ΚΑΙΡΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ (ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ, ΤΣΙΠ, 666)

Este vremea muceniciei. Είναι ο καιρός του μαρτυρίου π. Ιουστίνος Πάρβου. (Ελληνική απόδοση)

Ἦρθε ἡ ὥρα γιά τό μαρτύριο!

Μετάφραση κειμένου π Ἰουστίνου Πάρβου (γιά τσίπ)

Μέ μεγάλο πόνο καί ἀνησυχία ἔρχομαι νά σᾶς μιλήσω γιατί αἰσθάνομαι ὅτι τό ὀφείλω αὐτό στό Θεό, στή συνείδησή μου καί στήν καρδιά μου καί δέ μπορῶ νά προσπεράσω αὐτό τό ἐπικίνδυνο κύμα τό ὁποῖο σηκώθηκε νά καταπιεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα ἀκόμα καί τούς ἐκλεκτούς, χωρίς νά μέ νοιάζει.
Δέν εἶναι δική μου ἀποστολή ὡς ἁπλός μοναχός, κρυμμένος πάνω σέ ἕνα βουνό, νά σᾶς κάνω γνωστούς αὐτούς τούς κινδύνους πού ἔρχονται πάνω στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά εἶναι τῆς Ἱεραρχίας, τῶν μεγάλων αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας.  Ἀλλά ἐάν αὐτοί δέ λένε τίποτα γιά αὐτά τά πράγματα πού νοιάζουν τό λαό, ἔχοντας ἄλλες πολύ πιό σημαντικές ἀπασχολήσεις ἐκτός ἀπό αὐτές, ἐγώ δέν μπορῶ νά προσπεράσω τή φωνή ὅλων σας, ὅσων μείνατε πιστοί στό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί περιμένετε καί μοῦ ζητήσατε τή γνώμη μου ἀπέναντι σ’ αὐτή τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα τήν ὁποία ζοῦμε.
Γιά αὐτό τέκνα μου, ἔρχομαι καί σᾶς λέγω ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα νά δοξάσουμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό μόνο ἀληθινό Θεό.  Δέ πίστευα ὅτι θά ζῶ νά δῶ καί ἐγώ τήν ἀρχή αὐτῶν τῶν Ἀποκαλυπτικῶν καιρῶν τοῦ πόνου ἀλλά ἰδού ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἦλθε πιό νωρίς ἐπάνω μας λόγω τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν ἀνομιῶν πού ἔχουμε διαπράξει.  Καί βλέπω πώς οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι
ἕτοιμοι νά ξεπεράσουν αὐτές τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, τοῦ ὁποίου ἡ καινούργια ἀπόφαση εἶναι νά σφραγίσει τίς ψυχές σας μέ τή σφραγίδα τοῦ διαβόλου - 666.

Ὅλοι διαβάσαμε τήν Ἀποκάλυψη καί τίς προφητεῖες πού ἔχουν γραφτεῖ 2000 χρόνια πρίν «καί ποιεῖ
πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἴνα δώσωσιν αὐτοίς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἡ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἴνα μή τίς δύνηται ἀγορᾶσαι ἡ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἡ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ»(Ἀποκ. 13, 16-17)
Ὁ καιρός αὐτός τόν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι πρόδρομος αὐτῆς τῆς προφητείας.  Πιεζόμενοι ἀπό τό νόμο καί τήν κυβέρνηση οἱ Ρουμάνοι εἶναι ἀναγκασμένοι νά μποῦν σέ ἕνα σχέδιο ἐντοπισμοῦ καί ἐπιτήρησης, σέ ἐθνικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο.  Σχέδιο πού, στήν πράξη, κλέβει τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων.  Ζητᾶνε ἀπό τούς Ρουμάνους νά βάλουν πάνω στά διαβατήρια καί πάνω στά διπλώματα ὁδηγήσεως αὐτό τό βιομετρικό τσίπ, τό ὁποῖο περιέχει τό ψηφιακό ἀποτύπωμα καί τή φωτογραφία.
Μᾶλλον γιά πολλούς ἀνάμεσά σας αὐτό τό τσίπ εἶναι κάτι ἀσήμαντο ἀλλά πίσω ἀπό αὐτό τό σύστημα πού καταγράφει τούς ἀνθρώπους καί περιέχει ὅλα τά δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ὁλόκληρη δικτατορία, ἕνα δαιμονικό σχέδιο, μέσω τοῦ ὁποίου δέχεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου στό διάβολο.  Ἡ καταγραφή τῶν ἀνθρώπων, ὅπως κάνουμε μέ τά ζῶα, εἶναι τό πρῶτο βῆμα ἀπό τά μέτρα πού πέρνουνε γιά νά ἐλέγχουν ἀπόλυτα τόν ἄνθρωπο.
Ἀγαπητοί μου, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες προφητεύουν ἄν δεχθεῖτε αὐτό τό τσίπ εἶναι σάν νά ἀρνεῖστε τήν πίστη σας.  Νά μή πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νά ὑπηρετήσουμε καί τό Θεό καί τό μαμμωνά.  Ὄχι ἀγαπητοί μου, μή πάρετε αὐτό τό δαιμονικό σῆμα τό ὁποῖο θά σᾶς πάρει ὅτι σας ἀνήκει σάν κληρονομιά ἀπό τό Θεό, τo δικαίωμα γιά ταυτότητα, μοναδικότητα καί γνησιότητα, τοῦ κάθε ἀνθρώπου.  Πρέπει νά ὑπερασπίσουμε αὐτό τό δικαίωμα πού μας ἔδωσε ὁ Θεός, ἄν καί θά πρέπει νά τό πληρώσουμε μέ τή ζωή μας.  Τσάμπα ἔχετε κερδίσει τοῦ κόσμου τά πράγματα ἄν χάσετε τίς ψυχές τίς δικές σας καί τῶν παιδιῶν σας, γιατί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοί μας λένε πολύ ξεκάθαρα ὅτι «πειθαρχείν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἡ ἀνθρώποις»(Πράξ. ἔ 29).
Γιαυτό σας λέω εἶναι ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου.  Κατά τή γνώμη μου εἴμαστε στούς καιρούς, στούς ὁποίους ὁ μόνος δρόμος γιά τή σωτηρία εἶναι τό μαρτύριο.  Τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά μαρτυρήσουμε μέ τή δική μας ζωή.  Μέχρι τώρα αὐτό ἦταν τσάμπα δέν θά εἶχε νόημα.  Δυστυχῶς ἐμεῖς δέν ἔχουμε μία ὀρθόδοξη νεολαία τόσο καλά ὀργανωμένη ὅπως ἔχουν οἱ Ἕλληνες, ἡ δική μας εἶναι περισσότερο εὐλαβής, εἶναι ἀλήθεια, ἀλλά καί χωρίς θάρρος καί ἀντιδράσεις.
Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο γενναία ἀντέδρασαν οἱ Ἕλληνες καί οἱ Σέρβοι ὅταν διαμαρτυρήθηκαν γιά τό τσίπ καί αὐτοῦ τοῦ συστήματος καταγραφῆς καί τοῦ ἀπόλυτου ἐλέγχου τῆς ταυτότητος.  Οἱ νέοι τους μεγάλωσαν ἀπό μικροί σ’ αὐτό τό πατερικό πνεῦμα τόσο μέσα στίς οἰκογένειες ὅσο καί στά σχολεῖα τους, ἔχουν γνώσεις τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀπό πατέρα σέ γιό διδάχθηκαν τήν πατερική παράδοση.  Ἀπό τά χρόνια τοῦ κουμουνισμοῦ μέχρι τώρα ἐμεῖς δείξαμε ὅτι συνέχεια εἴμαστε ὑπηρέτες τῶν ἄλλων, ξεχνώντας τό θάρρος καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Παλαιῶν Ρουμάνων.
Ὅλες οἱ γειτονικές χῶρες καί οἱ λαοί προσπάθησαν νά ξεφύγουν ἀπό τόν κουμουνισμό καί μέ κάποιο τρόπο νά  πετύχουν τήν ἀνεξαρτησία τους καί τό κατάφεραν σέ κάποιο βαθμό.  Ἀλλά ἡ Ρουμανία ἡ ὁποία ἐπλήγει περισσότερο ἀπό τό κουμουνιστικό θηρίο, καί ὁ λαός τῆς ἔπαθε τά χειρότερα ἐγκλήματα καί κατα¬στρο¬φές στίς κατασκηνώσεις καί ἐκτοπίσεις, ἔφτασε σήμερα στή σαπίλα.  Στήν Ἐκκλησία μας ἡ κατάσταση εἶναι πολύ χάλια, γιατί οἱ πιστοί δέν ἔχουν ἐνημερωθεῖ σχετικά μέ τίς προκλήσεις τοῦ σήμερα.  Σέ μας ὁ καημένος ὁ Ρουμάνος ἄν τόν κολακέψεις λίγο, δέν τόν ἐνδιαφέρει πιά κανένας εὐαγγελικός κανόνας.
Φταίει ἡ ἄγνοια γιατί ἄν ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμία γνώση ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τό σχολεῖο, ἀπό τήν οἰκογένεια, ἀπό τήν κοινωνία, ἡ ἄγνοια νικάει.  Γιατί ὁ Ρουμάνος ἔχει ἕνα κείμενο στό κεφάλι του.  «Πείθεσθαι τοίς ἠγουμένοις», σ’ αὐτόν πρέπει νά λειτουργεῖ αὐτό τό κείμενο. Ἐμᾶς μας κατηγοροῦσαν στή φυλακή, χρησιμοποιώντας μέ πονηριά τό εὐαγγελικό κείμενο, ὅπως κάνουν οἱ προτεστάντες. «Ἐσεῖς ἤσασταν πεισματάρηδες βρέ, ἐξεγερμένοι. Δέν ἀκούσατε τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου;  Τί χριστιανοί εἶστε; χάνετε τή ζωή σας μάταια».  Ἔτσι προσπαθοῦσαν στή φυλακή νά τούς ἐπανεκπαιδεύσουν  οἱ  κόκκινοι κουμουνισταί ἀπό τότε. Τό ἴδιο κάνουν καί τώρα μέ τό λαό μας οἱ σημερινοί κομουνιστές πού  φορᾶνε ἄσπρα ροῦχα.
 Θέλουν καί προσπαθοῦν τή διάλυση τοῦ θεϊκοῦ μέσω τῆς σχετικοποίησης  τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως μέσω Οἰκουμενισμοῦ, θέλουν τήν κατάταξη κai τήν ταύτιση τῶν παιδιῶν μας μέ τό ἄθεο μοντέλο. Ἄν ἐγώ λέω σέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἔχει πέντε παιδιά στό σπίτι «παιδί μου μή παίρνεις τό διαβατήριο ἡ τήν ταυτότητα» ὁ ἴδιος δέν καταλαβαίνει καί λέει «καλά πάτερ τί θά τούς δώσω νά φᾶνε;» Καί θά τόν βάλεις μπροστά σ’αὐτή τή δύσκολη κατάσταση;
Εἴμαστε ἐμεῖς ἕτοιμοι ὅπως ὁ μάρτυρας Brancoveanu τότε, νά κάνουμε ἅγια τά παιδιά μας; Δέν εἴμαστε ἕτοιμοι καί τότε ποιός φταίει γιά αὐτό; Ὄχι ἐμεῖς ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι ἐμεῖς τά μοναστήρια πού εἴμαστε μπροστά στό Ἅγιο Βῆμα καί πρέπει νά ποῦμε στούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια καί νά ποῦμε τί τούς περιμένει αὔριο.  Ἀλλά στίς Ἐκκλησίες καί στίς ἐνορίες οὔτε κάν ὑπάρχει ἕνα τέτοιο πρόβλημα.  Σέ διώχνουνε καί σοῦ λένε ὅτι εἶσαι πολύ πίσω καί σέ κοροϊδεύουν.
Ἀλλά ἐάν ὁ ἱερέας δέν ξέρει τίποτα ἀπό αὐτά τά πράγματα τότε τί νά πεῖς στόν καημένο τόν πιστό, ὁ ὁποῖος ἴσα ἴσα ποῦ ἀνοίγει τό εὐαγγέλιο δυό τρεῖς φορές τό χρόνο ἡ μία φορᾶ στή ζωή του;  Φταῖνε ὅλοι αὐτοί πού εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τήν ἐκπαίδευση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ οἱ καθηγητές, οἱ δάσκαλοι, οἱ ἱερεῖς καί οἱ ὑπουργοί.
Σᾶς ζητάω λοιπόν εἰς τό ὄνομα τοῦ σωτήρα Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶπε:  «Πᾶς οὔν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς•  ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς». (Μτ. 10,32,33).
Νά ζητᾶτε ἀπό τίς ρουμανικές ἀρχές νά ἀνακαλέσει αὐτούς τούς νόμους πού ἐπιτρέπουν τήν καταγραφή καί τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τῶν Χριστιανῶν, τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι χάνουμε τήν ἐλευθερία μέ τήν ὁποία γεννηθήκαμε.  

Ἀλλά θά πάρουμε τή πληρωμή γιά τίς ἁμαρτίες μας τό θάνατο, ὁ ὁποῖος νά μήν εἶναι, ὁ Θεός φυλάξει, γιά ἐξαργύρωση. Ἐπειδή ὁ Χριστός ἔχυσε μία φορᾶ τό αἷμα του γιά σένα.  Λοιπόν αὐτός ὁ λαός μέσω τῶν ἀρχηγῶν του πῆγε πολύ κάτω καί πρόδωσε τίς προγονικές παραδόσεις καί τήν πίστη.  Ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε αὐτή τήν ἐξαργύρωση μή παρουσιάζοντας τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες, ἀπουσιάσαμε ἀπό τήν ἡγεσία αὐτοῦ τοῦ μικροῦ στρατοῦ τῆς Ἀληθείας.
Νά ἀνοικοδομήσουμε αὐτό τό λαό! Ἀλλά δέν θά μπορέσουμε νά κάνουμε αὐτό τό πράγμα ἄν δέν ἀνοικοδομήσουμε ὁ καθένας τίς ψυχές μας.  Νά ταπεινωθοῦμε καί νά βάλουμε στάχτη στό κεφάλι, γιά νά μᾶς δώσει ὁ Θεός τή Χάρη καί τή δύναμη  νά δεχθοῦμε τό μαρτύριο.  Θά πρέπει νά φτιάξουμε μικρά κάστρα γιά νά ἐπιβιώσουμε στά χωριά ἐκεῖ πού ἀκόμα ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταλαβαίνουν τό τυπικό, πού νά ἔχουμε τό δικό μας χωράφι, δικό μας σχολεῖο πού νά μεγαλώσουμε τά παιδιά μας μέσα στό Ὀρθόδοξο πνεῦμα.  Νά ἔχουμε τά δικά μας νοσοκομεῖα καί μαῖες.  Τά παιδιά μόλις γεννηθοῦν πρέπει νά προστατευτοῦν γιατί ὅπως βλέπετε θέλουν νά βάλουν αὐτό τό τσίπ στό παιδί μόλις γεννιέται.
 Ὁ καθένας ὀφείλει νά σώσει τήν ψυχή του.  Ὁ καθένας νά ψάξει καί νά δεῖ ὅτι εἴμαστε μπροστά σέ ἕνα πολύ δύσκολο σημεῖο πού πρέπει νά διαλέξουμε εἴτε χάνεις τή ψυχή εἴτε σώζεις τήν ψυχή.  Αὐτός πού μέχρι στιγμῆς δέν ἐνδιαφέρθηκε δέν εἶναι ἀκόμα ἀργά νά μάθει καί νά καταλάβει.
Τώρα εἶναι ὁ καιρός τῆς θυσίας, μέ τά πολλά λόγια δέν κάνουμε τίποτα.
Θά πηγαίνεις ἐσύ ἀγαπητέ Ρουμᾶνε χωρίς φόβο κατ’ εὐθείαν στό σπαθί, ὅπως ἔκαναν οἱ πρόγονοί μας.  Νά πᾶς ὅπως μία Ἰαπωνική τορπίλα, γιά νά πεθάνεις στήν ἀγκαλιά τοῦ ἐχθροῦ.  Εἴμαστε τώρα ἀκριβῶς ὅπως ἦταν οἱ παλαιοί χριστιανοί μαζί μέ τά λιοντάρια στή Ρωμαϊκή ἀρένα.  Νά εἶσαι μέσα στήν ἀρένα καί νά περιμένεις ὅπως κάνανε καί οἱ παλαιοί Χριστιανοί νά ἀπελευθερώσουν τά λιοντάρια.  Περιμένετε νά σᾶς σφάξουν, νά σᾶς κόψουν, δέν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία.  Ὁ πόλεμος εἶναι ἀνοικτός, πολεμᾶτε μέχρι τό τέλος.  Μή φοβεῖσθε.  Ὅπως ἄρχισε ὁ Χριστιανισμός ἔτσι  καί θά τελειώσει, μέ πολύ πόνο καί ταλαιπωρία.  Σφραγίστε τό Χριστιανισμό μέ τό μαρτύριό σας.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί μοναχοί καί ἱερεῖς σας ζητάω νά ὑπογράφεται καί σεῖς αὐτό τό κείμενο εἰς τό ὄνομα τοῦ Μοναστηριοῦ καί τῆς ἐνορίας πού ἀνοίκετε.                          

Ἱερά Μονή Petru Voda, 14 Ἰανουαρίου 2009

Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων τῶν ἐν Ραϊθῷ σφαγιασθέντων

Ἀρχιμανδρίτης Justin Parvu

http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/este-vremea-muceniciei_10.html#more

Μετάφραση απομαγνητοφωνημένου κειμένου Αναβάσεις

Este vremea muceniciei Είναι ο καιρός του μαρτυρίου π Ιουστίνος Πάρβου.

Είναι ο καιρός του μαρτυρίου

 Απομαγνητοφωνημένο Ρουμανικό κείμενο του πατρός Ιουστίνου Πάρβου

Este vremea muceniciei!

Iubiţi fii ortodocşi ai acestui neam

Cu multă durere şi îngrijorare vin să vă adresez aceste cuvinte, pentru care mă simt dator în faţa lui Dumnezeu
şi conştiinţa şi inima nu mă lasă să trec nepăsător pe lângă acest val primejdios care s-a ridicat să înghită toată suflarea omenească, chiar şi pe cei aleşi, de este cu putinţă. Nu în calitatea mea de biet monah, ascuns într-un vârf de munte, era să vă aduc la cunoştinţă aceste pericole ce se ivesc asupra Bisericii lui Hristos, în primul rând, ci a arhipăstorilor, mai marii acestei Biserici. Dar dacă ei trec aceste lucruri sub tăcere, având preocupări mai de seamă decât are acest popor, eu nu pot să trec cu vederea glasul vostru, al celor care aţi rămas credincioşi cuvântului Evangheliei lui Hristos, aţi aşteptat şi mi-aţi cerut cuvântul în privinţa acestor realităţi dureroase în care ne aflăm.

De aceea, fiii mei, vin şi vă spun că a sosit ceasul să-L preaslăvim pe Fiul lui Dumnezeu, Iisus Hristos, singurul Dumnezeu adevărat. Nu credeam că voi trăi să văd şi eu începutul acestor vremuri de durere, apocaliptice – dar iată că mânia lui Dumnezeu a venit mai degrabă asupra noastră, pentru toate păcatele şi fărădelegile pe care le-am săvârşit. Şi văd cum bieţii oameni nu sunt pregătiţi să facă faţă acestor capcane ale vrăjmaşului, a cărui nouă lucrare acum este să pecetluiască sufletele voastre cu semnul
Fiarei – 666. Toţi am citit Apocalipsa şi înfricoşătoarea profeţie – scrisă cu 2000 de ani în urmă: „Şi ea(fiara) îi sileşte pe toţi, pe cei mici şi pe cei mari, şi pe cei bogaţi şi pe cei săraci, şi pe cei slobozi şi pe cei robi, ca să-şi pună semn pe mâna lor cea dreaptă sau pe frunte. Încât nimeni să nu poată cumpăra sau
vinde decât numai cel ce are semnul, adică numele fiarei, sau numărul numelui fiarei“(Apoc. 13:16-17).

Vremea în care ne aflăm acum este premergătoare acestei profeţii. Prin lege, prin ordonanţă de guvern, românii sunt obligaţi să se încadreze într-un plan de urmărire şi supraveghere la nivel naţional şi mondial,
proiect care le răpeşte de fapt oamenilor libertatea. Românilor li se cere să-şi pună pe paşapoartele şi permisele auto acest cip biometric ce conţine amprenta digitală şi imaginea facială. Poate pentru mulţi dintre dumneavoastră acest cip pare un lucru nesemnificativ, dar în spatele acestui sistem de însemnare a oamenilor, de codare şi stocare a datelor de identificare se ascunde o întreagă dictatură, un întreg plan demonic, prin care de bună voie îţi vinzi sufletul diavolului. Însemnarea oamenilor, ca pe vite, este primul pas al unor alte măsuri luate pentru controlul absolut al fiinţei umane. Dragii mei, după cum proorocesc Sfinţii Părinţi, primirea acestui semn este lepădarea noastră de credinţă. Să nu credeţi că putem sluji şi lui Dumnezeu şi lui mamona. Nu, dragii mei, nu primiţi acest însemn diavolesc care vă răpeşte ceea ce vă aparţine prin moştenire de la Dumnezeu, dreptul la identitate, dreptul la unicitate şi originalitate, al fiecărei fiinţe umane! Trebuie să vă apăraţi acest drept de la Dumnezeu, chiar de ar fi să plătiţi cu preţul vieţii voastre. În zadar câştigaţi cele ale lumii, dacă vă pierdeţi sufletele voastre şi ale copiilor voştri, pentru că Sfinţii Apostoli ne spun clar „se cuvine să ascultăm de Dumnezeu mai mult decât de oameni”.

De aceea vă spun: este vremea muceniciei! După părerea mea ne aflăm în vremurile în care singura cale de mântuire este mucenicia. De-abia acuma este momentul să mărturisim cu propria noastră viaţă, până acum ar fi fost o risipă de energie. Din păcate noi nu avem un tineret ortodox la fel de riguros ca cel al grecilor, al nostru este mai evlavios, ce-i drept, dar şi mai lipsit de vlagă şi de reacţie. Se ştie foarte bine cât de curajos au reacţionat grecii dar şi sârbii, când au protestat împotriva acestor cipuri şi a sistemului însemnării şi controlului total al identităţii. Tinerii lor au fost formaţi de mici în duhul acesta patristic, atât în familiile cât şi în şcolile lor – ei au noţiuni de Vechiul Testament, de Noul Testament; din tată-n fiu s-a predat această tradiţie patristică. De pe timpul comunismului încoace noi am dovedit că rămânem constanţi slugi altora, uitând de curajul şi demnitatea românilor de altădată. Toate popoarele vecine au încercat să scape de comunism, să-şi  impună cumva neatârnarea – şi au reuşit într-o măsură oarecare. Dar România, care a fost cel mai crunt lovită de fiara comunistă, al cărei popor a îndurat cele mai cumplite crime şi decimări în lagăre şi deportări, a ajuns astăzi putregai. La noi în biserică situaţia este destul de anevoioasă deoarece credincioşii nu sunt destul de informaţi cu privire la aceste provocări ale lumii de azi. La noi, bietul român, dacă îl măguleşti un pic, nu mai ţine cont de nici o normă evanghelică. El este vinovat numai prin neştiinţă deoarece dacă el n-are câtuşi de puţine cunoştinţe de la biserică, de la şcoală, din familie, din societate -  ignoranţa e cuceritoare. Pentru că el are un text în capul lui: „supuneţi-vă mai marilor voştri”; la el trebuie să meargă textul. Păi, pe noi nu ne acuzau în puşcărie, folosindu-se cu viclenie de textul scripturistic, aşa cum fac şi sectarii?- „Voi aţi fost încăpăţânaţi măi, voi aţi fost răzvrătiţi, n-aţi ascultat de cuvântul Evangheliei – păi, ce creştini mai sunteţi voi? Voi vă pierdeţi viaţa zadarnic”. Aşa încercau să ne reeduce comuniştii roşii de atunci, si tot astfel fac acum cu poporul nostru comuniştii de azi  îmbrăcaţi cu haine albe.

Se vrea şi se încearcă o desfiinţare a sacrului prin relativizarea valorilor fundamentale, a adevărului de credinţă prin ecumenism, se vrea înregimentarea şi uniformizarea pe model ateist a copiilor noştri. Dacă îi spui acum unui cetăţean care are cinci copii în casă – „Măi, nu mai lua buletinul  sau paşaportul” – păi el nu înţelege. „Păi, părinte, eu ce le mai dau de mâncare”? Şi-l pui în faţa acestei situaţii grele. Suntem noi dispuşi ca Brâncoveanu de altădată să facem sfinţi din copiii noştri? Nu suntem pregătiţi. Şi atunci cine poartă toată această vină? Nu noi, biserica? Nu noi, mănăstirile, care suntem în faţa altarului avem datoria să spunem oamenilor adevărul şi să-i prevenim la ceea ce-i aşteaptă pe mâine? Dar în protopopiate nici vorbă să se pună o astfel de problemă, eşti respins, eşti catalogat naiv şi depăşit – ba chiar mai face şi glume pe seama ta. Deci dacă preotul nu are habar de lucrurile acestea, atunci ce să mai spui de bietul credincios care săracu’ de-abia deschide Biblia de două trei ori pe an, sau doar o dată-n viaţă? Vina este de partea tuturor celor ce răspund de educaţia şi formarea acestui popor – de la învăţători, profesori până la preoţi şi miniştri.

Vă cer, aşadar, în numele Mîntuitorului Hristos, Care a spus „Oricine va mărturisi pentru Mine înaintea oamenilor, mărturisi-voi şi Eu pentru el înaintea Tatălui Meu, Care este în ceruri.  Iar de cel ce se va lepăda de Mine înaintea oamenilor şi Eu Mă voi lepăda de el înaintea Tatălui Meu, Care este în ceruri.” (Matei 11: 32-33), să cereţi autorităţilor române să abroge legile care permit îndosarierea şi urmărirea electronică a creştinilor, renunţarea la libertatea cu care ne-am născut.

Dar o să primim plata păcatelor noastre, moartea, osânda noastră, care să nu fie, ferească Dumnezeu, de răscumpărat. Pentru că Hristos Şi-a vărsat sângele o dată pentru tine. Ei bine, poporul acesta, prin fruntaşii săi, s-a ticăloşit până la culme, prin trădarea tradiţiilor şi credinţei strămoşeşti. Iar noi am refuzat această răscumpărare prin neprezentarea acestor adevăruri scripturistice; am fost deseori absenţi din fruntea micii oştiri a Adevărului.

Să rezidim neamul acesta! Dar nu vom putea izbândi lucrul acesta dacă nu ne vom rezidi fiecare în parte sufletele noastre. Să ne pocăim şi să ne punem cenuşă în cap, ca să ne dea Domnul harul şi puterea de a primi mucenicia. Va trebui să creăm mici fortăreţe, mici cetăţui de supravieţuire, la sate, acolo unde mai sunt încă oameni care pricep şi îşi amintesc Rânduiala, unde să avem pământul nostru, şcoala noastră – în care să ne creştem copiii în duhul aceasta ortodox, să avem spitalele şi moaşele noastre. Copiii încă de la naştere trebuie protejaţi – pentru că, după cum vedeţi, vor să implanteze acest cip pruncului la naştere.

Fiecare este dator să-şi mântuiască sufletul. Fiecare să se intereseze şi să vadă că ne aflăm în faţa unui moment de cumpănă în care ai de ales: să-ţi pierzi sufletul sau să-ţi salvezi sufletul. Cel care nu s-a interesat până acum, nu e târziu încă să afle şi să se dumirească.

Acum e timpul jertfei, prin vorbărie şi prin conferinţe nu mai facem nimic.

Să te duci, române drag, fără frică, direct spre vârful sabiei, ca străbunii noştri cei viteji, să te duci ca o torpilă japoneză, să mori în braţe cu vrăjmaşul! Acum suntem exact ca în arena romană cu fiare sălbatice – stai aici în mijlocul arenei şi aştepţi, ca şi creştinii de odinioară, să dea drumul la lei. Aşteptaţi să fiţi sfâşiaţi, rupţi, altă scăpare nu mai e! Lupta este deschisă. Luptaţi până la capăt! Nu vă temeţi! Aşa cum a început creştinismul, aşa va şi sfârşi – în dureri şi în suferinţă. Pecetluiţi creştinismul cu mucenicia voastră!

Iubiţi fraţi întru cinul îngeresc şi întru slujirea preoţiei, fac un apel către frăţiile voastre să întăriţi acest text cu semnătura proprie, în numele mănăstirii şi parohiei pe care o păstoriţi.

Mănăstirea Petru Vodă, 14 Ianuarie 2009

Cuvioşii Mucenici ucişi în Sinai şi Raith

Arhimandritul Justin Pârvu


Ψηφιοποίηση κειμένου Αναβάσεις

Print this post