ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Σε κάθε θεία Λειτουργία ο ιερεύς καλεί τους πιστούς να συμμετάσχουν στην Τράπεζα της Ζωής μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης. Με την πρόσκληση του αυτή ο ιερεύς μας υποδεικνύει την ψυχική και σωματική προετοιμασία που πρέπει να κάνουμε για να παρακαθήσουμε στο Δείπνο του Χριστού.
Σε κάθε θεία Λειτουργία ο ιερεύς καλεί τους πιστούς να συμμετάσχουν στην Τράπεζα της Ζωής μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης. Με την πρόσκληση του αυτή ο ιερεύς μας υποδεικνύει την ψυχική και σωματική προετοιμασία που πρέπει να κάνουμε για να παρακαθήσουμε στο Δείπνο του Χριστού.
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Όταν πρόκειται να προσέλθετε στη θεία αυτή και φρικτή Τράπεζα, να προσέρχεστε με φόβο και τρόμο, με συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή, χωρίς να θορυβείτε και να ποδοπατάτε και να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτή η αταξία είναι δείγμα της πιο μεγάλης παραφροσύνης και περιφρονήσεως των αγίων Μυστηρίων. Γι' αυτό επιφέρει κόλαση και τιμωρία σε όσους τα κάνουν αυτά». Η θεία Κοινωνία, συνεχίζει ο άγιος Ιωάννης, «είναι φάρμακο σωτήριο των τραυμάτων μας, είναι πλούτος αιώνιος, πρόξενος της Βασιλείας των ουρανών. Ας αισθανθούμε, λοιπόν, φρίκη όταν πλησιάζουμε να κοινωνήσουμε... Ας δακρύσουμε και ας πενθήσουμε για τις αμαρτίες που κάναμε... Και αφού καθαρίσουμε τον εαυτό μας, ας πλησιάσουμε να κοινωνήσουμε με την ησυχία και ευταξία που αρμόζει, γιατί πλησιάζουμε τον Βασιλέα των ουρανών.
Και αφού δεχθούμε την άμωμη και αγία θυσία δηλαδή το άγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού ας την καταφιλήσουμε, ας την αγκαλιάσουμε με τα μάτια μας, ας γεμίσουμε με θέρμη πνευματική την διάνοια μας ώστε η σύναξη μας στον Ναό να μην γίνεται αιτία κατακρίσεως και καταδίκης, αλλά να μας οδηγεί στην σωφροσύνη της ψυχής μας, στην αγάπη, στην αρετή, στην συμφιλίωση προς τον Θεό, στην σταθερή ειρήνη. Να γίνεται η σύναξη μας θεμέλιο μυρίων αγαθών, ώστε και τους εαυτούς μας να αγιάσουμε και τους πλησίον μας να στερεώσουμε στην πίστη».
Ο ιερός Χρυσόστομος συγκρίνει, την ησυχία που επικρατούσε πολλές φορές στους αθλητικούς αγώνες και τον θόρυβο που γινόταν την ώρα της θείας Κοινωνίας. Ρωτά τους πιστούς: «Δεν είναι παράλογο εκεί που κάνει παρέλαση ο Διάβολος να υπάρχει τόση ησυχία, και εκεί που ο Χριστός καλεί κοντά Του να υπάρχει τόσος θόρυβος; Στην αγορά ησυχία και στην εκκλησία κραυγές; Στο πέλαγος γαλήνη και στο λιμάνι τρικυμία; Πες μου, άνθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο, γιατί βιάζεσαι; Σε πιέζει τάχα η ανάγκη για κάποιες δουλειές σου; Και σου περνά μήπως εκείνη την ώρα η σκέψη ότι έχεις δουλειές; Έχεις μήπως την αίσθηση ότι είσαι επάνω στη γη; Όμως το να νομίζεις ότι κατά την ώρα της θείας Κοινωνίας στέκεσαι επάνω στη γη και όχι ότι συμμετέχεις στον χορό των Αγγέλων, είναι δείγμα πέτρινης καρδίας».
Πρέπει όμως στο σημείο αυτό να αναφέρουμε και ένα άλλο άτοπο που συμβαίνει στην θεία Κοινωνία από τις γυναίκες: Πλησιάζουν το Ποτήριον της Ζωής με τα χείλια βαμμένα και δείχνουν έτσι ότι δεν έχουν συναίσθηση τι σημαίνει θεία Κοινωνία. Δεν θα έπρεπε ποτέ βέβαια να βάφονται οι γυναίκες και να αλλοιώνουν το φυσικό τους κάλλος. Κατεξοχήν όμως κατά την θεία Κοινωνία με το βάψιμο των χειλιών υβρίζουν τον Κύριο. Ο ιερός Χρυσόστομος καυτηριάζει την συνήθεια των γυναικών της εποχής του να βάφονται: Συ η πιστή χριστιανή, που έχεις κεφαλήν τον Χριστόν, χρησιμοποιείς τεχνάσματα σατανικά; Και δεν θυμάσαι το ύδωρ που περιέλουσε το πρόσωπο σου όταν βαπτίσθηκες, την θυσία που στολίζει τα χείλη σου, το άγιο Αίμα του Χριστού που έβαψε κόκκινη την γλώσσα σου; Εάν τα κατανοήσεις όλα αυτά και αν ακόμη είσαι υπερβολικά φίλη των στολιδιών, δεν θα επιχειρήσεις, ούτε θα ανεχθείς στο πρόσωπο σου την σκόνη εκείνη και την στάχτη... Ο Χριστός δεν ευχαριστείται με αυτά τα χρώματα, αλλά επιθυμεί άλλη ομορφιά... την ομορφιά της ψυχής». Με αυτή την ψυχική ομορφιά πρέπει η γυναίκα να προσέρχεται στην θεία Κοινωνία.
Στην Τράπεζα του Κυρίου πρέπει να παρακαθήσουμε ενδεδυμένοι το ένδυμα του γάμου. Και το κύριο στολίδι του ενδύματος του γάμου είναι η αγάπη.
Πρώτη εκδήλωση της αγάπης είναι η συγχώρηση εκείνων που μας έκαναν κακό ή μας αδίκησαν. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Κανείς από αυτούς που έχουν εχθρό, ας μην πλησιάσει την ιερά Τράπεζα και ας μην κοινωνήσει το άγιο Σώμα του Κυρίου. Κανείς από αυτούς που προσέρχονται στην θεία Κοινωνία να μην έχει εχθρό. Έχεις εχθρό; Μην προσέλθεις να κοινωνήσεις. Θέλεις να προσέλθεις; Συμφιλιώσου με τον εχθρό σου και τότε να προσέλθεις να εγγίσεις το ιερόν. Και δεν τα λέω αυτά εγώ, αλλά ο ίδιος ο Δεσπότης που σταυρώθηκε για μας. Για να σε συμφιλιώσει με τον Πατέρα δεν απέφυγε ούτε την σφαγήν, ούτε να χύσει το άγιον Αίμα Του. Και συ για να συμφιλιωθείς με τον συνάνθρωπο σου, ούτε λέξη δεν θέλεις να του ειπείς, ούτε τρέχεις πρώτος προς αυτόν; Άκουσε τι λέει ο Χριστός γι' αυτούς που ενεργούν έτσι: Εάν προσφέρεις το δώρον σου επί το θυσιαστήριον, κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου. Δεν είπε περίμενε να έλθει εκείνος σε σένα, ούτε μίλησε σε κάποιον άλλο να μεσολαβήσει, ούτε παρακάλεσε κάποιον άλλον, αλλά είπε, συ ο ίδιος τρέξε προς εκείνον.
Εάν χρειάζεται προετοιμασία για να προσέλθουμε στην θεία Κοινωνία κατά το δυνατόν αξίως, χρειάζεται ανάλογα αγώνας και μετά την θεία Λειτουργία, για να μην φανούμε ανάξιοι της δωρεάς του Χριστού. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: Δεν σας αναγκάζω να νηστεύετε και μετά την θεία μετάληψη, αν και θα ήταν καλό αυτό για σας. Όμως και να μην παραδίδεσθε σε φαγοπότια και απολαύσεις. «Ενώ έλαβες τον άρτον της Ζωής, λέει ο Άγιος, πράττεις έργον θανάτου και δεν φρίττεις; Δεν γνωρίζεις πόσα άτοπα εισέρχονται στην ζωή μας από τις απολαύσεις; Γέλια παράκαιρα, λόγοι άτακτοι, αστειότητες ολέθριες, ανόητες φλυαρίες και άλλα που δεν είναι καλό ούτε να τα αναφέρουμε.» Και αυτά τα πράττεις ενώ έχεις απολαύσει την Τράπεζα του Χριστού, κατά την ήμερα εκείνη που αξιώθηκες να εγγίσεις με την γλώσσα σου την αγία σάρκα Του... Όταν παραθέτεις τράπεζα υλική, ύψωσε τον νουν σου προς την Τράπεζα εκείνη, προς το Δείπνο του Κυρίου, προς την αγρυπνία των μαθητών Του την ιερή εκείνη νύχτα... Και η παρούσα ζωή είναι νύχτα. Ας αγρυπνούμε, λοιπόν, μαζί με τον Δεσπότη Χριστό, ας κατανυγούμε μαζί με τους Μαθητές Του.
Είναι καιρός για προσευχές, όχι για μέθη, πάντοτε βέβαια, περισσότερο δε κατά τις εορτές. Διότι η εορτή γι' αυτό γίνεται, όχι για να ασχημονούμε, όχι για να προσθέτουμε αμαρτήματα, αλλά για να σβήνουμε όσα αμαρτήματα έχουμε... Άκουσες στον Ναό ύμνους ιερούς, απόλαυσες την βασιλική Τράπεζα, γέμισες από το Άγιον Πνεύμα, συνέψαλες με τα Σεραφείμ, έγινες κοινωνός των ουρανίων Δυνάμεων.
Λοιπόν, μην πετάξεις τόση χαρά, μην διασκορπίσεις τον θησαυρό». Ας είναι τα έργα μας μετά την θεία Κοινωνία αντάξια της αγάπης του Χριστού. Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε πάντα μέσα μας τον Χριστό.
«Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ»
Ιερομ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
http://fathers.pblogs.gr/2009/20090101.html Print this post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου