Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής - Διάφορα Ἀποφθέγματα

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970)

 

-Τὸ νὰ παραμένεις πιστὸς στὸν Μοναχισμὸ θεωρεῖται μαρτύριο.
-Θέλει ὁ Χριστὸς νὰ σοῦ βγάλει τὰ ἀγκάθια, διότι εἶναι κηπουρὸς καὶ ἐσὺ θέλεις τὴν ἡσυχία σου.
-Ὁ Χριστὸς εἶναι κοντά μας, ἂς μὴ τὸν βλέπουμε... καμιὰ φορά μας δίνει καὶ κανένα μπάτσο ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη.
-Πολλὲς φορὲς ἔρχεται ὁ Χριστός, σοῦ χτυπάει, τὸν βάζεις νὰ καθίσει στὸ σαλόνι τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐσὺ ἀπορροφημένος μὲ τὶς ἀσχολίες σου ξεχνᾶς τὸν μεγάλο ἐπισκέπτη. Ἐκεῖνος περιμένει νὰ ἐμφανιστεῖς, περιμένει καὶ ὅταν πλέον ἀργήσεις πολὺ σηκώνεται καὶ φεύγει. Ἄλλη φορὰ πάλι εἶσαι τόσο ἀπασχολημένος ποὺ τοῦ ἁπαντὰς ἀπὸ τὸ παράθυρο. Δὲν ἔχεις καιρὸ οὔτε ν᾿ ἀνοίξεις.
-Πρέπει νὰ χαίρεσαι. Καλλιτεχνικὴ σμίλη κρατάει στὰ χέρια του ὁ Ἰησοῦς. Θέλει νὰ σὲ ἑτοιμάσει ἕνα ἄγαλμα τοῦ οὐράνιου παλατιοῦ.
-Εἶστε βασιλικὰ πρόσωπα, προορίζεστε γιὰ τὸν οὐράνιο νυμφώνα.
-Ὅταν δεῖς ἄνθρωπο κουρασμένο (πνευματικῶς) μὴ τοῦ βάλεις ἄλλο φορτίο διότι τὰ γόνατα δὲν ἀντέχουν.

-Ἀγάπησε τὸν Ἕνα νὰ σὲ ἀγαποῦν καὶ τὰ θηρία.
-Ἀληθινὸς πλοῦτος γιὰ μένα εἶναι νὰ σᾶς δῶ στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
-Ὅταν ὑπάρχει ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης, ὅ,τι κακὸ πλησιάζει τὸ κατακαίγει.
-Ὁ ἄνθρωπος ὅταν δὲν ζητάει τὰ δικαιώματά του θὰ φωτίσει ὁ Θεὸς τὸν ἄλλον νὰ τοῦ τὰ δώσει.
-Τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ σὲ φωτίζει καὶ νὰ σὲ ὁδηγεῖ πάντοτε.
-Ἕνα πρᾶγμα μόνο μὲ κάνει νὰ θλίβωμαι, ὅτι κατηγοροῦν τὶς καλόγριες. Δία τὸν ἑαυτό μου δὲν μὲ νοιάζει ὅ,τι καὶ ἂν λένε.
-Ὁ διάβολος φρίττει ὅσο μάλιστα βλέπει νέες ὑπάρξεις νὰ κάθονται ἐδῶ γιὰ τὸν Χριστό.
-Ὅταν ἔχετε πειρασμοὺς τότε κατέρχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ὅτι τοῦ χαλᾶτε ( τοῦ πειρασμοῦ) τὰ σχέδια.
-Ὁ ἄνθρωπος ἀγαπάει πνευματικὰ αἰσθάνεται προσευχόμενος, ὅτι βρίσκεται ἐντὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ
ἀδελφοῦ του. Λυπᾶται ὅταν δὲν πορεύεται καλὰ ὁ ἀδελφός του καὶ προσεύχεται γιὰ τὴν πρόοδό του.
-Οὐδέποτε ἀλλάζει ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ποὺ ἔχει τὴν χριστιανικὴ ἀγάπη.
-Ὁ ἄνθρωπος ποὺ φωνάζει δὲν ἔχει δύναμη.
-Κρατῆστε ψηλὰ τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ ἔχετε πάντα τὸ τηλέφωνο τοῦ Γέροντά σας, ὅπου καὶ ἂν εἶστε.
-Ἡ διάθεση ἡ δικιά σας μοῦ ἀνάβει φωτιά. Εἶναι σὰν νὰ μοῦ ρίχνετε κάρβουνα σ᾿ αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει μέσα μου.
-Θέλω παιδί μου, νὰ ζεῖς γιὰ τὸ Χριστό, ὁλόκληρος νὰ δοθεῖς σ᾿ αὐτόν. Θέλω ὅταν τύχει ν᾿ ἀνοίξει κανεὶς τὴν καρδιά σου τίποτε ἄλλο νὰ μὴ βρεῖ, μόνο τὸ Χριστό.
-Ἐρώτηση: Ἀφοῦ βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρὰ τὶς ἀδυναμίες μας, τὰ λάθη μας γιατί δέ μας τὰ ὑποδεικνύετε;
-Ἀπάντηση: Λυπᾶμαι γιὰ ὅσα βλέπω ὡς πατέρας, ἀλλὰ ἐλπίζω στὴν καλυτέρευση. Ὑποδεικνύω ὅσα
πρέπει, ἀλλὰ πιὸ κερδισμένος εἶσαι, ὅταν χύσεις δυὸ ἢ τρία δάκρυα μπροστὰ στὸ Χριστὸ γι᾿ αὐτά, παρὰ νὰ πεῖς πολλὰ λόγια. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ γιατρὸς καὶ παιδαγωγός μας. Ὁ Χριστὸς ἐχθὲς καὶ σήμερα ὁ ἴδιος, ἀλλὰ ἐμεῖς κλείσαμε τὰ μάτια μας καὶ βλέπουμε σκοτεινά. Ἀφοῦ προχωρᾶμε ἔτσι, ἄλλοι λασπώνονται καὶ ἄλλοι σκοτώνονται.
-Πολλὲς φορὲς τὴν ἡμέρα ἔρχεται ὁ Χριστὸς καὶ σοῦ χτυπάει, ἀλλὰ ἐσὺ ἔχεις δουλειές...
-Ἐκεῖνος ποὺ ταράζεται δὲ σκέφτεται λογικά, ὀρθά. Κάνε ὑπομονὴ καὶ θὰ βραβευτεῖς μὲ στέφανο.
-Θέλω νὰ εἶστε ἤρεμες γιὰ νὰ συναντιόμαστε. Ἅμα εἶστε κουρασμένες δὲ λειτουργοῦν οἱ ἀσύρματοι.
-Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ φεύγει ἀπὸ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά σας.
-Ὁ Κύριος νὰ σᾶς ἐνισχύει, νὰ κρατήσετε σταθερὰ τὴ σημαία τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἐγκράτειας.
-Ὁ Χριστιανὸς εἶναι πραγματικὰ ἄνθρωπος. Ξέρει ὅλους τοὺς τρόπους τῆς εὐγένειας.
-Ὅταν ἡ καρδιά μας δὲν ἔχει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστὸ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα. Εἴμαστε σὰν πλοῖα ποὺ δὲν ἔχουν φωτιά, βενζίνη στὴ μηχανή τους.
-Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται, θεοποιεῖται. Γίνεται ἄκακος, ταπεινός, πράος, ἐλεύθερος, γίνεται... γίνεται...
-Αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε ( πολέμους, σεισμούς, καταστροφὲς ) εἶναι βροντὲς καὶ θὰ ἔρθει καὶ ἡ βροχή... -Πρέπει λοιπὸν νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι πρὸς ἀπολογία καὶ μαρτύριο.
-Νὰ γίνετε ἄνθρωποι ἄξιοί της ἄνω Ἱερουσαλήμ.
-Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐκπέμπει ἀκτίνες. Πρέπει ὅμως ὁ ἄλλος νὰ ἔχει καλὸ δέκτη γιὰ νὰ τὸ καταλάβει.
-Πρέπει νὰ ἔχουμε στὸν οὐρανὸ τὰ βλέμματά μας. Τότε δὲ θὰ μᾶς κλονίζει τίποτε.
-Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ σᾶς ἁγιάσει, νὰ σᾶς ὁδηγήσει στὸν Παράδεισο. Αὐτὴν τὴν προίκα παρακαλῶ νὰ σᾶς δώσει ὁ Κύριος.
-Οἱ καρδιές σας εἶναι νέες καὶ θέλουν ν᾿ ἀγαποῦν. Πρέπει λοιπὸν νὰ ὑπάρχει στὴν καρδιά μας μόνο ὁ Χριστός μας, ὁ Νυμφίος σας. Θέλει μόνο Αὐτὸν ν᾿ ἀγαπᾶτε.
-Στὴν Θεία Λειτουργία γιὰ νὰ ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἔχεις συγκέντρωση, εἰρήνη καὶ νὰ μὴ σκέφτεσαι τίποτα.
-Εἶμαι φτωχὸς πατέρας, ἀλλὰ πατρικὴ ἀγάπη ἔχω πολλὴ γιὰ σᾶς.
-Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀγαπάει τὸ Θεό, τόσο ἔχει ἀγάπη καὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Τοὺς ἀγαπάει σὰν εἰκόνες Θεοῦ, μὲ σεβασμό, λεπτότητα καὶ ἁγιασμό.
-Καθημερινὰ προσεύχομαι νὰ σᾶς δῶ στὶς τάξεις τῶν ὁσίων γυναικών.
-Αὐτὸ ποὺ σᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεὸς πρέπει νὰ τὸ ἐκμεταλλευτεῖτε. Ἡ καρδιὰ τῆς γυναίκας εἶναι πλασμένη ν᾿ ἀγαπάει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Ὁ ἄνδρας, ὅσο καὶ νὰ θέλει, ποτὲ δὲ θὰ μπορέσει ν᾿ ἀγαπήσει τόσο λεπτὰ σὰν τὴ γυναίκα. Βλέπουμε ἐὰν προσέξουμε μία τραχύτητα στὴν ἀγάπη τῶν ἁγίων. Τώρα ποὺ εἶστε νέες ἀγαπῆστε «μανιακῶς» τὸν Νυμφίο σας. Πραγματικὴ φλόγα νὰ καίει στὰ σπλάγχνα σας.
-Παράδεισο χωρὶς ἐσᾶς παιδιά μου, δὲν τὸν θέλω.
-Ἐρώτηση: Πὼς κατορθώνετε νὰ ἔχετε τέτοια ὑπομονὴ καὶ καρτερία στὰ διάφορα;
-Ἀπάντηση: Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ βοηθάει. Πάντα πιστεύω παιδί μου στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ ποὺ ὅλα τὰ μεταβάλλει καὶ τὰ ρυθμίζει πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.
-Ὅταν θὰ δεῖτε τὰ δάκρυα, τότε εἶναι ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στὴν προσευχή.
-Ὅταν κοινωνεῖς ὄχι μόνο παίρνεις δύναμη, ἀλλὰ φωτίζεσαι, βλέπεις ὁρίζοντες εὐρεῖς, αἰσθάνεσαι χαρά... Διαφορετικὴ νοιώθει ὁ καθένας, ἀνάλογα μὲ τὴ διάθεση καὶ τὴ φλόγα τῆς ψυχῆς του, ἄλλος αἰσθάνεται χαρὰ καὶ ξεκούραση, ἄλλος πνεῦμα ἀφομοιώσεως καὶ ἄλλος μία ἀνέκφραστη ἀγάπη πρὸς τοὺς πάντες. Ἔνοιωθα πολλὲς φορὲς κουρασμένος ἀλλὰ μετὰ τὴ Θεία Κοινωνία αἰσθανόμουν τὸν ἑαυτό μου σὰν νὰ μὴν εἶχα τίποτα.
-Ἡ ἀθωότητα εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἰδιοφυίαν.
-Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἐγωισμὸ δὲν ἑλκύει κανένα. Καὶ ἂν κάποιον ἑλκύσει, γρήγορα θ᾿ ἀπομακρυνθεῖ. Ὁ πνευματικὸς σύνδεσμος γίνεται ἀδιάλυτος ὅταν συναντήσει παιδικὸ πνεῦμα, ἀθωότητα καὶ ἁγιασμό. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει Χριστὸ τὰ βλέπει ὅλα δύσκολα καὶ σκοτεινά.
-Πρέπει νὰ μάθουμε τὴ γλώσσα τοῦ Κράτους ἐκείνου (τοῦ Οὐρανοῦ), διότι ὅταν δὲν τὴν γνωρίζουμε θὰ μᾶς κοροϊδεύουν. Διαφορετικὰ δὲ θὰ μποροῦμε νὰ μποῦμε μέσα. Ἐκεῖ δὲ θὰ ὑπάρξει Πάτμος ἢ -Κάλυμνος ἢ Ρόδος ἢ τὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης...
-Στὸ Μοναστήρι πρέπει νὰ ξέρετε, ἄλλους ἀνθρώπους στέλνει ὁ Θεὸς καὶ ἄλλους στέλνει ὁ διάβολος. Ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἐνισχύουν, ὁ διάβολος γιὰ νὰ διαλύουν τὰ Μοναστήρια.
-Σᾶς δίνω μία συμβουλή, ποτὲ μὴ δέχεστε πρόσωπα, μὲ κωδωνοκρουσίες, μὲ ἐπαίνους καὶ θαυμασμούς. Θὰ τὰ δέχεστε μὲ ἀγάπη μετρημένη. Ποτὲ μὴ παίρνετε πρόσωπα μὲ τὴ σκέψη τῆς μονιμότητας, χωρὶς δοκιμή. Ὅταν δὲν ὑπάρχει στὸν ἄνθρωπο ἡ ἐσωτερικὴ θερμότητα τότε καὶ καλοκαίρι νὰ εἶναι κρυώνει, παγώνει...
-Ὅταν ἡ καρδιά μας δὲν ἔχει τὸ Χριστό, τότε θὰ βάλουμε μέσα ἢ χρήματα ἢ κτήματα ἢ ἀνθρώπους.
-Σᾶς παρακαλῶ νὰ ἐφαρμόσετε αὐτὴν τὴν ἐντολή. Ὅσο μπορεῖτε νὰ καλλιεργήσετε τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ ὅταν θὰ προσφέρετε τ᾿ ὄνομά Του νὰ τρέχουν δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια σας. Ἡ καρδιά σας πρέπει νὰ καίγεται πραγματικά. Τότε Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ δάσκαλός σας. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ ὁδηγός σας, ὁ ἀδελφός σας, ὁ πατέρας καὶ ὁ Γέροντάς σας.
-Μὴ δώσετε ποτὲ σημασία σὲ κανένα γήινο καὶ ἀσταθές. Νὰ ἔχετε προσοχή, ὑπομονὴ καὶ στὴν ἀπομόνωση νὰ βλέπετε καὶ νὰ ἐξετάζετε τὸν ἑαυτό σας.
-Ἃς καλλιεργήσουμε πρῶτα τὸν ἑαυτό μας, ὁ κόσμος θέλει νὰ δεῖ ἀνθρώπους ἐφαρμοστὲς τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ σπανίζουν στὴν ἐποχή μας.
-Ἀγαπῆστε μὲ ὅλη τὴν καρδιά σας τὸν Νυμφίο σας Χριστὸ καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ σᾶς ἀγαποῦν καὶ θὰ σᾶς περιποιοῦνται.
-Εὔχομαι νὰ ζήσετε ἅγια καὶ νὰ ἀκολουθήσετε τὶς ἅγιες γραμμὲς τῶν Πατέρων μας ἀπὸ τώρα ποὺ εἶστε νέες, γιὰ νὰ βρεθεῖτε ὅλες στὸν Παράδεισο. Αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμός σας.
-Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ μὴ φύγει ἀπὸ πάνω σου, ἀπὸ τὴν καρδιά σου.
-Εἶναι ὡραῖο, θαυμάσιο πρᾶγμα νὰ βλέπεις νὰ συνδέονται πρόσωπα μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
-Ὁ πειρασμὸς ἀδημονεῖ, στενοχωρεῖται καὶ δημιουργεῖ ἐξωτερικοὺς πολέμους. Ξέρει τόσες τέχνες... σέρνει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀμφιβολία. Γι᾿ αὐτὸ ἔχουμε πολλὰ ναυάγια.
-Ὅταν δῶ τὸν ἄνθρωπο νὰ διψάει πολὺ δὲ δίνω πολὺ σημασία στὴ νηστεία (γιὰ Θεία Κοινωνία). -Μερικοὶ δείχνουν τόση μετάνοια ποὺ πρέπει νὰ ὑποβοηθοῦνται.
-Ἡ λαχτάρα εἶναι τὸ μεγαλύτερο.
-Ὁ πειρασμὸς ξέρεις τί μάστορας εἶναι; Τὰ ἐλάχιστα τὰ κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική.
-Ἐπιθυμῶ τὴν ἀναγέννηση τοῦ Μοναχισμοῦ, διότι κατὰ τὴ γνώμη μου τὸ Εὐζωνικὸ Τάγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Μοναχισμός.
-Οἱ ψυχὲς ἔχουν διάθεση νὰ δοῦν τὸ κάλλος τῆς μορφῆς τοῦ Θεοῦ.
-Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ ἀποδυναμώνει τοὺς πειρασμούς μας.
-Ὅταν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δίνεται ἡ σοφία.
-Ὅλοι οἱ ἅγιοι αἰσθάνονταν χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση ὅταν ἐπισκέπτονταν τὴν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
-Ἐπειδὴ εἶναι γενικὴ ἐξαχρείωση, δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι ὑπάρχει πνευματικὴ ἀγάπη.
-Ὅλη μου ἡ περιουσία εἶστε ἐσεῖς.
-Ὅταν δῶ ἄνθρωπο ἐρεθισμένο προσεύχομαι νὰ τὸν εἰρηνεύσει ὁ Κύριος καὶ δὲν ἀκούω τί λέει. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲ στενοχωριέμαι. Ὅταν θὰ ἠρεμήσει καὶ θὰ δοθεῖ ἡ κατάλληλη εὐκαιρία τότε τοῦ μιλάω, διότι τότε εἶναι ἀκριβῶς σὲ θέση νὰ καταλάβει τὴν ἀφροσύνη του.
-Πρέπει ὁ ἐξομολόγος πολλὲς φορὲς νὰ κλάψει, νὰ πονέσει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἐξομολογούμενο γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὸν ξεκουράσει. Εἰλικρινὰ πρέπει νὰ θλίβεται γιατί τὸ νοιώθει ἡ ψυχή. (Ἰούλιος 1969).
-Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι σὲ κουράζουν, διότι σὰν ἠλεκτρικὰ κύματα ἔρχεται ἐπάνω σου ὅ,τι ὑπάρχει ἀποθηκευμένο μέσα τους.
-Πρέπει νὰ εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς χάριτος καὶ ὅποιος μᾶς πλησιάζει νὰ ξεκουράζεται. Νὰ τοὺς βλέπουμε ὅλους ἀνώτερους, ὅσες ἀδυναμίες καὶ ἂν παρουσιάζουν. Νὰ μὴ φερόμαστε μὲ σκληρότητα, ἀλλὰ πάντοτε νὰ ἔχουμε στὴ σκέψη μας ὅτι εἶναι καὶ ὁ ἄλλος τοῦ αὐτοῦ προορισμοῦ.
-Ἐγώ, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, πάντοτε ἔβλεπα ὅλους ἀνώτερους ἀπὸ ἐμένα καὶ ἁγίους.
-Ἀδιαφόρει γιὰ ὅλα τὰ ἐμπόδια. Ἡ μόνη ἀπασχόλησή σου, ἡ σκέψη σου νὰ εἶναι ὁ Νυμφίος σου. Νὰ μιλᾶς μόνο μὲ Αὐτόν.
-Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἔχουμε ἀγάπη. Τὸ μεγαλύτερο κακὸ νὰ μᾶς κάνουνε πρέπει νὰ τοὺς ἀγαποῦμε. -Μόνο μὲ τὴν ἀγάπη θὰ μποῦμε στὸν Παράδεισο.
-Νὰ καλλιεργεῖς τὴν εὐχὴ καὶ θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ ἡ καρδιά σου θὰ σκιρτάει ἀπὸ χαρά, ὅπως ὅταν πρόκειται νὰ δεῖς ἕνα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.
-Τὴ βραδινὴ προσευχὴ νὰ μὴν τὴν ἀμελεῖς. Νὰ προσεύχεσαι μὲ διάθεση ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ πηγαίνουν σὲ συμπόσιο. Εἶναι ξύπνιοι καὶ αἰσθάνονται ὅλο χαρά. Ἔτσι καὶ ἐσὺ ἀφοῦ πρόκειται νὰ μιλήσεις μὲ τὸν Νυμφίο σου, νὰ μὴν ἀκοῦς ὅταν σου λέει ὁ πειρασμὸς διάφορα γιὰ νὰ σὲ ἐμποδίσει, γιατί ξέρεις ἔχουμε ἕναν ποὺ ἐνδιαφέρεται πολὺ γιὰ μᾶς.
-Ἐρώτηση: Πῶς πρέπει, Γέροντα, νὰ σκεφτόμαστε τὸ Χριστό;
-Ἀπάντηση: Πάντα μὲ ἀγάπη, πρέπει φέρνουμε στὴ μνήμη μας τὸ Χριστό. Μπορεῖ νὰ κρατᾶμε στὰ χέρια μας μιὰ φωτογραφία ἑνὸς ἀνθρώπου ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸν γνωρίζουμε, ἢ μᾶλλον δὲν ἀγαπᾶμε δέ μας συγκινεῖ. Ἐνῶ ὅταν πάρουμε τὴν φωτογραφία τῆς μάνας μας ἀμέσως ἡ ψυχή μας σκιρτάει καὶ κλαίει ἀπὸ ἀγάπη.
-Ἐρώτηση: Θὰ σωθοῦμε Γέροντα;
-Ἀπάντηση: Μὰ γι᾿ αὐτὸ βάλαμε τὰ ράσα γιὰ νὰ σωθοῦμε. Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν Παράδεισο. Τὸ ὅτι πολεμᾶμε τοὺς λογισμούς, ὁ κόπος αὐτὸς θὰ μᾶς βάλει στὸν Παράδεισο.
-Οἱ ἐφημερίδες τοῦ Οὐρανοῦ τὰ γράφουν ὅλα ὅσα γίνονται ἐδῶ καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακά.
-Παιδί μου, ὅσο μπορεῖς νὰ δίνεις ἀγάπη σὲ ὅλους. Εἶσαι ὑποχρεωμένη. Ζητάει τὸ ὀρφανὸ πατέρα νὰ βρεῖ, δὲν ἔχει. Ζητάει μάννα τὸ ἴδιο, ζητάει ἀδελφή, δὲν ἔχει ἀδελφή. Γι᾿ αὐτὸ ζητάει νὰ βρεῖ ἀγάπη ἀπὸ σένα, ἀγάπη πραγματική. Ἐσὺ πρέπει νὰ ἀντικαταστήσεις ὅλα τὰ ἀγαπημένα πρόσωπα τοῦ ὀρφανοῦ.
-Ἐκεῖνον, ποὺ μᾶς πληγώνει καὶ μᾶς κάνει νὰ πονᾶμε, ὀφείλουμε νὰ τὸν ἀγαπᾶμε διπλά.
-Ὅπως ἐξυπηρετεῖς τὸν πρῶτο, ἔτσι πρέπει νὰ βοηθᾶς τὸν δεύτερο, τὸν τρίτο καὶ τὸν τελευταῖο.
-Δὲν εἶναι τὰ φτερὰ ποὺ μποροῦν νὰ ὑψώσουν τὸν ἄνθρωπο πάνω ἀπὸ τὴ γῆ, ἡ καθαρότητα καὶ ἡ ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς. Πρέπει νὰ εἶσαι ἁπλὸς στὶς πράξεις σου καὶ καθαρὸς στὴ σκέψη καὶ στὰ αἰσθήματά σου. Μὲ τὴν καθαρὴ καρδιὰ θὰ ἀναζητᾶς τὸ Θεό, μὲ τὴν ἁπλότητα θὰ τὸν βρίσκεις καὶ θὰ τὸν χαίρεσαι. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ περνάει εὔκολα τὶς πύλες τοῦ οὐρανοῦ.
-Ἡ αὐταπάρνηση πρέπει νὰ καλλιεργεῖται μὲ διάκριση, διότι διαφορετικὰ φτάνουμε στὴν αὐτοκτονία.
-Στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς βρισκόμαστε, πότε θὰ ἔχουμε φουρτούνα καὶ πότε γαλήνη. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέ μας ἀφήνει. Διαφορετικὰ θὰ εἴχαμε καταποντιστεῖ ἐὰν δὲν μᾶς συγκρατοῦσε.
-Οἱ ἅγιοι πάντοτε σκέφτονταν τὴν ἄλλη ζωή. Εἶναι χάρισμα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Ὁ Θεὸς μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὸν πειρασμό.
-Δὲν ἀφήνει νὰ πειρασθοῦμε ἄνω τῶν δυνάμεών μας. Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει γιὰ τὸ καλό μας.
-Ὅταν αὐξηθεῖ ἡ πνευματικότητα, θὰ καταπολεμηθεῖ καὶ ἡ ὑπνηλία.
-Ἡ προσευχὴ εἶναι χάρη. Τὴν δίνει ὁ Θεός, ὅταν ὑπάρχει ζῆλος καὶ ταπείνωση.
-Πολέμησε γενναῖα τὸν μισόκαλο ποὺ σὲ φθονεῖ, ὑπόμενε ὅτι καὶ ἂν σοῦ συμβαίνει μὲ καρτερία μὲ ὑπομονὴ καὶ πίστη. Μὴν ἀφήνεις νὰ σὲ τυραννάει ὁ ἐχθρός της ψυχῆς σου, ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβάτου θέλει δῆθεν τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς σου.
-Ἔχε ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριο γιὰ ὅλα καὶ αὐτὸς θὰ σὲ διαθρέψει σὲ ὥρα λιμοῦ.
-Μὲ ἕνα καλὸ λόγο γιὰ τὸν πλησίον σου, ὑπερασπίζοντας τὸν ἀγοράζεις τὸν Παράδεισο.
-Ἡ μετάνοια πρέπει νὰ γίνεται ὄχι γιὰ τὸν φόβο τῆς τιμωρίας ἀλλὰ διότι ἁμαρτήσαμε πρὸς τὸ Θεό.
-Γλύκανε τὴ σκέψη σου μὲ λογισμοὺς παραμυθίας καὶ ἐλπίδας, τὰ λόγια σου πύρωσε τὰ μὲ τὴ θέρμη τῆς ἀγάπης στὸν Νυμφίο σου, θυμήσου τὰ δικά Του παθήματα τὰ ὁποῖα ὑπέστη γιὰ σένα γιὰ νὰ μείνεις σταθερή, ἀφοσιωμένη καὶ ταπεινή.
-Παράδωσε τὸν ἑαυτό σου ὁλόκληρο στὴν προστασία καὶ σκέπη τῆς Παναγίας.
-Τὴν φιλοξενία παιδί μου νὰ τὴν ἀγαπᾶς γιατί αὐτὴ εἶναι ποὺ ἀνοίγει τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου. Μὲ αὐτὴ φιλοξενεῖς κι᾿ Ἀγγέλους «Ξένους ξένιζε ἵνα μὴ τῷ Θεῷ ξένη γένῃ».
-Μὴν τρέχετε στὰ ψαλτήρια καὶ στοὺς ὕμνους, πολὺ μὲ λυπεῖ αὐτὸ τὸ πράγμα. Πιὸ σιγὰ ψάλλετε γιὰ νὰ συμμετέχει ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά σας σὲ ὅ,τι λέτε. Ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ κλαῖτε ὅταν ψάλλετε, ἀλλὰ αὐτὸ γιὰ σᾶς... Νὰ δῶ πότε θὰ μάθετε νὰ κλαῖτε. Οἱ παλιοὶ Μοναχοὶ κρατοῦσαν πάντοτε μαντήλια στὶς ἀκολουθίες.
-Οι Ἅγιοι Πατέρες ὑπετάσσοντο μὲ ἁπλότητα σὰν μικρὰ παιδιὰ σὲ ὅ,τι τοὺς ἔστελνε ὁ Θεός, «Ἔτσι τὸ θέλεις, ἂς γίνει τὸ θέλημά σου».
-Ἡ φιλοξενία... ἡ μεγαλύτερη τῶν ἀρετῶν. Ἐπισύρει τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
-Στὸ πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τὸν ἴδιο τὸ Χριστό.
-Ἡ θλίψη εἶναι εὐάρεστη στὸ Θεὸ ἐφ᾿ ὅσον δέ μας ἀφαιρεῖ τὸ θάρρος ν᾿ ἀγωνιζόμαστε.
-Εἶναι ἀπαραίτητο καὶ συμφέρον νὰ γίνεται κατὰ περιόδους μία γενικὴ αὐτοεξομολόγηση (μνήμη ὅλων τῶν προτέρων ἁμαρτημάτων). Τὸ ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοι.
-Χρειάζεται καλλιέργεια γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους μὲ τὸ μέτρο ποὺ θέλει ὁ Χριστός.
-Ὅλα τὰ ζητήματά σου νὰ τ᾿ ἀφήσεις στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι θέλεις νὰ τὸ ζητὰς σὰν τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸν πατέρα του.
-Ἡ εὐχὴ εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Νὰ ζητᾶς πάντα μὲ ἐλπίδα.
-Δὲ θὰ μᾶς σώσουν, ἀδελφή μου τὰ ἔργα μας, ἀλλὰ τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀπόκτησε θάρρος καὶ ὑπομονὴ στὸν ἀγώνα σου.
-Σὲ φθονεῖ ὁ Σατανᾶς παιδί μου, γιατί ἄφησες τὸν κόσμο μὲ τὶς κοσμικὲς τιμὲς καὶ δόξες καὶ ἦρθες ἐδῶ μὲ τὴ θέλησή σου, στὸ στάδιο ποὺ θὰ μᾶς ὑποτιμήσουν, θὰ μᾶς περιφρονήσουν πολλοί...

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ὁ γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρῆς. Μιὰ σύγχρονη μορφὴ τῆς Πάτμου», ἔκδοση Ἑπτάλοφος, www.eptalofos.gr
users.uoa.gr/~nektar

ΠΗΓΗ

http://anavaseis.blogspot.com/2010/02/blog-post_8590.html#more 

Print this post