Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις
Μέρος ΣΤ΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
(Κυριακή τοῦ τυφλοῦ)
απομαγνητοφωνημένη ομιλία που θα ακούσετε εδώ
Μέρος Α΄ - Μέρος Β΄ - Μέρος Γ΄ - Μέρος Δ΄ - Μέρος Ε΄
Ὅσοι ὅμως ἔχουν λίγο φόβο Θεοῦ ἄς ἐπιδιώξουν μιά καθαρότητα, ἔστω θά 'λεγα στοιχειώδη. Ἀκόμη καί ἄν παρασύρθηκαν σ’ αὐτές τίς σχέσεις, τουλάχιστον ἄς ἐξομολογηθοῦν πρίν πᾶνε στό μυστήριο τοῦ γάμου. Ἄς πᾶνε μετανοιωμένοι, συντετριμμένοι. Σήμερα βλέπεις ταπείνωση; Πού νά δεῖς ταπείνωση. Πᾶμε ἐκεῖ καί κοκορευόμαστε σάν τά πετειναράκια. Στηνόμαστε μπροστά στήν κάμερα σάν νά εἴμαστε καί κάτι πολύ σπουδαῖο.
Ὅταν οἱ νέοι φτάσουν ἁγνοί ἤ τέλος πάντων μετανοημένοι, ἔχουν τίς προϋποθέσεις νά κατανοήσουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ τοῦ μυστικοῦ καί ἀχράντου γάμου ἱερουργός καί τοῦ σωματικοῦ νομοθέτης. Προσέξτε τώρα, ὁ γάμος εἶναι μυστικός, ἄχραντος καί σωματικός. Εἶναι ἕνα μυστήριο μέγα ὁ γά-μος. «Ἐγώ δέ, λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν».
Φοβερή λέξη, φοβερή φράση. Καλοῦνται δηλαδή οἱ σύζυγοι νά εἰκονίσουν τήν σχέση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ὁ μέν ἄντρας νά εἰκονίσει τόν Χριστό, ἡ δέ γυναίκα τήν Ἐκκλησία. Καλοῦνται οἱ σύζυγοι νά ἔρθουνε σ’ αὐτήν τή σχέση τήν ὁποία ἔχει, στήν ὁποία βρίσκεται ὁ Χριστός μέ τήν
Ἐκκλησία. Τουτέστι σέ μία ἀδιάσπαστη τέλεια ἀγαπητική σχέση. Παρόλο πού ἐμεῖς, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πολλές φο-ρές ἀποσκιρτοῦμε ἤ τέλος πάντων παρεκτρεπόμαστε, ὁ Χριστός δέν παύει νά εἶναι μαζί μας. Νά εἶναι ἡ Κεφαλή μας. Δέν μᾶς ἀποβάλλει ἀπ’ τό σῶμα Του. Ἐκτός καί ἄν ἐμεῖς μόνοι μας φύγουμε. Τό ἴδιο πρέπει νά γίνει καί στήν περίπτωση τοῦ ἄντρα μέ τήν γυναίκα. Ἀκόμα κι ἄν ὁ ἕνας ἀπ’ τούς δύο ἀποσκιρτήσει, ἤ τέλος πάντων παρεκτραπεῖ, καλεῖται ὁ ἄλλος νά μήν παύσει νά εἶναι ἑνωμένος μαζί του. Νά συνεχίσει νά εἶναι ἑνωμένος μαζί του. Νά συνεχίσει νά τόν ἀγαπάει. Νά γιατί ὁ Γάμος εἶναι δρόμος γιά τήν θέωση. Πολύ ὡραῖα τό λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι μία κατ’ οἶκον Ἐκκλησία. Γιαυτό στοχεύουν οἱ ἄθεοι στήν οἰκογένεια, θέλουνε νά τήν διαλύσουνε.
Ἡ οἰκογένεια παράγει πρόσωπα. Ὅταν λειτουργεῖ σωστά ἡ οἰκογένεια, ἐν Χριστῷ, παράγει πρόσωπα δηλαδή ἀνεξάρτητους χαρακτήρες. Ἀνθρώπους ἀληθινά ἐλεύθερους. Δέν παράγει πρόβατα. Δέν παράγει μάζα. Δέν παράγει ἄτομα. Δέν παράγει δηλαδή ὑποτακτικούς τῆς νέας τάξη πραγμάτων, πού μπορεῖς νά τούς κάνεις ὅ,τι θέλεις. Καί αὐτό δέν τό θέλουνε οἱ ἰνστρούχτορες τῆς νέας ἐποχῆς, δέν τούς ἀρέσει καί σοῦ λέει: «θά διαλύσουμε τήν οἰκογένεια». Γιά αὐτό καί λανσάρουνε τά ἐκτρώματα ἔτσι, ὅ,τιδήποτε: Ἐλεύθερη συμβίωση, αὐτόματο διαζύγιο, γάμος ὁμοφυλοφίλων καί χίλια δύο τέτοια, διεστραμμένα καί διαστροφικά πράγματα.
Νομίζω, κοινή λογική ἄν διαθέτει κάποιος, θά τό καταλάβει. Πῶς ἐξηγεῖται ὅτι οἱ πάντες στά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης εἶναι ὑπέρ τῶν ἐλεύθερων σχέσεων, ὑπέρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Δέν ὑπάρχει κανένας νά πεῖ τό ἀντίθετο. Ἡ κοινή λογική τό λέει, ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶναι κατευθυνόμενοι. Καί πρόσφατα τό διάβαζα ὅτι εἶναι μετρημένες στά δάκτυλα τῶν δυό χεριῶν, ὀχτώ μέ δέκα πολυεθνικές, οἱ ὁποῖες ἔχουνε τά ΜΜΕ ὅλου τοῦ κόσμου. Καί ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι μᾶς λένε «νέα» πράγματα ἤ μαθαίνουμε «εἰδήσεις». Μαθαίνουμε αὐτά πού θέλουνε νά μᾶς «περάσουνε». Τήν προπαγάνδα τους δηλαδή.
Ἄν ἀμνηστεύουμε, ἄν ἀμνηστεύσουμε τίς προγαμιαῖες σχέσεις, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί καί πολύ περισσότερο οἱ Πνευματικοί, φτάνουμε στήν ἀσυγχώρητη ἁμαρτία πού ἰσοδυναμεῖ μέ τήν βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Προσέξτε καί αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό. Ἀναφέρεται ὡς ἐπιχείρημα γι’ αὐτήν τήν ἁμαρτία ἀλλά καί γενικότερα χρησιμοποεῖται γιά νά ἀμνηστεύσει ὅλες τίς ἁμαρτίες. Τί ἐννοῶ; Τί λεέι αὐτό τό ἐπιχείρημα;
«Δέν μποροῦμε» λέει , «νά ζήσουμε χριστιανική ζωή , δέν γίνεται. Δέν εἶναι δυνατόν νά μείνει ἁγνός ὁ νέος σήμερα. Πῶς μπορεῖ; Εἶναι ἀδύνατον, ἀποκλείεται. Μέ τέτοια κατάσταση πού ὑπάρχει στήν κοινωνία σήμερα»;
Αὐτό, εἶναι βλασφημιά κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ξέρετε γιατί; Διότι εἶναι σάν νά λέμε ὅτι «Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν ἐνεργεῖ σήμερα. Δέν βοηθάει τούς ἀνθρώπους, ἄρα δέν μποροῦν οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι νά τηρήσουν τίς ἐντολές». Αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτία, πού δέν συγχωρεῖται ποτέ ἀπ’ τόν Θεό. Γιατί; Διότι ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει καί ὁμιλεῖ κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ἀποκλείεται νά μετανοήσει. Ἀντίθετα θεωρεῖ φυσιολογικό τό νά ἁμαρτάνει.
Σοῦ λέει: «Ἐλεύθερη σχέση, φυσιολογικό εἶναι στήν ἐποχή μας... πού ζεῖς; Ἐσύ εἶσαι καλόγερος καί τά λές, γιά ρῶτα καί μᾶς; Δέν γίνεται αὐτό πού λές».
Αὐτή εἶναι ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν ὑπάρχει περίπτωση ποτέ νά πεῖ στόν Θεό συγγνώμη. Ἴσα- ἴσα θά τοῦ πεῖ: «Θεέ μου τί ζητᾶς; Ἐκεῖ πού μέ ἔβαλες νά ζήσω δέν μποροῦσα νά κάνω ἀλλιῶς.
Ἀμνηστεύοντας- σκεπτόμενοι κοσμικά καί ἁμαρτωλά- τίς προγαμιαῖες σχέσεις, φτάνουμε στήν ὕβρη, τήν ὁποία ἀκόμα καί οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας στηλίτευαν καί κατηγοροῦσαν. Πράγματι εἶναι μία ὕβρις ὅλη αὐτή ἡ στάση ἀπέναντι στόν Θεό. Δηλαδή εἶναι μιά μεγάλη ὑπερηφάνεια. Ἐνῶ ὁ Θεός μᾶς λέει «οὐ μή σέ ἀνῷ οὐδ΄ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω», δέν θά σέ ἀφήσω. Μόνο νά Μέ ἐπικαλεσθεῖς καί «ἰδού πάρειμι», εἶμαι δίπλα σου. Μόνο νά φωνάξεις, ἕνα «Κύριε ἐλέησον» νά πεῖς καί θά δεῖς ἀμέσως τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν οἱ νέοι φτάσουν ἁγνοί ἤ τέλος πάντων μετανοημένοι, ἔχουν τίς προϋποθέσεις νά κατανοήσουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ τοῦ μυστικοῦ καί ἀχράντου γάμου ἱερουργός καί τοῦ σωματικοῦ νομοθέτης. Προσέξτε τώρα, ὁ γάμος εἶναι μυστικός, ἄχραντος καί σωματικός. Εἶναι ἕνα μυστήριο μέγα ὁ γά-μος. «Ἐγώ δέ, λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν».
Φοβερή λέξη, φοβερή φράση. Καλοῦνται δηλαδή οἱ σύζυγοι νά εἰκονίσουν τήν σχέση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ὁ μέν ἄντρας νά εἰκονίσει τόν Χριστό, ἡ δέ γυναίκα τήν Ἐκκλησία. Καλοῦνται οἱ σύζυγοι νά ἔρθουνε σ’ αὐτήν τή σχέση τήν ὁποία ἔχει, στήν ὁποία βρίσκεται ὁ Χριστός μέ τήν
Ἐκκλησία. Τουτέστι σέ μία ἀδιάσπαστη τέλεια ἀγαπητική σχέση. Παρόλο πού ἐμεῖς, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πολλές φο-ρές ἀποσκιρτοῦμε ἤ τέλος πάντων παρεκτρεπόμαστε, ὁ Χριστός δέν παύει νά εἶναι μαζί μας. Νά εἶναι ἡ Κεφαλή μας. Δέν μᾶς ἀποβάλλει ἀπ’ τό σῶμα Του. Ἐκτός καί ἄν ἐμεῖς μόνοι μας φύγουμε. Τό ἴδιο πρέπει νά γίνει καί στήν περίπτωση τοῦ ἄντρα μέ τήν γυναίκα. Ἀκόμα κι ἄν ὁ ἕνας ἀπ’ τούς δύο ἀποσκιρτήσει, ἤ τέλος πάντων παρεκτραπεῖ, καλεῖται ὁ ἄλλος νά μήν παύσει νά εἶναι ἑνωμένος μαζί του. Νά συνεχίσει νά εἶναι ἑνωμένος μαζί του. Νά συνεχίσει νά τόν ἀγαπάει. Νά γιατί ὁ Γάμος εἶναι δρόμος γιά τήν θέωση. Πολύ ὡραῖα τό λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι μία κατ’ οἶκον Ἐκκλησία. Γιαυτό στοχεύουν οἱ ἄθεοι στήν οἰκογένεια, θέλουνε νά τήν διαλύσουνε.
Ἡ οἰκογένεια παράγει πρόσωπα. Ὅταν λειτουργεῖ σωστά ἡ οἰκογένεια, ἐν Χριστῷ, παράγει πρόσωπα δηλαδή ἀνεξάρτητους χαρακτήρες. Ἀνθρώπους ἀληθινά ἐλεύθερους. Δέν παράγει πρόβατα. Δέν παράγει μάζα. Δέν παράγει ἄτομα. Δέν παράγει δηλαδή ὑποτακτικούς τῆς νέας τάξη πραγμάτων, πού μπορεῖς νά τούς κάνεις ὅ,τι θέλεις. Καί αὐτό δέν τό θέλουνε οἱ ἰνστρούχτορες τῆς νέας ἐποχῆς, δέν τούς ἀρέσει καί σοῦ λέει: «θά διαλύσουμε τήν οἰκογένεια». Γιά αὐτό καί λανσάρουνε τά ἐκτρώματα ἔτσι, ὅ,τιδήποτε: Ἐλεύθερη συμβίωση, αὐτόματο διαζύγιο, γάμος ὁμοφυλοφίλων καί χίλια δύο τέτοια, διεστραμμένα καί διαστροφικά πράγματα.
Νομίζω, κοινή λογική ἄν διαθέτει κάποιος, θά τό καταλάβει. Πῶς ἐξηγεῖται ὅτι οἱ πάντες στά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης εἶναι ὑπέρ τῶν ἐλεύθερων σχέσεων, ὑπέρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Δέν ὑπάρχει κανένας νά πεῖ τό ἀντίθετο. Ἡ κοινή λογική τό λέει, ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶναι κατευθυνόμενοι. Καί πρόσφατα τό διάβαζα ὅτι εἶναι μετρημένες στά δάκτυλα τῶν δυό χεριῶν, ὀχτώ μέ δέκα πολυεθνικές, οἱ ὁποῖες ἔχουνε τά ΜΜΕ ὅλου τοῦ κόσμου. Καί ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι μᾶς λένε «νέα» πράγματα ἤ μαθαίνουμε «εἰδήσεις». Μαθαίνουμε αὐτά πού θέλουνε νά μᾶς «περάσουνε». Τήν προπαγάνδα τους δηλαδή.
Ἄν ἀμνηστεύουμε, ἄν ἀμνηστεύσουμε τίς προγαμιαῖες σχέσεις, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί καί πολύ περισσότερο οἱ Πνευματικοί, φτάνουμε στήν ἀσυγχώρητη ἁμαρτία πού ἰσοδυναμεῖ μέ τήν βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Προσέξτε καί αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό. Ἀναφέρεται ὡς ἐπιχείρημα γι’ αὐτήν τήν ἁμαρτία ἀλλά καί γενικότερα χρησιμοποεῖται γιά νά ἀμνηστεύσει ὅλες τίς ἁμαρτίες. Τί ἐννοῶ; Τί λεέι αὐτό τό ἐπιχείρημα;
«Δέν μποροῦμε» λέει , «νά ζήσουμε χριστιανική ζωή , δέν γίνεται. Δέν εἶναι δυνατόν νά μείνει ἁγνός ὁ νέος σήμερα. Πῶς μπορεῖ; Εἶναι ἀδύνατον, ἀποκλείεται. Μέ τέτοια κατάσταση πού ὑπάρχει στήν κοινωνία σήμερα»;
Αὐτό, εἶναι βλασφημιά κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ξέρετε γιατί; Διότι εἶναι σάν νά λέμε ὅτι «Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν ἐνεργεῖ σήμερα. Δέν βοηθάει τούς ἀνθρώπους, ἄρα δέν μποροῦν οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι νά τηρήσουν τίς ἐντολές». Αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτία, πού δέν συγχωρεῖται ποτέ ἀπ’ τόν Θεό. Γιατί; Διότι ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει καί ὁμιλεῖ κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ἀποκλείεται νά μετανοήσει. Ἀντίθετα θεωρεῖ φυσιολογικό τό νά ἁμαρτάνει.
Σοῦ λέει: «Ἐλεύθερη σχέση, φυσιολογικό εἶναι στήν ἐποχή μας... πού ζεῖς; Ἐσύ εἶσαι καλόγερος καί τά λές, γιά ρῶτα καί μᾶς; Δέν γίνεται αὐτό πού λές».
Αὐτή εἶναι ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν ὑπάρχει περίπτωση ποτέ νά πεῖ στόν Θεό συγγνώμη. Ἴσα- ἴσα θά τοῦ πεῖ: «Θεέ μου τί ζητᾶς; Ἐκεῖ πού μέ ἔβαλες νά ζήσω δέν μποροῦσα νά κάνω ἀλλιῶς.
Ἀμνηστεύοντας- σκεπτόμενοι κοσμικά καί ἁμαρτωλά- τίς προγαμιαῖες σχέσεις, φτάνουμε στήν ὕβρη, τήν ὁποία ἀκόμα καί οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας στηλίτευαν καί κατηγοροῦσαν. Πράγματι εἶναι μία ὕβρις ὅλη αὐτή ἡ στάση ἀπέναντι στόν Θεό. Δηλαδή εἶναι μιά μεγάλη ὑπερηφάνεια. Ἐνῶ ὁ Θεός μᾶς λέει «οὐ μή σέ ἀνῷ οὐδ΄ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω», δέν θά σέ ἀφήσω. Μόνο νά Μέ ἐπικαλεσθεῖς καί «ἰδού πάρειμι», εἶμαι δίπλα σου. Μόνο νά φωνάξεις, ἕνα «Κύριε ἐλέησον» νά πεῖς καί θά δεῖς ἀμέσως τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
συνεχίζεται ......
Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_3245.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου