ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!
ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. SOS 1)ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ 2)ΝΕΟ :http://hristospanagia3.blogspot.com

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Ἄν λάβετε ἕνα e- mail, ὑποτίθεται ἀπό ἐμένα (panagiatheotokos@gmail.com), πού νά σᾶς ζητᾶ νά στείλετε χρήματα, ἀγνοῆστε το.
π. Σάββας

Dear brothers in Christ
If you receive a e-mail supposed from me(panagiatheotokos@gmail.com) don' t pay attention at all.
p. Savvas Agioreitis

ΣΥΝ ΘΕῼ, ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: http://hristospanagia3.blogspot.com

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

ΜΕΡΟΣ Β΄ 1. Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Β΄  ΜΕΡΟΣ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.
Α) Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν τῷ Πατρί καί ἐν τῷ Υἱῷ καί ἐν τῷ Ἁγίῳ  Πνεύματι.
Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν τῆ Ἁγίᾳ Τριάδι. «Στήν Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός ἑνωμένος μέ τήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα» θεολογεῖ ὁ π. Πορφύριος· καί συνεχίζει: «Ἡ Ἁγία Τριάδα καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα»[1]. Ὅταν ζοῦμε στήν Ἐκκλησία, ζοῦμε τόν Χριστό, ἀλλά καί τόν Πατέρα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τό πῶς γίνεται αὐτό, δέν μποροῦμε μόνοι μας νά τό προσεγγίσουμε. Μᾶς τό διδάσκει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Εἶναι μυστήριο ἡ Πνευματική ζωή. Ἡ ζωή ἐν Χριστῷ «εἶναι πολύ λεπτό θέμα»[2], ἔλεγε ὁ Γέροντας. Εἶναι ἡ ἁγιοπνευματική ζωή. Εἶναι ζωή ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὁ τρόπος, πού τή ζοῦμε εἶναι Πνευματοδίδακτος, μυστικός, ἀκατάληπτος καί ὑπέρλογος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἐκεῖνο, πού μᾶς ἀποκαλύπτει τόν Χριστό καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή. «Ἔσονται πάντες διδακτοί Θεοῦ»[3], λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Αὐτό, πού μᾶς διδάσκει καί μᾶς καθοδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τήν Ἀλήθειαν»[4]. Tό Ἅγιο Πνεῦμα, ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία, μᾶς καθοδηγεῖ στό πιστευτέον (δόγμα) καί στό πρακτέον (ἦθος), ἀποκαλύπτοντάς μας τό γνήσια ὀρθόδοξο δόγμα καί ἦθος.
Ὁ  π. Πορφύριος, Πνευματέμφορος διδάσκαλος, δίδασκε τά ἴδια μέ τούς παλαιότερους ἁγίους Πατέρες, ἐπειδή «ἄκουγε», ὅπως καί αὐτοί, τό ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα, πού τόν δίδασκε μυστικά μέσα του. Διηγεῖται πνευματικό του παιδί[5]: «Ὅταν διαβάζω ἀσκητικά βιβλία, σημειώνω μέ ἔκπληξη στό περιθώριο: αὐτό τό εἶπε ἀκριβῶς ὁ γέροντας ἤ τό ἔπραττε στήν ζωή του»[6], παρόλο πού ὁ Γέροντας δέν εἶχε μελετήσει τούς Ἁγίους Πατέρες.
Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας σοφίζονται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Γέροντας εἶχε αὐτήν τήν  Θεία σοφία . Ἄν καί δέν εἶχε ἐγκύκλιες σπουδές, ὅμως ἔκανε θαυμαστές ἁγιοπνευματικές ἀναλύσεις, στά ἁγιογραφικά καί στά πατερικά κείμενα. Διηγεῖται ἄλλο πνευματικό του παιδί: «Στή... συνάντηση, πού εἶχα μαζί του, ἄρχισε νά μοῦ λέει αὐτολεξεί, ὁλόκληρα ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰωάννου τῆς Κλίμακος! Ἦταν καταπληκτικός! Ἡ δέ ἑρμηνεία, πού ἔδιδε, δέν ἦταν μόνον αὐθεντική, ἦταν καί διασταλτική! Ἀπό κάθε λέξη ἔβγαζε καί ἕνα βαθύ νόημα, πού ξεπερνοῦσε κατά πολύ τήν γραμματική της ἑρμηνεία! Ἐγώ, μέ πολύ μεγάλη δυσκολία τόν παρακολουθοῦσα! Ἐάν δέν ντρεπόμουν, θά… τὄβαζα στά πόδια!  Καί ἐκεῖνος, σάν νά τό ἔκανε σκοπίμως… ἐξακολουθοῦσε νά μέ βομβαρδίζει μέ ὁλόκληρες περικοπές καί νά δίδει τέτοιες σοφές ἑρμηνεῖες, πού κυριολεκτικά, μέ ἄφηνε ἄφωνο!»[7].
Ἡ ζωή μας μές στήν Ἐκκλησία, εἶναι ζωή ἐν τῷ Χριστῷ καί γιά τόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παντοδύναμος καί Παντογνώστης Κύριος, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν. Δέν μπορεῖς νά εἶσαι στήν Ἐκκλησία, ἄν δέν εἶσαι μέ τόν Χριστό, τόν Νυμφίο, τόν «κάλλει ὡραῖο»[8]. «Νυμφίος, ὁ Χριστός, νύμφη, ἡ καθεμία ψυχή»[9], συνήθιζε νά λέγει ὁ Γέροντας. Ὅποιος ζεῖ μέ τόν Χριστό, ἔλεγε πάλι, «γίνεται ἕνα μαζί Του, (ἕνα) μέ τήν Ἐκκλησία Του»[10]. Ζεῖ μιά τελείως διαφορετική ζωή ἀπό τούς ἄλλους.
Ἡ ζηλευτή καί ἄγνωστη γιά τόν κοσμικό ἄνθρωπο ἁγιοπνευματική ζωή , ἡ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ζωή, «εἶναι», ὅπως ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος, «χαρά, εἶναι φῶς, εἶναι ἀγαλλίαση, εἶναι ἀνάταση»[11].
Αὐτή ἡ βίωση εἶναι μία συνεχής δυναμική ἀναζήτηση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστιανός ἀναζητᾶ συνεχῶς καί πρωτίστως αὐτήν τήν «Βασιλεία» ἡ ὁποία, ὅπως μᾶς εἶπε ὁ Κύριος, «ἐντός ἡμῶν ἐστίν»[12]. Ἐπιδιώκει μέ κάθε τρόπο ὁ πιστός νά ἐπιτύχει αὐτό καί μόνο: τό νά κυριαρχήσει, τό νά βασιλεύσει ὁ Χριστός μέσα του. Ὅταν ἀρνηθοῦμε τήν «διακυβέρνηση» τῆς ὕπαρξής μας ἀπό τό ἐγωιστικό θέλημά μας, ὅταν ξεπεράσουμε τήν ψυχρή λογικοκρατία μας, ὅταν ζήσουμε τό ὑπέρλογο (καί ὄχι παράλογο) μυστήριο τῆς πίστεως, ὅταν ἐμπιστευθοῦμε τήν διακυβέρνηση τῆς ὕπαρξής μας στόν Χριστό, τότε, πράγματι «ἔρχεται μέσα μας ὁ Χριστός κι’ ἐμεῖς εἴμαστε μέσα Του»[13] ἔλεγε ὁ Γέροντας.
Ὁ Χριστός μᾶς προετοιμάζει, μᾶς ἀξιώνει νά εἰσέλθουμε στήν Βασιλεία Του, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖνος μᾶς γνωρίζεται καί μᾶς «μεταμορφώνει», δίνοντάς μας «ἔνδυμα γάμου», ἄν δεῖ ὅτι ὑπάρχει μέσα μας ἡ διάθεση νά ταπεινωθοῦμε καί νά Τόν ἀγαπήσουμε. Ἐκεῖνος μᾶς καθιστᾶ ἄξιους τῆς Βασιλείας του. Αὐτό ὑποδηλώνει ὁ Γέροντας, ὅταν γράφει στήν πνευματική διαθήκη του, ὅτι εὔχεται ν’ἀγαπήσουμε τά πνευματικά του παιδιά τό Θεό, πού εἶναι τό πᾶν, «γιά νά μᾶς ἀξιώσει (ὁ Θεός) νά μποῦμε στήν ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία Του, γιατί ἀπ’ ἐδῶ πρέπει ν’ἀρχίσουμε»[14].  Κριτήριο τοῦ ἄν ἀγαπᾶ ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό εἶναι τό ἄν τηρεῖ τίς ἐντολές Του[15]. Ἡ εἴσοδος στήν Ἐκκλησία εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ (καί ὄχι κατόρθωμα τοῦ ἀνθρώπου), σ’ αὐτούς πού τηροῦν τίς ἐντολές Του. Αὐτοί ἀποδεικνύουν ἔμπρακτα ὅτι Τόν ἀγαποῦν.
Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία ἀρχίζει μέ τό Ἅγιο Βάπτισμά μας. Ἄν ὅμως δέν προσέξουμε, μπορεῖ νά ἀποκοποῦμε ἤ νά βρεθοῦμε σέ μία προβληματική σχέση μ’ Αὐτήν, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας[16]. Ἡ  Ἐκκλησία μᾶς γεννᾶ, μᾶς ζωοποιεῖ, μᾶς ἀναγεννᾶ καί μᾶς τρέφει. «Τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας», τόνιζε ὁ Γέροντας, «τρέφεται, ἁγιάζεται, ζεῖ μέ τόν Χριστό»[17]. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίνει τήν «ἐν Χριστῷ ὕπαρξη» (Μυστήριο τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος). Μᾶς δίνει ἐπίσης τήν ζωή, τήν κίνηση καί τήν ἐνεργοποίηση αὐτῆς τῆς «ὕπαρξης», διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Μυστήριο τοῦ ἁγίου Χρίσματος). Μᾶς φροντίζει τέλος, γιά νά συντηρήσουμε αὐτήν τήν «ὕπαρξη», τρέφοντάς μας μέ τήν τεθεωμένη Σάρκα καί τό τεθεωμένο Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου ( Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας)[18]. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν προσέξει καί μολύνει τήν ψυχή του μέ ἁμαρτίες- δυστυχῶς αὐτό συμβαίνει πάντα- ἡ Ἐκκλησία σέ συνεργασία  μαζί του, τόν ἀναγεννᾶ πάλι διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Μυστήριο τῆς Μετανοίας)[19].
Στήν Ἐκκλησία, ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά, μετανοοῦμε καί θανατώνουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν παλαιό ἄνθρωπο.Ὅταν νεκρωθεῖ ὁ παλαιός ἄνθρωπος «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»[20], τότε ὁ Χριστιανός «δέν δίδει σημασία στόν διάβολο οὔτε καί στό κακό»[21] τόνιζε ὁ π. Πορφύριος. Γίνεται ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης. «Ἐκεῖνο πού τόν ἀπασχολεῖ» τότε, δίδασκε ὁ Γέροντας, «εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία στόν Χριστό καί (ἡ ἀγάπη) στόν συνάνθρωπό του»[22]. Ἀπομακρύνεται τότε κάθε φόβος. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη διώχνει τόν φόβο καί φέρνει τήν εἰρήνη καί τή χαρά. Ὁ γέροντας Πορφύριος, ζώντας μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, εἶχε διαπιστώσει ἐμπειρικά αὐτό, πού γράφει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής, ὅτι «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»[23]. Γι’ αὐτό λέγει σέ μιά ἠχογραφημένη συνομιλία του μέ ἔμφαση καί μέ μία γεμάτη πραότητα βεβαιότητα: «Ὁ φίλος, ὁ ἀδελφός (ἐνν. ὁ Χριστός)…! Πῶς τό φωνάζει αὐτό ὅμως…! Καί πόσο…! Τί βάθος κρύβεται μέσα σ’ αὐτό…!  Πολύ βάθος! Δηλαδή εἶναι τό θάρρος, δέν θέλει τό φόβο ὁ Χριστός, δέν τόνε θέλει τό φόβο». Ἔχει πεῖ σχετικῶς ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ὁ δέ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ  ἀγάπῃ»[24]. Ἄρα καί ἡ ἐμπιστοσύνη, τό θάρρος, ἡ καλή παρρησία εἶναι καρπός τῆς ἀγάπης[25].
Μέσα στήν Ἐκκλησία ξεπερνᾶμε τόν φόβο τοῦ θανάτου· ἔχουμε τήν βεβαιότητα τς θανασίας. Πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα θυμᾶται, τί ἔλεγε ὁ Γέροντας σχετικά μέ τόν θάνατο: «Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Δέν ὑπάρχει θάνατος. Δέν εἶναι παρά ἡ «γέννησίς μας στήν ἄλλη ζωή». Τότε (διηγεῖται αὐτό τό πνευματικό του παιδί) ἦρθε στή μνήμη μου αὐτό, πού ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής λέει γιά τόν θάνατο: Ὅπως τό κυοφορούμενο γιά νά ζήσει, ὅταν γεννηθεῖ, πρέπει νά τελειοποιήσει μέσα στή μήτρα τῆς μητέρας του, ὅλα τά σωματικά ὄργανα, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος γιά νά ζήσει στήν ἄλλη ζωή, ὅταν θά γεννηθεῖ σ’ αὐτήν, διά τοῦ θανάτου, πρέπει νά τελειοποιήσει ὅλα τά πνευματικά του ὄργανα. Ἀλλοιῶς θά πεθάνει· κι’ αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός θάνατος»[26]. Ἡ νίκη πάνω στό θάνατο, ἡ αἴσθηση καί ἡ βεβαιότητα τῆς ἀθανασίας, εἶναι ἕνα βίωμα «κοινό σέ ὅλους τούς ἁγίους καί στό γέροντα Πορφύριο. Λέγει στήν προαναφερθεῖσα ἠχογραφημένη συνομιλία του: «Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν’ ἀγαπήσει τό Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τό Χριστό ἀπαλλάττεται ἀπ’ τό διάβολο, ἀπό τήν κόλαση καί ἀπό τό θάνατο»[27]. «Δέν εἶναι αὐτά λόγια εἰπωμένα ἀπό κάποιον πού συνέλαβε αὐτή τήν ἀλήθεια μέ τήν σκέψη του. Εἶναι λόγια βγαλμένα ἀπό ἕνα ἀληθινό προσωπικό βίωμα καί γι’ αὐτό ἔχουν τήν ἀξία μαρτυρίας αὐτόπτου μάρτυρος»[28].
Ζώντας στήν Ἐκκλησία ἀπαλλασσόμαστε ἀπό κάθε ἄλλη φοβία, ἀνασφάλεια καί ἄγχος. Οἱ θλίψεις, ὁ διάβολος, ὁ θάνατος, ἡ κόλαση εἶναι σάν νά μήν ὑπάρχουν. Ὁ Γέροντας, πού ἦταν ζωντανό μέλος Της διακήρυττε: «Ἅμα φθάσομε στό βαθμό νά αἰσθανόμαστε τή χαρά, τήν ἀγάπη, τή λατρεία τοῦ Θεοῦ χωρίς καμμία φοβία, φθάνομε νά λέμε: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῆ δέ ἐν ἐμοί Χριστός»[29]. Αὐτό τό μυστήριο μπορεῖ νά τό φθάσει ὁ καθένας»[30].

Δέν μπορεῖ ὅμως νά γίνει κάθαρση παθῶν διά τῆς Μετανοίας καί φωτισμός διά τῆς Θείας Χάριτος, ἐάν δέν ὑπάρχει πνευματικός ὁδηγός, δηλ. Γέροντας. Γενικῶς στήν ὀρθόδοξη Παράδοση ἔχουμε αὐτήν τήν ἀλήθεια καί πνευματική γνώση: Τά πνευματικά χαρίσματα μεταδίδονται ἀπό τόν Γέροντα στόν ὑποτακτικό, (ἀπό τόν Πνευματικό πατέρα στό πνευματικό παιδί) ἀνάλογα μέ τό βαθμό τῆς ἀγάπης (ἡ ὁποία ἔμπρακτα ἐκδηλώνεται διά τῆς χαρούμενης ὑπακοῆς τοῦ ὑποτακτικοῦ-πνευματικοῦ παιδιοῦ), πού τρέφει ὁ ὑποτακτικός-πνευματικό παιδί στό Γέροντα του[31].
Στήν ἀγαπητική σχέση Γέροντος- ὑποτακτικοῦ (ἀντίστοιχα Πνευματικοῦ πατρός- πνευματικοῦ τέκνου) φανερώνεται τό μυστήριο τῆς «ἐν Χριστῷ» ἑνότητος, φανερώνεται τό βαθύτερο μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, αὐτό πού Τήν συγκροτεῖ καί Τήν χαρακτηρίζει. Περιγράφοντας τήν ζωή του ὡς ὑποτακτικοῦ στά Καυσοκαλύβια, ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος: «Τόν πρόσεχα (τόν Γέροντα μου) νά πάρω κάτι, νά τόν μιμηθῶ. Τόν ἀγαποῦσα, τόν εὐλαβόμουνα, τόν ἔβλεπα καί ὠφελιόμουνα. Μοῦ ἀρκοῦσε μόνο πού τόν ἔβλεπα»[32]. Αὐτά τά λόγια τοῦ Γέροντα, θυμίζουν τό περιστατικό μέ τόν Ἅγιο Ἀντώνιο, ὅπου ἐκεῖνος ὁ σιωπηλός ἀσκητής- ἐπισκέπτης ἔπαιρνε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσῳ τοῦ Ὁσίου[33], μόνο μέ τό πού τόν ἔβλεπε.
Ἡ ἄκτιστη Θεία Χάρη μεταδίδεται μέσα στήν Ἐκκλησία ἀπό τόν Πνευματικό πατέρα στό πνευματικό παιδί. Αὐτό συνέβαινε καί στήν σχέση τοῦ μικροῦ Πορφύριου μέ τόν Γέροντά του. Μεταδίδονταν ἡ Θεία Χάρη ἀπό τόν Γέροντα στόν ὑποτακτικό, ἀπό τόν Γερο-Παντελεήμονα στόν μικρό π. Πορφύριο, ἐξ αἰτίας τῆς τέλειας «ἐν Χριστῷ» ἀγάπης, πού ἀναπτύχθηκε μεταξύ τους. «Μέ ὠφέλησε πολύ αὐτό, πού κολλήθηκε ἡ καρδιά μου πάνω στήν καρδιά του»[34], ἔλεγε ὁ Γέροντας. Καί συμπλήρωνε: «πιστεύω ὅτι μέ τήν ὑπακοή, πού τοῦ ἔκανα καί μέ τήν ἀγάπη, πού τοῦ εἶχα, μ' ἐπισκέφθηκε κι ἐμένα ἡ Χάρη»[35].
Ἡ ἀγάπη πράγματι γίνεται ὁ ἀγωγός, πού μεταφέρει τή Θεία Χάρη ἀπό τόν Γέροντα στόν ὑποτακτικό. Ἡ ἀγάπη συνδέει δύο πρόσωπα καί αὐτά ἀλληλοπεριχωροῦνται, κοινωνοῦν τό καθένα στά χαρίσματα τοῦ ἄλλου. «Ἡ ἀγάπη, λέει ὁ πατήρ Σωφρόνιος (τοῦ Ἔσσεξ), μεταφέρει τήν ὕπαρξη τοῦ ἀγαπῶντος προσώπου, εἰς τό ἀγαπώμενο ὄν καί οὕτως ἀφομοιώνει τήν ζωή τοῦ ἀγαπώμενου. Ἡ ἀγάπη ἔχει δυνατότητα νά μεταφέρει ἀπό τήν καρδιά τοῦ ἀγαπῶντος, στήν καρδιά τοῦ ἀγαπωμένου τήν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάριτος»[36].

Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, μᾶς ἑνοποιεῖ μέ τόν Χριστό, ἀλλά καί μεταξύ μας. Διαμορφώνεται ἔτσι μία τέλεια κοινωνία ἀγάπης, κατά τό πρότυπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Μόνο  διά μέσου τῆς Θείας Χάρης μποροῦν δυό ἄνθρωποι, ἔλεγε ὁ Γέροντας, νά γίνουν ἕνα[37]. Ἡ εὐχή φέρνει τήν Θεία Χάρη καί ἑνώνονται ἔτσι δύο ἄνθρωποι, πού μπορεῖ νά εἶναι χιλιόμετρα μακρυά. Ἑνώνονται μέ μυστικό τρόπο. Αὐτή ἡ ἕνωση δίνει πολύ χαρά στά πρόσωπα, πού τήν κατορθώνουν. Μποροῦμε νά ἑνωθοῦμε, ἄν κάνουμε μυστική ζωή, χωρίς νά λέμε λόγια περί ἀγάπης. Αὐτός πού ἀγαπᾶ ἀκτινοβολεῖ στόν ἀγαπώμενο καί γενικά στό περιβάλλον του τήν Θεία Χάρη[38]. Αὐτή ἡ δύναμη τῆς Ἀγάπης, ἡ Θεία ἐνέργεια, ἡ Θεία Χάρη, «πάει πλούσια, ἀλλά ἁπαλά, σάν «θροῦς», καθώς τό γράφει ἡ Παλαιά Διαθήκη: «οὖς ζηλώσεως ἀκροᾶται πάντα καί θροῦς γογγυσμῶν οὐκ ἀποκρύπτεται»[39]. (Δηλαδή: Τό προσεκτικό αὐτί τοῦ Θεοῦ ἀκούει τό κάθετί· ἀκόμη καί τά ψιθυριστά παράπονα, δέν μποροῦν νά κρυφτοῦν ἀπ' Αὐτόν)[40]. Δυστυχῶς καί ἡ κακή δύναμη, ἡ κατάκριση, ὁ γογγυσμός, ὁ ψιθυρισμός- ἀκόμη καί ὁ ἐσωτερικός- προχωροῦν κατά τόν ἴδιο τρόπο (ὡς θροῦς, πού γίνεται ἀντιληπτός ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί τούς ἀνθρώπους) καί ἐπηρρεάζουν τό περιβάλλον αὐτοῦ, πού τήν ἐκπέμπει. «Μπορεῖς», δίδασκε ὁ Γέροντας, «νά μάθεις νά στέλνεις καλή δύναμη στόν ἄλλο κι ἐκεῖνος νά σέ πλησιάζει, χωρίς νά ξέρει τό γιατί»[41]. Νά ὁ τρόπος ὥστε νά «κερδίσουμε» ἀληθινά τόν ἄλλο, ὄχι γιά τόν ἑαυτό μας, ἀλλά γιά τόν Χριστό: Προσευχόμενοι μυστικά, μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν ἄλλο, τόν κερδίζουμε. Τοῦ δημιουργοῦμε στήν ψυχή μιά μακάρια «πνευματική ζεστασιά», διά τῆς Θείας Χάριτος, πού τοῦ στέλνουμε. Ἐκεῖνος τότε, νιώθει εὐχάριστα καί θέλει νά εἶναι κοντά μας καί νά γίνει ἕνα μαζί μας.
Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία, εἶναι ζωή ἀληθινῆς ἐλευθερίας, διότι εἶναι ζωή ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί «οὗ τό Πνεῦμα Κυρίου ἐλευθερία»[42]. Στήν Ἐκκλησία διά τῆς ἔνταξής μας μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Ἅγιο Χρῖσμα, ἀποκτᾶμε τίς ὀντολογικές προϋποθέσεις γιά νά φθάσουμε στήν ἀληθινή ἐλευθερία, πού εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τά πάθη καί τήν δουλεία στήν φθορά, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο[43]. Ἀποκτᾶμε τήν δυνατότητα «τέκνα Θεοῦ γενέσθαι»[44], ἐάν φυλάξουμε τήν Χάρη ἐνεργό  διά τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν, ἀσκούμενοι καί ζώντας μυστηριακά. «Ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία τοῦ πιστοῦ» σημειώνει ὁ καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, «ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς χαρισματικῆς[45] ἐλευθερίας καί μάλιστα στό μέτρο τῆς ὑποταγῆς τῆς κτιστῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας, στήν ἄκτιστη ἐλευθερία τοῦ Θεοῦ»[46].
Στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀπαραίτητη ἡ πακοή στούς Ἐπισκόπους, ὅταν «ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας»[47]. Γιά νά διατηρήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητά μας, θά πρέπει νά ὑπακούουμε στούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι εἶναι «εἰς τύπον καί τόπον»[48] Χριστοῦ. Ὁ Γέροντας παρατηροῦσε μέ σοφία ὅτι «ὑπακούοντας στήν Ἐκκλησία, ὑπακούομε στόν ἴδιο τόν Χριστό»[49], ὁ Ὁποῖος θέλει  νά γίνουμε ὅλοι οἱ Χριστιανοί μία ἑνότητα, μία ποίμνη μ’ ἕναν ποιμένα[50].
Ἡ λειτουργική ζωή εἶναι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή μᾶς βοηθεῖ στό νά ἀποκτήσουμε τήν μεταξύ μας ἑνότητα, διότι μᾶς ἑνώνει μέ τό κοινό κέντρο ὅλων μας, πού εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα. Στήν κοινή λατρεία, ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί κατ΄ ἐξοχήν στή  Θεία Λειτουργία, δημιουργοῦνται οἱ καλλίτερες προϋποθέσεις γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Κύριο, νά ἑνωθοῦμε μαζί Του, ἀλλά καί μεταξύ μας. «Δημιουργεῖται μία ἀτμόσφαιρα πνευματική», ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος, «πού ὅλοι μπαίνουν εὔκολα μέσα σ' αὐτή»[51]. Ὅλοι ἑνώνονται καί παίρνουν μία βαθειά πνευματική ὠφέλεια. Τό Ἅγιο Πνεῦμα «λεπτύνει»[52] τίς ψυχές τῶν ἐκκλησιαζομένων, ἀνάβοντας μέσα τους τήν διπλῆ ἀγάπη: πρός τόν Θεό καί πρός τόν ἀδελφό. Συγκροτεῖται ἔτσι ἡ Ἐκκλησία, φανερώνεται τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ[53]. Ἰδιαίτερα στίς ἀγρυπνίες, δημιουργεῖται αὐτή ἡ ὑπέροχη πνευματική ἑνοποιός ἀτμόσφαιρα. Ὁ Γέροντας ζοῦσε στή λατρεία τό Μυστήριο τῆς ἑνότητας, τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, τήν Θεία ἀγάπη. Ἰδιαίτερα τό ζοῦσε στίς σκητιώτικες ἀγρυπνίες τῶν Καυσοκαλυβίων. Παρατηρεῖ, ὁ ἀδιαλείπτως προσευχόμενος π. Πορφύριος ὅτι, ὅταν εἶναι ὅλοι ἑνωμένοι στήν κοινή λατρεία, (ὅπως συνέβαινε στίς Καυσοκαλυβιώτικες ἀγρυπνίες, πού εἶχε ζήσει στά ἐφηβικά του χρόνια), τότε ἡ προσευχή γίνεται εὔκολα καί ὁ ἄνθρωπος συναισθάνεται, πόσο τόν ἀγαπάει ὁ Θεός[54]. Δημιουργεῖται ἕνας «εἰρηνικός πνευματικός ἀνεμοστρόβιλος», πού εὔκολα συμπαρασύρει τούς ἀγρυπνούντας σέ πνευματική ἀνάταση. Τότε ὅλοι γεμίζουν ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό.
Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν πάρχουν μόνο δύο «δρόμοι» σωτηρίας (γάμος ἤ μοναχισμός). Σώζεται καί ὁ ἄγαμος, μένοντας στό σπίτι του, ἀρκεῖ ν’ ἀγαπάει τόν Χριστό, τηρώντας τίς ἐντολές (φυσικά ζώντας μέ ἁγνότητα). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στά χρόνια τοῦ ὁποίου δέν ὑπῆρχε μοναχισμός μέ τήν σημερινή μορφή, συνιστᾶ ὡς καλό τό: «ἄνδρα γυναικός μή ἅπτεσθαι»[55]. Ἐπίσης λέγει: «τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις͵ καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ»[56], δηλ. ἁπλῶς ἄγαμοι, χωρίς τήν ἔνταξή τους σέ κάποια συγκεκριμένη μοναστική ἀδελφότητα. Στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διαφυλάσσεται ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου. Δέν μπαίνουμε σέ καλούπια, μονόδρομους ἤ προκρούστεια διλήμματα. Ὁ «Δρόμος μας»[57] εἶναι ὁ Χριστός. Τότε κανείς «βρίσκει τό δρόμο του», ὄχι ὅταν ἔρχεται εἰς γάμου κοινωνίαν, οὔτε ὅταν γίνεται μοναχός, ἀλλ’ ὅταν ἀγαπήσει τόν Χριστό. Τότε «ἀποκαθίσταται ὁ νέος/ἡ νέα», ὅταν βρεῖ τόν Χριστό, ἤ καλλίτερα ὅταν τόν/τήν βρεῖ ὁ Χριστός[58], ἑλκυόμενος ἀπό τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη τοῦ νέου/τῆς νέας πρός Αὐτόν. Ὁ Γέροντας, συμφωνόντας ἀπόλυτα μέ τόν ἅγιο Παῦλο, βίωνε καί δίδασκε στά πνευματικά του παιδιά, αὐτήν τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, διαφοροποιούμενος ριζικά ἀπό τά κοινωνικά στερεότυπα. Σύμφωνα μέ μαρτυρία πνευματικοῦ του παιδιοῦ, σέ κάποιον «πού ἀντιμετώπιζε δίλημμα γάμου ἤ παρθενίας, ὁ Γέροντας πρόσφερε πολλές προοπτικές σωτηρίας» λέγοντας: «Μήν ταλαιπωρεῖσαι ἄδικα, καταπιέζοντας τόν ἑαυτό σου ν' ἀποφασίσεις τώρα νά διαλέξεις. Ἄφησε τόν ἑαυτό σου ἐλεύθερο ἀπό τή ἐπίμονη αὐτή σκέψη καί δῶσε ὅλη τήν προσοχή σου, πῶς νά ἀγαπήσεις τόν Χριστό, πού σέ ἀγαπᾶ... Μπορεῖ νά κάνεις οἰκογένεια, μπορεῖ νά πᾶς ὅπου σοῦ ἀρέσει, νά ἀφιερωθεῖς. Μπορεῖ ὅμως καί νά μήν κάνεις τίποτε ἀπ' αὐτά, νά μείνεις στό σπίτι σου, ὅπως εἶσαι τώρα. Πάλι  σώζεσαι, φτάνει ν' ἀγαπᾶς τό Χριστό. Ὁ Χριστός θά φέρει τή λύση, πού σοῦ ταιριάζει περισσότερο, πού θά μιλήσει καθαρά στήν ψυχή σου. Μή στενοχωρεῖσαι. Καί τώρα ἐπάνω στό δρόμο τοῦ Χριστοῦ εἶσαι»[59].

Ὁ Μοναχισμός εἶναι ἕνα ἀκόμη Μυστήριο, πού λειτουργεῖται-τελεσιουργεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὁ Μοναχισμός εἶναι ἡ συνέχεια τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Τό πρῶτο ὄνομα τῆς μοναχικῆς ζωῆς ἦταν: ἀποστολική ζωή[60]. Ἡ μοναχική βιοτή εἶναι ἡ συνεπέστερη μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ἡ μοναχική κουρά εἶναι δεύτερο βάπτισμα καί δεύτερος φωτισμός (πρβλ. π. Ἰω. Ρωμανίδη: Περί τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως[61]). Εἶναι βάπτισμα μετανοίας, πού ἄν ἀξιοποιηθεῖ, ὁδηγεῖ τόν νεόκουρο στόν φωτισμό καί τήν θέωση. Τό Ἅγιο Πνεῦμα προσεύχεται («κράζει ἀββᾶ ὁ Πατήρ»[62]) ἐντός τοῦ ἀληθινοῦ μοναχοῦ, ὅπως καί ἐντός τοῦ φωτιζομένου ἀπό τό ἅγιο Χρῖσμα χριστιανοῦ.
Ὁ μακαριστός π. Πορφύριος εἶχε προσωπική ἐμπειρία ὅλων αὐτῶν. Τήν ἡμέρα τῆς μοναχικῆς του κουρᾶς εἶχε τά μάτια του γεμᾶτα δάκρυα διότι «ἄκουγε ἐντός του τή φωνή τοῦ Χριστοῦ»[63]. Δέν ἤθελε νά μιλάει σέ κανέναν. Δέν ἤθελε οὔτε νά ψάλλει. Ἡσυχία καί σιωπή...«Ὅταν εἶσαι σ’ αὐτή τήν κατάσταση», ἔλεγε ὅτι, σιωπᾶς καί ἀπομονώνεσαι[64] «γιά ν' ἀκούεις καθαρά τή φωνή τοῦ Χριστοῦ»[65]. Τό Ἅγιο Πνεῦμα κράζει ἐντός τοῦ φωτισμένου ἀνθρώπου: «Πατέρα!». Ἡ Χάρη τῆς μοναστικῆς κουρᾶς εἶναι, σύμφωνα μέ τήν ἁγιοπατερική ἐμπειρία, ἴδια μέ τήν Βαπτισματική καί τήν τοῦ Ἁγίου Χρίσματος Θεία Χάρη[66]. «Αὐτός, πού μπαίνει στό μοναστήρι καί τά δίνει ὅλα στό Χριστό» τόνιζε ὁ Γέροντας, «μπαίνει στήν Ἐκκλησία»[67].
Ἡ μοναχική ζωή εἶναι πρότυπη χριστιανική ἐκκλησιαστικοποιημένη ζωή. Οἱ μοναχοί ζοῦν μυστικά, ἀνιδιοτελῶς, συνεχίζοντας τήν ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν, ὅπως αὐτή περιγράφεται στά πρῶτα κεφάλαια τῶν Πράξεων. Θά λέγαμε ὅτι ζοῦν κατά πρότυπο τρόπο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὠφελοῦν μυστικά, τά μέγιστα, τήν Ἐκκλησία μέ τίς προσευχές τους, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας[68]. Κάνουν μία ζωή μυστική, «κεκρυμμένη» ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά φανερή στόν Θεό[69]. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καλεῖται νά ζήσει καί ὁ κάθε χριστιανός. Δηλαδή νά ζήσει μέ συνεχεῖς προσευχές, μέ ἀδιάλειπτη λατρεία πρός τόν Θεόν, μέ ὑπακοή στούς πνευματικούς του πατέρες, μέ κοινοβιακή ζωή, μέ ἀφανή εὐεργεσία ὅλων, χωρίς νά τρέφει τήν κενοδοξία του. Ὁ Μοναχισμός κατ’ ἐξοχήν προσπαθεῖ νά μιμηθεῖ τήν ἀγγελικό τρόπο ζωῆς. Οἱ ἄγγελοι, ἔλεγε ὁ Γέροντας, πρέπει νά εἶναι τό πρότυπό μας. Ἡ δοξολογία, πού εἶναι ἡ συνεχής προσευχή τῶν ἀγγέλων, πρέπει νά εἶναι καί ἡ δική μας προσευχή. Οἱ ἄνθρωποι μέσα στήν Ἐκκλησία, καλοῦνται νά μιμηθοῦν τούς μοναχούς  καί τούς ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι διαρκῶς δοξολογοῦν τόν Θεό[70]. Ὁ Γέροντας τόνιζε ὅτι «ὁ Θεός θέλει νά ὁμοιωθοῦμε μέ τούς ἀγγέλους»[71]. Πρέπει νά φθάσουμε ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι, στήν ἀνιδιοτελή προσευχή, πού εἶναι ἡ διαρκής δοξολογία. Ἡ προσευχή: «Γεννηθήτω τό θέλημά Σου»[72], συνδυασμένη μέ τήν διαρκή δοξολογία, εἶναι, ὅπως ἔλεγε ὁ π. Πορφύριος, τά «ἀνώτερα μαθηματικά τῆς θρησκείας μας»[73], ἡ καλλίτερη προσευχή, ὅμοια μέ τήν ἀγγελική.

Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος βιώνει τόν Παράδεισο, τόν Θεῖο Ἔρωτα, τήν Θεία τρέλλα καί γίνεται «κατά Χάριν ἄκτιστος»[74]. Ἐκενος, πού εσέρχεται στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, μοιάζει μέ τό σίδηρο, πού μπαίνει στήν φωτιά. Σιγά-σιγά γίνεται καί αὐτός φῶς καί φωτιά. «Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστίν»[75], μᾶς εἶπε ὁ Κύριος. Ὅποιος Τήν ἀναζητεῖ, θά Τήν βρεῖ καί θά Τήν βιώσει προσωπικά. Θά εἰσέλθει στόν Χριστό καί ὁ Χριστός θά ἔλθει μέσα του. Γίνεται τότε ὁ πιστός κατά Χάριν Χριστός, ἀφοῦ μετέχει στίς θεῖες ἐνέργειες τοῦ Χριστοῦ. Αὐτές οἱ ἐνέργειες εἶναι Φῶς καί Φωτιά πνευματική, ἡ ὁποία καθαρίζει καί φωτίζει. «Συμβαίνει», δίδασκε ὁ Γέροντας, «ὅπως μ’ἕνα κομμάτι σίδηρο, πού τοποθετημένο μές στή φωτιά γίνεται φωτιά καί φῶς, (ἐνῶ) ἔξω ἀπ’τή φωτιά, πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι»[76].
Μπορεῖ ἄραγε ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι συνέχεια φῶς;  Μπορεῖ, θά μᾶς πεῖ ὁ Ἁγ. Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ἀρκεῖ νά προσθέτει συνεχῶς φλόγα στή φλόγα[77]· φωτιά στή πνευματική φωτιά, πού ἄναψε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα του. Ἡ παραμονή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι μία παθητική κατάσταση ἀλλά μία ἄκρως ἐνεργητική βιοτή. Ἡ προσπάθεια πρέπει νά εἶναι συνεχής καί ἡ πορεία ἀνοδική. «Ὁ γέρων Πορφύριος, ἔλεγε μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους, ὅτι ὁ πιστός πρέπει νά εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτό σημαίνει ἑνωμένος μέ τό Χριστό καί μέ ὅλους τοῦ Χριστοῦ ... Ἀλλά αὐτό τό νά εἶναι κανείς μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι κάτι τυπικό, ὅπως ἡ ἐγγραφή κάποιου ὡς μέλους ἑνός συλλόγου, ἤ ἡ τέλεση ...τοῦ Βαπτίσματος. Διότι δέν ἀρκεῖ νά μπεῖ κανείς στήν Ἐκκλησία μιά φορά (μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα). Αὐτό πρέπει νά σημαίνει ἡ διαθήκη του (Ἐπιστολή τοῦ πατρός Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά)[78], στήν ὁποία εὔχεται νά μποῦμε στήν «ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ»»[79].
Εἰσερχόμενοι στήν «ἐπίγεια ἄκτιστη Ἐκκλησία»[80] μπαίνουμε σέ μιά ἄλλη «διάσταση», ἤ μᾶλλον εἰσερχόμαστε ἐκεῖ, πού δέν ὑπάρχει καμμία χωροχρονική διάσταση, ἀλλά «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός»[81]. Εἰσορμοῦμε στό ἀδιάστατον, στό ἄναρχον, στό ἀτελεύτητον, στό αἰώνιον, στό ἀΐδιον, στό ἀπερινόητον μυστήριον τοῦ Θεοῦ. Μετέχουμε στήν ζωή τοῦ Θεοῦ· ἐκεῖ, ὅπου δέν ὑπάρχει θάνατος, φθορά, χρόνος, χῶρος, διάβολος, ἀσθένεια, πόνος, λύπη ἤ στεναγμός. Μπαίνουμε στήν «περιοχή» τῆς νίκης καί τοῦ Νικητῆ, στήν «χώρα» τοῦ Ἀχωρήτου, στόν τρόπο τοῦ «εἶναι σύν καί ἐν Αὐτῷ». Εἰσερχόμεθα στήν διαμονή «ἐν Αὐτῷ», τῷ Δημιουργῷ καί Προνοητῇ τῶν ἁπάντων, ὁδηγούμεθα «εἰς τό εἶναι» μετά τοῦ στοργικοῦ Πατέρα καί Ἀδελφοῦ, τοῦ ἀείποτε προτρέποντος ἡμᾶς εἰς τό ἀενάως κατατρυφᾶν Αὐτοῦ: «Κατατρύφησον τοῦ Κυρίου καί δώσει τά αἰτήματα τῆς καρδίας σου»[82].
Οἱ ἐνέργειες τῆς Θείας Χάριτος στήν Ἐκκλησία δέν ἐξηγοῦνται πλήρως. Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι μία ζωή «ἐν Χάριτι». Ὁ θεῖος φόβος δέν λειτουργεῖ καταπιεστικά στήν ψυχή τοῦ πιστοῦ, ἀλλά θεραπευτικά, ἀφοῦ ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή καί γνήσια μετάνοια. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀρχικά, καί στή συνέχεια ὅλη ἡ πρωτοχριστιανική κοινότητα, εἶχαν αὐτό τό βίωμα τῆς ἀγαλλιάσεως. Ὅπως δίδασκε ὁ Γέροντας: «ἀγαπιόντουσαν, χαιρόταν ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον εἶχαν ἑνωθεῖ»[83]. Αὐτή ἡ ζηλευτή ἑνότητα, ἀποτέλεσμα τῆς ἐσωτερικῆς πλήρωσης μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἦταν τό ἠχηρότερο ἱεραποστολικό κήρυγμα διότι, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας, «ἀκτινοβολεῖ αὐτό τό βίωμα καί τό ζοῦνε κι’ ἄλλοι»[84]. Ἡ Θεία Χάρη, ἡ Θεία Ἐνέργεια εἶναι ἡ ζωή ἡ ἀληθινή, ὁ Παράδεισος ἐπί γῆς· αὐτή μᾶς ζεῖ, μᾶς τρέφει, μᾶς χαροποιεῖ, μᾶς γεμίζει, εἶναι τό πᾶν, γίνεται τό πᾶν γιά τόν πιστό.
Τά ἀνωτέρω φανερώνονται στή ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων, ὅπως εἶναι καταγραμμένη στά Συναξάρια τους. Ὁ Γέροντας βίωνε συχνότατα (ἄν ὄχι ἀδιάλειπτα) στό κελλάκι του στά Καυσοκαλύβια (Ἱερόν Κελλίον: Ἅγιος Γεώργιος) αὐτήν τήν παραδείσια κατάσταση, ψάλλοντας καί προσευχόμενος μέ τά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας. «Μοῦ ἄρεσαν», ἔλεγε, «αὐτά πού ἔχουν Θεῖο Ἔρωτα. Ἦταν μοιρολόϊ, ἐρωτικό τραγούδι»[85]. Στούς ἀνθρώπους φαινόταν σάν νά ἔχει χάσει τά λογικά του[86], ἀλλά ὁ ἴδιος ζοῦσε τήν μακαριότητα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος γίνεται «τοῖς πᾶσι τά πάντα»[87]. Δάκρυα χαρᾶς πλημμύριζαν τά μάτια του. Τρεφόταν μέ  τήν Θεία Χάρη. «Ἦταν ἡ ζωή μου αὐτή. Ζοῦσα μέ τήν Χάρι τοῦ Κυρίου, ὄχι μέ τή δική μου δύναμη»[88], ἔλεγε.

Στήν Ἐκκλησία σωζόμαστε ὡς κοινότητα καί ὄχι ὡς ἄτομα. Κάνουμε φοβερό λάθος, ἐάν προσευχόμαστε γιά τήν ἀτομική μας σωτηρία. «Τούς ἄλλους πρέπει ν’ ἀγαπᾶμε», ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος, «καί νά προσευχόμαστε νά μή χαθεῖ κανείς, νά μποῦν ὅλοι στήν Ἐκκλησία»[89]. Ζοῦμε στήν Ἐκκλησία, ὅταν σκεπτόμαστε μόνιμα τούς ἄλλους. Ὅταν κάνουμε ὅ,τι ἀναπαύει τούς ἄλλους, ὅπως ἐκεῖνοι τό θέλουν (ἐκτός ἁμαρτίας βέβαια).  Ἄν ξεχωρίζουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τούς ἄλλους, τότε τόν χωρίζουμε ἀπό τήν Θεία Χάρη. Μέσα στήν Ἐκκλησία ζοῦμε γιά νά σωθοῦν οἱ ἄλλοι καί ὄχι μόνο ἐμεῖς. Κέντρο εἶναι οἱ ἄλλοι. Νά ξεχνοῦμε τόν ἑαυτό μας. Πρέπει, δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, μ’αὐτήν τήν ἐπιθυμία νά πηγαίνουμε «στό μοναστῆρι ἤ στήν ἔρημο»[90]. «Κανείς» τόνιζε ὁ Γέροντας, «δέν πρέπει νά θέλει νά σωθεῖ μόνος του χωρίς νά σωθοῦν καί οἱ ἄλλοι» [91].
Ἕνας ἄλλος σύγχρονος «ἁγιορείτης ἅγιος, ὁ ὅσιος Σιλουανός, μέ δάκρυα στά μάτια παρακαλοῦσε τόν Θεό: «Κύριε,... δῶσε...σ’ ὅλο τόν κόσμο νά Σέ γνωρίση μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα»[92]. «Ὤ Κύριε, δῶσε μας τὴν ἀγάπη Σου αὐτή, σ' ὅλο τὸν κόσμο!»[93]. Ὁ ἅγ. Σιλουανὸς ἐπιθυμεῖ αὐτήν τήν ἐμπειρία πού ἔζησε καί ζεῖ ὁ ἴδιος, δηλ. τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά του (πού εἶναι ὁ ἀρραβώνας τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἡ πρόγευση τῆς σωτηρίας), αὐτήν νά τήν ζήσουν καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι (παρακαλεῖ  δηλ. γιά τήν σωτηρία ὅλης τῆς γῆς). Ὁ ἴδιος ἐπίσης, γράφει γιά μία ἀποκάλυψη πού εἶχε ὁ μεγάλος ἅγιος Παρθένιος τοῦ Κιέβου. Ὁ ἅγιος αὐτός πῆρε τό ἑξῆς μήνυμα ἀπό τήν Κυρία Θεοτόκο: «Ἀληθινὸς μοναχὸς (καί κατ’ ἐπέκτασιν ἀληθινός χριστιανός) εἶναι αὐτὸς, ποὺ μεσιτεύει γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο»[94].
Ἡ ἀγάπη κάνει τόν ἄνθρωπο, πού τήν ἔχει, νά προτιμάει νά σωθοῦν οἱ ἄλλοι, παρά νά σωθεῖ ὁ ἴδιος. Ὁ ἄλλος εἴμαστε ἐμεῖς. Πρέπει νά τόν ἀγαποῦμε «μυστικά», χωρίς νά τοῦ τό δείχνουμε πολύ. Ἄν τοῦ δείχνουμε ἐμφαντικά τήν ἀγάπη μας, μπορεῖ νά νιώθει καταπιεσμένος καί ὑποχρεωμένος. Δίδασκε ὁ Γέροντας: «Ν’ ἀγαπᾶτε μέ τήν καρδιά μυστικά. Νά ἀγκαλιάζεις τήν ψυχή τοῦ ἄλλου καί τῶν παιδιῶν σου μέ τή καρδιά σου καί νά προσεύχεσαι: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Θά ἔχεις τά μάτια τῆς ψυχῆς σου, προσηλωμένα ἐδῶ στό στέρνο, στήν καρδιά τοῦ ἄλλου καί θά λές τήν εὐχή, ὄχι «ἐλέησον τόν δοῦλον σου τάδε», ἀλλά «ἐλέησόν με» (νά μήν ἀλλάζουμε τήν εὐχή)· ἄλλωστε ὁ ἄλλος εἴμαστε ἐμεῖς[95].
- Ναί, ναί τοῦ εἶπα (ἀπάντησε τό πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα), ἡ ἑνότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως»[96].
Εἶπε κάποτε ὁ Γέροντας σέ πνευματικό του παιδί: «Παρακαλῶ τό Θεό νά βάλει ὅλους τούς ἀνθρώπους στόν παράδεισο καί ἐμένα στήν κόλαση. Εἶναι πολύ ἐφάμαρτο αὐτό;»[97]. Λαχταροῦσε νά σωθεῖ ὅλος ὁ κόσμος καί τελευταῖος αὐτός. Ὁ ἁγιασμός καί ἡ σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, πρέπει νά εἶναι καί ἡ δική μας λαχτάρα. Ὅταν ἐπιθυμήσουμε τή σωτηρία ὅλων[98], τότε θά γίνουμε εὐτυχισμένοι, «μακάριοι»[99] , μιμηταί τοῦ Χριστοῦ, ὅμοιοι μέ τόν Θεό. «Μηδείς ζητείτω τό ἑαυτοῦ, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος»[100], μᾶς διδάσκει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄλλος, «ὁ πλησίον, ὅποιος κι ἄν εἶναι, εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μας»», τόνιζε ὁ π. Πορφύριος, «εἶναι ἀδελφός μας»[101]. Δέν μποροῦμε τόν μισήσουμε, νά τόν κατηγορήσουμε, συμπλήρωνε[102]. Ὁ συνάνθρωπος εἶναι σάρκα ἀπό τήν σάρκα μας καί σύμφωνα μέ τόν ἀψευδή λόγο τοῦ Θεοῦ: «οὐδείς τήν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν»[103].
Ὁ ἄνθρωπος ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία «πετάει» - «διαγράφει» τόν ἑαυτό του. Ζεῖ γιά τόν Θεό καί γιά τόν πλησίον του, πού εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος. Τόν κάθε ἄνθρωπο τόν βλέπει σάν τόν Χριστό[104]. Ὁ χριστιανός ζεῖ μέσα στό μυστήριο τοῦ νά μήν ὑπάρχει αὐτός, ἀλλά νά ζεῖ ὁ Χριστός μέσα του[105] καί νά ἐνεργεῖ δι' αὐτοῦ. Ἄν δέν ζεῖ ἔτσι, ἁμαρτάνει. Διότι ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Τοῦ Θεοῦ μή ἐνεργοῦντος ἐν ἡμῖν ἁμαρτία πᾶν τό παρ' ἡμῶν γινόμενον»[106]. Ὁ Χριστιανός ζεῖ μέσα στό Χριστό διά τῆς διπλῆς ἀγάπης: τῆς πρός τόν Χριστό καί τῆς πρός τόν πλησίον. Γιά νά ἐπιτευχθεῖ αὐτό, πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά νεκρώσει τόν παλαιό ἄνθρωπο «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»[107]. Πρῶτο πάθος, πού πρέπει νά νεκρωθεῖ, εἶναι ἡ φιλαυτία καί ἡ ἀδιαφορία γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων. Γι’ αὐτό καί θά πρέπει  νά προσευχόμαστε συστηματικά γιά τούς ἄλλους[108]. Στήν Ἐκκλησία καλούμαστε νά ταυτιστοῦμε μέ τούς ἄλλους, χωρίς ὅμως νά χάσουμε τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου μας. Γι’ αὐτό προσευχόμενοι γιά τούς ἄλλους, λέμε «ἐλέησόν με» καί ὄχι «ἐλέησέ τους»[109]. Εἶναι αὐτό, ἕνας τρόπος γιά νά ἀγαπήσουμε ἀληθινά τόν ἄλλο, σάν τόν ἑαυτό μας. «Τούς κάνομε ἔτσι» ὅλους «ἕνα μέ τόν ἑαυτό μας»[110]. «Πιό πολύ θά προσεύχεσθε» ἔλεγε ὁ Γέροντας, «γιά τούς ἄλλους παρά γιά τόν ἑαυτό σας. Θά λέτε τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» καί θά ἔχετε μέσα σας πάντοτε καί τούς ἄλλους»[111].

Στήν Ἐκκλησία, ὅλα τά μέλη Της, ἀσκοῦμε τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς  καί τῶν ἔργων τῶν ἁγίων Πατέρων.  Σπουδάζομε, σύμφωνα μέ τήν χαριτωμένη ὁρολογία τοῦ π. Πορφυρίου, στό «Πανεπιστήμιο τῆς Ἐκκλησίας»[112]. Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή ἀγαπᾶμε τόν Θεό, καί ὁ νοῦς μας γίνεται νήφων (=γρηγορών) καί εὐλύγιστος. «Ἡ εὐλυγισία τοῦ νοῦ», παρατηροῦσε ὁ Γέροντας, «ἔρχεται ἀπ' τήν ἐγρήγορση. Ἐγρήγορση εἶναι ὁ ἔρως γιά τόν Θεό»[113]. Ὅ,τι σκεπτόμαστε αὐτό καί ἀγαπᾶμε. Ὅταν σκεπτόμαστε τόν Χριστό καί προσευχόμαστε, τότε σιγά- σιγά θά Τόν ἀγαπήσουμε.
 «Μνήμη Θεοῦ», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «θ' ἀποκτήσετε μέ τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...», μέ τίς προσευχές τῆς Ἐκκλησίας, μέ τούς ὕμνους, μέ τό νά φέρνετε στό νοῦ σας τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καί χωρία ἀπ΄ τήν Ἁγία Γραφή κι ἀπό ἄλλα πνευματικά βιβλία»[114].

Στήν Ἐκκλησία ζοῦμε ἀπό τώρα τό Μυστήριο τοῦ ὀγδόου αἰῶνα, δηλ. τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στή λατρεία καί μάλιστα στή Θεία Λειτουργία ζοῦμε τόν Παράδεισο ἀπό  τώρα. «Ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία πρός τόν Θεό, ἡ λαχτάρα, ἡ ἕνωσις μετά τοῦ Θεοῦ, ἡ ἕνωσις μετά τῆς Ἐκκλησίας», δίδασκε ὁ μακαριστός π. Πορφύριος «εἶναι ὁ ἐπί γῆς Παράδεισος»[115]. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιά νά λειτουργεῖ[116]. Ἔχει τό ἱερατικό ἀξίωμα, τήν γενική ἱερωσύνη καί καλεῖται νά ζεῖ λειτουργικά, εὐχαριστιακά, δοξολογητικά,ὡς ἐπίγειος ἄγγελος. «Ὁ Θεός θέλει», ἔλεγε ὁ Γέροντας, νά ὁμοιωθοῦμε μέ τούς ἀγγέλους»[117]. Ὡς ἱερέας ὅλης τῆς κτίσεως πρέπει νά προσφέρει εὐχαριστιακά τά πάντα, καθώς καί τόν ἑαυτό του, στόν Πανάγαθο Θεό[118].
 Ὅταν ζεῖ ἔτσι, δηλ. λατρευτικά, εὐχαριστιακά, τότε βιώνει τόν Παράδεισο. Λατρεία σημαίνει ἀγάπη στόν μέγιστο βαθμό. Ὅποιος μετέχει οὐσιαστικά καί ζεῖ τήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, αὐτός ἀγαπᾶ τόν Χριστό στόν μέγιστο βαθμό. Αὐτός τότε ζεῖ τό Χριστό, ζεῖ δηλ. μέσα στόν Παράδεισο. Ἔλεγε, γεμᾶτος ἐνθουσιασμό ὁ Γέροντας: «Ὅποιος ζεῖ τόν Χριστό, γίνεται ἕνα μαζί Του, μέ τήν Ἐκκλησία Του. Ζεῖ μία τρέλα! Ἡ ζωή αὐτή εἶναι...χαρά, εἶναι φῶς, εἶναι ἀγαλλίαση...εἶναι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ζωή τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»[119].
Ἡ πίστις, ὁ Θεῖος Ἔρωτας, κάνει τόν ἄνθρωπο νά μήν αἰσθάνεται  τόν σωματικό πόνο. Αὐτό συνέβαινε στούς ἁγίους μάρτυρες, ὅταν τούς βασάνιζαν ποικιλότροπα. Ὁ Γέροντας ζώντας μέ τήν ἔντονη ἀγάπη στόν Θεό κάποτε ὑπέστη, χωρίς νά πονέσει, μία πολύ ἐπώδυνη (στή συνήθη ἰατρική πράξη) χειρουργική ἐπέμβαση χωρίς ἀναισθησία[120].

Στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦν τά μέλη μέ τήν Κεφαλή. Ὁ Θεός ἀκούει τά αἰτήματα τῶν μελῶν τοῦ σώματός Του καί ὅταν κρίνει ὅτι εἶναι γιά τό καλό τους τά ἐκπληρώνει.
Δίδασκε- σύμφωνα μέ μαρτυρία πνευματικοῦ του παιδιοῦ- ὁ Γέροντας: «Ὅταν ὁ Θεός δέν μᾶς δίνει κάτι, πού ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε, τότε δύο πράγματα μποροῦν νά συμβαίνουν: Ἤ δέν μᾶς τό δίνει γιά τό καλό μας, ἤ ἐμεῖς δέν ξέρουμε πῶς καί πότε νά τοῦ τό ζητήσουμε, χωρίς νά ἀποκλείεται νά συμβαίνουν καί τά δύο μαζί. Ὅσον ἀφορᾶ τήν πρώτη περίπτωση, κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίζει τό γιατί. Καί τοῦτο, διότι εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ βουλές τοῦ Κυρίου! Γι’ αὐτό σιωπῶ. Γιά τήν δεύτερη, ὅμως, περίπτωση, θά μποροῦσα νά σοῦ πῶ πάρα πολλά. Πρῶτα-πρῶτα, ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπό τόν Θεό, δέν πρέπει νά στυλώνουμε τά πόδια μας καί νά τοῦ λέμε: Τώρα θέλω αὐτό. Διότι, κάτι τέτοιο, δέν εἶναι μόνον ἀπαράδεκτον, ἀλλά ἀποτελεῖ καί μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Δημιουργό μας. Ποιός εἶσαι ἐσύ, ἤ ἄν θέλεις, ποιός εἶμαι ἐγώ, πού  μπορῶ  νά ζητήσω ἀπαιτητικά κάτι ἀπό τόν Θεό μας καί μάλιστα νά τοῦ προσδιορίσω καί τόν χρόνο χορηγήσεώς του;»[121].
Στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦμε μεταξύ μας μέ τρόπο μυστικό. Τό ἴδιο θά συμβαίνει καί στή μέλλουσα ζωή. Περιγράφει πνευματικό του παιδί, τήν ἐπικοινωνία πού εἶχαν μεταξύ τους χωρίς τηλέφωνο: «Κάθε φορά πού ἤθελε νά τοῦ κάνω ἐξετάσεις αἰσθανόμουν, ὅτι μέ ἤθελε. Ἔπαιρνα τά φιαλίδια καί πήγαινα. «Ἦρθες; Μοῦ ἔλεγε, ἐγώ σέ καλοῦσα». Κάποτε, παρ’ ὅτι εἶχα ἀνησυχία, καί αἰσθανόμουν τήν κλήση του, καθυστέρησα νά πάω, γιατί ἤμουν μπλεγμένος. Ὅταν ἔφθασα, μοῦ εἶπε «Ποῦ ἤσουν; Ἐγώ σέ φώναζα, σέ φώναζα κι ἐσύ δέν ἐρχόσουν»»[122]. Μέ τρόπο μυστικό, θά ἐπικοινωνοῦμε καί στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἔλεγε ὁ Γέροντας[123].
Στήν Ἐκκλησία μποροῦμε νά παρακολουθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί αἰσθανόμαστε τήν ὑπαρξιακή κατάστασή του διά τῆς προσευχῆς. Ὁ Γέροντας παρακολουθοῡσε μέ τήν προσευχή τά πνευματικά του παιδιά[124]. Τά παρακολουθοῦσε ἀπό μακρυά. Διηγεῖται ἕνα ἀπό αὐτά: «Ἕνα πρωῒ στό γραφεῖο μου διάβαζα ἀπό τή φιλοκαλία τόν Ἀββᾶ Κασσιανό. Μοῦ τηλεφώνησε ὁ Παππούλης καί μοῦ εἶπε: «Τί λέει ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός ἐκεῖ πού διαβάζεις»; Καί μοῦ ἐπανέλαβε σέ μετάφραση αὐτό, πού μόλις εἶχα διαβάσει»[125].
Ὁ Γέροντας ἦταν ἕνα μέ ὅλους, αἰσθανόμενος τίς προσευχές καί τίς ταλαιπωρίες τους[126].
Ἡ Θεία Χάρη ἀκτινοβολεῖται. Μέσα στό ἑνιαῖο καί ἑνοποιό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Θεία ἐνέργεια περνάει ἀπό τό ἕνα μέλος στό ἄλλο. Ἄν ὑπάρχει δεκτικότητα, δηλαδή ἀγάπη γιά τόν Κύριο καί τόν συνάνθρωπο, τότε τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μεταγγίζουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν ἄκτιστη ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός καί τά Θεῖα Του χαρίσματα. Ὅπως τά κύτταρα τοῦ σώματος ἐπηρρεάζουν τό ἕνα τό ἄλλο, κατ' ἀναλογίαν καί τά ζωντανά ἔμψυχα κύτταρα τοῦ Θεανδρικοῦ σώματος ἀλληλοπεριχωροῦνται, ἀλληλοχαριτώνονται καί ἀλληλοαγιάζονται. «Τό ἐκχείλισμα καί τό περίσσευμα τῆς Χάριτος», διηγεῖται ὁ Γεροντας, ἀναφερόμενος στό περιστατικό τῆς συνάντησης του μέ τόν ἁγιασμένο Ρῶσο Γέροντα Δημᾶ[127], «ἦλθε σ' ἐμένανε τόν ταπεινό, ὅταν εἶδα αὐτόν, τόν Γερο-Δημᾶ, στό Κυριακό νά κάνει τίς μετάνοιές του καί ν' ἀναλύεται σέ λυγμούς στήν προσευχή του»[128]. Ὁ Γερο- Δημᾶς, ἀφανής ἅγιος τῶν Καυσοκαλυβίων, κάνοντας μετάνοιες καί νοερά προσευχή ἔπεσε σέ ἔκσταση μεταδίδοντας ταυτόχρονα τή Θεία Χάρη καί στόν νεαρό τότε, Γέροντα Πορφύριο. «Μέ τίς μετάνοιες αὐτουνοῦ», διηγεῖται ὁ Γέροντας, «τόσο πολύ τόν ἐπεσκίασε ἡ Χάρη, ὥστε ἀκτινοβόλησε καί σ' ἐμένα. Τότε ξέσπασε καί σ' ἐμένα ὁ πλοῦτος τῆς Χάριτος»[129]. Ὁ νεαρός τότε π. Πορφύριος εἶχε δεκτικότητα καί γι’ αὐτό δέχτηκε αὐτήν τήν Θεία ἀκτινοβολία. Τό κλειδί εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ Γέροντας ἀλλά καί ὁ καθένας μας δέχεται τήν Θεία Χάρη, στό μέτρο πού ἀγαπᾶ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.
Οἱ ἄνθρωποι  μέσα, ἀλλά καί ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ἀλληλοεπηρρεαζόμαστε. Ἔλεγε ὁ Γέροντας ὅτι τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μποροῦμε νά ἐπικοινωνοῦμε μυστικά καί νά βοηθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Τό γεγονός εἶναι ὅτι ἐπιδροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Τά καλά μας αἰσθήματα ἀσκοῦν καλή ἐπιρροή στούς ἄλλους[130] καί ἀντιστρόφως. Ἔλεγε κάποτε ὁ Γέροντας σέ πνευματικό του παιδί: « Ὅταν κάποιος ἐχθρός σου σέ βρίζει, σέ βλαστημάει, ἐσύ νά βλέπεις τήν ψυχούλα του καί νά τή χαϊδεύεις μέ τήν προσευχή καί τήν ἀγάπη. Ὅταν ἡ κόρη σου κάνει ἀταξίες μήν τήν κοιτάζεις, κάνε πώς δέν δίνεις προσοχή καί χάϊδεψε τήν ψυχούλα της μέ ἀγάπη καί προσευχή καί νά δεῖς πῶς θά ἡσυχάσει. Τά καλά σου αἰσθήματα ἐπιδροῦν στούς ἄλλους καλά καί τά κακά σου κακά». «Τό ξέρω» ἀπάντησε τό πνευματικό του παιδί καί συνέχισε:
«Βλέπω πώς ὅταν δέν αἰσθάνομαι καλά γιά κάποιον εἶναι καί αὐτός κακός μαζί μου κι’ ὅταν αἰσθάνομαι ὄμορφα εἶναι μαζί μου καλός κι’ αὐτός»[131].
Ἡ ἀγωνία, ἡ ἀνυπονομησία, οἱ ἀρνητικές μας σκέψεις γιά τόν συνάνθρωπο, ὅπως καί οἱ θετικές τόν ἐπηρρεάζουν.Ὑπάρχει ἡ μή λεκτική ἐπικοινωνία, διά τῆς σκέψεως. Ὁ  Γέροντας- σύμφωνα μέ μαρτυρία πνευματικοῦ του παιδιοῦ- στό παρακάτω περιστατικό κάνει παρατήρηση στό συγκεκριμένο πρόσωπο, πού καταγράφει τό περιστατικό, διότι εἶχε ἀρνητικές σκέψεις γιά τόν Γέροντα: «Ἐσύ κάθεσαι τόσες ὧρες κλεισμένος μέσα στό αὐτοκίνητο καί κλαῖς τήν… μοίρα σου καί μέ ἐνοχλεῖς συνέχεια καί δέν μέ ἀφήνεις νά κοιμηθῶ. - Πότε σᾶς ἐνόχλησα ἐγώ Παππούλη; Ἐγώ τόσες ὧρες δέν ἄνοιξα τό στόμα μου! Οὔτε βγῆκα ἀπό τό αὐτοκίνητο. Τί εἶναι ὅλα αὐτά πού μοῦ λέτε σήμερα καί μέ στενοχωρεῖτε; Δέν μοῦ φθάνουν οἱ τόσες ἄλλες στενοχώριες;  -Δέν ξέρω τί λές ἐσύ. Ἐγώ ξέρω, ὅτι τόσες ὧρες μέ ἐνοχλοῦσες. Συνέχεια ἔλεγες: Πότε θά ξυπνήσει; Ἀκόμη θά κοιμηθεῖ; Γιά ποιόν ὕπνο μιλᾶς; Μέ ἄφησες ἐσύ νά κοιμηθῶ, ἔστω καί ἕνα λεπτό; Μέ ταλαιπώρησες, εὐλογημένε, πολύ!»[132].
Μέσα στήν Ἐκκλησία, διά τῆς κοινῆς, συγχρονισμένης προσευχῆς[133] ὑπάρχει ἀλληλοεπικοινωνία μεταξύ ὅλων τῶν μελῶν τοῦ σώματος  καί μετάδοση τῆς Θείας Χάρης. Στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦμε μέ τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους μας. Σκοπός αὐτῆς τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας, εἶναι νά ἀποκτήσουμε πνευματικά αἰσθητήρια ὄργανα, ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὑπάρχει ἐπικοινωνία τῶν μελῶν τῆς ἐπίγειας-στρατευομένης καί τῆς οὐράνιας- θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας. Μποροῦμε νά ἔχουμε ἐπικοινωνία μέ τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους μας. Ὁ  Γέροντας ἀξιώθηκε νά δεῖ σωματικά τόν ἅγιο Γεράσιμο καί νά συνομιλήσουν[134]. Μέσα στήν Ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦμε νοερῶς μέ τούς ἁγίους μας καί αὐτοί ἀμέσως μᾶς ἀκοῦνε καί μᾶς βοηθοῦν. Κάποτε ὁ Γέροντας εἶπε σέ πνευματικά του παιδιά: «Ὅταν μέ θέλετε καί δέν μπορεῖτε νά μέ βρῆτε, φωνάξτε με, πέστε μου τί θέλετε κι’ ἐγώ θά τό ἀκούσω»[135]. Ἄλλη φορά εἶπε: «Ὅταν φύγω ἀπό αὐτή τή ζωή καί μέ χρειάζεστε, φωνάξτε με καί ‘γώ θά εἶμαι δίπλα σας, νά! ἐπαδά (κι’ἔδειξε μέ τό χέρι τή διπλανή θέση μας)»[136]. Μάλιστα ὅταν ὁ ἄνθρωπος χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, τότε βιώνει πιό ἔντονα τήν ἑνότητα μέ τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὁ Γέροντας: «Ὅταν φύγω ἀπ’ τή ζωή αὐτή, θά ‘ναι πιό καλά. Θά εἶμαι πιό κοντά σας»[137].
Στήν Ἐκκλησία ὑπάρχει ἐπικοινωνία καί μέ τούς κεκοιμημένους. Σύμφωνα μέ περιστατικό, πού διηγεῖται πνευματικό του παιδί, ἐπιβεβαιώνεται  τό γεγονός τῆς ἐπικοινωνίας τῶν ζώντων μέ τούς κεκοιμημένους, ἐάν τό θέλει βέβαια καί ὁ Θεός[138]. Ὁ π. Πορφύριος εἶχε καί τό Χάρισμα τῆς ἀγάπης καί τῆς κοινωνίας μέ τά μέλη τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας[139].
Ὅποιος ζεῖ ὀργανικά ἐνταγμένος, μέσα στήν Ἐκκλησία, κοινωνεῖ μέ ὅλα τά μέλη Της, ὅπου καί ἄν βρίσκονται αὐτά, διότι βιώνει τήν κοινωνία καί ἕνωση μέ τόν Χριστό. «Γιά τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ», δίδασκε ὁ Γέροντας, «δέν ὑπάρχει ἀπόσταση ἔστω κι΄ ἄν εἶναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ὅπου κι’ ἄν βρισκόμαστε, εἴμαστε ὅλοι μαζί»[140]. Ὅταν κάποτε, ὁ π. Πορφύριος εἶχε ἀρρωστήσει βαριά, οἱ γιατροί προβληματιζόντουσαν, ἄν ἔπρεπε νά τόν κατεβάσουν στήν Ἀθήνα ἤ ὄχι. Ὁ Γέροντας δέν ἤθελε, καί  ὅπως διηγεῖται πνευματικό του παιδί ἔλεγε, ὅτι « θά πεθάνει ἀπ’τό καυσαέριο κι ἀπ’τήν ταλαιπωρία, τήν ψυχική μέσα στό νοσοκομεῖο». Οἱ γιατροί προβληματίζονταν. Τότε τηλεφώνησε ἐκ μέρους τοῦ πατρός Σωφρονίου (τοῦ Ἔσσεξ) ἕνας μοναχός καί εἶπε ὅτι  ὁ Γέροντας Σωφρόνιος λέει: «ἐπ’ οὐδενί νά κάνετε κάτι, τό ὁποῖο δέν θέλει ὁ Γέροντας Πορφύριος. Ὁ Γέροντας Πορφύριος εἶναι –εἶπε ἐπί λέξει- «ἕνα ἀσκί γεμάτο ἀπό Ἅγιο Πνεῦμα καί ὅ,τι σᾶς λέει αὐτό πρέπει νά κάνετε»…Ἔτσι ὁ Γέροντας δέν κατέβηκε καί σιγά-σιγά μέ τίς ὁδηγίες, πού ὁ ἴδιος μᾶς ἔδινε γιά τήν θεραπεία του, ἔγινε καλά»[141]. Ὁ π. Σωφρόνιος ἐπικοινωνοῦσε πνευματικά μέ τόν π. Πορφύριο, ἄν καί βρίσκονταν χιλιόμετρα μακρυά.
«Εἴμαστε» ἐκεῖ, ὅπου εἶναι ὁ νοῦς μας. «Βλέπουμε» ὁ ἕνας τόν ἄλλο ἀνάλογα μέ τήν καθαρότητα πού ἔχουμε. Αὐτά ἐπιβεβαιώνονται ἀπό πολλά περιστατικά πού σχετίζονται μέ τόν Γέροντα. Δέν εἴμαστε ἐκεῖ πού εἶναι τό σῶμα μας, ἀλλά ἐκεῖ πού εἶναι ὁ νοῦς μας[142]. Ἑπομένως: Στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ὄχι μόνον κοινωνία μεταξύ τῶν μελῶν, ἀλλά καί μετάβαση-μετακίνηση ἀπό τά ἕνα σημεῖο στό ἄλλο[143]. Ἡ συμπροσευχή μπορεῖ νά γίνεται, ἐνῶ τά σώματα βρίσκονται σέ ἀπόσταση[144]. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὑπάρχει τό φαινόμενο - γεγονός τῆς ἁρπαγῆς. «Ὁ Γέροντας», διηγεῖται πνευματικό του παιδί, «ἀγαποῦσε πολύ τό μοναστήρι τοῦ Essex (στήν Ἀγγλία). Πολλές φορές «πήγαινε» ἐκεῖ ἐν πνεύματι, ἐνῶ σωματικά ποτέ δέν εἶχε πάει στήν Ἀγγλία, καί συμπροσηύχετο. Κάποτε ἔλεγε σέ πνευματικό του παιδί γι’ αὐτό τό ἐκκλησάκι, στό παλιό κτίριο τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Essex: «Εἶναι σκοτεινό, ἔτσι, κατανυκτικό. Μοῦ ἀρέσει πολύ, νά πηγαίνω, ἐγώ ἐκεῖ τήν ὥρα πού κάνουνε ἀκολουθία τό πρωί, τό βράδυ, καί νά προσεύχομαι μαζί τους»[145].
Στήν Ἐκκλησία εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε καί αἴσθηση σωματικς παρουσίας τοῦ λλου, πού βρίσκεται μακρυά μας[146]. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα καί ὁ καθένας μας κύτταρο του. Ὅπως ὑπάρχει ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν κυττάρων πού συναπαρτίζουν τό ἴδιο σῶμα, ἔτσι ὑπάρχουν διάφορες μορφές ἐπικοινωνίας μεταξύ τῶν μελῶν, μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἕνας χαρισματικός τρόπος ἐπικοινωνίας αὐτῶν εἶναι ἡ μετάβαση καί ἡ ἁρπαγή.
  Ὁ Γέροντας εἶχε ἰδιαίτερα πάρει τήν δυνατότητα-Χάρισμα ἀπό τόν Θεό τῆς μετάβασης καί τῆς ἁρπαγῆς[147]. Σύμφωνα μέ μαρτυρία πνευματικοῦ του παιδιοῦ- ἱερομονάχου πού ζοῦσε στήν Ἀμερική- ὁ π. Πορφύριος τόν ἐπισκεπτόταν συχνά ἐν Πνεύματι, ἐκεῖ πού ἔμενε[148](δηλαδή στό σπίτι του στήν Ἀμερική). Ὑπάρχουν καί ἄλλα πολλά ἀνάλογα περιστατικά μεταβάσεως-ἁρπαγῆς[149].

Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατευθύνει καί ἁγιάζει κάθε ζωντανό κύτταρο τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό διανέμει καί τά διάφορα χαρίσματα Του. Τά χαρίσματα δίδονται σ' αὐτούς, πού δέν τά ζητοῦν[150], στούς ταπεινόφρονες, σ' αὐτούς, πού δέν θεωροῦν τόν ἑαυτό τους ἄξιο γι' αὐτά. Ὁ π. Πορφύριος ἦταν ἕνας ἀπό  αὐτούς[151]. Διηγεῖται ὁ Γέροντας: «Ὁ Γερο-Δημᾶς μοῦ μετέδωσε τό Χάρισμα τῆς εὐχῆς καί τό διορατικό»[152]. Τά χαρίσματα δίδονται γιά λόγους θεραπευτικούς τῶν μελῶν τοῦ Ἐκκλησιαστικού Σώματος. « Τό Χάρισμα μοῦ τό ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά γίνω καλός»[153], ἔλεγε ὁ ἄκρως ταπεινός Γέροντας.
Ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται ἀντιληπτή ἀπό ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, αὐτά πού εἶναι ζωντανά, πραγματικά ἐνταγμένα, ἐντός Της. Γίνεται αἰσθητή σ΄ αὐτούς, πού ζοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ ὑπακοή καί ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση, ἀπαρνούμενοι τελείως τόν ἑαυτό τους. Ἀναπτύσσονται τότε, ἤ μᾶλλον, ἐνεργοποιοῦνται τά πνευματικά αἰσθητήρια, πού ἤδη ἔχουν λάβει μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα. Ἡ μετάνοια ἀπομακρύνει ὅ,τι μέχρι τότε τά ἐμπόδιζε νά λειτουργήσουν. Ἡ ἄκτιστη θεοποιός Θεία Χάρη ἐμπλουτίζει τό σῶμα καί τήν ψυχή τους, μεταμορφώνοντας τά αἰσθητήριά τους, ὥστε νά μποροῦν πλέον νά βλέπουν, νά ἀκοῦνε καί νά αἰσθάνονται τό Ἄκτιστο Φῶς, τόν πνευματικό κόσμο. Αὐτό συνέβη καί στόν Γέροντα, ὅταν ἦταν ἀκόμη πολύ νέος[154].
Μέσα στήν Ἐκκλησία ὑπάρχει ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, ἡ ὁποία γίνεται αἰσθητή ἀπό αὐτούς, πού Ἐκεῖνος θέλει[155]. Ὁ Γέροντας εὐωδίαζε[156], διότι εἶχε ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα του. Ἡ εὐωδία πού ἐξέπεμπε ἦταν ἁγιοπνευματική ἐνέργεια, σύμφωνα μέ τό λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ Θεῷ, ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις»[157].
Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ π. Πορφυρίου: Τά χαρίσματα τοῦ Θεο, δίδονται μόνον ντός τς κκλησίας καί μάλιστα στούς πάκουους[158]. Ἔλεγε χαρακτηριστικά ὅτι «ἔγινα ξύπνιος, γρήγορος, πιό γερός στό σῶμα καί στήν ψυχή... Καί τό Χάρισμα τό προορατικό μοῦ δόθηκε ἀπ’ τόν Θεό ἐξαιτίας τῆς ὑπακοῆς»[159]. Πράγματι ἔκανε, ὅπως ἔλεγε, «ἄκρα ὑπακοή»[160] στούς Γεροντάδες του, ἀλλά ἐπίσης καί «χαρούμενη»[161] ὑπακοή. Συνάμα ἀγάπησε μέ μία φοβερή ἔνταση τόν Θεό[162]. Γι’ αὐτό καί γέμισε μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι καί σήμερα ἐνεργό. Ἀναζητεῖ ἀνθρώπους δεκτικούς γιά νά ἀναπαυθεῖ. Οἱ δεκτικοί εἶναι οἱ ταπεινοί. Ταπεινοί εἶναι ὅσοι ὑπακούουν.  Ὁ Γέροντας ἐπιβεβαιώνει μέ τή ζωή του τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Σιναΐτη, πού γράφει στήν οὐρανοδρόμο Κλίμακα: «Ἐξ ὑπακοῆς ταπείνωσις· ἐκ ταπεινώσεως διάκρισις· ἐκ διακρίσεως διόρασις· ἐκ δέ ταύτης προόρασις»[163].
Ὁ ὅσιος Γέρων ἀξιώθηκε τοῦ διορατικοῦ[164] καί τοῦ προορατικοῦ[165] χαρίσματος. Σέ κάποια περίσταση μάλιστα, ὁ π. Πορφύριος, προγνώρισε ἐπερχόμενο θάνατο καί προετοίμασε κατάλληλα τό πνευματικό του παιδί[166]. Σχετικά μέ τό διορατικό Χάρισμα πού τοῦ δόθηκε σέ τόσο νεαρά ἡλικία ἔλεγε, ὅτι: α) Δέν εἶναι ἐπιστήμη, δέν εἶναι τέχνη, εἶναι Χάρις. β) Ἡ Θεία Χάρις δέν λανθάνει ποτέ. γ) Ὅταν ἐνεργεῖ ἡ Θεία Χάρις, ὁ ἄνθρωπος πλημμυρίζει χαρά, ἀλλά αὐτή τή χαρά πρέπει νά τή διακρίνουμε ἀπό τήν ψεύτικη χαρά, τήν ἀπομίμηση χαρᾶς, πού προσφέρει τό κακό σ’ αὐτόν, πού τό διαπράττει. δ) Ὁ ἄνθρωπος, πού ἔχει τήν Θεία Χάρι, δέν σκέφτεται ποτέ νά τήν χρησιμοποιήσει ὅπως αὐτός θέλει, ἀλλά ἐνεργεῖ ὅπως ἡ Θεία Χάρις τοῦ ὑποδεικνύει καί ε) Γιά νά ἐνεργήσει ἡ Θεία Χάρις μέσῳ ἑνός ἀνθρώπου, πρέπει αὐτός νά ἔχει τήν ἁγία ταπείνωση, (γιατί ὑπάρχει καί ἀρρωστημένη ταπείνωση) καί νά βρίσκεται στήν κατάλληλη πνευματική κατάσταση. Δέν πρέπει βέβαια νά ξεχνᾶμε ὅτι ἡ πρωτοβουλία ἀνήκει στήν Θεία Χάρι, τήν ὁποία ὁ χριστιανός ἐπικαλεῖται μέ τήν προσευχή. Ἐπίσης εἶναι σημαντικό νά τονιστεῖ ὅτι αὐτή ἡ προσευχή δέν εἶναι ἀπαιτητική, ἀλλά ἀπόθεσις ὅλης τῆς ζωῆς μας στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ Μας[167].
Μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ποικιλία χαρισμάτων, τά ὁποῖα δίδονται ἀπό τόν διανομέα τῶν χαρισμάτων, δηλ. ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα στά ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Γέροντας, ὡς γνήσιο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας καί «κατά Χάριν υἱός Θεοῦ» ἦτο πολυχαρισματοῦχος. Μέσα στά ποικίλα χαρίσματα, πού τοῦ εἶχε δώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Γέροντας εἶχε τό Χάρισμα τοῦ νά βρίσκει νερό καί νά διακριβώνει τήν ποιότητά του[168].
Στήν Ἐκκλησία βιώνουμε πολλές φορές τό θαῦμα. Ὁ Γέροντας εἶχε ἀπό τόν Θεό τό Χάρισμα τῆς θαυματουργίας καί μάλιστα τῆς ἐκδιώξεως τῶν δαιμόνων, καθώς καί τό ἰαματικό Χάρισμα[169]. Πολλές φορές θαυματουργοῦσε κρυφά. Ἐπίσης θαυματουργοῦσε καί θεράπευε ἀπό μακρυά[170]. Πόσα ἄραγε, δέν ἄλλαξαν μέ τίς θερμές προσευχές, πού ἀνέπεμπε μυστικά, ἀποφεύγοντας κάθε ἀνθρώπινο ἔπαινο ἤ ἀναγνώριση;![171]. Στήν Ἐκκλησία, Θεός διά τῶν Ἁγίων, μᾶς θεραπεύει ἀπό τίς σωματικές ἀλλά καί τίς πνευματικές μας ἀσθένειες. Γέροντας μέ τό θεραπευτικό[172] καί μάλιστα κατά τοῦ καρκίνου Χάρισμα[173] του τό ἐπιβεβαιώνει. Ἀκόμη καί αὐτός ὁ θάνατος δέν μᾶς χωρίζει ἀπό τούς ἁγίους μας, οὔτε μᾶς στερεῖ τίς θεραπευτικές τους προσευχές. Τό ἰαματικό Χάρισμα, ἄν θέλει ὁ Θεός, διατηρεῖται μετά θάνατον καί μάλιστα σέ ἐντονώτερο βαθμό[174].
 Στήν Ἐκκλησία, τά θαύματα γίνονται κατά κύριο λόγο μυστικά, γιά νά μήν καταπιέζεται ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεός δέν μᾶς πειθαναγκάζει. Ἐνεργεῖ, διά τῶν Ἁγίων Του κρυφά, μέ λεπτότητα καί πολύ σεβασμό στήν ἐλευθερία μας. «Καί ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι ζητοῦσαν ἀπό τόν Χριστό «σημεῖον», δηλαδή θαῦμα, τούς ἀπάντησε ὅτι δέν θά τούς δοθεῖ ἄλλο σημεῖον, ἐκτός ἀπό τό σημεῖον τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἡ ὁποία ὅμως δέν ἔγινε κατά τρόπο ἐντυπωσιακό, οὔτε ἐνώπιον ὅλων, ὥστε νά καταπιέσει τή συνείδησή τους νά τήν δεχθοῦν»[175].
Μεταξύ τῶν ποικίλων χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου εἶναι τό Χάρισμα τῆς ὑλοποίησης. Τά ὑλικά πράγματα δημιουργοῦνται μέ θαυματουργικό τρόπο ἀπό τό μή ὄν ἤ πολλαπλασιάζονται -ἐάν θέλει ὁ Θεός- μέ τίς προσευχές τῶν Ἁγίων. Τό Χάρισμα τῆς ὑλοποίησης  τό εἶχε ὁ Γέροντας. Ὅμως «οἱ ὑλοποιήσεις εἶναι δυό εἰδῶν», ἔλεγε «εἶναι ἡ κακιά καί ἡ καλή...Μπορεῖ ἕνας νά κάνει προσευχή πού οἱ ἄλλοι δέν ἔχουνε λάδι καί βασανίζονται γιατί τούς ἔχει λείψει τό λάδι, νά ν’ ἀνοίξει τά χέρια του καί νά γεμίσουν τά κιούπια μέ λάδι. Ἔ, μπορεῖ καί ἕνας γκουρού νά κάνει κάτι ἄλλο, μιά ἄλλη ὑλοποίηση, ἀλλά δέν εἶναι ἡ ἴδια, δέν εἶναι τοῦ ἀγαθοῦ πνεύματος»[176]. Γιά παράδειγμα ὁ γκουρού Σάι Μπάμπα ἔκανε λουκουμάδες ἀπό ἄμμο καί τά πρόσφερε στούς καλεσμένους του[177]. Τό πιθανότερο βέβαια εἶναι ὅτι ὅλο αὐτό τό «θαῦμα» ἦταν ἕνα ταχυδακτυλουργικό τρύκ[178] ἤ μία δαιμονική ἀπάτη. Ὁ π. Πορφύριος, ἀντίθετα, εἶχε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀποδεδειγμένα πολύ πλούσια, ὥστε μποροῦσε νά δημιουργεῖ ὕλη[179].
Τά ποικίλα Χαρίσματα πού διανέμει ὁ Βασιλεύς τῶν Οὐρανῶν, τό Πανάγιον Πνεῦμα χορηγοῦνται γιά τήν θεραπεία τῶν σωματικῶν ἀλλά κυρίως τῶν πνευματικῶν μας ἀσθενειῶν. Αὐτός εἶναι ὁ κύριος ρόλος τῆς Ἐκκλησίας.


[1] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 277.
[2] Ὅ.π.  σελ. 195.
[3] Ἰω. 6, 45.
[4] Ἰω.16, 13.
[5] Χρησιμοποιοῦμε: α)μέ φειδώ καί β)μέ ἐπιφύλαξη μαρτυρίες τῶν πολλῶν πνευματικῶν παιδιῶν τοῦ Γέροντα καί γ)πάντα ἐφόσον συνάδουν μέ τό γενικώτερο πνεῦμα τοῦ π. Πορφυρίου καί τήν διαχρονική ἀλήθεια τῆς πίστεως πού διαφυλάσσεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Πρβλ. καί στό τέλος τῆς Εἰσαγωγῆς τῆς παρόντος ἔργου.
[6] Ἱερό Γυναικεῖον Ἡσυχαστήριον «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Θαυμαστά γεγονότα καί συμβουλές τοῦ ΓέροντοςΠορφυρίου, Ἐκδόσεις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μήλεσι 2006 (στό ἑξῆς:Θαυμαστά γεγονότα),σελ. 24.
[7] Ἀναργύρου Καλλιάτσου,  Ὁ πατήρ Πορφύριος. Ὁ διορατικός, ὁ προορατικός, ὁ ἰαματικός, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Ἡ  Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Ἀθῆναι  2005 (Στό ἑξῆς: Ὁ πατήρ Πορφύριος), σελ. 34-35.
[8] Τριώδιον,Ἀπόστιχα Ἰδιόμελα Ὄρθρου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Δευτέρας, Ἦχος πλ. Β΄.
[9] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 195.
[10] Ὅ.π. σελ. 201.
[11] Ὅ.π.  σελ. 201.
[12] Πρβλ. Λουκ. 17, 21.
[13] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 201.
[14] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 27-28.
[15] Πρβλ.  Ἰω. 14, 21.
[16] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 69-71, ὅπου ὁ Γέροντας περιγράφει μία παρακοή του καί τά ὀδυνηρά ἀποτελέσματά της στήν πνευματική του κατάσταση.
[17] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 195.
[18] Πρβλ. Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου Ἱερομονάχου, Νέος Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Τόμος Δέκατος, Ἰούνιος, Ἐκδόσεις Ἴνδικτος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 245. (Βίος τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Νικολάου τοῦ Καβάσιλα καί ἀνάλυση τῶν ἔργων του).
[19] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 71.
[20] Γαλ. 5, 24.
[21] Βίος καί Λόγοι Ζ΄, σελ. 200.
[22] Ὅ.π. σελ. 199/200.
[23] Α΄Ἰω. 4, 18.                                                                                                                                                                                                      
[24] Α΄Ἰω. 4, 18.
[25] Πρβλ. Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 34-35.
[26] Ὅ.π.  σελ. 117.
[27] Ὅ.π.  σελ. 35.
[28] Ὅ.π.  σελ. 35-36.
[29] Γαλ. 2, 20.
[30] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 199/200.
[31] Βλ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ, Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης, Ἔκδοση Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγίου Ὄρους, 2000, σελ. 176.
[32] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 56.
[33] Π. Πάσχου, Τό Γεροντικόν, Ἀββᾶς Ἀντώνιος, ἐκδ. «Ἀστήρ», Ἀθήνα 1961, σ. 4.
[34] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 56.
[35] Ὅ.π.  σελ. 56.
[36] Ἀρχ. Μάξιμου Κυρίτση: Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μέ τίτλο: Ἡ ἀποτελεσματικότητα τοῦ Πνευματικοῦ καί τοῦ Ψυχιάτρου στήν ψυχοσωματική ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. 
Πηγή: http://www.alopsis.gr/alopsis/psych2.htm. Καί συνεχίζει: «Μ'  να παράδειγμα:  πως τμόσφαιρα χει τήν δυνατότητα νά φομοιώνει τόν λιο καί νά διεισδύει λιος μέσα πό τήν τμόσφαιρα καί νά διαπερν τίς κτίνες του σέ λα τά ντα, χωρίς νά παθαίνει τίποτα τμόσφαιρα· χι μόνο δέν παθαίνει, λλά φωτίζεται περισσότερο. Καί πως κτίνα το λίου κόμα καί μέσα πό τό νερό περν, χωρίς τό νερό νά παθαίνει τίποτα, τσι κριβς καί   γάπη· Εαγγελική μως γάπη, το Θεο γάπη, διεισδύει πό τό να πρόσωπο στόν λλο χωρίς νά καταργε τό λλο πρόσωπο, χωρίς νά δεσμεύει καί χωρίς νά αχμαλωτίζει τό πρόσωπο, λλά νά τό νώνει Θεοπρεπς καί νά γίνονται ταυτόχρονα δύο πράγματα. Νά νώνεται φύσις μία, γιατί οσιαστικά, πως επαμε,  μία εναι φύσις  το νθρώπου, νά νώνεται ν Χριστ, διατηρώντας τήν προσωπική παρξη καί λευθερία πού χει καθένας πό μς.».
[37] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 204-205.
[38] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 205.
[39] Σοφ. Σολ. 1,10.
[40] Πρβλ. Συλλογικό ἔργο, 2000 χρόνια μετά,Ἔκδ. Ἀκρίτας, σ. 372.
[41] Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, νθολόγιο συμβουλν, Α' ἔκδοση, 2002, σελ. 381-2. Βλέπε καί τό συλλογικό ἔργο:  2000 χρόνια μετά. Ἔκδ. Ἀκρίτας, σ. 372.
[42] Β΄Κορ. 3, 17.
[43] Πρβλ. Χάρη καί ἐλευθερία,  σελ. 70-73 (Ὀντολογική ἀπελευθέρωση καί χαρισματική υἱοθεσία).
[44] Α΄’Ιω. 1, 12.
[45] Χαρισματική εἶναι ἡ ἐλευθερία πού χαρίζει ἡ Θεία Χάρη δηλ. τό Ἄγιο Πνεῦμα.
[46] Χάρη καί ἐλευθερία,  σελ. 182.
[47] Πρβλ. Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Θεία Λειτουργία.
[48] Πρβλ. Ἁγ. Ἱγνατίου Θεοφόρου, TLG, Work #001 3.3.1.1  to Work #001 3.3.1.4  «Ὁμοίως πάντες ἐντρεπέσθωσαν τοὺς διακόνους ὡς Ἰησοῦν Χριστόν͵ ὡς καὶ τὸν ἐπίσκοπον ὄντα τύπον τοῦ πατρός͵ τοὺς δὲ πρεσβυτέρους ὡς συνέδριον Θεοῦ καὶ ὡς σύνδεσμον ἀποστόλων· χωρὶς τούτων ἐκκλησία οὐ καλεῖται».
[49] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 202.
[50] Πρβλ. Ἰωαν. 10, 16.
[51] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 77-78.
[52] Ὅ.π. σελ. 77.
[53] Βλ. Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τή ζήσουμε, Ἔκδοση Ἱεροῦ Κελλίου «Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου», Β΄ἔκδοση, Κερασιά, Ἅγιον Ὄρος 2009, σελ. 50-61.
[54] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 77-78.
[55] Α΄ Κορ.  7, 1.
[56] Ὅ.π. 7, 8.
[57] Πρβλ. Ἰω. 14, 6.
[58] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 249.
[59] Κ. Γιαννιτσιώτη ,«Κοντά στό Γέροντα Πορφύριο»(Ἕνα πνευματικοπαίδι του θυμᾶται), Ἐκδ. Ἱεροῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθήνα 1995 (στό ἑξῆς: Κοντά στό Γέροντα Πορφύριο), σελ. 367.
[60] Πατερική θεολογία,κεφ. 48, Περί Μοναχισμοῦ, σελ. 185.
[61] Ὅ.π. κεφ. 45,  Περί τῆς ἐμπειρίας τῆς Θεώσεως,σελ.171-3.
[62] Γαλ. 4, 6: «τι δέ στε υοί͵ ξαπέστειλεν Θες τ Πνεμα το Υο ατο ες τς καρδίας μν͵ κράζον͵ ββ Πατήρ».
[63] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 77.
[64] Πρβλ. Ἁγ. Συμεών Νέου Θεολόγου, Ὕμνος Κη΄:1, No 174 , S.C, Paris 1971,  σελ 294:«Ἐάσατε τῇ κέλλῃ με μόνον ἐγκεκλεισμένον,...».
[65] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 77.
[66] Ὁσίου Νείλου τοῦ ἀσκητοῦ, Ἀμφιλοχίῳ μοναχῷ, PG  79, 241.
[67] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 360.
[68] Ὅ.π. σελ. 360-361.
[69] Ὅ.π. σελ. 360-1.
[70] Ὅ.π. σελ. 337.
[71] Ὅ.π.  σελ. 282.
[72] Κυριακή προσευχή.
[73] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 282.
[74] Ὅ.π.  σελ. 194.
[75] Πρβλ. Λουκ. 17, 21.
[76] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 201.
[77] Πρβλ. Ἁγ. Ἰωάννου Σιναΐτου, Κλῖμαξ, Λόγος Α’, στ. 48, ἔκδ. Ἱ.Μ. Παρακλήτου, ἔκδ. 9η, Ὠρωπός 2002, σελ. 48- 49.
[78]ερομονάχου Πορφυρίου, Ἐπιστολή Γέροντος Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά, Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/17 Ἰουνίου 1991, στό: Αἰκατερίνας μοναχῆς, Ὁ ὅσιος Γέρων Πορφύριος, Ἡ ἀγαπῶσα καρδία, Ἐκδόσεις Ἐφραιμιάς, Κονταριώτισσα Κατερίνης, σελ. 355-357.              
[79] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 28-29.
[80]ερομονάχου Πορφυρίου, Ἐπιστολή Γέροντος Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά, Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/17 Ἰουνίου 1991, στό Αἰκατερίνας μοναχῆς, Ὁ ὅσιος Γέρων Πορφύριος, Ἡ ἀγαπῶσα καρδία, Ἐκδόσεις Ἐφραιμιάς, Κονταριώτισσα Κατερίνης, σελ. 355-357.
[81] Κολ. 3, 11.
[82] Ψαλμ. 36,4.
[83] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 205.
[84] Ὅ.π. σελ. 205.
[85] Ὅ.π. σελ. 74.
[86] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 65 - 66.
[87] Ἐφ. 1, 23.
[88] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 75.
[89] Ὅ.π.  σελ. 197.
[90] Ὅ.π.  σελ. 197.
[91] Ὅ.π.  σελ. 197.
[92] Ἀρχ. Σωφρονίου, Ὁ Γέροντας Σιλουανός, Γ΄ Ἔκδοση, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου - Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 1985, σελ. 398.
[93] Ὅ.π. σελ. 540.
[94] Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, Δέκατη ἔκδοση, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἂγγλίας 2003, σελ. 581-582.
[95] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, σελ. 384.
[96] Θαυμαστά γεγονότα,σελ. 112.
[97] Ὅ.π. σελ. 23.
[98] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, σελ. 197.
[99] Βίος καί Λόγοι, σελ. 384.
[100]  Α΄Κορ. 10, 24.
[101] Βίος καί Λόγοι, σελ. 388.
[102] Βίος καί Λόγοι, σελ. 389.
[103] Ἐφ. 5, 29.
[104] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, σελ. 390 ὅπου παρατίθεται τό ἀπόσπασμα ἀπό τόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, τό ὁποῖο ἀγαποῦσε πολύ ὁ Γέροντας: «Ὅλους τούς πιστούς ὀφείλουμε νά τούς βλέπουμε σάν ἕνα καί νά σκεπτόμαστε ὅτι στόν καθένα ἀπό αὐτούς εἶναι ὁ Χριστός» (Ἁγ. Συμεών Νέου Θεολόγου, Κεφάλαια Θεολογικά καί Πρακτικά ρ΄,
SC 51· Α΄ Ἰω. 4, 20).
[105] Γαλ. 2, 20.
[106] Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, PG 151, 416D-417A.
[107] Γαλ. 5, 24.
[108] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 279-280
[109] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 279.
[110] Ὅ.π.  σελ. 279.
[111] Ὅ.π. σελ. 279.
[112] Ὅ.π. σελ. 174-5 καί σελ. 525-577.
[113] Ὅ.π.  σελ. 298.
[114] Ὅ.π.  σελ. 298.
[115] Ὅ.π. σελ.279.
[116] Βλ. . Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου, Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τή ζήσουμε, Ἔκδοση Ἱεροῦ Κελλίου «Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου», Β΄ἔκδοση, Κερασιά, Ἅγιον Ὄρος 2009,(στό ἑξῆς Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία) σελ. 18.
[117] Βίος καί Λόγοι, σελ. 281.
[118] Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία σελ. 137.
[119] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 202.
[120] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 171-172.
[121] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 165-168.
[122] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 52.
[123] Ὅ.π. σελ. 116.
[124] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 29-30.
[125] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 52.
[126] Ὅ.π. σελ. 149.
[127] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 79.
[128] Ὅ.π. σελ. 79-80.
[129] Ὅ.π. σελ. 79-80.
[130] Ὅ.π. σελ. 279.
[131] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 103.
[132] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 145.
[133] Ὅ.π. σελ. 40-41.
[134] Ὅ.π. σελ. 181-182.
[135] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 107.
[136] Ὅ.π.  
[137] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 198.
[138]πατήρ Πορφύριος, σελ. 18-20.
[139] Ὅ.π. σελ. 73-74.
[140] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 198.
[141] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 50.
[142] Ὅ.π. σελ. 131.
[143] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 186-187.
[144] Πρβλ. Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 198.
[145] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 49.
[146] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 152-153.
[147] Ὅ.π. σελ. 24-25.
[148] Ὅ.π. σελ. 25-26.
[149] Ὅ.π. σελ. 26-27.
[150] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 505.
[151] Ὅ.π. σελ. 507.
[152] Ὅ.π. σελ. 82 - 83.
[153] Ὅ.π. σελ. 505.
[154] Ὅ.π. σελ. 76- 77.
[155] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 75- 76.
[156] Ὅ.π. σελ. 108-109.
[157] Β΄ Κορ. 2, 15.
[158] Βίος καί Λόγοι,Ζ΄, σελ. 502.
[159] Ὅ.π. σελ. 73.
[160] Ἱερομονάχου Πορφυρίου, Ἐπιστολή Γέροντος Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά, Ἐν  Καυσοκαλυβίοις τή 4/17 Ἰουνίου 1991.
[161] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 73-74.
[162] Πρβλ. Ἱερομονάχου Πορφυρίου, Ἐπιστολή Γέροντος Πορφυρίου πρός τά πνευματικά του παιδιά, Ἐν Καυσοκαλυβίοις τή 4/17 Ἰουνίου 1991.
[163] Ἰωάννου Σιναΐτου, «Κλῖμαξ», Λόγος Δ΄, «Περί ὑπακοῆς», στ. 105, ἔκδ. Ἱ.Μ. Παρακλήτου, ἔκδ. 9η, Ὠρωπός 2002, σελ. 104.
[164] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 44-45. Πρβλ. καί σελ. 47 καθώς καί 107.
[165] Ὅ.π. σελ. 59. Πρβλ. καί σελ. 74-75
[166] Ὅ.π. σελ. 65-66.
[167] Πρβλ. Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 18.
[168] Ὅ.π. σελ. 111.
[169] Βλ. παρακάτω.
[170] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 134.
[171] Θαυμαστά γεγονότα, σελ. 24.
[172] Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 61-62, Πρβλ. καί σελ. 113-116
[173] Ὅ.π. σελ. 126-127.
[174] Ὅ.π. σελ. 223-224.
[175] Ὅ.π. σελ. 26.
[176] Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές, ἔκδ. Ἱεροῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Κ.Π. 3. Ἀπομαγνητοφωνημένη συνομιλία τοῦ γέροντος Πορφυρίου μέ φίλους τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν πού ἔγινε τό 1989.
[177] Βλ. Γαβριηλίας Μοναχῆς,  Ἡ ἀσκητική τῆς Ἀγάπης, Ἀθήνα 1996, Α΄ ἔκδοση, σελ. 53.
[178] Βλ. Ἀνωνύμου, Σάι Μπάμπα,  Sai Baba, Λεξικό τοῦ σκεπτικιστῆ, http://www.skepdic.gr/Entries/Sigma/saibaba.htm, ὅπου  ἀποδεικνύονται οἱ ἀπάτες-«θαύματά του».
[179]  Ὁ πατήρ Πορφύριος, σελ. 178-179.
Print this post

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails
Bookmark and Share
Γιά νά δεῖτε παλαιότερες ἀναρτήσεις κάντε κλίκ ΕΔΩ ἤ στό σύνδεσμο πού βρίσκεται στό κάτω μέρος τῆς σελίδας καί γράφει: Παλαιότερες αναρτήσεις

Γιά νά δεῖτε τίς τρέχουσες ἀναρτήσεις κάντε κλίκ ΕΔΩ ἤ στό σύνδεσμο πού βρίσκεται στό κάτω μέρος τῆς σελίδας καί γράφει: Αρχική σελίδα

ΣΥΝ ΘΕῼ: 1ο) 13ήμερο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους - Ιορδανία - Σινά. 2ο)12ημ. προσκύνημα Αίγυπτο – Σινά - Άγιοι Τόποι, της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΧΩΡΗΒ TRAVEL , ΤΗΛ: 2310-345330, 342240 ΠΑΝΟΡΑΜΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ).


13ήμερο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους
Ιορδανία - Σινά

1η ημ. 23/8/10 Δευτέρα: ΘΕΣ/ΝΙΚΗ - ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Συνάντηση στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» στις 21:30 το βράδυ και αναχώρηση με πτήση της Aegean μέσω Αθηνών για Τελ Αβίβ.

2η ημ. 24/08/10 Τρίτη: ΛΥΔΑ-ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ
Άφιξη τα ξημερώματα, επιβίβαση στο πούλμαν. Προσκύνημα στον Άγιο Γεώργιο στην Λύδα και στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς την Τιβεριάδα. Αγιασμός στον Ιορδάνη ποταμό. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και ξεκούραση.
1η διανυκτέρευση στην Τιβεριάδα
3η ημ. 25/08/10 Τετάρτη: ΝΑΖΑΡΕΤ-ΚΑΝΑ - ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ - ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ
Επισκεπτόμαστε και προσκυνούμε τους τόπους γύρω από την λίμνη: Όρος Μακαρισμών, Καπερναούμ, Ναός των Αγ. Αποστόλων. Συνεχίζουμε με κατεύθυνση την πόλη της Ναζαρέτ (προσκύνημα στο τόπο του Ευαγγελισμού), την Κανά (πρώτο θαύμα του Κυρίου). Επόμενος σταθμός το Όρος Θαβώρ (Μεταμόρφωση του Κυρίου).
2η διανυκτέρευση στην Τιβεριάδα
4η ημ. 26/08/10 Πέμπτη: ΙΟΡΔΑΝΙΑ – ΓΕΡΑΣΑ - ΑΜΜΑΝ
Αναχώρηση για σύνορα Ισραήλ-Ιορδανίας. Μετά τα διαδικαστικά φθάνουμε στα Γέρασα όπου θα επισκεφθούμε την Αρχαία Δεκάπολη. Συνεχίζουμε για το Αμμάν. Επίσκεψη στη Σιταντέλα με τα ερείπια του ναού και το ρωμαϊκό θέατρο.
3η διανυκτέρευση στο Αμμάν
5η ημ. 27/08/10 Παρασκευή: ΑΜΜΑΝ - ΠΕΤΡΑ
Πρωινή αναχώρηση για το όρος Νέμπο από όπου ο Μωϋσής αντίκρυσε τη Γη της Επαγγελίας. Επίσκεψη στο Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Μανταμπά. Συνεχίζουμε για την Πέτρα, όπου θα γνωρίσουμε τον αρχαιολογικό χώρο που είναι μοναδικός στον κόσμο, αφού όλα σχεδόν τα μνημεία είναι σκαλισμένα σε βράχους.
4η διανυκτέρευση στην Πέτρα
6η ημ. 28/08/10 Σάββατο: ΑΚΑΜΠΑ-ΝΟΥΕΜΠΑ-ΣΙΝΑ
Αναχώρηση για την Άκαμπα από όπου θα πάρουμε το πλοίο για την Νουέμπα. Άφιξη, επιβίβαση στο πούλμαν και μεταφορά στη Μονή Αγίας Αικατερίνας στο Σινά. Αργά το βράδυ ανάβαση στο Όρος Χωρήβ (προαιρετικά).
5η διανυκτέρευση στην Ι. Μονή Αγ. Αικατερίνης
7η ημ. 29/08/10 Κυριακή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Θεία Λειτουργία το πρωί στο Ναό της Μονής και στη συνέχεια προσκύνηση των Ιερών λειψάνων της Αγ. Αικατερίνης. Ξενάγηση εντός και πέριξ της Μονής.
6η διανυκτέρευση στην Ι. Μονή Αγ. Αικατερίνης

8η ημ. 30/08/10 Δευτέρα: ΣΙΝΑ – ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ- ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Αναχώρηση για τα σύνορα Αιγύπτου-Ισραήλ. Μετά τη διέλευση των συνόρων και τις καθιερωμένες στάσεις, άφιξη στην Ιερουσαλήμ
7η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
9η ημ. 31/08/10 Τρίτη: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΟΛΕΩΣ
Προσκυνήματα εντός της Αγ. Πόλεως, στο Ναό της Αναστάσεως, όπου θα προσκυνήσουμε τον Πανάγιο Τάφο, το Φρικτό Γολγοθά, την Αποκαθήλωση και την Εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Βαδίζοντας στην οδό του Μαρτυρίου θα προσκυνήσουμε στο Πραιτώριο (φυλακή του Χριστού).
διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
10η ημ. 01/09/10 Τετάρτη: ΒΗΘΛΕΕΜ –ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ-ΚΑΤΑΜΟΝΑΣ
Aναχώρηση για την Βηθλεέμ όπου θα προσκυνήσουμε το Σπήλαιο της Γεννήσεως, το χωριό των ποιμένων, την Μονή του Αγίου Θεοδοσίου τη Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ θα προσκυνήσουμε στη Μονή Τιμίου Σταυρού και στο Καταμόνας (Μονή Αγ. Συμεών του Θεοδόχου).
διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
11η ημ. 02/09/10 Πέμπτη: ΙΕΡΙΧΩ – ΟΡΟΣ ΕΛΑΙΩΝ – ΒΗΘΑΝΙΑ
Αναχώρηση για την έρημο της Ιουδαίας. Προσκύνημα στο Σαραντάριο Όρος, τις Ιερές Μονές του Προφήτου Ελισσαίου, του Αγ. Γερασίμου Ιορδανίτου. Επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ προσκύνημα στη Βηθανία, στη Μονή της Αγ. Μάρθας και Μαρίας και στο Όρος των Ελαιών από όπου ανελήφθη ο Κύριος. Στη Γεθσημανή, θα προσκυνήσουμε στον τάφο της Παναγίας και στον βράχο της αγωνίας.
10η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
12η ημ. 03/09/10 Παρασκευή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ
Πιθανή επίσκεψη στο Πατριαρχείο. Συνεχίζουμε για το λόφο Σιών για να επισκεφθούμε το Υπερώο και το σπίτι του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου. Η υπόλοιπη ημέρα ελεύθερη για ατομικά προσκυνήματα και αγορά.
11η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
13η ημ. 04/09/10 Σάββατο: ΤΕΛ ΑΒΙΒ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Εκκίνηση για το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ και αναχώρηση με πτήση της Aegean Air. Άφιξη το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη μέσω Αθηνών.
j0239055






ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: 1430 €
Διαφορά μονόκλινου: 320 €

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ :
*Αεροπορικά εισιτήρια Θεσ/νικη - Αθήνα – Τελ Αβίβ – Αθήνα - Θεσσαλονίκη
*Φόροι αεροδρομίων
*Φόροι συνόρων (Ισραήλ -Ιορδανίας– Αιγύπτου)
*Το φόρο εισόδου στο Σινά
*Την βίζα της Ιορδανίας
* Το πλοίο από Άκαμπα – Νουέμπα.
*Μετακινήσεις και ξεναγήσεις όπως αναφέρονται στο πρόγραμμα με τοπικά λεωφορεία.
*Τις (2) διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο 4* στην Τιβεριάδα με πρωινό και ένα γεύμα.
*Τις (5) διανυκτερεύσεις στην Ιερουσαλήμ σε ξενοδοχείο 3* superior με πρωινό και ένα γεύμα.
*Τις (2) διανυκτερεύσεις στο Αμμάν και την Πέτρα σε ξενοδοχεία 4* με πρωινό και ένα γεύμα.
*Τις (2) διανυκτερεύσεις στους ξενώνες της Ι. Μ. της Αγ. Αικατερίνης με πρωινό και ένα γεύμα.
*Την ανάβαση στο Όρος Θαβώρ με ταξί.
*Τα μικρά λεωφορεία για τον Αγ. Σάββα.
*Ασφάλεια αστικής ευθύνης.
*Συνοδό αρχηγό του γραφείου μας.
*Φιλοδωρήματα οδηγών - σερβιτόρων – αχθοφόρων κ.λ.π.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ:
*Ό,τι αναφέρεται σαν προαιρετικό.
*Επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
$ Τα προγράμματα έχουν καταρτισθεί με βάση τις ισχύουσες τιμές και δρομολόγια ( 13/04/2010).
Σε περίπτωση οποιασδήποτε αλλαγής θα υπάρξει ανάλογη αναπροσαρμογή.
$Το πρόγραμμα μπορεί να τροποποιείται κατά την κρίση του αρχηγού όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο για
την καλύτερη διεξαγωγή του.
$Σε περίπτωση που για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής μας δεν μας επιτραπεί η είσοδος σε κάποια
από τα προσκυνήματα (π.χ. στη Βηθλεέμ, Ιεριχώ) το γραφείο μας δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη.
$ Σας συνιστούμε να ε ν ε ρ γ ή σ τ ε ε γ κ α ί ρ ως για την έκδοση των διαβατηρίων σας.

$Η δήλωση συμμετοχής θεωρείται έγκυρη εφόσον καταβληθεί προκαταβολή 400 € έως τις 15/06/2010 και εξόφληση έως 08/08/2010 στους παρακάτω τραπεζικούς λογαριασμούς:
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 30953207
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : 5227-014562594
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 239/750744-53
ALPHA ΤΡΑΠΕΖΑ : 714-002101-056770 EUROBANK ΤΡΑΠΕΖΑ : 0026-0520-13-0100012959


12ημ. προσκύνημα

Αίγυπτο – Σινά - Άγιοι Τόποι

της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού



1η ημ. 21/9 /10 Τρίτη: ΘΕΣ/ΝΙΚΗ – ΑΘΗΝΑ - ΚΑΙΡΟ
Συνάντηση στο αεροδρόμιο Μακεδονία στις 08:00 π.μ και με πτήση της Aegean Air μέσω Αθηνών άφιξη στο Κάιρο. Επιβίβαση στο πούλμαν και μεταφορά στις Πυραμίδες και την Σφίγγα. Μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και ξεκούραση.
1η διανυκτέρευση στο Κάιρο

2η ημ. 22/9/10 Τετάρτη: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Μετά το πρωινό αναχωρούμε για την Αλεξάνδρεια όπου θα επισκεφθούμε το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και τον Ιερό Ναό του Αγ. Σάββα. Στη συνέχεια διανύοντας την πανέμορφη παραλία της Αλεξάνδρειας παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για το Κάιρο.
2η διανυκτέρευση στο Κάιρο

3η ημ. 23/9/10 Πέμπτη: ΚΑΪΡΟ – ΣΙΝΑ
Μεταφορά στο Ναό του Αγ. Γεωργίου στο παλαιό Κάιρο. Αναχώρηση και μέσω της διώρυγας του Σουέζ περνάμε στη χερσόνησο του Σινά με προορισμό την Ιερά Μονή της Αγ. Αικατερίνης. Καθοδόν προσκύνημα στο Σιναϊτικό μετόχι στην όαση της Φαράν. Άφιξη - τακτοποίηση δείπνο και διανυκτέρευση. Τα μεσάνυχτα προαιρετική ανάβαση στην αγία κορυφή (Όρος Χωρήβ).
3η διανυκτέρευση στο Σινά

4η ημ. 24/9/10 Παρασκευή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Θεία Λειτουργία για όσους παραμείνουν στη μονή. Στη συνέχεια θα προσκυνήσουμε τα άγια λείψανα της Αγ. Αικατερίνης και θα ξεναγηθούμε εντός και πέριξ της Μονής.
4η διανυκτέρευση στο Σινά

5η ημ. 25/9/10 Σάββατο: ΣΙΝΑ - ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Αναχώρηση για τα σύνορα Αιγύπτου – Ισραήλ. Καθοδόν στάση στη Νεκρά Θάλασσα. Άφιξη στην Ιερουσαλήμ. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο.
5η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
6η ημ. 26/9/10 Κυριακή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΗΣ
Προσκύνημα εντός του Ναού της Αναστάσεως (Πανάγιο Τάφο, Φρικτό Γολγοθά, Αποκαθήλωση, Εύρεση Τιμίου Σταυρού). Παίρνοντας την οδό του μαρτυρίου προσκύνημα στο Πραιτώριο (φυλακή του Κυρίου μας), στο Λιθόστρωτο, στο σπίτι των Αγ. Ιωακείμ και Άννης. Το απόγευμα θα παρακολουθήσουμε τον εσπερινό του Τιμίου Σταυρού στο Ναό της Αναστάσεως.
6η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

7η ημ. 27/9/10 Δευτέρα: ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ : ΙΕΡΙΧΩ-ΟΡΟΣ ΕΛΑΙΩΝ
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο ναό της Αναστάσεως. Αναχώρηση για την Ιεριχώ όπου θα προσκυνήσουμε στο Σαραντάριο Όρος, στις Μονές του Προφήτου Ελισαίου, του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Ανεβαίνοντας προς τα Ιεροσόλυμα προσκύνημα στη Βηθανία, στη Μονή της Αγίας Μάρθας και Μαρίας, στο Όρος των Ελαιών όπου θα προσκυνήσουμε στο Ναό της Αναλήψεως. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στη Γεθσημανή όπου θα προσκυνήσουμε τον τάφο της Παναγίας και το βράχο της Αγωνίας. 7η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

8η ημ. 28/9/10 Τρίτη: ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ – ΘΑΒΩΡ - ΚΑΝΑ - ΝΑΖΑΡΕΤ
Στη συνέχεια αναχωρούμε για το Όρος Θαβώρ όπου έγινε η Μεταμόρφωση του Κυρίου μας, τη Ναζαρέτ (προσκύνημα στον τόπο του Ευαγγελισμού) και την Κανά (το πρώτο θαύμα του Κυρίου μας). Επισκεπτόμαστε και προσκυνούμε τους τόπους γύρω από την λίμνη της Τιβεριάδας: Όρος των Μακαρισμών, Καπερναούμ. Τέλος στον Ιορδάνη ποταμό(αγιασμός των υδάτων). Επιστροφή στην Ιερουσαλήμ.
8η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

9η ημ. 29/9/10 Τετάρτη: ΒΗΘΛΕΕΜ –ΟΡΕΙΝΗ - ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Νωρίς το πρωί αναχωρούμε για τη Βηθλεέμ, όπου θα προσκυνήσουμε το σπήλαιο της Γεννήσεως. Επίσης προσκύνημα στο χωριό των ποιμένων, στην Ιερά Μονή του Αγ. Θεοδοσίου και στη Μονή του Αγ. Σάββα. Στη συνέχεια προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού , στο Κατά Μόνας (Μονή Αγ. Συμεών του Θεοδόχου) και τέλος στην Ορεινή(σπίτι Αγίου Ιωάννου Προδρόμου).
9η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

10η ημ. 30/9/10 Πέμπτη: ΦΡΕΑΡ ΙΑΚΩΒ
Αναχώρηση για προσκύνημα στο φρέαρ του Ιακώβ, όπου μαρτύρησε το 1979 ο πατήρ Φιλούμενος. Σήμερα στον Ιερό Ναό φυλάσσετε το σκήνωμα του.
10η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

11η ημ. 01/10/10 Παρασκευή: ΣΙΩΝ
Επίσκεψη στην Σιών, όπου βρίσκεται το Υπερώο και το σπίτι του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου. Η υπόλοιπη ημέρα ελεύθερη για ατομικά προσκυνήματα και αγορά.
11η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

12η ημ. 02/10/10 Σάββατο: ΤΕΛ ΑΒΙΒ – ΑΘΗΝΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αναχώρηση με πτήση της Aegean Air τα ξημερώματα για Αθήνα. Άφιξη στη Θεσσαλονίκη νωρίς το πρωί.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ
ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: 1260 € το άτομο
Διαφορά μονόκλινου: 290

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ
Τά αεροπορικά εισιτήρια Θεσ/νίκη –Αθήνα – Κάιρο - Τελ Αβίβ - Αθήνα - Θεσ/νίκη.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΧΩΡΗΒ TRAVEL ,
ΤΗΛ: 2310-345330, 342240 ΠΑΝΟΡΑΜΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

ΣΥΝ ΘΕῼ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ :ΙΕΡΟΜΟΝ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ» ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004


Ἦταν γύρω στά 1990 ὅταν γιά πρώτη φορά συναντήθηκα μέ τόν Γέροντα Εὐθύμιο. Τόν θυμᾶμαι ὄρθιο πίσω ἀπό τό μαγειρεῖο τῆς Μ. Λαύρας. Εἴμαστε μαζί μέ τόν Γέροντά μας π. Μάξιμο.
Μοῦ λέει ὁ Γέροντας:
«Ἔλα νά δεῖς ἕναν διά Χριστόν σαλό».
Ἦταν ἕνας Μοναχός μικροκαμωμένος, ταπεινός. Εἶχε τά γένια του μαζεμένα μέ ἕνα λαστιχάκι καί τά μαλλιά του κομμένα. Φοροῦσε ἕνα φθαρμένο ζωστικό. Ἀργότερα ἔμαθα καί διαπίστωσα «ἰδίοις ὄμμασι» ὅτι πολλές φορές κυκλοφοροῦσε καί χωρίς αὐτό.
Ἦταν ἐξαιρετικά ἀδύνατος, μέ πολλή δυνατή φωνή καί ἔντονο δυναμισμό στόν τρόπο πού ἐκφραζόταν, στίς κινήσεις, στίς χειρονομίες του. Ὅλες του οἱ ἐκδηλώσεις ἀντανακλοῦσαν τήν ἅγια βία μέχρι «αὐτομίσους», πού - ὅπως ἔμαθα ἀργότερα- ἀσκοῦσε στόν ἑαυτό του. Τά ματάκια του ἔλαμπαν σάν τήν διάφανη ἁγιορείτικη θάλασσα. Φαινόντουσαν σάν δακρυσμένα.
Πίσω ἀπό μία ἐξωτερική «ἀγριότητα-τραχύτητα» διέκρινες μία φύση λεπτή, συναισθηματική, πολύ εὐαίσθητη. Πιό δύσκολα διέκρινες τήν ἁγιότητα... Συνήθως ὁ ἅγιος μόνο καταλαβαίνει τόν ἅγιο. Ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος τόν εἶχε «καταλάβει»... Μέ θαυμασμό ἀργότερα ἄκουσα ὅτι κάποιοι προσκυνητές εἶχαν ζητήσει ἀπό τόν Γέρο-Παΐσιο, τόν μεγάλο σύγχρονο ἀσκητή τῆς Παναγούδας, νά τούς δείξει ἕναν σύγχρονο ἁγιορείτη ἅγιο. Τότε ὁ μακαριστός Γέροντας τούς ἔστειλε νά δοῦν τό Γερο-Εὐθύμιο στή Βίγλα...
Ἀργότερα ἐπίσης συνειδητοποίησα τήν ἀταλάντευτη σταθερότητά του, τήν ἀκαμψία του - θά μπορούσαμε νά ποῦμε- στίς κατά Θεόν ἀποφάσεις του. Διαπίστωσα τήν ἀδιάπτωτη νηστεία του, τήν μοναχική του συνέπεια, τήν ἀπόλυτη αὐστηρότητα στόν ἑαυτό του. Μέ θαυμασμό ἔμαθα πώς ἔκανε «ἐννάτες», ἐδαφιαῖες μετάνοιες καί ἀμέτρητα κομβοσχοίνια σχεδόν μέχρι τά τελευταῖα του...Ὅταν ἔπεσε κατάκοιτος συνέχισε τίς «ἐννάτες» καί τήν προσευχή «ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου»...
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΣΥΝ ΘΕῼ, ΚΑΙ ΔΙ' ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΥΜΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ.
ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6947612075 Ἤ
ΣΤΟ E- MAIL:PanagiaTheotokos@gmail.com
ΤΙΜΗ: 4 Euro

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ


Αρχειοθήκη ιστολογίου

Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956. Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό. Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί. Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί , κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!» Άρχισε να χορεύει , έκανε δύο γύρους , οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και έλαμψε φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή. Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» ΚΑΙ ΤΟ 666

ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» ΚΑΙ ΤΟ 666
ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΡΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΙ ΣΤΗΝ «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ(666)(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ἐνημερωθεῖτε)

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΩ

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΩ
Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ὑπογράψετε οχι στήν ὑποδούλωσή μας.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ (1977-1996).

ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ

ΟΙ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΜΥΡΟΒΛΥΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ

Πρόσφατη φωτογραφία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Παναχράντου στήν Ἄνδρο.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ!!!
ΘΑΥΜΑ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ ΕΝΝΕΑ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗ Ι. ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ.SEGEND:55720bb9-ba12-4e62-b53c-da1dba555b6f:1
SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:2[Παρακάτω θα βρείτε την περιγραφή τοῦ καταπληκτικού θαύματος που έλαβε χώρα στις 3 Μαΐου 2009 στην Άνδρο, την Κυριακή των Αγίων Μυροφόρων, όταν μέσα σε κρύπτη και μεταξύ εκατοντάδων άλλων λειψάνων ανακαλύφθηκαν μυροβλύζουσες κάρες κάτω από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (κοιμητηριακός ναός της μονής Παναγίας Παναχράντου πού απέχει περίπου 200μ από τη μονή).SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:2 Περισσότερα σχετικά με αυτήν την καταπληκτική ανακάλυψη μπορείτε να διαβάσετε στο τεύχος Μαϊου-Ιουνίου 2009 του περιοδικού "THE ORTHODOX WORD" (Ο Ορθόδοξος Λόγος), το οποίο περιέχει το άρθρο "Secret Garden of the Saints: SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:3 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:4The Holy Monastery of the Panagia Panahrantos, Andros, Greece" (Ο Μυστικός Κήπος των Αγίων: Ιερά Μονή Παναγίας Παναχράντου, Άνδρος, Ελλάς) του Lawrence Damian Robinson (ο οποίος προμήθευσε και το φωτογραφικό υλικό).SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:4 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:5- J.S.]. SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:3
SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:5 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:6
Σπήλαια ἀναχωρητῶν πού ἀπέχουν περί τά 400 μέτρα ἀπό τήν μονή Παναχράντου. Σ' αὐτά κατοικοῦσαν συνεχῶς ἀσκητές μέχρι καί τό 1947.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΑΓΙΟΥΣ
SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:85

Ένας πονεμένος άνθρωπος, μα ένας επίγειος άγγελος…

Δήμητρα Κόντου: Το ευώδες άνθος της υπομονής

Έχουν περάσει ήδη 11 ολόκληρα χρόνια από την στιγμή που μια αγνή ψυχή, ένας άγγελος της γης, άφησε τον μάταιο κόσμο αυτό και πορεύθηκε την ωραιότερη πορεία, το δρόμο της αιωνιότητας, ποθώντας να συναντήσει Αυτόν που τόσο αγάπησε και πόθησε.
Μια ολόκληρη πορεία ζωής σ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι, περνώντας τις περισσότερες ώρες στο κρεβάτι του πόνου, που τόσο αγάπησε, ζώντας στην Αγκαλιά του Ασύλου Ανιάτου Πατρών, που το δέχτηκε ως σπίτι της και το στήριξε ως δεύτερη οικογένειά της.
Η Δήμητρα Κόντου υπήρξε μια εικόνα ενός πραγματικού πνευματικού ανθρώπου που ήξερε να δέχεται το θέλημα του Θεού στην ζωή του, όσο «σκληρό» και αν είναι αυτό καμμιά φορά, ένα αληθινό πρότυπο υπομονής και καρτερίας στις δοκιμασίες, μια περίπτωση εφάμιλη με εκείνη των αγίων…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ...

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑΣ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα...)

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ (π. Παΐσιος)

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ (π. Παΐσιος)
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά διαβάσετε περισσότερα)

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ (ΚΟΛΑΣΗ)

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ (ΚΟΛΑΣΗ)
Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά διαβάσετε περισσότερα καί νά ἀκοῦστε τίς φωνές

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ (Κάνετε κλίκ στήν εἰκόναα γιά περισσότερα)

Το 96% του συνόλου των ΜΜΕ του πλανήτη ανήκει σε 6 εβραϊκές εταιρείες(Κάντε κλίκ στήν εἰκόνα)

Το 96% του συνόλου των ΜΜΕ του πλανήτη ανήκει σε 6 εβραϊκές εταιρείες(Κάντε κλίκ στήν εἰκόνα)
ΑΦΟΥ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΩΡΑ «ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ» ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΞΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ.

666 υπολογισμοι και σχετικές εἰδήσεις. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΓΝΑΤΙΑ

666 υπολογισμοι και σχετικές εἰδήσεις. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΓΝΑΤΙΑ
ΕΓΝΑΤΙΑ, 666, ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ; Υπολογισμός του αριθμού ονόματος. Στην Ελληνική γλώσσα, οι αριθμοί αντιστοιχούν σε αριθμούς(ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ)

GLOBO TO ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, εἶναι ἤδη ἔτοιμο!!! (VIDEO)

GLOBO TO ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, εἶναι ἤδη ἔτοιμο!!! (VIDEO)
ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΕΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα...)(Πηγή εἰκόνας:http://1.1.1.1/bmi/4.bp.blogspot.com/)

ΚΡΙΣΗ, Δ.Ν.Τ., ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΜΑΣ.

ΚΡΙΣΗ, Δ.Ν.Τ., ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΜΑΣ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ Μ.Μ.Ε. : Παρακαταθήκη • Μάρτιος - Απρίλιος 2010, τ. 71 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Η ΚΑΛΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

Η ΚΑΛΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΣΑΤΑΝΟΚΙΝΗΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ-ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ: ΤΣΙΠ, ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ, ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΕΜΒΟΛΙΑ, ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ κ.λ.π. ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΟΙ "ILLUMINATI" ( "ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ" ) ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ"

ΟΙ "ILLUMINATI" ( "ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ" ) ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ"
ΟΙ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΕΣ ΙΛΟΥΜΙΝΑΤΙ(ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ VIDEO)

Georgia Guidestones: Οι ταφόπλακες της ανθρωπότητας;

Georgia Guidestones: Οι ταφόπλακες της ανθρωπότητας;
ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ: Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΤΑ 500 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ(ΔΗΛ. ΕΞΟΝΤΩΣΗ 6, 5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ). Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά διαβάσετε περισσότερα καί νά δεῖτε σχετικά video

ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ: Ἡ μέ μαθηματική ἀκρίβεια ἐπαλήθευσή τους στήν ἐποχή μας.

ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ: Ἡ μέ μαθηματική ἀκρίβεια ἐπαλήθευσή τους στήν ἐποχή μας.
Τά πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιών ἤ πιό γνωστά Πρωτόκολλα τῆς Σιών, εἶναι ἕνα κείμενο ρωσικῆς προέλευσης πού χρονολογεῖται στίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνος καί παρουσιάζει ἕνα ὀργανωμένο σχέδιο κυριαρχίας τῶν Ἐβραίων σέ ὅλο τόν κόσμο!(ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ)

ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΕ ΥΠΑΙΤΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΨΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ.

ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΕ ΥΠΑΙΤΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΨΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ.
Μέ πρόφαση τήν ψεύτικη ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη προωθοῦν (ὁ ΟΗΕ, ἡ GREENPEACE, ἡ διεθνής μασωνία) τήν παγκόσμια κυβέρνηση, τήν παγκόσμια φορολογία καί τήν μείωση τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ.Ἀντίθετα μέ τούς ἰσχυρισμούς τους τά τελευταῖα δέκα χρόνια ἡ θερμοκρασία τοῦ πλανήτη μειώνεται συνεχῶς. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ.(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα)

Ο Ροκφέλερ αποκάλυψε την απάτη της 9/11 στον Ααρών Ρούσο. Τσιπ, τεχνητή τρομοκρατία, κ..λ.π.

Ο Ροκφέλερ αποκάλυψε την απάτη της 9/11 στον Ααρών Ρούσο. Τσιπ, τεχνητή τρομοκρατία, κ..λ.π.
Σε αυτή τη συνέντευξη, ο Ααρών αποκαλύπτει τρομακτικές πληροφορίες για την 9/11, τη CFR, τό κίνημα «ἀπελευθέρωσης» τῶν γυναικῶν, τη παγκόσμια ελίτ και τη Νέα Παγκόσμια Τάξη.ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ VIDEO(Πηγή εἰκόνας:http://hristospanagia.blogspot.com/2010/07/911.html)

Το λογότυπο (σήμα) του CERN

Το λογότυπο (σήμα) του CERN
ΤΟ 666 ΣΤΟ ΣΗΜΑ ΤΟΥ CERN (Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα)

Πληκτρολογεῖστε ἐδῶ λέξεις ἤ φράσεις τίς ὁποῖες θέλετε νά ἀναζητήσετε σ' αὐτό τό ἱστολόγιο

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 9-05-10.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Watch videos at Vodpod and more of my videos

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. SAINT ISAAK

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. SAINT ISAAK
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ ΑΓΙΟ ΙΣΑΑΚ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ πηγη εἰκόνας:http://isaakosyros.blogspot.com/

ΑΓΝΟΤΗΤΑ - ΓΑΜΟΣ

ΑΓΝΟΤΗΤΑ - ΓΑΜΟΣ
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ-ΟΜΙΛΙΕΣ

ΣΥΝ ΘΕῼ
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ:

1)ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 06-08-2010
ΣΥΝΑΞΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
α)ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ-ΝΕΕΣ ΣΤΙΣ 5. 15. μ.μ.
β)ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΝΕΟΥΣ
ΣΤΙΣ 7.15 μ.μ.

2)ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 07-08-2010
ΣΥΝΑΞΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΣ
ΣΤΙΣ 7.15 μ.μ.

3) ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 08-08-10
ΣΥΝΑΞΗ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ, ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ στίς 7.15 μ.μ.

4)ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 21-08-2010 α)ΣΥΝΑΞΗ-ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΣΤΙΣ 5.00 μ.μ.

β)ΣΥΝΑΞΗ-ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΑΓΟΡΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΙΣ 5.45 μ.μ.

Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

Υ.Γ. ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗ ΣΤΟ ΤΗΛ. 2310-233801

ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ! Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ.

«Ἄν δέν σοῦ διαβάσει τήν εὐχή αὐτός (πού τόν ἔλεγε «χαραμοφάη») ἐγώ δέν θά σέ συγχωρήσω».ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ- ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ.- ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ Ἤ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ.

Ήμουν άθεη
(παρμένο από τη Ρωσία)
Επιστροφή από την άλλη ζωή
Ήμουν άθεη και έβριζα πολύ και φοβερά το Θεό. Ζούσα μέσα στη ντροπή και την πορνεία και ήμουν νεκρή στη γη. Όμως ο ελεήμων Θεός δεν άφησε να χαθώ, αλλά με οδήγησε στη μετάνοια.
Στα 1961 αρρώστησα από καρκίνο και ήμουν άρρωστη τρία χρόνια. Δεν έμενα ξαπλωμένη, παρά εργαζόμουνα και έκανα θεραπεία σε γιατρούς, ελπίζοντας να βρω θεραπεία. Τους τελευταίους έξη μήνες είχα τελείως αδυνατίσει, τόσο που ούτε νερό δεν μπορούσα να πιω. Μόλις το έπινα, αμέσως το έκανα εμετό. Τότε με πήγαν στο νοσοκομείο και επειδή ήμουν πολύ ενεργητική κάλεσαν ένα καθηγητή από τη Μόσχα και αποφάσισαν να με χειρουργήσουν.
Μόλις μου άνοιξαν την κοιλιά, αμέσως πέθανα. Η ψυχή μου βγήκε από το σώμα και στέκονταν ανάμεσα σε δύο γιατρούς και εγώ με μεγάλο φόβο και τρόμο κοίταζα την αρρώστια μου. Ολόκληρο το στομάχι μου και τα έντερα μου ήταν προσβεβλημένα από καρκίνο. Στεκόμουνα και σκεπτόμουνα γιατί είμαστε δύο; Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει ψυχή. Οι κομμουνιστές μας φούσκωναν και μας δίδασκαν ότι η ψυχή και ο Θεός δεν υπάρχουν, ότι αυτό είναι μόνο επινόηση των παπάδων για να ξεγελάσουν το λαό και να τον κρατούν σε φόβο για κάτι που δεν υπάρχει.
Διαβᾶστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - π. Σαράντης Σαράντος

jpg_00001946.jpg
Ἕνα ἀπό τά ἁμαρτήματα πού δέν ἐπιτρέπουν στόν ἄνθρωπο νά κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἶναι οἱ προγαμιαῖες σχέσεις. Ἐπειδή γίνεται κατά κόρον στήν ἐποχή μας, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα θά ἀσχοληθοῦμε λίγο μ’ αὐτό. Ἡ διάπραξη αὐτοῦ τοῦ ἁμαρτήματος καί ἡ μή μετάνοια γιαυτό προκαλεῖ συγκλονισμό στόν ψυχοσωματικό εἶναι τοῦ ἀνθρώπου καί τόν καθιστᾶ ἀνίκανο νά ζήσει τήν Θεία Λειτουργία καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τήν ὁποία μελετᾶμε. Οἱ γονεῖς θά πρέπει νά συμβουλεύουν τά τέκνα τους καί νά τά προφυλάσσουν ἀπ’ αὐτήν τήν θανάσιμη ἁμαρτία (Ἡ ἁμαρτία αὐτή δέν εἶναι ἄλλη παρά ἡ κατ’ ἐξακολούθηση πορνεία). Φθάσαμε νά κάνουμε μόδα καί κατεστημένο τήν πρό τοῦ γάμου πορνεία, νά νυμφευόμαστε καί συγχρόνως νά βαπτίζουμε τόν καρπό τῆς μή εὐλογημένης ἀπό τόν Θεό σχέσης καί νά μήν μᾶς ἐλέγχει καθόλου ἡ συνείδησή μας. Ὅλο αὐτό ὅμως δέν εἶναι παρά μία ἄκρα περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ καί τῶν προδιαγραφῶν πού ἔχει θεσπίσει γιά τόν ἄνθρωπο μέ ὁδυνηρότατες συνέπειες γιά τήν ψυχοσωματική ἰσορροπία τοῦ ἀνθρώπου...Μετά ἔρχονται τά ψυχολογικά προβλήματα, ἡ κατάθλιψη καί τά ψυχοσωματικά ναυάγια...(Σχόλιο π. Σάββα). ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ- Π. ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ: Η συζήτηση πάνω στις προγαμιαίες σχέσεις προκαλεί το ενδιαφέρον όλων μας, μικρών και μεγάλων. Όσο κι αν μερικοί ελαχιστοποιούν τη σπουδαιότητά τους, είναι θέμα κεφαλαιώδες, είναι θέμα ζωής.
Οι θεωρίες, οι αντιλήψεις ή οι επιμέρους ηθικές πρακτικές «του κόσμου τούτου» είναι μεταβλητές και εναλλασσόμενες πάνω σ' όλα τα θέματα, αλλά και στο συγκεκριμένο θέμα των προγαμιαίων σχέσεων. Ο «κόσμος» μαζί με τις θεωρήσεις του μεταβάλλεται άλλοτε προς το καλύτερο και άλλοτε προς το χειρότερο, ανάλογα με σταθμιζόμενους ή μη παράγοντες, συνειδητούς ή ασυνείδητους.
...
Ποτέ η Ορθόδοξη Εκκλησία μας στη μακρά ενδοκοσμική προσφορά αγωγής Της δεν καταπίεσε τα μέλη Της για να εφαρμόσουν αναγκαστικά τις οδηγίες Της. Οι άγιες επιταγές Της είναι συνυφασμένες με την ελευθερία της αγίας Οικονομίας, η οποία απορρέει από τα αρχέγονα οικονομικά σχέδια της Παναγίας Τριάδας.
...
Η αλληλοδιάδοχη εναλλαγή ερωτικών συντρόφων υποβιβάζει τον άνθρωπο από πρόσωπο σε αριθμητική μονάδα πανομοιότυπων αντικειμένων που χρησιμοποιούνται, ας πούμε, ερωτικά απ' τον ένα ή από τον άλλο και ύστερα απορρίπτονται στη λήθη και στην απονιά και στις περισσότερες φορές και στο μίσος.
Η σύγχρονη ψυχολογία του βάθους τονίζει ότι όλες μας οι εμπειρίες ποτέ δεν λησμονιούνται ολοκληρωτικά. Απωθούνται στο υποσυνείδητο και έρχονται στην επιφάνεια όταν οι συνειρμοί ή οι συνθήκες το ευνοήσουν. Μια τέτοια εμπειρία με όλους τους ερωτικούς κραδασμούς, με όλες τις προσπάθειες για επιτυχία και για μοναδικότητα, δεν είναι δυνατόν η ψυχή του νέου ή της νέας να τη λησμονήσει. Πολλές φορές οι κοπέλλες ή τα αγόρια να θυμούνται μια παλιά «άτυχη» ερωτική τους σχέση και χαίρονται για τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος, αλλά και  βαρύτατα μελαγχολούν για την ατυχή κατάληξη.
...
Διαβᾶστε περισσότερα...

Π. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΦΕΡΩΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (Πηγή φωτογραφίας : http://www.rel.gr/photo)

ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ)

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ!

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ!
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ (Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά βρεῖτε Ὀρθόδοξα κείμενα γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ζωή μας.

ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟ ΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

ΒΙΒΛΙΑ

1)ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ
Β΄ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2009.

2)ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009.

3)
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ (ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)
ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2010.


ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6947612075
E-mail: PanagiaTheotokos@gmail.com

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΕΝ ΕΣΟΠΤΡΩ. Οἱ περισσότερες ἁγιογραφίες εἶναι ἀπό τό Ἱ. Ἡσ. «Ἡ Ἀνάστσις τοῦ Χριστοῦ-Ἐμμαούς» Λαγκαδᾶ

Ετικέτες

HOLY LAND, SINA, EGYPT. ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ, ΣΙΝΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Η λίστα ιστολογίων μου

Πόση ὥρα βλέπετε τηλεόραση καθημερινά;

Τί βλέπετε στήν τηλεόραση

Αναγνώστες

ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ:

Ἐπισκέπτες ἀπό 28-12-09

free counters

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ


View My StatsLocations of visitors to this page

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
«ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΧΡΙΣΤῼ Τῼ ΘΕῼ ΠΑΡΑΘΩΜΕΘΑ». ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΥΧΕΣΘΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ.