«Αὐταπατᾶσαι καί σφάλλεις πάρα πολύ, ἄν νομίζεις ὅτι ἄλλα ἀπαιτοῦνται ἀπό τόν κοσμικό καί ἄλλα ἀπό τόν μοναχό. Διότι πρέπει τό ἴδιο νά ἀνεβοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· καί ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀνέτρεψε ὅλην τήν οἰκουμένη εἶναι αὐτή ἡ ἀντίληψη· νομίζουμε ὅτι μόνο ἀπό τό μοναχό ἀπαιτεῖται μεγαλύτερη ἀκρίβεια (στή ζωή του), στούς δέ ὑπολοίπους ἐπιτρέπεται νά ζοῦν μέ ραθυμία» (ἁγ. Ἰω. Χρυσόστομος)[1].
Ὁ Κύριος δέν μᾶς παρέδωσε δύο εὐαγγέλια, ἕνα γιά τούς μοναχούς καί ἕνα (λάϊτ-light!!!) γιά τούς κοσμικούς-ἐγγάμους. Ἄλλωστε ὅταν μᾶς ἐκήρυττε δέν ὑπῆρχε διαμορφωμένη ἡ τάξη τῶν μοναχῶν...
Ὅ,τι εἶπε ὁ Κύριος, σέ ὅλους μας τό εἶπε.
Ὅ,τι ἔκανε γιά ὅλους μας τό ἔκανε· γιά νά μᾶς δώσει τό σωστό πρότυπο ζωῆς καί τόν τρόπο τῆς σωτηρίας. Δηλαδή μᾶς ἀποκάλυψε τόν τρόπο νά πραγματώσουμε τόν προορισμό μας: νά ἐπιτύχουμε μέ τήν βοήθεια τοῦ «κατ' εἰκόνα» καί τήν Θεία Χάρη, τό «καθ' ὁμοίωσιν».
Ὅ,τι ἔκανε γιά ὅλους μας τό ἔκανε· γιά νά μᾶς δώσει τό σωστό πρότυπο ζωῆς καί τόν τρόπο τῆς σωτηρίας. Δηλαδή μᾶς ἀποκάλυψε τόν τρόπο νά πραγματώσουμε τόν προορισμό μας: νά ἐπιτύχουμε μέ τήν βοήθεια τοῦ «κατ' εἰκόνα» καί τήν Θεία Χάρη, τό «καθ' ὁμοίωσιν».
Ὁ Κύριος ἐνήστευε (σαράντα ἡμέρες δέν ἔφαγε τίποτε), ἀγρυπνοῦσε («διανυκτέρευε στήν προσευχή κατά μόνας), προσευχόταν ἀδιάλειπτα, κακοπαθοῦσε, δέν εἶχε σπίτι, δέν εἶχε περιουσία, δέν εἶχε χρήματα.
Ὅλα αὐτά τά ζοῦν οἱ σημερινοί μοναχοί, ἀλλά καί αὐτά μᾶς δίδαξαν μέ τήν ζωή τους οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι τά παρέλαβαν ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο.
Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ζοῦσαν ἐπίσης ἀκολουθώντας τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, δηλ. ζοῦσαν ὅπως οἱ μοναχοί μέ τήν μόνη διαφορά ὅτι κάποιοι ἀπό αὐτούς ἦταν ἔγγαμοι.
Ὅταν ἀργότερα εἰσῆλθε ἡ ὀλέθρια ἀντίληψη ἀπό τήν ὁποία, ὅπως λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, προῆλθαν ὅλα τά κακά, τότε διαμορφώθηκε ἡ ἰδιαίτερη τάξη τῶν μοναχῶν· αὐτοί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἡ τάξη τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν, τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ πρῶτοι χριστιανοί ζοῦσαν ἐπίσης ἀκολουθώντας τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, δηλ. ζοῦσαν ὅπως οἱ μοναχοί μέ τήν μόνη διαφορά ὅτι κάποιοι ἀπό αὐτούς ἦταν ἔγγαμοι.
Ὅταν ἀργότερα εἰσῆλθε ἡ ὀλέθρια ἀντίληψη ἀπό τήν ὁποία, ὅπως λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, προῆλθαν ὅλα τά κακά, τότε διαμορφώθηκε ἡ ἰδιαίτερη τάξη τῶν μοναχῶν· αὐτοί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἡ τάξη τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν, τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ.
-Ποία εἶναι ἡ ἀντίληψη πού γέννησε ὅλα τά κακά στήν Ἐκκλησία;
-Εἶναι ἡ ἰδέα ὅτι αὐτοί πού ζοῦν στόν κόσμο μποροῦν νά διάγουν «χαλαρά» καί νά μήν τηροῦν ἀκριβῶς τό εὐαγγέλιο· ἀντίθετα ἀπό τούς μοναχούς καί μόνο ἀπ' αὐτούς, ἀπαιτεῖται ἡ πλήρης τήρησή Του.
Αὐτό ὅμως εἶναι μία μεγάλη αὐταπάτη γιαυτούς πού τό πιστεύουν. Λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Αὐταπατᾶσαι καί σφάλλεις πάρα πολύ, ἄν νομίζεις ὅτι ἄλλα ἀπαιτοῦνται ἀπό τόν κοσμικό καί ἄλλα ἀπό τόν μοναχό. Διότι πρέπει τό ἴδιο νά ἀνεβοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· καί ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀνέτρεψε ὅλην τήν οἰκουμένη εἶναι αὐτή ἡ ἀντίληψη· νομίζουμε ὅτι μόνο ἀπό τό μοναχό ἀπαιτεῖται μεγαλύτερη ἀκρίβεια (στή ζωή του), στούς δέ ὑπολοίπους ἐπιτρέπεται νά ζοῦν μέ ραθυμία» (ἁγ. Ἰω. Χρυσόστομος).
Ὁ Κύριος εἶπε σαφῶς ὅτι ἀπαιτεῖται ἀπό ὅλους, πού θέλουν νά σωθοῦν ἡ τήρηση ΟΛΩΝ τῶν ἐντολῶν: «Ὅποιος τηρήσει ὅλες τίς ἐντολές καί μόνο μία δέν τηρήσει ἀκριβῶς, εἶναι παραβάτης ὅλων», δηλ. εἶναι σάν νά μήν τήρησε καμμία: « Ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ͵ πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί͵ γέγονεν πάντων ἔνοχος»[2]. Ἐπίσης ὅταν ἀπέστελλε τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, γιά νά σώσουν τούς ἀνθρώπους τούς ἔδωσε δύο ἐντολές: α) νά τούς βαπτίζουν τούς ἀνθρώπους καί β) νά τούς διδάσκουν νά τῆροῦν ΟΛΕΣ τίς ἐντολές. Μόνο ἔτσι μποροῦν νά σωθοῦν οἱ ἄνθρωποι: «Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη͵ βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος͵ διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»[3]·
Αὐτό ὅμως εἶναι μία μεγάλη αὐταπάτη γιαυτούς πού τό πιστεύουν. Λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Αὐταπατᾶσαι καί σφάλλεις πάρα πολύ, ἄν νομίζεις ὅτι ἄλλα ἀπαιτοῦνται ἀπό τόν κοσμικό καί ἄλλα ἀπό τόν μοναχό. Διότι πρέπει τό ἴδιο νά ἀνεβοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· καί ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἀνέτρεψε ὅλην τήν οἰκουμένη εἶναι αὐτή ἡ ἀντίληψη· νομίζουμε ὅτι μόνο ἀπό τό μοναχό ἀπαιτεῖται μεγαλύτερη ἀκρίβεια (στή ζωή του), στούς δέ ὑπολοίπους ἐπιτρέπεται νά ζοῦν μέ ραθυμία» (ἁγ. Ἰω. Χρυσόστομος).
Σέ τί διαφέρει ὁ μοναχός ἀπό τό λαϊκό;
Ἡ μόνη διαφορά , σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο, εἶναι ὅτι ὁ μέν εἶναι ἄγαμος, ἐνῶ ὁ λαϊκός ἔγγαμος.Ὅλα τά ἄλλα εἶναι κοινά: οἱ ἐντολές, οἱ ὑποχρεώσεις, τά σωτήρια παραγγέλματα τοῦ Χριστοῦ μας πού ὁδηγοῦν στή σωτηρία.
Μάλιστα, ἐπειδή ὁ λαϊκός ζεῖ μέσα στόν κόσμο εἶναι πιό δύσκολος ὁ ἀγώνας του καί θά πρέπει πολύ περισσότερο νά προσέχει γιά νά μπορέσει νά σωθεῖ.
Εἶναι βλασφημία νά λέμε: «Ἐγώ δέν εἶμαι μοναχός. Δικαιολογοῦμαι νά ἁμαρτάνω ἔστω λίγο...Δέν μπορῶ νά τηρήσω σήμερα, στόν κόσμο, τό Εὐαγγέλιο καί τίς ἐντολές ὅλες». Λέγοντας αὐτά βλασφημοῦμε κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (ἁμαρτία πού δέν συγχωρεῖται). Εἶναι σάν νά λέμε ὅτι δέν ἐνεργεῖ σήμερα ὁ Ἀγαθός Παράκλητος καί δέν μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει. Ἐπίσης εἶναι σάν νά λέμε ὅτι ὁ Χριστός μας εἶναι πάρα πολύ ἄδικος καί σκληρός (ἄπαγε τῆς βλασφημίας) ἀφοῦ μᾶς ζητᾶ πράγματα πού δέν μποροῦμε νά τηρήσουμε...
Ὅμως ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος στούς ἀκροατές του ζήτησε ἀπό ΟΛΟΥΣ ἀνεξαιρέτως τήν τελειότητα:
«Τέλειοι γίνεσθε», διά τῆς ὁλοκληρωτικῆς αὐταπαρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ σας (δηλ. τοῦ κοσμικοῦ καί φίλαυτου θελήματός σας) καί τῆς ἄρσης τοῦ Σταυροῦ σας (ἀπόφαση γιά θάνατο προκειμένου νά εἴσαστε ἀληθινοί μαθητές Μου).
Ἄς μήν αὐταπατώμεθα...
(π. Σάββας).
Ἡ εἰκόνα προέρχεται ἀπό τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο «Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς», Ἅγιος Βασίλειος-Λαγκαδᾶ καί εἰκονίζει τήν εἰσοδο τῶν δικαίων στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.(π. Σάββας).
[1] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, Πρός πιστόν πατέρα 3, 14, PG 47, 372-374.
«Σφόδρα ἀπατᾷς σαὐτόν καί σφάλλεις, εἰ ἄλλα μέν οἴει τόν βιωτικόν, ἕτερα δέ ἀπαιτεῖσθαι τόν μοναχόν. Τό γάρ αὐτό πάντας ἀνθρώπους ἀναβῆναι δεῖ· καί τό πᾶσαν ἀνατρέψαν τήν οἰκουμένην τοῦτό ἐστιν, ὅτι μείζονος οἰόμεθα δέον ἀκριβείας τῷ μονάζοντι μόνῳ, τοῖς δέ λοιποῖς ἐξεῖναι ραθύμως ζῆν»
[2] Ἰακ. 2, 10. [3] Ματθ. 28, 19-20.
Πηγή φωτογραφίας τῆς καταιγίδας:http://vatopaidi.files.wordpress.com/2009/11/kataigida.jpg
12.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου