(Α. Α.)
Κατά τη στιγμή που οι πιστοί Χριστιανοί στην Ελλάδα γιορτάζουν την Ανάσταση του Κυρίου μας, και οι άπιστοι αποτυγχάνουν να συμμετάσχουν σε αυτό το συμπαντικό γεγονός, αμέτρητο πλήθος Τούρκων γειτόνων μας, αγωνίζονται για τη δική τους ανάσταση...
Παρακαλώ διαβάστε με προσοχή το παρακάτω μήνυμα:
«Αγαπητοί μου αδελφοί,
Εδώ και αρκετό καιρό δεν μπορώ να παρακολουθήσω να μηνύματα του φόρουμ. Ο λόγος; Είμαι άνεργος και ψάχνω επειγόντως για δουλειά. Θα ήθελα πολύ, μα πάρα πολύ να βρίσκομαι ανάμεσά σας! Μην νομίζετε όμως ότι σπαταλάω τη μέρα μου μόνο στην αναζήτηση εργασίας. Ζω με την αγάπη και την πίστη μου στον Ιησού Χριστό! Ψιθυρίζω το όνομά Του κάθε φορά που θα χτυπήσω μια πόρτα εργασίας ή θα περάσω μια συνέντευξη και Τον παρακαλώ συνεχώς να με βοηθήσει. Παρακαλώ προσευχηθείτε για μένα.»
Καθώς και αυτό εδώ:
«Αγαπητά μου αδέλφια θα ήθελα να σας διηγηθώ ένα γεγονός που έζησα πριν από λίγες μέρες και με επηρέασε πολύ. Είχα καθυστερήσει στο μάθημα. Δεν είχα εισιτήριο ούτε κάρτα απεριορίστων διαδρομών λεωφορείου γι’ αυτό αναζητούσα ταξί. Κανένα όμως δεν σταματούσε. Όλα περνούσα γεμάτα. Το μάθημα ήταν σημαντικό και δεν έπρεπε με τίποτα να αργήσω. Έκανα μια μικρή προσευχή στον Κύριο: Μην επιτρέψεις να αργήσω, του είπα, Θεέ μου. Σε δύο λεπτά ήρθε το λεωφορείο και μια Κυρία που κατέβηκε από αυτό μου έδωσε την κάρτα της. Αδέλφια μου, ο Κύριός μας γνωρίζει τις ανάγκες μας και τις ικανοποιεί. Δοξασμένο το Όνομά Του. Μείνετε στην Ειρήνη Του.»
Αυτό εδώ τι σας λέει;
«Δεν είμαι βαπτισμένος και στην πόλη που ζω δεν υπάρχει εκκλησία. Όμως εγώ πιστεύω στον Ιησού Χριστό παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας μου. Μια μέρα τόλμησα να πω κάτι στη μαμά μου και με κοίταξε παραξενεμένη «τρελός είσαι;» με ρώτησε. Πώς θα βρω μια Αγία Γραφή; Έχω πολλές απορίες, μπορείτε να με βοηθήσετε;»
Διαβάζοντας τα παραπάνω μηνύματα ίσως σκεφτήκατε ότι είναι παρμένα από κάποιο χριστιανικό φόρουμ και δεν πέσατε έξω. Αυτό όμως που πιθανόν δεν ξέρετε είναι ότι το φόρουμ αυτό είναι τουρκικό και απευθύνετε σε τουρκόφωνους ενδιαφερόμενους για τον χριστιανισμό καθώς και τούρκους χριστιανούς (ναι, καλά ακούσατε!) που επιθυμούν να επικοινωνήσουν με άλλα αδέλφια τους και να μοιραστούν την ομορφιά της χριστιανικής ζωής μαζί τους!!!!
Ένα εκπληκτικό φαινόμενο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στη γείτονα χώρα στις μέρες μας! Οι τούρκοι ανακαλύπτουν τον χριστιανισμό! Όχι, δεν πρόκειται μόνον για κρυπτοχριστιανούς -υπάρχουν και αυτοί- είναι κυρίως νέα παιδιά με πρόσβαση στο διαδίκτυο που διαβάζουν απροκάλυπτα τη Γραφή, κάνουν ερωτήσεις, ψάχνουν να βρουν εκκλησία να ενταχτούν, προσεύχονται, ακούνε, διαβάζουν, και ΒΑΠΤΙΖΟΝΤΑΙ χριστιανοί! Μέσα σε τρομερές δυσκολίες οικογενειακές και συχνά με κίνδυνο της ζωής τους, στα βάθη της Ανατολής αλλά και στις μεγάλες πόλεις!
Διαβάστε το παρακάτω μήνυμα για να πάρετε μια ιδέα του πώς μπορεί να ενεργεί ο Θεός στις ψυχές των ανθρώπων.
Το μήνυμα είναι γραμμένο στο φόρουμ στις 26-12-2007 από έναν νεαρό τούρκο ρωμαιοκαθολικό, που διαμένει στη Σμύρνη.
Γεια σας και πάλι. Καλά Χριστούγεννα σε όλους… Για δύο μέρες δεν έγραψα γιατί έδωσα στον εαυτό μου άδεια Χριστουγεννιάτικη. Ευχήθηκα στο περιβάλλον μου Καλά Χριστούγεννα και όλοι με κοίταξαν παράξενα χωρίς να καταλαβαίνουν, χωρίς να υπολογίζουν τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα. Τέλος πάντων δεν μπορώ να ασχοληθώ με ανθρώπους που έχει πετρώσει η καρδιά τους. Μερικοί με ρωτάτε για το θαύμα που έγινε στη ζωή μου. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται περί θαύματος. Ήταν κάτι που είχα μέσα μου από τη μέρα που γεννήθηκα. Παλιότερα στο εξοχικό μας πιάναμε το ελληνικό κανάλι ΕΤ1. Κάθε Κυριακή πρωί, ξυπνούσα πρωί, καθόμουν σε μια πολυθρόνα και παρακολουθούσα την απ’ ευθείας μετάδοση της Θείας Λειτουργίας από την Εκκλησία. Τότε ήμουν 5-6 ετών. Δηλαδή εγώ από τη γέννησή μου αγαπούσα το Ιησού Χριστό. Όταν μεγάλωσα και αυξήθηκαν οι πνευματικές μου ανάγκες, βρήκα τον εαυτό μου στο χώρο όπου σύχναζαν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μου, στο τζαμί. Σε εκείνη την ηλικία δεν είχα το θάρρος να πάω κόντρα σε αυτό που έκαναν όλοι και να πω ότι θα πάω στην εκκλησία. Μόνον όταν έρθει κανείς στην κατάλληλη ηλικία κι αρχίσει να παίρνει τις προσωπικές του αποφάσεις, τότε μόνον μπορεί να ζήσει την πίστη του. Κι εγώ αυτό έκανα. Πέρασα λυπητερά Χριστούγεννα. Πέρασα τα Χριστούγεννα παρακολουθώντας τις ακολουθίες στο γερμανικό κανάλι. Ελπίζω όλοι οι πιστοί του φόρουμ που βιώνουν την πίστη τους δεν έκαναν αυτό που έκανα εγώ αλλά πέρασαν τα Χριστούγεννα και τη νύχτα των Χριστουγέννων όπως ταιριάζει στην θρησκεία μας.
Και παρακάτω δείτε τις δυσκολίες του:
Η μητέρα μου μου μιλάει αρνητικά για 2 θέματα σχετικά με τη θρησκεία μου: η εργασία και το στρατιωτικό. Μου λέει: «σ’ αυτή τη χώρα κανείς δεν θα σε προσλάβει, άδικα τελείωσες το πανεπιστήμιο. Και μάλιστα με αυτή τη συγκεκριμένη κυβέρνηση…άρχισαν να παίρνουν τον έλεγχο στα χέρια τους…θα ταλαιπωρηθείς σε όλη σου τη ζωή!» Ο σκοπός της είναι να με πείσει, ότι κι αν πιστεύω, να μην αλλάξω το θρήσκευμά μου στην ταυτότητά μου. «Εξ άλλου και στο στρατό, θα βάλεις μπελάδες το κεφάλι σου» μου λέει. «Είμαι καταδικασμένος μόνον και μόνο επειδή είμαι χριστιανός» λέει. Πιστεύει ότι δεν θα γίνω αποδεκτός, θα με παραγκωνίσουν. Δεν μπορώ να σας πω ότι δεν φοβάμαι, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Επικρίνονται άνθρωποι λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων κι έπειτα, αυτό που ζήσαμε τελευταίως: ένας άνθρωπος της θρησκείας χτυπήθηκε… Μήπως η μητέρα μου έχει δίκιο; (μιλάει για τη βόμβα μολότοφ που έβαλαν άγνωστοι στην καθολική εκκλησία του Αγίου Πολυκάρπου)
Ακούστε όμως πώς αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες αυτές:
Μια γυναίκα από την Κωνσταντινούπολη γράφει:
«Δεν θεωρώ δύσκολο να είμαι χριστιανή ανάμεσα σε μουσλουμάνους γιατί δεν είμαι μόνη, είναι μαζί μου ο Χριστός! Άλλωστε έχω και τους χριστιανούς αδελφούς μου. Η κόρη μου κι εγώ είμαστε χριστιανές αλλά ο σύζυγός μου είναι μουσλουμάνος. Και παρ’ ότι είναι μόνον 10 ετών στο σχολείο της δίνει μαρτυρία για το Χριστό! Και το κάνει χωρίς να φοβάται! Ο Κύριος να μας φωτίζει!»
Μια νεαρή μαθήτρια γράφει:
Προέρχομαι από θρησκευόμενη μουσουλμανική οικογένεια και οι δικοί μου με έχουν εσωτερική σε ισλαμικό σχολείο. Όλη μέρα μας μιλάνε για το κοράνι και μας βάζουν να κάνουμε ναμάζι. Εγώ όμως δεν νιώθω τίποτα για όλα αυτά. Εγώ αγαπώ τον Ιησού Χριστό! Μόλις ενηλικιωθώ θα ζητήσω να βαπτιστώ!
Μια γυναίκα από τη μακρινή πόλη Μους γράφει:
Στην πόλη που μένω δεν υπάρχουν εκκλησίες αλλά εγώ πριν από 12 χρόνια, κι ενώ επέμενα στις λάθος απόψεις μου, γνώρισα το λόγο του Θεού. Τότε ακόμα ήμουν πολύ μπερδεμένη. Δεν ήξερα το σωστό, δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Ένα βράδυ είδα ένα παράξενο όνειρο: είδα ότι ήμουνα στην άκρη ενός γκρεμού και ένας δυνατός άνεμος φυσούσε γύρω. Δεν μπορούσα από πουθενά να κρατηθώ. Ήταν θέμα δευτερολέπτων το να γκρεμιστώ όταν άκουσα πίσω μου μια φωνή που έλεγε: «τι άλλο περιμένεις για να πιστέψεις στον Ιησού Χριστό;» Άρχισα να τρέμω, τα πόδια μου λύγισαν αλλά δεν μπόρεσα να γυρίσω πίσω μου και να κοιτάξω. Άκουσα και πάλι τη φωνή να επαναλαμβάνει: «Τι περιμένεις λοιπόν για να πιστέψεις στον Υιό του Θεού;» Ξύπνησα!
Οι συμμετέχοντες στο φόρουμ της εξήγησαν ότι πρόκειται για μια κλήση και πράγματι αυτή τη στιγμή η γυναίκα φαίνεται να έχει αλλάξει πολύ. Στο περιβάλλον της δεν τολμάει καν να δηλώσει την πίστη της αλλά όλοι το έχουν καταλάβει και της κάνουν πόλεμο νεύρων. Ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα, βρισιές, κατάρες… Η ίδια λέει πως εκνευρίζεται όταν ακούει το χότζα να ξεφωνίζει δίπλα στο σπίτι της από το τζαμί που βρίσκεται ακριβώς δίπλα της. Κάποια αδελφή της πρότεινε την ώρα εκείνη να προσεύχεται και η ίδια στον Ιησού Χριστό και να του ζητάει να ανοίξει τα πνευματικά μάτια των ανθρώπων της οικογενείας της και του περιβάλλοντός της. Η γυναίκα από το Μους βρήκε την ιδέα αυτή καταπληκτική και τώρα προσεύχεται παράλληλα με τον χότζα αλλά στον Ιησού! Λίγο παρακάτω ένας άλλος αδελφός γράφει για τη συγκεκριμένη πρόταση:
Θα ήθελα να ακολουθήσω κι εγώ το παράδειγμά σας. Όταν φωνάζει ο χότζας στο τζαμί σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι είναι ακόμα μακριά από τον Κύριο και στεναχωριέμαι πάρα πολύ. Θα κάνω λοιπόν κι εγώ το ίδιο. Όχι όμως μόνον την ώρα που φωνάζει ο χότζας αλλά κάθε στιγμή ας παρακαλέσουμε τον Κύριο για την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τους εργοδότες μας με άλλα λόγια για όλο τον κόσμο!
Ακούστε τώρα τι παθαίνουν όσοι βρίσκονται ξαφνικά μέσα σε αυτό το φόρουμ:
Μια κοπέλα από την Κωνσταντινούπολη γράφει:
Πριν από 3-4 μέρες έγινα μέλος του φόρουμ και πέρασα πάνω από 30 ώρες μελετώντας την Αγία Γραφή και τα μηνύματα του φόρουμ. Μελέτησα με μεγάλη λαχτάρα τα μηνύματα των αδελφών μου ένα-ένα… Κατάλαβα πως η θρησκεία σας μιλάει για αγάπη: "Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς. 45 όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γαρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν; 48 Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ωσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός εστιν" (Ματ. 5).
Και κάποιος άλλος από την Πόλη πριν λίγες μέρες:
Μπήκα τυχαία σε αυτό το φόρουμ και διάβαζα τα κείμενα για 18 συνεχόμενες ώρες!
Όταν πια πόνεσαν τα μάτια μου σταμάτησα και σκέφτηκα πως πρέπει να μάθω για το χριστιανισμό, πρέπει να βρω μια Αγία Γραφή. Αποφάσισα να κατέβω στα κεντρικά βιβιλοπωλεία του Karakoy και το προγραμμάτισα για μία από τις επόμενες δύο μέρες. Την επόμενη μέρα ήρθαν νέοι γείτονες στην πολυκατοικία μας. Επειδή το διαμέρισμά τους είναι μικρό, μου έδωσαν μια κούτα με βιβλία για να τα αξιοποιήσω όπως θέλω, κι αν δεν με ενδιέφεραν, να τα πετάξω στην ανακύκλωση. Ανάμεσα στα βιβλία υπήρχε μια Αγία Γραφή!!!
Χθες το βράδυ, όταν στην περιφορά του Επιταφίου σταθήκαμε όλοι μαζί οι πιστοί και ο ιερέας μας έκανε δέηση σε κάθε γωνιά του δρόμου, σκέφτηκα πόσοι άνθρωποι κρύβουν σήμερα την πίστη τους κι αγωνίζονται γι’ αυτήν μέσα στην μουσλουμανική Τουρκία! Κι αντίστοιχα σκέφτηκα πόσοι Έλληνες στην ελεύθερη -ακόμα- πατρίδα μας εκτιμούν αυτή την ευτυχία, του να μπορείς να σταθείς στη μέση του δρόμου και να προσευχηθείς μαζί με άλλους χριστιανούς!
Σας παρακαλώ αδέλφια μου, όταν θα βρεθείτε στην λειτουργία, προσευχηθείτε και για τις αδελφές μας «Αναστασία» και «Γλέντα» που έστειλαν τα παρακάτω μηνύματα τις τελευταίες μέρες στο φόρουμ:
Αναστασία: Είμαι 23 ετών και εδώ και αρκετό καιρό έχω αποδεχτεί στη ζωή μου τον Ιησού Χριστό ως σωτήρα μου. Καρδιακά είμαι χριστιανή αλλά από εδώ και πέρα θέλω να ζήσω σωστά σύμφωνα με τις εντολές τους Κυρίου μας και να απαλλαγώ από τις αμαρτίες μου. Θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς μπορώ να βαπτιστώ… Ξέρω πώς βαφτίζονται τα μικρά παιδιά αλλά για τη βάπτιση ενηλίκων δεν γνωρίζω τίποτα.
Αμέσως παρακάτω η Γλέντα:
Κι εγώ θέλω να μάθω για τη βάπτιση ενηλίκων, παρακαλώ πληροφορήστε με!
Και λίγο πιο πάνω ρωτάει σε κάποιον που έχει επίσης ενδιαφέρον για την ορθοδοξία:
Επισκεφτήκατε την εκκλησία για την οποία μας μιλήσατε; Θέλω να γίνω ορθόδοξη, μοιραστείτε μαζί μου αυτή την εμπειρία σας.
Προσευχηθείτε επίσης το εν αιχμαλωσία Πατριαρχείο μας να βρει τρόπους να σπείρει το σπόρο ανάμεσα στους πιστούς χωρίς να κατηγορηθεί για προσηλυτισμό.
Καλή Ανάσταση αδέλφια μου!
Καλή Ανάσταση όπου κι να βρίσκεστε!
Στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Άπω Ανατολή!
Ο Χριστός αναστήθηκε για όλο το ανθρώπινο γένος!
(Σημ. όσοι ξέρετε τουρκικά πληκτρολογήστε hristiyanforum.com για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασιν τις προφητείες του Αγίου Κοσμά να πραγματοποιούνται στις μέρες μας)
Πηγή:
http://www.oodegr.com/oode/ierapostoli/xwres/tourkia/forum_1.htm
Πηγή φωτο:
http://nationalpride.files.wordpress.com/2010/02/agiasofia.jpg
Print this post
12.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου