Οκτώ τρόποι πειρασμών

Οι άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας μας που πάσχουν τα Θεία – μας διδάσκουν πως στο δρόμο της σωτηρίας ο άνθρωπος πειράζεται από το διάβολο με οκτώ τρόπους: (1) εκ των όπισθεν, (2) εκ των έμπροσθεν, (3) εξ αριστερών, (4) εκ δεξιών, (5) εκ των κάτω, (6) εκ των άνω, (7) εκ των έσω και (8) εκ των έξω.
(1) Εκ των όπισθεν· πειράζει τον άνθρωπο ο διάβολος όταν ό άνθρωπος συνέχεια θυμάται τις προηγούμενες αμαρτίες που έχει διαπράξει και τα κακά του έργα και τα αναμασά στη μνήμη του και ασχολείται με αυτά είτε με απόγνωση γι’ αυτά είτε με ενήδονη αναπόληση. Έτσι η ανάμνηση αυτών που κάναμε στο παρελθόν γίνεται πειρασμός του διαβόλου.
(2) Εκ των έμπροσθεν· πειράζεται ο άνθρωπος από το φόβο στη σκέψη του μέλλοντος. Διερωτάται· Τι θα γίνει με τον εαυτό μου; Ή με τον κόσμο; Πόσο ακόμα θα ζήσω; Θα είμαι υγιής ή θ’ αρρωστήσω; Θα έχω να φάω; Άρα γε θα γίνει πόλεμος; Ή κάποιο σπουδαίο ή φοβερό γεγονός; Γενικά διάφορες εικασίες, προοράσεις, προρρήσεις, φαντασίες και κάθε τι που γεννά μέσα μας φόβο για το μέλλον. Αυτός είναι ένας πονηρός πόλεμος του διαβόλου, που φέρνει ταραχή στη ψυχή του ανθρώπου.

Ταπεινή Εξομολόγησις ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ

Ακουσα δια ένα ασκητή Ιερέα, ότι ήτο σοφός άνθρωπος και πλήρης από κατανόηση. Όστις μετέβαινεν εις αυτόν, δια να εξομολογηθή, ευρίσκετο εις ατμόσφαιραν πλήρη μειλιχιότητος, συμπαθείας και ψυχοσωτηρίου διδασκαλίας, και απεχώρει ήρεμος ψυχικώς. Αμέσως μετέβην εις τον άγιον αυτόν Γέροντα, ο οποίος μετά από τινάς συμβουλάς έδωσεν εις εμέ να διαβάσω τας εξής σημειώσεις:
 

Ταπεινή Εξομολόγησις

Στρέφων τα όμματα της ψυχής μου προσεκτικώς εις τον εαυτόν μου και παρακολουθών την πορείαν της εσωτερικής μου καταστάσεως, ευρίσκω εις τον εαυτόν μου, μετά από λεπτομερή εξέτασιν των συναισθημάτων και της συμπεριφοράς μου, ότι:

Δεν αγαπώ τον Θεόν

Αν ηγάπων πραγματικώς τον Θεόν, θα είχον την σκέψιν μου εστραμμένην προς Αυτόν και θα ήμουν ευτυχισμένος. Έκαστη σκέψις δια τον Θεόν θα έδιδεν εις εμέ χαράν και αγαλλίασιν.

Αντιθέτως όμως, πολύ συχνότερον και πολύ ευκολώτερον σκέπτομαι διάφορα γήινα πράγματα, ενώ η απασχόλησις της σκέψεώς μου με τον Θεόν καταντά εργασία επίπονος και άκαρπος.

Εάν ηγάπων τον Θεόν, η συνομιλία μου με Αυτόν δια της προσευχής, θα ήτο η τροφή και η τρυφή μου και θα με ωδήγει εις αδιάσπαστον επικοινωνίαν με Αυτόν. Όμως, όλως αντιθέτως, όχι μόνον δεν ευρίσκω ευχαρίστησιν εις την προσευχήν μου, αλλά χρειάζεται εκάστην φοράν να καταβάλλω προσπάΘειαν, δια να προσευχηθώ. Αγωνίζομαι κατά της απροθυμίας, νικώμαι από την αμαρτωλότητά μου και είμαι πάντοτε πρόθυμος ν' ασχολούμαι με κάθε ανόητον σκέψιν και πράγμα, ακόμη και κατά την ώραν της προσευχής. Με αποτέλεσμα, όπως είναι φυσικόν, να μικραίνη η προσευχή και ν' απομακρύνεται η σκέψις από αυτήν.

Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με».

---

Περὶ μελέτης τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ.

«Τί οὖν μακαριώτερον; τί εὐδαιμονέστερον; ἢ τί γλυκύτερον ἄλλο εἶναι ἢ τὸ νὰ μελετᾷ τις πάντοτε τὸ ἔνδοξον, τὸ τερπνὸν καὶ πολυπόθητον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ὅ,τι καὶ ἂν ζητήσῃ τις ἀπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, ἐξάπαντος τὸ λαμβάνει;...
»Ποία δέ ἔννοια καὶ ἐνθύμησις εἶναι χαριεστέρα καὶ θειοτέρα ἀπὸ τῆς ἐννοίας καὶ ἐνθυμήσεως τοῦ σωτηρίου καὶ θεοπρεποῦς καὶ φοβεροῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα ὀνόματος, εἰς τό ὁποῖον κάμπτουσιν, ἀλλὰ καὶ κάμψουσι τὸ γόνυ τὰ ἐπουράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια;...».

(Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

---

Ἡ καρδιακὴ προσευχή.

Μέσα στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας «Προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ» ἢ «καρδιακὴ προσευχὴ» ὀνομάστηκε ἡ συνεχὴς καὶ σιωπηλὴ ἐπίκληση τοῦ θείου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ γίνεται μὲ θέρμη ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου.

31 Μαρτίου Συναξαριστής Ὑπατίου Ἱερομάρτυρα, Ἀκακίου Ὁμολογητή, Θεοφίλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ μαρτυρησάντων, Μενάνδρου καὶ Σαβίνου Μαρτύρων, Βλασίου Ὁσίου, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Ἰωάννου πρίγκιπα, Ἰωνὰ Μητροπολίτου, Ἰννοκεντίου Μητροπολίτου.

Μεγάλη Τετάρτη 

Κατά τη Μ. Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση: (α) του γεγονότος της αλλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, (β) η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και (γ) τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.

Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι' αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ' όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, για να μην αποτραπεί απ' το καλό της σκοπό. Ανέφερε μάλιστα και τον ενταφιασμό Του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ιούδα από τη προδοσία, αλλά μάταια. Τότε απέδωσε στη γυναίκα την μεγάλη τιμή να διακηρύσσεται το ενάρετο έργο της σε ολόκληρο την οικουμένη.

Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως κάνει λόγο για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντας τα με τις τρίχες των μαλλιών της.
Αυτή την ημέρα ψάλλεται και το περίφημο τροπάριο, τελευταίο στην ακολουθία, της ευσεβούς και λογίας ποιήτριας του Βυζαντίου, Κασσιανής. Η ηρωίδα του ποιήματός της, η γυναίκα που άλειψε με μύρο τον Κύριο ήταν η πόρνη που αναφέρουν οι Ευαγγελιστές (και όχι η ευσεβής ποιήτρια Κασσιανή).

Ο Παπουλάκος για τα άθεα γράμματα…

“Τα άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του Έθνους ξένους και άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας. Τ’ άθεα γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και τ’ αμποδάνε να χαρεί τη λευτεριά του. Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτή πώς δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, άλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που’ ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους. Γιατί κι εκείνα που εσεβάστηκεν ο Τούρκος, τ’ άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξερριζώσουνε. Αφανίζουνε τα μοναστήρια, πομπεύουνε τους καλογέρους και τις καλόγριες, κλέβουνε τ’ άγια δισκοπότηρα και τα πουλούνε γι’ ασήμι που θα στολίσει τις βρωμογυναίκες. Αρπάζουνε τ’ άγια των αγίων και τα βάζουνε κάτω από τα πόδια της εξουσίας τους, που τα ορίζει κατά τα νιτερέσια της. Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους. Αυτά λοιπόν τα γράμματα θα μάθουνε τα παιδιά μας; Κι αν ακόμα συναχτούν όλοι οι άθεοι γραμματισμένοι και στυφτούνε σαν το λεμόνι, δεν θα πετύχουν να γράψουν μια αράδα που ν’ αξίζει μια γραμμή από τα ευαγγέλια. Αλλά τι λέω μια αράδα; Ούτε μία λέξη που να μοιάζει με μία του Θεοτοκικού αυτού βιβλίου.

Η ασκήτρια Λαμπρινή από την Άρτα (μέρος 3o)

ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ…

Με πήρε ύστερα η Παναγία σ’ έναν κάμπο μεγάλο όσο είναι η Άρτα. Έφθασα σε δυο δρόμους, και ρώτησα ποιόν να διαλέξω. «Όποιον θέλεις εσύ», είπε η Παναγία.

Εγώ πήρα τον ένα δρόμο. Καθώς προχωρούσα έβλεπα γλέντια, γάμους, ανδρόγυνα αγαπημένα, παιδιά, και έλεγα «τι ωραίος κόσμος είναι εδώ»!

–Αχ, έκανε η Παναγία. Έτσι γελιέται ο λαός στον κάτω κόσμο, τον πονηρό…

Άμα άκουσα αυτό δεν ήθελα να προχωρήσω αλλά η Παναγία είπε: «Θα προχωρήσουμε και μη φοβάσαι». Έτσι πήρα θάρρος και προχώρησα.

Συναντήσαμε ένα ποτάμι πύρινο πού τα κύματά του έπεφταν σε τρεις ανθρώπους δικούς μου και φώναζαν…

Η Παναγία μου είπε: «Μην στενοχωριέσαι. Αυτά εργάσθηκαν στην γη, αυτά απολαμβάνουν. Σε άκουγαν όταν τους έλεγες κάτι εσύ; Εγώ τους κάνω το καλό κάθε χρόνο και τους βγάζω από κει από την Ανάσταση μέχρι την Πεντηκοστή».

Πιο πέρα είδα ένα ποτάμι με πίσσα πού κόχλαζε. Κι εκεί έμπαιναν και έβγαιναν κεκοιμημένοι…

Όμως τα ρούχα τους ήταν καθαρά, δεν λερώνονταν, παρ’ ότι κυλιόνταν μέσα στις πίσσες. Αλλά τι το θες; Καίγονται μέσα στην πίσσα. Δεν αντέχουν το κάψιμο.

Έπειτα βρέθηκα σ’ ένα μεγάλο βαρέλι και με φώναξε με τ’ όνομά μου μια ψυχή από μέσα που βασανιζόταν. Προσπαθούσε να βγει και με παρακάλεσε να βρέξω το δαχτυλάκι μου να δροσιστεί λίγο το στόμα του. Τον γνώρισα από την φωνή και του είπα:

- Αυτού μέσα είσαι, ωρέ; Αυτά εργάστηκες στην ζωή; Δεν θυμάσαι εκεί έξω από την Παρηγορήτρια στην Άρτα, εσύ γύριζες από την λαϊκή και εγώ από την Εκκλησία μου και με κορόϊδευες γιατί πιστεύω σ’ αυτά, στην κόλαση και στον παράδεισο, και έλεγες ότι άμα πεθάνει ο άνθρωπος, πάει όπως το πρόβατο, χάνεται; Και αλλά πολλά σου έλεγα για την κόλαση και τον παράδεισο, δεν τα θυμάσαι;

- Τα θυμάμαι αλλά τώρα είναι αργά. Φώναξε όσο μπορείς, όσο ζεις, να έρθει κανείς κοντά σου, να αποφύγει αυτήν εδώ την κόλαση.

- Τι να κάνει κοντά μου αφού και ‘γώ δεν ξέρω. Εσύ πόσες φορές με κόλαζες όταν σε συναντούσα;

- Όχι, εσύ δεν έφαγες, δεν άλλαξες, δεν ντύθηκες, δεν γλέντησες, αγωνίστηκες και ξέρεις…

Μια αδικημένη ποιήτρια!

Ὁσία καί ὑμνογράφος Κασσιανή

Πόσο παράξενο πράγμα είναι ο άνθρωπος -αυτό το καλάμι που στοχάζεται και το δέρνουν οι πιο περίεργοι άνεμοι! Όλη τη χρονιά μπορεί να μη θυμόταν να πάει στην εκκλησία, παρά μόνο Χριστούγεννα ή Πάσχα, ή σε κάποια έκτακτη περίσταση. Σαν έρθει όμως η Μεγάλη Τρίτη, με την Κασσιανή και το περίφημο τροπάριο της, ξεσηκώνουν  οι πατεράδες τα παιδιά τους, τις οικογένειες τους, να πάνε στην εκκλησία. Και οι παππούδες κ’ οι γιαγιάδες σταυροκοπιούνται, που τους αξίωσε ο Θεός ν’ ακούσουν και φέτος το «Τροπάριο της Κασσιανής». Kαι άμα τελειώσει το θρυλικό πια τροπάρι, χαιρετιούνται κ’ εύχονται «και του χρόνου!». Οι ψαλτάδες, έπειτα, που τόσο είχαν κουραστεί να προετοιμάσουν, ή την, εξευρωπαϊσμένη και χορωδιακά, πραγματική «εκτέλεση» του τροπαρίου, ή τη βυζαντινή και κατανυκτική απόδοσή του -όπως μας το διέσωσε η παράδοση της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής μουσικής- φεύγουν ικανοποιημένοι, ελπίζοντας, πως τον ερχόμενο χρόνο θα το κρατήσουν περισσότερο, θα το αργήσουν πιο πολύ και μ’ επιβλητικότερη μεγαλοπρέπεια. Η πιο αδικημένη, όμως, τη Μεγάλη Τρίτη, παραμένει από χρόνια τώρα η σεμνή μοναχή του Βυζαντίου, η εκκλησιαστική ποιήτρια, που κάνει κάθε χρόνο τόσες καρδιές να χύνουν θερμά δάκρυα κατανύξεως, η Κασσιανή. Και νομίζω, πως αξίζει τον κόπο να μας απασχολήσει για λίγο η μορφή της αδικημένης ποιήτριας και τα βαθειά νοήματα που κλείνει μέσα του το, παρανοημένο από πολλούς, εξαίσιο ποίημά της.

Και πρώτα, η μορφή της ποιήτριας. Το όνομά της είναι συνδεδεμένο με αριστουργηματικά τροπάρια της Εκκλησίας μας, στα οποία oι ερευνητές τη βρίσκουν άλλοτε ως Κασσιανή, άλλοτε ως Εικασία (ή Ικασία), κι άλλοτε ως Κασσία. Επειδή όμως τα τροπάρια που αποδίδοντα: σ’ αυτήν είναι τα ίδια, φαίνεται πως είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.

«Όσια Κασσιανή» (Βυζαντινή αρχόντισσα και υμνογράφος)

Αρχιμανδρίτη π.Παρθένιου (Ηγουμένου Ι.Μ.Οδηγήτριας)
	Τροπάριο της Κασσιανής
	«Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή τη σην αισθομένη θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν οδυρομένη, μύρα σοι προ του ενταφιασμού σου κομίζει. Οίμοι λέγουσα ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, Ζοφώδης Τε και ασέληνος έρως της αμαρτίας. Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ, κάμθητι μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει. Kαταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις, Ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν Κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα τω φόβω εκρύβη. Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμμάτων μου αβύσσους ης εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου. Μη με την σην δούλην παρίδης ο αμέτρητον έ­χων το έλεος.»
Τροπάριο της Κασσιανής στη Δημοτική Γλώσσα (Απόδοση Κωστής Παλαμάς) « Κύριε, Η γυναίκα που έπεσε, σε τόσες αμαρτίες, σαν άκουσε, σαν ένοιωσε τη θεϊκή σου Χάρη σαν μυροφόρας ένδυμα, στα κλάματα πνιγμέ­νη μύρα προ του θανάτου Σου, εντάφια σου φέρνει, και ωιμέ, στενάζει, κλαίει και θρηνεί πολλή με δέρνει νύχτα ασέληνη και σκοτεινή έρως της αμαρτίας νύχτα που φλέγει και κεντά πόθους ακολασίας. Δέξου Χριστέ, τα δάκρυα τα πύρινα που χύνω Συ, που στα σύννεφα τραβάς της θάλασσας το κύμα. Γύρισε την συμπόνια Σου, στους στεναγμούς μου, Συ πώγυρες τους ουρανούς στην θεία γέννησή Σου. Τα πόδια σου τα άγια, άφησε να φιλήσω και να σκουπίσω άφησε με τα ξανθά μαλλιά μου Τα πόδια, που σαν άκουσε τον κρότο τους η Εύα το δειλινό μεσ' στην Εδέμ κρύφθηκε α­πό φόβο Τις τόσες αμαρτίες μου και τη βαθιά Σου κρίση ποιος να μετρήσει ημπορεί Χριστέ μου, ψυχοσώστη Μη με αφήνεις έρημη και ταπεινή σου δούλη Σου, όπου έχεις, ως Θεός άπειρη καλοσύνη».

Αββά Δωροθέου - Πότε εἶναι κατά Θεόν οἰ συναναστροφές μας (mp3)

(π. Σάββας 5-11-08)
Πηγή εἰκόνας:
http://1.bp.blogspot.com/_

Η ασκήτρια Λαμπρινή από την Άρτα (μέρος 2ο)

ΦΟΒΕΡΕΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ…
Σ’ όλη την ζωή της είχε μονοφαγία και ξηροφαγία. Έτρωγε συνήθως ψωμί και ελιές. Στο τριήμερο (της τεσσαρακοστής) δεν έτρωγε και δεν έπινε τίποτε. Κοινωνούσε την καθαρά Τετάρτη και μετά συνέχιζε την τελεία νηστεία…..
Τις ημέρες πού δεν έτρωγε τίποτε έπινε γύρω στις 3 μ.μ. ένα κουταλάκι ζεστό νερό. Το συνηθισμένο φαγητό της ήταν μια πατάτα βρασμένη με ξύδι. Τα παιδιά της την πίεζαν να φάει, αλλά αρνιόταν και απαντούσε: «Μη στενοχωριέστε, δεν θα πεθάνω από τη νηστεία, η προσευχή είναι η τροφή μου. Το σώμα θα το περιποιηθώ γιατί είναι η κατοικία της ψυχής μου. Όταν έρθει η ώρα θα φάω. Μην ανησυχείτε».
Της έκανε το πρωί η κόρη της καφέ και το απόγευμα πού πήγαινε να πάρει το φλυντζάνι ήταν απείραχτο… Το Πάσχα πού κάθονταν όλοι μαζί να φάνε, η Λαμπρινή μιλούσε για τον Θεό και μετά από πίεση έτρωγε μια κουταλιά γιαούρτι η μια πιρουνιά σαλάτα.. έλεγε:
«Σήμερα είναι η μεγαλύτερη γιορτή. Σήμερα αναστήθηκε ο Χριστός. Αν ερχόταν ένα πεθαμένο παιδί μου εγώ θα έτρωγα; Θα στόλιζα το σπίτι μου να το υποδεχθώ».

Η ασκήτρια Λαμπρινή από την Άρτα…

Αυτή η ασήμαντη εξωτερικώς γιαγιά πού εδώ βλέπουμε, δέχθηκε χαρίσματα από τον Χριστό πού μόνο μεγάλοι Άγιοι είχαν. Κατέβαζε μέ τίς προσευχές της τόν ουρανό καί τούς Αγίους κάτω, συνομιλούσε μέ την Θεοτόκο, έβγαινε από το σώμα της καί με την ψυχή της ταξίδευε σέ Παράδεισο καί κόλαση, φθάνοντας σέ μέτρα απίστευτα για τήν εποχή μας. Γιαγιά Λαμπρινή πρέσβευε καί γιά εμάς…
Η Λαμπρινή γεννήθηκε το 1918 στο χωριό Αγία Παρασκευή Άρτης.
Οι γονείς της Σπυρίδων Δρίβας και Θεοδώρα ήταν από τους πιο εύπορους του χωριού και είχαν αλλά τρία αγόρια. Η Λαμπρινή ήταν η μικρότερη, και τ’ αδέλφια της την υπεραγαπούσαν για τον χαρακτήρα της, το ήθος και την πολύ καλή συμπεριφορά της προς όλους.
Μεγάλωσε με χριστιανικές αρχές. Από μικρή έμαθε να αγαπά τους ανθρώπους και να ζει σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Τελείωσε μόνο το δημοτικό σχολείο και διάβαζε με πόθο την Αγία Γραφή και άλλα πνευματικά βιβλία.
Διηγήθηκε η ίδια:
Ήμουν οκτώ χρόνων και καθόμουν σ’ ένα καρεκλάκι στην αυλή του σπιτιού. Κρατούσα μια μικρή Αγία Γραφή, μπήκα στον ενθουσιασμό και μου άρεσε να την διαβάζω.
Είχα διαβάσει το χωρίο: «Πας ος αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματος μου, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει». (Ματθ.. ιθ’-29).

Οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου -Ουρανοδρόμος Κλίμαξ - Περὶ ψεύδους

ΛΟΓΟΣ ΑΣΚΗΤΙΚΟΣ

ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΟΣ «ΠΛΑΚΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ»

ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ

τὸν ὁποῖον ἀπέστειλε εἰς τὸν ἀββᾶν

Ἰωάννην, καθηγούμενον τῆς Ῥαϊθοῦ.

Εἶναι διηρημένος εἰς τριάκοντα κεφάλαια,

τὰ ὁποῖα ὡσὰν βαθμίδες κλίμακος,

ἀναβιβάζουν ὅσους τὰ ἀκολουθοῦν

ἀπὸ τὰ χαμηλότερα εἰς τὰ ὑψηλότερα,

ἐξ οὗ καὶ τὸ βιβλίον ὠνομάσθη 

ΚΛΙΜΑΞ

Περὶ ψεύδους- Λόγος δωδέκατος

1.Από τόν σίδηρο καὶ τὴν πέτρα (διὰ τῆς προσκρούσεως) γεννᾶται ἡ φωτιά, καὶ ἀπὸ τὴν πολυλογία καὶ τὰ εὐτράπελα τὸ ψεῦδος. Τὸ ψεῦδος εἶναι ἐξαφάνισις τῆς ἀγάπης· καὶ ἡ ἐπιορκία ἄρνησις τοῦ Θεοῦ.
2. Κανεὶς συνετὸς ἄνθρωπος ἂς μὴ θεωρῆ μικρὸ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ψεύδους, διότι τὸ Πανάγιον Πνεῦμα ἐξέδωσε ἐναντίον του τὴν πιὸ φοβερὴ ἀπόφασι: «Ἀπολεῖς πάντας τοὺς λαλοῦντας τὸ ψεῦδος» (Ψαλμ. ε´ 7), ὅπως λέγει ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἐὰν συμβῆ αὐτό, τί πρόκειται νὰ πάθουν ἐκεῖνοι ποῦ συρράπτουν ἐπὶ πλέον τὸ ψεῦδος μὲ τοὺς ὅρκους;
3. Ἐγνώρισα μερικοὺς ποὺ ἐκαυχῶντο γιὰ τὰ ψεύδη τους. Αὐτοὶ κατώρθωναν καὶ ἔκαναν τοὺς ἄλλους νὰ γελοῦν μὲ τὶς ἀστειότητες καὶ τὶς ἀργολογίες τους, καὶ ἔτσι ἐξαφάνιζαν ἐλεεινὰ τὸ πένθος τῶν μοναχῶν ποὺ τοὺς ἀκροάζονταν.
4. Ὅταν ἰδοῦν οἱ δαίμονες ὅτι, μόλις ἀρχίση ὁ ἄθλιος ὁμιλητὴς νὰ διηγῆται τὰ εὐτράπελα, προσπαθοῦμε νὰ φύγωμε σὰν ἀπὸ λοιμώδη ἀσθένεια, ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς παρασύρουν μὲ δυὸ ἀπατηλοὺς λογισμούς: «Μὴ λυπήσης τὸν ὁμιλητή», μᾶς συμβουλεύουν, ἢ «μὴ θέλεις νὰ φανῆς πιὸ εὐλαβὴς ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους»! Φεῦγε ἀμέσως, μὴν ἀργοπορήσης· εἰδεμὴ στὴν ὥρα τῆς προσευχῆς θὰ σοῦ ἔρχωνται στὸν νοῦ ἀστεῖα.

30 Μαρτίου Συναξαριστής Ἰωάννου Κλίμακος, Ἰωὴλ Προφήτου, Ἰωάννου Ὁσίου, Ἰωάννου Πατριάρχου, Εὐβούλης Ὁσίας, Ζαχαρίου Ἱερομάρτυρος, Σωφρονίου Ἐπισκόπου

Μεγάλη Τρίτη

Κατά την Μ. Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση (α) της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Επίσης μας καλεί, (β) φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.
Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους.
Μια από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου. Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή.

ΝΤΑΝΙΕΛΑ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ

Η μάρτυς Ντανιέλα από το Βουκουρέστι. Μια σύγχρονη οσιακή μορφή.

Πολλές φορές τυχαίνει όλοι μας να αναρωτηθούμε, “υπάρχουν άραγε Αγιοι στην σύγχρονη εποχή;”. Η απάντηση είναι μία. Αγιοι του Θεού θα αναδεικνύονται πάντα και για πάντα. Η ύπαρξή τους είναι συνυφασμένη με την ζωοποιό ύπαρξη του 3ου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Του Αγίου Πνεύματος. Εφόσον λοιπόν το Αγιο Πνέυμα του Θεού ενεργεί και κυριαρχεί στον κτιστό κόσμο μας, οι Αγιοί Του θα εμφανίζονται για να μας δίνουν δύναμη αλλά και να ταπεινώνουν τον αντίχριστο διάβολο και τους οπαδούς του, που κινούνται γύρω μας. Πολλές φορές ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια, όσο κι αν αυτό ακούγεται τρομερό.
Η απιστία ή η ελαφρότητα των γονέων πολλές φορές παιδεύουν τους νέους και τις νέες που θέλουν να βρίσκονται κοντά στον Θεό. Οι γονείς με εγωϊσμό και μην αναγνωρίζοντας ότι το σπλάχνο τους είναι ένα Θεϊκό δώρο προσπαθούν, πολλές φορές (με ολέθρια συνήθως αποτελέσματα) να ξεριζώσουν την κλήση προς τον Θεό που η Θεία Χάρις δίνει επιλέκτικά σε νέους και νέες με αρετές και αδαμάντινους χαρακτήρες.
Στην σύγχρονη εποχή που όλα ισοπεδώνονται, που η αγνότητα ισοδυναμεί με ανοησία και γραφικότητα, που έχουμε μαθει να αναγνωρίζουμε το διαφορετικό μόνο όταν έχει σχέση με την ανωμαλία και την διαστροφή, υπάρχει γύρω μας και σε μερικούς απο εμάς μέσα μας, μια άλλη διαφορετικότητα. Μια διαφορετικότητα που σκοπό έχει την ανύψωση του ανθρώπου. Μια διαφορετικότητα που οδηγεί τον άνθρωπο σε πνευματικές καταστάσεις άγνωστες στους πολλούς. Τον κάνει να μοιάζει με τον Χριστό. “Μιμητής Χριστού” όπως λένε και οι Πατέρες μας.

ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ (MP3)

π. Σάββας (29-10-08)
Πηγή εἰκόνας:
http://1myblog.pblogs.gr/files/239539-agio%20oros6.jpg

Το ποτήρι των θλίψεων (Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ)

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ
ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ

Μια χάρη ζήτησαν από τον Χριστό δύο αγαπημένοι μαθητές Του, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, λίγο πριν το Πάθος Του.

-Διδάσκαλε, του είπαν, θέλουμε αυτό που θα σου ζητήσουμε να μας το κάνεις.
-Τί θέλετε να κάνω για σας; ρώτησε Εκείνος.
-Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία Σου, του αποκρίθηκαν, βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά Σου και ο άλλος στα αριστερά Σου.
-Δεν ξέρετε τί ζητάτε, τους είπε τότε ο Ιησούς. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι των παθημάτων που θα πιω εγώ και να βαπτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαπτιστώ εγώ;
-Μπορούμε, του λένε.

Και ο Ιησούς τους απάντησε:

-Το ποτήρι που θα πιω εγώ θα το πιείτε, και με το βάπτισμα των παθημάτων μου θα βαπτιστείτε^. το να καθίσετε όμως στα δεξιά μου και στα αριστερά μου δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ' αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί.

(Βλ. Μάρκ. 10: 35-40)

Πρόλογος

Ο ΠΟΝΟΣ, σωματικός ή ψυχικός, από τις δοκιμασίες και τα βάσανα τούτης της ζωής είναι το αναπόφευκτο πικρό ποτήρι του ανθρώπου. Ο πόνος είναι η ίδια η ζωή του. Θάνατοι, αρρώστιες, κατατρεγμοί, διαμάχες, φτώχεια, αποτυχίες, μοναξιά, φοβίες, αγωνίες, πειρασμοί... Πολύς και ποικίλος πόνος, που ορθώνει αμείλικτα ερωτήματα στις ψυχές και προσδίδει απύθμενη τραγικότητα στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Δεν τον δημιούργησε ο Θεός τον πόνο, αλλά μπήκε στη ζωή των ανθρώπων μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, εξαιτίας της αμαρτίας. Ο νέος Αδάμ όμως, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, σήκωσε στους ώμους Του μαζί με την αμαρτία και τον πανανθρώπινο πόνο. Έτσι μεταμόρφωσε τον εξουθενωτικό χαρακτήρα του πόνου σε σωτήριο φάρμακο και ανέδειξε τις θλίψεις ως κατ' εξο­χήν οδό θεραπείας, εξαγιασμού και τελειώσεως του ανθρώπου.

Από τότε ο Χριστός παραμένει η μοναδική αδιάψευστη ελπίδα των πονεμένων. Τα λόγια Του αντηχούν παρήγορα μέσα στους αιώνες: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11:28)^. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε^. αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16:33).

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Λόγος με´ εἰς τὸ Πάσχα (ἀπόσπασμα)

Μετάφραση: Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δορμπαράκης.
Ἐκ τοῦ βιβλίου: «Μιλάει ὁ Γρηγόριος Θεολόγος»,
Ἐκδόσεις Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1991.

Ὁ πνευματικὸς ἀγῶνας στὴν κονίστρα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαροκοστῆς ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν εἴσοδό μας στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Μαζὶ καλούμεθα νὰ παρακολουθήσουμε τὰ ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος φόρεσε σάρκα καὶ ἔπαθε ὡς ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἐλευθερώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου. Ἐγκαταλείποντες τὰ ἐγκόσμια, καλούμεθα νὰ ταξιδέψουμε νοερὰ στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ ζήσουμε τὸ θεῖο δράμα ποὺ ἐκτυλίσσεται ἐνώπιον μας καὶ νὰ ἑορτάσουμε ὅλοι μαζὶ τὴν ζωηφόρο Ἀνάσταση, ποὺ ἔγινε ἀκένωτη πηγὴ ζωῆς καὶ χαρᾶς γιὰ μᾶς. Ἡ Ὀρθοδοξία μᾶς προσκαλεῖ καὶ πάλι στὸ θεῖο θαῦμα τῆς ζωῆς καὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Εἰδοποιὸς διαφορά τοῦ δόγματός μας καὶ τοῦ τρόπου μας εἶναι ἡ ἐμμονὴ στὴν Ἀνάσταση. Ἐνῷ διάφορες ὁμολογίες παρακολουθοῦν καὶ τιμοῦν τὰ Πάθη τοῦ Κυρίου, τὰ ἑρμηνεύουν καθαρὰ μέσα στὰ στενὰ πλαίσια τῆς ἰκανοποίησης τῆς θείας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἐκκλησίες τους μένουν βουβὲς μετὰ τὴν Μεγάλη Παρασκευή. Στὴν Ὀρθοδοξία, προσκυνοῦμε μὲν τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἀλλ᾿ ὡς φῶτα σωστικά, διότι ξέρουμε πὼς μετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση! Αὐτὸ ἦταν καὶ αὐτὸ παραμένει τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν κόσμο. Ἂς γιορτάσουμε ὅλοι μαζὶ λοιπὸν τὸ Ἅγιον Πάσχα ἐν εἰρήνῃ καὶ ἱερᾷ κατανύξει, συμψάλλοντας μὲ τὸν ὑμνωδὸ τὸ «Ἀνάστα ὁ Θεὸς, κρῖνον τὴν γῆν», τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς» καὶ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη»!

29 Μαρτίου Συναξαριστής Μάρκου Ἐπισκόπου, Κυρίλλου διακόνου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰωνά, Βαραχησίου, Ἀβίβου, Ζανιθᾶ, Ἠλία, Λαζάρου, Μάρη, Μαρουθᾶ, Ναρσῆ, Σάββα καὶ Σιμιάθου, Εὐσταθίου Ὁμολογητῆ, Διαδόχου Ἐπισκόπου, Ἠσυχίου Σιναΐτου, τῶν Ὁσίων Μάρκου, Ἰωνὰ καὶ Βάσσου, Ἐφραὶμ Ἀρχιεπισκόπου

Μεγάλη Δευτέρα

Από τη σημερινή μέρα ξεκινούν τα άγια Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τύπος του Κυρίου μας Ιησού είναι ο πάγκαλος Ιωσήφ που σήμερα επιτελούμε (α) την ανάμνησή του.

Ήταν ο μικρότερος γιός του Πατριάρχη Ιακώβ και ο πιο αγαπητός. Όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του και αρχικά τον έριξαν σ' ένα βαθύ λάκκο και εξαπάτησαν το πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο. Στη συνέχεια τον πούλησαν για τριάντα αργύρια σε εμπόρους, οι οποίοι τον ξανά πούλησαν στον αρχιμάγειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Πετεφρή. Ο Ιωσήφ ήταν πανέμορφος και τον ερωτεύθηκε η γυναίκα του Πετεφρή, που θέλησε να τον παρασύρει σε ανήθικη πράξη βιαίως. Μόλις εκείνη έπιασε τον Ιωσήφ, εκείνος άφησε στα χέρια της το χιτώνα του και έφυγε. Εκείνη από το θυμό της τον συκοφάντησε στο σύζυγό της, ότι δήθεν αυτός επιτέθηκε εναντίον της με ανήθικους σκοπούς. Ο Πετεφρής την πίστεψε και φυλάκισε τον Ιωσήφ. Κάποτε όμως ο Φαραώ, ο βασιλιάς της Αιγύπτου, είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν εξηγητή.

28 Μαρτίου Συναξαριστής Ἰλαρίωνος τοῦ Νέου, Ἠρωδίωνος Ἀποστόλου, Ἠσυχίου Ἱεροσολυμίτου, Μποϋᾶν πρίγκιπα, Εὐστρατίου Νηστευτοῦ, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Φαύστου Θαυματουργοῦ, Μστισλάβου πρίγκιπα, Ἰλαρίωνος Ὁσίου, Ἰωνὰ Ὁσίου, Διονυσίου Ἐλεήμονος, Ἰωάννου ἐκ Γεωργίας.

Κυριακὴ τῶν Βαΐων

Αναγράφει το «Ωρολόγιο»: «Πέντε μέρες προ του Νομικού Πάσχα, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους μαθητές του και του έφεραν ένα ονάριο και αφού κάθισε πάνω του εισερχόταν στη πόλη. Ο λαός μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς (είχαν μάθει και τα περί αναστάσεως του Λαζάρου) έλαβαν στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και πήγαν να τον προϋπαντήσουν. Άλλοι με τα ρούχα τους, άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δένδρα και τα έστρωναν στο δρόμο όπου διερχόταν ο Κύριος και τον ακολουθούσαν. Ακόμα και τα νήπια τον προϋπάντησαν και όλοι μαζί φώναζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωαν. ιε΄).
Αυτή τη λαμπρή και ένδοξο πανήγυρη της εισόδου στα Ιεροσόλυμα του Κυρίου εορτάζομε αυτή τη Κυριακή.
Σήμαιναν δε τα βάγια, οι κλάδοι των φοινίκων, τη κατά του διαβόλου και του θανάτου νίκη του Χριστού. Το δε Ωσαννά ερμηνεύεται σώσον παρακαλώ. Το δε πωλάριο της όνου και το κάθισμα του Ιησού πάνω του, ζώου ακάθαρτου κατά τον νόμο τους, σήμαινε τη πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την μετά από λίγο υποταγή αυτών στο άγιο Ευαγγέλιο.

Ανοιχτή επιστολή 166 δασκάλων και νηπιαγωγών προς τον Πρόεδρο της ΔΟΕ κ. Μπράτη

κ. Μπράτη,

Στις 5-11-2009, δηλώσατε στην Εφημερίδα «Τα Νέα» αλλά και σε τηλεοπτικά μέσα:

«Συμφωνώ απόλυτα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δεν πρέπει να υπάρχουν στα σχολεία σύμβολα όπως οι σταυροί ή οι θρησκευτικές εικόνες που διαχωρίζουν τους μαθητές. Το σχολείο θα πρέπει να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες σε όλους χωρίς κανένας μαθητής να αισθάνεται μειονεκτικά λόγω της καταγωγής ,της φυλής ή του θρησκεύματός του».
Από την δήλωσή σας αυτή, προκύπτουν βασανιστικά ερωτήματα, τα οποία και σας απευθύνουμε:

1. Κατά την άποψή σας, θα πρέπει να κυματίζει η ελληνική σημαία στην αυλή κάθε ελληνικού σχολείου, αφού σ’ αυτήν εμπεριέχεται ο σταυρός και κάποιοι μαθητές θα «αισθάνονται μειονεκτικά» κατά τη δήλωσή σας;

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ο ορθόδοξος χριστιανός, όλη αυτή την Εβδομάδα έχει ένα μεγάλο δρόμο να οδοιπορήσει. Μεγάλο όχι με τις εξωτερικές αλλά με τις εσωτερικές διαστάσεις. Ένα δρόμο που περπάτησε ο ίδιος ο Χριστός. Ναι και ας μη φανεί σε κανέναν τούτο το πράγμα παράδοξο. Αν δεν συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν» δεν θα μπορέσουμε ούτε τη Μεγαλοβδομάδα να νοιώσουμε, ούτε και στην Ανάσταση να φθάσουμε μαζί Του. Σ’αυτό το δρόμο που βρίσκεται πάντα κάτω από τη σκιά του Σταυρού και αντικρύζει στο βάθος το φωτεινό λόφο της Αναστάσεως, οι Άγιοι Πατέρες έβαλαν μερικά σημάδια σαν ορόσημα που μας βοηθούν και αυτά με έναν ειδικό το καθένα τρόπο για να πετύχουμε το σκοπό μας.

Τη Μεγάλη Δευτέρα μετά το κοντάκιο και τον οίκο της ημέρας θ’ακούσουμε μαζί με το σύντομο συναξάρι αυτό το υπόμνημα: «τη Αγία και Μεγάλη Δευτέρα μνείαν ποιούμεθα του μακαρίου Ιωσήφ του παγκάλου και της υπό του Κυρίου καταρασθείσης συκής». Δοξάζεται και τιμάται ο πάγκαλος Ιωσήφ διότι σκλαβώθηκε μεν κατά το σώμα αλλά έμεινε αδούλωτος κατά την ψυχή. Η κατάρα έπειτα της άκαρπης συκιάς μας διδάσκει να κάνουμε έργα και καρπούς πνευματικούς διότι όταν έλθει ο Κύριος δεν πρέπει να έχουμε μόνο φύλλα και μας δείξει τη φωτιά που είναι η μοίρα των ακάρπων δένδρων.

ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ (MP3)

(π. (Σάββας, 25-9-09)
Πηγή εἰκόνας:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2009/10/ce9f-ce9acea5cea1ce99ce9fcea3.jpg

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

                                             Η φαγωμάρα των Ελλήνων
Οι Τούρκοι μόνοι τους δεν μπορούσαν να φάνε τους Έλληνες, αν οι Έλληνες δεν ήταν φαγωμένοι μεταξύ τους.

Άμυνα κατά του Διαβόλου Να κλείνετε τις πόρτες και τα παράθυρα να μην μπαίνει απ' εκεί ο Διάβολος. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσεις μια σχισμή, μπορεί να μπει και να σου κάνει ζημιά. Εγώ αγωνίζομαι όλο το εικοσιτετράωρο, για να κλείσω όλες τις πόρτες του Σατανά («πόρτες και παράθυρα» είναι οι αισθήσεις).

Η ευχή αγιάζει
Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.

Πρόσκληση από τον πάπα
Αμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σε Ορθόδοξο κληρικό την επιθυμία του πάπα να προσκαλέσει τον Γέροντα Παΐσιο και Γέροντα Πορφύριο να πάνε στο Βατικανό. Η απάντηση και των δύο ήταν η εξής:
Όχι δεν μπορούμε να πάμε.
Διότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ό Πάπας δεν είναι έτοιμοι. Έχουν πολύ εγωισμό. Όχι μόνο θέλουν να μας υποτάξουν, αλλά και δεν πιστεύουν ότι έχουμε την αλήθεια εμείς. Δεν χρειάζεται να πάμε. Καλύτερα θα βοηθήσουμε την υπόθεση με την προσευχή μας.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΛΕΙΜΩΝ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ. ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ.

Ζούσε ένας ενάρετος αναχωρητής πού παρακαλούσε το Θεό καί του έλεγε. Κύριε, γνώρισε μου ποια είναι τα κρίματά σου.

Πολλές φορές λοιπόν εξ αιτίας της αίτησης του αυτής επέδειξε καί άσκηση καί ό Θεός τον πληροφόρησε, πώς αυτό είναι αδύνατο στους ανθρώπους. Επειδή αυτός πάλι επέμενε με την άσκηση παρακαλώντας το Θεό, θέλοντας ό Θεός να πληροφορήσει τον γέροντα, επέτρεψε να μπει σ' αυτόν λογισμός, ώστε να φύγει καί να επισκεφθεί κάποιον μοναχό, πού έμενε όχι καί λίγα σημεία μακριά. Ετοίμασε τη μηλωτή του καί ξεκίνησε.

Στέλνει τότε ό Θεός άγγελο, μετασχηματισμένο σε μοναχό, πού συναντά το γέροντα καί του λέει.
Που πηγαίνεις, καλόγηρε; Ό γέροντας του λέει.
Στο τάδε αναχωρητή. Λέει ό άγγελος ό δήθεν μοναχός.
Καί εγώ προς αυτόν πηγαίνω· ας περπατήσαμε λοιπόν μαζί.
Αφού βάδισαν την πρώτη μέρα, φτάνουν σ' έναν τόπο, όπου ζούσε ένας άνδρας φιλόχριστος, πού τους δέχθηκε καί τους ξεκούρασε. Κατά την ώρα του φαγητού ό φιλόχριστος τους πρόσφερε σε αργυρή πιατέλα, καί μετά το φαγητό, παίρνοντας ό άγγελος την πιατέλα, την εξαφάνισε στον αέρα. Ό γέροντας μόλις το είδε, στεναχωρήθηκε.

ΟΣΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΙΝΕΥΙ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ . ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΕ ΣΧΟΛΙΑ : Ἐπίγραμμα εἰς τήν ἡσυχίαν

ΟΣΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΙΝΕΥΙ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ . ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΕ ΣΧΟΛΙΑ : Ἐπίγραμμα εἰς τήν ἡσυχίαν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΐΩΝ

ΒΑΪΟΦΟΡΟΣ

ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ Με χαρά στις καρδιές λαμπάδες γιορτινές ας ανάψουμε. Με χιτώνες αντάξιους για συνάντηση με το Θεό τους παλιούς των ψυχών μας χιτώνες ας ανταλλάξουμε.
Της ζωής μας τους δρόμους, όσο μπορούμε πιο καλά, ας ετοιμάσουμε.
Τις εισόδους των ψυχών μας διάπλατα στο Βασιλιά ας ανοίξουμε.
Τα κλωνάρια της νίκης κρατώντας το νικητή του θανάτου ας δοξάσουμε.
Με κλαδιά από ελιές της Μαρίας το βλαστάρι, όπως αρμόζει σε Θεό ας υποδεχθούμε.
Με ύμνους αγγελικούς το Θεό των αγγέλων ας υμνήσουμε.
Με τους παίδες μαζί στο Θεό κι εμείς ας κραυγάσουμε.
Με το πλήθος μαζί, μέγα πλήθος κι εμείς, δυνατά ας φωνάξουμε:
«Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».
Είναι Θεός, Κύριος κι έρχεται ολόφωτος σε μας.
Έρχεται σε μας που βρισκόμαστε στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου.
Έρχεται των ξεπεσμένων η ανόρθωση, των αιχμαλώτων η απελευθέρωση, των τυφλών η θεραπεία.
Έρχεται των πενθούντων η παρηγοριά, των κουρασμένων η ανάπαυση,
των διψασμένων η αναψυχή, των αδικημένων η δικαίωση.
Έρχεται των απελπισμένων η ενθάρρυνση, των χωρισμένων η ένωση,
των νοσούντων η ίαση, των χειμαζομένων η γαλήνη.
Γι’ αυτό κι εμείς, ο λαός του Θεού, ας φωνάξουμε μαζί με το πλήθος λέγοντας σήμερα προς το Χριστό:
«Ωσαννά — δηλαδή, ναι σώσε μας — συ, ο εν υψίστοις Θεός». 

Η Ανάσταση του Λαζάρου

Ο τάφος του Λάζαρου

Το εσωτερικό του τάφου. Δεξιά η σκάλα που κατεβαίνει είναι ο νεκρικός θάλαμος.

Το Σάββατο του Λαζάρου κατέχει ξεχωριστή θέση στο λειτουργικό ημερολόγιο. Δεν ανήκει στις σαράντα ημέρες της μετάνοιας της Μ. Τεσσαρακοστής ούτε και στις οδυνηρές ημέρες της Μ. Εβδομάδας, αυτές που αρχίζουν από τη Μ. Δευτέρα και τελειώνουν τη Μ. Παρασκευή. Μαζί με την Κυριακή των Βαΐων συνθέτουν ένα σύντομο χαρούμενο πρελούδιο των γεμάτων πόνο ημερών που ακολουθούν. Δύο σημαντικά περιστατικά συνδέονται με τη Βηθανία: εκεί ανέστησε τον Λάζαρο και από εκεί ξεκίνησε ο Ιησούς την πορεία και άνοδο Του προς τα Ιεροσόλυμα.
Η ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα γεγονός που, όπως θα δούμε, έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία. Συνδέεται μυστηριωδώς με την Ανάσταση του Κυρίου μας και παίζει, ως προς αυτή, το ρόλο μιας έμπρακτης προφητείας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Λάζαρος μας παρουσιάζεται στο κατώφλι της Μ. Εβδομάδας αναστημένος, ως προάγγελος της νίκης του Χριστού επί του θανάτου, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, παραμονές των Θεοφανείων, προανήγγειλε τον Επιφανέντα Χριστό.

Αν θέλεις να βρείς τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία

 

«Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις.
Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά.
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.

27 Μαρτίου Συναξαριστής Ανάσταση του Λαζάρου, Ματρώνης Ὁμολογήτριας, Ἀνανὶ Προφήτη, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλητοῦ, Λυδίας, Θεοπρεπίου, Μακεδόνος, Ἀμφιλοχίου καὶ Κρονίδου, Βαρουχίου καὶ Ἰωάννου Μαρτύρων, Εὐτυχίου Ὁσίου, Κηρύκου Ὁσίου, Παύλου Σημειοφόρου, Ἐφραὶμ Ἀρχιεπισκόπου, Ἀμβροσίου Πατριάρχου.

Αυτό το Σάββατο τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.
Αναγράφει το «Ωρολόγιο»: «Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία που τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ. ι΄, 38-40, Ιωαν. ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα περίπου δύο μίλια. Λίγες μέρες προ του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγες έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)
Αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 και ό τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Πάθη - κατάθλιψη.Κατάθλιψη και καταθλιπτικοί. Οι κατήγοροι του Θεού!

Οποιος  νίκησε  τα  πάθη,  αυτός  νίκησε  και  τη  θλίψη. Οποιος  νικιέται  απο  τα  πάθη,  δεν  θ' αποφύγει  τα  δεσμά  της  θλίψης. Οπως  ο  άρρωστος  φαίνεται  απο  το  χρώμα  του  προσώπου του, ετσι  και  ο  εμπαθής  απο  την  κατάθλιψη.

Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή(π. Πορφύριος)

Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων εἶναι ἡ λύση ὅλων τῶν προβλημάτων τῶν παιδιῶν.

Να βλέπομε τον Θεό στο πρόσωπο των παιδιών και να δώσομε την αγάπη του Θεού στα παιδιά. Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων. Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανάθρεψαν ''εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου''[1], επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπομε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ( MP3)

π. Σάββας 18-9-09
Πηγή εἰκόνας:http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:L5QQDIgUnz8psM:http://f.me.gr/u/a/asteraki/photo/08/Anatolh-toy-hlioy*2627.jpg

Επιστολή Μητροπολίτου Κυθήρων προς τη Σύνοδο για Μπεζενίτη, Μητροπολίτη Αττικής Νικόδημο και συμπροσευχές με ετεροδόξους

Στις 17/3/2010 είχαμε αναδημοσιεύσει από τη romfea.gr βαρυσήμαντη Επιστολή του Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για το ζήτημα Μπεζενίτη αλλά και το θέμα του διάλογου με τους ετεροδόξους. Αναδημοσιεύουμε σήμερα από τον «Ορθόδοξο Τύπο» (26/3/2010) Επιστολή του Μητροπολίτου Κυθήρων προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος με την οποία ενημερώνει για την αποστολή της πρώτης προς τον Πατριάρχη Επιστολής και προτείνει λύσεις για το θέμα Μπεζενίτη, την αποκατάσταση του Μητροπολίτου Νικοδήμου αλλά και το ζήτημα των διαλόγων με τους ετεροδόξους.
Η επιστολή:
Ἐν Κυθήροις τῇ 10ῃ Μαρτίου 2010
Ἀριθ. Πρωτ.: 194
Πρός Τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί,
Εὐλογημένην πρόοδον καί περαίωσιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.....

Ο Πατήρ Παίσιος για τη νεολαία

ΑΠΛΑ,ΣΤΑΡΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ…

Ο Γεροντας Παισιος ειχε ενα μεγαλο καημο για την Ελλαδα και ειδικα για τους νεους της.Εβλεπε οτι αυτοι απομακρυνονται ολο και περισσοτερο απο την Εκκλησια,την Πατριδα και την Οικογενεια (εννοιες που στο ακουσμα τους προκαλουν…λιποθυμιες σε πολλους σημερα) και προσπαθουσε να τους συνετισει,νουθετωντας τους πατρικα και δινοντας μερικα στοιχεια γι’αυτα που προκειται να συμβουν στο μελλον.Οι διαλογοι του με τους προσκυνητες,κατατοπιστικοτατοι:

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ:

-Γέροντα, συχνά λέτε ότι πάνε τα πάντα να διαλύσουν. Εννοείτε και… την παιδεία;
-Ναι, δεν βλέπετε τι γίνεται; Σχολεία είναι αυτά; Γλώσσα είναι αυτή που διδάσκουν σήμερα στα παιδιά; Ποια είναι η ιστορία μας; Αλλά και στην Θεολογία τι γίνεται; Έχει ένας άθεος πτυχίο της Θεολογίας και τον αφήνουν να διδάσκη θρησκευτικά. Δεν εξετάζουν όμως· θρησκευτικά διδάσκει ή αθεΐα; «Δεν μπορούμε, λένε, να τον βγάλουμε». Αν ένας φιλόλογος πάη να διδάξη μαθηματικά, θα τον αφήσουν;
-Και οι απεργίες, Γέροντα, τι κακό κάνουν! Ολόκληρο μήνα χωρίς μάθημα τα παιδιά, να γυρίζουν στους δρόμους!
-Εγώ λέω στους δασκάλους ποτέ να μην κάνουν απεργία, εκτός αν πάνε να καταργήσουν λ.χ. τα θρησκευτικά, την προσευχή ή να κατεβάσουν τον σταυρό από την σημαία κ.λπ. Τότε πρέπει να διαμαρτυρηθούν. Αλλιώς τι φταίνε τα παιδιά να χάνουν μαθήματα;
-Δηλαδή, Γέροντα, έτσι που έχει διαμορφωθή η παιδεία θα κάνη πολύ κακό.
-Τώρα θα σακατευτούν πολλά παιδιά, αλλά και ο Καλός Θεός θα κρίνη ανάλογα. Θα εξετάση σε τι κατάσταση θα ήταν, αν δεν τα επηρέαζαν και δεν τους έκαναν κακό. Όμως και εμείς χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή για τα καημένα τα παιδιά, ώστε να επέμβη ο Θεός να τα βοηθήση και να μη σακατευτούν, αλλά να είναι υγιέστατα πνευματικά και να αποκτήσουν αρετές.

Οι άγγελοι – Η προστασία του Θεού στην καθημερινή μας ζωή

  ‘Ενας καλός αδελφός μας απέστειλε μια διήγηση, η οποία κάνει το γύρο του κόσμου μέσω του διαδικτύου. Είναι πολύ συγκινητική καί συνάμα πολύ διδακτική. Την παρουσιάζω πιο κάτω με την ευχή, να μιλήσει δι αυτής ο Θεός στις καρδιές όσων την αναγνώσουν. Πιστεύω απόλυτα το περιεχόμενό της. Μου θυμίζει μια παρόμοια διήγηση, που αναφέρεται σε προσκυνητές του Αγίου ‘Ορους. Είχαν αναχωρήσει από ένα Μοναστήρι και επορεύοντο σε κάποιο άλλο με τα πόδια βέβαια. Στο δρόμο όμως τους βρήκε χιονοθύελλα. Κινδύνευαν. Προσευχήθηκαν όμως και ο Κύριος ήκουσε των προσευχών τους. Έστειλε αγγέλους, οι οποίοι αοράτως τους συνώδευσαν και τους προστάτευαν. Όταν συνειδητοποίησαν, ότι είχαν ξεπεράσει ένα μεγάλο κίνδυνο, γεμάτοι από χαρά στάθηκαν για να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Και, ώ του θαύματος, όταν εμφάνισαν το φίλμ, είδαν με έκπληξη να είναι ανάμεσά τους αποτυπωμένες και οι σκιές αγίων Αγγέλων!!!!! Όσοι καλόπιστοι, ας αρκεσθούν στην μαρτυρία μου.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΔΙΗΓΗΣΗ…
Ένα κορίτσι, η Ντάνη, είχε πάει στο σπίτι μιας φίλης της, όπου και έμεινε περισσότερο από ό,τι σχεδίαζε.

26 Μαρτίου Συναξαριστής Σύναξη Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Μοντανοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ Μαξίμης, Εἰρηναίου Ἱερομάρτυρα, Δομνίνου καὶ Φιλήμονος Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Θεοδώρου Ἱερομάρτυρα, Εἰρηναίου διακόνου, Σεραπίωνος καὶ Ἀμμωνίου τῶν ἀναγνωστῶν, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πέτρου, Μαρκιανοῦ, Ἰωάννου, Θέκλας, Κασσιανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῶν, Κοδράτου Ἱερομάρτυρα, Ἐμμανουὴλ καὶ Θεοδοσίου Μαρτύρων καὶ τῶν σὺν αὐτῶν, Εὐτυχίου τοῦ ὑποδιακόνου, τῶν Ἁγίων εἴκοσι ἕξι Μαρτύρων ἐν Γοτθίᾳ, Στεφάνου τοῦ Ξυλινίτου, Βασιλείου τοῦ Νέου, Γεωργίου Νεομάρτυρα, διήγηση ὠφέλιμος Μάλχου μοναχοῦ αἰχμαλωτισθέντος.

Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ

 

Τὸ ὄνομα Γαβριὴλ σημαίνει τὴν ἰσχὺ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἄρχων Γαβριὴλ εἶναι ἕνας ἐκ τῶν τριῶν Ἀγγέλων ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή. Ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ζαχαρία, γιὰ νὰ τοῦ ἀναγγείλει τὴν γέννηση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, στὴν Παρθένο Μαριάμ, γιὰ νὰ τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ φέρει τὸ μήνυμα τῆς ἐπικείμενης γέννησης τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ στὸν Προφήτη Δανιήλ, γιὰ νὰ ἐξηγήσει τὰ ὁράματα τὰ ὁποῖα εἶχε δεῖ αὐτὸς καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὸν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία.

Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπειδὴ προανήγγειλε τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἀπολυτίκιον. 'Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῳ.

Φερωνυμία καταλλήλω ἐμπρέπων, καθυπουργεῖς ἐν τὴ τοῦ Λόγου σαρκώσει, ὡς στρατηγοὶ τῶν Ἀσωμάτων τάξεων ὅθεν εὐηγγέλισαι, τὴ Παρθένω Μαρία, χαῖρε προσφωνῶν αὐτή, τὸν Θεὸν γὰρ συλλήψη, ὂν ἐκδυσώπει σώζεσθαι ἠμᾶς, τοὺς σὲ ὑμνοῦντας, Γαβριὴλ Ἀρχάγγελε.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’.

Ἀρχιστράτηγε Θεοῦ λειτουργὲ θείας δόξης, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγὲ καὶ ἀρχηγὲ ἀσωμάτων, τὸ συμφέρον ἠμὶν πρέσβευε, καὶ τὸ μέγα ἔλεος, ὡς τῶν ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγος. 

ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΜΑΣ (MP3)

ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΜΑΣ (MP3)

Απαιτήσεις απο την Ιεροσύνη.Κυρίως για όσους το σκέφτονται!

Για την Αγιοτάτην Ιεροσύνην 

ΕΥΛΑΒΕΙΣ  ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΝ  ΙΕΡΩΣΥΝΗΝ (Ιδίως για μέλλοντας να χειροτονηθούν)

πηγή:http://www.impantokratoros.gr

Αδελφέ μου,

       Πολύ με χαροποίησε το γεγoνός, ότι επί πο­λύν χρόνον ποθείς να διακονήσης τον Κύριο μπρος στο φρικτό Θυσιαστήριό Του προσφέρο­ντας τον εαυτό Σου με τη διάθεση να αποτελής, καίτοι θύτης του Αμνού, θύμα τον εαυτό Σου, προσφέροντάς τον «θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον, την λογικήν Σου λατρείαν» ως ιερεύς και «οικονόμος της ποικίλης χάριτος του Θεού». Χαίρω και συγχαίρω μαζί Σου και με εκλεκτή Σου ομόζυγον καθώς και με όλους όσοι αγαπούν το πρόσωπό Σου για το μεγάλο αυτό βήμα, το ο­ποίο θέλεις να κάνης. Ταπεινά παρά την αναξιό­τητά μου εύχομαι και προσεύχομαι «εκ ψυχής» διαθέρμως και με αγάπη πολλή και γνήσια διάθε­ση να Σε αναδείξη ο Κύριος εκλεκτό όργανο της Χάριτός του, δοχείον ο ίδιος αυτής Χάριτος εν πλησμονή και φορεύς της δια της διαχειρίσεως των θειοτάτων Μυστηρίων, υπογραμμιζομένων ε­κάστοτε με το άγιο παράδειγμά Σου, με τη γνή­σια πίστη Σου, με την ενεργό αγάπη Σου, με τη διάθεση του καλού ποιμένος, ο οποίος θα είναι έ­τοιμος «ίνα και την ψυχήν αυτού θήση» υπέρ των λογικών προβάτων της θείας Ποίμνης του Μεγάλου Αρχιποίμενος και πρώτου «την ψυχήν αυτού θέντος», του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μη έχοντας τίποτε το κατάλληλο να προσφέρω ως δώρο για το βήμα, που πρόκειται να κάνης και το οποίο να εκφράζη κάπως τα συναισθήματά μου, επιχειρώ να καταθέσω κάποια λογικά άνθη που προσπάθησα να συλλέξω από τον Πατερικόν Λειμώνα ο «έσχατος εγώ ως βδελυρόν έκτρωμα», προκειμένου να αντιμετωπίσης, όπως πρέπει την ιερατική Σου κλήση και το έργο διαποιμάνσεως ψυχών «υπέρ ων Χριστός απέθανε».

Γέροντος Εφραίμ Βατοπαιδινού: «Η αναμαρτησία της Παναγίας».

VatopaidiFriend: Με την ευκαιρία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου δημοσιεύουμε μία εμπεριστατωμένη ομιλία του Γέροντος Εφραίμ, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, που αφορά το πρόσωπο και τη ζωη της Παναγίας, που έχει συμπεριληφθεί στο νέο βιβλίο του Γέροντα, «Αθωνικός λόγος», Άγιον Όρος 2010, σ. 9-32.

(Θεομητορικό Συνέδριο, «Παναγία η πάντων χαρά», Χανιά 19-20 Νοεμβρίου 2005)

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων», ψάλλουμε στην ενάτη ωδή πολλών Θεομητορικών εορτών. Πράγματι το μυστήριο περί του προσώπου και της ζωής της Θεοτόκου αποτελεί βιβλίο «κατεσφραγισμένον σφραγίσιν επτά»[1] για τους αμυήτους, τους μή έχοντας την αποκάλυψη, την θεία Χάρη. Μυστήριο αληθινό και τολμηρό, θείο και ανθρώπινο· ανέγγικτο από τον χοϊκό άνθρωπο. Πώς μπορεί κάποιος να νοήσει τα υψηλότερα, τα περί της Θεοτόκου, αφού δεν έχει πείρα ούτε των κατωτέρων; Πώς μπορεί ο άνθρωπος που δεν έχει καθαρισθεί από τα πάθη να ομιλεί με αυθεντία περί θεώσεως;Στα ευαγγέλια αποσιωπάται η ζωή της Παναγίας Παρθένου και μόνο λίγα μας αποκαλύπτονται. Πολλά όμως άλλα, όπως και την σημασία και έννοια των ευαγγελικών αναφορών, τα διδάσκει το Άγιο Πνεύμα με την Παράδοση της Εκκλησίας μας· τα αποκαλύπτει πολλές φορές η ίδια η Θεοτόκος στους πιστούς δούλους Της, στους Πατέρες της Εκκλησίας.

ΠΕΡΙ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ (MP3)

π. Σάββας (Ὁμιλία στό ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἀναστάσεως Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Λαγκαδᾶ, Θεσσαλονίκη στίς 21-3-10. Σχόλιο στό Βίο τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας καί στό λόγο Περί Ἀναισθησίας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος)
ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ:http://athanatos.pblogs.gr/files/f/224983-AGIA%20MARIA.JPG

ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ (MP3)

ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ: Η ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ (MP3)

ΠΕΡΙ ΑΦΑΝΟΥΣ-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΩΝ (MP3) (ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟ)

(π. Σάββας 20-3-10 , Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἱπποδρομίου-Θεσσαλονίκη)
Πηγή εἰκόνας:
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:iduj0d3Qps5QFM:http://www.pmeletios.com/images/agios_nikolaos.jpg

ΠΕΡΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ [MP3] (ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

(π.Σάββας, Κυριακή 21-3-10, Ἱ. Ν. Ἁγίων  Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, Ἱπποδρομίου)

Μερικὲς σκέψεις γιὰ νὰ προστρέχουμε στὴν Θεοτόκο μὲ πίστι καὶ θάρρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ν´ (Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)

Μερικὲς σκέψεις γιὰ νὰ προστρέχουμε στὴν Θεοτόκο μὲ πίστι καὶ θάρρος

 

Θέλοντας νὰ προστρέξης στὴν Θεοτόκο μὲ πίστι καὶ θάρρος γιὰ κάθε σου ἀνάγκη, μπορεῖς νὰ τὸ πετύχης ὅταν σκεφθῇς:
Α´) Ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ δοχεῖα _{(ὅπως τὸ γνωρίζεις ἀπὸ τὴν πεῖρα σου)} στὰ ὁποῖα ἔχει τοποθετηθῆ μόσχος ἢ ἄλλο παρόμοιο ἄρωμα πολύτιμο, μολονότι δὲν ὑπάρχει μέσα τους τὸ ἄρωμα, τὰ ἀγγεῖα αὐτὰ διατηροῦν τὴν εὐωδία τοῦ ἀρώματος ἐκείνου. Καὶ ὅσο περισσότερο χρονικὸ διάστημα παρέμεινε τὸ ἄρωμα μέσα στὸ δοχεῖο, τόσο περισσότερο τὰ δοχεῖα ἐκεῖνα διατηροῦν τὴν εὐωδία· καὶ μάλιστα τόσο περισσότερο εὐωδιάζουν ἐκεῖνα, ὅσο περισσότερο παραμείνει τὸ ἄρωμα μέσα, μολονότι ἐκεῖνος ὁ μόσχος ἢ τὸ παρόμοιο ἄρωμα εἶναι μιᾶς περιοριστικῆς καὶ περιωρισμένης δυνάμεως. Παρόμοια νὰ σκεφθῇς ὅτι καὶ ἕνας ποὺ στέκεται κοντὰ σὲ μία μεγάλη πυρκαϊά, διατηρεῖ τὴν θερμότητα γιὰ πολὺ καιρὸ καὶ μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσί του ἀπὸ τὴν φωτιά. Καὶ ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι ἀληθινά, ἄραγε ἀπὸ ποιὰ ἄρρητη εὐωδία φιλανθρωπίας, ἀπὸ ποιὰ φλόγα ἀγάπης καὶ ἀπὸ ποιοὺς λογισμοὺς ἐλέους καὶ εὐσπλαγχνίας μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶναι γεμάτα τὰ σπλάγχνα τῆς Θεοτόκου, ποὺ γιὰ ἐννέα μῆνες κράτησε στὰ σπλάγχνα της τὸ Χριστό, τὸ ἀκένωτο μύρο, ποὺ κρατεῖ πάντοτε στὸ στῆθος της καὶ στὴν ἀγάπη της, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ αὐτοαγάπη καὶ τὸ ἴδιο αὐτοέλεος καὶ αὐτοευσπλαγχνία καὶ ὄχι περιορισμένης δυνάμεως καὶ μικρῆς διάρκειας, ἀλλὰ ἀτέλειωτης καὶ ἀπεριόριστης;

Τρόπος προσευχῆς διὰ μέσου τῆς Θεοτόκου Μαρίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΘ´ (Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)

Τρόπος προσευχῆς διὰ μέσου τῆς Θεοτόκου Μαρίας

Ἔχεις καὶ ἄλλον τρόπο, ἀγαπητέ, νὰ μελετᾷς καὶ νὰ προσεύχεσαι διὰ μέσου τῆς Ἁγίας Θεοτόκου, στρέφοντας τὸ νοῦ σου α´) στὸν οὐράνιο Πατέρα, β´) στὸν Γλυκύτατο Ἰησοῦ, γ´) καὶ τελευταῖο, σ᾿ αὐτὴν τὴν ἐνδοξότατη Μητέρα του.
Στρέφοντας τὸ νοῦ σου στὸν Θεό, σκέψου· α´ τὴν μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπὸ αἰῶνες νωρίτερα εἶχε ὁ Θεὸς σκεπτόμενος τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου· τὶς ἀρετὲς καὶ τὶς πράξεις της, ἀπὸ τότε ποὺ γεννήθηκε στὸν κόσμο, μέχρι τότε ποὺ ἀναπαύθηκε.
Τὸ α´ μελέτησέ το μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο: Ὕψωσε τὸν λογισμό σου πάνω ἀπὸ κάθε καιρὸ καὶ χρόνο καὶ κτίσμα νοητὸ καὶ αἰσθητό. Καὶ εἰσερχόμενος, γιὰ νὰ μιλήσω ἔτσι, στὴν ἴδια τὴν αἰωνιότητα καὶ στὸ νοῦ τοῦ Θεοῦ, σκέψου τὶς τρυφὲς καὶ τὶς ἀνέκφραστες ἀγαλλιάσεις ποὺ δεχόταν ὁ Θεὸς διὰ μέσου τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας ⁽¹⁾. Βρίσκοντας τὸν Θεὸ ἀνάμεσα σ᾿ αὐτὲς τὶς τρυφές, ζήτησέ του νὰ σοῦ δώσῃ, ἐξαιτίας τῶν ἀφράστων αὐτῶν ἀγαλλιάσεων, χάρι καὶ δύναμι, γιὰ νὰ μπορῇς νὰ καταβάλλῃς καὶ νὰ νικήσῃς τοὺς ἐχθρούς σου· καὶ μάλιστα ἐκεῖνον, ποὺ τότε σὲ πολεμεῖ·

25η Μαρτίου : Η εορτή που ενοχλεί! Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μελετίου Ἀπ. Βαδραχάνη

Σχόλιο.Αξίζει να το διαβάσουμε μήπως και ξυπνήσουμε από τον αυτοκαταστροφικό λήθαργο που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα(byzantio).

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΠΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΖΥΓΟ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥΣ (σχόλιο δικό μας).

Η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ εἶναι ἡ ἱστορικὴ ἡμερομηνία μὲ τὴν ὁποία γιορτάζουμε τὴν ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεώς μας ἀλλὰ καὶ τὴν ἵδρυση οὐσιαστικὰ τοῦ Νεοελληνικοῦ Κράτους. Εἶναι μιὰ ἡμερομηνία, ποὺ τὸ νεοελληνικὸ κράτος ἀρχίζει νὰ δημιουργεῖται στὴ Νότιο Ἑλλάδα μετὰ ἀπὸ 400 χρόνια δουλείας, καὶ ἀργότερα, τὸ 1912 καὶ ἑξῆς, ἐπεκτείνεται στὴν Βόρειο Ἑλλάδα ὅπου ἡ
δουλεία ἦταν 500 χρόνια. 

Τὸ νεοελληνικό, ὅμως, κράτος δὲν μπόρεσε νὰ ἐλευθερώσει τὰ ὑπόλοιπα ἀλύτρωτα ἐδάφη μας, ὅπου ἡ δουλεία ἔφθασε μέχρι καὶ 900 περίπου χρόνια, ἀφοῦ μὲ τὴ Μάχη τοῦΜαντζικὲρτ τὸ 1071 χάθηκε ὁριστικὰ ἡ Καππαδοκία καὶ οἱ γύρω της περιοχές. 

Τὸ δὲ χειρότερο, τὸ 1923, ἔσβησε κάθε ἐλπίδα γιὰ ἐπανάκτηση τῶν ἀλυτρώτων ἐδαφῶν μας, μὲ τὴν ἔξοδο τῶν Ἑλλήνων μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὰ ἐδάφη τους. Δυστυχῶς δὲν μπορέσαμε νὰ ἐλευθερώσουμε καὶ τὴν πρωτεύουσά μας τὴν Κωνσταντινούπολη μὲ μοιραῖες συνέπειες γιὰ τὴν μετέπειτα πορεία μας.
Εἶναι λοιπὸν ὅ,τι πιὸ ἱερὸ καὶ ὅ,τι πιὸ σημαντικὸ γιὰ τὴ χώρα μας αὐτὴ ἡ ἐπέτειος. Ἂν τὴν καταργήσουμε οὐσιαστικὰ καταργοῦμε τὸ Νεοελληνικὸ Κράτος, τὴν ταυτότητά μας, τὴν ἱστορία μας καὶ βυθιζόμαστε στὴν λήθη καὶ στὴν ἀγνωσία τῆς κρατικῆς ὀντότητάς μας καὶ τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας μας.
Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση κάναμε ἕνα μεγάλο λάθος· δὲν προσέξαμε κι ἐνῶ διώξαμε τοὺς Τούρκους βάλαμε στὸν τράχηλό μας τοὺς Φράγκους.

ΤΟ ΡΑΣΟ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ '21 Του πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Μεταλληνού Αμφισβητήσεις και επακριβώσεις

Του πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Μεταλληνού καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,.

Αναδημοσίευση από το www.eclessia.gr και από το βιβλίο «ΤΟ '21 και οι ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ» Εκδόσεις Τήνος, Αθήνα 1995.

Αμφισβητήσεις και επακριβώσεις

Ένα από τα φοβερότερα ανοσιουργήματα στο χώρο της Ιστορίας-αυτόχρημα αναιρετικό της ιστορικής επιστήμης- είναι η ιδεολογική ερμηνεία και χρήση των ιστορικών δεδομένων. Τότε ο Ιστορικός δεν κάνει επιστήμη (απροκατάληπτη δηλαδή και ελεύθερη έρευνα), αλλά πολιτική. Ένα δε από τα ιστορικά γεγονότα, πρωταρχικής για τον Ελληνισμό σημασίας, που δεινοπαθεί ιδιαίτερα από την ιδεολογικοποιημένη ιστορία, είναι το 1821, ή Μεγάλη Επανάσταση του Ελληνικού Γένους/Εθνους και ο αληθινός χαρακτήρας της. Το '21 σηματοδοτεί την αρχή του Ελληνικού Κράτους και γι' αυτό όλες οι ιδεολογίες ζητούν να το παρουσιάσουν ως δικό τους, να σφετερισθούν τη δόξα του.
Μια ομάδα ερευνητών προσεγγίζουν το '21 με ένα πνεύμα αμφισβητήσεως και διάθεση απορριπτική για κοινωνικές ομάδες, που καταλέγονται στους συντελεστές του. Γι' αυτούς το '21 είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ.2,34) και ζητούν την απομύθευσή του, στα πλαίσια του γνωστού αιτήματος «να ξαναγραφεί η ιστορία». Διατυπώθηκαν μάλιστα θέσεις, που επαναλαμβάνονται αυτούσιες από τους συνεχιστές τους, ιδιαίτερα στο χώρο της παιδείας και της ανεύθυνης (υπάρχει και τέτοια) δημοσιογραφίας. Κυρίως πολεμείται η θέση του «ανωτέρου» (λεγομένου) Κλήρου(1) στον Αγώνα και αμφισβητείται γενικότερα ο ρόλος του Ράσου σ' αυτόν. Επισημαίνονται προδοσίες, χαρακτηρίζονται προδότες, ελέγχονται συμπεριφορές, αμφισβητείται η προσφορά. Τα «επιχειρήματα» όμως περιορίζονται συνήθως σε ωραιολογίες και ανέρειστες γενικεύσεις ή γλωσσικά πυροτεχνήματα χωρίς τεκμηρίωση. Η ιδεολογικοποιημένη αυτή «ιστορική ερμηνεία» αναπαράγεται, συνεχώς, και παρασύρει τους αδύνατους και ανίκανους να επιχειρήσουν αυτοδιαπιστώσεις. Ιδιαίτερα δε στο χώρο της παιδείας το θύμα παρόμοιων ιδεολογημάτων είναι η Νεολαία, που οδηγείται στην αμφισβήτηση και την άρνηση, πριν ακόμη γνωρίσει την ιστορική αλήθεια.