ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

ΕΠΙΚΑΙΡΑ - ΕΘΝΙΚΑ

ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Οι όποιες ρυθμίσεις αποφασίζονται και χτίζονται σήμερα για την επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος στη σύγχρονη Ελλάδα είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αρχικά, είναι καλής διαθέσεως οι σχετικές νομοθετικές πρωτοβουλίες, γενικά, και με λίγη σκοπιμότητα βεβαίως, η οποία δεν διαφεύγει και αυτών των μεταναστών, που έχουν ανάγκη αυτές τις ρυθμίσεις. Όμως ισχύει εν προκειμένω αυτό που έλεγε παλιά ο ιερός Χρυσόστομος. Έλεγε ο άγιος Πατέρας: «άνδρες οι νομοθετούντες και κατά γυναικών η νομοθεσία». Παραλλαγμένο κάπως το πατερικό λόγιο, μπορεί να λεχθεί σήμερα ως εξής: «άρχοντες οι νομοθετούντες και κατά [ελλήνων] πολιτών η νομοθεσία». Η εσπευσμένη λοιπόν τακτοποίηση του μεταναστευτικού θέματος πάσχει σε τρία σημεία:  είναι μη  ρεαλιστική, είναι αντιδημοκρατική και είναι τελείως κοντόφθαλμη.

Δηλαδή δεν λαμβάνει υπόψη συνθήκες ζωής, διακοινωνίας και επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών, Ελλήνων και ξένων. Δεν σταθμίζει τις εντάσεις οι οποίες σιγοβράζουν σε κάποιες περιοχές ιδιαιτέρως και τα προβλήματα που δημιουργούνται στις γειτονιές και στις τοπικές κοινωνίες, κυρίως δε στην Αθήνα, με την αύξηση των αρνητικών φαινομένων. Δυστυχώς τα βλέπει όλα ρόδινα. Κάπως αιθέρια και πλατωνικά. Δεν είναι όμως έτσι! Τί να κάνουμε; Αυτή είναι η πραγματικότητα και είναι τελείως διαφορετική, εκτός εξαιρέσεων.

 Επίσης δεν ρωτήθηκε ο κυρίαρχος λαός. Γιατί δεν έχουν εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό; Γιατί φοβούνται και θεωρούν ότι ο λαός μας πάσχει από ρατσισμό και ξενοφοβία; Αυτός ο λαός δεν «εκμεταλλεύτηκε» μόνο, όπως λένε, τους ξένους εργάτες, αλλά και τους βάφτισε και τους πάντρεψε και συμπεθέριασε μαζί τους, και τους έβαλε και στο σπίτι του [και τον κατάκλεψαν]… Και συσσίτια οργάνωσε και οικιακές συσκευές έδωσε και πλήρωνε το ΕΣΥ για τους παράνομους αρρώστους και τις παράνομες γεννήσεις. Σύμφωνοι; Όλα τα έκανε με ανοιχτή καρδιά και χριστιανική καλοσύνη! Αφησε να αποφασίσει λοιπόν ο κυρίαρχος λαός, έστω κι αν αποφασίσει στραβά! Γιατί αυτή η φασίζουσα νοοτροπία του αποκλεισμού του λαϊκού στοιχείου; Φοβούνται ότι θα ακούσει ένας ολόκληρος λαός το 15% που ζητεί λαϊκή ετυμηγορία επί του θέματος και δεν θα ακούσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφεία, την οποία ο ίδιος ανέδειξε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές; Άρα καταλαβαίνουμε όλοι, ότι δεν τολμούν να θέσουν το ζήτημα ενώπιον της λαϊκής βάσης. Στις 4 Οκτωβρίου ήταν καλός ο λαός που ψήφισε και κυρίαρχος, τώρα είναι ανώριμος να διαλέξει! Φοβερή υποκρισία και υποτίμηση. Αφήστε το λαό να αποφασίσει, ω άνδρες Αθηναίοι!  

Και τέλος, οι ρυθμίσεις δεν σκέφτονται τις επόμενες γενεές, αλλά μόνο τις επόμενες εκλογές! Αυτό είναι ηλίου φαεινότερον. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε δίκη προθέσεων, οι μόνοι που θα μπορούσαν να έχουν άποψη βαρύνουσα επί του θέματος, είναι οι εκκλησιαστικοί και οι άνθρωποι του νόμου και της τάξης. Οι μέν δείχνουν καθημερινά την αγάπη τους και βλέπουν τα προβλήματα, ακούνε τις εξομολογήσεις, μάλιστα δε και μέσω των εξατομικευμένων και ιδιαίτερων επαφών με τους χριστιανούς. Οι δε, διότι βλέπουν το πραγματικό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας έτσι όπως έχει πλέον διαμορφωθεί τελευταία. Δεν νομοθετούν τεχνοκράτες πίσω από αποστειρωμένα γραφεία μέσω συσκέψεων… Ούτε νομοθετούν κατ΄εντολήν και με ευρωπαϊκές οδηγίες. Ομιλεί η ελληνική γειτονιά, τα ελληνικά χωριά και καφενεία, το ελληνικό σχολείο και το ελληνικό πεζοδρόμιο!

Γιατί δεν τον προστατεύουν αυτόν τον λαό; Ξέρουμε τουλάχιστον τις εγγενείς αδυναμίες μας: εύκολα κομματιαζόμαστε και αλληλοτρωγόμαστε. Έχουμε το σαράκι της ακαταστασίας και της αναποτελεσματικότητος. Της διχόνοιας και της φιλοπρωτίας. Έχουμε και το δημογραφικό πληγή ανοιχτή… Δεν σκέφτονται άραγε «οι κρατούντες και γεγαυρωμένοι» σε τι δυσκολία θα βάλουν στο μέλλον τη χώρα, την πατρίδα, με τη δυνατότητα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» που θα δοθεί σε 500 ή 600 χιλιάδες ξένους;

Εδώ είμαστε ένας λαός και στις δικές μας εκλογές κοντεύει ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου. Όταν θα δουλέψει η ξένη προπαγάνδα, οι φιλήσυχοι σήμερα μετανάστες, αύριο θα επαναστατήσουν, θα αγριέψει το μάτι τους. Δεν θα είναι απλά τα πράγματα. Τα κόμματα θα αυξήσουν τις εντάσεις τους, οι ισορροπίες και οι αναγκαστικές υποχωρήσεις που θα ζητηθούν, θα φτάσουν σε οριακές καταστάσεις τα πολιτικά πράγματα, οι συνασπισμοί και οι ξένες δυνάμεις που θα χειρίζονται κονδύλια, ιδεολογικές κατευθύνσεις και προοπτικές, θα πιέζουν αφόρητα την ελληνική πατρίδα με τα μειονοτικά θέματα. Θάχουμε και τα ελεγχόμενα ή ξενόφερτα Μ.Μ.Ε, που δε θα ξέρουμε ποια στάση θα κρατήσουν.

Δεν διδάσκονται από την περίπτωση Κοσσόβου και Τετόβου. Δεν σκέπτονται το μουσουλμανικό τόξο και τη διεθνή τρομοκρατία;…Ο πρίν από χρόνια αρχηγός της σερβικής αντιπολίτευσης Βούκ Ντράνσκοβιτς και για κάποιο διάστημα Υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας, έβγαλε ένα βιβλίο: «Ο Ρώσσος Πρόξενος» [μεταφράστηκε και στα ελληνικά, Εκδόσεις Ευρωεκδοτική]. Αφορά στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου. Το συμπέρασμα είναι κάτι που δεν το φανταζόμαστε εμείς σήμερα στην περίπτωσή μας. Τότε λοιπόν οι Σέρβοι κρατούντες καλόπιαναν το αλβανικό κόμμα χάριν πολιτικής σκοπιμότητος. [Υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο]. Κι έφτασαν τα πράγματα εκεί που έφτασαν: δηλαδή η σερβική πλειοψηφεία, τότε, να είναι σήμερα εσχάτη μειοψηφεία στην καρδιά του σερβικού έθνους, στο Κόσσοβο, περιωρισμένοι σε ένα ορθόδοξο γκέτο, έχοντας χάσει και πολιτισμό και πληθυσμό. Σκλάβοι στην ίδια τους τη χώρα, έχοντας συγχρόνως μεταναστεύσει 400.000 χιλιάδες από την Πρίστινα προς το Βελιγράδι!

Τι θα μπορούσε να γίνει;

1. Πρωτίστως να μην έρχονταν τόσοι πολλοί! Να μη ήταν διάτρητα τα σύνορα! Ή όπως έρχονταν, αμέσως από την Πάτρα νάφευγαν προς την Ευρώπη! Ναι, Ευρώπη ζητούν οι άνθρωποι. Επαναπροώθηση προς τα εκεί από όπου ήλθαν ή προώθηση στην Ευρώπη. Κάνει όμως και το άλλο εντύπωση, ότι ενώ είναι ως επί το πλείστον μουσουλμάνοι, οι εκ των ανατολικών χωρών προερχόμενοι, δεν πάνε στα εμιράτα που έχουν επίπεδο ζωής και πολιτισμού, είναι και ομόθρησκοι, νάχουν και τα τζαμιά τους, αλλά έρχονται εδώ και προσεύχονται στοιβαγμένοι στα υπόγεια των πολυκατοικιών και των αποθηκών. Τώρα ήρθαν και έμειναν! Βρήκαν τα χιλιάδες δολλάρια, πλήρωσαν τον δουλέμπορο καϊκτσή ή νταλικέρη και ήρθαν, εκπληρώνοντας ένα όνειρο του μακαρίτη του Οζάλ, ότι «εμείς θα σας κατακτήσουμε όχι με πόλεμο, αλλά με τη μετανάστευση». Να τους διώξουμε όλους δεν μπορούμε. Καλύτερα, λένε οι νοσηρώς πολιτικά σκεπτόμενοι, να τους νομιμοποιήσουμε.

2. Με τη διαμορφωμένη πλέον κατάσταση πό εκκλησιαστική και χριστιανική άποψη ανοίγεται ένα στάδιο δόξης λαμπρής ιεραποστολής. Στην αρχή μπορούσαμε και να τους βαφτίσουμε. Και το κάναμε. [Πήγαιναν οι κουμπαριές «σύννεφο»!] Τώρα όμως κι αυτοί αρχίζουν και κάνουν πίσω. Εδραιώθηκαν. Δεν χρειάζονται τόσο την κοινωνική εξασφάλιση μέσω ενός [ή και τριών] βαπτίσεων. Που και που βαπτίζεται κάποιο παιδί, αλλά σχεδόν ποτέ οι γονείς. Και σχεδόν ποτέ δεν έγινε από τους βαπτισμένους κάποιος ιερέας ή μοναχός. Απλά βαπτίζονται και μετά δεν τους ξαναβλέπει ο ιερέας. Πάντως το βάπτισμα και θεολογικά και βιωματικά και μυστηριακά είναι κάτι.

3. Είναι κι ένα τρίτο επώδυνο οικονομικά στοιχείο η επαρκής επιδότηση της ελληνικής τεκνογονίας. Η πληθυσμιακή έκρηξη των μουσουλμάνων δεν αντισταθμίζεται με κηρυγματική έξαρση της πολύτεκνης ελληνικής οικογένειας. Χρειάζεται γενναιότατη επιδότηση των παιδιών και πλούσια, έως σκανδαλιστικά, προνόμια στους πολύτεκνους. Δεν καταλαβαίνουμε αλλοιώς εμείς οι γηγενείς και αυτόχθονες.

Ας σημειωθεί ότι η ομόδοξη και φίλη Σερβία προτού διαλυθεί με τους βομβαρδισμούς και τις ορδές των Κοσσοβάρων και των Μουτζαχεντίν (λεφτά από τη Σαουδ. Αραβία, όλα πληρωμένα), είχε συντριβεί βιολογικά από την ολιγοπαιδία και τις εκτρώσεις. Η αύξηση λοιπόν του ελληνικού πληθυσμού θα αποτελέσει όντως μια δυναμική ισορροπιών. Το πείραμα εφαρμόστηκε από την Εκκλησία μας στη Θράκη και πέτυχε. Η κοντόφθαλμη όμως Αθηνοκεντρική σοσιαλιστική ή νεοφιλελεύθερη πολιτική και η νομενκλατούρα της θεωρούν δυστυχώς φορολογίσιμο τεκμήριο ευημερίας τα πολλά παιδιά!

Το μεγάλο λάθος που γίνεται είναι κυρίως στο συναισθηματικό τομέα. Στα άλλα μη ζητείς από τους Έλληνες προβλεπτικότητα…Είμαστε «βλέποντας και κάνοντας». Βλέποντας εμείς και κάνοντας οι άλλοι. Στο συναισθηματικό όμως τομέα, στο φιλότιμο και τα ζεστά λόγια, γινόμαστε εύπλαστοι σαν πλαστελίνη. Στις δυσκολίες ενωνόμαστε. «Δει προνοείν όμως και μη μετανοείν».

Περίσσευσε λοιπόν τελευταία ο λόγος περί αγάπης και ισότητος. Και τα λένε σε μας! Φλυαρία αγαπολογίας λές και οι σύγχρονοι Έλληνες είμαστε αιμοβόρα θηρία. «Κι αυτοί άνθρωποι είναι», λένε για τους μετανάστες. Σαφώς σαφέστατα! Και αγαπάμε όλους του ανθρώπους όπου γης και στέλνουμε ολόκληρα αεροπλάνα μαμούθ στις αναγκεμένες χώρες με τρόφιμα, ενδύματα και φάρμακα κλπ. Όλοι είναι παιδιά του Θεού και όλοι είναι εικόνες του Θεού και αδέλφια μας λόγω της Δημιουργίας και της Κοινής καταγωγής από ένα ζεύγος του ανθρωπίνου γένους, κι έχουν δικαιώματα… Ήμασταν και εμείς κάποτε μετανάστες… Καμμία σχέση! Εμείς δεν ξεμπαρκάραμε στα κλεφτά με σαπιοκάραβα στις ξένες παραλίες ούτε παραβιάζαμε σύνορα και συρματοπλέγματα κουβαλώντας με μουλάρια φορτώματα με χασίς και ναρκωτικά. Πήγαμε συγκεκριμένοι σε συγκεκριμένους τόπους για συγκεκριμένες δουλειές με συγκεκριμένες προϋποθέσεις και για συγκεκριμένο πόστο! Αρκετοί μάλιστα ξαναγύρισαν!

Σε όλα αυτά όμως υφίσταται μια σημαντική λεπτομέρεια. Πρίν από τη μεγάλη αρετή της προς όλους αγάπης υπάρχει μια άλλη αρετή εξίσου θεάρεστη: η φιλαδελφεία. Δηλαδή πολύ καλή η Αγάπη! Προηγείται όμως η Φιλαδελφεία! Πρίν από τους άλλους, πολλούς, ξένους και αλλοδαπούς, υπάρχουν και οι αδελφοί, εν αίματι και εν Χριστώ Ιησού, οι «οικείοι της πίστεως», στους οποίους και χρωστώ πρώτα την αγάπη μου..

 Ο απόστολος Παύλος που είπε ότι δεν υπάρχει ΄Ελληνας και Βάρβαρος κλπ, αυτός είπε ότι πρέπει να κάνουμε το καλό σε όλους, πρωτίστως όμως στους οικείους της πίστεως. Δεν μπορεί να περισσεύουν αγαθά αισθήματα για τους μακράν και να στερούμαι αγάπης για τους εγγύς. Πρώτα θα ποτίσω την αυλή μου κι αν περισσεύσει νερό, ποτίζω και τις αυλές των άλλων.

Πως λοιπόν δεν λαμβάνει υπόψη της η παρούσα μεταναστευτική προσπάθεια τη θέση των Ελλήνων, δεν λαμβάνει πρόνοιες για τους αδελφούς και προνοεί τα άριστα πρωτίστως για τους επήλυδες; Έχουν καταλάβει σε τι περιπέτειες βάζουν την Ελλάδα; Και τους Ελληνες; Και τους Χριστιανούς;

Θέλει να τους εντάξει όλους; Το θέλουμε και μεις όλοι. Ανώδυνα όμως, προνοητικά και ιεραρχημένα. Λέγει ξανά ο Παύλος ότι όποιος δεν προνοεί για τους δικούς του ανθρώπους την πίστη αρνήθηκε και «γέγονε απίστου χείρων».

Δεν είναι λοιπόν μεροληπτικό, ρατσιστικό, συμφεροντολογικό, το να προστατεύσουμε πρώτα τους ντόπιους πληθυσμούς. Κάθε άλλο! Τα σύνορα και τα κράτη ο Θεός τα έφτιαξε. [Για όσους  διαβάζουν την Αγ. Γραφή, αυτό είναι γνωστό]. Εμάς τους Έλληνες, μας συνδέει «το όμαιμον, το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον» και το ορθόδοξο Βάπτισμα.

Πρωτίστως εδώ θα στρέψουμε το ενδιαφέρον μας. Ας είμαστε λίγο προσγειωμένοι και πρακτικοί. Δεν μπορεί κάποιος νάναι «χουβαρδάς», ανοιχτοχέρης, στο καφενείο με τους πολλούς, και τύραννος, τσιγκούνης, στο σπίτι του, με τους συγγενείς του.

ΠΗΓΗ:

 http://sites.google.com/site/xrestia/Home/metanasteutiko

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ:

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisjKNeXdGvaz7_L1eZnjsPCgHo3mEBzGlB9xtsGBTSNRpU_WFMsRKkSzCKEPWEPJmPO1HeiFUu_ozuXvyVJw26lBjFDRobSaZD7T0MK6hU7ToQ6uncdOjFc0wm22pjK_2LgkhUgs3WThc/s1600/%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%A5%CE%A3%CE%97.jpg