21 Φεβρουαρίου Συναξαριστής
Τιμοθέου ἐν Συμβόλοις, Εὐσταθίου Πατριάρχου, τῶν Ἁγίων Βερουλίου, Σεκουνδίνου, Σιρικίου, Φελισίου, Σερβούλου, Σατουρνίνου, Φορτουνάτου καὶ τῶν σὺν αὐτοὶς Μαρτυρησάντων, Μαξιμιανοὺ Ἀρχιεπισκόπου, Ἀνδρέου καὶ Ἀνατολίου, Ἰωάννη Πατριάρχου, Ζαχαρίου Πατριάρχου, Γεωργίου Ἐπισκόπου.
Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μεταφέρθηκε στὴν Ρωσία ἀπὸ τὴν Ἰταλία κατὰ τοὺς χρόνους τῆς αὐτοκράτειρας Ἐλισάβετ (1741-1761). Ἔχει ἐπιτελέσει πολλὰ θαύματα καὶ σήμερα φυλάσσεται σὲ μονὴ τοῦ Κιέβου.
Print this post
A' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας)
Λέγεται Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί γιορτάζουμε την αναστήλωση των αγίων Εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδόξου Πίστεως κατά της φοβερής αιρέσεως των Εικονομάχων, των αιρετικών δηλαδή εκείνων που δεν εδέχοντο να τιμούν τις άγιες Εικόνες. Το «Ωρολόγιο» της Εκκλησίας γράφει: Για εκατό και πλέον χρόνια διαταράχθηκε η Εκκλησία με διωγμούς από κακοδόξους εικονομάχους. Πρώτος υπήρξε ο αυτοκράτορας Λέων ο Ίσαυρος και τελευταίος ο Θεόφιλος, άνδρας της Αγίας Θεοδώρας, η οποία μετά το θάνατο του συζύγου της ανέλαβε την εξουσία και στερέωσε πάλι την Ορθοδοξία μαζί με τον Πατριάρχη Μεθόδιο. Η Βασίλισσα Θεοδώρα διακήρυξε δημόσια ότι ασπαζόμεθα τις Εικόνες, όχι λατρευτικά, ούτε ως Θεούς, αλλά ως εικόνες των αρχετύπων. Την πρώτη Κυριακή των νηστειών το έτος 843, η Θεοδώρα μαζί με το γιό της αυτοκράτορα Μιχαήλ, λιτάνευσαν και ανεστήλωσαν τις άγιες εικόνες μαζί με τον κλήρο και το λαό. Από τότε εορτάζουμε κάθε χρόνο την ανάμνηση αυτού του γεγονότος γιατί καθορίσθηκε οριστικά ότι δεν λατρεύουμε τις Εικόνες, αλλά τιμούμε και δοξάζουμε όλους τους Αγίους που εικονίζουν και λατρεύουμε μόνο τον εν Τριάδι Θεό. Τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα και κανένα άλλο είτε Άγιο είτε Άγγελο.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ, αἰτούμενοι συγχώρησιν, τῶν πταισμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας, ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι· Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰ τὸ σῶσαι τὸν κόσμον.
Θεοτόκιον.Πάντα ὑπὲρ ἔννοιαν, πάντα ὑπερένδοξα, τὰ σὰ Θεοτόκε μυστήρια· τῇ ἁγνείᾳ ἐσφραγισμένη, καὶ παρθενίᾳ φυλαττομένη, Μήτηρ ἐγνώσθης ἀψευδής, Θεὸν τεκοῦσα ἀληθινόν. Αὐτὸν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Αὐτόμελον.Ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός, ἐκ σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καὶ τὴν ῥυπωθεῖσαν εἰκόνα, εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀναμορφώσας, τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμιξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τὴν σωτηρίαν, ἔργῳ καὶ λόγῳ ταύτην ἀνιστοροῦμεν.
Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ὁ ἐν Συμβόλοις
Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ σῳζόμενη Ἀκολουθία αὐτοῦ, ἔζησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καὶ καταδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους. Ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχὸς σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ διέπρεψε στὴ σωφροσύνη καὶ παρθενία γενόμενος δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διακρίθηκε δὲ στὴν φιλανθρωπία καὶ ὑπῆρξε τροφὴ τῶν πεινώντων καὶ προστάτης τῶν ὀρφανῶν.
Ἡ ἀναφορὰ τῶν Συναξαριστῶν στὴ διατύπωση «ἐν τοὶς Συμβόλοις» ἴσως φανερώνει τὸν τόπο τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου αὐτοῦ.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως τιμήσας Θεὸν Τιμόθεε, διὰ ζωῆς ἐνάρετου ἀπὸ παιδὸς ὡς σοφός, ἐτιμήθης παρ' αὐτοῦ ἀξίως Ὅσιε τῶν γὰρ ἐνθέων δωρεῶν, σκεῦος ὤφθης ἱερόν, παρέχων ἐνὶ ἐκάστω, πολυτελεῖς χορηγίας, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστὴρ πολύφωτος ἐκ τῆς Ἐώας, ἀναλάμψας ηὔγασας, ἐν ταὶς καρδίαις τῶν πιστῶν, τᾶς ἀρετᾶς τῶν θαυμάτων σου, θαυματοφόρε θεόφρον Τιμόθεε.
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος Πατριάρχης Ἀντιοχείας
Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος γεννήθηκε στὴν πόλη Σίδη τῆς Παμφυλίας καὶ ὑπῆρξε μία ἀπὸ τὶς μεγάλες καὶ ἐκκλησιαστικὲς μορφὲς τοῦ 3ου καὶ 4ου αἰῶνα μ.Χ. Ἄλλοι θεωροῦν ὅτι καταγόταν ἀπὸ τοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος χαρακτηρίζει τὸν Ἅγιο Εὐστάθιο «ἄνδρα ὁμολογητήν». Τοῦτο σημαίνει ἀσφαλῶς ὅτι ὑπέφερε κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διωγμῶν, εἴτε ἐπὶ Διοκλητιανοὺ εἴτε ἐπί Λικινίου.
Τὸ 320 μ.Χ. ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Βέροιας τῆς Συρίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μετατέθηκε τὸ ἔτος 324 μ.Χ. στὴν Ἀντιόχεια. Παρευρεθεῖς στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ. στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, καταδίκασε τὸν αἱρετικὸ Ἄρειο καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ.
Ὁ Ἅγιος ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν διάδοση, ἀλλὰ καὶ τὴ στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ συνδεόταν διὰ στενῆς φιλίας μὲ τὸν Ἅγιο Ὅσιο, Ἐπίσκοπο Κορδούης (τιμᾶται 27 Αὐγούστου).
Ὅμως οἱ κορυφαῖοι τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἀρείου, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν ὁ Νικομηδείας Εὐσέβιος, ὁ Νικαίας Θεόγνις καὶ ὁ Καισαρείας Εὐσέβιος, συνεκάλεσαν Σύνοδο στὴν Ἀντιόχεια τὸ ἔτος 330 μ.Χ. καὶ καθαίρεσαν τὸν Ἅγιο Εὐστάθιο ὡς αἱρετικό. Γιὰ νὰ ἐνεργήσουν δὲ ἀποτελεσματικότερα ἔπλασαν καὶ ἄλλα σὲ βάρος του ἐγκλήματα, ὅτι τάχα μιλοῦσε περιφρονητικὰ γιὰ τὴν μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου Ἁγία Ἑλένη καὶ ὅτι προσῆλθε σὲ ἀθέμιτες σχέσεις μὲ κάποια γυναῖκα ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπέκτησε καὶ τέκνο. Ἔτσι κατόρθωσαν νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐξορία τοῦ Ἁγίου, κατὰ μερικοὺς στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας, κατὰ ἄλλους δὲ στὴν Τραϊανούπολη τῆς Θρᾴκης, ὄπου καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 337 μ.Χ.
Ἡ Ἀντιόχεια ἔμεινε πιστὴ στὸν Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπό της καὶ τὸ ἔτος 482 μ.Χ. ζήτησε καὶ ἔλαβε τὰ ἱερὰ λείψανα αὐτοῦ ἀπὸ τὴν Τραϊανούπολη.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἔμπλεως σοφίας πέλων, ὁμοούσιον Πατρὶ τὸν Λόγον, ἐν τὴ Συνόδω τὴ Πρώτη ἐκήρυξας καὶ διωγμοὶς ὁμιλήσας καὶ θλίψεσι, δόξης ἀρρήτου μετέσχες Εὐστάθιε. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Οἱ Ἅγιοι Βερούλιος, Σεκουνδίνος, Σιρίκιος, Φελίσιος, Σέρβουλος, Σατουρνίνος, Φουρτουνάτος καὶ οἱ σὺν αὐτοὶς Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες μαρτύρησαν στὴν Ἀφρική, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τους.
Ὁ Ἅγιος Μαξιμιανός, Ἀρχιεπίσκοπος Ραβέννης
Ὁ Ἅγιος Μαξιμιανὸς γεννήθηκε τὸ ἔτος 498 μ.Χ. στὴν περιοχὴ τῆς Ἰστρίας τῆς Ἰταλίας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐγκαταστάθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη. Στὶς 14 Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 546 χειροτονήθηκε στὴν Πάτρα, Ἐπίσκοπος Ραβέννας ὑπὸ τοῦ Ρώμης Βιγιλίου (538-555 μ.Χ.).
Στὴν πόλη τῆς Ραβέννας ἡ προσωπικότητα καὶ ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Μαξιμιανοῦ εἶναι ζωντανὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ στὰ χριστιανικὰ μνημεῖα. Σὲ αὐτὸν ὀφείλονται τὰ ἐγκαίνια τῶν περίφημων βασιλικῶν τῆς Ραβέννας, Ἁγίου Βιταλίου καὶ Ἁγίου Ἀπολλιναρίου, τὶς ὁποῖες κόσμησε μὲ λαμπρὰ ψηφιδωτά. Στὴ Ραβέννα, μὲ δική του πρωτοβουλία, ἀνεγέρθη ἐπίσης ὁ ναὸς τοῦ Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, στὴν ὁποία ἐναπέθεσε 21 ἱερὰ λείψανα Ἁγίων.
Ὁ Ἅγιος Μαξιμιανὸς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 556 μ.Χ.
Οἱ Ὅσιοι Ἀνδρέας καὶ Ἀνατόλιος
Οἱ Ὅσιοι Πατέρες Ἀνδρέας καὶ Ἀνατόλιος ἔζησαν καὶ ἀσκήτεψαν στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων κατὰ τὸν 5ο αἰῶνα μ.Χ. Ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους μαθητὲς τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου (τιμᾶται 20 Ἰανουαρίου). Ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη καὶ ὁ Ὅσιος Ἀνατόλιος ἀπὸ τὴ Ραϊθῶ. Κοιμήθηκαν μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἀπὸ Σχολαστικῶν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Σιρίμιον τῆς Ἀντιόχειας τῆς Συρίας. Σπούδασε τὴ νομικὴ ἐπιστήμη καὶ ἔγινε δικηγόρος. Ἀργότερα χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καὶ ἐστάλη στὴν Κωνσταντινούπολη ὡς ἐπίτροπος τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας.
Στὶς 15 Ἀπριλίου 565 μ.Χ. ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ διοίκησε θεοφιλῶς τὴν Ἐκκλησία ἐπὶ δώδεκα καὶ πλέον ἔτη. Μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστίνος Β’ (565-578 μ.Χ.) ἀπέστειλε στὴν Αἴγυπτο τὸν Ἀββᾶ Φωτεινὸ πρὸς εἰρήνευση τῶν ταραγμένων ἀπὸ τὶς αἱρέσεις Ἐκκλησιῶν αὐτῆς.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 577 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας γεννήθηκε κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 6ου αἰῶνα μ.Χ. Ἐξελέγη Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τὸ 609 μ.Χ. καὶ κατὰ τὴν κατάληψη τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς Πέρσες, τὸ ἔτος 614 μ.Χ., αἰχμαλωτίσθηκε καὶ ὁδηγήθηκε στὴν Περσία. Ἀπὸ ἐκεῖ ἔγραψε σπουδαία ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μὲ προτροπὲς γιὰ μετάνοια καὶ εὐσπλαχνία.
Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος νίκησε, τὸ 628 μ.Χ., τοὺς Πέρσες, ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα του μεταφέροντας τὸν Τίμιο Σταυρό.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 632 μ.Χ. Στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανοναριὸ ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἀναφέρεται στὶς 31 Ἰανουαρίου καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος Ἐπίσκοπος Ἀμάστριδος
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κρώμνη τῆς Ἀμάστριδος καὶ γεννήθηκε ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Θεόδωρο καὶ τὴν Μεγεθῶ.
Μετὰ τὶς σπουδές του, ἀπῆλθε στὸ ὄρος τῆς Συρικῆς καὶ ἐκεῖ ἀφοῦ βρῆκε Γέροντα ἀσκητὴ διδάχθηκε τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας καὶ ἔλαβε ἀπὸ αὐτὸν τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Γέροντά του μετέβη στὴν πόλη Βόνυσα τῆς Ἀκαρνανίας καὶ ἀσκήτευε ἐκεῖ. Ὅταν μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἐπισκόπου Ἀμάστριδος κενώθηκε ἡ θέση αὐτοῦ, ἡ Ἐκκλησία ἀμείβουσα τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ χαρίσματά του, τὸν ἔταξε ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀμάστριδος, τὴν ὁποία ποίμανε θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως. Ἡ χειροτονία τοῦ Ἁγίου σὲ ἀρχιερέα ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη.
Ὁ Ἅγιος διακόνησε τὴν Ἐκκλησία, φρόντισε τὸν ἱερὸ κλῆρο καὶ ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴν προστασία ὀρφανῶν καὶ χηρῶν, τὴ διατροφὴ καὶ τὴ συντήρηση τῶν πτωχῶν καὶ τὴν ἀπαλλαγή τους ἀπὸ χρέη. Ὁ Θεός, βλέποντας τὴν ὀσιακή του πολιτεία, τὸν ἀξίωσε καὶ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 805 μ.Χ.
Σύναξη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Κοζελσλὰνκ τῆς Ρωσίας
Ἡ ἱερὰ εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μεταφέρθηκε στὴν Ρωσία ἀπὸ τὴν Ἰταλία κατὰ τοὺς χρόνους τῆς αὐτοκράτειρας Ἐλισάβετ (1741-1761). Ἔχει ἐπιτελέσει πολλὰ θαύματα καὶ σήμερα φυλάσσεται σὲ μονὴ τοῦ Κιέβου.ΠΗΓΗ:
12.jpg)
.jpg)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου