ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΕΝ ΤΡΙΑΔΙ ΘΕΟΥ! Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ: ΕΝΝΕΑ ΜΥΡΟΒΛΥΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ (Ι. Μ. ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)!

Πρόσφατη φωτογραφία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Παναχράντου στήν Ἄνδρο.

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ!!! 

Οἱ ἐννέα μυροβλύζουσες ἅγιες κάρες μοναχῶν πού βρέθηκαν κατά τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τῶν μοναχῶν στήν Ἱερά μονή τῆς Παναγίας τῆς Παναχράντου στήν  Ἄνδρο. 

ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ.

ΘΑΥΜΑ  ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ 9 ΑΓΝΩΣΤΩΝ  ΑΚΟΜΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ (ΚΑΡΕΣ)SEGSTART:55720bb9-ba12-4e62-b53c-da1dba555b6f:1 ΣΤΗ Ι. ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ.SEGEND:55720bb9-ba12-4e62-b53c-da1dba555b6f:1

SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:2[Παρακάτω θα βρείτε την περιγραφή τοῦ καταπληκτικού θαύματος που έλαβε χώρα στις 3 Μαΐου 2009 στην Άνδρο, την Κυριακή των Αγίων Μυροφόρων, όταν μέσα σε κρύπτη και μεταξύ εκατοντάδων άλλων λειψάνων ανακαλύφθηκαν μυροβλύζουσες κάρες κάτω από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (κοιμητηριακός ναός της μονής Παναγίας Παναχράντου πού απέχει περίπου 200μ από τη μονή).SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:2 Περισσότερα σχετικά με αυτήν την καταπληκτική ανακάλυψη μπορείτε να διαβάσετε στο τεύχος Μαϊου-Ιουνίου 2009 του περιοδικού "THE ORTHODOX WORD" (Ο Ορθόδοξος Λόγος), το οποίο περιέχει το άρθρο "Secret Garden of the Saints: SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:3 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:4The Holy Monastery of the Panagia Panahrantos, Andros, Greece" (Ο Μυστικός Κήπος των Αγίων: Ιερά Μονή Παναγίας Παναχράντου, Άνδρος, Ελλάς) του Lawrence Damian Robinson (ο οποίος προμήθευσε και το φωτογραφικό υλικό).SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:4 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:5- J.S.]. SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:3

SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:5
SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:6

Σπήλαια ἀναχωρητῶν πού ἀπέχουν περί τά 400 μέτρα ἀπό τήν μονή Παναχράντου. Σ' αὐτά κατοικοῦσαν συνεχῶς ἀσκητές μέχρι καί τό 1947.

Περιγραφή του συγκλονιστικού θαύματος στη Ιερά Μονή Παναγίας Παναχράντου στην Άνδρο, όπως μου τό διηγήθηκε η αυτόπτης μάρτυρας κ. Μάρθα Ζησίμου.

Μίλησα (διηγεῖται ὁ κ. Ρόμπινσον) με την κουνιάδα μου, τη Μάρθα, σχετικά με το θαύμα της μυροβλυσίας αγνώστων λειψάνων που συνέβη στο μοναστήρι της Άνδρου και θα προσπαθήσω να καταγράψω εδώ όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορώ, όσο ακόμα είναι φρέσκα μέσα στο μυαλό μου.SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:6 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:7Ήταν τόσο ενθουσιασμένη, που μιλούσε με ταχύτητα 1000 λέξεων το λεπτό, και ήταν τόσα πολλά αυτά που μου διηγήθηκε, που δεν ξέρω από πού ν΄ αρχίσω.

ΠΩΣ ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ- ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αναβολή Αμέλεια Μια θαυμαστή αποκάλυψη

Στο μοναστήρι του μάρτυρος Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου ο γέροντας Αρσένιος φωτίσθηκε από την χάρι του Αγίου Πνεύματος καί προικίσθηκε με το χάρισμα της προοράσεως. Μόνον εάν σε αντίκριζε, αισθανόσουν ότι έμπαινε στα βάθη της ψυχής σου σαν το ηλεκτρικό ρεύμα. Σε καθήλωνε καί σου απεκάλυπτε τους λογισμούς σου, τίς αμαρτίες καί τα έργα πού είχες κάνει. Δηλαδή γνώριζε όλη την ζωή σου καί σε καλούσε με το όνομα σου.
Καί τώρα να εξιστορήσουμε μερικά από τα θαυμαστά έργα του (θα μπορούσα να τα ονομάσω θαύματα), δια των οποίων ό Θεός απεκάλυψε σε πολλούς ευλαβείς Χριστιανούς ότι ό π. Αρσένιος ήτο προφήτης των ημερών μας.
Άφ' ότου χειροτονήθηκε Ιερεύς καί έλαβε καί την ευλογία να εξομολογεί, συχνά στην εξομολόγηση έλεγε στους ανθρώπους πού έρχονταν τα ανεξομολόγητα αμαρτήματα τους (τα όποια αυτοί τα έκρυβαν ή τα ξεχνούσαν) καί μόνο σε μερικούς έδινε την ευλογία να κοινωνήσουν των Άχραντων Μυστηρίων. Είχε το χάρισμα από τον Θεό ό π. Αρσένιος καί έβλεπε την εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων κι αυτά πού είχαν κάνει στη ζωή τους καί αυτά πού θα τους συμβούν.
Βλέποντας όμως ό Πατήρ ότι πολλοί άπ' αυτούς, πού εξομολογούντο δεν άλλαζαν τον τρόπο της ζωής τους, αλλά συνέχιζαν με τίς κακές επιθυμίες τους καί τα αμαρτήματα τους καί γνωρίζοντας ότι θα είναι εγγυητής για τη σωτηρία των ψυχών τους στη Μέλλουσα Κρίση, παρεκάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει για ποια αιτία οί άνθρωποι δεν αφήνουν τίς αμαρτίες τους.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ «ΣΚΑΝΔΑΛΑ» - ΥΠΟΘΕΣΗ Ι.Μ. ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε.- ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

Αφού ψάχνουν – ψάχνουν και δεν βρίσκουν, κατέληξαν στο πόρισμα: Το Βατοπαίδι έγινε για να φάνε οι συμβολαιογράφοι!

Αλλάζουν πλεύση άρον άρον τα ΜΜ”Ε” αφού βλέπουν ότι η οπερέτα του Βατοπαιδίου θα είναι και η οριστική ταφόπλακα στην όποια αξιοπιστία τους.
Ήδη στην πρωϊνή εκπομπή του Παπαδάκη στον Αντέννα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ παραδέχτηκαν τα αυτονόητα:
-Η υπόθεση της Siemens είναι εκατοντάδες φορές σοβαρότερη από αυτή του Βατοπαιδίου…
-Στην υπόθεση Siemens υπάρχουν ΕΠΩΝΥΜΕΣ καταγγελίες για ΜΙΖΕΣ πολιτικών προσώπων και επίσημες παραδοχές. Στην περίπτωση του Βατοπαιδίου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ ΥΠΟΝΟΙΑ για μίζα!!

Η Αγία Υπομονή (29 Μαΐου)

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες – κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (π.χ. ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βορειο – ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνα.

Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο του Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Κοντά σ’ αυτά και πάνω απ’ αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της.

Υπολογίζεται να ήταν 19 περίπου χρονών όταν παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο (τέλη του 1390), λίγους μήνες πριν γίνει Αυτοκράτορας.

Πρωτοπρ. Πολύκαρπος Τύμπας, «Θεέ μου λυπήσου την χώρα μας»

Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα

Είναι κραυγή του δυναμικού Μητροπολίτου Καλαβρύτων Αμβροσίου. Έχει υπότιτλο: «Ο Χριστός είναι ο μεγάλος εξόριστος από την ζωή μας» και δημοσιεύεται στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 14 Μαΐου 2010. Αξίζει να μελετηθεί από όλους τους Έλληνες που αγαπούν την Πατρίδα.

«Γράφει, λοιπόν: Θεέ μου λυπήσου την χώρα μας. Η Ελλάδα κατοικείται από παράφρονες! Δός μας συνέβη. Δός μας την μεταξύ μας αγάπη! Περίσσευσε το μίσος!

Χωρίς να διεκδικούμε την ιδιότητα του προφήτου εγράψαμε ήδη, ότι μετά τις αποφάσεις του Δ.Ν.Τ. θα ακολουθήσει κοινωνική αναστάτωση! Και δυστυχώς ήλθε τόσο γρήγορα! Όσο οι καταχρηστές του ιδρώτος του Ελληνικού Λαού παραμένουν ελεύθεροι και ατιμώρητοι, τόσο οι αναταραχές στους δρόμους εντείνονται. Όσο συνεχίζεται η φαγωμάρα των Πολιτικών Αρχηγών μέσα στη Βουλή, τόσο περισσότερο η κοινωνική αναταραχή στους δρόμους θα γίνεται πιο σκληρή! Δεν την δικαιολογούμε, απλώς την περιγράφουμε.

Τα πνευματικὰ αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως

Τα πνευματικά αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.


Πέρα από τα πολιτικά και κοινωνικά αίτια που συνετέλεσαν στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως πρέπει να σημειωθούν ιδιαιτέρως τα πνευματικά αίτια στα οποία συνήθως δεν δίνουμε μεγάλη σημασία.


Άλλωστε κατά την ορθόδοξη θεολογία ο Θεός διευθύνει τον κόσμο με τις άκτιστες ενεργειές Του, και η προσωπική Του επέμβαση εκδηλώνεται με την ευδοκία Του, την μακροθυμία Του, την παραχώρηση των ποικίλων πειρασμών κλπ. Σε αυτά τα πνευματικά αίτια αναφέρεται ο μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος, διδάσκαλος του γένους και ομολογητής της πίστεως, που έζησε στις τελευταίες στιγμές της ζωής της Βασιλεύουσας και άκουγε τον ρόγχο του θανάτου της.

30 Μαΐου Συναξαριστής: Ἰσαακίου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐμμελείας Ὁσίας, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφροδισίου, Ἀγαπίου, Εὐσεβίου, Ρωμανοῦ, Τελετίου, Χαραλάμπους καὶ Χριστίνης, Εὔπλου Μάρτυρος, Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος, Ναταλίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ρωμανοῦ, Τελετίου καὶ τοῦ πλήθους καέντων, Κυπριανοῦ ἐξ Ἀντιοχείας, Βαρλαὰμ Μάρτυρος, Βενανδίου Ὁσίου, Ἡσαΐου καὶ Νικάνορος Ὁσίων, Ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ἐν Δεξιοκρατιαναῖς.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής

 

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντος (364-378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν. Μιλώντας πρὸς τοὺς μοναχοὺς καὶ τὰ πλήθη, δὲν δίσταζε νὰ ἐλέγχει καὶ αὐτὸν τὸν αὐτοκράτορα γιὰ τὶς ὑπὲρ τῶν αἱρετικῶν ἀπροκάλυπτες ἐνέργειές του. Τὸ 378 μ.Χ. συνάντησε τὸν Οὐάλεντα, ἐνῶ ἀναχωροῦσε γιὰ τὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Γότθων ποὺ εἰσέβαλαν στὸ Βυζάντιο, καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀπόδος ταῖς ποίμναις τοὺς ἀρίστους νομέας καὶ λήψει τὴν νίκην ἀπονητί· εἰ δὲ τούτων μηδὲν δεδρακὼς παρατάξαιο, μαθήσει τῇ πείρᾳ, πῶς σκληρὸν τὸ πρὸς κέντρα λακτίζειν, οὕτω γὰρ ἐπανήξεις καὶ προσαπολέσεις τὴν στρατιάν». Τοῦ ζήτησε δηλαδή, ἐάν ἤθελε νὰ ἐπιστρέψει νικητής, νὰ ἐπαναφέρει ἀπὸ τὴν ἐξορία τοὺς Ἐπισκόπους καὶ νὰ τοὺς ἀποδώσει τὸ ποίμνιό τους, εἰδάλλως θὰ καταστρεφόταν καὶ αὐτὸς καὶ τὸ στράτευμά του. Ὁ Οὐάλης, ὄχι μόνο ἐκώφευσε στοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Ἰσαακίου, ἀλλὰ ἀπείλησε αὐτὸν ὅτι, ὅταν θὰ ἐπέστρεφε ἀπὸ τὴν ἐκστρατεία, θὰ τὸν θανάτωνε. Ὁ Ἰσαάκιος μὲ δάκρυα στοὺς ὀφθαλμοὺς προσπάθησε νὰ ἐπαναφέρει τὸν αὐτοκράτορα στὴν εὐθεία ὁδό, παρακαλώντας αὐτὸν νὰ ἀνοίξει τὶς
ἐκκλησίες τῶν Ὀρθοδόξων, τὶς ὁποῖες εἶχε κλείσει καὶ νὰ ἐπιστρέψει σὲ αὐτοὺς, ὅσες εἶχε παραδώσει στοὺς Ἀρειανοὺς, διαφορετικὰ θὰ ἡττᾶτο ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους του καὶ θὰ καιγόταν ζωντανός. Ὀργισμένος τότε ὁ αὐτοκράτορας, διέταξε νὰ ρίξουν τὸν Ὅσιο Ἰσαάκιο σὲ παρακείμενη, γεμάτη ἀπὸ ἀγκάθια, φάραγγα.

Επείγουσα Ανακοίνωση. 3 Ιουνίου αγωγή κατά MEGA channel για την προβολή ταινίας Κώδικας Da Vinci

Στις 3 Ιουνίου 2010 - ημέρα Πέμπτη - και ώρα 9 το πρωί συζητείται ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών - Πρώην Σχολή Ευελπίδων, Αθήνα, κτίριο 4, αίθουσα 1 - η αγωγή κατά του MEGA Channel για την προβολή τον Δεκέμβρη του 2008 της βλάσφημης ταινίας Κώδικας Da Vinci. Ας είμαστε όλοι παρόντες να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στις βαρύτατες βλασφημίες κατά του Ιησού Χριστού. Υπάρχει περίπτωση μη συζήτησης της υπόθεσης λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων. Παρόλα αυτά όποιος επιθυμεί μπορεί να έρθει - η υπόθεση σε κάθε περίπτωση θα εκφωνηθεί.

Ενας πιστός

αναδημοσίευση από  Ορθόδοξο Παρατηρητήριο

http://anavaseis.blogspot.com/

http://anavaseis.blogspot.com/

1)ΠΕΡΙ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ (MP3), 2)Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ (MP3)

1)ΠΕΡΙ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-04-09.

2)Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 14-06-09.

ΝΑ προασπίσουμε κόντρα στις προκλήσεις της Νέας τἀξεως την εν Χριστώ ελευθερία μας.-Ανακοίνωση της Ι.Μ Γρηγορίου Αγίου Όρους

 

http://orthodox-watch.blogspot.com/

      Οι προκλήσεις της Νέας Τάξεως στην πατρίδα μας κορυφώνονται.   Αν και αφαίρεσαν τόν επιθετικο προσδιορισμό "εθνικής" από τόν τίτλο του Υπουργείου Παιδείας, αν και κατήργησαν τά Υπουργεία Μακεδονίας-Θράκης καί Αιγαίου, αν και προσπαθούν να καταργήσουν τις εθνικές εορτές και να θολώσουν την εθνική μας μνήμη, αν και απαγόρευσαν την αναχαίτιση των τουρκικών αεροπλάνων, εμείς δεν τους πετάξαμε στή θάλασσα. Γι αυτό συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό τους έργο.  Τα παραπάνω αφορούσαν την εθνική μας συνείδηση και αξιοπρέπεια. 

 Με τα ακόλουθα ποδοπατούν την δημοκρατική μας ευαισθησία

 
 
Σχετικά πρόσφατα ακυρώθηκε η αξία και το νόημα της Βουλής των Ελλήνων.  Η Βουλή αυτοκαταργήθηκε αφού έδωσε στόν Υπουργό Οικονομίας το δικαίωμα να υπογράφει όλες τις συμβάσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ κλπ. σχετικά με το δανεισμό της χώρας μας, και τα σκληρά μέτρα, χωρίς αυτές οι συμβάσεις του υπουργού νά κυρώνονται από τή Βουλή!  Απλώς αφού υπογράφει τις σχετικές συμφωνίες θἀ τις φέρνει στη Βουλή γιά "ενημέρωση και συζήτηση"!!!  Πρόκειται για "φτύσιμο" κάθε δημοκρατικής αρχής, έστω τυπικής και εικονικής εφαρμογής της.
             Μετά τήν προδοσία του έθνους μας καί τής δημοκρατίας ασυγκράτητοι οι δοσίλογοι ορμούν στο πιό ευαίσθητο σημείο της συνειδήσεως του Ελληνα : στη  θρησκευτική, ορθόδοξη συνείδησή του. Από τή δεκαετία του 80 παλεύουν να επιβάλλουν μιά αντίχριστη ταυτότητα που να συνδυάζει τήν αριθμοποίηση του προσώπου, την παρακολούθηση, τό φακέλλωμα  και τον δυσώνυμο αριθμό 666. Συνεχώς μας ζαλίζουν με τον ΕΚΑΜ πρωτα, τον ΑΜΚΑ ύστερα, την Καρτα Πολίτη  καί τόν μοναδικό κωδικό πελάτη τώρα τελευταία. 

Γι αυτόν τόν  "μοναδικό κωδικό  πελάτη"  είναι ο λόγος μας.
 
          Οπως γνωρίζουμε, γιά να μας αναγνωρίσει το κράτος το αφορολόγητο όριο του εισοδήματος μας απαιτεί να υποβάλλουμε όλες τις αποδείξεις που παίρνουμε από την αγορά προϊόντων η παροχή υπηρεσιών.  Τόνοι αποδείξεων θά πρέπει να συγκεντρωθούν, νά ταξινομηθούν, να καταγραφούν κατά είδος, ημερομηνία ποσό κλπ.  Αυτή η κυβερνητική απαίτηση προκάλεσε στους πολίτες θυμηδία από τη μια, άγχος και αγανάκτηση από την άλλη εξ αιτίας του υπερβολικού φόρτου και κόπου.  Και να, πού το υπουργείο Οικονομίας μας σκέφτηκε και αποφάσισε να μας... διευκολύνει.  Ετοιμάζει το "μοναδικό κωδικό πελάτη" και τον σχεδιασμό του τόν υποβάλλει σε "διαβούλευση".

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

Γράφει ο μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης 

Χωρίς να ξεχνούμε καθόλου ότι η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού με κεφαλή τον ίδιο και μέλη όλους τους βαπτισμένους στο όνομά του Ορθοδόξως και Ανατολικώς -για να θυμηθούμε τον Μακρυγιάννη- και συγχρόνως αγωνιζομένους να ζουν όπως θέλει ο Χριστός, όμως για τις ανάγκες αυτού του άρθρου θα δώσουμε βαρύτητα στην άλλη διάσταση της Εκκλησίας, την πραγμάτωση και πορεία της δηλαδή στον ιστορικό χώρο και χρόνο για να μπορέσουμε να δούμε την Εκκλησία σε σχέση με τη λεγομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Είναι γεγονός ότι ...για τη Νέα Τάξη, τη Νέα Εποχή και την Παγκοσμιοποίηση έχουν γραφεί και λεχθεί πολλά από πολλούς.
Αυτό που εμείς επισημαίνουμε εδώ είναι, η διπλή στοχοθεσία της Νέας Εποχής: Αφ' ενός μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε πολιτικοοικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, με κατάληξη μια παγκόσμια κυβέρνηση, και αφ' ετέρου μια Νέα Τάξη Πραγμάτων σε θρησκευτικό επίπεδο.

Το δεύτερο έρχεται ως επακόλουθο του πρώτου, διότι...
αυτοί που έχουν δρομολογήσει την παγκόσμια ενοποίηση για την καλύτερη εκμετάλλευση από τους ίδιους του πλανήτη και των ανθρώπων του, έχουν αντιληφθεί ότι το γκρέμισμα των γεωγραφικών και οικονομικών συνόρων θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να ακυρωθεί, αν δεν ενοποιήσουν και θρησκευτικά-πολιτισμικά τον πλανήτη.

Επιστολή για την αφαίρεση της λέξης «Εθνικής» από το ΥΠΕΠΘ

Προς γνώσιν σας απέστειλα το εξής εμαιλ σε όλους τους βουλευτάς του Κοινοβουλίου.

Αξιότιμοι κκ Βουλευταί του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Έλαβα στην Γενεύη επιστολή Έλληνος εκπαιδευτικού ο οποίος μου λέγει ότι στα σχολεία κυκλοφορεί η κατωτέρω πληροφορία:

<<Η λέξη «εθνική» από το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας ήταν θέμα χρόνου να φύγει, γιατί υπάρχει όρος μέχρι τη λήξη του 2010 από την ευρωπαϊκή ένωση, να προσαρμοστούμε σε νέα δεδομένα, αλλιώς θα πληρώνουμε πρόστιμο»>>. Επειδή επί μίαν τριακονταετία υπήρξα στέλεχος διεθνών οργανισμών στην Γενεύη και γνωρίζω πόσο απίθανο είναι να αληθεύει η πληροφορία αυτή (η οποία συνάγω διαδίδεται μετ'επιτάσεως στους εκπαιδευτικούς κύκλους από το Υπουργείο Παιδείας ή άλλην κυβερνητική αρχή) απέστειλα επιστολή, υπό την ιδιότητά μου ως Πρόεδρος της (Think Tank) European League of Geneva στον κ. Μπαρόζο με την ερώτηση αν η είδησις αυτή αληθεύει. Προς γνώσιν σας έλαβα την κάτωθι απάντηση η οποία γεννά ένα σοβαρότατο εθνικό ερώτημα: Ποιός είχε την πρωτοβουλία να αφαιρεθεί η λέξις ΕΘΝΙΚΗ από το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας, ποιός είναι ο απώτερος σκοπός αυτής της αφαιρέσεως και για ποιό λόγο. Σας υπενθυμίζω ότι το λογότυπο του Υπουργείου Παιδείας της Γαλλίας είναι Ministère de l'education NATIONALE. Εναπόκειται στους Έλληνες βουλευτές που αισθάνονται ότι ΕΙΝΑΙ Έλληνες (και όχι ότι τους ΕΚΑΝΑΝ Έλληνες, όπως υποστηρίζει η ΓΓ του εν λόγω Υπουργείου η οποία, παρ'ολον τον σάλον εξακολουθεί να παραμένει στην θέση της) να λάβουν θέση επί του εθνικού αυτού θέματος το οποίον, για μας τους Έλληνες της Διασποράς, ενέχει θεμελιώδη σημασία επί του γενικού ερωτήματος «ποιοί κυβερνούν αυτόν τον τόπο ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ».

Μετά τιμής

Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος

antibaro.gr/node/1596
 http://aktines.blogspot.com/

Ανακοίνωση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους για τον Γραμμωτό Κωδικό Φορολογουμένου.

Ο ΝΕΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

ΚΑΙ Ο ΓΡΑΜΜΩΤΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ

Ο νέος φορολογικός νόμος, ο οποίος έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών για δημόσια διαβούλευση, προτείνει τρόπους ηλεκτρονικής υποβολής αποδείξεων από επιχειρήσεις και πολίτες, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή.

Γιά την υλοποίηση της ηλεκτρονικής υποβολής των αποδείξεων προτείνονται "πέντε παράλληλες και συντονισμένες δράσεις". Η δεύτερη από αυτές αφορά την "δυνατότητα συσχέτισης της συναλλαγής με τον ΑΦΜ του πελάτη "για λόγους προστασίας της ιδιωτικότητας της συναλλαγής", δηλαδή για να πραγματοποιείται η ηλεκτρονική υποβολή μιας αποδείξεως από ταμειακή μηχανή χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να διαρρεύσει πρός τρίτους. Προτείνεται γι αυτό "η εισαγωγή ενός μοναδικού κωδικού πελάτη... Ο κωδικός αυτός αριθμός θα μπορεί να τυπωθεί σε μορφή γραμμωτού κωδικού και να πλαστικοποιείται από τον πελάτη... Η κωδικοποίηση θα ακολουθεί το πρότυπο ΕΑΝ -13...Προαιρετικά οι ταμειακές μηχανές θα μπορούν να δεχθούν τον κωδικό του φορολογουμένου και μέσω πληκτρολόγησής του".

Η ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, την προσευχή και γενικότερα με την χριστιανική ζωή

Μιχαήλ Χούλης
Θεολόγος καθηγητής

H γιόγκα, λέξη πού σημαίνει ένωση, είναι ένα ινδουιστικό φιλοσοφικό-θρησκευτικό σύστημα, πού έχει σαν σκοπό την ένωση με το Υπέρτατο Ον και τη συνειδητοποίηση του απολύτου Ενός. Αυτό επιτυγχάνεται με ορισμένους τρόπους σωματικής και πνευματικής άσκησης, τους οποίους υποτίθεται πώς, αν ακολουθήσει ο μυημένος, υποτασσόμενος πλήρως σε έναν γκουρού (Ινδουιστή καθοδηγητή μοναχό, «επίγειο θεό» τους), θα ανέβει μέχρι τα ανώτατα επίπεδα τελειοποίησης. Θα απελευθερωθεί δήθεν η ψυχή από την άγνοια του εαυτού της, από τη φαντασίωση του κόσμου και τελικά από τον κύκλο των μετεμψυχώσεων.

Αν και προσφέρεται η γιόγκα και ο διαλογισμός σε Ευρώπη και Αμερική σαν μέθοδος σωματικών ασκήσεων που παρέχουν ευεξία, χαλάρωση και γαλήνη, στην πραγματικότητα οι ασκήσεις της γιόγκα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τον Ινδουισμό, την απωανατολίτικη φιλοσοφία και τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης, που είναι παντελώς ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Η γιόγκα πράγματι είναι μια πλήρης και οργανωμένη θρησκεία πού βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το ευαγγελικό και σωτήριο μήνυμα του Χριστιανισμού. Κι αυτό γιατί χορηγεί αρχικά υποσυνείδητα και στη συνέχεια συνειδητά στο μυούμενο προϋποθέσεις α-χριστιανικές ή και αντι-χριστιανικές, εφόσον τον στρέφει κατευθείαν στην ασιατική θρησκευτικότητα. Η σημαντικότερη ζημιά, για το σύνολο των μαθητών της γιόγκα, είναι η εξοικείωση με την ανατολική μεταφυσική εις βάρος της χριστιανικής προσευχής και της λατρείας. Ο αυτοϋπνωτισμός μάλιστα κατά τον διαλογισμό, σε συνδυασμό με την επίκληση των μάντρα (ονόματα ειδωλολατρικών θεοτήτων), επιφέρει ενδεχομένως πνευματικές αλλοιώσεις και άρνηση του σωτήριου αναστάσιμου μηνύματος του Χριστού.

Οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ του Χριστιανισμού και των θρησκειών της Άπω Ανατολής είναι οι εξής:

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ-ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

Η ευχή του Ιησού

Αρχιμ. Ζαχαρίου,

Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας 

Πηγή:http://www.apostoliki-diakonia.gr

«Η ευχή του Ιησού είναι η κατ΄ εξοχήν άσκηση του νου και της καρδιάς, το μέσο αγιασμού όλων των πιστών. Περιέχει ομολογία πίστεως στον Θεό και εξομολόγηση της πτώσεως του ανθρώπου, γι΄ αυτό και έχει πληρότητα.

Το όνομα Ιησούς δόθηκε με αποκάλυψη άνωθεν, είναι αναπόσπαστο από το πρόσωπο του Χριστού και η Θεοπρεπής επίκλησή του ζωοποιεί τη χαρισματική παρουσία του. Τοποθετεί τον άνθρωπο στην οδό του Κυρίου και τον απεργάζεται αχειροποίητο ναό της θεότητος.

Μητροπολίτης Κυρηνείας Παύλος, Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τήν Κύπρον

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 28/5/2010

Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πάπα εἰς τήν Κύπρον

Τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κυρηνείας κ. Παύλου
ΜΕ ΒΑΘΥΤΑΤΗ θλίψη καί ψυχική ὀδύνη πληροφορηθήκαμε ἀπό τον Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κατά τή συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πού ἔγινε στίς 4 Μαΐου 2010, γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ἐπί τοῦ ὀρθοδόξου ἐδάφους τῆς ἁγιοτόκου ἡμῶν νήσου Κύπρου, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ κατόπιν ἐπίσημης πρόσκλησης, τήν ὁποία ἀπηύθυνε προς αὐτόν ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ὡς ἀρχηγόν τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ. Ἐξεφράσαμε καθηκόντως την ἀντίθεσή μας ἐν Συνόδῳ, δι’ αὐτήν τήν ἐπίσκεψη καί δηλώσαμε ὅτι δέν θά παραστῶμε σέ καμιά ἐκδήλωση σχετικά μ’αὐτή, γιατί δέν μᾶς τό ἐπιτρέπει ἡ συνείδησή μας, διότι ὁ Πάπας δέν εἶναι ὁ οἱοσδήποτε πολιτικός ἡγέτης ἀλλά ὁ ἀρχηγός τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Καί τοῦτο γιατί οἱ παπικοί μέ τή νόθευση τῆς ὀρθῆς Ἐκκλησιολογίας, μετέτρεψαν τήν Ἐκκλησία τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀπό Σῶμα Χριστοῦ σέ «μίαν γηΐνην πολιτικήν ὀργάνωσιν», σέ ἕνα ἐγκόσμιο ὀργανισμό καί κράτος μέ κοσμικέςἐξουσίες, ὅπως εἶναι τό Βατικανό......

Η Άλωση της Πόλης

X

Loading Image...

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ^*

Η ΑΛΩΣΗ ΕΓΙΝΕ ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ (ΠΡΟΔΟΣΑΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ). 

       ...Όταν προσεγγίζουμε την ιστορία εκκλησιαστι­κά, στην πραγματικότητα θεολογούμε. Ψηλαφούμε τα ίχνη της παρουσίας του Θεού μέσα στην ιστορία. Ο Κύριος είναι παρών στην ιστορία δια των ακτίστων ε­νεργειών του, προνοών και ρυθμίζων τα πάντα προς το συμφέρον και την σωτηρία μας: «Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί» (Α' Βασιλ. 2, 7).        Πίσω από το γεγονός της Αλώσεως κρύβονται οι ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού....        ...Προσεγγίζοντες, το γεγονός της Αλώσεως φέρομε στην μνήμη μας τέσσερα σημεία, με την ελπίδα ότι θα προκύψη και η ανάλογη πνευματική ωφέλεια σε όλους μας. Α΄.        Σήμερα, ημέρα μνήμης του μεγάλου πόνου για την πτώσι της Βασιλευούσης. Μνήμης των θανατώσεων, των βασανισμών, των εξανδραποδισμών, των διωγ­μών, των ταπεινώσεων, των παιδομαζωμάτων, των εξισλαμισμών και των λοιπών αμετρήτων ταλαιπωριών που υπέστη ο Ορθόδοξος λαός πριν από την Άλωση στις γύρω από την Βασιλεύουσα πόλεις και επαρχίες, κατά την Άλωση στην ίδια την Βασιλεύουσα, και με­τά από αυτήν σ' όλο τον υπόδουλο Ορθόδοξο χώρο.

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ- 3 ΟΜΙΛΙΕΣ: 1)Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΜP3), 2)Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ (MP3),Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (MP3)

1)Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΜP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-11-09.

2)Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 4-12-09.

3) Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-12-09.

Η διάσταση Ενωτικών - Ανθενωτικών και οι συνέπειές της δια το Γένος

Πρωτοπρεσβυτέρου ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ Ομοτίμου καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών   Η διάσταση Ενωτικών - Ανθενωτικών και οι συνέπειές της δια το Γένος*          1. Αποφράς ημέρα δια το Γένος μας δεν είναι μό­νον η 29η Μαΐου 1453, αλλά και η 12/13η Απριλίου του 1204, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα και η αυτοκρα­τορία της Νέας Ρώμης-Ρωμανίας στους Φράγκους της Δ' Σταυροφορίας. Υπάρχει, μάλιστα, γενετική σχέση μεταξύ τους. Από το 1204 η Πόλη και σύνολη η Αυ­τοκρατορία δεν μπόρεσε να ξαναβρεί την πρώτη δύνα­μή της. Το φραγκικό κτύπημα εναντίον της ήταν τόσο δυνατό, που έκτοτε η Κωνσταντινούπολη ήταν «μια πόλη καταδικασμένη να χαθεί» (Ελ. Γλύκατζη-Αρβελέρ). Από το 1204 μέχρι το 1453 η αυτοκρατορία μας διανύει την περίοδο της πολιτικής παρακμής και πτω­τικής της πορείας. Μετά το 1453 το Γένος χρειαζόταν κάποια δύναμη, που θα εμπόδιζε την αλλοτρίωσή του και θα εξασφάλιζε την ανάκαμψη και επιβίωσή του. Αυτή την δυσκολότατη, αλλά και αναγκαιότατη αποστολή, ανέλαβε η εκκλησιαστική ηγεσία, ως Εθναρχία, με πρώτο το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο.        Ο κορυφαίος ιστορικός μας Απόστολος Βακαλόπουλος παρατηρεί, ότι στην διάρκεια της δουλείας μας η Ορθόδοξη Πίστη «ήταν κάτι παραπάνω από θρησκευτικό δόγμα. Ήταν το πνευματικό πλαίσιο, μέ­σα στο οποίο εκφραζόταν η εθνική (τους) συνείδηση, ολόκληρος ο κόσμος τους (= των υποδούλων), που έ­κλεινε μέσα του το ένδοξον παρελθόν και τις ελπίδες απολυτρώσεως».        Αλλά και ο Ιωάννης Καποδίστριας ομολογούσε, ότι «η χριστιανική θρησκεία εσυντήρησεν εις τους Έλληνας και γλώσσαν και πατρίδα και αρχαίας ενδό­ξους αναμνήσεις, και εξαναχάρισεν εις αυτούς την πολιτικήν ύπαρξιν, της οποίας είναι στύλος και εδραίωμα» (πρβλ. Α' Τιμ. 3, 15).        Πολλά έχουν -ερασιτεχνικά- γραφεί για την ερ­μηνεία της αλώσεως. Πολλές επιθέσεις δέχεται ο Κλήρος, αλλά και ο Μοναχισμός από τις δυνάμεις ε­κείνες, που αναζητούν ευθύνες και ελεγχόμενες συμ­περιφορές κατά τις υπαγορεύσεις της ιδεολογίας τους. Η παραταξιακή συνείδηση οδηγεί και στην ιδεολογι­κή χρήση των πηγών, με συνέπεια την αναίρεση της ιστορικής επιστήμης. Έτσι διαμορφώθηκαν ιδεολο­γήματα, που αναπαράγονται χωρίς υπευθυνότητα, ό­ταν λείπει η πλήρης γνώση των πηγών και η συνδυα­στική ερμηνεία τους. Η συνήθης απάντηση στο ερώ­τημα, που τίθεται από τους κύκλους αυτούς: «γιατί ετούρκεψε το Βυζάντιο», επιρρίπτει την ευθύνη στην μερίδα των Ανθενωτικών, που θεωρούνται υπεύθυνοι για την πτώση της αυτοκρατορίας. Και σ' αυτό οδη­γεί η απολυτοποίηση των φαινομένων, οφειλομένη στην άγνοια των πραγμάτων στο σύνολό τους. Αποτέλεσμα, η «αγιοποίηση» της αντιπάλου μερίδας των Ε­νωτικών, η διχαστική θεώρηση της Ιστορίας και η α­δυναμία αντικειμενικής ερμηνείας της. Και είναι γε­γονός, ότι η διάσταση Ενωτικών-Ανθενωτικών ήταν πραγματική και μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρώτος σο­βαρός διχασμός στην νεώτερη ιστορία μας, αλλά και ρίζα όλων των κατοπινών εξελίξεων. Γι' αυτό ακριβώς, η κατά το δυνατόν πληρέστερη κατανόησή της προσφέρει ένα ασφαλές κλειδί στην ερμηνεία και ό­λων των μεταγενεστέρων διχασμών στην πορεία του Γένους-Έθνους μας.

Γιατί πρέπει σήμερα να θυμόμαστε την Άλωση?

Constantine XI, the last Byzantine Emperor at the battlements, dawn of the 29th May of 1453

 Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Πεντακόσια πενήντα χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαϊου 1453. Τότε που ακούστηκε η κραυγή “Εάλω η Πόλις” καί η Βασιλεύουσα, η Πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε υπό την κατοχή του Οθωμανού δυνάστη. Ετσι άρχισε η Τουρκοκρατία. Το Γένος απεβίωσε, αλλά η Κωνσταντινούπολις και η Αγιά Σοφιά παραμένουν σε ξένα χέρια. Σήμερα τιμούμε τους πεσόντες κατά την πολιορκία και κατά την Άλωση, διαβάζουμε τους θρήνους και τους θρύλους, συγκινούμεθα και διδασκόμεθα. Διότι αυτή είναι η αξία της ιστορικής μνήμης. Να αποτελεί μάθημα ες αεί για τις νεώτερες και τις απερχόμενες γενιές.
1) Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση για να αποτίουμε ένα διαρκή και μεγάλο φόρο τιμής στο Βυζαντινό κράτος, την Ρωμανία όπως την αναφέρουν τα κείμενα της εποχής, το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους, όπως το χαρακτηρίζει ο νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυνθηνός. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη άντεξε επί 11 αιώνες. Μετά την Άλωση από τους Σταυροφόρους το 1204 η εδαφική της έκταση και το σφρίγος της περιορίσθηκαν σημαντικά.Παρέμεινε όμως καθ’ όλην την διάρκεια του βίου της το κράτος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η επιτυχής και δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού. Η Ελληνορθόδοξη παράδοση υπήρξε το αποτέλεσμα αυτής της συναντήσεως και το Βυζάντιο την διέδωσε με ειρηνικό τρόπο στους γειτονικούς λαούς. Αυτήν την ιεραποστολική δράση των Βυζαντινών προγόνων μας καταδεικνύουν και μαρτυρούν οι πολιτισμοί των σημερινών λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Ο Ρώσος Πατριάρχης Αλέξιος παραδέχθηκε, όταν βρέθηκε το 1992 στην Αθήνα, ότι η Ρωσία είναι πνευματικό τέκνο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου. Ο Ρουμάνος Ιστορικός και πολιτικός του 20ου αιώνος Νικολάϊ Γιόργκα χαρακτήρισε την Μολδοβλαχία μετά την Άλωση ως “το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο”. Και το κυριλλικό ελληνογενές αλφάβητο που χρησιμοποιούν πολλοί σλαβικοί λαοί αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση της ακτινοβολίας του Βυζαντινού πολιτισμού. Αυτόν, λοιπόν, τον πολιτισμό πρέπει να διδάσκουμε και να διδασκόμαστε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες.

ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ. (ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ) (mp3)

ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ. (ΚΑΤΗΧΗΣΕΙΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ) (mp3)

Μονή Σταυροβουνίου, Όχι εις την υποδοχήν του αιρεσιάρχου Πάπα

Υπό της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου
ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΤΟΥ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ ΕΙΣ

ΤΗΝ ΚΥΠΡΟΝ

Η υποδοχή και εκδήλωσις τιμής προς τον Πάπαν υπό της Διοικούσης Εκκλησίας δύναται να εκληφθή ως αναγνώρισις αυτού και υποτέλεια, επισημαίνει η Ι.Μονή Σταυροβουνίου εις επιστολήν της προς τον Μητροπολίτην Κιτίου.

Η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου, υπό την πίεσιν του Αρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου, απεφάσισε να εκδώση εγκύκλιον δια της οποίας καλεί τον πιστόν λαόν, τον έντιμον κλήρον και τας Ιεράς Μονάς να υποδεχθούν τον Πάπαν εις την Κύπρον, κατά την προσεχή Παρασκευήν και να μη προβάλουν αντιστάσεις η να μη αντιδράσουν, διότι κατά την επίσκεψιν δεν θα γίνουν συζητήσεις δια θέματα Πίστεως. Η Ιερά Σύνοδος εκάλεσε τους Ιερείς και τους Καθηγουμένους των Ιερών Μονών να αναγνώσουν την εγκύκλιον προς τον πιστόν λαόν της Κύπρου.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος αντέδρασε δυναμικώς όταν έλαβε την εγκύκλιον. Αμέσως συνέταξεν επιστολήν, την οποίαν απέστειλεν προς τον Μητροπολίτην Κιτίου κ. Χρυσόστομον, δια της οποίας του καθιστά γνωστόν ότι η «καθ ημάς Ι.Μονή τονίζει ευθαρσώς την αντίθεσίν της "εις οιανδήποτε", εκ μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας επίσημον υποδοχήν και εκδήλωσιν τιμής προς το πρόσωπον του Πάπα, η οποία, ευλόγως δύναται να εκληφθή ως αναγνώρισις αυτού και υποτέλεια». Ο Πάπας, ως τονίζει ο Καθηγούμενος της Ι. Μονής ήτο, είναι και θα παραμείνη αιρεσιάρχης. Επισημαίνει προς την Διοικούσαν Εκκλησίαν ότι παραθεωρεί την ερμηνείαν της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων, όταν επικαλήται δια την επίσκεψιν του Πάπα «περί της των πάντων ενώσεως». Επικρίνει, επίσης, την Διοικούσαν Εκκλησίαν της Κύπρου, η οποία αναγνωρίζει την «εκκλησιαστικήν εκτροπήν της Ουνίας», αλλά από την άλλην προσκαλεί, υποδέχεται και φιλοξενεί τον Πάπαν, «και επί ίσοις όροις» έχομεν συμπαρακάθησιν των Ουνιτών μετά των Ορθοδόξων εις τους Παπικούς Διαλόγους.

29 Μαΐου Συναξαριστής Θεοδοσίας Παρθενομάρτυρος, Κυρίλλου Μάρτυρα, Ὀλβιανοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἀνδρός καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ τῶν μαρτύρων, Ρεστιτούτου Μάρτυρος, Ἀλεξάνδρου Πατριάρχου, Μαξιμίνου Ἐπισκόπου, Σισιννίου Ἱερομάρτυρα και τῶν σὺν αὐτῷ Μαρτυρίου καὶ Ἀλεξάνδρου, Μαξίμου Ἐπισκόπου, Ἱερεμίου τοῦ Δαμασκηνοῦ, Θεοδοσίας Ὁσιομάρτυρος, τῶν Ὁσίων Βότου, Φήλικος καὶ Ἰωάννου τῶν Ἐρημιτῶν, Ἐθελμπέρτου βασιλέως, Ὑπομονῆς Ὁσίας, Ἀνδρέου Νεομάρτυρος, Ἰωάννου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ἰωάννου Νάννου του νεομάρτυρος, Εὐθυμίου Ἱερομάρτυρος, Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Ἐγγύηση τῶν Ἁμαρτωλῶν»

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Παρθενομάρτυρας

 

Ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Φοινίκης καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284-305 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ ἐτῶν διέπρεπε τόσο γιὰ τὴν εὐσέβεια, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ζῆλο της ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, διαδίδοντας αὐτὴ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρισσῶν γυναικῶν καὶ ἑλκύοντας πολλὲς ἀπὸ αὐτές. Κατὰ τὸ πέμπτο ἔτος τῶν διωγμῶν, βρισκόμενη στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, συνελήφθη καὶ δέσμια ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντα Οὐρβανοῦ. Ἐπειδὴ ἡ Ἁγία δὲν πειθόταν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, διατάχθηκε ὁ σκληρὸς βασανισμὸς αὐτῆς. Τῆς κόπηκαν οἱ μαστοὶ καὶ τῆς καταξεσκίσθηκαν τὰ πλευρά, ἡμιθανὴς δέ, πιεζόταν νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἡ Θεοδοσία, μὲ φωνὴ ποὺ μόλις ἀκουγόταν, δήλωσε καὶ πάλι ὅτι ἦταν καὶ θὰ παρέμενε Χριστιανή. Τότε ὁ Οὐρβανός, γεμάτος ἀπὸ ὀργή, διέταξε, ἀφοῦ βασανισθεῖ σκληρότερα, νὰ ριχθεῖ στὴ θάλασσα, ὅπου ἔλαβε καὶ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-05-10.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΑΠΕΥΘΥΝΌΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ-ΣΥΖΥΓΟΥΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-05-10

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΑΠΕΥΘΥΝΌΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΣΥΖΥΓΟΥΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-05-10.

28 Μαΐου Συναξαριστής Μνήμη τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Εὐτυχίου Ἐπισκόπου, Ἑλικωνίδος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κρήσκεντος, Παύλου καὶ Διοσκορίδου, Ἀλεξάνδρου Ἀρχιεπισκόπου, Σενατόρου Ἐπισκόπου Παβίας, Σενατόρου Ἐπισκόπου Μιλάνου, Χέρωνος Ἱερομάρτυρος, Ἰούστου Ἐπισκόπου, Γερμανοῦ Ἐπισκόπου, Νικήτα Ὁμολογητοῦ, Ἀνδρέου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Φιλοθέας Παρθενομάρτυρος, Ἰγνατίου Ἐπισκόπου, Γεροντίου Μόσχας, Σωφρονίου Ὁσίου, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Γκαλίτς, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Κυρίας τῆς εἰρήνης, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ «νοητοῦ τείχους»

Μνήμη τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

 

Λίγες μόλις δεκαετίες μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν οἱ πρῶτες παραχαράξεις τῆς πίστεως καὶ ἀργότερα οἱ μεγάλες χριστολογικὲς αἱρέσεις στὴν Ἐκκλησία Του, σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων. Ποιὸς εἶναι Αὐτός; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση Του μὲ τὸν Θεό; Πῶς κατανοεῖται ἡ σχέση καὶ ἡ ἕνωση δηλαδὴ ἀκτίστου καὶ κτιστοῦ ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου»; Μὲ ποιὸ τρόπο γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ μητέρα Του, ἡ Παρθένος Μαρία νὰ ἀποκαλεῖται «Θεοτόκος»; Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἐτίθεντο ἀφοροῦσαν ὄχι μόνο τὴ θεότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐνανθρώπησή Του.

Οἱ προβληματισμοὶ αὐτοὶ προξένησαν μακραίωνες δογματικὲς συζητήσεις. Ἡ Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ προφυλάξει τὰ πιστὰ μέλη της καὶ νὰ ἀπαντήσει στὶς ἀποκλίνουσες ἀπόψεις, διατύπωσε αυθεντικὰ τὴν πίστη της στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, οἱ ὁποῖες διατύπωσαν τὴν πίστη της καὶ καθόρισαν τὰ δόγματά της. Οἱ δογματικὲς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων, γνωστὲς ὡς «Ὅροι», δηλαδή ὅρια - ὁριοθετήσεις, ἐμπεριέχουν σωτήριες ἀλήθειες. Συνεπῶς, τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ σωτηριολογικὲς προτάσεις ζωῆς, ἀφοῦ καταγράφουν τὴν κοινὴ πίστη καὶ τὴν καθολικὴ συνείδηση καὶ διαχρονικὴ ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.

Οἱ ἀμφισβητήσεις γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν πολὺ νωρίς, κατ’ ἀρχὴν μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Δοκητισμοῦ καὶ τοῦ Μοναρχιανισμοῦ. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῶν μεγάλων Τριαδολογικῶν αἱρέσεων τέθηκε ἐκ νέου τὸ Χριστολογικὸ ζήτημα, γιατὶ τόσο οἱ Ἀρειανοὶ ὅσο καὶ οἱ Εὐνομιανοὶ εἶχαν δική τους «Χριστολογία», στὴν ὁποία, ἀσφαλῶς, ἀπάντησαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ τὸ ἐνδιαφέρον στρεφόταν πρωτίστως στὸ Τριαδολογικὸ δόγμα, ποὺ ἀφοροῦσε τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν σχέση Του μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα Του. Μὲ αὐτὰ τὰ Χριστολογικὰ θέματα τῆς πίστεως, ποὺ ἀφοροῦσαν τὸ μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ - Λόγου, ἀσχολήθηκε ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ποὺ συνῆλθε στὴν πόλη Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.Χ.

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἄς γίνεται σέ ὅλα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ - Θαυμαστή διήγηση» Μέρος Α΄

«Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα

Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα   π.Ιωάννου Φωτοπούλου

Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του

«Ἄς γίνεται σέ ὅλα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ - Θαυμαστή διήγηση» 

Ποιος εἶναι σήμερα ἥσυχος, ποιός δέν ἀνησυχεῖ, ποιός δέν ἔχει βασανισμένη τήν καρδιά του;
Σπανίως συναντᾶς ἥρεμο ἄνθρωπο.  

Ὑπάρχουν ἀκόμη καί κάποια παιδιά πού εἶναι ὅμοια μέ τούς μεγάλους, πού ἔχασαν τήν ὑπέροχη γοητεία, ἡ ὁποία σέ προσελκύει, σέ τραβάει στά παιδιά.  

Οἱ νεαροί ζοῦν σάν νά ἔχουν πυρετό, οἱ μεγάλοι ἔχουν τεντωμένα «νεῦρα», οἱ ἠλικιωμένοι στερήθηκαν τήν χαρακτηριστική τους ἡρεμία, τήν ψυχική τους εἰρήνη.  Ἡ ζωή ἔβαλε σέ ὅλα τή σφραγίδα της.  Ὅλα εἶναι σέ ἀναβρασμό.

    Ἄν ζήσατε στίς ὄχθες κάποιου μεγάλου ποταμοῦ μέ ἄφθονα νερά, τότε ξέρετε ὅτι καθώς λυσσομανᾶ τό ποτάμι καί τά  κύματα ἀναταράζουν τή βάρκα καί ἑτοιμάζονται νά τή βυθίσουν στήν ὑδάτινη ἄβυσσο, οἱ πλέοντες δέν πρέπει νά χάσουν τήν ἑτοιμότητά τοῦ πνεύματος.  

Ἀντίθετα, πρέπει μέ πολύ δύναμη νά ἐργασθοῦν γιά νά παλέψουν ἐναντίον τοῦ φοβεροῦ στοιχείου καί νά σώσουν τή ζωή τους.

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Γ΄ Κεφάλαιο 4ο Η αναίδεια και η έλλειψη σεβασμού. «Η παρρησία διώχνει την ευλάβεια»

Λόγοι Α΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Κεφάλαιο 4ο     Η αναίδεια και η έλλειψη σεβασμού

«Η παρρησία διώχνει την ευλάβεια» 

- Γέροντα, η παρρησία από πού προέρχεται;

- Από το Παρίσι… Η παρρησία είναι αναίδεια και διώχνει μακριά τον φόβο του Θεού σαν τον καπνό που βάζουμε στις μέλισσες, για να απομακρυνθούν από την κυψέλη.

- Γέροντα, πώς θα αποφύγω την παρρησία;

- Να νιώθεις τον εαυτό σου κάτω από όλους. Χρειάζεται ταπείνωση πολλή. Σαν μικρότερη που είσαι, να έχης σε όλες τις αδελφές σεβασμό και ευλάβεια. Να λες τον λογισμό σου ταπεινά και όχι να δείχνης ότι τα ξέρεις όλα. Τότε θα σε χαριτώνη ο Θεός και θα κάνης προκοπή. Η παρρησία στον υποτακτικό είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του, γιατί διώχνει την ευλάβεια. Συνήθως στην παρρησία επακολουθεί η ανταρσία και έπεται η αναισθησία και η αδιαφορία για τις μικρές αμαρτίες στην αρχή, τις οποίες σιγά-σιγά συνηθίζει κανείς και τις βλέπει μετά φυσιολογικές· αλλά ανάπαυση στο βάθος της ψυχής δεν υπάρχει παρά μόνον άγχος. Ούτε και μπορεί να καταλάβη ο άνθρωπος τι έχει, γιατί η καρδιά εξωτερικά είναι γλιτσιασμένη και δεν αισθάνεται τις στραβοξυλιές που κάνει.

- Τι σχέση έχει, Γέροντα, η απλότητα με την παρρησία;

- Άλλο πράγμα είναι η απλότητα άλλο η παρρησία. Η απλότητα έχει και ευλάβεια μέσα της και κάτι το παιδικό. Η παρρησία έχει θράσος.

Το καλάθι του Αγγέλου

Μια μέρα ο Γέροντας Παΐσιος ησύχαζε στο κελί των Αγίων Αρχαγγέλων, στη σκήτη των Ιβήρων.

Ήταν Αύγουστος μήνας και είχαν περάσει οι οχτώ πρώτες μέρες του.

Ο Γέροντας τηρούσε αυστηρή νηστεία. Δεν είχε φάει μέχρι τότε τίποτα και οι σωματικές του δυνάμεις είχαν ελαττωθεί. Ωστόσο, το φρόνημα του ήταν ακμαίο και ή προθυμία του να βοηθάει τους αδελφούς της σκήτης, ιδίως αυτούς, πού ήταν μεγάλης ηλικίας, παρέμενε αμείωτη.

Γύρω στις δέκα το πρωί, χτύπησε την πόρτα του ο γέρο — Μάξιμος, ένας σεβάσμιος μοναχός, πού είχε πάρει απόφαση να κατεβεί στο μοναστήρι, για να περάσει εκεί τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του.
-Δι' ευχών των αγίων, Γέροντα, ακούστηκε ή ψιλή φωνή του γέρο-Μάξιμου.
-Αμήν. Έλα μέσα, ευλογημένε, του απάντησε ό Γέροντας με χαμόγελο και του άνοιξε την πόρτα.
Οι δύο μοναχοί έδωσαν τον εν Χριστώ ασπασμό και κάθισαν σ' ένα καναπέ. Ο γέρο-Μάξιμος ήταν πάνω από ογδόντα ετών, είχε δηλαδή τα διπλάσια χρόνια του π. Παϊσίου. Τελευταία αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας και στη σκήτη δεν μπορούσε να έχει κάποια ουσιαστική βοήθεια, μια κι έμενε μόνος στο κελί.Ο Γέροντας Παΐσιος του ετοίμασε τον καφέ και τον ρώτησε πότε θέλει να
κατεβεί στο μοναστήρι.

Ο Ασκητής και ο Ληστής

 Άγνωστες Ιστορίες της Ερήμου

Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, όστις ασκήτευσεν εις τόπον έρημον χρόνους εβδομήκοντα με νηστείαν και παρθενίαν και αγρυπνίαν. Εις τόσους δε χρόνους όπου εδούλευε τον Θεόν δεν αξιώθη να ιδή καμμίαν οπτασίαν και αποκάλυψιν εκ Θεου. Και ελογίασε και έβαλε τούτο εις τον νουν του λέγων: «Μήπως δια καμμίαν αφορμήν όπου δεν ηξεύρω εγώ δεν αρέσει του Θεου η ασκησίς μου, και η εργασία μου θέλει είναι απαράδεκτος· δια τούτο δεν δύναμαι να αποκαλυφθώ και να ιδώ κανένα μυστήριον».

Ταύτα διαλογιζόμενος ο γέρων άρχισε να δέεται και να παρακαλή τον Θεόν περισσότερον, προσευχόμενος και λέγων: «Κύριε εάν άρα σε αρέση η άσκησίς μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαι, σου ο αμαρτωλός και ανάξιος, ίνα χαρίσης και εις εμέ ένα σταλαγμόν από τα χαρίσματά σου, να πληροφορηθώ με μίαν φανέρωσιν ενός μυστηρίου ότι ήκουσας την δέησίν μου, δια να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητικήν μου ζωήν». Ταύτα του αγίου γέροντος δεομένου και παρακαλούντος, ήλθε προς αυτόν φωνή εκ Θεου λέγουσα: «Αν είναι και αγαπάς να ιδής την δόξαν μου, πήγαινε μέσα εις την βαθυτάτην έρημον και θέλεις αποκαλυφθή μυστήρια».

Σβιάτ Ιβάν Ρούσκι. Ήταν ελεύθερος μέσα στη σκλαβιά του!

Αγ. Ιωάννης ο Ρώσος
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

 Στις 27 του Μάη γιορτάζεται η μνήμη ενός νεοφα­νούς Αγίου, Ρώσου στην καταγωγή, που το ιερό λείψανό του βρίσκεται – στο πείσμα της ανθρώπινης λογικής! – άφθαρτο και ακέραιο, κοντά 280 χρόνια μετά το σωματικό θάνατό του, στο Νέο Προκόπι (πρώην Εμίν Αγά) της Εύβοιας. Πρόκειται για τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον νέο Ομολογητή.

Ανάμεσα στους στρατιώτες του Τσάρου της Ρωσίας Πέτρου του λεγόμενου Μεγάλου, που πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους στα 1711, κατά τον άτυχο εκείνο για τους Ρώσους πόλεμο, όπου ο ίδιος ο Πέτρος κινδύνεψε να σκοτωθεί, ήταν κι ένα παλληκαρόπουλο καμιά εικοσαριά χρόνων, που καταγόταν από τη λεγόμενη Μικρή Ρωσία, ο Ιβάν (Γιάννης).

Αθώο και απλοϊκό χωριατόπουλο, ήταν αναθρεμμένο με τα νάματα της ορθόδοξης ευσέβειας, της ευσέβειας εκείνης που μεταμόρφωσε μια αχανή κι απαραμύθητη βαρβαρική χώρα και την έκαμε «Αγία Ρωσία», (όπως με αρκετή δόση υπερβολής ο λαός της την ονόμασε).

Γράμματα φαίνεται, πως έξω από τα γράμματα της Εκκλησίας δεν ήξερε. Ήξερε, όμως, πολύ καλά να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό, το πρόσκαιρο από το αιώνιο, και το κατά Θεόν από το κατά κόσμον. Ήξερε πως το νόημα κ’ η νοστιμάδα της ζωής κ’ η ομορφιά της μαζί, είναι ο Χριστός! Και πως σαν είσαι μαζί Του, με το μέρος Του, κοντά Του, είσαι βλογημένος και μακάριος και ευτυχής, ό,τι κι αν σου τρέχει στη ζωή, όποιο κι αν είναι το πλήθος και το μέγεθος των πειρασμών που σε βρίσκουν! Γι’ αυτό και από τα μικράτα του είχε ρίξει την άγκυρά του σ’ Αυτόν και ζούσε κατά το άγιο θέλημά Του ταπεινά, ήσυχα, χωρίς κούφιους εγωισμούς και προσκολλήσεις στα γήινα και μάταια. Για αναπνοή του είχε το «Γκόσποντε Ιησούσε Χριστέ, Σήνε Μπόγια, πομήλουι μια». Δηλαδή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Για χαροκόπι του, τη Θεία Λειτουργία. Για απόλαυσή του, το να κάνει ατέλειωτες μετάνοιες και προσκυνήματα ασταμάτητα μπρος στην εικόνα της γλυκύτατης «Μπογκορόντιτσα», της Θεοτόκου. Για τρυφή του, τη νηστεία, την άσκηση, τη σκληραγωγία. Ελπίδα και στόχος του ήταν το «Τσάρστβο» των ουρανών, η Βασιλεία του Θεού!…

ΑΓΑΠΑΜΕ τόν Πάπα καί τούς Παπικούς γιαυτό τούς λέμε τήν ἀλήθεια: ΕΙΣΤΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΤΕ! ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΤΗ ΔΕΣΠΟΤΑ ΑΘΑΝΑΣΙΕ!

Οἱ ἀποκρυφιστές νεοεποχίτες βάφτισαν τήν ἀλήθεια φανατισμό καί τόν θρησκευτικό συγκρητισμό (=ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο) ἀγάπη. Διαβᾶστε τήν μελέτη: Περί ἀγάπης καί ἀληθείας πρός τούς αἱρετικούς γιά νά ...γίνει ἀντιληπτό τό αὐτονόητο: «Ὅταν ὁ γιατρός λέγει στόν καρκινοπαθῆ: «εἶσαι μιά χαρά», δέν τόν ἀγαπάει· τόν ἐμπαίζει!!!». Ὅταν ὑποδεχόμαστε τόν Πάπα ὡς κανονικό ἐπίσκοπο Ρώμης δέν τόν ἀγαπᾶμε, τόν ἐμπαίζουμε, καθώς καί ὅλους τούς παπικούς.

ΠΕΡΙ  ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Πολύ συχνά στα θέματα της Πίστεως και της προασπίσεώς της, προβάλλεται -συνήθως από νεωτεριστές, όπως λ.χ. τους οικουμενιστές κ.α.- το επιχείρημα αφ' ενός της «αγάπης» προς τους καινοτόμους, τους αιρετικούς, τους αιρετίζοντες Ορθοδόξους κ.λπ., αφ' ετέρου δε της «αποφυγής της κατακρίσεώς» τους. Σκοπός αλλά και επιτυγχανόμενο αποτέλεσμα της προβολής αυτού του επιχειρήματος είναι η άμβλυνση των αποστάσεων μεταξύ των «χριστιανικών ομολογιών» και των θρησκειών.

Η παρούσα μελέτη, θα προσπαθήσει να προσεγγίσει λίγο πιο προσεκτικά (όχι πλήρως, αλλά πάντως το κατά δύναμιν βαθύτερα) το θέμα τούτο της αγάπης προς τους αιρετικούς και πώς αυτή νοείται, πάντοτε βάσει αντιπροσωπευτικών διδασκαλιών, οι οποίες απηχούν τη διαχρονική φωνή της Εκκλησίας μας, την «consensus Ecclesiae», δηλ. την «ομοφωνία της Εκκλησίας».