ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΗΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ; ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ. ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΚΕΦ. Α΄)

 Τό μεγαλύτερο καί τελειότερο κατόρθωμα, πού μπορεῖ νά πῆ ἤ νά συλλογισθῆ ὁ ἄνθρωπος, εἶναι τό νά πλησίαση στό Θεό καί νά ἑνωθεῖ μέ Αὐτόν. Λοιπόν, ἐάν ἐσύ, ἀγαπητέ μου ἐν Χριστῷ ἀναγνώστη, ἐπιθυμεῖς νά φθάσης σέ αὐτήν τήν κορυφή, πρῶτα πρέπει νά γνωρίσης, σέ τί συνίσταται (δηλ. ἀπό τί ἀποτελεῖται) ἡ πνευματική ζωή καί (τί εἶναι) ἡ χριστιανική τελειότητα[1].

Εἶναι πολλοί, πού λένε, πώς αὐτή ἡ ζωή (ἡ πνευματική καί χριστιανική) καί ἡ τελειότητα βρίσκεται στίς νηστεῖες, στίς ἀγρυπνίες, στίς γονυκλισίες, στίς χαμαικοιτίες (δηλ. στό νά κοιμᾶται κανείς στό πάτωμα) καί σέ ἄλλες παρόμοιες σκληραγωγίες τοῦ σώματος. Ἄλλοι πάλι λένε πώς βρίσκεται στίς πολλές προσευχές καί στίς μεγάλες ἀκολουθίες. Καί ἄλλοι πολλοί νομίζουν, ὅτι ἡ τελειότητα βρίσκεται ὁλόκληρη στή νοερά προσευχή, στή μοναξιά (δηλ. στό νά ζεῖ κανείς μόνος του ἡσυχάζοντας χωρίς συναναστροφές) καί στήν ἀναχώρησι, στή σιωπή καί στήν ἄσκηση μέ μέτρο καί κανόνα· δηλαδή, τό νά βαδίζουν σύμφωνα μέ ἕναν κανόνα καί μέ μέτρο, ὥστε νά μήν φτάνουν οὔτε σέ ὑπερβολές, οὔτε σέ ἐλλείψεις.

Οἱ ἀρετές ὅμως αὐτές, μόνες τους, δέν εἶναι αὐτό πού ζητᾶμε ὡς χριστιανική τελειότητα, ἀλλά εἶναι ἄλλοτε μέσα καί ὄργανα, γιά νά ἀπολαύση κάποιος τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ἄλλοτε πάλι εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος[2].

---

[1]Ἡ τελειότητα τῶν χριστιανῶν ἀπαιτεῖται σάν ἐντολή καί παραδίδεται στήν Καινή Διαθήκη γιατί λέγει ὁ Κύριος· «νά εἶσθε τέλειοι, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι καί ὁ Πατέρας Σας» (Ματθ. 5,48). Καί ὁ ἅγιος Παῦλος λέει: «Νά εἶστε ἄκακοι σάν τά νήπια, ἀλλά στήν φρόνηση νά εἶσθε τέλειοι» [«τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δέ φρεσί τέλειοι γίνεσθε» (Α΄ Κορινθ. 14,20)]· καί πάλι «νά εἶσθε τέλειοι καί νά ἐκπληρώνετε σέ ὅλα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ» (Κολοσ. 8,12). Καί πάλι· «Στήν τελειότητα ἄς ὁδηγούμαστε» (Ἑβρ. 6,1). Προανακηρύχθηκε αὐτή (δηλ. ἡ τελειότητα) σάν ἐντολή στήν Παλαιά Διαθήκη, γιατί λέει στούς Ἰουδαίους ὁ Θεός στό Δευτερονόμιο: «Νά εἶσαι τέλειος ἀπέναντι Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου» (18,18). Καί ὁ Δαβίδ διατάζει τά ἴδια στόν υἱό του, τόν Σολομῶντα. «Καί τώρα παιδί μου Σολομῶντα, νά γνωρίσης τόν Θεό τῶν πατέρων σου καί νά τόν ὑπηρετήσης μέ ὅλη σου τήν καρδιά καί τήν προθυμία τῆς ψυχῆς» (Α΄ Παραλ. 28,9). Συμπεραίνουμε λοιπόν, ὅτι ἀπαιτεῖ ὁ Θεός ἀπό ὅλους τούς χριστιανούς νά ἀσκοῦν καί νά εἶναι γεμάτοι ἀπό τήν τελειότητα, δηλαδή ζητάει ἀπό μᾶς ὁ Θεός, νά γίνουμε τέλειοι σέ ὅλες τίς ἀρετές.

[2] Ἡ τελειότητα εἶναι ὄχι οἱ ἀρετές ἤ οἱ πνευματικές ἀσκήσεις, ἀλλά ὁ Ἴδιος ὁ Θεός. Ἡ ἕνωση μαζί Του, δηλ. ἡ Θέωση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Προηγοῦνται α) ἡ κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη διά τῆς 1)ἀσκητικῆς-ἡσυχαστικῆς καί 2)μυστηριακῆς ζωῆς καί β) Ὁ φωτισμός τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς Θείας Χάριτος. Ἡ μετάφραση τοῦ κειμένου τοῦ Ἁγίου εἶναι τοῦ π. Βενεδίκτου Νεοσκητιώτου.