ΑΓΓΕΛΟΙ -ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΚΑΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ;

ΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ  ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ; 
Του Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν  «πριν από τον ορατό κόσμο και τον άνθρωπο». Όπως
χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Θεός «έπλασε τους
αγγέλους πριν από εμάς για χάρη μας για να αποστέλλονται ως διάκονοι, όπως
λέγει ο Παύλος, στους μέλλοντας να κληρονομήσουν την σωτηρία» (Ε.Π.Ε. τόμος
9ος, σελ.80,81).
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, όπως συνοψίζεται στην
διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, οι άγγελοι «είναι υπάρξεις
πνευματικές, αεικίνητες, ελεύθερες, ασώματες, που υπηρετούν τον Θεόν και
είναι κατά χάριν αθάνατες». Τό σχήμα και την κατάσταση των υπάρξεων αυτών,
μόνον ο Θεός τα γνωρίζει. Είναι όμως ασώματοι και αεικίνητοι οι άγγελοι σε
σχέση με τούς ανθρώπους. Σέ σύγκριση με τον Θεό, τον μόνον ασώματο, είναι
δυσκίνητοι και υλικοί. Είναι πλασμένοι από λεπτή ύλη. Μόνον ο Θεός είναι
αληθινά άϋλος και ασώματος. Δέν έχουν ανάγκη από γλώσσα και ακοή, αλλά
πληροφορούνται μεταξύ τους τα προσωπικά διανοήματα και τις αποφάσεις τους,
χωρίς τον προφορικό λόγο. Όταν επικοινωνούν με τούς ανθρώπους, τότε
λαμβάνουν σχήμα και μορφή για να μπορούν οι άνθρωποι να τούς βλέπουν. Η θέα
τους είναι φωτεινή και τα ρούχα τους είναι συνήθως λευκά, πράγμα που
φανερώνει την καθαρότητά τους.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ(mp3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-09-08.
Πηγή εἰκόνας:
http://t3.gstatic.com

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΣΩΖΕΤΑΙ (ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ)

     Ὁ μακαριστός Γέρων Πορφύριος εἶχε μία ὀρθοδοξότατη θεώρηση γιά τόν ἄνθρωπο (ἀνθρωπολογία).  Ἐκτός ἀπό μιά ἀλάνθαστη Χριστολογία–Θεολογία εἶχε καί μιά βαθειά, ἀληθινά ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία–σωτηριολογία. Τόσο οἱ ἀπόψεις του α)γιά το ποιος εἶναι ὁ ἄνθρωπος (ὁ προπτωτικός, ὁ μεταπτωτικός, ὁ ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ), β)ποιές εἶναι οἱ προδιαγραφές τῆς σωστῆς του λειτουργίας, ὅσο καί γ)γιά τό ποιός εἶναι ὁ προορισμός του, ὅλα εἶναι σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Οἱ λεπτότατες παρατηρήσεις του ἔχουν τεράστια σημασία γιά τόν σύγχρονο, ψυχικά ἄρρωστο, «χριστιανό».

Ἡ ἀντίληψη του γιά τήν ἁμαρτία ἐκφράζεται μέ τή χαρακτηριστική του φράση: «Ἡ ἁμαρτία κάνει τόν ἄνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά».

 Ὁ Θεός  κρούει στήν πόρτα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν͵ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ΄ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ΄ ἐμοῦ. Ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ΄ ἐμοῦ ἐν τῷ θρόνῳ μου»[1], λέγει ὁ Κύριος στήν Ἀποκάλυψη. Ὁ Χριστός κινεῖται πρῶτος πρός τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος ἄν ἄνοίξει τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς του καί ἀποδεχθεῖ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ θεραπεύεται.

31 Ιουλίου Συναξαριστής Ευδοκίμου Δικαίου, Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, των Αγίων 12 Ρωμαίων Μαρτύρων, Ανωνύμου Κρητικού Νεομάρτυρα, Ανακομιδή Λειψάνων Αποστόλου Φιλίππου, Εγκαίνια Ναού Θεοτόκου εν Βλαχέρναις και προεόρτια Εξόδου Τιμίου Σταυρού.

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου (829 – 842).
Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.
Ὁ ἠθικὸς βίος του καὶ ἡ φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆς Καππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰ τὴν τέλεση τῶν καθηκόντων του ὁ Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιος καὶ ταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸ φιλάνθρωπο ἔργο του.
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.

ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ- 23.000 ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΕΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ!!!

Απομαγνητοφωνημένη ραδιοφωνική εκπομπή του μακαριστού

 π.Δανιήλ Γούβαλη

     Όπως ξέρουμε ο Χριστιανικός κόσμος είναι διηρημένος, έχουμε τους Ορθόδοξους έχουμε τους Ρωμαιοκαθολικούς έχουμε και τους Προτεστάντες. Στους 10 βέβαια πρώτους αιώνες, η Εκκλησία διοικείτο από τα 5 Πατριαρχεία. Στην συνέχεια το Πατριαρχείο της Ρώμης απεκόπη.Άρχισαν μεγάλες παπικές καινοτομίες και πιέσεις στο Δυτικό κόσμο, δεν άντεξε η Δύση στις πιέσεις του Παπισμού και εμφανίστηκε σαν φυσική αντίδραση ο Προτεσταντισμός. Να δούμε τώρα μερικές βασικές διαφορές όσον αφορά τους Ορθόδοξους, Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες εν σχέση με τα βασικά θεμέλια της πίστεως.

 Οι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί παραδέχονται αφενός μεν την Βίβλο, την Αγία Γραφή, αφετέρου δε την Ιερά Παράδοση. Οι προτεστάντες παραδέχονται μόνο την Βίβλο απορρίπτουν την ιερά παράδοση και επειδή έχουν και το δόγμα οι προτεστάντες ότι ο κάθε ένας φωτίζεται απευθείας από το Άγιο Πνεύμα και ερμηνεύει την Βίβλο έτσι έχουμε πολυάριθμες ερμηνείες, ερμηνείες κατά το δοκούν, και σχηματίζονται κάθε τόσο αναρίθμητες προτεσταντικές παραφυάδες και είναι έτσι κατασκευασμένη η υπόθεση Προτεσταντισμός ώστε κάθε λίγο και λιγάκι να εμφανίζεται και ένας νέος Προτεσταντικός κλάδος.

 Όπως είπαμε οι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί παραδέχονται την Ιερά Παράδοση.

Η Ιερά Παράδοση έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία και είναι λυπηρό το ότι Προτεσταντικός κόσμος έχει αποκοπεί από την Ιερά Παράδοση. Πόσα είπε ο Χριστός; Είπε μόνο αυτά που γράφουν τα Ευαγγέλια; Ή έπραξε αυτά που γράφουν τα Ευαγγέλια;

Πόσα είπαν οι Απόστολοι; Πόσα έπραξαν; Μόνο αυτά που αναφέρονται στις Πράξεις τον Aποστόλων ή στις επιστολές των Aποστόλων;

O απόστολος Παύλος ξέρουμε ότι μιλούσε στην Έφεσο 3 χρόνια, μας άφησε μια επιστολή προς Εφεσίους η οποία διαβάζεται παρακαλώ σε 10 λεπτά, ε αυτά τα τρία χρόνια όσα εδίδασκε είναι αυτά που περιέχονται στα 10 λεπτά της προς Εφεσίους επιστολής;

ΓΙΑΤΙ ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ- Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ

Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και
πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου

          Το θυμίαμα στη λατρεία του Θεού εχρησιμοποιείτο και από τους Εβραίους και από τους
ειδωλολάτρες. Ήταν δείγμα αναγνώρισης της υπερέχουσας αξίας του Θεού, ήταν
σύμβολο υποταγής και αφοσίωσης. Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε την περιγραφή του και
το μείγμα από το οποίο απετελείτο. Συγκεκριμένα, στο Εξόδου 30, 34-38 ο Θεός
δίδει εντολή να αποτελείται το θυμίαμα από 4 συστατικά στοιχεία, από σταχτή, όνυχα, χαλβάνη και λίβανο. Γι' αυτό και οι έννοιες «θυμίαμα» (ή μοσχοθυμίαμα) και «λιβάνι» δεν ταυτίζονται.
Το λιβάνι είναι ένα από τα στοιχεία από τα οποία απαρτίζεται το θυμίαμα.

Στα χρόνια του Κυρίου το εβραϊκό θυμίαμα απετελείτο από 13 αρωματώδη
στοιχεία, πως μαρτυρεί ο Ιώσηπος. Η Σκηνή του Μαρτυρίου περιείχεν,
εκτός των άλλων, και το «χρυσούν θυμιατήριον», μέσα
στο οποίον έκαιαν κάρβουνα και ο Ιερέας πετούσε αρκετό θυμίαμα και έπειτα
γονάτιζε και προσευχόταν στον Θεό. Στο ναό του Σολομώντος υπήρχε το θυσιαστήριον
του θυμιάματος, στο οποίο εθυμίαζε κάθε ημέρα ένας Ιερεύς. Ο Ιερεύς δε, που του
έπεφτε ο κλήρος να θυμιάσει, εθεωρείτο ότι αξιωνόταν μεγάλης τιμής
από τον Θεό. Τούτο συνέβη και με τον Ζαχαρία, πατέρα του τιμίου Προδρόμου, που
κατά την ώρα του θυμιάματος δέχθηκε από τον Άγγελο την πληροφορία ότι θα
γεννήσει σ' αυτή την προχωρημένη ηλικία και με τη γυναίκα του στείρα τον
Βαπτιστή. Η ώρα του θυμιάματος στους Εβραίους ήταν συγκλονιστική
για τους συμβολισμούς της.

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ-2 (ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 6-03-08.
Πηγή εἰκόνας: http://t1.gstatic.com

ΑΓ. IΩANNOY XPYΣOΣTOMOY «ΛOΓOΣ ΓIA TH METANOIA» ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ

[G1] Aλήθεια, ποιό λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της εκκλησίας; Ποιός παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μάς βλάψει, μόνο ο Xριστός που μάς οδηγεί μυστικά. Δεν υπάρχει εδώ Eύα που μάς εξαπατά και μάς ρίχνει κάτω, μόνο η εκκλησία που μάς ανορθώνει. Δεν έχει εδώ φύλλα δέντρων, αλλά καρπούς πνευματικούς. Δεν έχει εδώ φράχτη με αγκάθια, παρά αμπέλι γεμάτο σταφύλια. Aν πάλι βρώ κάποιο αγκάθι, το μεταβάλλω σέ ελιά. Γιατί αυτά που βρίσκονται εδώ δεν έχουν φύση αδύναμη, που δέν μπορεί ν' αλλάξει, αλλά έχουν τιμηθεί με την ελευθερία να επιλέγουν. Aν πάλι λύκο βρώ, τον κάνω πρόβατο- όχι γιατί αλλάζω τη μορφή του, αλλά γιατί στρέφω αλλού την [G2] επιθυμία του. Γι' αυτό δεν θά 'ταν λάθος αν θεωρούσαμε την εκκλησία πιό σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τά διατηρούσε ζώα- η εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τά αλλάζει. Tί εννοώ μ' αυτό: Mπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι- μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. [G3] Eδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι- μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο- μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί- όχι επειδή μεταβάλλεται η φύση του, αλλά επειδή διώχνεται μακριά η κακία.

Γι' αυτό φέρνω το λόγο διαρκώς στη μετάνοια. Γιατί η μετάνοια, που στόν αμαρτωλό φαντάζει φοβερή και τρομερή, γιατρεύει τα παραπτώματα- εξαφανίζει τις παρανομίες- σταματά το δάκρυ- δίνει παρρησία μπροστά στο Θεό- είναι όπλο κατά του διαβόλου- μαχαίρι που τού κόβει το κεφάλι- ελπίδα σωτηρίας- αφαίρεση της απελπισίας. Aυτή ανοίγει στον άνθρωπο τον ουρανό. Aυτή τον οδηγεί στον παράδεισο. Aυτή νικά τον διάβολο. Γι' αυτό ακριβώς και σάς μιλώ συνέχεια γι' αυτήν.

ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΩΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 3-08-08.
Πηγή εἰκόνας:http://t3.gstatic.com

«Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια» (Μέρος ΣΤ΄).

Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια
Μέρος ΣΤ΄

Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

Μέρος Α΄  - Μέρος Β΄  - Μέρος Γ΄  - Μέρος Δ΄  - Μέρος Ε΄

 

 

Ἡ χριστιανική οἰκογένεια κατά τόν Ἱερό Πατέρα ἀποτελεῖ χῶρο πνευματικῆς προπόνησης καί ἄσκησης.  Παλαίστρα καί γυμναστήριο τῆς ἀρετῆς.  Δίνει ἔτσι τήν δυνατότητα στά μέλη της νά ἀντιμετωπίσουν μέ ἐπιτυχία τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς στό πλαίσιο τῆς εὐρύτερης κοινωνίας.  Μοιάζει ἡ οἰκογένεια, θά λέγαμε, μ΄ ἕνα προπονητήριο.
-Πῶς προετοιμάζονται αὐτοί πού δίνουν ἀγῶνες; Πᾶνε πρῶτα καί κάνουν προπόνηση. Κατά παρόμοιο τρόπο λειτουργεῖ ἡ σωστή οἰκογένεια. Τό παιδί ἐντός της προπονεῖται, ὥστε νά μπορέσει μετά νά βγεῖ στόν στίβο, πού λέγεται κοινωνική ζωή καί ἐκεῖ νά διαπρέψει κατά Θεόν.
Τό ἔργο τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς, πού ἀσκοῦν οἱ γονεῖς στά παιδιά, παρομοιάζεται ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο μέ τήν ἀκρίβεια τῆς καλλιτεχνικῆς ἐργασίας τῶν ζωγράφων καί τῶν γλυπτῶν.  Αὐτοί ἀφαιροῦν τό περιττό καί προσθέτουν ἐκεῖνο, πού λείπει.
-Βλέπετε τί ὡραῖο  εἶναι αὐτό;
Ἀφαιρεῖς αὐτό, πού εἶναι περιττό καί προσθέτεις ὅ,τι λείπει.  Αὐτό εἶναι τό ἔργο τῆς ἀγωγῆς.

30 Ιουλίου Συναξαριστής Μνήμη των Αγίων Αποστόλων Σίλα, Σιλουανού, Κρήσκεντος, Επαινετού και Ανδρονίκου, Ιουλίττης εκ Καισαρείας.

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος οἱ Ἀπόστολοι

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος, ἦταν πέντε ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ὅλοι ὑπηρέτησαν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Σίλας φυλακίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Μετὰ ἀπὸ πολλοὺς μόχθους καὶ μακρὰ πορεία ἔγινε ἐπίσκοπος Κορίνθου.
Ὁ Κρήσκης, ἔγινε ἐπίσκοπος Καρχιδονίας καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ μόχθησε καὶ ὑπηρέτησε τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο.
Ὁ Σιλουανός, ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνίσθηκε καὶ βασανίστηκε καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν πίστη του στὸν Κύριο.
Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀγωνίσθηκε καὶ ὁ Ἐπαινετὸς σὰν ἐπίσκοπος Καρθαγένης.
Τέλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀγωνίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ

( ΕΠΙΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ) 
Πρώτον: Γιατί η πίστη μας
είναι φως. Ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως της κανδήλας
μας θυμίζει το φως, με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας.

Δεύτερον: Για να μας θυμίζει, ότι και η ζωή μας πρέπει να είναι φωτεινή
σαν των αγίων, δηλαδή των ανθρώπων, που ο Απόστολος Παύλος τους ονομάζει
«τέκνα φωτός».

Τρίτον: Για να είναι έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα και στις κακές μας
ενθυμήσεις και επιθυμίες. Και έτσι να τα επαναφέρει όλα στο δρόμο του φωτός
του αγίου Ευαγγελίου. Για να λάμψει «το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων,
όπως είδωσιν ημών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα ημών τον εν τοις
ουρανοίς».

Τέταρτον: Είναι μια μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα της
ευγνωμοσύνης και της αγάπης, που οφείλουμε στο Θεό για τη μεγάλη θυσία που
έκαμε για μας. Με αυτήν και με την προσευχή μας, τον ευχαριστούμε για τη
ζωή, για τη σωτηρία και για όλα όσα μας χαρίζει η θεϊκή και άπειρη αγάπη
του.

ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

«ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΠΕΣΕΙ» ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ (Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ).

Οἱ νέοι ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν ἐλευθερία. Διψοῦν γιά ἐλευθερία. Ἀκοῦμε συχνά: «Μή μέ καταπιέζεις.Ἄσε με ἐλεύθερο νά κάνω ὅ,τι θέλω»

- Γιατί ἄραγε;

-Διότι ἔτσι πλαστήκαμε. Γιά τήν ἐλευθερία. Γιά νά εἴμαστε ἀληθινά ἐλεύθεροι. Ὁ Θεός, πού μᾶς ἔπλασε εἶναι ὁ ἀπόλυτα ἐλεύθερος. Μᾶς χάρισε τήν εἰκόνα Του, μᾶς ἔδωσε καί τό δῶρο, τό προνόμιο τῆς ἐλευθερίας· τό «αὐτεξούσιο», ὅπως λέγεται. Ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ἐξουσιάζουμε τόν ἑαυτό μας, νά ἀποφασίζουμε γιά τό τί θά κάνουμε καί γιά τό τί δέν θά κάνουμε, κάθε στιγμή στή ζωή μας.

-Ἀλλά, ὅμως, μᾶς συμφέρουν ὅλα; Εἶναι ὠφέλιμο νά τά κάνουμε ὅλα ; Ἤ μήπως πρέπει νά κάνουμε κάποια ἐπιλογή;

-Ὁπωσδήποτε, πρέπει νά διαλέγουμε τά καλά, τά σωστά. Ἔχουμε πάρα πολλές δυνατότητες. Ἀλλά δέν εἶναι ὅλες συμφέρουσες γιά μᾶς· δέν εἶναι γιά τό καλό μας ὅλα.

Πώς είδε το Άγιο Φως μία αγράμματη και απλοϊκή γυναίκα

Στα Ιεροσόλυμα ήλθε μία απλή γυναίκα και πήρε και ένα εισιτήριο το Πάσχα για να δει το Άγιο Φως. Αυτό το εισιτήριο είναι τιμητικές κάρτες, τις οποίες έχει τυπώσει το Πατριαρχείο χρώματος λευκού, ροζ και πράσινου. Οι λευκές προσφέρονται δωρεάν για τους επισήμους που στέκονται μπροστά στον Πανάγιο Τάφο, οι ροζ γι’ αυτούς που στέκονται γύρω από  τον Πανάγιο Τάφο και οι πράσινες γι’ αυτούς που θα σταθούν γύρω από τον τρούλο του Παναγίου Τάφου.
Ήλθε λοιπόν, αυτή η απλή και αγράμματη γυναικούλα και μου λέγει:
-Εγώ γράμματα δεν ξέρω, πάτερ, και ήλθα εδώ να δω το Άγιο Φως.
-Όταν τελειώσεις τα προσκυνήματα, της λέω, να περάσεις από εδώ να σου δώσουμε πτυχίο θεολογίας.
-Δίνετε έδώ τέτοιο πτυχίο; Με ρώτησε.
-Ναι, λέω, το δίνει το Πατριαρχείο, αφού πρώτα εξετασθείς.
-Καλά, εγώ τί εξετάσεις να κάνω;
Όταν γύρισε από τα προσκυνήματα, τη ρώτησα:
-Τί είδες, γιαγιά;
-Τί να σου πω, παιδάκι μου, μου έκανε εντύπωση εκεί στο πηγάδι που συνάντησε ο Χριστός την Αγία Φωτεινή.

ΑΙΔΩΣ- ΑΝΑΙΔΕΙΑ

1.     Η ΑΙΔΩΣ (ΝΤΡΟΠΗ) ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
 ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, δι' εὐχῶν τοῦ Γέροντος ἄς ποῦμε λίγα λόγια γιά τήν αἰδώ καί τήν ἀναίδεια. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔλεγε: «Τώρα αὐτό εἶναι κυρίως γιά τό ὁποῖον πρέπει πολύ νά κλαῖμε, ὅτι, ἐπειδή οἱ κακοί ἔγιναν πολλοί, τά κακά δέν προκαλοῦν ντροπή σ' ἐκείνους πού τά διαπράττουν». Ἀπό τόν 4ο αἰ. ἡ αἰδώς εἶχε ἀρχίσει νά χάνεται διότι εἶχε πλεονάσει ἡ ἁμαρτία.

2.      ΟΡΙΣΜΟΣ: Αἰδώς εἶναι ἡ ντροπή ἡ συστολή. Τό ἀντίθετό της εἶναι ἡ ἀναίδεια δηλ. ἡ ἔλλειψη συστολῆς, ἡ ἀδιαντροπιά. «Ἡ πιό μεγάλη ἀπό ὅλες τίς ἀρρώστειες στούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ ἀναίδεια» λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

3.      ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΙΔΩΣ, ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ: Ὁ Σοφοκλῆς γράφει: «Ζηνί σύνθακος θρόνων αἰδώς». Δηλ. στόν ἴδιο θρόνο μέ τόν Θεό κάθεται ἡ αἰδώς. Ἔχει θεϊκή προέλευση. Εἶναι θεία ἐνέργεια.

4.    ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΙΔΟΥΣ: Σύμφωνα μέ τόν ἀββᾶ Ἰσαάκ τόν Σῦρο ἡ αἰδώς: ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ». Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕΜΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ. Η ΑΙΔΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ ΤΟΥ. Νά τί μᾶς διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «Την ταπεινοφροσύνη συνοδεύει η σεμνότητα και η συνα­γωγή του εαυτού: δηλαδή, η καθαρότητα των αισθήσεων, μετρημένη φωνή, ταπεινή ομιλία, αυτοσμίκρυνση, φτωχι­κή ενδυμασία, όχι αγέρωχο βάδισμα, βλέμμα που προσέ­χει κάτω, υπεραφθονία ελέους, δάκρυα πού ρέουν εύκολα, μοναχικότητα της ψυχής, συντετριμμένη καρδιά, ατα­ραξία στο θυμό, μη σκορπισμένες αισθήσεις, λίγα υπάρ­χοντα, περιστολή κάθε ανάγκης, η αντοχή, η υπομονή, η αφοβία, η γενναιότητα της καρδιάς που γεννιέται από το μίσος γι' αυτή την πρόσκαιρη ζωή, η υπομονή στις δοκι­μασίες, συλλογισμοί βαρείς και όχι ελαφροί, εξάλειψη λο­γισμών, φύλαξη των μυστηρίων της αγνότητας, η αιδώς, η ευλάβεια και πάνω απ' όλα, το να ησυχάζεις συνεχώς και να προβάλλεις πάντοτε την άγνοια.»

ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΗΣ(ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ)(MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-08-08.
Πηγή εἰκόνας:
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:vBpo5DP9ig5sDM:l

ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.(ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ)

Ὅποιος θέλει νὰ σωθεί . Μικρὸς Ευεργετινός

Ὁ ἀββᾶς Παλλάδιος εἶπε:

- Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγωνίζεται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἢ νὰ μαθαίνει σωστὰ ὅσα δὲν ξέρει ἢ νὰ διδάσκει μὲ σαφήνεια ὅσα ἔμαθε. Ἂν δὲν θέλει νὰ κάνει τίποτε ἀπὸ τὰ δυό, τότε δὲν εἶναι καλά. Γιατὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποστασίας βρίσκεται στὴν ἔλλειψη τῆς διδαχῆς καὶ στὴν ἀνορεξία τοῦ θείου λόγου, ποὺ τὸν πεινάει πάντα ἡ φιλόθεη ψυχή.
***

Εἶπε πάλι ὁ ἀββᾶς Παλλάδιος:

- Περισσότερο κι ἀπὸ παράθυρο φωτεινό, πρέπει νὰ κυνηγάει κανεὶς τὶς συναναστροφὲς ἐνάρετων ἀνθρώπων, γιατὶ μὲ τὴ βοήθειά τους θὰ μπορέσει νὰ δεῖ τὴν καρδιά του σὰν ἕνα καθαρογραμμένο βιβλίο καί, συγκρίνοντας τὴ ζωή του μὲ τὴ ζωὴ ἐκείνων, νὰ διαπιστώσει τὴ δική του ρᾳθυμία ἢ ἐπιμέλεια. Γιατὶ στοὺς ἐνάρετους ὑπάρχουν πολλά, καὶ ἐξωτερικὰ ἀκόμα στοιχεῖα, ποὺ φανερώνουν τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους: τὸ χρῶμα, ποὺ ἁπλώνεται στὸ πρόσωπο μὲ τὴ θεάρεστη πολιτεία, ὁ τρόπος τῆς ἐνδυμασίας, ἡ ἁπλότητα τοῦ ἤθους, ἡ σεμνότητα στὰ λόγια, τὸ ἀπέριττο στὶς λέξεις, ἡ σύνεση στὶς σκέψεις, ἡ προσοχὴ στὶς ἐκδηλώσεις. Ὅλα τοῦτα ὠφελοῦν ὑπερβολικὰ ὅσους τὰ παρατηροῦν, καὶ ἀποτυπώνουν στὶς ψυχές
τους ἀναλλοίωτα πρότυπα ἀρετῆς.
***

Ἕνας γέροντας - διηγήθηκε ὁ ἀββᾶς Κασσιανὸς - ποὺ ἀσκήτευε στὴν ἔρημο, παρακάλεσε τὸ Θεὸ νὰ
τοῦ δώσει τοῦτο τὸ χάρισμα: Ὅταν γίνεται πνευματικὴ συζήτηση, νὰ μὴ νυστάζει ποτέ, ὅταν ὅμως κανεὶς ἀργολογεῖ ἢ κατακρίνει, τότε νὰ τὸν παίρνει ὁ ὕπνος, γιὰ νὰ μὴ μολύνονται τ᾿ αὐτιά του μὲ τέτοιο δηλητήριο. Καὶ πραγματικά, τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς αὐτὸ ποὺ ζητοῦσε.

«Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια» (Μέρος Ε΄).

Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια
Μέρος Ε΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

Μέρος Α΄  - Μέρος Β΄  - Μέρος Γ΄  - Μέρος Δ΄

Ἀπό ἐκεῖ καί μετά (ἰδίως ἀπό τήν ἐφηβεία καί καί κατόπιν), εἶναι δικό του θέμα, ἄν θά ἀκολουθήσει τίς συμβουλές σου (τίς ἐν Χριστῷ προδιαγραφές του) ἤ ὄχι.
Ὡς τότε ὅμως θά πρέπει νά τό βοηθήσεις.
Ἐδῶ εἶναι τό λάθος πολλῶν γονέων, πού δέν μιλᾶνε στά παιδιά.  Σοῦ λένε:
-Ἄφησέ τα τά παιδιά, ὅταν μεγαλώσουν θά τό καταλάβουν.
-Δέν θά καταλάβουν τίποτα.
Τώρα (μέχρι τήν ἡλικία τῶν 10-11 ἐτῶν) πρέπει νά τούς πεῖς, ποιό εἶναι τό σωστό.  Μή νομίζεις ὅτι δέν καταλαβαίνουνε.  Τά  παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά.  Εἴχαν ἔρθει κάτι παιδάκια στό Ἅγιο Ὅρος καί τούς εἶπα λίγα λόγια γιά τήν ταπείνωση.  Ξέρετε τί καλά τό κατάλαβαν; Γιατί εἶναι μές στήν ψυχή μας, μές στό  εἶναι μας ἡ ταπείνωση.  Εἶναι τό φυσικό μας.
Ὁ ἐγωισμός εἶναι τό παρά φύσιν.  Εἶναι τό διεστραμμένο.  Καί πρέπει νά κάνεις προσπάθεια στήν ἀρχή, γιά νά κάνεις τό κακό. Μετά βέβαια, ὅταν θά τό συνηθήσεις, σοῦ βγαίνει σάν φυσικό καί λές:
-Ἐγώ πιά δέν μπορῶ νά ἀντισταθῶ, ἔτσι μοῦ «βγαίνει».
-Ναί, σοῦ «βγαίνει» τώρα, γιατί ἔχεις ἀρρωστήσει ἀπό μικρός. Ἀλλά στήν περίπτωση, πού θά εἶχες πάρει τήν σωστή γνώση, τήν σωστή διδαχή, τή σωστή ἀγωγή, τώρα δέν θά μποροῦσες εὔκολα, νά εἶσαι ἐγωιστής. Δέν θά σοῦ «ἔβγαινε» νά εἶσαι ὑπερήφανος, νά εἶσαι πεισματάρης, νά θέλεις νά λοιδορήσεις τόν ἄλλον, νά τόν εἰρωνευτῆς.
Βλέπεις κάτι μικρά παιδάκια καί ἔχουν μιά ἀσέβεια, μιά ἀναίδεια, μιά γλῶσσα, μιά αὐθάδεια καί λές:
-Πῶς ἔγινε αὐτό τό παιδάκι ἔτσι;
-Ἔγινε ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας τῆς ἀφροντισιᾶς, τῆς ἀδιαφορίας τῶν γονέων. Τό παιδάκι δέχτηκε κάποια στιγμή μία δαιμονική πρόκληση, πῆρε ἕνα τέτοιο κακό μάθημα ἀπό τό περιβάλλον (νηπιαγωγεῖο,
τηλεόραση, οἰκογενειακός περίγυρος) καί τό μιμήθηκε. Εἶπε τήν κακιά λέξη, καί ἀμφότεροι, ὁ μπαμπάς καί ἡ μαμά δέν ἀντέδρασαν. Ἴσως καί νά γέλασαν κιόλας ἐπαινετικά, σκεπτόμενοι: «τό παιδί
μας πρόκοψε». Ἐνῶ ἔτσι τό παιδάκι διαστράφηκε καί θά τό ἐπαναλάβει.

29 Ιουλίου Συναξαριστής Καλλινίκου, Θεοδότης, Μάμα, Ιωάννη Μάρτυρα, Βασιλίσκου, Κωνσταντίνου Πατριάρχου, των Αγίων Πατέρα, Μητέρας και των δύο τέκνων τους, Ιωάννη Στρατιώτη, Βενιαμίν και Βηρίου, Θεοδοσίου Βασιλέως.

Ὁ Ἅγιος Καλλίνικος ὁ Μάρτυρας

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Κιλικία. Μὲ ἰδιαίτερη εὐφράδεια λόγου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο, δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο.
Ὅταν ἔφθασε στὴν Αἴγυπτο, φανατικοὶ εἰδωλολάτρες ἐξεγέρθηκαν ἐναντίον του, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἡγεμόνα Σακέρδωνα. Αὐτός, ὑποκρινόμενος, ἔδειξε ὅτι λυπᾶται, καὶ γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημα τοῦ Καλλινίκου, ἀνέφερε δῆθεν περιστατικὰ πρώην γενναίων χριστιανῶν, ποὺ ὅταν ἀντίκρισαν τὰ σκληρὰ βάσανα, ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους. Ὁ Καλλίνικος, ἀντιλαμβανόμενος τὴν ὑποκρισία τοῦ ἡγεμόνα, μειδίασε καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴν ἀναβάλλεις, ἔπαρχε, νὰ λάβεις πεῖρα τῆς δύναμης μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ὁπλίζει τοὺς γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ἑτοίμασε ὅλα σου τὰ κολαστήρια ὄργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια καὶ ὅτι ἄλλο σκληρὸ μαρτύριο ἔχεις. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα καὶ σκληρότερα βασανιστήρια ποθῶ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ».
Πράγματι, ὁ ἔπαρχος τὸν μαστίγωσε σκληρά. Ἔσκισε τὶς σάρκες του μὲ σιδερένια νύχια καὶ ὅπως ἦταν μισοπεθαμένος, τὸν ἔδεσε πίσω ἀπὸ ἕνα ἄγριο ἄλογο, ποὺ τὸν ἔσυρε γιὰ πολλὰ χιλιόμετρα. Τόση ἦταν ἡ λύσσα τοῦ ἐπάρχου, ποὺ πρὶν ὁ Καλλίνικος ἀφήσει τὴν τελευταία του πνοή, τὸν ἔριξε μέσα στὴ φωτιά.
Ἔτσι ἔνδοξα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Το βατικανό και το ανατολικό ζήτημα

TO ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΚΑΙ TO ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

του Αποστόλου Παπαδημητρίου, συγγραφέως

Κατά την αρχή του 19ου αιώνα η Οθωμανική αυτοκρατορία άρχισε να εμφανίζει έντονα σημεία παρακμής. Τα αυστριακά συμφέροντα στην Νότια Βαλκανική από εμπορικά που ήταν ως τότε επεκτάθηκαν και σε πολιτικά: Αγώνας για τη διαδοχή του «μεγάλου ασθενούς», όταν αυτός θα αναγκαζόταν να αποσυρθεί από την ευρωπαϊκή ήπειρο. Βέβαια η Αυστρία δεν ήταν η μόνη που εποφθαλμιούσε εδάφη στην περιοχή, βρισκόταν όμως σε ασύγκριτα πλεονεκτικότερη θέση εκ του ότι συνόρευε με την υπό διάλυση αυτοκρατορία.

Παράλληλα η ίδια περιοχή κίνησε το ενδιαφέρον και του Βατικανού, που ονειρεύτηκε την επικράτησή του σε μια ευρεία περιοχή κατοικούμενη από Σλάβους, Αλβανούς και Βλάχους, με ελληνική συνείδηση στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι τελευταίοι. Η αυστροουγγρική αυτοκρατορία θα αποτελούσε την δύναμη εκείνη, μέσω της οποίας θα καρποφορούσαν και τα σχέδια του Βατικανού. Όμως πραγματοποιήθηκαν επαφές και συνεργασίες και με άλλες «ρωμαιοκαθολικές» κυβερνήσεις, της Γαλλίας και, αργότερα, της Ιταλίας, παρά τα πολλά προβλήματα σχέσεων.

Κύριοι αντίπαλοι στην πραγμάτωση των καταχθονίων σχεδίων τους ήσαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο οποίο ανήκαν πνευματικά οι κάτοικοι του χώρου που προαναφέραμε, και ο ελληνισμός, τον δυναμισμό του οποίου τόσο στα γράμματα όσο και στο εμπόριο είχαν διαπιστώσει οι Αυστριακοί εντός της επικρατείας τους. Και ο ελληνισμός του βορρά παρέμεινε αλύτρωτος με τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Πρώτος στόχος της Αυστρίας ήταν ο προσεταιρισμός των Βλάχων και των Αλβανών και η εξασθένηση του ελληνικού στοιχείου στα εδάφη που εποφθαλμιούσε. Όλη η ιστορική «φιλολογία» περί της καταγωγής των Βλάχων στην εξυπηρέτηση του στόχου αυτού αποσκοπούσε. Αρκετοί επιστήμονες, θιασώτες του παγγερμανισμού έθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία της προπαγάνδας, η οποία όμως φόρεσε το προσωπείο της ρουμανικής! Βέβαια στην καλοστημένη παγίδα έπεσαν κάποιοι κύκλοι του αναδυομένου ρουμανικού εθνικισμού και τη στήριξαν σε βάρος των ρουμανικών συμφερόντων!

Είναι σωστό να φτιάχνουμε Φανουρόπιτα στην μνήμη του Αγίου Φανουρίου;

Προσφορά Φανουρόπιτας

Είναι ένα λαϊκό έθιμο σχετικά πρόσφατο που έχει γίνει πλέον πανελλήνιο

Η πίττα του Αγίου Φανουρίου είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου (27/08) και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.

Σίγουρα είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών (κυρίως από το γυναικείο φύλο και το όνομα του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων αντικειμένων αλλά και προσώπων) και δεν νομίζουμε ότι υποκρύπτει κάτι το αντικανονικό ή το άσχημο.(Συμπλήρωση δική μας: Δέν εἶναι σωστό βέβαια νά ζητᾶμε ἀπό τόν Ἅγιο νά μᾶς ἀποκαλύψει τό μέλλον μας ἤ τόν μέλλοντα σύζυγό μας).
Άλλωστε αν επρόκειτο για κάτι το οποίο αλλοίωνε την λατρευτική τάξη και ήταν αντίθετο με την εκκλησιαστική μας παράδοση, η εκκλησία είχε τον χρόνο και τον τρόπο να το διορθώσει και να το αποτρέψει. Βεβαίως προτιμητέο θα ήταν τα κίνητρα και οι εκδηλώσεις να ήταν περισσότερο πνευματικού χαρακτήρα αλλά στο χέρι μας είναι να έχουμε και πνευματική ωφέλεια. Μπορούμε για παράδειγμα να φτιάξουμε εμείς την πίτα και όχι να την αγοράσουμε έτοιμη, να μάθουμε το απολυτίκιο του Αγίου και τον βίο του, να συμμετέχουμε ενεργά στις ακολουθίες που γίνονται προς τιμή του Αγίου και να μην μένουμε μόνο στην προσφορά της φανουρόπιτας.

ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΜΕ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ; ΟΜΙΛΙΕΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄(MP3)

Α΄ ΟΜΙΛΙΑ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-04-08.

Β΄ΟΜΙΛΙΑ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-04-08.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

«Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους» Δημήτρης Νατσιός

Θα ξεκινήσω με τρία κείμενα. Ένα από την αρχαία Ελλάδα, το επόμενο από την Πονεμένη Ρωμιοσύνη, το κακώς λεγόμενο Βυζάντιο και το τρίτο από την νεότερη εποχή. «Άρξομαι των προγόνων» πρώτα, όπως λέει ο Περικλής στον Επιτάφιο. Ίσως και ο λόγος μου σήμερα είναι και αυτός επιτάφιος, επικήδειος επάνω στο άταφο σώμα της Παιδείας μας, της πάλαι ποτέ εθνικής και νυν νεοταξικής και καλύτερα δαιμονικής. Δεν έλεγε ο Πατροκοσμάς «το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους»; Το κακό ήρθε και το κακό έχει όνομα «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος».

Το πρώτο κείμενο είναι από το εξαίσιο πόνημα του Πλουτάρχου «περί παίδων αγωγής». Αφού προτάσσει ο φιλόσοφος την μεγάλη αλήθεια «Παιδεία δε των εν ημίν εστίν αθάνατον κα θείον», αναφέρεται στον νομοθέτη της Σπάρτης, τον Λυκούργο:

«Το μόνο που με νοιάζει είναι να είμαι με τον Χριστό. Ἤ Τσιγάρο ἤ Χριστός.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΕ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ.

Παλαιότερα ήμουν φανατικός καπνιστής. Κάπνιζα συνέχεια και παντού. Σχεδόν σε όλες τις παλιές φωτογραφίες θα με δει κανείς με τσιγάρο στο χέρι. Όλοι, όταν ήθελαν να κάνουν διάλλειμα από τη δουλειά τους, πρώτα απευθύνονταν σε μένα να πάμε για τσιγάρο. Είχα χάσει την αίσθηση της ποσότητας. Καταλάβαινα ότι κάπνιζα πολύ μόνο από το μούδιασμα στο στόμα. Ξεπερνούσα τα 3 πακέτα prince την ημέρα επί 17 χρόνια.

Όταν περπάταγα στο δρόμο, συνήθως κάπνιζα. Όταν περνούσα έξω από εκκλησίες και ήθελα να κάνω το σταυρό μου σκεφτόμουν, «στο ένα χέρι ο Χριστός στο άλλο ο διάολος. Δε γίνεται αυτό το πράμα. Ένα από τα δύο πρέπει να σταματήσει. Ή το τσιγάρο ή ο σταυρός».
Αυτή η κατάσταση συνεχιζόταν για καιρό.

28 Ιουλίου Συναξαριστής Των Αγίων Προχόρου, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμενᾶ, Ευσταθίου Μάρτυρα, Ακακίου, Δροσίδος, Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, Παύλου Ξηροποταμινού, Χριστοδούλου Μάρτυρα, Αυξεντίου εν Λαοδικία, Εγκαίνια Ναού Υπεραγίας Θεοτόκου τοις Διακονίσσης.

Οἱ Ἅγιοι Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων καὶ Παρμενᾶς οἱ Ἀπόστολοι καὶ Διάκονοι

«Ὃς ἐὰν θέλη ἐν ἡμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος». Ὅποιος, δηλαδή, θέλει νὰ γίνει μέγας
μεταξύ σας, εἶπε ὁ Κύριος, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ἂς μαθαίνει νὰ γίνεται ἐξυπηρετικὸς στοὺς ἄλλους.
Σ’ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνθρώπων ἀνήκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι – ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου – Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων καὶ Παρμενᾶς. Αὐτοὶ ἦταν μεταξὺ τῶν ἑπτὰ ἐκλεγμένων διακόνων τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων (Πράξ. στ’ 5).
Τὸ ἔργο τους ἦταν νὰ ὑπηρετοῦν καὶ νὰ ἐπιστατοῦν στὴ διατροφὴ τῶν ἀπόρων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν. Ἀλλὰ ὑπηρετοῦσαν καὶ στὴ διάδοση τοῦ Θείου Λόγου. Ἔτσι ἀργότερα, ὁ μὲν Πρόχορος ἀκολούθησε τὸν εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη στὴ Μικρὰ Ἀσία, ὅπου ἔγινε ἐπίσκοπος Νικομήδειας καὶ ἀναδείχθηκε τέλειος διάκονος τοῦ ἐπισκοπικοῦ καθήκοντος.
Ὁ δὲ Τίμων ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο στὰ Βόστρα τῆς Ἀραβίας, ὅπου εἶχε σταλεῖ νὰ ὑπηρετήσει τὸ Εὐαγγέλιο.
Οἱ ἄλλοι δύο, ὁ Νικάνωρ καὶ ὁ Παρμενᾶς, πέθαναν στὴν Ἱερουσαλήμ, ἐκτελώντας τὸ διακονικό τους ἔργο. Κηδεύθηκαν ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἀποστόλους, κάτω ἀπὸ τὸ πένθος ὅλης της Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ὑπηρέτησαν μὲ τόσο ζῆλο καὶ ἐπιτυχία.
Ἔτσι, ὁ καθένας χωριστά, ἀναδείχθηκε «πιστὸς διάκονος ἐν Κυρίῳ». Δηλαδὴ πιστὸς διάκονος στὸ ἔργο τοῦ Κυρίου.

«Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια» (Μέρος Δ΄).

Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια
Μέρος Δ΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

Μέρος Α΄  - Μέρος Β΄  - Μέρος Γ΄

Λένε πολλές φορές: «Ἀφοῦ οἱ γονεῖς ἦταν τῆς Ἐκκλησίας, πῶς ἔγινε ἔτσι τό παιδί;»

Δυστυχῶς ὅμως σᾶς λέω ὅτι σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις, δέν εἶναι πραγματικά «τῆς Ἐκκλησίας» οἱ γονεῖς, κατά κανόνα.  Δηλαδή εἶναι μόνο ἐξωτερικά.  Πᾶνε τό πολύ-πολύ στήν ἐκκλησία κάθε Κυριακή καί αὐτό βεβαίως δέν εἶναι καθόλου ἐπαρκές γιά τήν σωστή ἀγωγή τῶν παιδιῶν.
Τό θέμα εἶναι καί πῶς πᾶς στήν ἐκκλησία; Μέ τί φρόνημα; Ἀγαπᾶς τόν Χριστό; ἤ ἁπλῶς πᾶς ἀπό μιά συνήθεια, ἀπό μιά ψυχολογική ἀνάγκη. Ὅπως, ἄς ποῦμε, κάποιος ἔχει συνηθίσει νά πηγαίνει στό  κυνήγι κάθε Κυριακή πρωί καί ἄν μία φορά δέν πάει, τότε δέν αἰσθάνεται καλά μέσα του. Τοῦ ἔχει δημιουργηθεῖ μία ψυχολογική ἀνάγκη. Ἔτσι καί ὁ ἄλλος ἔχει μάθει νά πηγαίνει στήν Ἐκκλησία.
  -Ἀλλά φτάνει αὐτό;
  -Δέν φτάνει.
Τούς λένε «τῆς Ἐκκλησίας», ἀλλά δέν εἶναι.  «Τῆς Ἐκκλησίας» εἶσαι ὅταν ἔχεις ζωντανή σχέση μέ τόν Χριστό ἤ γιά νά σᾶς τό πῶ καί πιό σωστά: Ὅταν ὁ Χριστός ζεῖ μέσα σου καί σύ μέσα Του. Τότε εἶσαι «τῆς Ἐκκλησίας». Τότε καί τά  παιδιά πολύ δύσκολα θά παραστρατήσουν.

Γέροντας Παΐσιος: Να τι θα γίνει στο Αιγαίο!

Όπως τα κατέγραψε
ο Νικ. Ζουρνατζόγλου
στο βιβλίο του

Ο άγιος Γέροντας Παΐσιος κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και αναπαύεται στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, η αγιότητα του οποίου έχει ομολογηθεί από όλους σχεδόν τους Έλληνες, πολιτικούς, στρατιωτικούς, λαϊκούς, Μοναχούς, Ιερείς, Επισκόπους και αυτόν τον ίδιο τον Πατριάρχη, είχε κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο Αιγαίο και για ό,τι θα δούμε σύντομα!
Πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις και προφητείες που προείπε ο Γέροντας Παΐσιος με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, εμπεριέχονται στο νέο, συναρπαστικό βιβλίο του Επισμηναγού ε.α. Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994» εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, κεντρική διάθεση Ορθόδοξος Κυψέλη.
Συγκεκριμένα θα αναφέρουμε μερικά εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν τις σχέσεις με την αμετανόητη Τουρκία, η οποία όπως γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ήδη από τον Άγιο Κοσμά τον Αίτωλο θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»…

Mια συγκλονιστική μαρτυρία για τις εκτρώσεις – Gianna Jessen.

Ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά αποσπασμάτων ομιλίας που έκανε η Gianna Jessen στις 8.9.2008 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Την απόδοση έκανε ο συνεργάτης μας κ. Βασίλειος Πετρουλέας, τον οποίο και ευχαριστούμε.
Η Gianna γεννήθηκε μόλις 900 γραμμάρια. Μέχρι που την πήρε σπίτι της η Πένυ, βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Αργότερα την υιοθέτησε η κόρη της Πένυ. Από 14 χρονών η Gianna αγωνίζεται να ευαισθητοποιήσει ηγέτες, κυβερνήσεις, οργανώσεις κλπ. Είναι δε σε έντονη αντιπαράθεση για το θέμα των εκτρώσεων με τον πρόεδρο Obama.
Ονομάζομαι Gianna Jessen. Είμαι υιοθετημένη και η βιολογική μου μητέρα ήταν δεκαεφτά χρονών, όταν αποφάσισε να κάνει έκτρωση. Ήταν τότε εφτάμισι μηνών έγκυος και ο γιατρός την συμβούλευσε να κάνει αυτό, που ονομάζεται saline abortion (αντικατάσταση του αμνιακού υγρού με αλατούχο διάλυμα, που καίει το παιδί μέσα και έξω). Έτσι η μητέρα μου ανέμενε να γεννήσει ένα νεκρό παιδί μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. Προς μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όλων δεν βγήκα νεκρή σ’ αυτό τον κόσμο, αλλά ζωντανή, στις 6 Απριλίου του 1977, σε κλινική εκτρώσεων του Λος Άντζελες! Αυτό δε που αποτελεί τέλειο συγχρονισμό του ερχομού μου είναι, ότι ο μαιευτήρας που ενεργούσε την έκτρωση, ήταν εκτός υπηρεσίας εκείνη τη στιγμή κι έτσι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσει το σχέδιό του με τη ζωή μου…
Ξέρω ότι βρίσκομαι σε κυβερνητικό κτίριο και ότι στην εποχή μας δεν είναι πολιτικά σωστό να πεις το όνομα του Χριστού σε μέρη σαν κι αυτό. Το να Τον αναφέρεις σε τέτοιες συναντήσεις, μπορεί να κάνει τους άλλους να νοιώσουν τρομακτικά άβολα. Αλλά δεν επιβίωσα για να κάνω τον καθένα να νοιώθει άνετα. Επιβίωσα για να ανακατεύω τα πράγματα λίγο και αυτό το απολαμβάνω.

Άγιος Ιάκωβος της Αλάσκας( 26 Ιουλίου)

Κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου της Ορθοδόξου Ιεραποστολής στην Αλάσκα, γεννήθηκε στο νησί Ουναλάσκα στα 1802 ο Ιάκωβος Νετσέτωβ. Ήταν καρπός ενώσεως Ρώσου και Αλεουτινής. Ο μικρός Ιάκωβος έδειξε μεγάλο ζήλο για μάθηση, κλήση σε ό,τι αφορούσε την εκκλησιαστική ζωή και ευσέβεια και συνειδητή ζωή στις εντολές του Χριστού. Γι’ αυτούς τους λόγους τον βρίσκουμε μετά λίγα χρόνια να σπουδάζει στο Θεολογικό Σεμινάριο του Ιρκούτσκ της Σιβηρίας όπου και χειροτονήθηκε ιερέας όταν ήλθε η κατάλληλη στιγμή. Μετά τη χειροτονία του ο νεαρός πρεσβύτερος επιστρέφει στον λευκό ιεραποστολικό αγρό της γενέτειράς του για να εργαστεί κι αυτός για το φωτισμό των συμπατριωτών του.

ΦΘΟΝΟΣ: ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΣΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ(mp3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 1-07-09.
Πηγή εἰκόνας:http://images.icon-art.info/main/01500-01599/01500.jpg

Η FEMA,ΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΦΕΡΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Ὁ «ἀνθρωποκτόνος» μέ τά ὄργανά του ὀργανώνεται ὅλο καί περισσότερο στήν προσπάθεια του νά κυριαρχήσει στόν κόσμο. Τό Ἀρχικό Δαιμόνιο εἶναι ἀπό τά πιό φοβερά. Πόθος του εἶναι ἡ Ἐξουσία, ἡ Ἀρχή. Γιαυτό καί πασχίζει μέσω ἀνθρώπων πού ἔχουν παρασυρθεῖ στήν ἀρχομανία, στήν φιλοδοξία καί στήν λατρεία τῆς κοσμικῆς δύναμης, νά πετύχει τόν σκοπό του. 

Τελικά βέβαια μ' ἕνα φύσημα ὁ «ἀνθρωποκτόνος», ὁ Ἀντίχριστος, τό Θηρίο καί τά ὄργανά του θά διαλυθοῦν ἀπό τόν Χριστό Μας, ὁ Ὁποῖος «ἐξῆλθεν νικῶν καί ἵνα νικήσει».

Διαβᾶστε τό ἀποκαλυπτικό ἄρθρο γιά τά στρατόπεδα συγκεντρώσεως τῶν ἀντιφρονούντων-ἀντιδρώντων στήν παγκόσμια ὑποδούλωση πού θά προσπαθήσει νά ἐπιβάλλει ὁ Ἀντίχριστος. Τά στρατόπεδα εἶναι ἤδη ἕτοιμα...

ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ

Ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος στά πνευματικά του παιδιά τά παρακαλεῖ (Θεσσ. Β΄ 3, 1): Τὸ λοιπὸν προσ εύχεσθε͵ ἀδελφοὶ͵ περὶ ἡμῶν͵ ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχῃ καὶ δοξάζηται͵ καθὼς καὶ πρὸς ὑμᾶς.

Προηγουμένως ὁ Ἅγιος Παῦλος προσευχήθηκε γιά νά στηριχθοῦν ἀπό τόν Θεό οἱ Θεσσαλονικεῖς. Τώρα ζητάει ἀπό αὐτούς νά προσευχηθοῦν καί αὐτοί γιά χάρη του. Ὄχι γιά νά μήν κινδυνεύει (ἀφοῦ ἤξερε ὅτι σ’ αὐτό εἶναι ταγμένος, δηλ. στό νά περνάει συνεχῶς κινδύνους καί θλίψεις- ὅπως ἄλλωστε καί κάθε γνήσιος ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ) ἀλλά γιά νά τρέχει, νά διαδίδεται καί νά γίνεται ἀποδεκτός ἀπό τούς ἀνθρώπους ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Νά γίνεται πιστευτός ἀπό ὅσους τώρα ἀκοῦνε τό κήρυγμα, ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε ἀκουστός ἀπό τούς ἀγαπητούς του Θεσσαλονικεῖς. Νά δοξάζεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, δηλ. σέ πολλές ἀνθρώπινες καρδιές νά ριζώνει καί νά καρποφορεῖ ὁπότε θά δοξάζεται ὁ Θεός ἀπό αὐτούς. Αὐτό τούς ζητάει νά προσευχηθοῦν καί νά παρακαλέσουν τόν Θεό γιά νά συμβεῖ ὅ,τι συνέβη καί στή Θεσσαλονίκη. Τούς ζητάει ἀλλά συγχρόνως τούς ἐγκωμιάζει γιά νά τούς φιλοτιμήσει.

O Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ
Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

     Ο Όσιος Πατήρ ημών Δανιήλ, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλιά Λέοντος Α΄του Μεγάλου (457-474), του επικαλουμένου Μακέλλη. Καταγόταν από τη Μεσοποταμία της Συρίας, από την περιφέρεια των Σαμοσάτων.
     Ο πατέρας του Ηλίας και η μητέρα του Μάρθα ήταν προηγουμένως άτεκνοι και είχαν γι' αυτό μεγάλη θλίψη. Μη μπορώντας η Μάρθα να υποφέρει άλλο από την πολύχρονη στείρωση, βγήκε τα μεσάνυχτα κρυφά από την οικία της. Ύψωσε τα χέρια της στον ουρανό, και προσευχόμενη με δάκρυα πολλά έλεγε στον πολυεύσπλαχνο Θεό: «Δέσποτα και βασιλιά όλης της κτίσης, Εσύ έπλασες τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό, προστάζοντας τους ν' αυξάνονται και να πληθύνονται. Παρακαλώ την ευσπλαχνία σου, παντοδύναμε, λυπήσου με την ανάξια. Λύσε τη στείρωση της κοιλίας μου, δίνοντας και σε μένα τεκνογονία. Χάρισέ μου ένα παιδί, όπως χάρισες στη Σάρρα, στα γηρατειά της, τον Ισαάκ, στην Άννα το Σαμουήλ και στην Ελισάβετ τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Και σου υπόσχομαι να σου αφιερώσω το παιδί που θα γεννήσω, όπως έκαμε και η Άννα». Αφού τέλειωσε την προσευχή της, μπήκε μέσα στην οικία της και ξάπλωσε να κοιμηθεί. Μόλις αποκοιμήθηκε, βλέπει σε όραμα ότι κατέβηκαν από τον ουρανό κάτι φωτεινά σημεία σαν δίσκοι στρογγυλοί και στάθηκαν πάνω από την κεφαλή της. Ίσως αυτό να σήμαινε την αγιότητα του παιδιού που επρόκειτο να γεννηθεί. Γιατί μετά το όραμα συνέλαβε και γέννησε το μακάριο Δανιήλ.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΟΜΙΛΟΥΜΕ; (mp3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 7-02-10.
Πηγή εἰκόνας: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ Ἐμμαούς.

Άγιος Παντελεήμων

Ο  ΑΓΙΟΣ  ΚΑΙ  ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

       Μέσα εις το νέφος των μαρτύρων και αγίων της πίστεώς μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωήν των δια την αγάπην των προς τον Χριστόν, περιλαμβάνεται και η μορφή του αγίου Παντελεήμονος.
       Νέος, γεμάτος σφρίγος και παλμόν, δύναμιν και θάρρος, εμαρτύρησε δια την Ορθόδοξον Πίστιν του. Με αποφασιστικότητα διεκήρυξε και διελάλησε την αλήθειαν της πίστεώς του εις όλους, όσοι κατά την εποχήν εκείνην ευρίσκοντο εις το βασίλειον του σκότους και του ψεύδους, της ειδωλολατρίας.
       Ηρνήθη να θυσιάση εις τα άψυχα και αναίσθητα είδωλα και παρ' όλας τας κολακείας του βασιλέως Μαξιμιανού έμεινεν ακλόνητος και επροτίμησε να θυσιασθή και να καταστή έτσι κληρονόμος της ουρανίου Βασιλείας. Είλκυσεν εις τον Χριστόν και την πίστιν του όσους είχαν πραγματικόν πόθον και δίψαν να γνωρίσουν τον αληθινόν Θεόν.        Σου ευχόμεθα, αγαπητέ αναγνώστα να σε εμπνεύση προς μίμησιν η αγία ζωή του Αγίου Παντελεήμονος και η ανάγνωσις του βίου του να γίνη αφορμή δια προσέγγισιν εις την πηγή του φωτός και των ιαμάτων, τον Χριστόν.

«Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια» (Μέρος Γ΄).

Ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια
Μέρος Γ΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

Μέρος Α΄  - Μέρος Β΄

Τότε ξέρετε τί ὅμορφα τακτοποιοῦνται ὅλα; Πολλές φορές μάλιστα αὐτό, πού σέ εἶχε πικράνει, βλέπεις μετά ὅτι ἦταν ἕνα τίποτα καί ἔφταιγες ἐσύ, δέν ἔφταιγε ὁ ἄλλος. Ὁ ἄλλος μπορεῖ νά ἐνήργησε ἀπό μιά ἁπλότητα, μιά ἀφέλεια, μιά παιδικότητα καί ἐσύ τό πῆρες τελείως ἀνάποδα, γιατί εἶσαι ἐσύ διεστραμμένος. Ἐσύ δέν σκέφτεσαι σωστά· ἔχεις καί πολύ φαντασία καί φτιάχνεις πολλά καί διάφορα σενάρια, ἐνῶ οὐσιαστικά δέν συμβαίνει τίποτα.
Ἄν ὅμως εἶχες τήν ἁπλότητα νά τοῦ πεῖς ἀμέσως, ἰδιαιτέρως, μέ ἡρεμία τήν στενοχώρια σου, τότε θά σοῦ ἔλεγε καί ὁ ἄλλος τί πραγματικά συμβαίνει, ὁπότε μετά θά ἀποφευγόταν, ἐξ ἀρχῆς, ἡ δύσκολη κατάσταση τῆς ψυχρότητας καί δυσαρέσκειας.
 Συμβαίνει δυστυχῶς αὐτή ἡ ἀπομάκρυνση καί δυσαρέσκεια νά «τραβάει» γιά πολύ καιρό.  Τά θέματα αὐτά θά πρέπει ἀμέσως νά τακτοποιοῦνται.
Γι’ αὐτό καί λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ:«Μή ἐπιδυέτῳ ὁ ἥλιος ἐπί τῷ παροργισμῷ ἡμῶν», «νά μήν δύει  ὁ ἥλιος καί ἐσεῖς εἴσαστε ἀκόμη ὀργισμένοι». Δηλαδή «Νά μήν ἔχετε μέσα σας κάτι, ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Θά πρέπει νά τό φροντίσετε νά τό τακτοποιήσετε τό ἀργότερο  πρίν δύσει ὁ ἥλιος. Καί βεβαίως θά πρέπει νά ἔχετε  τήν καλοσύνη καί τήν ἁπλότητα νά δεχθεῖτε τήν ἐξήγηση πού θά σᾶς πεῖ ὁ ἄλλος».

27 Ιουλίου Συναξαριστής Παντελεήμονα Μεγαλομάρτυρα, Τυφλού, Ανθούσας Ομολογήτριας, των Αγίων 153 Αγίων εν Θράκη, Μανουήλ Οσίου, Νικολάου του Νοβγκόροντ.

Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων ὁ Μεγαλομάρτυρας καὶ Ἰαματικός

Τὸν καιρὸ ποὺ τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς εἰδωλολατρείας σκέπαζαν ἀπειλητικὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη, στὰ τέλη δηλαδὴ τοῦ τρίτου αἰώνα μετὰ Χριστόν, γεννήθηκε στὴ Νικομήδεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ φοβερὸς διώκτης τῶν Χριστιανῶν, ὁ Μαξιμιανός.
Ὁ πατέρας του λεγόταν Εὐστόργιος καὶ ἦταν εἰδωλολάτρης ἀξιωματοῦχος, μέλος τῆς συγκλήτου. Ἡ μητέρα του λεγόταν Εὐβούλη καὶ ἦταν θερμὴ Χριστιανή. Τὸ ὄνομα ποὺ ἔδωσαν στὸ παιδί τους ἦταν Παντολέον.
Ὁ Παντολέον ἦταν πολὺ ἔξυπνος, εὐγενικός, ἐπιμελής, ταπεινὸς καὶ πράος, γεμάτος ἀρετή, παρ’ ὅλο ποὺ ἀκόμη δὲν εἶχε βαπτιστεῖ Χριστιανός. Ὅταν μεγάλωσε, ὁ πατέρας του τὸν παρέδωσε σ’ ἕνα φημισμένο γιατρό, τὸν Εὐφρόσυνο , γιὰ νὰ τοῦ διδάξει τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Σὲ λίγο καιρὸ ὁ Παντολέον ξεπέρασε ὅλους τους συνομήλικούς του στὴν μόρφωση καὶ ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὸ χαρακτήρα του. Ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας, μαθαίνοντας γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἐξυπνάδα του, τὸν προόριζε γιὰ νὰ γίνει γιατρὸς στὸ παλάτι, ὁ γιατρὸς τῶν ἀνακτόρων.
Τὸν ἴδιο καιρὸ ὁ γέροντας ἱερέας τῆς Νικομήδειας Ἐρμόλαος, φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κάλεσε στὸ σπίτι ποὺ κρυβόταν τὸν Παντολέοντα γιὰ νὰ τὸν γνωρίσει. Ἀφοῦ συνομίλησαν γιὰ πολλὴ ὥρα, ὁ Ἐρμόλαος κατενθουσιάστηκε ἀπὸ τὶς ἀρετὲς ποὺ κοσμοῦσαν τὸ νέο καὶ ἀποφάσισε νὰ τοῦ γνωρίσει τὴν πίστη στὸ Χριστό. Ἔτσι ἀναπτύχθηκε ἀνάμεσά τους μιὰ ἄριστη πνευματικὴ σχέση. Ὁ Παντολέον ἐπισκεπτόταν καθημερινὰ τὸν Ἅγιο Ἐρμόλαο καὶ ἀπολάμβανε τοὺς Χριστιανικούς του λόγους. Στερεωνόταν ἔτσι, σιγὰ - σιγὰ,  στὴν ἀληθινὴ πίστη.

Η ΡΙΖΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ(MP3) - ΠΑΤΕΡΑ καί ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ!

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-06-09.
Πηγή εἰκόνας: http://albums.wraia.gr/1/5/c/15c860797.jpg

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΤΟ «Α» ΚΑΙ ΤΟ «Ω».

Πότε τά «ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ» μας εἶναι ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΛΑ;

Πολλοί κάνουν καλά ἔργα καί οἱ ἄνθρωποι τούς ὀνομάζουν εὐεργέτες καί τούς δοξάζουν. Ὅμως ἀληθινά καλά ἔργα εἶναι αὐτά, πού ἔχουν ἀρχή καί τέλος τους τόν Καλό Θεό. Ὅ,τι κάνουμε γιά νά εἶναι καλό πρέπει νά τό κάνουμε γιά τόν σωστό λόγο. Ὁ σωστός λόγος εἶναι πάντα ὁ Θεός Λόγος, ὁ Ὁποῖος μᾶς εἶπε ὅτι «ἐγώ εἶμαι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος»(Ἀποκ. 21, 6) τῶν πάντων. Κάθε ἔργο ἑπομένως γιά νά εἶναι καλό θά πρέπει νά ἔχει σάν αἰτία, σάν κίνητρο, ὄχι τήν κενοδοξία μας, ἤ τήν φιλαργυρία μας, ἤ τήν φιληδονία μας, ἀλλά ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ (ΤΟ «Α»),τό νά ἀρέσουμε στόν Καλό Δημιουργό καί Προνοητή Μας. Γιαυτό τόν «λόγο» θά πρέπει νά ξεκινᾶμε κάθε ἔργο μας. Ἐπίσης γιαυτό τό «λόγο» θά πρέπει νά τό ἐργαζόμαστε καί νά τό φθάνουμε στό τέλος του. Τό τέλος τοῦ ἔργου θά πρέπει πάλι νά εἶναι ὁ Θεός Λόγος, δηλ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ (ΤΟ «Ω»).