Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΑ

«Ἔλεγα πώς τή γλύτωσα, μά ἄσχημα τά νέα.

Βάπτιση μοῦ ἑτοιμάζουνε μέ μπόλικη παρέα.

Μοῦ εἶπαν δέν εἶναι τίποτα, ὡραĩα θά περάσω.

Ρώτησα ὅμως κι ἔμαθα καί λέω νά τό σκάσω.

Καλά – καλά στά ψάλλουνε, σέ γδύνουν, σέ λαδώνουν

καί στό νερό σέ βάζουνε καί τό μαλλί σοῦ κόβουν.

Ὅλα αὐτά θά τά τραβήξω τήν Κυριακή…

στίς 11.00 στόν Ἱερό Ναό….»

Τό παραπάνω κείμενο εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό ἤπια καί συνηθισμένα προσκλητήρια σέ βάπτιση νηπίου ἀπό ὀρθόδοξη, δυστυχῶς, οἰκογένεια. Ὑπάρχουν καί χειρότερα, τά ὁποĩα καταργοῦν τελείως κάθε αἴσθηση σοβαρότητας καί ἱερότητας τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος.

Ὑπάρχουν καί ἄλλα κείμενα προσκλήσεων σέ ἄλλα Μυστήρια, κυρίως τοῦ Γάμου. Ἔγραφε ἕνα, μιά φορά, περίπου τά ἑξῆς:

«Τί νά κάνουμε, ἐκεῖ πού φτάσαμε, δέ μποροῦμε νά κάνουμε πίσω.

Ἄν καί τό προσπαθήσαμε, ἐμεῖς οἱ δυό δέν χωρίζουμε μέ τίποτε.

Εἴπαμε νά σᾶς τό ποῦμε καί δημόσια…

Θά σᾶς περιμένουμε στήν Ἐκκλησία τάδε, ἡμέρα τάδε καί ὥρα τάδε…

Μή λείψετε! Θά χάσετε!..».

Δυστυχῶς χάσαμε κάθε ἀξιοπρέπεια! Κείμενα θλιβερά! Χωρίς ἐπίγνωση, μέ περισσή ἐπιπολαιότητα γραμμένα, γεμάτα ἀπό ἄγνοια τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, μέ βέβηλη ἀναφορά στά Ἅγια Μυστήρια καί ἔνοχη περιφρόνηση πρός τά τελούμενα καί τά ἀποτελέσματά τους. Κι ὅλα αὐτά χάριν ἐπιδείξεως καί πρωτοτυπίας, ἐντυπωσιασμοῦ καί γιά νά ξεχωρίσουμε ἀπό τούς ἄλλους. Γιά νά εἰσπράξουμε εὐμενῆ σχόλια τῆς κοσμικότατης περιγύρεως, ἡ ὁποία θά συνεχίσει μέ λόγο καί ἔνδυση καί μέσα στό ναό τό ἀνίερο ἔργο πού ἄρχισε τό προσκλητήριο.

Θά μπορούσαμε νά κάνουμε δυό – τρεῖς παρατηρήσεις.

Πρῶτα, εἶναι ἀλήθεια, ὅτι γίναμε τόσο ἐγωϊστές καί μωροφιλόδοξοι πού θέλουμε ἀκόμη καί στά πιό ἱερά πράγματα νά «κάνουμε τό κομμάτι μας». Ἀντί νά σοβαρευτοῦμε καί νά ἐμβαθύνουμε σέ στιγμές ἱερότατες, πού σημαδεύουν τή ζωή μας καί ἀποτελοῦν σταθμό μέ ἀσύλληπτες συνέπειες γιά τό ἐπίγειο καί τό αἰώνιο μέλλον μας, παίζουμε «ἐν οὐ παικτοίς» καί πέφτουμε στήν παγίδα τοῦ «φαίνεσθαι».

Δεύτερο, φαίνεται, ὅτι γίναμε τόσο ξένοι πρός τά ἐκκλησιαστικά δρώμενα καί τήν οὐσία τους, τόσο ψυχικά καί πνευματικά ἄσχετοι καί ἀδύναμοι, πού δέν τολμοῦμε, καί σιγά σιγά δέ θέλουμε, νά δοῦμε κατάματα τά μεγάλα θέματα καί Μυστήρια της πίστεώς μας. Μᾶς πέφτουν ἤ φαίνονται βαριά; Καί προσπαθοῦμε, γιά νά μή ἀναλάβουμε καθήκοντα μέ ἄσκηση καί μαθητεία, νά ἀποϊεροποιήσουμε τά ἱερά (ἱερές πράξεις, Μυστήρια, Ἀκολουθίες  καί τελετές) γιά νά τά κάνουμε πιό εὔκολα, πιό προσιτά, πιό κοινωνικά, πιό συνηθισμένα, πιό κοσμικά!

Κι ἕνα τρίτο, τρίτη παρατήρηση. Ἄγνοια «καί τῶν γονέων»! Πώς λέμε, «φτώχεια καί τῶν γονέων»… Ἴσως πρέπει νά ἐντατικοποιήσουμε τήν ποιμαντική καί τήν κατήχηση… Τό Βάπτισμα δέν εἶναι γιά τό ὄνομα τοῦ μωροῦ. Κάνουμε τό Νήπιο χριστιανό. Τό ντύνουμε μέ τόν Χριστό. Τό κάνουμε μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦ παρέχουμε τή δυνατότητα νά κοινωνεῖ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τό σώζουμε, γιά νά μή μᾶς πεθάνει «ἀσφράγιστον» (Μ. Βασίλειος). Καί ὁ Γάμος δέν εἶναι ἐπίδειξη πλούτου, κοινωνικῆς ἀποδοχῆς, κοσμικῆς ἐπιρροῆς καί δύναμης, χῶρος ἐπίδειξης ἐνδυμάτων καί σωμάτων ἤ συναντήσεως μελλονύμφων. Τό Μέγα αὐτό Μυστήριο κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο ἁρμόζει τούς δυό «εἰς σάρκα μίαν» καί δόθηκε ἀπό τόν Θεό, «εἰς βοήθειαν καί διαδοχήν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων». Καί τά δυό Μυστήρια τελοῦνται στήν ὥρα τῆς θείας Λατρείας. Μέ θεία Λειτουργία καί Θεία Κοινωνία. Αὐτά λέει τό Εὐαγγέλιο καί αὐτά ξέρει ἡ ὀρθόδοξη Πίστη μας. Καί ὁ Γάμος βέβαια γίνεται ἡμέρα Κυριακή. Πόσοι ὅμως τά γνωρίζουν αὐτά καί γιατί τόσο λίγοι τά γνωρίζουν;

Ἄς μή μιλήσουμε τώρα γιά τίς «μπομπονιέρες» μέ ὅλων τῶν εἰδῶν τά ζῶα καί τά «πετεινά τοῦ οὐρανοῦ», γιά τά κανόνια μέ τό  χαρτοπόλεμο, γιά τά μπαλόνια, γιά τά χρωματιστά ρύζια καί τά κουφέτα, γιά τά γεμάτα ἀπό προλήψεις καί δεισιδαιμονίες «ἔθιμα τοῦ λαοῦ μας», γιά τά νυφικά καί τά φωτογραφικά, γιά τά πρό καί τά μετά τά Μυστήρια πραγματοποιούμενα καί ἀκολουθούμενα «παρατράγουδα». Μέ μία λέξη:  Βεβήλωση καί Ἀσέβεια!

Κι ἕνα τελευταῖο. Τήν «σήμερον ἡμέραν» ἔφτασε ἡ Βάπτιση σέ ἔξοδα τό Γάμο καί πολλοί, καί ἐδῶ εἶναι τό θλιβερότατο, ἐπιλέγουν χάριν οἰκονομίας τόν πολιτικό γάμο, δηλαδή, τήν πορνογαμία, ἤ συνάπτουν γάμο γονέων καί βαφτίσια παιδιῶν μαζί, πράγμα δακρύβρεκτο ἤ, τό χειρότερο, ἀφήνουν τά  παιδιά τους ἀβάπτιστα, νά προχωροῦν σέ Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο… Ποιοί κανονίζουν τελικά τά τῶν Μυστηρίων; «Φαῦλος κύκλος» κοσμικότητας. Πάντως ἡ Ἐκκλησία, ἡ Πίστη καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὄχι!

Ὁπωσδήποτε θά γιορτάσουμε καί τό Γάμο καί τή Βάπτιση. Ὅσο καλύτερα μποροῦμε. Μέ «ἔνδυμα γάμου» καί «δεῖπνο μέγα». Μέ κόσμο πού θά συμπαρίσταται, θά εὔχεται καί προσεύχεται, θά χαίρει καί συγχαίρει. Ἐνώπιον Θεοῦ καί λαοῦ. Εἶναι μεγάλα Μυστήρια καί γεγονότα γιά μία οἰκογένεια. Δίνουμε φρικτές ὑποσχέσεις στό Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Ἀλλά ὄχι ὅμως κι ἔτσι! Νά μᾶς κλέβει ὁ πονηρός μέ τά κοσμικά τερτίπια τήν κατά Θεόν συγκίνηση καί τή συναίσθηση, τήν αἴσθηση, ἐνέργεια καί μεταμόρφωση τῆς θείας Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Νά προσέξουμε λοιπόν μή μᾶς ἀποδοκιμάσει ὁ Θεός, ἕνεκα ἀσεβείας! 

ΠΗΓΗ:  

http://sites.google.com/site/xrestia/Home/e-bebelose-ton-mysterion

ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: 

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX_Qkz6T_Y-SSW6WTyTh9clEUL3yM7k0Tt17bHCX7-gy0_wuhdWCxDOpLJ0zOCWaIzlXXdgfu59a2ckwyh5OW-CwBmzTbdQR7djE9-EE_lYz4mNsljny3pdiT7BO6T97VU9TFDMrnn5T0/s400/%CE%93%CE%91%CE%9C%CE%9F%CE%A3-%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%91.jpg