Οσιος Σάββας εν Καλύμνω (1862-1948).

Ο φωτεινός αυτός αστέρας της χορείας των Αγίων , ο Θεοφιλέστατος πατήρ , προστάτης της ευσεβούς νήσου Καλύμνου Σάββας ο νέος, γεννήθηκε το έτος 1862 στην Ηρακλείτσα της περιφέρειας Αβδίμ της Ανατολικής Θράκης, από πτωχούς και απλούς γονείς τον Κωνσταντίνο και τη Σμαραγδή και έλαβε το όνομα Βασίλειος.Ο Βασίλειος μεγάλωσε έχοντας βαθιά πίστη και μεγάλη ευσέβεια και προσπαθώντας να μιμηθεί την άσκηση των Αγίων της Εκκλησίας μας. Διδάχθηκε τα εγκύκλια γράμματα χωρίς να συνεχίσει περαιτέρω σπουδές και ο πατέρας του αποφάσισε να του ανοίξει ένα μικρό κατάστημα. Στην ηλικία των δώδεκα ετών ο Βασίλειος διαπίστωνε καθημερινά ότι το επάγγελμα που ασκούσε δεν ήταν στα μέτρα του και ποθούσε μια άλλη ζωή ,αυτή της περισυλλογής .
Μέσα του γινόταν μια δύσκολη πάλη , μεγάλες οι πιέσεις της μητέρας του ισχυρή όμως και η έλξη του Θεού,. Ο μικρός Βασίλειος έλαβε πλέον την αμετάκλητη απόφαση να φύγει, εγκαταλείποντας τα εγκόσμια κατευθύνεται στο Περιβόλι της Παναγίας , στην ιερά σκήτη της Αγίας Αννης , όπου ζεί πλέον με προσευχή και εγκράτεια επι 12 έτη και όπου διδάσκεται την Αγιογραφία και τη Βυζαντινή Μουσική.
Εντονη ήταν η επιθυμία του Αγίου να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους και το πραγματοποιεί αφού πρώτα διέρχεται από την γενέτειρά του . Δέος τον καταλαμβάνει καθώς αντικρύζει στον Πανάγιο Τάφο . Ελπίζοντας πάντα στη βοήθεια του Θεού εισέρχεται στην Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου Χοτζεβα και γίνεται αδελφός της Μονής., όπου έπειτα από τριετή ενάρετο βίο κείρεται μοναχός το 1890 και αργότερα το 1894 στέλλεται από τον Καθηγούμενο της Μονής Καλλίνικο στην Ιερά σκήτη της Αγίας Αννης του Αγίου Ορους κοντά στον Αρχιμανδρίτη Ανθιμο για να ασκηθεί περισσότερο στην αγιογραφία , επανέρχεται δε το 1897. Το 1902 προχειρίζεται σε Διάκονο και το επόμενο έτος σε πρεσβύτερο , διατελεί έως το 1906 εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού όπου γνωρίζεται με τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο τελευταίος αποφαινόμενος περί του Αγίου Σάββα , πριν ακόμη κοιμηθεί, στον Καλύμνιο φίλο του Γεράσιμο Ζερβό έλεγε : “; Να ξέρεις Γεράσιμε ότι ο πατήρ Σάββας είναι Αγιος άνθρωπος “; .
Το 1907 επανέρχεται στη Μονή Χοτζεβα όπου διάγει βίο ασκητικό με τελεία υποταγή στους ασκητικούς κανόνες .
Το 1916 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα , μετέβει στην νήσο Πάτμο όπου διαμένει 2 χρόνια και ανιστορεί δύο εικόνες στο Καθολικό της Μονής, κατόπιν βρίσκεται στην Αθήνα όπου πληροφορείται ότι τον αναζητεί ο Πενταπόλεως Νεκτάριος, μεταβαίνει στην Αίγινα όπου διακονεί τον Αγιο έως της μακαρίας κοιμήσεώς του.
Γνώρισε την αυστηρή άσκηση του Αγίου Νεκταρίου ,την παροιμιώδη ταπείνωσή του , την απλότητά του .Επι τρείς συνεχείς νύκτες οι αδερφές της Μονής άκουγαν συνομιλίες από τον τάφο του Αγίου , όταν δε πλησίασαν, είδαν εκεί τον Αγιο Σάββα να συνομιλεί με τον Αγιο Νεκτάριο. Ο Αγιος έμεινε έγκλειστος στο κελί του για 40 ημέρες, κατά την τεσσαρακοστή ημέρα εξήλθε κρατώντας μία εικόνα του Αγίου Νεκταρίου την οποία ενεχείρισε στην Ηγουμένη με την εντολή να την τοποθετήσει στο προσκυνητάρι .
Στην Αίγινα δεν μπορεί πλέον να μείνει διότι προσέρχεται πολύς κόσμος και αυτό κουράζει τον φιλήσυχο π. Σάββα , μεταβαίνει στην Αθήνα και κατόπιν στην Κάλυμνο όπου μετά από μια περιπλάνηση στις μονές και τα ησυχαστήρια του νησιού καταλήγει στη Μονή των Αγίων Πάντων, εκεί αρχίζει μια έντονη πνευματική ζωή , αγιογραφεί , τελεί τα Θεία μυστήρια και τις ιερές ακολουθίες, εξομολογεί, διδάσκει δια του στόματος και δια του παραδείγματός του και βοηθάει χήρες ορφανά και φτωχούς.
Ηταν επιεικής και εύσπλαχνος με τις αμαρτίες των άλλων , δεν ανεχόταν όμως την βλασφημία και την κατάκριση , πολλές φορές δάκρυζε και με πόθο παρακαλούσε για τη μετάνοια των πνευματικών του τέκνων, κατά δε τη Θεία Λειτουργία είχε τέλεια προσήλωση στο συντελούμενο μυστήριο .
Αξιώθηκε της ευωδίας του σώματός του εν ζωή , το πέρασμα του ήταν ευώδες , ευωδία η οποία θα εξέλθει και από το μνήμα του μετά την εκταφή του. Χρήματα δεν κρατούσε ποτέ , η ζωή του ήταν μια συνεχής κατάσταση αγίας υπακοής, κατά αυτόν τον τρόπο επλήρωσε τις ημέρες της επίγειας ζωή του, με άκρα περισυλλογή και ιερά κατάνυξη, όταν ο επιθανάτιος ρόγχος τον κατέλαβε λίγο πρίν το τέλος ανέλαβε δυνάμεις και άρχισε να χειροκροτεί ενώ οι τελευταία φράση του ήταν « Ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος , ο Κύριος», ήταν η βεβαίωση της Θείας μεταφυσικής του πορείας.
Μετά 10ετη έγινε η ανακομιδή των αγίων και χαριτοβρύτων λειψάνων του την 7η Απριλίου 1957 προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Λέρου Καλύμνου & Αστυπαλαίας κκ.Ισιδώρου , ενώπιον πλήθους λαού , τότε ένα πυκνό νέφος θείας ευωδίας κάλυψε ολόκληρη την περιοχή και το νέο για το θεικό σημείο έκανε αμέσως το γύρω του νησιού .
Το λείψανο του Αγίου μεταφέρθηκε σε λάρνακα στο παρεκκλήσιο του Αγ. Σάββα του Ηγιασμένου , αργότερα κατόπιν ενεργειών του τότε Μητροπολίτου πρ. Λέρου Καλύμνου & Αστυπαλαίας κ.κ.Νεκταρίου έγινε και η επίσημη Αγιοποίηση του πατρός Σάββα δια Πατριαρχικής Συνοδικής Πράξεως της 19ης Φεβ 1992 . Το 2001 το θαυματουργό Λείψανο του Αγίου μεταφέρθηκε στον νέο μεγαλόπρεπο ιερό ναό που οικοδομήθηκε , με τη βοήθεια του Καλυμνιακού λαού και όλων εκείνων οι οποίοι ευεργετήθηκαν από τον Αγιο μέσα από το πλήθος των θαυμάτων τα οποία συνεχώς αναφέρονται στη Μονή .
Πηγή : http://1myblog.pblogs.gr/2008/08/osios-sabbas-kalymnos.html
http://vatopaidi.wordpress.com/2009/04/05/

Print this post