Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ὕπατος καὶ Θεόδουλος μαρτυρήσαντες
Ὁ Ἅγιος Μά
ρτυς Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Βεσπασιανοῦ (69 – 79 π.Χ.). Καταταγεὶς στὸ στράτευμα, διακρινόταν γιὰ τὸρ ρωμαλέο καὶ μεγαλοπρεπὲς παράστημα, τὴ γεναιότητα καὶ ἀνδρεία του. Ἕνεκα τῶν ἀρετῶν του ἀνῆλθε ταχέως τὶς στρατιωτικὲς βαθμίδες, γενόμενος στρατηγός. Διορισθεὶς στὴν Ἀφρική, διένεμε ἄφθονα ἀπὸ τὰ στρατιωτικὰ σιτηρέσια στοὺς φτωχοὺς Χριστιανούς, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγετο καὶ ὁ ἴδιος, λατρεύων τὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό. Τὸ γεγονὸς τοῦτο πληροφορηθεὶς ὁ ἡγεμόνας τῆς Φοινίκης Ἀδριανός, ἀπέστειλε τὸν τριβοῦνο Ὕπατο μὲ δύο στρατιῶτες γιὰ νὰ συλλάβουν τὸν Λεόντιο καὶ τὸν ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του. Αὐτοί, ἀφοῦ ἦλθαν καὶ συναναστράφησαν μετὰ τοῦ Λεοντίου, ἐπείσθησαν ἀπὸ τοὺς λόγους του καὶ ἀσπάσθησαν τὸ Χριστιανισμό, καὶ ὁ Ὕπατος καὶ ὁ ἕνας ἐκ τῶν στρατιωτῶν, ὁ Θεόδουλος. Μαθόντες τὰ γενόμενα οἱ εἰδωλολάτρες, εἰδοποίησαν τὸν Ἀδριανό, ὁ ὁποῖος, ἀφιχθεὶς ἐκ Φοινίκης στὴν Τρίπολη, διέταξε τὴν σύλληψη αὐτῶν καὶ τὴν ἐνώπιόν του προσαγωγή τους. Καὶ τοὺς μὲν Ὕπατο καὶ Θεόδουλο, ἀφοῦ ἤλεγξε γιὰ τὴν ἀνυπακοή τους, ἀποκεφάλισε, τὸν δὲ Λεόντιο, ἀφοῦ μάταια προσπάθησε νὰ ἐπαναφέρει στὴν εἰδωλολατρία, διέταξε νὰ τὸν μαστιγώσουν ἀνηλεῶς, νὰ τὸν κρεμάσουν καὶ νὰ καταξεσχίσουν τὶς σάρκες διὰ σιδηρῶν ὀνύχων καὶ νὰ τὸν ἐγκλείσουν στὴ φυλακή. Τὴν ἑπόμενη, καλέσας ἐκ νέου τὸν Λεόντιο καὶ μὴ δυνηθεὶς πάλι νὰ μεταπείσει αὐτόν, διέταξε τὴν κατόπιν σκληρῶν βασανιστηρίων θανάτωσή του. Ἔτσι, ἀφοῦ τὸν ἐξάπλωσαν στὴ γῆ καὶ τοῦ ἔδεσαν τεντωμένα τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια σὲ τέσσερις πασσάλους, τὸν ἐχτύπησαν μέχρι ποὺ παρέδωσε τὸ πνεῦμα πρὸς τὸν Κύριο, περιβληθεὶς τὸν ἀμάραντο τοῦ μαρτυρίου στέφανο. Ἡ Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο «πέραν ἐν τῷ Μαρωδίῳ» καὶ στὸν εὐκτήριο οἶκο αὐτοῦ κοντὰ στὴν «Πόρτα τῆς Πηγῆς».
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.Ρώμην ἔνθεον, διεζωσμένος, ἐθριάμβευσας, ἐν τοῖς ἀγῶσιν, Ἀθλοφόρε τοῦ Σωτῆρος Λεόντιε· σὺ γὰρ ὡς λέων πρὸς ἄθλησιν ὥρμησας, καὶ πολεμίων τὸ κράτος κατέβαλες. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.Τῶν τυράννων ᾔσχυνας, τὰς πονηρὰς ἐπινοίας, καὶ Ἑλλήνων ἤλεγξας, τὸ ἀθεώτατον σέβας· ἔλαμψας, θεογνωσίαν πᾶσιν ἀνθρώποις, δόγμασι, τῆς εὐσεβείας θεόφρον Μάρτυς. Διὰ τοῦτό σου τὴν μνήμην, τιμῶμεν πόθῳ, σοφὲ Λεόντιε.
Μεγαλυνάριον.Δόξῃ διαπρέπων στρατηγικῇ, αἴγλῃ ἐλαμπρύνθης, ἐν Κυρίῳ ἀθλητικῇ· σὺ γὰρ τοῦ Σωτῆρος, τὸ ὄνομα δοξάσας, μεγαλομάρτυς ὤφθης, αὐτοῦ Λεόντιε.
Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ὁ Ποιμένας ὁ πέραν τοῦ ἄστεως
Ὁ Ὅσιος Πατέρας μας Λεόντιος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου.Ὁ Ἅγιος Αἰθέριος ὁ Μάρτυρας ὁ ἐν Νικομηδείᾳ
Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Αἰθερίου. Ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Συλληφθεὶς ὑπὸ τοῦ ἄρχοντος Ἐλευσίου γιὰ τὴν πρὸς τὸν Χριστὸ πίστη του καὶ ἀρνηθεὶς νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἐκάηκε μὲ πυρακτωμένα σίδερα στὰ ὦτα, ὥστε οἱ κόρες τῶν ὀφθαλμῶν του κατέπεσαν. Ἐδέθηκε στὴ συνέχεια ἐπὶ τροχοῦ, ἐκρεμάσθηκε διὰ χαλινοῦ ἀπὸ τὸ στόμα, κατακάηκε στὶς σάρκες μὲ ἀναμμένες λαμπάδες, καὶ ἀφοῦ τὸν ἐξάπλωσαν ἐπὶ πυρακτωμένης σχάρας, τὸν ἀποκεφάλισαν, τὸ 303 μ.Χ.Ὁ Ἅγιος Ἐλπίδιος ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἐλπίδιος ἐτελειώθηκε μαρτυρικὰ στὴ Γαλλία κατὰ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ.Οἱ Ἅγιοι δύο Μάρτυρες οἱ ἐν Κύπρῳ
Οἱ δύο αὐτοὶ Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς ἔκαψαν τοὺς πόδες.Ὁ Ὅσιος Ἔρασμος
Ὁ Ὅσιος Πατέρας Ἔρασμος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου.Οἱ Ἅγιοι Κυριακὸς καὶ Παύλα οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κυριακὸς καὶ Παύλα ἐμαρτύρησαν, τὸ 305 μ.Χ., λιθοβολούμενοι στὴ Μάλαγα τῆς Ἰσπανίας ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.).Σύναξις Ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ ἐν τῷ Φόρῳ
Ὁ ναὸς ἔκειτο πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ, κοντὰ στὸ Υσεμπερλῆ – Τὰς καὶ ἀνηγέρθηκε ὑπὸ τοῦ Ἀναστασίου τοῦ Θρακός.Οἱ Ὅσιοι Γρηγόριος, Δημήτριος καὶ Καλόγηρος οἱ Ἀναχωρητές
Ὁ Ἐπίσκοπος Γρηγόριος, ὁ Διάκονος Δημήτριος καὶ ὁ Ἐρημίτης Καλόγηρος ἔζησαν περὶ τὰ τέλη τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. Ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὴ Βόρειο Ἀφρικὴ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανοὺς καὶ κατέφυγαν στὴ Μεσίνα τῆς Ἰταλίας, κοντὰ στὴν περιοχὴ Φραγκάλατα, ὅπου ἐκήρυσσαν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐστερέωναν τοὺς Χριστιανοὺς στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἐκοιμήθησαν μὲ εἰρήνη.Ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος Ἐπίσκοπος Μπορντὼ Γαλλίας
Ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος, προικισμένος ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ πνευματικὰ χαρίσματα, διετέλεσε διδάσκαλος τοῦ Ἁγίου Παυλίνου τῆς Νόλα († 22 Ἰουνίου), τὸν ὁποῖο καὶ ἐβάπτισε. Ἐξελέγη μετὰ τὴν τοῦ Ἁγίου Δελφίνου († 24 Δεκεμβρίου), Ἐπισκόπου τῆς πόλεως Μπορντὼ τῆς Γαλλίας, ὡς Ἐπίσκοπος αὐτῆς, γιὰ νὰ παραιτηθεῖ, προκειμένου νὰ ἀσκητέψει, χάριν τοῦ Ἁγίου Σεβερίνου († 23 Ὀκτωβρίου). Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Σεβερίνου, ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος ἐπανῆλθε καὶ πάλι στὸ θρόνο του καὶ ἐποίμανε μέχρι τῆς κοιμήσεώς του τὸ ποίμνιό του θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως. Ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 431 μ.Χ.Ὁ Ἅγιος Φορτουνάτος ὁ Φιλόσοφος
Ὁ Ἅγιος Φορτουνάτος καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Βερσέϊλ τοῦ Πεδεμοντίου καὶ γιὰ τὴν ἁδρότατη παιδεία του ἐπονομάσθηκε Φιλόσοφος. Ἐξελέγη γιὰ τὴ φιλομάθεια καὶ εὐσέβειά του Ἐπίσκοπος στὴ Λομβαρδία, ἔπειτα δὲ ἀποσυρθεὶς στὴν πόλη Σὲλλ τῆς Γαλλίας, συνδέθηκε διὰ φιλίας μὲ τὸν Ἐπίσκοπο τῶν Παρισίων Ἅγιο Γερμανὸ († 1 Νοεμβρίου), καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 569 μ.Χ.Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ὁ ἐν τοῖς Σπηλαίοις τοῦ Κιέβου
Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ἔζησε στὴ Ρωσία κατὰ τὸ 14ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Στὴ μονὴ τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ τὸ διακόνημα τοῦ Κανονάρχη. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴ μνήμη του καὶ στὶς 28 Αὐγούστου, ἑορτὴ τῆς Συνάξεως τῶν Πατέρων τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου.
Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ὁ Μυροβλήτης
Ὁ Ὅσιος Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἄργος τῆς Πελοποννήσου καὶ ἔζησε κατὰ τὸ β’ ἥμισυ τοῦ 16ου αἰῶνος. Ἐγκαταλείψας τὸν κόσμο, ἀποσύρθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου παρέμεινε ἀσκούμενος μὲ αὐστηρότητα ἐπὶ ἑξήντα ὀκτὼ ἔτη, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων δὲν ἐξῆλθε οὔτε μία στιγμὴ ἀπὸ τὴ μονή. Ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος, μετὰ δὲ τὴν ὁσιακὴ κοίμησή του μύρο ἀνέβλυσε ἐκ τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων. Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη μετὰ μικρὴ ἀσθένεια, τὸ 1605.
Ὁ Ὅσιος Πέτρος ἐκ Σερβίας
Ὁ Ὅσιος Πέτρος (Κόρις) ἐγεννήθηκε στὶς 18 Ἰουνίου 1215 στὸ Κόσοβο κοντὰ στὸ Πέκ, ἀπὸ οἰκογένεια ἀρχοντικὴ καὶ πλούσια. Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων του ἀκολούθησε μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή του τὴν ὁδὸ τοῦ μοναχικοῦ βίου. Ἀρχικὰ ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ἀλλὰ ἀργότερα ἀποσύρθηκε ὡς ἐρημίτης σὲ ἕνα σπήλαιο τοῦ ὄρους Σάρα. Ἐκεῖ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν ἐπροίκισε μὲ πολλὰ πνευματικὰ χαρίσματα. Πλῆθος κόσμου συνέρεε κοντά του, γιὰ νὰ τὸν συμβουλευθεῖ καὶ νὰ ταχθεῖ ὑπὸ τὴν πνευματική του καθοδήγηση. Ἀφοῦ ἔφθασε σὲ βαθὺ γήρας, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἅγιος Ἰωαννίκιος ὁ Ἱερομάρτυρας Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καὶ Παραθαλασσίας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἰωαννίκιος (Λίποβατς) ἐγεννήθηκε στὶς 16 Φεβρουαρίου 1890 στὴ κωμόπολη Στολὶβ τῆς περιοχῆς τῆς Μπόκα Κοτόρσκα ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ βασίλειο τῆς Δαλματίας. Μετὰ τὶς ἄριστες θεολογικὲς σπουδές του, ἐνυμφεύθηκε, ἀλλὰ γρήγορα ἔχασε τὴν πρεσβυτέρα του, ἐχειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος καὶ ἐδίδαξε θεολογία στὸ Βουκουρέστι ἀπὸ τὸ 1925 μέχρι τὸ 1940. Τὸ 1939, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας Βουντὶμ καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος ὀνομάσθηκε Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καὶ Παραθαλασσίας. Ἡ ἀρχιερατεία του ἦταν δύσκολη. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β’ παγκοσμίου πολέμου τὸ Μαυροβούνιο καταλήφθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς. Πολλοὶ ἐφυλακίσθηκαν καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἰωαννίκιος ἐφρόντισε νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς φυλακισμένους συμπατριῶτές του καὶ νὰ τοὺς μοιράζει τρόφιμα, ἐνῶ τοὺς ἐνίσχυε πνευματικά.Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1945 συνελήφθη ἀπὸ τὶς κομμουνιστικὲς ἀρχὲς μαζὶ μὲ 70 ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του καὶ ὁδηγήθηκε στὸ Ζάγκρεμπ. Κατηγορήθηκε γιὰ συνεργασία μὲ τοὺς Ἰταλοὺς μετὰ ἀπὸ ψευδομαρτυρία. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Milovan Dilas, τὸν μετακίνησαν στὸ Βελιγράδι, ὅπου καὶ τὸν ἐδολοφόνησαν πλησίον τῆς περιοχῆς Ἀραντέλοβατς, στὶς 18 Ἰουνίου 1945.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μπογκολιούμπσκϊυ Ρωσίας
Τὸ προσωνύμιο τῆς ἱερῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου, Παναγία τοῦ Μπογκολιούμπσκϊυ, ὀφείλεται στὸ ὄνομα τοῦ πρίγκιπος Ἀνδρέου Μπογκολιούμπσκϊυ († 4 Ἰουλίου), ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία νὰ ἁγιογραφηθεῖ ἡ Θεοτόκος, σὲ ἀνάμνηση τῆς παρουσίας τῆς Θεομήτορος σ’ αὐτὸν κατὰ τὸ 12ο αἰώνα μ.Χ. Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ἀνήγειρε πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου ναὸ καὶ τὴ μονὴ τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου. Κοντὰ στὸ μοναστήρι ἐδημιουργήθηκε ἕνα χωριό, τὸ ὁποῖο ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ πρίγκιψ ὀνόμασε Μπογκολιούμπσκϊυ (= ἀγαπημένο ἀπὸ τὸν Θεό).Ἡ εἰκόνα παριστᾶ τὴ Θεομήτορα ὁλόσωμη, μὲ εἰλητάριο στὸ χέρι, νὰ ἀπευθύνεται, σὲ στάση μεσιτείας πρὸς τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος εὐλογεῖ διὰ τῆς δεξιᾶς χειρός.
Οι Άγιοι Δέκα Οκτώ Μάρτυρες
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/18.html Print this post
12.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου