀφοῦ ζητήσεις τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ, γιά νά ὁμιλήσεις, ὅπως πρέπει, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν πνευματική ὠφέλεια τοῦ παιδιοῦ. Θά προσευχηθεῖς ἐπίσης γιά νά δεχθεῖ τό παιδί ἐκεῖνα, πού θά τοῦ πεῖς. <br />
Ξέρετε, ὅταν ὁ γονιός προσεύχεται καί μετά μιλάει, πόσο διαφορετικά τόν ἀκούει τό παιδί;… Γιατί; <br />
Πρῶτα-πρῶτα ἀφοῦ προηγήθηκε προσευχή, ὁ γονιός δέν κάνει τό θέλημά του ἐκείνη τήν ὥρα… Παίρνει τήν φώτιση ἀπό τόν Θεό, κάνει ὑπακοή στόν Θεό καί μιλάει στό παιδί. <br />
Ἐνῶ ἄν μιλήσουμε χωρίς προσευχή, ἐνεργοῦμε ἐγωιστικά. Γενικά πρέπει νά ξέρετε ὅτι καθετί πού κάνουμε χωρίς προσευχή, αὐτό εἶναι ἔργο πού ξεκινάει ἀπό ἐμᾶς. Ἅρα εἶναι ἔργο ἐγωιστικό, ἔργο χαμένο. Ὅσο «καλό» κι ἄν φαίνεται ἐξωτερικά, στήν πραγματικότητα δέν εἶναι καλό. <br />
Καλό εἶναι τό ἔργο, πού ξεκινάει ἀπό τόν Θεό δηλ. ἀρχίζει μέ προσευχή, συνεχίζεται μέ προσευχή καί τελειώνει ἐπίσης μέ προσευχή. Τό κάθε ἔργο μας πρέπει νά ξεκινάει μέ ἀναφορά μας στόν Θεό.. Ὅ,τιδήποτε κάνουμε.<br />
Ἔτσι... ἔρχεστε ἐδῶ γιά παράδειγμα. Κάντε μιά προσευχή, νά σᾶς φωτίσει ὁ Θεός νά καταλάβατε αὐτά, πού θά ἀκούσετε. Νά φωτίσει καί αὐτόν πού ὁμιλεῖ, νά ὁμιλήσει σωστά. Ξέρετε πῶς ἀλλάζει ὅλη ἡ ἀτμόσφαιρα...Πῶς καί ἐσεῖς τά δέχεστε ὅπως πρέπει, καί αὐτός πού μιλάει βοηθιέται. Ναι! Καί ἐγώ βοηθιέμαι. Δηλαδή το΄ χω ζήσει. Ἀκροατήρια, πού ἔχουν διάθεση νά ἀκούσουν καί προσεύχονται, μέ προκαλοῦν καί μένα νά μιλήσω. Ἄλλα ἀκροατήρια, πού δέν ἔχουν καλή διάθεση, δέν μέ παρακινοῦν, δέν ἔχω ὄρεξη κι ἐγώ νά μιλήσω. Διότι τότε εἶναι σάν νά μιλᾶς σ’ ἕναν τοῖχο. Ὅταν ὁ ἄλλος δέν θέλει νά σ΄ ἀκούσει λές:<br />
Τώρα τί νά τούς πεῖς; Ἀφοῦ δέν τά δέχονται, αὐτά, πού τούς λές. Δέν ἔχουν διάθεση νά τά δεχτοῦν.<br />
<br />
<b><span style="color: #38761d;">συνεχίζεται ...</span> </b> <br />
<span style="font-size: small;"></span> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwDPXYil7TNHO_c1CZH2yIUpKOcrPaaX7DESGw6908IjIRmX_BKsx6T9n66CdfmVCS3kj6uKXC42L0Naxhn3YCd2oZ1Xj3s_zZaVUomumBlBgMQJYY3v2pCQfGEcHus2r_ujGkUlKR7KM/s1600/floral111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwDPXYil7TNHO_c1CZH2yIUpKOcrPaaX7DESGw6908IjIRmX_BKsx6T9n66CdfmVCS3kj6uKXC42L0Naxhn3YCd2oZ1Xj3s_zZaVUomumBlBgMQJYY3v2pCQfGEcHus2r_ujGkUlKR7KM/s320/floral111.jpg" /></a></div><div class="post-footer"> <span style="font-size: x-small;"><span><b><span style="color: #38761d;">Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα</span></b></span></span></div><div class="post-footer"><span style="font-size: x-small;"><span><b><span style="color: #38761d;">http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_5517.html </span></b></span></span></div>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-77033190616268598892010-07-30T10:04:00.001+03:002010-07-30T10:04:09.815+03:0030 Ιουλίου Συναξαριστής Μνήμη των Αγίων Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού, Κρήσκεντος, Επαινετού και Ανδρονίκου, Ιουλίττης εκ Καισαρείας.<b></b><b>Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος οἱ Ἀπόστολοι </b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPOihH5Sfx87UIPMvV4xiuuvlPNYLmYF5OlBLUFRkyG9VXey2FZJ-WsZqOrbUxLdl-3jR1abdlZoHdyuK-v0g-EP7A96s7_V9iMnwNQIXM-vkyQm9DTE26dX9tcfUEV5wFXrfC-jwazTGp/s1600/0730_Silvanus-Crescens-Silas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPOihH5Sfx87UIPMvV4xiuuvlPNYLmYF5OlBLUFRkyG9VXey2FZJ-WsZqOrbUxLdl-3jR1abdlZoHdyuK-v0g-EP7A96s7_V9iMnwNQIXM-vkyQm9DTE26dX9tcfUEV5wFXrfC-jwazTGp/s200/0730_Silvanus-Crescens-Silas.jpg" style="height: 200px; width: 148px;" width="148" /></a></div>Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος, ἦταν πέντε ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ὅλοι ὑπηρέτησαν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.<br />
Ὁ Σίλας φυλακίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Μετὰ ἀπὸ πολλοὺς μόχθους καὶ μακρὰ πορεία ἔγινε ἐπίσκοπος Κορίνθου.<br />
Ὁ Κρήσκης, ἔγινε ἐπίσκοπος Καρχιδονίας καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ μόχθησε καὶ ὑπηρέτησε τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο.<br />
Ὁ Σιλουανός, ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνίσθηκε καὶ βασανίστηκε καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν πίστη του στὸν Κύριο.<br />
Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀγωνίσθηκε καὶ ὁ Ἐπαινετὸς σὰν ἐπίσκοπος Καρθαγένης.<br />
Τέλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀγωνίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.<a name='more'></a><br />
<br />
<b>Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.</b><br />
Οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ὡς οὐρανοὶ λογικοί, τὴν δόξαν ἀστράψαντες, τοῦ κενωθέντος ἐν γῇ, συμφώνως ὑμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουανός τε, καὶ ὁ ἔνθεος Σίλας, ἅμα σὺν Ἀνδρονίκῳ, Ἐπαινετὸς ὁ θεόφρων· Χριστὸν γὰρ ἱκετεύουσι, σώζεσθαι ἅπαντας.<br />
<a href="" name="more"></a><br />
<b>Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σίλα. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.</b><br />
Συνοδίτης τοῦ Παύλου γεγονὼς καὶ συνέκδημος, τὴν Νεάπολιν μάκαρ καὶ Φιλίππους ἐφώτισας, τῆς θείας ἐπιγνώσεως φωτί, Ἀπόστολε Σίλα ἱερέ. Ἀλλὰ φύλαττε καὶ σκέπε πάντας ἡμᾶς, ἐν πίστει ἐκβοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, ἡμῶν τὰ αἰτήματα.<br />
<br />
<b>Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.</b><br />
Εἰς τὰ τοῦ κόσμου δραμόντες πληρώματα, θεογνωσίας τὸν λόγον ἐσπείρατε· καὶ στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, τῷ Βασιλεῖ τῶν ἁπάντων προσήξατε, Ἀπόστολοι Χριστοῦ παναοίδιμοι.<br />
<br />
<b>Ἕτερον Κοντάκιον τοῦ Ἁγίου Σίλα. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.</b><br />
Ἐορτάζει σήμερον ἐν εὐφροσύνῃ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐκβοᾷ σοι Ἀπόστολε· χαῖρε ὦ Σίλα τοῦ Παύλου συνόμιλε.<br />
<br />
<b>Μεγαλυνάριον.</b><br />
Χαίρετε Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, Ἀνδρόνικε Σίλα, καὶ θεόφρον Σιλουανέ, σὺν Ἐπαινετῷ τε, καὶ Κρήσκεντι τῷ θείῳ, τῆς ἀληθοῦς σοφίας ἐνδιαιτήματα.<br />
<br />
<b>Ἕτερον Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου Σίλα.</b><br />
Χαίροις εὐσεβείας θεῖος πυρσός, Ἀπόστολε Σίλα, καὶ τῆς χάριτος θησαυρός· χαίροις ὁ τῷ Παύλῳ, πιστῶς διακονήσας, αἰτούμενος δὲ πᾶσιν, ἡμῖν τὰ κρείττονα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b>Ἡ Ἁγία Ἰουλίττη ἀπὸ τὴν Καισαρεία </b><br />
<br />
Ἡ Ἁγία Ἰουλίττη ἔζησε στὴν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας, καὶ ὑπῆρξε στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὁ ὅποιος ἔτρεφε μεγάλη ὑπόληψη πρὸς αὐτή, λόγω τῆς εὐσέβειας καὶ τῶν πολλῶν ἀρετῶν της.<br />
Ἡ Ἰουλίττη εἶχε μεγάλη περιουσία καὶ πολεμήθηκε ἀπὸ κάποιο πλεονέκτη καὶ ἅρπαγα ἰσχυρό, ποὺ τὴν ἔμπλεξε σὲ δίκες καὶ κίνησε ἐναντίον της ψευδομάρτυρες. Ἡ Ἰουλίττη, παρακάλεσε τὸν Μέγα Βασίλειο νὰ τὴν προστατέψει. Αὐτός, γνωρίζοντας τὸ δίκιο της, δέχτηκε καὶ ἔγραψε στὸν Παλλάδιο, ἄνδρα χρηστὸ καὶ θεοφοβούμενο, νὰ συνηγορήσει ὑπὲρ τῆς Ἰουλίττης στὸν ἔπαρχο. Στὴν ἴδια δὲ γράφει, γιὰ νὰ τὴν ἐνδυναμώσει, ὅτι «δυνατὸς δὲ ὁ ἅγιος (θεός) διαγαγεὶν σὲ πάσης θλίψεως, μόνον ἐὰν ἀληθινὴ καὶ γνησία καρδία ἐλπίσωμεν ἐπ’ αὐτόν».<br />
Τελικὰ ὁ ἀντίδικός τῆς Ἰουλίττης, τὴν κατήγγειλε ὅτι ἔβριζε τὰ – ὑπὲρ τῆς εἰδωλολατρίας – διατάγματα τοῦ Ἰουλιανοῦ. Ὅταν ρωτήθηκε γι’ αὐτὸ ἡ Ἰουλίττη, ἀπάντησε ὅτι καταδικάζει τὴν εἰδωλολατρία καὶ καθῆκόν της εἶναι νὰ ἐνισχύει τοὺς χριστιανοὺς στὴν ἀληθινὴ πίστη.<br />
Γιὰ τὴν ὁμολογία της αὐτή, καταδικάστηκε καὶ ρίχτηκε στὴ φωτιά.<br />
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/30.html<br />
<a href="http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx">Μέγας Συναξαριστής</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-1627284421364054712010-07-29T16:47:00.000+03:002010-07-29T16:47:16.116+03:00Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.religiousnet.gr/images/xaxira/XAX_23_175_100.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.religiousnet.gr/images/xaxira/XAX_23_175_100.jpg" /></a></div><br />
( ΕΠΙΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ) <br />
Πρώτον: Γιατί η πίστη μας<br />
είναι φως. Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως της κανδήλας<br />
μας θυμίζει το φως, με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.<br />
<br />
Δεύτερον: Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή<br />
σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει<br />
«τέκνα φωτός».<br />
<br />
Τρίτον: Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές μας<br />
ενθυμήσεις και επιθυμίες. Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του φωτός<br />
του αγίου Ευαγγελίου. Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων,<br />
όπως είδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις<br />
ουρανοίς».<br />
<br />
Τέταρτον: Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της<br />
ευγνωμοσύνης και της αγάπης, που οφείλουμε στο Θεό για τη μεγάλη θυσία που<br />
έκαμε για μας. Με αυτήν και με την προσευχή μας, τον ευχαριστούμε για τη<br />
ζωή, για τη σωτηρία και για όλα όσα μας χαρίζει η θεϊκή και άπειρη αγάπη<br />
του.<br />
<a name='more'></a>Πέμπτον: Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους, που μας<br />
επιτίθενται με ιδιαίτερη πονηρία πριν και κατά την ώρα της προσευχής και<br />
θέλουν να απομακρύνουν τη σκέψη μας από το Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το<br />
σκοτάδι και τρέμουν το φως: Και του Χριστού κι εκείνων που αγαπούν τον<br />
Χριστό.<br />
<br />
Έκτον: Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται<br />
στο καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με τη φλόγα<br />
της αγάπης για τον Χριστό και να υποτάσσεται πάντοτε στο θέλημα του Θεού.<br />
<br />
Έβδομον: Για να μάθωμε ότι: Όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας<br />
χέρια, έτσι και το εσωτερικό καντήλι της καρδιάς μας δεν ανάβει χωρίς τα<br />
χέρια του Θεού. Οι κόποι των αρετών μας είναι η καύσιμη ύλη (το φυτίλι και<br />
το λάδι), που για να ανάψουν και να φωτίσουν χρειάζονται το «πυρ» του Αγίου<br />
Πνεύματος.<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Fwww.ixthis.gr%2F*">http://www.ixthis.gr/</a><br />
<br />
Πηγή εἰκόνας:<br />
<a href="http://www.google.com/gwt/n?u=http%3A%2F%2Fwww.google.gr%2Fimgres%3Fimgurl%3Dhttp%3A%2F%2Fwww.religiousnet.gr%2Fimages%2Fxaxira%2FXAX_23_175_100.jpg%26imgrefurl%3Dhttp%3A%2F%2Fwww.religiousnet.gr%2Fgr%2Fc%2F6000_6200%2F%2525CE%25259A%2525CF%252581%2525CE%2525B5%2525CE%2525BC%2525CE%2525B1%2525CF%252583%2525CF%252584%2525CE%2525AC_%2525CE%25259A%2525CE%2525B1%2525CE%2525BD%2525CF%252584%2525CE%2525AE%2525CE%2525BB%2525CE%2525B9%2525CE%2525B1%26usg%3D__-r2PBbdZRN8dA1uZUm6kSiGoM7Q%3D%26h%3D200%26w%3D110%26sz%3D27%26hl%3Del%26start%3D0%26sig2%3DR-zqObqSeZ7FBL0p8Sm5Yw%26tbnid%3DegYNMms1UNBN0M%3A%26tbnh%3D125%26tbnw%3D71%26ei%3Dl6xQTMHIN-bfsAaqr_iZBw%26prev%3D%2Fimages%253Fq%253D%2525CE%2525BA%2525CE%2525B1%2525CE%2525BD%2525CF%252584%2525CE%2525AE%2525CE%2525BB%2525CE%2525B9%2525CE%2525B1%2526hl%253Del%2526biw%253D1024%2526bih%253D523%2526gbv%253D2%2526tbs%253Disch%3A1%26itbs%3D1%26iact%3Dhc%26vpx%3D698%26vpy%3D91%26dur%3D173%26hovh%3D160%26hovw%3D88%26tx%3D95%26ty%3D96%26page%3D1%26ndsp%3D18%26ved%3D1t%3A429%2Cr%3A4%2Cs%3A0">http://www.religiousnet.gr/images/xaxira/XAX_23_175_100.jpg</a><br />
Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-64713246074601879002010-07-29T15:49:00.000+03:002010-07-29T15:49:48.041+03:00ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: large;"></span><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Wingdings;
panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:2;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;}
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:"Palatino Linotype";
panose-1:2 4 5 2 5 5 5 3 3 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536870009 1073741843 0 0 415 0;}
@font-face
{font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-font-alt:"Courier New";
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:135 0 0 0 155 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:8.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoHeader, li.MsoHeader, div.MsoHeader
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Κεφαλίδα Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
tab-stops:center 207.65pt right 415.3pt;
font-size:8.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoBodyText, li.MsoBodyText, div.MsoBodyText
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Σώμα κειμένου Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-language:EN-US;}
p.MsoBodyText2, li.MsoBodyText2, div.MsoBodyText2
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Σώμα κείμενου 2 Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-language:EN-US;
font-weight:bold;
text-decoration:underline;
text-underline:single;}
span.Char
{mso-style-name:"Σώμα κειμένου Char";
mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Σώμα κειμένου";
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-ascii-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-hansi-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-language:EN-US;}
span.Char0
{mso-style-name:"Κεφαλίδα Char";
mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:Κεφαλίδα;
mso-ansi-font-size:8.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-ascii-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-hansi-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
span.2Char
{mso-style-name:"Σώμα κείμενου 2 Char";
mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Σώμα κείμενου 2";
mso-bidi-font-size:12.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-ascii-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-hansi-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-language:EN-US;
font-weight:bold;
text-decoration:underline;
text-underline:single;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:72.0pt 48.2pt 42.55pt 65.2pt;
mso-header-margin:35.45pt;
mso-footer-margin:35.45pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQHJ9KQqKU732tlPWcUbNtPXMX28NT9DQZcXSxNY9XTw-UkkdA&t=1&h=157&w=237&usg=__qQpBI1t_34YlE4vVbMK6wUYE8NI=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQHJ9KQqKU732tlPWcUbNtPXMX28NT9DQZcXSxNY9XTw-UkkdA&t=1&h=157&w=237&usg=__qQpBI1t_34YlE4vVbMK6wUYE8NI=" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b><u></u></b><b><u>«ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».</u></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b><u>Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΠΕΣΕΙ» ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ (Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ).</u></b></span></div><span style="font-size: large;"><br />
<b><u><o:p></o:p></u></b></span><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Οἱ νέοι ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν ἐλευθερία. Διψοῦν γιά ἐλευθερία. Ἀκοῦμε συχνά: «Μή μέ καταπιέζεις.Ἄσε με ἐλεύθερο νά κάνω ὅ,τι θέλω»<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">- Γιατί ἄραγε; <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Διότι ἔτσι πλαστήκαμε. Γιά τήν ἐλευθερία. Γιά νά εἴμαστε ἀληθινά ἐλεύθεροι. Ὁ Θεός, πού μᾶς ἔπλασε εἶναι ὁ ἀπόλυτα ἐλεύθερος. Μᾶς χάρισε τήν εἰκόνα Του, μᾶς ἔδωσε καί τό δῶρο, τό προνόμιο τῆς ἐλευθερίας· τό «αὐτεξούσιο», ὅπως λέγεται. Ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ἐξουσιάζουμε τόν ἑαυτό μας, νά ἀποφασίζουμε γιά τό τί θά κάνουμε καί γιά τό τί δέν θά κάνουμε, κάθε στιγμή στή ζωή μας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Ἀλλά, ὅμως, μᾶς συμφέρουν ὅλα; Εἶναι ὠφέλιμο νά τά κάνουμε ὅλα ; Ἤ μήπως πρέπει νά κάνουμε κάποια ἐπιλογή;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Ὁπωσδήποτε, πρέπει νά διαλέγουμε τά καλά, τά σωστά. Ἔχουμε πάρα πολλές δυνατότητες. Ἀλλά δέν εἶναι ὅλες συμφέρουσες γιά μᾶς· δέν εἶναι γιά τό καλό μας ὅλα. <a name='more'></a><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Νά πῶς τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή μέ τό στόμα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «Πάντα μοι ἔξεστι ἀλλ' οὐ πάντα συμφέρει». Δηλ. <b><u>«Ὅλα μοῦ εἶναι ἐπιτρεπτό νά τά κάνω, ἀλλά δέν μέ συμφέρουν ὅλα». <o:p></o:p></u></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ἄς ἐμβαθύνουμε λίγο στήν .ἔννοια τῆς λέξης «συμφέρει» . Πῶς πρέπει νά τό ἐννοήσουμε; Μήπως διαλέγοντας τά καλά πράγματα καί ἀποκλείοντας κάποια ἄλλα, τά κακά, αὐτά πού δέν θέλει ὁ Θεός, γινόμαστε λιγότερο ἐλεύθεροι;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">- Ὄχι βέβαια· ἀντίθετα μάλιστα διασφαλίζουμε τήν ἐλευθερία μας· διότι ὑπάρχουν ἐνέργειες πού μᾶς ὁδηγοῦν στήν καταστροφή καί τῆς ὕπαρξης καί τῆς ἐλευθερίας μας. Γιά παράδειγμα τό νά γίνουμε δοῦλοι σ' ἕνα πάθος π.χ. τσιγάρο, ναρκωτικά, ποτό, κακές λέξεις, κακά θεάματα σέ τηλεόραση, κινηματογράφο, ιντερνέτ,μόδα, γήπεδο, ὁμάδες κλπ. Ἀκόμη κακές διασκεδάσεις σέ πάρτυ, κοσμικά κέντρα, κακές παρέες μέ φίλους, πού μᾶς ρίχνουν σέ πειρασμό καί τόσα ἄλλα. Ὅλα αὐτά μᾶς παίρνουν τήν ἐλευθερία καί κάποτε μᾶς βλάπτουν καί σωματικά. Χάνουμε τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας πού εἶναι πλασμένη νά εἶναι ἐλεύθερη, ἀλλά καί τοῦ σώματος. Πόσες βλάβες δέν κάνουν τό κάπνισμα, ὁ ἀλκοολισμός, ἡ χρήση ναρκωτικῶν, ἡ ἀνηθικότητα. Κάποτε γίνονται <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">αἰτία νά χάσει ὁ δοῦλος τους καί τή ζωή του ἀκόμη. Ἀλλά ἐκεῖνο πού χάνει κανείς σίγουρα εἶναι τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ πού τό λέμε: αὐτεξούσιο, ἐλευθερία. Ἐνῶ θέλει ὁ ἄνθρωπος νά κάνει τό καλό ἀδυνατεῖ, δέν μπορεῖ διότι τό πάθος τόν ἐμποδίζει . Ἑπομένως εἶναι ἀπαραίτητο πάντοτε, σέ κάθε στιγμή νά ἐπιλέγουμε ἀνάμεσα στήν πληθώρα τῶν δυνατοτήτων μας, ἐκείνη τήν ἐνέργεια πού συντηρεῖ καί προάγει τήν ὕπαρξή μας καί κατά συνέπεια καί τήν ἐλευθερία μας.. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b><u>Ἄραγε μέ ποιά λέξη ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία ὀνομάζει ὅλες ἐκεῖνες τίς πράξεις , τίς ἐνέργειες, πού μᾶς παίρνουν τήν ἐλευθερία καί κάποτε καί τή ζωή μας;<o:p></o:p></u></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><b><u>-Ἁμαρτία! Ἁμαρτίες</u></b>! Νά ἡ σωστή καί συνάμα φοβερή λέξη. Οἱ ἐνέργειες, πού καταστρέφουν σιγά σιγά τήν ὑπόστασή μας καί ροκανίζουν τήν ἐλευθερία μας εἶναι οἱ διάφορες ἁμαρτίες. Ὁ Κύριος μᾶς τό δίδαξε καθαρά:«Ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστί τῆς ἁμαρτίας». Δηλ. <b><u>« Ἐκεῖνος, πού κάνει τήν ἁμαρτία εἶναι δοῦλος τῆς ἁμαρτίας».</u></b> Ἤδη ἔχει χάσει τήν ἐλευθερία του. Ἔγινε δοῦλος στήν ἁμαρτία, στό συγκεκριμένο πάθος. Ἕνα κομμάτι τῆς ἐλευθερίας του χάθηκε. Ἕνα πλῆγμα καταφέρθηκε στήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού φέρει μέσα του. <b><u>Τήν ἑπόμενη φορά πού θά ἀντιμετωπίσει τήν ἴδια κατάσταση ἤ ἄν θέλετε, τόν ἴδιο πειρασμό, αὐτός δέν θά εἶναι ὁ ἴδιος. Ἡ δύναμη νά ἐπιλέξει τό σωστό θά εἶναι ἐξασθενημένη κατά πολύ μέσα του, σέ σχέση μέ τήν ροπή, πού θά ἔχει τώρα ἡ θέλησή του πρός τό κακό</u></b>. <b><u>Ἡ πλάστιγγα τῆς θέλησής του θά γέρνει πρός τό κακό μέ μεγαλύτερη δύναμη.</u></b>Διότι μέ τήν προηγούμενη ἁμαρτία ὑποδουλώθηκε κατά μικρότερο ἤ μεγαλύτερο βαθμό στό κακό. Ἄν δέν μετανοήσει ἔγκαιρα καί ἐπαναλάβει τήν ἁμαρτία τότε ἡ δουλεία αὐξάνεται, χειροτερεύει· μέχρι τελικά ὁ ἄνθρωπος νά ὑποδουλωθεῖ τελείως στή συγκεκριμένη ἁμαρτία. Μέσα του, τότε δημιουργεῖται μιά συνήθεια μιά ὁρμή πρός τό κακό,μία μόνιμη κατάσταση πού τή λέμε <b><u>πάθος</u></b>. Ἔτσι ἔχουμε τό πάθος τοῦ θυμοῦ, τά διάφορα σαρκικά πάθη, τό πάθος τῆς φιλαργυρίας, τό πάθος τῆς πλεονεξίας, τῆς κοιλιοδουλίας, τῆς κενοδοξίας, τῆς ὑπερηφανείας, τῆς ζήλειας, τῆς κατάκρισης, τῆς καταλαλιᾶς, τοῦ μίσους,τῆς πολυλογίας, τῆς φιλαρχίας κλπ.Ὅλα αὐτά εἶναι καταστάσεις δουλείας, ἐξευτελιστικές γιά τόν ἄνθρωπο, πού εἶναι πλασμένος γιά νά ὁμοιάσει στόν ἀπόλυτα ἐλεύθερο Θεό. Ὅλοι αὐτοί οἱ ταλαίπωροι ἄνθρωποι κατήντησαν σ' αὐτήν τήν κατάσταση ἀπό μιά λανθασμένη χρήση τῆς ἐλευθερίας, πού τούς δόθηκε ἀπό τό Θεό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Κατασπατάλησαν τήν ἐλευθερία τους στίς κατώτερες ἁμαρτωλές ἡδονές,στά διάφορα πάθη καί ἀντί νά γίνουν -ὅπως ἔλεγαν ὅτι ἤθελαν- ἐλεύθεροι, σκλαβώθηκαν στόν πονηρό, στήν ἁμαρτία, στά πάθη.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">- Θά πεῖτε δέν ὑπάρχει ἄλλαγε ἐλπίδα; Ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχασε μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο τήν ἐλευθερία του δέν ὑπάρχει περίπτωση νά τήν ξαναβρεῖ;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Ὑπάρχει... καί εἶναι ἡ μετάνοια. <b><u>Ἡ μετάνοια ὅταν εἶναι εἰλικρινής καί κορυφωθεῖ μέ μιά εἰλικρινή ἐξομολόγηση, ἑλκύει τή χάρη τοῦ Θεοῦ· αὐτή ἡ χάρη ἀπομακρύνει τά πάθη καί θεραπεύει τήν ψυχή</u></b>. Ὁ δρόμος τοῦ Κυρίου Μας μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀληθινή ἐλευθερία καί λύτρωση. Ἐλευθερία ἀπό κάθε ὑποδούλωση τῆς θελήσεως. Μᾶς τό λέει καθαρά ἡ Ἁγία Γραφή:«Ἐάν ὁ Κύριος ἐλευθερώσει ὑμᾶς, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε». Δηλ. <b><u>«Ἐάν ὁ Κύριος σᾶς ἐλευθερώσει τότε θά γίνετε ἀληθινά ἐλεύθεροι». Ποτέ ἄλλοτε. <o:p></o:p></u></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Γιατί ἄραγε; Δέν μποροῦμε μέ τή δύναμή μας καί μόνο νά νιώσουμε , νά γίνουμε ἐλεύθεροι;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoBodyText"><span style="font-size: large;">-Ὄχι δέν μποροῦμε...Διότι εἴμαστε ἀδύνατοι, ἀλλά καί ἐπειδή πλανώμεθα ἀπό τόν πονηρό. Ἀγνοοῦμε τήν ἀλήθεια, τό σωστό, τό ἀληθινό μας συμφέρον. Γιαυτό ἦλθε ὁ Κύριος στή γῆ. Γιά νά μᾶς ἀποκαλύψει τήν ἀλήθεια πού τήν εἴχαμε χάσει λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἦλθε γιά νά μᾶς δώσει ξανά τήν δυνατότητα νά γίνουμε ἀληθινά ἐλεύθεροι, διά μέσου τοῦ εὐαγγελίου.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">- Τί μᾶς λέγει;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoBodyText"><span style="font-size: large;">-«Γνώσεσθε τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Δηλ. <b><u>«Γνωρίστε τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια θά σᾶς ἐλευθερώσει».</u></b> Γνωρίστε καί ἐφαρμόστε τό εὐαγγέλιό Μου, τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες ,τό χαρούμενο τρόπο ζωῆς, πού σᾶς ἀποκαλύπτω καί θά νιώσετέ ἀληθινά ἐλεύθεροι καί λυτρωμένοι. «Πᾶρτε τό ζυγό μου(τίς μικρές δεσμεύσεις πού συνεπάγεται ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Μου) πάνω σας καί μάθετε ἀπό μένα ὅτι εἶμαι πρᾶος καί ταπεινός στήν καρδιά καί θά βρεῖτε ἀνάπαυση στίς ψυχές σας. Γιατί ὁ ζυγός μου εἶναι καλός καί τό φορτίο μου ἐλαφρό». <b><u>Δηλ.«Φορτωθεῖτε τό ζυγό τῶν ἐντολῶν μου, πού εἶναι ὁ ἐλαφρότερος ὅλων,κάνετε ὑπακοή στόν τρόπο ζωῆς, πού σᾶς ἀποκαλύπτω καί θά βρεῖτε ἀνάπαυση στίς ψυχές σας>». <o:p></o:p></u></b></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Μήπως ὅμως ἡ ζωή τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὑπακοή στίς ὑποβολές τοῦ πονηροῦ εἶναι πιό καλή, μήπως ὁ ζυγός τῆς ἁμαρτίας εἶναι πιό ἐλαφρύς ἀπό τό ζυγό τοῦ Χριστοῦ;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoBodyText"><span style="font-size: large;">-Ὄχι ... Τῆς ἁμαρτίας ὁ ζυγός εἶναι ἀβάσταχτος. Συνθλίβει τήν ψυχή καί τό σῶμα καί τελικά τά θανατώνει.«Μή ζητᾶς νά μ' ἀναστήσεις, δέν μπορῶ» λέει ἕνας τραγικός ποιητής. Κι ὅλοι αὐτοί πού παρασύρθηκαν καί ἄκουσαν τό διάβολο τό ὁμολογοῦν: «Κόλαση καί δουλεία τοῦ χειρίστου εἴδους εἶναι ἡ ζωή μακριά ἀπό τό Χριστό».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Μά θά μοῦ πεῖτε εἶναι ἀπαραίτητος αὐτός ὁ ζυγός (αὐτή ἡ δέσμευση), ἔστω καί αὐτός ὁ ἐλαφρότατος τοῦ Κυρίου Μας; Δέν μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς κανένα ζυγό;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoBodyText"><span style="font-size: large;"><b><u>-Δέν μποροῦμε, νά ζήσουμε χωρίς κάποια ἔστω μικρή δέσμευση τῆς ἐλευθερίας μας· χωρίς τήν ὑπακοή σέ κάποιους κανόνες. </u></b>Ὅταν ταξιδεύεις καί θέλεις νά φθάσεις στόν προορισμό σου, πρέπει ὁδηγόντας, νά ἀκολουθήσεις τά σήματα τῆς τροχαίας καί νά συμμορφωθεῖς μ' αὐτά. Αὐτή ἡ συμμόρφωση εἶναι βέβαια ἕνας περιορισμός τῆς ἐλευθερίας σου. Κανείς ὅμως δέν τό σκέφτεται ἔτσι, διότι γνωρίζει ὅτι ἄν δέν συμμορφωθεῖ , δέν θά φθάσει ποτέ στόν προορισμό του καί θά σκοτωθεῖ. Τά σήματα τέλικά δέν μᾶς δεσμεύουν ἀλλά μᾶς καθοδηγοῦν ὥστε νά φθάσουμε ἐκεῖ πού θέλουμε·δηλ. προάγουν τήν ἐλευθερία μας. Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τίς θεϊκές ἐντολές. Εἶναι τά <b><u>καθοδηγητικά σήματα τοῦ Θεοῦ</u></b> στήν πορεία μας πρός τή Βασιλεία Του, πρός τήν ἀληθινή ἐλευθερία. Χωρίς αὐτά δέν θά φθάσουμε ποτέ. Ἀντίθετα μάλιστα θά συντριβοῦμε, θά νεκρωθοῦμε, θά χαθοῦμε.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ὁ ζυγός τοῦ Χριστοῦ εἶναι «χρηστός» δηλ. καλός. Διότι εἶναι ζυγός πού ἐλευθερώνει, πού προάγει τήν ἐλευθερία μας· εἶναι ζυγός(δέσμευση μικρή) πού μᾶς προφυλασσει ἀπό τήν φοβερή σκλαβιά τῶν παθῶν, ἀπό τήν δουλεία τῆς ἁμαρτίας..Εἶναι ζυγός, πού αὐξάνει τήν ἐλευθερία μας καί τήν φθάνει σέ κορυφαῖα ἐπίπεδα. Τά βλέπουμε στή ζωή τῶν ἁγίων. Οἱ ἅγιοί μας ἐπειδή μέ χαρά καί συνέπεια τήρησαν τίς ἐντολές καί θεώθηκαν, ἔγιναν ἀληθινά ἐλεύθεροι. Ἐλευθερώθηκαν ἀπό τά πάθη, ἀλλά ἔκαναν καί ὑπερφυσικά πράγματα. Ξεπέρασαν τίς φυσικές ἀνάγκες καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού εἶχαν μέσα τους στάθηκαν πολλές φορές πάνω καί ἀπό τούς φυσικούς νόμους. Θεράπευσαν ἀρρώστους μόνο μέ τό ἄγγιγμα τῶν χεριῶν, περπάτησαν πάνω στό νερό, ἔδιωχναν δαιμόνια, πετοῦσαν, λαλοῦσαν ξένες γλῶσσες, ἀνάσταιναν νεκρούς καί πολλά ἄλλα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐλευθερία ἀπ' αὐτή;-Πῶς ἄραγε τό κατόρθωσαν;<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">-Ἀκριβῶς <b><u>μέ τήν ὑπακοή στό Χριστό στίς ἐντολές Του.</u></b> Κατόρθωσαν νά φθάσουν σ' αὐτά τά ψηλά ἐπίπεδα ἐλευθερίας ἐπειδή περιόρισαν τόν ἑαυτό τους καί τήν ἐλευθερία, πού τούς εἶχε δοθεῖ· τήν ἔβαλαν στά πόδια τοῦ Κυρίου καί φορτώθηκαν τόν ἐλαφρύ ζυγό τῆς ὑπακοῆς στίς ἐντολές Του,κάνοντάς τέλεια ὑπακοή στόν πνευματικό τους πατέρα. Καί εἶναι αὐτή ἡ ὑπακοή, πού τούς ἐλευθέρωσε πραγματικά καί τούς ὁδήγησε στήν ὁλοκλήρωση τῆς ὕπαρξής τους. Ἔτσι ἐκπλήρωσαν τόν προορισμό τους καί ὁμοίασαν μέ τόν Θεό καί μπῆκαν στή Βασιλεία Του.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoBodyText2"><span style="font-size: large;">Σύνθημα: «Ἡ ἀληθινή ἐλευθερία ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ὑπακοή στό Χριστό καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Ὁ Θεός νά μᾶς φωτίζει ὅλους διά πρεσβειῶν πάντων τῶν ἁγίων καί τῆς Θεοτόκου νά ἀκολουθοῦμε πάντα τίς ἐντολές Του πού εἶναι τό φῶς καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἀληθινή ἐλευθερία καί ἀπολύτρωση. ΑΜΗΝ! <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"> ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><o:p> </o:p>π. Σάββας</span></div>http://hristospanagia.blogspot.com<br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πηγή εἰκόνας:</div>http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQHJ9KQqKU732tlPWcUbNtPXMX28NT9DQZcXSxNY9XTw-UkkdA&t=1&h=157&w=237&usg=__qQpBI1t_34YlE4vVbMK6wUYE8NI=<br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></div>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-87268039267194698112010-07-29T14:18:00.000+03:002010-07-29T14:18:15.419+03:00Πώς είδε το Άγιο Φως μία αγράμματη και απλοϊκή γυναίκα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_gV6YVdJ1DjymtvFqXT_IMbSkO4t-X8ofiAN-9d0op88RCG1VODl4YeUf5AkKHnj_w5gfAnuB7FSNABgfeKJK-4Ll5_bIStgQ6DU7wdmsYCkhgDCKpPJIKgRwbhV0_1obHZp-nwnrvoxs/s1600/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF+%CE%A6%CF%8E%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_gV6YVdJ1DjymtvFqXT_IMbSkO4t-X8ofiAN-9d0op88RCG1VODl4YeUf5AkKHnj_w5gfAnuB7FSNABgfeKJK-4Ll5_bIStgQ6DU7wdmsYCkhgDCKpPJIKgRwbhV0_1obHZp-nwnrvoxs/s320/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF+%CE%A6%CF%8E%CF%82.jpg" /></a></div>Στα Ιεροσόλυμα ήλθε μία απλή γυναίκα και πήρε και ένα εισιτήριο το Πάσχα για να δει το Άγιο Φως. Αυτό το εισιτήριο είναι τιμητικές κάρτες, τις οποίες έχει τυπώσει το Πατριαρχείο χρώματος λευκού, ροζ και πράσινου. Οι λευκές προσφέρονται δωρεάν για τους επισήμους που στέκονται μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, οι ροζ γι’ αυτούς που στέκονται γύρω από τον Πανάγιο Τάφο και οι πράσινες γι’ αυτούς που θα σταθούν γύρω από τον τρούλο του Παναγίου Τάφου.<br />
Ήλθε λοιπόν, αυτή η απλή και αγράμματη γυναικούλα και μου λέγει:<br />
-Εγώ γράμματα δεν ξέρω, πάτερ, και ήλθα εδώ να δω το Άγιο Φως.<br />
-Όταν τελειώσεις τα προσκυνήματα, της λέω, να περάσεις από εδώ να σου δώσουμε πτυχίο θεολογίας.<br />
-Δίνετε έδώ τέτοιο πτυχίο; Με ρώτησε.<br />
-Ναι, λέω, το δίνει το Πατριαρχείο, αφού πρώτα εξετασθείς.<br />
-Καλά, εγώ τί εξετάσεις να κάνω;<br />
Όταν γύρισε από τα προσκυνήματα, τη ρώτησα:<br />
-Τί είδες, γιαγιά;<br />
-Τί να σου πω, παιδάκι μου, μου έκανε εντύπωση εκεί στο πηγάδι που συνάντησε ο Χριστός την Αγία Φωτεινή.<a name='more'></a><br />
-Και ποιά είναι αύτη η Φωτεινή;<br />
-Δεν ξέρεις ποιά είναι αυτή η Φωτεινή που είχε πέντε άνδρες και της είπε ο Χριστός ότι πρέπει με το πνεύμα μας να λατρεύουμε το Θεό;<br />
-Καλά, που αλλού πήγες;<br />
-Πήγαμε και στη Κανά.<br />
-Θυμάσαι τί ήταν η Κανά;<br />
-Πως! Εμένα μου αρέσει και το κρασάκι και πλύναμε και τις στάμνες που ευλόγησε ο Χριστός!<br />
Τη ρώτησα για τα άλλα προσκυνήματα. Είπε σχετικά.<br />
Μερικά τα είχε μπερδέψει. Της λέω:<br />
-Γιαγιά, θα περάσεις εδώ και τη Μεγάλη Εβδομάδα και μετά θα έλθεις να σου δώσει ο Πατριάρχης το πτυχίο.<br />
-Ώστε έτσι, θα μου το δώσει;<br />
-Ναι, θα σου το δώσει. Σου έκανα εγώ μερικές ερωτήσεις, θα σε ρωτήσει και εκείνος και θα σου δώσει το πτυχίο.<br />
Όταν τελείωσε το προσκύνημα, το Μεγάλο Σάββατο ήλθε η καημένη και πήρε μία κάρτα από τον Πατριάρχη Διόδωρο για να δει το Άγιο Φως. Αντί όμως να έλθει το πρωί στις οκτώ, ήλθε το μεσημέρι στις 12.30. Τότε διάκονος ήταν ο έξαρχος Ειρηναίος και του λέει:<br />
-Να μπω, πάτερ, μέσα;<br />
-Δεν έχει μέρος, κυρά μου. Πού θα πάς;<br />
-Ε, πώς δεν έχει μέρος για; Έκανε αυτή- ήταν τουρκομερίτισσα.<br />
-Δεν βλέπεις που είναι μέχρι την πόρτα παντού κόσμος;<br />
-Ε, φώναξε εκείνη, κάντε λίγο στην πάντα.<br />
-Πήγαινε κάτω στον Πανάγιο Τάφο, μπορεί να σε βάλουνε εκεί, της λέει ο διάκονος.<br />
Πάει η καημένη κάτω και εκεί οι Αρμένιοι στην πόρτα δεν την άφηναν να περάσει. Ήταν αργά και το δικό μας μέρος ήταν κατάμεστο κόσμο που έφθανε τις 25 χιλιάδες.<br />
Οπότε ξανανεβαίνει πάλι επάνω και, αφού είδε και απόειδε η καημένη, έδωσε και τα 33 κεράκια της σ’ άλλον και έβαλε τα κλάματα λέγοντας: «Εγώ τόσα χρόνια εργαζόμουνα και μάζευα δραχμή-δραχμή για να έλθω και να δω το Άγιο Φως και σήμερα να μη μπορώ να μπω μέσα; Θεέ μου και Χριστέ μου, γιατί μου κάνεις αυτό το κακό σήμερα;»<br />
Κάθισε λοιπόν στο καμπαναριό, δίπλα στην ταράτσα απελπισμένη σχεδόν και έβλεπε τους άλλους κάτω που γύριζαν εδώ και εκεί και μιλούσαν για το Άγιο Φως.<br />
Είχε πάει ή ώρα 1.20, όταν σε μια στιγμή η γερόντισσα βγάζει μία φωνή:<br />
-Το Άγιο Φώς! το Άγιο Φώς!<br />
-Είδε τούς ουρανούς ν’ ανοίγουν και να κατέρχεται το Φως, όπως η αστραπή, και να εισέρχεται από τον τρούλο του Παναγίου Τάφου. Ήταν η πρώτη που είδε το Άγιο Φως. Όταν κατέβαινε κάτω, συνάντησε και τους άλλους και πριν να φύγει, μου είπε:<br />
-Θα μου δώσεις το πτυχίο;<br />
-Ναι, θα σου το δώσω.<br />
Πήγα στο Πατριαρχείο, πήρα ένα πιστοποιητικό προσκυνητή, έγραψα το όνομά της και της το έδωσα. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1958.<br />
<br />
(Περιοδικό «Όσιος Γρηγόριος»)<br />
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_5144.html<br />
<a href="http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/28/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%89%CF%82-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1/">vatopaidi.wordpress.com</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-24470116787803177072010-07-29T14:13:00.002+03:002010-07-29T16:00:16.409+03:00ΑΙΔΩΣ- ΑΝΑΙΔΕΙΑ<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-size: large;"></span><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CKERASIA%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:"Arial Unicode MS";
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:128;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-134238209 -371195905 63 0 4129279 0;}
@font-face
{font-family:Tahoma;
panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:1627400839 -2147483648 8 0 66047 0;}
@font-face
{font-family:"Palatino Linotype";
panose-1:2 4 5 2 5 5 5 3 3 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536870009 1073741843 0 0 415 0;}
@font-face
{font-family:"Lucida Sans Unicode";
panose-1:2 11 6 2 3 5 4 2 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-2147480833 14699 0 0 63 0;}
@font-face
{font-family:"\@Arial Unicode MS";
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:128;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-134238209 -371195905 63 0 4129279 0;}
@font-face
{font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-font-alt:"Courier New";
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:135 0 0 0 155 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
h1
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-link:"Επικεφαλίδα 1 Char";
mso-style-next:Βασικό;
margin-top:12.0pt;
margin-right:0cm;
margin-bottom:3.0pt;
margin-left:0cm;
mso-pagination:widow-orphan;
page-break-after:avoid;
mso-outline-level:1;
font-size:16.0pt;
font-family:"Arial","sans-serif";
mso-font-kerning:16.0pt;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;
font-weight:bold;}
p.MsoEndnoteText, li.MsoEndnoteText, div.MsoEndnoteText
{mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-link:"Κείμενο σημείωσης τέλους Char";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
p
{mso-style-unhide:no;
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;}
span.1Char
{mso-style-name:"Επικεφαλίδα 1 Char";
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Επικεφαλίδα 1";
mso-ansi-font-size:16.0pt;
mso-bidi-font-size:16.0pt;
font-family:"Arial","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Arial;
mso-hansi-font-family:Arial;
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-font-kerning:16.0pt;
mso-ansi-language:EN-US;
mso-fareast-language:EN-US;
font-weight:bold;}
span.Char
{mso-style-name:"Κείμενο σημείωσης τέλους Char";
mso-style-noshow:yes;
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Κείμενο σημείωσης τέλους";
font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-ascii-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-hansi-font-family:"MgAvantG UC Pol";
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-ansi-language:EN-GB;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
/* List Definitions */
@list l0
{mso-list-id:1522622013;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:225745708 -1621439410 67698713 67698715 67698703 67698713 67698715 67698703 67698713 67698715;}
@list l0:level1
{mso-level-tab-stop:45.0pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:45.0pt;
text-indent:-18.0pt;
color:windowtext;
mso-ansi-font-weight:normal;}
ol
{margin-bottom:0cm;}
ul
{margin-bottom:0cm;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRJHUzwOgfU2DldlC2zmoAVmdxnOI2mhbk-BdFSQPR_Bh9limM&t=1&h=199&w=140&usg=__lq4I1N6NcFWhlPWEonolUIvm3I4=" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRJHUzwOgfU2DldlC2zmoAVmdxnOI2mhbk-BdFSQPR_Bh9limM&t=1&h=199&w=140&usg=__lq4I1N6NcFWhlPWEonolUIvm3I4=" /></a></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 44.8pt; text-indent: -17.85pt;"><span style="font-size: large;">1.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span><i><b><span style="font-size: large;">Η ΑΙΔΩΣ (ΝΤΡΟΠΗ) ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.</span><span style="font-size: large;">Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;"> </span></b></i><span style="font-size: large;">ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, δι' εὐχῶν τοῦ Γέροντος ἄς ποῦμε λίγα λόγια γιά τήν αἰδώ καί τήν ἀναίδεια. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔλεγε: «Τώρα αὐτό εἶναι κυρίως γιά τό ὁποῖον πρέπει πολύ νά κλαῖμε, ὅτι, ἐπειδή οἱ κακοί ἔγιναν πολλοί, τά κακά δέν προκαλοῦν ντροπή σ' ἐκείνους πού τά διαπράττουν». Ἀπό τόν 4ο αἰ. ἡ αἰδώς εἶχε ἀρχίσει νά χάνεται διότι εἶχε πλεονάσει ἡ ἁμαρτία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="-moz-background-clip: border; -moz-background-inline-policy: continuous; -moz-background-origin: padding; background: white none repeat scroll 0% 0%; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 44.8pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;"><span style="font-size: large;">2.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΟΡΙΣΜΟΣ: Αἰδώς εἶναι ἡ ντροπή ἡ συστολή. Τό ἀντίθετό της εἶναι ἡ ἀναίδεια δηλ. ἡ ἔλλειψη συστολῆς, ἡ ἀδιαντροπιά. «Ἡ πιό μεγάλη ἀπό ὅλες τίς ἀρρώστειες στούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ ἀναίδεια» λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 44.8pt; text-indent: -17.85pt;"><span style="font-size: large;">3.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΙΔΩΣ, ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ: Ὁ Σοφοκλῆς γράφει: «Ζηνί σύνθακος θρόνων αἰδώς». Δηλ. στόν ἴδιο θρόνο μέ τόν Θεό κάθεται ἡ αἰδώς. Ἔχει θεϊκή προέλευση. Εἶναι θεία ἐνέργεια.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="-moz-background-clip: border; -moz-background-inline-policy: continuous; -moz-background-origin: padding; background: white none repeat scroll 0% 0%; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 44.8pt; text-align: justify; text-indent: -17.85pt;"><span style="font-size: large;"><span style="letter-spacing: 0.4pt;">4.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span>ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΙΔΟΥΣ: Σύμφωνα μέ τόν ἀββᾶ Ἰσαάκ τόν Σῦρο ἡ αἰδώς: ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ». Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕΜΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. Η ΑΙΔΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ ΤΟΥ. Νά τί μᾶς διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ:<span style="color: black; letter-spacing: 0.4pt;"> «Την ταπεινοφροσύνη συνοδεύει η σεμνότητα και η συναγωγή του εαυτού: δηλαδή, η καθαρότητα των αισθήσεων,</span><span style="letter-spacing: 0.4pt;"> <span style="color: black;">μετρημένη φωνή, ταπεινή ομιλία, αυτοσμίκρυνση, φτωχική ενδυμασία, όχι αγέρωχο βάδισμα, βλέμμα που προσέχει κάτω, υπεραφθονία ελέους, δάκρυα πού ρέουν εύκολα, μοναχικότητα της ψυχής, συντετριμμένη καρδιά, αταραξία στο θυμό, μη σκορπισμένες αισθήσεις, λίγα υπάρχοντα, περιστολή κάθε ανάγκης, η αντοχή, η υπομονή, η αφοβία, η γενναιότητα της καρδιάς που γεννιέται από το μίσος γι' αυτή την πρόσκαιρη ζωή, η υπομονή στις δοκιμασίες, συλλογισμοί βαρείς και όχι ελαφροί, εξάλειψη λογισμών, φύλαξη των μυστηρίων της αγνότητας, η αιδώς, η ευλάβεια και πάνω απ' όλα, το να ησυχάζεις συνεχώς και να προβάλλεις πάντοτε την άγνοια.»</span></span></span><br />
<a name='more'></a><o:p></o:p><span style="font-size: large;"><span style="letter-spacing: 0.4pt;"><span style="color: black;"></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">5.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΑΙΔΩΣ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΠΑΘΗ. Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στήν Κλίμακά (Λόγος 15<sup>ος</sup> περί Ἀγνείας) . «Δεν είναι θαύμα το να μάχεται ο άϋλος τον άϋλο. Θαύμα όμως είναι, αληθινό θαύμα, το να κατανικήση τους αΰλους εχθρούς ο υλικός άνθρωπος, μαχόμενος εναντίον τους με την εχθρική τούτη και επίβουλη ύλη, δηλαδή το σώμα.Δείχνοντας και εδώ ο αγαθός Κύριος πολλή πρόνοια για μας, εμπόδισε την αναισχυντία των γυναικών με την εντροπή σαν με χαλινάρι. Διότι αν μόνες τους έτρεχαν προς τους άρρενας, δεν θα εσώζετο κανένας».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">6.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΑΙΔΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ .Λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος: « Tim1 2.8.1 to Tim1 2.14.1 2.8 Βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐν παντὶ τόπῳ͵ ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρὶς ὀργῆς καὶ δια λογισμοῦ· 2.9 ὡσαύτως [καὶ] γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς͵ μὴ ἐν πλέγμασιν καὶ χρυσίῳ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ͵ 2.10 ἀλλ΄ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν͵ δι΄ ἔργων ἀγαθῶν. 2.11 γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ· 2.12 διδάσκειν δὲ γυναικὶ οὐκ ἐπιτρέπω͵ οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός͵ ἀλλ΄ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ. 2.13 Ἀδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη͵ εἶτα Εὕα· καὶ Ἀδὰμ οὐκ ἠπατήθη͵ ἡ δὲ γυνὴ ἐξαπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονεν. 2.15 σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας͵ ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">7.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΑΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΛΛΗΝ ΑΙΔΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ. Λέγει ὁ Πλάτωνας: «Παισίν αἰδῶ πολλήν, οὐ χρυσόν καταλείπειν δεῖ». Καί συνεχίζει:«Ὁ φρόνιμος νομοθέτης, πρέπει νά προτρέπει μᾶλλον οἱ πιό μεγάλοι νά ντρέπονται τούς νέους καί νά προσέχουν μήπως κανένας ἰδεῖ ἤ ἀκούσει κάποιον νά λέει κάτι αἰσχρό. Γιατί; Γιατί, ὅπου εἶναι ἀδιάντροποι καί ξετσίπωτοι ἡλικιωμένοι καί γέροι, ἀναγκαστικά καί οἱ νέοι θά εἶναι άναιδέστατοι καί πάρα πολύ ἀδιάντροποι». Ἔλεγε καί ὁ πατέρας τῆς ἱστορίας Ἡρόδοτος:«Κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καί τήν αἰδῶ γυνή». Βγάζοντας τό ροῦχο ἡ γυναίκα πετάει ἀπό πάνω της καί τήν αἰδώ! <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">8.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΙΔΕΙΑ. ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙ ΑΡΕΤΗ. Η ΑΙΔΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ (ΤΗΣ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ). Θεωρεῖται ὑποκρισία, σεμνοτυφία, ταρτουφισμός κ.λ.π. Ὅμως ἀπό τούς ἀρχαίους χρόνους ἡ αἰδώς εἶναι πολύ μεγάλη ἀρετή. Ἐνῶ...<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">9.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span> ΜΕΓΙΣΤΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ «ΑΝΑΙΔΕΙΗ» ,Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΓΑΝ ΠΑΛΙ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ , ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΜΑΣ. Λέγει ὁ Εὐριπίδης: Work #036 471 to Work #036 472 ἀλλ΄ ἡ μεγίστη τῶν ἐν ἀνθρώποις νόσων πασῶν͵ ἀναίδει΄ »<o:p></o:p></span></div><div class="MsoEndnoteText" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;"><span style="letter-spacing: -0.1pt;">10.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span>Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΙΔΟΥΣ (ΕΝΤΡΟΠΗΣ) ΔΗΛ. Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ. ΚΑΤΑΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΑ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΘΗ.<span style="letter-spacing: -0.1pt;"> Γράφει </span><span style="letter-spacing: -0.1pt;">ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γιά τά πάθη:« πρέπει να κάνουμε λόγο και για τις ψυχικές και σωματικές κακίες, δηλαδή τα πάθη. Ψυχικά πάθη είναι η λήθη, η ραθυμία και η άγνοια. Από τα τρία αυτά σκοτίζεται το μάτι της ψυχής, δηλαδή ο νους, και κυριεύεται από όλα τα πάθη, τα οποια είναι: Ασέβεια, κακοδοξία, δηλαδή η κάθε αίρεση, βλασφημία, θυμός, οργή, πικρία, οξυθυμία, μισανθρωπία, μνησικακία, καταλαλιά, κατάκριση, λύπη χωρίς λόγο, φόβος, δειλία, φιλονικία, ζήλια, φθόνος, κενοδοξία, υπερηφάνεια, υποκρισία, ψεύδος, απιστία, πλεονεξία, φιλοϋλία, εμπαθής προσκόλληση σε κάτι, σχέση με γήινα πράγματα, ακηδία, μικροψυχία, αχαριστία, γογγυσμός, οίηση, δολιότητα, αναίδεια, αναισθησία, κολακεία, υπουλότητα, ειρωνεία, διβουλία, συγκατάθεση σε αμαρτήματα του παθητικού μέρους της ψυχής, και συνεχής μελέτη αυτών, περιπλάνηση των λογισμών, η μητέρα των κακών φιλαυτία και η ρίζα όλων των κακών η φιλαργυρία, κακοήθεια και πονηρία.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoEndnoteText" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;"><span style="letter-spacing: -0.1pt;">11.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span>Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ (ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑ-ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΙΑ) ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ: Λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Δέν εἶναι τόσο κακό ἡ ἁμαρτία, ὅσο ἡ ἀδιαντροπιά πού ἀκολουθεῖ τήν ἁμαρτία. Δέν εἶναι τόσο φοβερό τό νά ἁμαρτάνει κανείς, ὅσο ἡ ἀναισχυντία καί ἡ ἀδιαντροπιά πού ἀκολουθεῖ τήν ἁμαρτία».<span style="letter-spacing: -0.1pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoEndnoteText" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;"><span style="letter-spacing: -0.1pt;">12.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span><span style="letter-spacing: -0.1pt;">Ο ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΑΝΑΙΔΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ. Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΜΕΣῼ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΒΑΛΛΕΙ.</span> <span style="letter-spacing: -0.1pt;">Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους λογισμούς να μην έλθουν, μπορούμε, όμως, να μη τους δεχθούμε. Όπως δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τα κοράκια να μην πετάνε από πάνω μας, μπορούμε, όμως, να τα εμποδίσουμε να χτίσουν φωλιά πάνω στα κεφάλια μας.Ας παρακολουθήσουμε, όμως, για λίγο και τον Μ. Βασίλειο στο θέμα του πολέμου αυτού."Πρέπει τις επιθέσεις αυτές να τις αντιμετωπίζουμε με εντατική προσοχή και εγρήγορσι, όπως ο αθλητής πού αποφεύγει τις λαβές των αντιπάλων με τη ακριβή προφύλαξι και την ευελιξία του σώματος και να αναθέσουμε το τέλος του πολέμου και την αποφυγή των βελών στην προσευχή και την άνωθεν βοήθεια. Και αν ακόμη ο πονηρός εχθρός κατά την ώρα της προσευχής υποβάλη τις πονηρές φαντασίες, η ψυχή ας μη διακόψη την προσευχή της και ας μη νομίζη ότι ευθύνεται για τις πονηρές επιθέσεις του εχθρού, καθώς και για τις φαντασίες του παραδόξου θαυματοποιού. Αντίθετα ας σκεφθή ότι οι σκέψεις αυτές οφείλονται στην αναίδεια του εφευρέτου της κακίας και ας επιτείνη τη γονυκλισία και ας ικετεύη τον Θεό να διαλυθή το πονηρό διάφραγμα των παραλόγων σκέψεων, ώστε χωρίς εμπόδια να πλησίαση τον Θεό.Εάν, όμως, η βλαβερή επίδρασις του λογισμού γίνη πιο έντονη εξ αιτίας της αναίδειας του εχθρού, δεν πρέπει να δειλιάζουμε, ούτε να αφήνουμε τον αγώνα μας στη μέση, αλλά να υπομένουμε μέχρι τότε πού ο Θεός θα δη την επιμονή μας και θα μας φώτιση με τη χάρι του Αγ. Πνεύματος, η οποία τον μεν εχθρό τρέπει σε φυγή, τον δε νου μας τον γεμίζει με θειο φως, ώστε ο λογισμός να λατρεύση τον Θεό με αδιατάρακτη γαλήνη και ευφροσύνη". Γενικά οι πατέρες έχουν τρεις τρόπους αντιμετωπίσεως των αισχρών λογισμών: α) Την προσευχή, β) την αντίρρησι και γ) την περιφρόνησι. Λέγει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης στήν Κλίμακα (Λόγος 28<sup>ος</sup> Περί προσευχῆς):«</span> <span style="letter-spacing: -0.1pt;">. Όταν βλέπης τον κύνα να έρχεται (για να σε αποσπάση με κάποια πρόφασι από την προσευχή), κυνήγα τον με το όπλο. Και κάθε φορά πού γαυγίζει με αναίδεια, μην υποχωρής».<o:p></o:p></span></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">13.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΗΡΡΕΙΑ.ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ. Ὁ σεβαστός π. Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης διηγεῖται τά ἑξῆς: «Δεν είναι λοιπόν τόσον να κατακρίνεις έναν ξένο, όσον να κατακρίνεις τον Γέροντά σου! Αλλοίμονό σου! Κατακρίνεις τον ίδιο τον Θεό, να πούμε! Μία φορά έφεραν ένα τσουβάλι με πατάτες, κάτω εις τον αρσανά μας. Έναν αρχάριο υποτακτικό που είχα (τώρα δεν είναι στη συνοδία μου) είπε ότι είναι κουρασμένος, και δεν θέλησε να πάει να το φέρει. Πήγα εγώ τότε κάτω, για να το φέρω. Όταν έφθασα κάτω, ήτο σταματημένο εκεί ένα κρις-κραφτ. Τους έκανα νόημα, και ήρθαν πιο κοντά μου οι δύο κύριοι που ήσαν μέσα. Ήσαν καθηγηταί Πανεπιστημίου. «Γέροντα», λέει ο ένας, «μήπως γνωρίζετε τον παπα-Εφραίμ,που μένει εκεί επάνω;» «Εγώ είμαι», απήντησα. Τότε εκείνος είπε: «Γέροντα, εσείς οι μοναχοί είσθε όντως μακάριοι, διότι εσείς ζείτε ακριβώς με συνέπεια τη χριστιανική ζωή».Όταν επέστρεψα στο κελλί, λέω εις τον υποτακτικό το περιστατικό με τους καθηγητάς. Τότε λέει με πολλή αναίδεια: «Ναι, εδώ τους διώχνεις, όταν έρχονται· κάτω όμως, μόλις κατεβαίνεις μόνος σου, τους προσκαλείς». «Τι να κάνω, παιδί μου, έτσι ήλθε και ενήργησα την ώρα εκείνη. Τώρα ας πάμε, να κάνουμε κανένα κομποσχοίνι εις τα κελλιά μας. Ας κάνουμε μία ώρα κομποσχοίνι».Όταν τελειώσαμε, έρχεται και με ερωτά: Πόσα κομποσχοίνια έκανες;» «Τόσα», απήντησα. «Σε μια ώρα μόνον τόσα έκανες; Εγώ έκανα περισσότερα, και μπορούσα να κάνω κι ακόμη περισσότερα». Τα έλεγε δε αυτά με αναίδεια και θράσος. Δεν μίλησα καθόλου· πήγα στενοχωρημένος εις το κελλί μου· και μόνο που δεν έκλαιγα για τη συμπεριφορά αυτού του παιδιού.Πήγε ο υποτακτικός μου να κοιμηθεί· πού όμως να κοιμηθεί· έντονη δαιμονική ενέργεια. Έρχεται καταφοβισμένος εις το κελλί μου και μου λέει: «Γέροντα, αυτό και αυτό μου συμβαίνει· σώσε με». Τότε του είπα: «Αυτό συμβαίνει όταν κανείς συμπεριφέρεται άσχημα εις τον Γέροντα και τον λυπεί». Του διάβασα τότε μια ευχή και του έφυγαν όλα, όλη η δαιμονική ενέργεια. Κατόπιν πήγε και κοιμήθηκε ήσυχος».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">14.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΙΔΕΙΑΣ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΕΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ. ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΗΔΟΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΑΙΔΕΙΑ. ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ (ΛΟΓΟΣ ΙΕ ΠΕΡΙ ΑΓΝΕΙΑΣ): Σ΄ εκείνους πού είναι έκδοτοι στις ηδονές παρατηρείται, όπως μου διηγήθηκε κάποιος απ΄ αυτούς πού τα εδοκίμασε, μετά την ανάνηψί του, μία αίσθησις έρωτος σωμάτων, και ένα πνεύμα γεμάτο αναίδεια και απανθρωπιά θρονιασμένο αισθητά στην καρδιά. Αυτό το πνεύμα προξενεί στον πολεμούμενο άνθρωπο πόνο στην καρδιά πού τον καίει σαν φλογερό καμίνι. Τον κάνει επίσης να μη φοβήται τον Θεόν, να μη λογαριάζη καθόλου την μνήμη της κολάσεως, να βδελύσσεται την προσευχή, και κατά την ώρα της διαπράξεως της αμαρτίας, και τα λείψανα ακόμη των νεκρών να τα θεωρή σαν ξηρούς λίθους. Τον κάνει εκτός εαυτού και έξω φρενών, μεθυσμένον συνεχώς από την επιθυμία σωμάτων λογικών ανθρώπων και αλόγων ζώων! Και αν ο Θεός δεν συντόμευε τον χρόνο της κυριαρχίας του, δεν θα σωζόταν καμμία ψυχή (πρβλ. Ματθ. κδ΄ 22)∙ καμμία ψυχή που έχει ενδυθή το πήλινο αυτό σώμα, το αναμεμειγμένο με αίμα και ρυπαρό χυμό. Και πώς μπορεί να είναι διαφορετικά, αφού κάθε πράγμα αναζητεί με σφοδρότητα ό,τι του είναι συγγενικό; Το αίμα αναζητεί το αίμα, το σκουλήκι το σκουλήκι, ο πηλός τον πηλό. Έτσι και η σάρκα την σάρκα, έστω και αν προσπαθούμε εμείς οι βιασταί της φύσεως και ερασταί της ουρανίου βασιλείας να εξαπατήσουμε με διάφορα τεχνάσματα την απατεώνα, δηλαδή την σάρκα».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">15.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΔΕΙΑ. Γράφει ὁ Δ. Φαρασιώτης γιά τίς συναντήσεις του μέ τόν π. Παΐσιο:<span style="color: green;"> </span>«Κι όμως... όταν βρισκόμουν με το γέροντα, πολλές φορές η απλή και ανεπιτήδευτη συμπεριφορά του, η γεμάτη καλοσύνη και χιούμορ, με παρέσερνε στην οικειότητα, από την οικειότητα κατρακυλούσα στην αναίδεια και το θράσος, και άνοιξα το στόμα μου με όλη την αναισθησία και τη χαζομάρα μου και είπα. - Γέροντα, πες μου για το Θεό, μίλησέ μου, πώς είναι; Ο γέροντας δε μίλησε κι εγώ εξακολουθούσα να οδηγώ, σε στροφές μάλιστα πάνω στο βουνό.»<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">16.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΔΕΙΑ. Λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «Με την εύρεση της κοσμικής σοφίας γεμίζει η ψυχή α) από υπερηφάνεια, β) από ταραχή νου, γ) από αναίδεια και δ) από έπαρση!…»<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">17.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. «Είπε ένας ερημίτης. Αν όσα χρωστάς σ` αυτήν την ζωή τα ξεπληρώσεις τότε σώζεσαι. Αν φας όμως και καμία παραπάνω, παίρνεις και κανένα φράγκο παραπάνω. Αν φάει κάποιος ξύλο άδικα, τότε έχει καθαρό μισθό. Πολλές φορές δηλαδή, ανθρώπους με πολλή καλή ζωή συμβαίνει να τους βρίσκουν τα χειρότερα. Εάν ο Θεός επιτρέπει, γιατί επιτρέπει; Ας φέρω ένα καλό παράδειγμα. Είναι μια πολλή καλή οικογένεια. Και ο άνδρας πολύ καλός και η γυναίκα πολύ καλή και τα παιδάκια πολύ καλά.Όλοι εκκλησιάζονται, κοινωνούνκ.λ.π. Για μια στιγμή περνά ένας μεθυσμένος ή τρελός, χτυπάει την οικογενειάρχη και τον σκοτώνει. Στα καλά καθούμενα.Μετά, όσοι άνθρωποι είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, λένε. Για δες τον. Βλέπετε; Πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι για αυτό το έπαθε. Αυτό είναι αναίδεια. Επιτρέπει ο Θεός να παθαίνουν και άνθρωποι χωρίς να φταίνε καθόλου, για να δίνει την ευκαιρία στους τελείους αναιδείς να λένε, ότι είπε και ο καλός ληστής. Τι βλέπουμε στους δυο ληστές; Ο ένας έβρισε τον Χριστό, αν είσαι Θεός κατέβα κάτω κ.λ.π. λέει ο άλλος. Δεν φοβάσαι τον Θεό; Εμείς δικαίως ταλαιπωρούμαστε. Ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα. Δεν φοβάσαι τον θεό; Δηλαδή, για να δώσει ο Θεός την ευκαιρία στους αναιδείς να συνέλθουν, επιτρέπει να πάθουν μερικοί, χωρίς να φταίνε».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">18.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ: Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος: Υπάρχουν μητέρες που, αν διαπιστωθή κατά την εγκυμοσύνη ότι το παιδάκι που θα γεννήσουν θα είναι ανάπηρο ή διανοητικά καθυστερημένο, κάνουν έκτρωση και το σκοτώνουν. Δεν σκέφτονται ότι και αυτό έχει ψυχή. Πόσοι πατέρες έρχονται και μου λένε: «Το δικό μου το παιδί να είναι σπαστικό; Γιατί να το κάνη έτσι ο Θεός; Δεν μπορώ να το αντέξω». Πόση αναίδεια προς τον Θεό έχει αυτή η αντιμετώπιση, πόσο πείσμα, πόσο εγωισμό. Αυτοί, να τους βοηθήση ο Θεός, να γίνουν χειρότεροι. Κάποτε ήρθε στο Καλύβι με τον πατέρα του ένας φοιτητής που είχε πάθει το μυαλό του από λογισμούς και του είχαν κάνει ηλεκτροσόκ. Το καημένο είχε στριμωχθή πολύ από το σπίτι του. Είχε και μια ευλάβεια! Έκανε μετάνοιες και χτυπούσε το κεφάλι του κάτω στο χώμα. «Μήπως λυπηθή το χώμα ο Θεός, έλεγε, και λυπηθή και εμένα που το χτύπησα». Δηλαδή μήπως λυπηθή ο Θεός το χώμα που πόνεσε από το δικό του χτύπημα και λυπηθή κι εκείνον. Μου έκανε εντύπωση! Αισθανόταν τον εαυτό του ανάξιο. Όποτε ζοριζόταν, ερχόταν στο Όρος. Του τακτοποιούσα τους λογισμούς, περνούσε έναν-δυο μήνες καλά και ύστερα πάλι τα ίδια. Ο πατέρας του δεν ήθελε να βλέπουν οι γνωστοί τους το παιδί, γιατί θιγόταν η υπόληψή του. Υπέφερε από τον εγωισμό του. «Εκτίθεμαι στον κόσμο με τον γιο μου», μου είπε. Μόλις το ακούει το παιδί, του λέει: «Βρε, να ταπεινωθής. Εγώ είμαι τρελός και κινούμαι άνετα. Θα με βάλης σε καλούπια; Να ξέρης ότι έχεις ένα τρελό παιδί και να κινήσαι άνετα. Ο μόνος είσαι που έχεις τρελό παιδί;» Σκέφθηκα: «Ποιος είναι τώρα από τους δυο τρελός;».Βλέπετε που οδηγεί πολλές φορές ο εγωισμός; Να θέλη ο πατέρας ακόμη και την καταστροφή του παιδιού του! Και στον κόσμο όταν ήμουν, γνώριζα έναν καθυστερημένο διανοητικά, που οι συγγενείς του, όταν πήγαιναν κάπου με καμιά συντροφιά, δεν τον έπαιρναν μαζί τους, για να μη ντροπιασθούν! Και εμένα με κορόιδευαν, επειδή καταδεχόμουν να συζητάω μαζί του. Εγώ όμως τον είχα σε καλύτερη θέση στην καρδιά μου από ό,τι εκείνους».Ἡ ἀναίδεια εἶναι δαιμονική ἰδιότητα καί κυοφορεῖ τήν ἀναλγησία καί τήν ἀμετανοησία (π. Παΐσιος).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">19.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ: Ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος: Και δίκαιο να έχη κανείς, όταν πάη να δικαιώση τον εαυτό του, πάλι ανάπαυση δεν έχει, πόσο μάλλον να μην έχη δίκαιο και να δικαιολογεί την πτώση του με αναιδέστατο τρόπο. Γι αυτό, όσο μπορούμε, να προσέχουμε την αναίδεια και την περιφρόνηση όχι μόνον προς τα θεία αλλά και προς τον πλησίον μας, διότι είναι εικόνα Θεού. Οι αναιδείς άνθρωποι βρίσκονται στο πρώτο στάδιο της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που περιφρονούν τα θεία βρίσκονται στο δεύτερο, και στο τρίτο βρίσκεται ο διάβολος».Ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ στό ἀνθρώπινο πρόσωπο εἶναι ἔλλειψη σεβασμοῦ στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Βρίζοντας τόν συνάνθρωπο, βρίζουμε τό Θεό, τό Ἅγιο Πνεῦμα πού ἔχει μέσα του.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">20.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΝ ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ. ΑΥΤΟ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ. ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ (ΛΟΓΟΣ ΙΕ΄ ΠΕΡΙ ΑΓΝΕΙΑΣ):. Όσοι δεν εδοκίμασαν τον πόλεμο πού προανέφερα(δηλ. τῆς σάρκας) είναι μακάριοι. Ας παρακαλούμε ώστε να σωθούμε για πάντα από την δοκιμή του, διότι εκείνοι πού εγλύστρησαν μέσα σ΄ αυτόν τον βόθρο, πέφτουν πολύ μακρυά από όσους ανεβαίνουν και κατεβαίνουν την ουρανοδρόμο κλίμακα∙ και για να σηκωθούν έχουν ανάγκη από πολλούς ιδρώτες και αυστηρότατη νηστεία.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">21.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΑΝΑΙΔΕΙΑ: ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΚΑΛΗ ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΙΡΟΥΣ ΟΙΚΤΙΡΜΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ. ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ (ΛΟΓΟΣ Ε ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ) ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ ΣΤΗΝ «ΦΥΛΑΚΗ»:«...πολλές φορές και μεταξύ τους (οἱ ἅγιοι κατάδικοι) απορούσαν και έλεγαν: «Άραγε, αδελφοί, κατορθώνομε τίποτε; Άραγε επιτυγχάνωμε αυτό πού ζητούμε; Άραγε μας δέχεται πάλι ο Θεός; Άραγε μας ανοίγει την θύρα»; Και οι άλλοι απαντούσαν:-«Ποιος ξέρει -όπως το είπαν οι αδελφοί μας οι Νινευίτες- μήπως μεταμεληθή ο Κύριος και μας λυτρώση από την μεγάλη έστω τιμωρία; (Ιωνά γ΄ 9). Εμείς όμως ας πράξωμε ό,τι εξαρτάται από εμάς. Και αν μέν μας ανοίξη, πολύ καλά, ειδεμή «ευλογητός Κύριος ο Θεός», ο οποίος δίκαια μας έκλεισε έξω. Πλήν όμως ας επιμείνωμε κτυπώντας μέχρι το τέλος της ζωής μας, και ίσως, βλέποντας την πολλή μας αναίδεια και επιμονή, μας ανοίξη ο Αγαθός». Ἄς εκβιάσουμε κατά κάποιον τρόπο, τον μακρόθυμο Κύριο Μας, όπως η πτωχή χήρα με την επαινετή αναίδεια, χωρίς να «εκκακούμεν» και αυτό φανερώνει ότι «πνεύματι περιπατούμεν» και δεν προσέχουμε στις σαρκικές επιθυμίες.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">22.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΣΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η «ΕΠΑΙΝΕΤΗ ΑΝΑΙΔΕΙΑ». Λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης στήν Κλίμακα(λόγος 25<sup>ος</sup> Περί Ταπεινοφροσύνης):« . Άλλο είναι η συντριβή και άλλο η επίγνωσις και άλλο η ταπείνωσις. Η συντριβή είναι γέννημα κάποιας πτώσεως, διότι εκείνος που πίπτει συντρίβεται και ίσταται στην προσευχή χωρίς παρρησία και με επαινετή αναίδεια, ακουμπώντας σαν τσακισμένος στην ράβδο της ελπίδος και αποδιώκοντας με αυτή τον κύνα της απογνώσεως.Επίγνωσις είναι η ορθή γνώσις των μέτρων, στα οποία ευρισκόμαστε, καθώς και η αδιάκοπη μνήμη των μικρών σφαλμάτων.Ταπείνωσις είναι η νοερά διδασκαλία του Χριστού, η οποία φυλάσσεται από όσους την αξιώθηκαν στους μυστικούς θαλάμους της ψυχής, και δεν μπορεί να εκφρασθή με λόγια.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">23.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ (ΑΙΔΩΣ) ΝΤΡΟΠΗ. ΜΑΣ ΤΗΝ ΒΑΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΕΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. Σχετικά γράφει στο Γεροντικό:<span style="color: maroon; letter-spacing: 2pt;"> </span> Επισκεφθήκαμε κάποτε έναν από τους πατέρες και τον ρωτήσαμε: «Αν κάποιος, πού πειράζεται από έναν λογισμό και βλέπει ότι νικιέται, διαβάζει συχνά-πυκνά όσα είπαν οι πατέρες για το λογισμό αυτό και προσπαθεί να τα εφαρμόσει, χωρίς όμως να το κατορθώνει απόλυτα, τι είναι προτιμότερο, να φανερώσει σε κάποιον από τους πατέρες το λογισμό του ή να προσπαθήσει μόνος του να εφαρμόσει όσα διάβασε και να περιοριστεί στην πληροφορία της δικής του συνειδήσεως»; -«Έχει υποχρέωση», απάντησε ο γέροντας, «να φανερώσει το λογισμό του σε άνθρωπο πού θα μπορέσει να τον ωφελήσει, και να μη βασιστεί μόνο στον εαυτό του. Γιατί δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει τον εαυτό του, όταν μάλιστα ταλαιπωρείται από τα πάθη. Να τι συνέβη σε μένα όταν ήμουνα νέος: Είχα ένα ψυχικό πάθος πού με νικούσε. Ακούγοντας λοιπόν ότι ο αββάς Ζήνων είχε θεραπεύσει πολλούς, πού ήταν σε παρόμοια κατάσταση, αποφάσισα να πάω και να του μιλήσω. Ο σατανάς όμως με εμπόδιζε, βάζοντάς μου τη σκέψη: «Αφού ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, εφάρμοσε όσα διαβάζεις, γιατί να πας και να ενοχλήσεις το γέροντα;» Κάθε φορά που αποφάσιζα, ωστόσο, να επισκεφθώ το γέροντα και να του μιλήσω, ο πόλεμος του πάθους υποχωρούσε, με τέχνασμα του πονηρού, για να μην πάω. Και όταν έπαιρνα την απόφαση να μην πάω, κυριευόμουνα πάλι από το πάθος. Σ΄ αυτή την παγίδα μ΄ έριχνε πολύ καιρό ο εχθρός, πού δεν ήθελε να φανερώσω το πάθος στο γέροντα. Αλλά και πολλές φορές, που πήγα αποφασισμένος να του πω το λογισμό μου, ο εχθρός δεν με άφηνε, γεννώντας μέσα στη καρδιά μου ντροπή και λέγοντάς μου μυστικά: «Αφού ξέρεις πως πρέπει να θεραπευθείς, τι χρειάζεται να μιλήσεις σε κάποιον σχετικά; Άλλωστε εσύ δεν αδιαφορείς για τον εαυτό σου. Ξέρεις τι είπαν οι Πατέρες». Αυτά μου έβαζε στο νου ο αντίπαλος, για να μη φανερώσω το πάθος στο γιατρό και θεραπευθώ. Ο γέροντας, από την άλλη μεριά, ενώ καταλάβαινε ότι είχα λογισμούς, δεν μου έκανε παρατήρηση, περιμένοντας να τους φανερώσω ο ίδιος. Με δίδασκε μόνο για τον σωστό τρόπο ζωής, και με άφηνε να φύγω. Κάποτε όμως, γεμάτος θλίψη, είπα μέσα μου: «Ως πότε, ταλαίπωρη ψυχή μου, δεν θα θέλεις να γιατρευθείς; Άλλοι έρχονται στο γέροντα από μακριά και θεραπεύονται, κι εσύ δεν ντρέπεσαι, να έχεις κοντά σου το γιατρό και να μη γίνεσαι καλά;» Ζεστάθηκε έτσι η καρδιά μου και είπα μέσα μου: «Ας πάω στο γέροντα, κι αν δεν βρω κανέναν (άλλον) εκεί, θα καταλάβω πως είναι θέλημα Θεού να του αποκαλύψω το λογισμό μου». Πράγματι, πήγα και δεν βρήκα κανέναν.Ο γέροντας, όπως συνήθιζε, με νουθέτησε γύρω από τη σωτηρία της ψυχής και για το πώς θα καθαρθεί κανείς απ΄ τους ρυπαρούς λογισμούς. Εγώ από ντροπή δεν του φανέρωσα πάλι τίποτα, κι <span style="letter-spacing: -0.2pt;">ετοιμαζόμουνα να φύγω. Σηκώθηκε, έκανε ευχή και με ξεπροβόδιζε, βαδίζοντας μπροστά μου, ως την εξώπορτα.</span> Τον ακολουθούσα από κοντά, ενώ με βασάνιζαν οι λογισμοί: Να μιλήσω ή να μη μιλήσω στο γέροντα; Εκείνος στράφηκε, είδε πόσο βασανιζόμουν από τους λογισμούς, με χτύπησε στο στήθος και μου είπε: «Τι έχεις; Άνθρωπος είμαι κι εγώ!». Μόλις είπε αυτά τα λόγια, νόμισα πώς η καρδιά μου ανοίχτηκε. Πέφτω με το πρόσωπο στα πόδια του, παρακαλώντας τον με δάκρυα: «Ελέησέ με!». -«Τι έχεις;», μου λέει ο γέροντας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt;"><span style="font-size: large;">-«Δεν ξέρεις τι έχω;», αποκρίθηκα.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">-«Εσύ πρέπει να το πεις!», είπε εκείνος. Τότε λοιπόν, με πολλή ντροπή, του εξομολογήθηκα το πάθος μου. Και μου λέει: -«Γιατί ντρεπόσουνα να μου το πεις τόσον καιρό; Δεν είμαι κι εγώ άνθρωπος; Θέλεις λοιπόν να σου φανερώσω αυτό που ξέρω; Δεν έχεις ήδη τρία χρόνια, που έρχεσαι εδώ μ΄ αυτούς τους λογισμούς, και δεν τους αναφέρεις»; Το ομολόγησα, κι έπεσα πάλι μπροστά του, παρακαλώντας τον:-«Ελέησέ με, για τον Κύριο!».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">-«Πήγαινε», μου είπε, «μην παραμελείς την προσευχή σου και μην κατακρίνεις κανέναν».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Πήγα πράγματι στο κελί μου και αφοσιώθηκα με επιμέλεια στην προσευχή μου. Με τη χάρη του Χριστού και τις ευχές του γέροντα, ποτέ πιά δεν ενοχλήθηκα από το πάθος εκείνο.Γιαυτό:<span style="letter-spacing: 2pt;">δέν πρέπει νά</span> εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του σε τίποτε, αλλά για όλα να συμβουλεύεται τους διακριτικούς πατέρες και να εξομολογείται καθαρά τα μυστικά της καρδιάς του<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">24.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΝΤΡΟΠΗ (ΑΙΣΧΟΣ) ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΜΑΡΤΑΝΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΕΙΣ.Νά τί λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος στό λόγο του «Περί Μετανοίας»: «Nτροπή να νιώθεις όταν αμαρτάνεις, μη ντρέπεσαι όταν μετανοείς. Kοίταξε τί σου έκανε ο διάβολος. Yπάρχουν δύο πράγματα- η αμαρτία και η μετάνοια. H αμαρτία είναι τραύμα- η μετάνοια φάρμακο. Όπως ακριβώς για τά σώματα υπάρχουν φάρμακα και τραύματα, το ίδιο και γιά την ψυχή- υπάρχουν τα αμαρτήματα και η μετάνοια. H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή- η μετάνοια έχει το θάρρος και τήν παρρησία. Θέλω να με ακούσεις, σε παρακαλώ, με προσοχή, μήπως και δεν αντιληφθείς πώς είναι η τάξη των πραγμάτων, και χάσεις έτσι την ωφέλεια. Πρόσεξε τί θα πώ! Yπάρχει το τραύμα- υπάρχει και τό φάρμακο. Yπάρχει η αμαρτία- υπάρχει και η μετάνοια. Tο τραύμα είναι η αμαρτία- το φάρμακο η μετάνοια. Στο τραύμα υπάρχει πύον και μόλυνση- υπάρχει ντροπή- υπάρχει χλεύη. Στη μετάνοια υπάρχει παρρησία- το φάρμακο η δύναμη να καθαρίζει αυτό που έχει μολυνθεί. Στην αμαρτία υπάρχει μόλυνση- υπάρχει ελευθερία- υπάρχει καθαρισμός του αμαρτήματος. Παρακολούθησε με προσοχή τα λόγια μου! Mετά την αμαρτία έρχεται η ντροπή- μετά τη μετάνοια ακολουθεί το θάρρος και η παρρησία. Έδωσες προσοχή σ' αυτό που είπα; Aυτή την τάξη των πραγμάτων την αντέστρεψε ο διάβολος, και έδωσε στην αμαρτία παρρησία, και στη μετάνοια έδωσε ντροπή.<br />
Δεν πρόκειται να φύγω από κοντά σας- θα μείνω ως αργά- μέχρι να σάς ξεκαθαρίσω αυτό το θέμα. Oφείλω να τηρήσω την υπόσχεση που έχω δώσει. Mου είναι αδύνατο ν' αφήσω ανοιχτό αυτό το θέμα και νά φύγω. Yπάρχει λοιπόν τραύμα- υπάρχει και φάρμακο. Tο τραύμα έχει μέσα του τη μόλυνση- το φάρμακο την ικανότητα να καθαρίζει αυτό που είναι μολυσμένο. Eίναι δυνατό να υπάρχει μέσα στο φάρμακο μόλυνση; Eίναι δυνατό να υπάρχει μέσα στο τραύμα γιατρειά; Δεν έχει κάθε πράγμα τη δική του τάξη; Mήπως μπορεί ν' αλλάξει και νά πάει αυτό μ' εκείνο και εκείνο με το άλλο; Aποκλείεται αυτό. Άς δούμε τώρα και τή φύση των αμαρτημάτων. H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή, και κλήρος της είναι η περιφρόνηση. H μετάνοια μέσα της έχει παρρησία- μέσα της έχει τη νηστεία- και κτήμα της μετάνοιας είναι η δικαιοσύνη. Γιατί, όπως λέει η Γραφή: «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για νά γίνεις δίκαιος» και «Όποιος ελέγχει πρώτος αυτός τον εαυτό του, είναι δίκαιος». Γνωρίζοντας, λοιπόν, ο διάβολος πώς η αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή κι αυτό μπορεί τον άνθρωπο που έλκεται από την αμαρτία να τον κρατήσει μακριά της- γνωρίζοντας από την άλλη πως η μετάνοια έχει την παρρησία και το θάρρος μέσα της και πως αυτό μπορεί να προσελκύσει στη μετάνοια αυτόν που θέλει να μετανοήσει, αντέστρεψε την τάξη των πραγμάτων κι έδωσε στη μετάνοια ντροπή, ενώ στην αμαρτία έδωσε το θάρρος και τήν παρρησία. Kι από που φαίνεται αυτό; Θα σου τό εξηγήσω. Kαταλαμβάνεται ένας άνθρωπος από μία επιθυμία πονηρή και δυνατή- και τήν ακολουθεί, όπως ένας αιχμάλωτος- δεν ντρέπεται- δεν κοκκινίζει. Πράττει την αμαρτία- ίχνος ντροπής πουθενά- δεν κοκκινίζει καθόλου. Όμως, για νά μετανοήσει, ντρέπεται. Mά, άνθρωπέ μου, όταν έπραττες την αμαρτία δεν ντρεπόσουν και τώρα που ήρθες να μετανοήσεις, τώρα ντρέπεσαι; Nιώθει ντροπή ο άνθρωπος. Nαί, το καταλαβαίνω. Mά, για πές μου, γιατί τότε που έπραττε την αμαρτία δεν ντρεπόταν; Πράττει την αμαρτία και δεν ντρέπεται, και ντρέπεται να πεί τα λόγια της μετάνοιας; Δεν είναι παρά έργο της κακίας του διαβόλου αυτό. Aυτός είναι που τή στιγμή της αμαρτίας εμποδίζει τον άνθρωπο να αισθανθεί ντροπή, και τόν αφήνει έτσι εκτεθειμένο απέναντι στην αμαρτία- γιατί γνωρίζει ότι, αν νιώσει ο άνθρωπος ντροπή, θα φύγει μακριά από την αμαρτία. Tη στιγμή πάλι της μετάνοιας κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ντροπή- γιατί γνωρίζει ότι αυτός που αισθάνεται ντροπή, δεν φθάνει στη μετάνοια. Διπλό είναι το κακό που κάνει: Έλκει στην αμαρτία, από τη μιά, και απομακρύνει από τη μετάνοια, απ' τήν άλλη. Γιατί να ντρέπεσαι λοιπόν; Δεν ένιωθες ντροπή τότε που έπραττες την αμαρτία καί νιώθεις τώρα που έρχεσαι να βάλεις φάρμακο επάνω στην πληγή. Tώρα που απαλλάσσεσαι από την αμαρτία, τώρα ντρέπεσαι; Όφειλες τότε να αισθάνεσαι ντροπή- έπρεπε τότε να ντρεπόσουν- τότε, όταν έπραττες την αμαρτία. Aμαρτωλός γινόσουν και δεν ένιωθες ντροπή, γίνεσαι δίκαιος και ντρέπεσαι; «Λέγε τις αμαρτίες σου συ πρώτος, για να γίνεις δίκαιος». Ώ μέγεθος φιλανθρωπίας του Kυρίου! Δεν είπε «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για να μην τιμωρηθείς», αλλά «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για να γίνεις δίκαιος». Δεν έφθανε που δεν τον τιμωρείς, τον κάνεις δίκαιο κι από πάνω; Nαι, και πολύ δίκαιο μάλιστα. Πρόσεξε ακριβώς αυτά τα λόγια! Λέει: Tον κάνω δίκαιο αυτόν που θα μετανοήσει. Θέλεις να μάθεις και σε ποιά περίπτωση το έκανε αυτό; Tότε με τον ληστή. Mέ το νά πεί ο ληστής στο σύντροφό του απλώς και μόνο εκείνα τα γνωστά μας λόγια! «Mα ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ; Kι εμείς δίκαια βέβαια- έχουμε μία τιμωρία όπως μάς αξίζει, για όλα όσα κάναμε»- την ίδια εκείνη τη στιγμή του λέει ο Σωτήρας: «Σήμερα κιόλας μαζί μου θα είσαι στον παράδεισο». Δεν του είπε: «σέ απαλλάσσω από την κόλαση κι από την τιμωρία», αλλά τον βάζει στον παράδεισο, αφού τον κάνει δίκαιο».<b><o:p></o:p></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">25.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>ΟΙ ΑΝΑΙΔΕΙΣ ΘΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥΣ. Γράφει ὁ ὅσιος Νήφων στό ὅραμα του γιά τήν Μέλλουσα Κρίση: «(Μιλάει ὁ Κύριος:) Ήρθα κι έρχομαι. Όποιος έχει τη δύναμη ας με αντιμετωπίσει. Αλλά ουαί κι αλλοίμονο σ’ αυτόν που όντας αμαρτωλός θα πέσει στα χέρια μου! Γιατί καθένας θα εμφανισθεί ενώπιόν μου γυμνός και τετραχηλισμένος. Πού θα τολμήσει να φανερωθεί τότε η αναίδεια των αμαρτωλών; Πώς θ’ αντικρίσουν το πρόσωπό μου; Πού θα βάλουν τη ντροπή τους; Θα καταισχυνθούν μπροστά στις άχραντες Δυνάμεις μου».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;"><span style="letter-spacing: 3pt;">26.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span>Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΣΥΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΔΩ. Λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος:« Η αγάπη του Θεού είναι από τη φύση της θερμή. Και όταν πέσει σε κάποιον με υπερβολή, κάνει εκείνη την ψυχή εκστατική. Γι΄ αυτό και η καρδιά εκείνου που την αισθάνθηκε δεν μπορεί να τη δεχθεί μέσα του και να την αντέξει, αλλά ανάλογα με την ποιότητα που τον επισκίασε, φαίνεται απάνω του μια ασυνήθιστη αλλοίωση. Και αυτά είναι τα αισθητά σημεία αυτής της αλλοίωσης:Το πρόσωπό του ανθρώπου γίνεται κόκκινο σαν τη φωτιά και χαρούμενο, και το σώμα του θερμαίνεται. Φεύγει απ΄ αυτόν ο φόβος και η συστολή («αιδώς»), και γίνεται εκστατικός. Και η δύναμη πού συμμαζεύει το νου χάνεται, και έρχεται σε κατάσταση εξωλογική («έκφρων»). Το φοβερό θάνατο για χαρά τον περνάει και ποτέ του ο νους του δε σταματάει να βλέπει και να στοχάζεται τα ουράνια.»<span style="color: maroon; letter-spacing: 3pt;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 45pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-size: large;">27.<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span>Συμπέρασμα: «Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ἀπό τήν ἀναίδεια διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Αὐτοῦ Μητρός καί πάντων Του τῶν Ἁγίων. Ἀμήν!<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-left: 27pt; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br />
<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;">ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><o:p>Πηγή εἰκόνας:</o:p></span></div>http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRJHUzwOgfU2DldlC2zmoAVmdxnOI2mhbk-BdFSQPR_Bh9limM&t=1&h=199&w=140&usg=__lq4I1N6NcFWhlPWEonolUIvm3I4=Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-90371907380413133942010-07-29T13:08:00.000+03:002010-07-29T13:08:09.879+03:00ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ(ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ)(MP3)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:vBpo5DP9ig5sDM:l" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:vBpo5DP9ig5sDM:l" /></a></div><embed allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" height="200" src="http://www.4shared.com/embed/225980357/1c2465fa" width="320"></embed><br />
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-08-08.<br />
Πηγή εἰκόνας:<br />
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:vBpo5DP9ig5sDM:lIeromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-823556183165623228.post-60711246708670217182010-07-29T12:52:00.000+03:002010-07-29T12:52:49.640+03:00ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.(ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ)<h3 class="post-title entry-title"> Ὅποιος θέλει νὰ σωθεί . Μικρὸς Ευεργετινός </h3><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjejqbFacMzf_QshTe2hOoCuE2ap65t6Yw2txUQ2lvO8sOqZ9JyPz4D0SNgKz9JP9u1CunrpaUtgXJvOXs4IgzmR9CYpMaMb_1ipFoufCWQ3dfwd0yMA2MUeFQob71adkm4wGkuaQw9Wla0/s1600/gerontes.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjejqbFacMzf_QshTe2hOoCuE2ap65t6Yw2txUQ2lvO8sOqZ9JyPz4D0SNgKz9JP9u1CunrpaUtgXJvOXs4IgzmR9CYpMaMb_1ipFoufCWQ3dfwd0yMA2MUeFQob71adkm4wGkuaQw9Wla0/s320/gerontes.jpg" /></a></div>Ὁ ἀββᾶς Παλλάδιος εἶπε:<br />
<br />
- Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγωνίζεται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἢ νὰ μαθαίνει σωστὰ ὅσα δὲν ξέρει ἢ νὰ διδάσκει μὲ σαφήνεια ὅσα ἔμαθε. Ἂν δὲν θέλει νὰ κάνει τίποτε ἀπὸ τὰ δυό, τότε δὲν εἶναι καλά. Γιατὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποστασίας βρίσκεται στὴν ἔλλειψη τῆς διδαχῆς καὶ στὴν ἀνορεξία τοῦ θείου λόγου, ποὺ τὸν πεινάει πάντα ἡ φιλόθεη ψυχή.<br />
***<br />
<br />
Εἶπε πάλι ὁ ἀββᾶς Παλλάδιος:<br />
<br />
- Περισσότερο κι ἀπὸ παράθυρο φωτεινό, πρέπει νὰ κυνηγάει κανεὶς τὶς συναναστροφὲς ἐνάρετων ἀνθρώπων, γιατὶ μὲ τὴ βοήθειά τους θὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὴν καρδιά του σὰν ἕνα καθαρογραμμένο βιβλίο καί, συγκρίνοντας τὴ ζωή του μὲ τὴ ζωὴ ἐκείνων, νὰ διαπιστώσει τὴ δική του ρᾳθυμία ἢ ἐπιμέλεια. Γιατὶ στοὺς ἐνάρετους ὑπάρχουν πολλά, καὶ ἐξωτερικὰ ἀκόμα στοιχεῖα, ποὺ φανερώνουν τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους: τὸ χρῶμα, ποὺ ἁπλώνεται στὸ πρόσωπο μὲ τὴ θεάρεστη πολιτεία, ὁ τρόπος τῆς ἐνδυμασίας, ἡ ἁπλότητα τοῦ ἤθους, ἡ σεμνότητα στὰ λόγια, τὸ ἀπέριττο στὶς λέξεις, ἡ σύνεση στὶς σκέψεις, ἡ προσοχὴ στὶς ἐκδηλώσεις. Ὅλα τοῦτα ὠφελοῦν ὑπερβολικὰ ὅσους τὰ παρατηροῦν, καὶ ἀποτυπώνουν στὶς ψυχές <br />
τους ἀναλλοίωτα πρότυπα ἀρετῆς.<br />
***<br />
<br />
Ἕνας γέροντας - διηγήθηκε ὁ ἀββᾶς Κασσιανὸς - ποὺ ἀσκήτευε στὴν ἔρημο, παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ <br />
<a href="" name="more"></a>τοῦ δώσει τοῦτο τὸ χάρισμα: Ὅταν γίνεται πνευματικὴ συζήτηση, νὰ μὴ νυστάζει ποτέ, ὅταν ὅμως κανεὶς ἀργολογεῖ ἢ κατακρίνει, τότε νὰ τὸν παίρνει ὁ ὕπνος, γιὰ νὰ μὴ μολύνονται τ᾿ αὐτιά του μὲ τέτοιο δηλητήριο. Καὶ πραγματικά, τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε.<a name='more'></a><br />
<br />
Ἔλεγε λοιπὸν αὐτὸς ὁ γέροντας, πὼς ὁ διάβολος εἶναι θιασώτης τῆς ἀργολογίας καὶ ἀντίπαλος κάθε πνευματικῆς διδαχῆς.<br />
<br />
Ἐπιβεβαίωνε μάλιστα τὸ λόγο του μὲ τοῦτο τὸ παράδειγμα:<br />
<br />
- Μιὰ φορά, καθὼς μιλοῦσα γιὰ ψυχωφελῆ ζητήματα σὲ κάποιους ἀδελφούς, τόσο πολὺ νύσταξαν, ποὺ δὲν μποροῦσαν οὔτε τὰ βλέφαρά τους νὰ κουνήσουν. Κι ἐγὼ τότε, θέλοντας νὰ φανερώσω πὼς αὐτὸ συμβαίνει ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια, ἄρχισα ν᾿ ἀργολογῶ. Στὴ στιγμὴ ξενύσταξαν κι ἔγιναν ὁλόχαροι! Ἀναστέναξα καὶ τοὺς εἶπα: «Δέστε, ἀδελφοί μου! Ὅσο μιλούσαμε γιὰ οὐράνια πράγματα, τὰ μάτια ὅλων σας τὰ ἔκλεινε ὁ ὕπνος. Μόλις ὅμως ἀκούστηκαν λόγια μάταια, ὅλοι ξενυστάξατε καὶ ἀκούγατε πρόθυμα. Σὰς παρακαλῶ λοιπόν, ἀδελφοί, νὰ συναισθανθεῖτε τὴν ἐνέργεια τοῦ πονηροῦ δαίμονα, κι ἔτσι νὰ εἶστε προσεκτικοὶ καὶ νὰ φυλάγεστε ἀπὸ τὸ νυσταγμό, κάθε φορὰ ποὺ κάνετε ἢ ἀκοῦτε κάτι πνευματικό».<br />
***<br />
<br />
Τρεῖς πατέρες εἶχαν τὴ συνήθεια νὰ πηγαίνουν κάθε χρόνο στὸν μακάριο Ἀντώνιο. Ἀπ᾿ αὐτοὺς οἱ δυὸ τοῦ ἔκαναν διάφορες ἐρωτήσεις γιὰ τοὺς λογισμοὺς καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Ὁ τρίτος ὅμως σώπαινε καὶ δὲν ρωτοῦσε τίποτα. Ἀφοῦ λοιπὸν ἦρθαν πολλὲς φορὲς καὶ ὁ ἀδελφὸς ἐκεῖνος ἔτσι πάντα σώπαινε, μὴ ρωτώντας τὸ παραμικρό, τοῦ λέει κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος:<br />
<br />
- Μὰ τόσον καιρὸ ἔχεις ποὺ ἔρχεσαι ἐδῶ, καὶ δὲν μὲ ρωτᾷς τίποτα;<br />
<br />
Ἐκεῖνος τότε ἀποκρίθηκε:<br />
<br />
- Μοῦ φτάνει μόνο ποὺ σὲ βλέπω, πάτερ.<br />
***<br />
<br />
Ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Παφνούτιος, ὅτι ὅσο ζοῦσαν οἱ γέροντες, ποὺ ἔμεναν δώδεκα μίλια μακριὰ ἀπὸ τὸ κελί του, πήγαινε καὶ τοὺς συναντοῦσε δυὸ φορὲς τὸ μήνα. Τοὺς φανέρωνε κάθε λογισμό του. Κι ἐκεῖνοι δὲν τοῦ ἔλεγαν τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο τοῦτο:<br />
<br />
«Ὅπου κι ἂν βρεθεῖς, μὴ λογαριάζεις τὸν ἑαυτό σου, καὶ θὰ ἔχεις ἀνάπαυση».<br />
<br />
Διηγήθηκαν γιὰ ἕνα γέροντα, ὅτι νήστεψε ἑβδομήντα ἑβδομάδες, τρώγοντας μόνο μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα, καὶ παρακαλώντας στὸ διάστημα αὐτὸ τὸ Θεὸ νὰ τοῦ φανερώσει τὴ σημασία ἑνὸς χωρίου τῆς Γραφῆς. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν τοῦ τὴν ἀποκάλυψε.<br />
<br />
Λέει τότε μέσα του:<br />
<br />
«Νά, τόσους κόπους ἔκανα, καὶ τίποτα δὲν κατόρθωσα. Ἂς πάω λοιπὸν στὸν ἀδελφό μου καὶ ἂς τὸν ρωτήσω».<br />
<br />
Φεύγοντας ὅμως, καθὼς ἔκλεινε πίσω τοῦ τὴν πόρτα, ἔστειλε ὁ Κύριος ἕναν ἄγγελο, ποὺ τοῦ εἶπε:<br />
<br />
- Οἱ ἑβδομήντα ἑβδομάδες τῆς νηστείας σου δὲν ἔφτασαν στὸ Θεό.<br />
<br />
Ὅταν ὅμως ταπεινώθηκες καὶ κίνησες νὰ πᾶς στὸν ἀδελφό σου, Ἐκεῖνος μ᾿ ἔστειλε γιὰ νὰ σοῦ ἐξηγήσω τὸ ρητό.<br />
<br />
Καὶ ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε γιὰ τὴ σημασία τοῦ χωρίου ποὺ ζητοῦσε, ἀναχώρησε.<br />
***<br />
<br />
Εἶπε κάποιος γέροντας:<br />
<br />
- Αὐτὸς ποὺ μπαίνει σὲ ἀρωματοπωλεῖο, κι ἂν ἀκόμα δὲν ἀγοράσει τίποτα, παίρνει πάντως ἐπάνω του κάποια εὐωδία. Ἔτσι συμβαίνει καὶ μ᾿ αὐτὸν ποὺ ἐπισκέπτεται τοὺς πατέρες. Ἂν θελήσει νὰ ἐργαστεῖ πνευματικά, τοῦ δείχνουν τὸ δρόμο τῆς ταπεινώσεως, ποὺ τὸν προστατεύει σὰν τεῖχος ἀπὸ τὶς ἐπιδρομὲς τῶν δαιμόνων.<br />
***<br />
<br />
Πῆγε κάποτε στὸν Ἀββᾶ Φήλικα ἕνας ἀδελφός, ἔχοντας μαζί του καὶ μερικοὺς κοσμικούς. Παρακάλεσε λοιπὸν τὸν Ἀββᾶ νὰ τοὺς πεῖ ὠφέλιμο λόγο. Ὁ γέροντας ὅμως σώπαινε. Ὁ ἀδελφὸς συνέχισε νὰ τὸν παρακαλεῖ ὥρα πολλή, ὁπότε ἐκεῖνος τοὺς εἶπε:<br />
<br />
- Θέλετε ν᾿ ἀκούσετε ψυχωφελῆ λόγο;<br />
<br />
- Ναί, Ἀββᾶ, ἀποκρίθηκαν.<br />
<br />
- Δὲν ὑπάρχει πιὰ λόγος, εἶπε ὁ γέροντας. Γιατὶ ὅταν οἱ ἀδελφοὶ ρωτοῦσαν τοὺς γέροντες καὶ ἔκαναν ὅσα ἐκεῖνοι τοὺς συμβούλευαν, ὁ Θεὸς ἔδινε λόγο, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ ρωτοῦσαν. Τώρα ὅμως, ἐπειδὴ ρωτᾶνε ἀλλὰ δὲν ἐφαρμόζουν ὅσα ἀκοῦνε, πῆρε ὁ Θεὸς τὴ χάρη τοῦ λόγου ἀπὸ τοὺς γέροντες. Δὲν βρίσκουν πιὰ τί νὰ ποῦν, γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἐργάτης τῆς ἀρετῆς.<br />
<br />
Ὅταν τὸν ἄκουσαν οἱ ἐπισκέπτες, ἀναστέναξαν καὶ εἶπαν:<br />
<br />
- Προσευχήσου γιὰ μᾶς, Ἀββᾶ.<br />
http://anavaseis.blogspot.com/<br />
<a href="http://users.uoa.gr/%7Enektar/orthodoxy/gerontikon/mikros_eyergetinos.htm#06.03">nektarios.gr</a>Ieromonahos Savvashttp://www.blogger.com/profile/07952186916903484666noreply@blogger.com0