«Οι ἅγιοι πατέρες λένε ότι με την πάροδο του χρόνου ένα από τα δύο γίνεται στον άνθρωπο, ή σαρκοποιείται το πνεύμα ή πνευματικοποιείται η σάρκα. Στασιμότητα δεν μπορεί να υπάρξει, αυτό είναι μία μεγάλη αλήθεια. Ο καλός γίνεται καλύτερος και ο κακός γίνεται χειρότερος, ο τσιγκούνης γίνεται χειρότερος, ο φιλεύσπλαχνος γίνεται πιο πολύ κ.ο.κ... Η ουσία της ορθοδόξου πνευματικότητος βρίσκεται πάνω απ’ όλα στο ότι είναι θεραπευτική.
Θεραπεύει την ασθένεια του ανθρώπου και από άτομο που γεννιέται ο καθένας, τον καθιστά πρόσωπο. Ο άνθρωπος από ἐγωκεντρικός, γίνεται χριστοκεντρικός. Αυτό που θεραπεύεται πρωτίστως είναι η καρδιά. Αὐτή είναι το κέντρο της υπάρξεως του ανθρώπου. Δεν πρόκειται για μία θεραπεία εξωτερική, αλλά εσωτερική.
Ο νους στην κατάσταση της ασθενείας, σκορπίζεται με την λογική και γι’ αυτό πρέπει πλέον να επιστρέψει στην καρδιά. Αυτή η ταύτιση του νου με την λογική, χαρακτηρίζει πάρα πολύ την δυτική σκέψη. Η επιστημονικοποίηση των πάντων είναι ένα χαρακτηριστικό. Τό σωστό εἶναι να επιστρέψει ο νους στην καρδιά. Η ορθόδοξη Εκκλησία λέγεται νοσοκομείο, θεραπευτήριο, ιατρείο της ψυχής γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Ἡ ὑποδούλωση τού νοῦ στή λογική (διάνοια) εἶναι η ρίζα του κακού. Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία θεραπεύει τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου τόν ἐπαναφέρει στήν καρδιά καί τόν ἑνώνει μέ τόν Θεό. Ἡ διάνοια (λογική) μέ τούς συλλογισμούς της, δέν μπορεῖ νά μᾶς ἑνώσει μέ τόν Θεό. Μόνο ὁ νοῦς μπορεῖ νά χρησιμεύσει γιά τήν ἄνοδο καί τήν ἕνωση τῆς ὕπαρξής μας μέ τόν Θεό. Ὁ Μέγας Αντώνιος ήταν αγράμματος και όμως εἶναι ο πρύτανης της ερήμου. Εἶπε τέτοιες αλήθειες (πού προῆλθαν ἀπό τήν θεραπευμένη καρδιά του) που δεν μπορούν να τις προσεγγίσουν οι πλέον μορφωμένοι κοσμικά ἀλλά στερημένοι τῆς κάθαρσης τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς.
Στην ορθόδοξη Εκκλησία όμως δεν τονίζεται μόνο η αναγκαιότητα της θεραπείας, αλλά συγχρόνως διαγράφεται και ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται. Επειδή ο άνθρωπος έχει ακάθαρτο νου και ακάθαρτη καρδιά, πρέπει να περάσει επιτυχώς από τα τρία στάδια της πνευματικής ζωής. Δηλαδή την κάθαρση της καρδιάς, τον φωτισμό του νου και τελικά την θέωση.
Η ορθοδοξία δεν μοιάζει με την φιλοσοφία, αλλά με τις πρακτικές επιστήμες και κυρίως με την ιατρική...αφού μπορεῖ καί ἔχει να ἐπιδείξει θεραπευτικά αποτελέσματα. Τα τρία στάδια της πνευματικής ζωής –θεραπείας είναι στην πραγματικότητα, ἡ μέθεξη της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού.
Αυτό το θεραπευτικό στοιχείο της Εκκλησίας μπορούμε να το δούμε πολύ καθαρά, στις περιπτώσεις των θαυμάτων. Άνθρωποι με ανίατες σωματικές ασθένειες θεραπεύονται, όπως και από πνευματικές ασθένειες...»[1]. Πρό πάντων δέ θεραπεύεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν τυρρανία τῶν παθῶν, τῶν λογισμῶν, τῆς φθορᾶς, τῆς ἁμαρτίας τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου