Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Λεωνίδας (κατά κόσμον Παρασκευόπουλος) εποίμανε τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο 1968 - 1974.
Γεννήθηκε στο χωριό Μανάρι Αρκαδίας το 1904. Μέλος πολυμελούς οικογένειας (ήταν το πέμπτο από τα εννιά παιδιά της οικογένειας του), πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του και στην Τρίπολη. Δάσκαλός του ήταν ο Νικόλαος Παπαχριστόπουλος που ήταν πολύ ευλαβής άνθρωπος και έκανε και τον ψάλτη στην εκκλησία. Μόλις τέλειωσε το δημοτικό σχολείο που το έβγαλε με άριστα, γράφτηκε στο γυμνάσιο Τριπόλεως. Δύο εκπαιδευτικοί του σχολείου ο γυμνασιάρχης του Νικόλαος Μοραΐτης και ο θεολόγος δάσκαλός του Ιωάννης Παρασκευόπουλος, που είχε απλή συνωνυμία μαζί του, τον βοήθησαν πολύ. Το 1924 εισήλθε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, από την οποία έλαβε πτυχίο το 1928 ως Αριστούχος. Υπήρξε από νωρίς στέλεχος της «Αδελφότητας Ζωή» και αρχικά εστάλη στη Χίο όπου χειροτονήθηκε κληρικός και υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια (1931 - 1935). Το 1935 ο ηγέτης της «Ζωής» Σεραφείμ Παπακώστας τον αποστέλλει στη Θεσσαλονίκη ως υπεύθυνο της Οργάνωσης, όπου και ανέπτυξε πλούσιο έργο. Το 1940 επιστρατεύτηκε και τοποθετήθηκε ως λοχαγός στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού. Οι ομιλίες του, η εξομολόγηση, η προσωπική επικοινωνία με τους μαχόμενους άνδρες και οι θείες Λειτουργίες φτέρωναν την ψυχή των μαχητών. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, παράλληλα με το ποιμαντικό έργο του (κήρυγμα, ομιλίες, κατηχητικά σχολεία), ξεκινά συσσίτιο για τα παιδιά (2 Φεβρουαρίου 1942). Από εφτά μαθητές έφτασαν σε εφτά χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενους, αγόρια και κορίτσια. 1953. Ο π. Λεωνίδας αρχίζει μια νέα ποιμαντική μέθοδο: τις ραδιοφωνικές του ομιλίες από το σταθμό της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. κάθε Κυριακή απόγευμα με τον τίτλο "Σας ομιλεί ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης π. Λεωνίδας Παρασκευόπουλος". Το 1968, μετά την εκθρόνιση από την αριστίνδην Σύνοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Α΄, ο Λεωνίδας, αν και ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, εκλέγεται Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Παρέμεινε στο θρόνο έως το 1974 και κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του ενισχύθηκαν σημαντικά οι κάθε είδους εκκλησιαστικές οργανώσεις στην πόλη. Εξέπεσε του θρόνου βάσει της 3ης και 7ης Συντακτικής πράξης του 1974. Έκτοτε αποσύρθηκε στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. 1976. Οραματίζεται και πραγματοποιεί την ίδρυση Σχολείου (αρχικά Νηπιαγωγείου, στη συνέχεια Δημοτικού και Γυμνασίου με τη συμπαράσταση του Συλλόγου "Ο Απόστολος Παύλος" Θεσσαλονίκης. Πιστεύει ότι "οι νέοι είναι η υλοποιημένη ελπίδα κάθε ψυχής. Στους νέους παραδίνουν οι μεγαλύτεροι τη λαμπάδα της ζωής, τη σκυτάλη του πνεύματος. Και αυτή η σκυτάλη πρέπει να δίνεαι σε χέρια καθαρά, δυνατά, ρωμαλέα. Και η λαμπάδα πρέπει να είναι πάντοτε αναμμένη και άσβεστη". Εκοιμήθη στις 27 Απριλίου 1984 και τάφηκε στο προαύλιο του Ιερού Ναού του Αγίου Βασιλείου των Εκπαιδευτηρίων "Ο Απόστολος Παύλος".
Ενδεικτική βιβλιογραφία: - Αικατερίνη Λέτη, Πρόγευση Παραδείσου. Επίλογος διακονίας Λεωνίδου του Θεσσαλονικέων, Θεσσαλονίκη 1985 - Μαρία Μπακατσέλου, π. Λεωνίδας Παρασκευόπουλος ως Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1985 - Σύλλογος "Ο Απόστολος Παύλος", Μνήμες π. Λεωνίδα του "κεκλημένου", Θεσσαλονίκη 1986 - Εκπαιδευτήρια "Ο Απόστολος Παύλος", Χρόνια μου μοσχομύριστα παιδιάτικά μου χρόνια, Θεσσαλονίκη 1987 - Ι.Α. Νικολαΐδης, Λεωνίδας Παρασκευόπουλος (Μια απόπειρα βιογραφίας), Θεσσαλονίκη 1989 - Σύλλογος "Ο Απόστολος Παύλος", Σας ομιλεί ο π. Λεωνίδας (είκοσι δύο ραδιοφωνικές ομιλίες), Θεσσαλονίκη 1992Γεννήθηκε στο χωριό Μανάρι Αρκαδίας το 1904. Μέλος πολυμελούς οικογένειας (ήταν το πέμπτο από τα εννιά παιδιά της οικογένειας του), πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του και στην Τρίπολη. Δάσκαλός του ήταν ο Νικόλαος Παπαχριστόπουλος που ήταν πολύ ευλαβής άνθρωπος και έκανε και τον ψάλτη στην εκκλησία. Μόλις τέλειωσε το δημοτικό σχολείο που το έβγαλε με άριστα, γράφτηκε στο γυμνάσιο Τριπόλεως. Δύο εκπαιδευτικοί του σχολείου ο γυμνασιάρχης του Νικόλαος Μοραΐτης και ο θεολόγος δάσκαλός του Ιωάννης Παρασκευόπουλος, που είχε απλή συνωνυμία μαζί του, τον βοήθησαν πολύ. Το 1924 εισήλθε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, από την οποία έλαβε πτυχίο το 1928 ως Αριστούχος. Υπήρξε από νωρίς στέλεχος της «Αδελφότητας Ζωή» και αρχικά εστάλη στη Χίο όπου χειροτονήθηκε κληρικός και υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια (1931 - 1935). Το 1935 ο ηγέτης της «Ζωής» Σεραφείμ Παπακώστας τον αποστέλλει στη Θεσσαλονίκη ως υπεύθυνο της Οργάνωσης, όπου και ανέπτυξε πλούσιο έργο. Το 1940 επιστρατεύτηκε και τοποθετήθηκε ως λοχαγός στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού. Οι ομιλίες του, η εξομολόγηση, η προσωπική επικοινωνία με τους μαχόμενους άνδρες και οι θείες Λειτουργίες φτέρωναν την ψυχή των μαχητών. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, παράλληλα με το ποιμαντικό έργο του (κήρυγμα, ομιλίες, κατηχητικά σχολεία), ξεκινά συσσίτιο για τα παιδιά (2 Φεβρουαρίου 1942). Από εφτά μαθητές έφτασαν σε εφτά χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενους, αγόρια και κορίτσια. 1953. Ο π. Λεωνίδας αρχίζει μια νέα ποιμαντική μέθοδο: τις ραδιοφωνικές του ομιλίες από το σταθμό της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. κάθε Κυριακή απόγευμα με τον τίτλο "Σας ομιλεί ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης π. Λεωνίδας Παρασκευόπουλος". Το 1968, μετά την εκθρόνιση από την αριστίνδην Σύνοδο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Α΄, ο Λεωνίδας, αν και ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, εκλέγεται Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Παρέμεινε στο θρόνο έως το 1974 και κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του ενισχύθηκαν σημαντικά οι κάθε είδους εκκλησιαστικές οργανώσεις στην πόλη. Εξέπεσε του θρόνου βάσει της 3ης και 7ης Συντακτικής πράξης του 1974. Έκτοτε αποσύρθηκε στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. 1976. Οραματίζεται και πραγματοποιεί την ίδρυση Σχολείου (αρχικά Νηπιαγωγείου, στη συνέχεια Δημοτικού και Γυμνασίου με τη συμπαράσταση του Συλλόγου "Ο Απόστολος Παύλος" Θεσσαλονίκης. Πιστεύει ότι "οι νέοι είναι η υλοποιημένη ελπίδα κάθε ψυχής. Στους νέους παραδίνουν οι μεγαλύτεροι τη λαμπάδα της ζωής, τη σκυτάλη του πνεύματος. Και αυτή η σκυτάλη πρέπει να δίνεαι σε χέρια καθαρά, δυνατά, ρωμαλέα. Και η λαμπάδα πρέπει να είναι πάντοτε αναμμένη και άσβεστη". Εκοιμήθη στις 27 Απριλίου 1984 και τάφηκε στο προαύλιο του Ιερού Ναού του Αγίου Βασιλείου των Εκπαιδευτηρίων "Ο Απόστολος Παύλος".
Στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του βρίσκουμε και σε δύο εκδόσεις του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων των Λεωνιδείων Εκπαιδευτηρίων: - Αγαπώ τα παιδιά, τα πουλιά και τα λουλούδια, Θεσσαλονίκη 2006 (μικρή επιφυλλίδα που εκδόθηκε στο πλαίσιο οργάνωσης εκδήλωσης τιμής προς το πρόσωπο του μακαριστού Μητροπολίτου) - Ο π. Λεωνίδας της Θεσσαλονίκης, Οραματιστής της διαπαιδαγώγησης των νέων, Θεσσαλονίκη 2006 (ψηφιακός δίσκος με πρωτογενές υλικό).
el.wikipedia.org
ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
΄Οταν ηταν Μητροπολίτης θεσσαλονίκης ο π.Λεωνιδας Παρασκευόπουλος ειχε επισκεφθει ενα σανατοριο για φυματικους…Καθως τους κοινωνουσε όλους ,κάποιος άρρωστος έκανε αιμόπτυση στο αγιο δισκοπότηρο…Συνεχισε κανονικα την κοινωνια και στο τελος όταν επρεπε να κανει καταλυση(να πιει δλδ το περίσσευμα)όπως γινεται πάντα, κάποιος διάκονος τον σταματησε λεγοντας του:
“Γέροντα μη το πιείτε, εκανε αιμοπτυση μεσα ο αρρωστος, θα κολλήσετε φυματιωση…”
-”΄Οσο σίγουρο είναι οτι θα πεθανω μια μερα, άλλο τοσο σιγουρο ειναι οτι δε θα πεθανω απο φυματιωση” απαντησε ο γεροντας…
και οντως δεν επαθε τιποτε…http://pandemicflugr.wordpress.com/2009/07/17/swine_flu_and_communion/ Print this post
12.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου