ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!
ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ

Ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΑΣ
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. SOS 1)ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ 2)ΝΕΟ :http://hristospanagia3.blogspot.com

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Ἄν λάβετε ἕνα e- mail, ὑποτίθεται ἀπό ἐμένα (panagiatheotokos@gmail.com), πού νά σᾶς ζητᾶ νά στείλετε χρήματα, ἀγνοῆστε το.
π. Σάββας

Dear brothers in Christ
If you receive a e-mail supposed from me(panagiatheotokos@gmail.com) don' t pay attention at all.
p. Savvas Agioreitis

ΣΥΝ ΘΕῼ, ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: http://hristospanagia3.blogspot.com

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

ΒΙΒΛΙΟ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ (Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ) ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ «ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», ΚΕΡΑΣΙΑ 2010 ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, (ΜΕΡΟΣ Ε΄)

 ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

 ΠΩΣ ΘΑ ΒΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ


ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ἡ Θεία  Λειτουργία εἶναι ὁ Χριστός ἀνάμεσά μας καί μέσα μας. Κανείς δέ μπορεῖ νά ἔχει ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ παρά μόνο ἀκτίστως, δηλαδή ἐν «Πνεύματι Ἁγίῳ»: «Ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς» μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία.
Ἐπίσης κανείς δέν μπορεῖ νά ὁμολογήσει καί νά λατρεύσει ἀληθινά τόν Κύριο παρά μόνο μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Οὐδείς δύναται εἰπεῖν, Κύριον Ἰησοῦν, εἰ μή ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Α΄ Κορ. 12, 3). Ἑπομένως γιά νά ἔχουμε ἐμπειρία τῆς Θ. Λειτουργίας, ἐμπειρία τοῦ Χριστοῦ Μας, θά πρέπει νά ἔχουμε ἐνεργό μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦ­μα, πού λάβαμε κατά τό Ἅγιο Βάπτισμα. Γιά νά συμβαί­νει αὐτό ἀπαιτεῖται ἡ κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη, πού προϋποθέτει βέβαια τή ζωντανή πίστη. Ὁ ἀγώνας γιά τήν κάθαρση εἶναι δύσκολος, μακρύς καί ἔχει τούς κανόνες του. Ὅσο καθα­ρίζεται κανείς τόσο καί ἔχει γεύση τῆς Θείας Χάρης, πού ἐκχέεται κατά τήν Θ. Λειτουργία, ἀλλά καί κατά τήν τέλεση τῶν ἄλλων μυστηρίων τῆς Ἐκκλη­σίας μας.
Ἡ ἐν Χριστῷ ἐμπειρία, πού μποροῦμε νά ἔχουμε στή Θ. Λειτουργία, ἤ καί ἐκτός αὐτῆς μᾶς στηρίζει στόν ἀγώνα μας πού στοχεύει στό νά εὐαρεστήσουμε «τῷ Θεῷ».


Προύποθέσεις γνήσιας ἐμπειρίας τοῦ Θεοῦ.

Ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιά νά ἔχουμε αὐτήν τήν ἐμπειρία εἶναι:
 α)ἡ ἔνταξη καί
β)ἡ διατήρησή μας στόν τρόπο ζωῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.
Αὐτή διασώζει τήν ἀληθινή πίστη στόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί μᾶς προσκαλεῖ ψάλλοντας: «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος». Ἡ φωνή τοῦ ἀποστόλου Φιλίππου ἀντηχεῖ καί σήμερα: «Ἔρχου και ἴδε».
Ἔλα, γίνε μέλος ζωντανό τῆς Ἐκκλησίας γινόμενος ὑπήκοος καί μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ταπείνωσε τό πνεῦμα τῆς φιλαυτίας, ἀγωνί­σου κατά τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας, μετανόησε, προσευχήσου ἀδιάλειπτα, κάνε ὅλη τή ζωή σου μιά διαρκή Θεία  Λειτουργία... Καί τότε θά ζήσεις, θά δεῖς, θά γευτεῖς, θά χαρεῖς -μέ μιά ἀνεκλάλητη χαρά- καί θά «μάθεις»... Θά «μάθεις» ὄχι ἐγκεφαλικά, ἀλλά ὑπαρξιακά... θά πάθεις τά «θεῖα». Θά ζήσεις τή γνήσια, προσωπική ἀλλοίωση καί ἐμπειρία πού ὁ Θεός, ἀπό τήν ἄπειρη ἀγάπη Του, δίδει σέ ὅλους, ὅσους εἰλικρινά καί ἐμπόνως Τόν ἀναζητοῦν.
Ποιά ὅμως εἶναι αὐτή ἡ ἐμπειρία πού χαρίζει ὁ Θεός καί τήν ὁποία πρέπει καί μεῖς νά ζήσουμε ὡς «ἀρραβῶνα», ἐν ὄψει τῶν πνευματικῶν μας «γάμων» μέ τόν Νυμφίο Χριστό στήν Βασιλεία Του; Μέ ἄλλα λόγια τί καλούμαστε καί τί περιμένουμε νά ζήσουμε στή Θ. Λειτουργία; Ποιές εἶναι οἱ γνήσιες ἐμπειρίες τῆς Θείας Χάρης, πού ζεῖ ὁ χριστιανός μέσα, ἀλλά καί ἔξω ἀπό τήν Θεία  Λειτουργία;


ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται πνευματικά σταδιακά καθαρίζεται φωτίζεται καί θεώνεται. Ἀποκτά αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνεται τήν Θεία Χάρη, αἰσθάνεται τόν Θεό[1].
Στόν Παράδεισο πρίν τήν προπατορική ἁμαρτία οἱ πρωτόπλα­στοι συνομιλοῦσαν μέ τόν Θεό, αἰσθάνονταν τήν Θεία  Χάρη. Ἀπό τήν στιγμή, πού ἔπεσαν στήν παρακοή ἔχασαν τήν Θεία  Χάρη καί αἰσθάνθηκαν τή γυμνότητά τους.
Ὁ Θεός ἔπλα­σε τόν ἄνθρωπο γιά νά εἶναι ἱερεύς, προφήτης καί βασιλεύς. Τοῦ ἔδωσε τήν Θεία Χάρη ὥστε νά μετέχει στά τρία ἀντίστοιχα ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ[2]. Μετά τήν διάπραξη τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τά τρία αὐτά ἀξιώματα.
Ὅμως ὁ ἅγιος Θεός, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη θέλησε νά ξαναφέρει τόν ἄνθρωπο στήν κατάσταση νά μπορεῖ πάλι νά γίνει, ἄν θέλει, ἀληθινός ἱερεύς, προφήτης καί βασιλεύς. Νά μπορεῖ πάλι νά ἔχει ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ· νά κοινωνήσει καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του[3].
Αὐτή τήν ἐπανένωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό τήν ἔκανε ὁ Σωτήρας μας Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του[4].
Ὁ δρόμος πλέον εἶναι ἀνοιχτός γιά κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά φτάσει στόν Θεό νά ἑνωθεῖ μαζί Του, νά ἔχει γνήσια ἐμπειρία-αἴσθηση Θεοῦ[5].

Μορφές ἐμπειρίας της Χάριτος τοῦ Θεοῦ

Ποιές εἶναι οἱ ἐμπειρίες τῆς Χάριτος, πού μπορεῖ νά λάβει ὁ χριστιανός, ὥστε ἡ πίστη καί ἡ χριστιανική ζωή (καί κατ’ ἐπέκταση ἡ συμμετοχή του στή Θεία  Λειτουργία) νά μήν εἶναι γι’ αὐτόν κάτι διανοητικό καί ἐξωτερικό, ἀλλά ἀληθινή, πνευματική αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, κοινωνία μέ τόν Θεό, οἰκείωση τοῦ Θεοῦ, μετοχή «ἐν πάσει αἰσθήσει» στήν ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ;

Εἶναι πρῶτα-πρῶτα μία ἐσωτερική πληροφορία ὅτι διά τῆς πίστεως στόν Θεό - πού τήν ὁμολογεῖ καί τή βιώνει στή Θεία  Λειτουργία - βρίσκει ἡ ζωή του τό ἀληθινό της νόημα.

Αἰσθάνεται ὅτι ἡ πίστη του πρός τόν Χριστό εἶναι αὐτό, πού τόν ἀναπαύει ἐσωτερικά, πού δίνει νόημα στήν ζωή του καί τόν καθοδηγεῖ. Ἡ πίστη του αἰσθάνεται ὅτι εἶναι ἕνα δυνατό φῶς, πού τόν φωτίζει. Ὅταν αἰσθανθεῖ ἔτσι τήν χριστιανική πίστη μέσα του, ἔχει ἀρχίσει νά ζεῖ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός τότε δέν εἶναι κάτι ἐξωτερικό γι’ αὐτόν.

Ἄλλη ἐμπειρία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀκούει στήν καρδιά του τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ νά μετανοήσει γιά τά σκοτεινά καί ἁμαρτωλά του ἔργα, νά ἐπιστρέψει στή χριστιανική ζωή, νά ἐξομολογηθεῖ, νά μπεῖ στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή ἡ φωνή, πού ἀκούει μέσα του, εἶναι μία πρώτη ἐμπειρία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Τόσα χρόνια, πού ζοῦσε μακριά ἀπό τόν Θεό, τίποτε δέν καταλάβαινε. 
Ἀρχίζει νά μετανοεῖ. Ἐξομολογεῖται γιά πρώτη φορά στή ζωή του στόν Πνευματικό. Μετά τήν ἐξομολόγηση αἰσθάνεται βαθειά εἰρήνη καί χαρά, κάτι πού ποτέ πρίν στήν ζωή του δέν εἶχε αἰσθανθεῖ. Καί τότε λέει: «Ἀνακουφίστηκα». Αὐτή ἡ ἀνακούφιση εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τῆς Θείας Χάριτος σέ μία ψυχή πού μετανόησε, καί ὁ Θεός θέλει νά τήν παρηγορήσει.



Τά δάκρυα τῆς Μετανοίας.

Τά δάκρυα τοῦ χριστιανοῦ πού μετανοεῖ, ὅταν προσεύχεται καί ζητᾶ συγχώρηση ἀπό τόν Θεό ἤ ὅταν ἐξομολογεῖται, εἶναι δάκρυα μετανοίας. Αὐτά τά δάκρυα εἶναι πολύ ἀνακουφιστικά. Φέρνουν πολλή εἰρήνη στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ὅτι αὐτά εἶναι δῶρο καί ἐμπειρία τῆς Θείας Χάριτος.

Τά δάκρυα τοῦ Θείου Ἔρωτα.

Ὅσο βαθύτερα μετανοεῖ καί ἔρχεται σέ περισσότερη ἀγάπη πρός τόν Θεό καί προσεύχεται μέ ἕνα Θεϊκό Ἔρωτα, τόσο ἐκεῖνα τά δάκρυα τῆς μετανοίας γίνονται δάκρυα χαρᾶς, δάκρυα ἀγάπης καί Θείου Ἔρωτος. Αὐτά τά δάκρυα, πού εἶναι ἀνώτερα ἀπό τά δάκρυα τῆς μετάνοιας, εἶναι μία ἀνώτερη ἐπίσκεψη καί ἐμπειρία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.


Εἰρήνη καί χαρά μετά τήν Θεία Κοινωνία.

Ἄλλοτε πάλι, σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τοῦ πνευματικοῦ μας, προσερχόμαστε νά κοινωνήσουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μετανοημένοι, ἐξομολογημένοι, μέ νηστεία καί πνευματική προετοιμασία. Τότε μετά τή Θεία  Κοινωνία αἰσθανόμαστε βαθειά εἰρήνη στήν ψυχή μας, πνευματική χαρά. Εἶναι καί αὐτή μία ἐμπειρία καί ἐπίσκεψη τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ.

Χαρά στήν διάρκεια τῆς προσευχῆς.

Ἄλλες φορές πάλι, κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς, τῆς Θείας Λατρείας ἤ τῆς Θείας Λειτουργίας, αἰσθανόμαστε ἀνεκλάλητη χαρά. Καί αὐτό εἶναι ἐπίσκεψη τῆς Χάρης καί ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.

 Τό ἄκτιστο φῶς
Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλες ἀνώτερες ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνώτερη ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θέα τοῦ ἀκτίστου Φωτός. Αὐτό τό Φῶς εἶδαν οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου στό Ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως. Εἶδαν τόν Χριστό νά λάμπει Ὅλος σάν τόν ἥλιο μέ ἕνα οὐράνιο καί θεῖο φῶς, τό ὁποῖο δέν ἦταν ὑλικό, κτιστό φῶς, ὅπως εἶναι τό φῶς τοῦ ἡλίου ἤ τά ἄλλα κτιστά φῶτα. Ἦταν ἄκτιστο Φῶς, δηλαδή τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, τό Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδας.
 Αὐτοί πού καθαρίζονται τελείως ἀπό τά πάθη τους κι ἀπό τήν ἁμαρτία και προσεύχονται μέ ἀληθινή καί καθαρά προσευχή, ἀξιώνονται αὐτῆς τῆς μεγάλης ἐμπειρίας, νά ἰδοῦν τό Φῶς τοῦ Θεοῦ ἀπ’ αὐτήν τή ζωή. Κι ὄχι μόνο τό βλέπουν ἀπό τώρα, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι τούς βλέπουν ἀπό τώρα μέσα σ’ αὐτό τό Φῶς. Διότι αὐτό τό Φῶς περιβάλλει τούς Ἁγίους. Ἐμεῖς δέν τό βλέπουμε, ἀλλά οἱ καθαροί στήν καρδιά καί ἅγιοι τό βλέπουν. Τό φωτοστέφανο πού εἰκονίζεται γύρω ἀπό τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων εἶναι τό Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδας, πού τούς ἔχει φωτίσει καί ἁγιάσει. Στό βίο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου διαβάζουμε ὅτι, ὅταν ὁ Ἅγιος προσευχόταν στό κελί του, τόν ἔβλεπαν νά λάμπει ὅλος ἀπό τό ἄκτιστο Φῶς, τό ὁποῖο τόν περιαύγαζε. Καί σέ πολλούς βίους τῶν Ἁγίων βλέπουμε τό ἴδιο[6].
 «Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν ἀπό τήν ζωή αὐτήν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, καί συμμετεῖχαν στόν θρίαμβό Του ἐπάνω στό θάνατο, τήν ἁμαρτία καί τό διάβολο. Ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα παραθέτουμε στή συνέχεια: «Ὁ π. Δαμασκηνός Κατρακούλης (1921-2001, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μακρι­νοῦ) καθημερινό ἄρτον εἶχε τήν μετάνοιαν. Περιέγραφε δέ τήν πορεία του ὡς ἑξῆς: «Ὅταν πρωτομετανοήσαμε βυθιστήκαμε κάτω στόν ἑαυτό μας καί εἴδαμε τό κατα­γώγιό μας, πού ἦταν σκοτεινό· ἀρχίσαμε τήν μετάνοια καί τήν προσευχή, μέχρι πού αἰσθανθήκαμε ὅτι καθάρισε ὁ ἑαυτός μας. Ὕστερα ἄρχισε νά μεταβάλλεται τό καταγώγιο μας εἰς φωτεινό καταγώγιο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς ἀθανάτου σοφίας. καί ξεκινήσαμε πλέον. Ἡ πίστη μᾶς ἐπέταξε στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ». Ἡ ἀκράδαντος καί ἄνευ ὅρων πίστη ἦταν ἡ «πυρσοκρότηση γιά τίς ἀναβάσεις του». Ἡ Πίστη τοῦ Γέροντα Δαμασκηνοῦ ἦταν «Πίστη ὄχι μόνον εἰς τόν προσωπικό Θεόν, ἀλλά καί εἰς κάθε λόγον τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ φράση του: «Ἄν θέλετε πνευματικές ἀναβάσεις, ν' ἀνεβεῖτε εἰς τό βάθρο τῆς πίστεως καί τῆς ταπεινώσεως».
Κατά τήν Θείαν Λειτουργία αἱ νοηταί ἀναβάσεις του ἐκορυφώνοντο. Ἔλεγε τά ἑξῆς: «Ἰδιαιτέρως μέσα στή Θεία Λειτουργία νά παίρνομε τήν νοητή πορεία καί νά μένουμε μεταξύ τῆς θριαμβευούσης καί τῆς στρατευόμενης Ἐκκλησίας. Νά μένουμε μαζί μέ τούς ἁγίους καί νά λειτουργοῦμε μαζί μέ τόν οὐράνιο κόσμο, γιά νά μπορεῖ ἡ ψυχή μας νά γεμίσει μέ τήν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου μακαριότητας. Στή Θεία Λειτουργία ἀρχίζομε πλέον νά ἀλλάζομε τόν χῶρο καί ἑνώνουμε τόν οὐράνιο κόσμο μέ τόν ἐπίγειο. Ἔχομε καί τούς δύο κόσμους στίς νοήσεις μας. Στή Λειτουργία συσπειρώνουμε μαζί μας ὅλη τήν δημιουργία καί δοξολογοῦμε τόν Θεόν μαζί μέ τίς πέτρες, τήν θάλασσα καί τόν φυτικό κόσμο, πού ἄφωνα καί συνεχῶς λειτουργοῦν ὅλα μαζί. Ὅταν λέω τίς εὐχές, αἰσθάνομαι ὅτι ἡ κάθε μία ἔχει μέσα της τήν παντοδυναμία, τήν πανσοφία.
Μπαίνουμε στή βασιλική λειτουργία. Στήν ὡραία λειτουργία τοῦ σύμπαντος συνάπτεις την δική σου λειτουργία. Φέρομε τόν οὐρανό νοητῶς κάτω καί ἀνεβάζουμε τόν ἑαυτό μας ἐπάνω. Νά μποῦμε στή μυστική καί οἰκουμενική τοῦ σύμπαντος λατρεία».
Ἐνῶ ὁ ἴδιος μετ' ὀδυνηρᾶς πάλης κατά τῶν ἐχθρῶν κατόρθωσε νά καταλάβει τήν κορυφή τῆς θεωρίας, ἐν τούτοις συνεβούλευε τά ἑξῆς: «Νά πιάσομε τήν κορυφή τῆς θεωρίας, διά νά ἔχομε τήν ὑπεροχή ἐπί τῶν παθῶν. Τότε τά πάθη ἐξουδετερώνονται χωρίς πολλούς ἱδρῶτας. Μέ τήν ἀποφατική θεώρηση τοῦ οὐρανίου κόσμου καί τή θεολόγηση τῆς σωτηρίας πέφτομε σέ ἄλλη σφαῖρα, τῆς παντοδυναμίας τοῦ Θεοῦ. Πορευόμεθα ἐπί τῶν κορυφῶν, ἀτενίζοντες τό πρόσωπον τοῦ Κυρίου, θέτομε τόν ἑαυτόν μας κάτω ἀπό τήν ἐπισκόπησιν τοῦ Θεοῦ καί ρίχνομε εἰς τήν λήθην τόν παρόντα κόσμον. Ἐλεύθερος τότε ὁ νοῦς μας θά ἀναφέρεται πρός τά ἄνω πάντοτε καί ἡ διάνοια μας θά εἶναι πάντοτε τεταμένη πρός τόν Θεόν». Προσπαθοῦσε νά μιμηθῆ τόν Ἐνώχ, διά τό πρόσωπον τοῦ ὁποίου ἔνοιωθε μεγάλο θαυμασμό καί ἀνέφερε συνεχῶς ὅτι οὖτος εἶχε τήν διάνοιάν του τεταμένην εἰς τόν Θεόν ἐπί ἑκατόν ἔτη. Ἡ σκέψις τοῦ Θεοῦ ἦτο ἡ ἀπόλαυσίς του καί ἔλεγε μετά τοῦ ψαλμωδοῦ: «Ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καί εὐφράνθην». Καί ἄλλοτε: «Ἀτενίζω τόν Θεόν ἀνά πᾶσαν στιγμήν καί χαίρεται ἡ ψυχή μου. Τόν βλέπω ἀσχημάτιστος, Τόν ἀγαπῶ καί Τόν βλέπω. Εἴμαστε ἐνώπιον τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου. Ὅμως, παρ’ ὅλο πού Τόν βλέπω, πάντοτε Τόν ζητῶ».
Τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἡ τροφή καί ἡ τρυφή τῆς ψυχῆς του. Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός» εἶχαν χαραχθεῖ βαθέως εἰς τόν νοῦν του καί διά τοῦτο ἐπίστευεν ὅτι διά τῆς Χριστογνωσίας ὁ ἄνθρωπος φθάνει τήν αὐτογνωσία καί δι' αὐτῆς τήν Θεογνωσία.
Ὁ π. Δαμασκηνός, ὅταν ἔλεγε Θεογνωσία, ἐννοοῦσε τήν Θεοκοινωνίαν. Ἐπειδή δε ὁ ἴδιος εἶχε κατορθώσει διά τῆς βαθιᾶς μετανοίας τήν κάθαρσιν τῆς καρδίας καί τοῦ νοός, ἐνέτεινε ὅλην τήν νοητική του δύναμιν εἰς τήν ἀδιάλειπτο μνήμην τοῦ Θεοῦ καί ἔλεγε: «Ὅταν ἡ διάνοια εἶναι τεταμένη πρός τόν Θεόν, μέσα μας γεννᾶται ἡ ὁρμή πρός Θεοκοινωνία». Καί ἐρώτα: «Πῶς θά προσευχώμεθα καί θά μᾶς ἀκούει ό Θεός, ἄν ἡ νόηση μας δέν μεταβληθεῖ εἰς ὅρασιν Θεοῦ;» Ὁ ἴδιος διαρκῶς ἀτένιζε τόν Κύριον καί διαβεβαίωνε ὅτι ὁ Θεός ὁρᾶται καί ἀναπαύει. καί ὅτι οἱ ὀφθαλμοί τῆς ψυχῆς μας εἶναι συνηθισμένοι νά βλέπουν τόν Θεόν. «Ἡ διάνοια μας εἶναι ἡ διόπτρα, πού ἀτενίζει τά οὐράνια. αὐτός ὁ ἀνιχνευτής (ἡ διάνοια) ἐρευνᾶ μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα τόν οὐράνιον κόσμον καί τά βάθη τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὁ νοῦς δέν δουλέψη, δέν μπορεῖ νά εὐφράνει τήν καρδίαν καί νά τήν ἀνεβάσει στά οὐράνια διά τῆς Θείας Ἀγάπης».
  Θεῖος Ἔρως ἦτο ἡ κινητήριος δύναμις, τήν ὁποίαν ὁ π. Δαμασκηνός ἔθετε εἰς τό διαστημόπλοιο τῆς προσευχῆς, διά νά κάνη τήν «νοητήν πορείαν πρός Θεο­πτίαν». Καί ὁμολογοῦσε: «Ὅταν ἀρχίζομε αὐτές τίς νοητές πορεῖες, γινόμεθα ἔκπεινοι καί ἔκδιψοι τῆς Θείας Ἀγάπης καί ὁρμᾶμε εἰς ἀναβάσεις τολμηρές. Τολμηρό ἀνέβασμα εἶναι ἡ νοητή θεωρία εἰς τούς μυστικούς χώρους τῶν ἀγγέ­λων καί ἐν συνεχείᾳ εἰς τούς ὑπερβατικούς χώρους τῆς ἡσυχίας καί τῆς σιωπῆς, ἐκεῖ ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός. Ἐκεῖ ἐπιθυμοῦμε νά φθάσομε καί νά ὁμιλήσομε μέ τόν λατρευτό μας Θεόν. Αὐτός εἶναι ὁ Ἔρως, πού μᾶς ἀνυψώνει συνεχῶς μέχρι τήν τελικήν ἕνωσιν μετά τοῦ Θεοῦ. Αὐτός ὁ Ἔρως εἶναι, δύναμις, διά τῆς ὁποίας ὁ μοναχός ξέρει ν’ ἀγαπᾶ καί νά θυσιάζεται ἕως θανάτου. εἶναι ὅλος φῶς, εἶναι ὅλος βασιλεία, ὅλος ἄκτιστον φῶς καί ἀνέσπερο φῶς». Αὐτός ὁ ἔρως ἐκυρίευε ὅλην τήν ὕπαρξιν τοῦ π. Δαμασκηνοῦ καί ἔζη μέσα εἰς τό Θεῖον Φῶς. Ἐπρόδιδεν ἀκουσίως τόν ἑαυτόν του, ὅταν ἔλεγε: «Νά γίνει ὁ ἑαυτός μας ὁλόκληρος ἕνα φῶς, μία φωτεινή λαμπάδα. Τό εἴδαμε τό φῶς, τό ξαναείδαμε τό φῶς καί το ξαναβλέπομε τό φῶς. Εἴδαμε τό φῶς, γιά νά φθάσομε πλέον μέσα στόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης.
Κατόπιν καί ὁ θάνατος δέν μᾶς ξενίζει καθόλου, γιατί εἴμαστε μέσα στό Φῶς τοῦ Θεοῦ καί ζοῦμε τή βασιλεία Του, ἤδη ἀπό τώρα. Εἴμαστε συνέχεια μέσα στήν ἑορτή ἀπό τώρα καί κατόπιν πᾶμε καί προσωπικά καί τοῦ λέμε: «Μόνο γιά Σένα, Χριστέ μου, ὅλα γιά Σένα. Ὅ,τι θέλεις καί ὅπως θέλεις»[7].
í
Ὁ ἅγιος Ἰσαάκ διηγεῖται γιά κάποιο μοναχό, (προφανῶς ἐννοεῖ τόν ἑαυτό του), ὅτι ἀγαποῦσε «τήν ἀγρυπνίαν τῆς νυκτός». Ὅταν ἀγρυπνοῦσε, καί μετά ἀπό μιά μικρή ἀνάπαυση, ξυπνοῦσε τό πρωΐ, τότε καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἡμέρας ἦταν ἄλλος ἄνθρωπος, αἰσθανόταν ὡσάν νά μή ζοῦσε στόν κόσμο καί δέν εἶχε καθόλου γηίνους λογισμούς στήν καρδιά του, οὔτε εἶχε ἀνάγκη τῶν ὁρισμένων κανόνων ἀλλά, ὅπως λέγει: «βρίσκομαι σέ ἔκπληξη (σέ κατάσταση θαυμασμοῦ, πνευματικῆς θεωρίας, ἔμπλεως Θείας Χάριτος) ὅλην ἐκείνη τήν ἡμέρα» [«ἐν τῇ ἐκπλήξει γίνομαι ὅλην τήν ἡμέραν ἐκείνην»]. Στήν συνέχεια ἀναφέρεται σέ μιά καταπληκτική ἐμπειρία πού εἶχε κατά τήν διάρκεια τῆς  «ἐσπερινῆς ἀκολουθίας» [«τῶν ἑσπερινῶν λειτουργίας»]. Ἐνῶ βρισκόταν στήν αὐλή τοῦ κελλίου του, καί ὁ ἥλιος ἦταν πολύς, καί ἄρχισε νά λέγει «μίαν δόξαν» τότε, ὅπως λέγει, «αἰσθάνθηκα (ἦλθα σέ αἴσθηση πνευματική τοῦ Θεοῦ) τήν λειτουργία μου, καί ἀπό τότε ἔμεινα χωρίς νά γνωρίζω ποῦ βρίσκομαι, καί ἤμουνα ἔτσι ἕως ὅτου ἀνέτειλε πάλι ὁ ἥλιος τήν ἑπόμενη ἡμέρα καί θέρμανε τό πρόσωπό μου [«ἠσθήθην τῆς λειτουργίας μου, καί ἔκτοτε ἔμεινα, μή γινώσκων ὅποι τυγχάνω, καί ἤμην οὕτως, ἕως τοῦ ἀνατεῖλαι πάλιν τόν ἥλιον εἰς τήν ἐπιούσαν ἡμέραν, καί θερμάναι τό πρόσωπόν μου»]. Γράφει ὅτι, ὅταν ὁ ἥλιος κατέκαυσε τό πρόσωπό μου, «στράφηκε ὁ νοῦς μου πρός ἐμένα καί ἰδού εἶδα ὅτι εἶχε ξημερώσει ἄλλη ἡμερα καί εὐχαρίστησα τόν Θεό τοῦ Ὁποίου ἡ Χάρις τόσο πολύ ἐκχέεται καθ’ ὑπερβολήν ἐπάνω στόν ἄνθρωπο καί ὁ Ὁποῖος σέ τέτοια μεγαλωσύνη ἀνεβάζει αὐτούς πού Τόν ἀναζητοῦν μέ λαχτάρα» [«ἐστράφη ὁ νοῦς μου πρός ἐμέ, καί ἰδού εἶδον, ὅτι ἄλλη ἡμέρα ἐστί, καί ηὐχαρίστησα τῷ Θεῷ ὅτι πόσον ἡ Χάρις αὐτοῦ ὑπερεκχεῖται ἐπί τόν ἄνθρωπον, καί εἰς ποίαν μεγαλοσύνην ἀξιοῖ τούς καταδιώκοντας αὐτόν»].
 Τό σημαντικό εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Ἰσαάκ κάνει λόγο γιά τήν «τῶν ἑσπερινῶν λειτουργίαν» πού γίνεται μέ ψαλμούς καί εὐχές καί γιά τήν ἁρπαγή του σέ μιά ἄλλη νοερά καί πνευματική λειτουργία. Ἔχοντας αὐτήν τήν πνευματική ἐμπειρία ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, πολλές φορές στά κείμενά του, κάνει λόγο γιά τήν ἔνδυση τῆς στολῆς τῆς δόξης, δηλαδή γιά τόν Ἴδιο τόν Χριστό, γιά τή βαθεία  μέθη, πού βιώνει ὁ ἄνθρωπος καί ἡ ὁποία τόν κάνει νά μήν ζεῖ στόν κόσμο αὐτό κλπ.
Στά κείμενα τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου ἐπίσης, μποροῦμε νά συναντήσουμε πληθώρα λόγων του, στούς ὁποίους φαίνεται ὅτι βίωνε το ἄκτιστο Φῶς ἀπό τήν ζωή αὐτή. Ὅλο του τό σῶμα ἔλαμπε, ὅπως τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ τοῦ ὁποίου ἦταν μέλος καί ὅτι τό κελλί μετατρεπόταν σέ Παράδεισο. Ὁ νοῦς του ἀπελευθερωνόταν τελείως ἀπό τήν προσκόλληση στά αἰσθητά, καταφωτιζόταν καί «ἔβλεπε»τόν Θεό.
Ὅταν νοῦς βγεῖ ἀπό τά αἰσθητά καί συναφθεῖ μέ τά νοητά τότε, λέγει ὁ ἅγιος Συμεών, «καταλάμπεται, φωτίζεται, αὐξάνεται καθημερινά κατά τήν πνευματική ἡλικία, ξεπερνᾶ τό νηπιῶδες φρόνημα καί φθάνει στήν ἀνδρική τελειότητα». Συγχρόνως ἀλλοιώνεται πνευματικῶς καί ἀνάλογα μέ τήν ἐργασία του «ἀκόμη περισσότερο λαμπρύνεται, φωτίζεται καί ἀξιώνεται νά δεῖ ἀποκαλύψεις μεγάλων μυστηρίων τῶν ὁποίων τό βάθος κανένας ποτέ δέν εἶδε». Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ καινούργιες αἰσθήσεις, δέν ἀκούει ἀνθρώπου φωνή «ἀλλά μόνον τή φωνή τοῦ ζῶντος Λόγου». Αὐτοῦ ἀκούει καί Αὐτόν κατασπάζεται, « τούς λόγους δέ, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τούς ἀκούει μέν, ἀλλά δέν τούς δέχεται, οὔτε τούς προσέχει» καί τούς ἀντιμετωπίζει «σάν κωφός πού δέν ἀκούει, ἄν καί στήν πραγματικότητα τούς ἀκούει». Σέ αὐτήν τήν κατάσταση ἀξιώνεται τῆς ἐνοικήσεως τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ «εὐθύς κατοικεῖ ὁ Θεός σ’ αὐτόν καί γίνονται σ’ αὐτόν ὅλα, ὅσα θέλει ἤ μᾶλλον καί παραπάνω ἀπό ὅσα θέλει»[8].
 Στά ποιήματά του μέ τίτλο «θείων ἐρώτων ὕμνοι», ὁ ἅγιος Συμεών, περιγράφει πολλές καταστάσεις ἐμπειρίας τοῦ ἀκτίστου φωτός, πού ἀξιώθηκε νά ἔχει, στίς ὁποῖες φαίνεται ὅτι δεχόταν τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί ὅλο του τό σῶμα λαμπρυνόταν. Ἐπίσης,  ὅπως γράφει, αἰσθανόταν μέσα στήν καρδιά του καί σέ ὅλο του τό σῶμα μιά ζωή, πού ὑπερέβαινε τόν θάνατον. Ὁ ἅγιος Συμεών εἶχε τήν βαθυτάτη αἴσθηση ὅτι ἡ ἐμπειρία, πού ἀπολάμβανε ἦταν ἡ ἴδια ἐμπειρία πού εἶχαν ὁ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Εὐχαριστεῖ τόν Θεόν γιατί μέ τήν ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου φωτός, πού τοῦ ἔδωσε τόν κατέστησε «ἴσο μέ τούς ἀποστόλους Του καί ὅλους τούς ἁγίους». Κατά τήν διάρκεια τῆς θεωρίας τοῦ φωτός, λάμπει τό πρόσωπό του καί ὅλα τά μέλη τοῦ σώματος του γίνονται φωτοφόρα. Ἔχοντας δέ τόν Θεό μέσα του, ὁ ἅγιος Συμεών, ἀποκτᾶ τό αἴσθημα τῆς ἀθανασίας, γι’ αὐτό διαβεβαιώνει:
«Ἐγώ πάλι, ὁ θνητός καί μικρός μέσα στόν κόσμο,
  μέσα  μου βλέπω ὁλόκληρον τόν Ποιητή τοῦ κόσμου,
καί  γνωρίζω ὅτι δέν θά πεθάνω, ἀφοῦ εἶμαι ἐντός τῆς Ζωῆς,
καί ἀφοῦ ἔχω τήν Ζωή ὁλόκληρη ἀναβλυζουσα μέσα μου·
μέσα στήν καρδιά μου εἶναι, καί στόν οὐρανό ὑπάρχει,
ἐδῶ καί ἐκεῖ μοῦ ἐμφανίζεται, γεμάτη φῶς ἀστραφτερό[9].
í
Βέβαια πρέπει νά ποῦμε ὅτι καθένας πού βλέπει ἕνα φῶς, δέ σημαίνει ὅτι βλέπει τό ἄκτιστο Φῶς. Ὁ διάβολος πλανᾶ τούς ἀνθρώπους καί τούς δείχνει ἄλλα φῶτα, δαιμονικά ἤ ψυχολογικά, θέλοντας νά τούς πείσει ὅτι αὐτό πού βλέπουν εἶναι τό ἄκτιστο Φῶς, ἐνῶ δέν εἶναι. Γι’ αὐτό κάθε χριστιανός, πού βλέπει κάτι ἤ πού ἀκούει μιά φωνή ἤ πού ἔχει μιά ἐμπειρία, δέν πρέπει νά τή δέχεται ὡς ἐκ Θεοῦ, γιατί μπορεῖ νά πλανηθεῖ ἀπό τόν διάβολο. Ἀλλά πρέπει νά τήν ἐξομολογηθεῖ στόν Πνευματικό του, κι αὐτός θά τοῦ πεῖ ἄν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἤ ἄν εἶναι τῆς πλάνης καί τῶν δαιμόνων. Χρειάζεται πολλή προσοχή στό θέμα αὐτό.




Προϋποθέσεις γνήσιας ἐμπειρίας τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ

πρώτη προϋπόθεση εἶναι ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς μετάνοιας. Ἄν δέ μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί δέν καθαριζόμαστε ἀπό τά πάθη μας, δέ μποροῦμε νά δοῦμε τόν Θεό.
Ὁ Κύριός Μας στούς μακαρισμούς λέγει: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Δηλαδή εἶναι μακάριοι αὐτοί πού εἶναι καθαροί στήν καρδιά, γιατί αὐτοί θά δοῦν τόν Θεό. Ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπό τά πάθη του, ὅσο μετανοεῖ καί ἐπιστρέφει στόν Θεό, τόσο καλύτερα μπορεῖ νά αἰσθάνεται καί νά βλέπει τόν Θεό.
Τό νά ἐπιδιώκουμε νά λάβουμε ἐμπειρίες τοῦ Θεοῦ μέ τεχνητούς τρόπους καί μεθόδους, ὅπως γίνεται στίς αἱρέσεις, στούς ἰνδουιστές, στή γιόγκα κ.λ.π., εἶναι λάθος. Οἱ ἐμπειρίες αὐτές δέν εἶναι ἐκ Θεοῦ...
Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς λέγουν: «Δῶσε αἷμα καί λάβε πνεῦμα». Ἄν δηλαδή δέ δώσεις τό αἷμα τῆς καρδιᾶς σου μέ τή μετάνοια, τήν προσευχή , τή νηστεία, τήν ἄσκηση, δέ μπορεῖς νά λάβεις τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Οἱ ἀληθινές πνευματικές ἐμπειρίες δίνονται σ΄ ἐκείνους πού ἀπό ταπείνωση δέ ζητοῦν πνευματικές ἐμπειρίες, ἀλλά ζητοῦν ἀπό τόν Θεό μετάνοια καί σωτηρία. Σ’ αὐτούς, πού εἶναι ταπεινοί καί λένε: «Θεέ μου ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά ἔχω ἐμπειρίες, δέν εἶμαι ἄξιος νά λάβω χαρίσματα πνευματικά, δέν εἶμαι ἄξιος νά λάβω ἐπίσκεψη τῆς Χάριτος σου καί θεῖες οὐράνιες παρηγοριές καί πνευματικές ἡδονές», σ’ αὐτούς εὐαρεστεῖται ὁ Θεός καί τούς ἀποκαλύπτει τά μυστικά Του.
Σ’ αὐτούς ὅμως, πού μέ ὑπερηφάνεια ζητοῦν ἀπό τόν Θεό νά τούς δώσει ἐμπειρίες, παραχωρεῖ ὁ Θεός νά πέσουν σέ πειρασμό γιά νά ταπεινωθοῦν. Ἄν συνεχίσουν νά ζητοῦν ἐμπειρίες... θά τό ἐκμεταλλευθεῖ ὁ πειρασμός καί θά τούς δώσει πλανεμένες καί διαβολικές ἐμπειρίες, λόγῳ τῆς ὑπερηφάνειάς τους. Ἄρα λοιπόν δεύτερος ὅρος γιά νά ἔχει ὁ ἄνθρωπος γνήσιες πνευματικές ἐμπειρίες εἶναι   ἡ ταπείνωση.
í
Τρίτος ὅρος γιά νά λάβουμε ἀληθινές πνευματικές ἐμπειρίες εἶναι νά εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία, δηλ. νά εἴμαστε ζωντανά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Διότι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ὁ διάβολος θά μᾶς πλανήσει. Ὅταν ἀπομονώνεται τό πρόβατο ἀπό τήν ποίμνη, τό κατασπαράσσει ὁ λύκος. Μέσα στήν ποίμνη εἶναι ἡ ἀσφάλεια. Ὁ χριστιανός μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἀσφαλής. Ἅμα βγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία, εἶναι ἐκτεθειμένος στίς πλάνες τίς δικές του, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καί τῶν δαιμόνων. Ἔχουμε παραδείγματα πολλῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μή κάνοντας ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στόν Πνευματικό τους, ἔπεσαν σέ μεγάλες πλάνες. Νόμιζαν ὅτι βλέπουν τόν Θεό, ἐνῶ στήν πραγματικότητα οἱ ἐμπειρίες, πού εἶχαν ἦταν δαιμονικές καί καταστρεπτικές γι’ αὐτούς.
í
Ἐπίσης βοηθᾶ πολύ τό νά ἔχουμε καθαρά και θερμή προσευχή. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τήν ὥρα τῆς προσευχῆς ὁ Θεός δίνει τίς περισσό­τερες πνευματικές ἐμπειρίες στόν ἄνθρωπο. Ὅσοι προσεύχονται μέ πόθο, μέ ζῆλο, μέ ὑπομονή, αὐτοί λαμβάνουν τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτοί ἔχουν τήν αἴσθηση τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ.
Ὑπάρχει μία προσευχή, πού λέγεται ἀπό τούς μοναχούς στό Ἅγιον Ὄρος τό: «Κύριε Ἰησού Χριστέ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν». Αὐτή ἡ προσευχή, πού χαρακτηρίζεται ὡς νοερά, καρδιακή καί ἀδιάλειπτος, ὅταν λέγεται μέ ταπείνωση, μέ πόθο καί μέ ἐπιμονή, φέρνει σιγά-σιγά μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τήν αἴσθηση τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ»[10].
Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στόν Ἀόρατο Πόλεμο: «Ἡ νοερὴ καὶ καρδιακὴ προσευχή, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τοὺς καλουμένους Νηπτικούς, εἶναι ἡ συγκέντρωσις τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ στὴν καρδιὰ του κυρίως, καὶ χωρὶς νὰ ὁμιλῆ μὲ τὸ στόμα, μὲ μόνο τὸν ἐνδιάθετο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖται μέσα στὴν καρδιά, νὰ λέγη αὐτὴ τὴ σύντομη καὶ μονολόγιστη προσευχὴ δηλαδὴ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ», κρατώντας λίγο καὶ τὴν ἀναπνοὴ . Καταχρηστικὰ ὅμως καὶ εὐρύτερα νοερὴ προσευχὴ λέγεται καὶ κάθε ἄλλη δέησις ποὺ δὲν θὰ γίνη μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ ἀναφέρθηκε.
Ἄν, λοιπόν, ἀδελφέ, ἀγαπᾶς νὰ εἰσακουσθῆς πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβης ἐκεῖνο ποὺ Τοῦ ζητάς, ἀγωνίζου ὅσο μπορεῖς σ αὐτὴ τὴ νοερὴ προσευχή, παρακαλώντας τὸν Θεὸ μὲ ὅλο σου τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ γιὰ νὰ σὲ ἐλεήση καὶ νὰ σοὺ δώση ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα καὶ σὲ συμφέρουν γιὰ τὴ σωτηρία σου.
Διότι, ὅσο περισσότερο κόπο ἔχει αὐτὴ ἡ νοερὴ προσευχή, ἀπὸ ἐκείνη ποὺ λέγεται μὲ τὸ στόμα προφορικά, τόσο περισσότερο τὴν ἀκούει ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἀκούει καλύτερα τὴν νοερὴ βοὴ τῆς καρδιᾶς, παρὰ τὶς δυνατὲς φωνὲς τοῦ στόματος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔλεγε στὸν Μωυσῆ ποὺ μόνο νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιὰ Τὸν παρακαλοῦσε γιὰ τοὺς Ἰουδαίους: «Γιατί φωνάζεις δυνατὰ πρὸς ἐμένα;» (Ἐξόδ. 14,15).
Γνώριζε ἀκόμη ὅτι, ἐπειδὴ καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, εἶναι καθολικὸ Ὄνομα καὶ περιέχει ὅλες τὶς χάρες , ποὺ ζητᾶμε καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ὁ Θεός μας τὶς δίνει, γὶ αὐτὸ γιὰ κάθε ὑπόθεσι καὶ χάρι ποὺ ζητᾶς ἀπὸ τὸν Θεό, μπορεῖς νὰ χρησιμοποιῆς τὴν προρρηθεῖσα σύντομη αὐτὴν προσευχή, τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ».
Γιατί καὶ ὁ νοῦς συμμαζεύεται μὲ αὐτὴν πιὸ εὔκολα, ἐνῶ στὶς ἄλλες προσευχές, στὶς ἐκτενέστερες καὶ πολλές, ὁ νοῦς διασκορπίζεται. Ἐὰν ὅμως καὶ ἐπιθυμῆς, κατὰ τὶς διάφορες ὑποθέσεις καὶ χάριτες ποὺ ζητᾶς, νὰ προσεύχεσαι, ἐδῶ σου παραθέτω μερικὲς προσευχές, γιὰ νὰ τὶς ἔχης ὡς παράδειγμα. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν ζητᾶς κάποια ἀρετὴ καὶ χάρι, μπορεῖς νὰ πῆς μὲ τὴν καρδιά σου τὰ ἑξῆς:
«Κύριε, ὁ Θεός μου, δός μου αὐτὴ τὴ χάρι καὶ ἀρετὴ γιὰ δόξα καὶ τιμὴ δική σου» ἢ ἔτσι «Κύριέ μου, ἐγὼ πιστεύω ὅτι Σοῦ ἀρέσει καὶ εἶναι δόξα δική Σου τὸ νὰ ζητήσω ἐγὼ καὶ νὰ λάβω αὐτὴ τὴν Χάρι· ἐκπλήρωσέ μου λοιπὸν αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Σου». Ὅταν ἔμπρακτα πολεμῆσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θὰ προσευχηθῆς ἔτσι «Τρέξε γρήγορα, Θεέ μου, νὰ μὲ βοηθήσης, γιὰ νὰ μὴ νικηθῶ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούςμου ἢ Θεέ μου, καταφυγή μου, δύναμις τῆς ψυχῆς μου, βοήθησε μὲ γρήγορα, γιὰ νὰ μὴν πέσω».
Ὅταν ἀκολουθῆ ἡ μάχη, ἀκολούθησε καὶ ἐσὺ αὐτὸν τὸν τρόπο τῆς προσευχῆς, ἀντιστεκόμενος γενναία σ ἐκεῖνο ποὺ σὲ πολεμεῖ. Ἔπειτα, ἀφοῦ τελειώσει ἡ σκληρότητα τῆς μάχης, στρέψου πρὸς τὸν Θεό, παρουσίασε μπροστά Του τὸν ἐχθρὸ ποὺ σὲ πολέμησε καὶ τὴν ἀδυναμία σου νὰ τοῦ ἀντισταθῆς λέγοντας «Νά, Κύριε, τὸ δημιούργημα τῶν χεριῶν τῆς ἀγαθότητός Σου, τὸ ἐξαγορασμένο μὲ τὸ Αἷμα Σου.
Νὰ ὁ ἐχθρός Σου ποὺ ζητᾶ νὰ τὸ ἐξαφανίση καὶ νὰ τὸ καταφάγη· σὲ Σένα προστρέχω σὲ Σένα μόνον ἐλπίζω ποὺ εἶσαι ἀγαθὸς καὶ παντοδύναμος καὶ κύταξε τὴν ἀδυναμία μου καὶ τὴν ταχύτητα (ἂν δὲν μὲ βοηθήσης ἐσὺ) νὰ ὑποταχθῶ ἑκούσια. Βοήθησε μὲ λοιπόν, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ δύναμις τῆς ψυχῆς μου».
Σοὺ ὑπενθυμίζω καὶ τὸ ἑξῆς: Ὅταν κουρασθῆς νὰ προσεύχεσαι νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά, μπορεῖς νὰ λὲς καὶ μὲ τὸ στόμα καὶ προφορικὰ τόσο τὴν εὐχὴ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ», ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες, ὅσο καὶ τὶς ἄλλες προσευχὲς, ποὺ θὰ θελήσης. Φρόντιζε ὅμως καὶ νὰ συμμαζεύης τὸν νοῦ σου τότε γιὰ νὰ προσέχης στὰ λόγια της προσευχῆς.
Μερικοὶ μάλιστα λέγουν ὅτι νοερὰ προσευχὴ λέγεται ἀκόμη καὶ τὸ ἑξῆς: ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφοῦ συμμαζέψη ὅλες τὶς νοερὲς δυνάμεις τῆς ψυχῆς τοῦ μέσα στὴν καρδιά, χωρὶς νὰ πῆ κανένα λόγο οὔτε προφορικό, οὔτε ἐνδιάθετο, μὲ μόνο τὸ νοῦ τοῦ σκέπτεται καὶ ἀμετάβατα ἀναλογίζεται ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν ἐνώπιόν του καὶ ὅτι αὐτὸς στέκεται μπροστά Του πότε μὲ φόβο καὶ δέος σὰν ἕνας κατάδικος πότε μὲ ζωντανὴ πίστι γιὰ νὰ λάβη τὴν βοήθειά Του καὶ πότε μὲ ἀγάπη καὶ χαρὰ γιὰ νὰ Τὸν ὑπηρετήση παντοτεινά.
Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγε ὁ Δαβὶδ «Ἔβλεπα πάντοτε τὸν Κύριό μου ἐνώπιόν μου» (Ψάλμ. 15,8). Μπορεῖ ἡ προσευχὴ αὐτὴ νὰ γίνη καὶ μόνο μὲ ἕνα ἀμετάβατο βλέμμα τοῦ νοῦ πρὸς τὸν Θεό, πενθικὸ καὶ παρακαλεστικό, τὸ ὁποῖο βλέμμα εἶναι σὰν μία σιωπηλὴ ὑπενθύμησι ἐκείνης τῆς χάριτος, ποὺ Τοῦ εἴχαμε ζητήσει προηγουμένως μὲ τὸν λόγο καὶ μὲ τὴν καρδιακὴ προσευχή.
Γὶ αὐτό, ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ αὐτὴ μπορεῖ νὰ γίνη εὔκολα σὲ κάθε τόπο καὶ γιὰ κάθε ἀφορμὴ καὶ περίστασι, κράτησε τὴν στὰ χέρια σου σὰν ἕνα ὅπλο δυνατὸ καὶ εὐκολομεταχείριστο, καὶ θὰ ὠφεληθῆς καὶ θὰ βοηθηθῆς πολύ»[11].
Πάρα πολλοί καί σπουδαῖοι εἶναι οἱ καρποί τῆς ἀδιάλειπτης νοερᾶς προσευχῆς ἤ «εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ». Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς τήν ἐδίδαξε. Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ στό βιβλίο του «Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν»: «Αὐτὸς ὁ τρόπος προσευχῆς, τὸ νὰ προσεύχεται δηλαδὴ κανεὶς λέγοντας τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ, εἶναι θεῖος θεσμός, πού θεσπίστηκε ὄχι μέσῳ Ἀποστόλου ἢ Ἀγγέλου, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Ἴδιος. Μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, ἀνάμεσα σ' ἄλλες ὑψηλές, ὕστατες ἐντολὲς καὶ ὁδηγίες, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς θέσπισε τὴν προσευχὴ στὸ ὄνομά Του. Ἔδωσε αὐτὸ τὸν τρόπο προσευχῆς σὰν μία νέα, ἐξαίρετη καὶ ἀνεκτίμητη δωρεά. Οἱ Ἀπόστολοι γνώριζαν ἤδη μερικῶς τὴ δύναμη τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, μ' αὐτὸ θεράπευσαν ἀνίατες ἀρρώστιες καὶ ὑπέταξαν δαίμονες, καὶ μ' αὐτὸ τοὺς κατανίκησαν, τοὺς ἔδεσαν καὶ τοὺς ἐξέβαλαν. Αὐτὸ τὸ πανίσχυρο καὶ θαυμαστὸ ὄνομα ὁ Κύριός μας ἀφήνει ἐντολὴ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦμε στὴν προσευχή. Ὑποσχέθηκε ὅτι τέτοια προσευχὴ θὰ εἶναι ἰδιαίτερα ἀποτελεσματική. «Ὅ,τι ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα», εἶπε στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, «ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἴνα δοξασθῆ ὁ Πατὴρ ἐν τῷ Υἱῷ. Ἐὰν τί αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ποιήσω» (Ἰωάν. 14,13). « Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσετε τὸν Πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν. Ἕως ἄρτι οὐκ ἠτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου αἰτεῖτε καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη» ( Ἰωάν. 16, 23-24).
Πόσο ὑπέροχη δωρεά! Εἶναι ἐγγύηση ἀτέλειωτων κι ἀπέραντων εὐλογιῶν! Δωρεὰ πού βγῆκε ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ ἄπειρου Θεοῦ, ντυμένου τὴν πεπερασμένη ἀνθρώπινη φύση καὶ καλουμένου μὲ τὸ ἀνθρώπινο ὄνομα τοῦ Σωτήρα[12]. Τὸ ὄνομα ὑπὸ τὴν ἐξωτερική του μορφὴ εἶναι περιορισμένο, ἄλλα ἀντιπροσωπεύει κάτι τὸ ἄπειρο, τὸν Θεό, ἀπὸ τὸν Ὁποῖο ἀντλεῖ ἀπέραντη, θεία ἀξία, τὴ δύναμη καὶ τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ.
Ώ, ἐσὺ Χορηγὲ ἀνεκτίμητης, ἀδιάφθορης δωρεᾶς! Πῶς μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ θνητοὶ νὰ δεχτοῦμε τὴ δωρεά; Οὔτε τὰ χέρια μας, οὔτε ὁ νοῦς μας, μὰ οὔτε ἡ καρδιὰ μας μποροῦν νὰ τὴ λάβουν. Δίδαξέ μας γιὰ νὰ γνωρίσουμε, ὅσο μποροῦμε, τὸ μεγαλεῖο της δωρεᾶς, τὴ σημασία της καὶ τοὺς τρόπους νὰ τὴ λαβαίνουμε καὶ νὰ τὴ χρησιμοποιοῦμε ἔτσι πού νὰ μὴ τὴν πλησιάζουμε μὲ τρόπο ἁμαρτωλό, γιὰ νὰ μὴ τιμωρηθοῦμε γιὰ ἀδιακρισία καὶ θρασύτητα, ἄλλα ἔτσι πού, γιὰ νὰ τὴν καταλαβαίνουμε καὶ νὰ τὴ χρησιμοποιοῦμε ὀρθά, νὰ λάβουμε ἀπὸ Σένα ἄλλες δωρεὲς πού Σὺ μᾶς ὑποσχέθηκες καὶ Σὺ μοναχὰ γνωρίζεις.
Στὰ Εὐαγγέλια, στὶς Πράξεις καὶ τὶς Ἐπιστολὲς τῶν Ἀποστόλων βλέπουμε τὴν ἀπέραντη πίστη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅπως καὶ τὸν ἀπέραντο σεβασμὸ τους γι' αὐτό. Στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἔκαναν τὰ πιὸ ἐκπληκτικὰ θαύματα. Δὲν ὑπάρχει περίπτωση, ἀπὸ τὴν ὁποία νὰ μποροῦμε νὰ μάθουμε πῶς προσεύχονταν στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.   Ὅμως, σίγουρα, ἔτσι προσεύχονταν. Πῶς μποροῦσαν νὰ πράξουν ἀλλιῶς, ὅταν ἡ προσευχὴ ἐκείνη τοὺς δόθηκε ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Κύριο κι ἔτσι τοὺς παρήγγειλε νὰ προσεύχονται καὶ ὅταν ἡ ἐντολὴ γι' αὐτὸ ἐπιβεβαιώθηκε μὲ τὸ νὰ ἐπαναληφθεῖ δύο φορές;
 Ἂν ἡ Γραφὴ σιωπᾶ πάνω σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο, εἶναι μόνο καὶ μόνο γιατί ἡ προσευχὴ αὐτὴ ἦταν σὲ κοινὴ χρήση καὶ ἦταν τόσο καλὰ γνωστὴ πού δὲ χρειαζόταν εἰδικὴ μνεία σ' αὐτή. Ἀκόμη καὶ στὰ γραπτὰ κείμενα τῶν πρώτων αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού ἔχουν φτάσει μέχρι τὴν ἐποχή μας, ἡ προσευχὴ τοῦ Κυρίου δὲν ἀποτελεῖ ἀντικείμενο ξεχωριστῆς πραγματείας, ἄλλα μνημονεύεται μοναχὰ σὲ συνάρτηση μὲ ἄλλα θέματα.
Στὸ βίο τοῦ ἁγίου  Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, ἐπισκόπου   Ἀντιοχείας, πού στεφανώθηκε μὲ τὸ φωτοστέφανο τοῦ μαρτυρικοῦ θανάτου στὴ Ρώμη, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ, διαβάζουμε  αὐτὰ τὰ λόγια: «Ὅταν τὸν ἔπαιρναν γιὰ νὰ τὸν καταβροχθίσουν τὰ ἄγρια θηρία καὶ ἐκεῖνος εἶχεν ἀσταμάτητα τὸ ὄνομα τοῦ  Ἰησοῦ στὰ χείλη του, οἱ εἰδωλολάτρες τὸν ρώτησαν γιατί θυμόταν τὸ ὄνομα ἐκεῖνο ἀδιάλειπτα. Ὁ Ἅγιος ἀπάντησε ὅτι εἶχε τὸ ὄνομα τοῦ  Ἰησοῦ Χριστοῦ γραμμένο μέσα στὴν καρδιά του κι ὅτι ὁμολογοῦσε μὲ τὰ χείλη  Ἐκεῖνον πού πάντα ἔφερε μέσα στὴν καρδιά του. Ὅταν τὰ ἄγρια θηρία εἶχαν καταβροχθίσει τὸν Ἅγιο, ἡ καρδιά του, μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διατηρήθηκε ἀνέπαφη ἀνάμεσα στὰ κόκαλά του. Οἱ ἄπιστοι τὴ βρῆκαν καὶ τότε θυμήθηκαν ὅσα εἶχε πεῖ ὁ Ἅγιος. Ἔτσι, ἔκοψαν τὴν καρδιὰ ἐκείνη στὰ δύο, θέλοντας νὰ μάθουν ἂν ἦταν ἀληθινὸ ὅ,τι τοὺς εἶχε λεχθεῖ. Στὸ ἐσωτερικὸ τῶν δύο κομματιῶν τῆς καρδίας βρῆκαν μίαν ἐπιγραφὴ γραμμένη μὲ χρυσᾶ γράμματα: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.  Ἔτσι ὁ ἅγιος  Ἰγνάτιος ἦταν θεοφόρος καὶ στὸ ὄνομα καὶ στὴν πράξη, ἔχοντας πάντα καὶ φέροντας μέσα στὴν καρδιὰ του τὸ Θεὸ Μας Χριστό, μὲ τὸ ὄνομά Του γραμμένο μὲ τὸ λογισμὸ τοῦ νοῦ σὰν μὲ κάλαμο».
Ὁ  ἅγιος Ἰγνάτιος ἦταν μαθητὴς τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοὺ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ εἶχε τὸ προνόμιο, ὄντας παιδί, νὰ δεῖ τὸν Κύριο  Ἰησοῦ Χριστὸ προσωπικά.  Ἦταν τὸ εὐλογημένο ἐκεῖνο παιδί, γιὰ τὸ ὅποιο λέγεται στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι ὁ Κύριος τὸ ἔβαλε στὸ μέσο τῶν Ἀποστόλων, πού συζητοῦσαν γιὰ πρωτεῖα, τὸ πῆρε στὴν ἀγκαλιά του καὶ εἶπε: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.  Ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτος ἐστὶν ὁ μείζων ἐν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»[13].
Σίγουρα ὁ ἅγιος   Ἰγνάτιος διδάχτηκε τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὸν ἅγιο Εὐαγγελιστὴ καὶ τὴν ἐφάρμοζε κατὰ τὴν περίοδο ἐκείνη τῆς ἀκμῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι Χριστιανοί. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ μάθαιναν τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ, πρῶτα γιὰ τὴ μεγάλη σημασία τῆς ἴδιας τῆς προσευχῆς, ὅπως καὶ γιὰ τὸ ὅτι σπάνιζαν τότε καὶ ἦταν πανάκριβα τὰ χειρόγραφα ἱερὰ βιβλία, γιατί λίγοι ἦταν οἱ γραμματισμένοι (οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἦταν ἀγράμματοι) καὶ γιατί ἡ προσευχὴ τοὺ  Ἰησοῦ ἦταν εὔκολη, πρόσφερε ἱκανοποίηση καὶ ἐπενεργοῦσε μὲ μία πολὺ εἰδικὴ ἐνέργεια καὶ δύναμη.
Στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία διαβάζουμε τὸ πιὸ κάτω ἐπεισόδιο: Κάποιος στρατιώτης, γέννημα τῆς Καρχηδόνας, πού ὀνομαζόταν Νεωκόρος, ὑπηρετοῦσε στὴ φρουρὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ στὰ χρόνια πού ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ὑπέστη θεληματικὰ τὰ πάθη καὶ θανατώθηκε γιὰ ν' ἀπολυτρώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος. Σὰν εἶδε ὁ Νεωκόρος τὰ θαύματα πού τελέσθηκαν στὸ θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, πίστεψε σ' Αὐτὸν καὶ βαφτίστηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους. Ὅταν τελείωσε τὴ θητεία του, ὁ Νεωκόρος πῆγε πίσω στὴν Καρχηδόνα καὶ μοιράστηκε τὸ θησαυρὸ τῆς πίστης μὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκογένειά του. Ἀνάμεσα σ' ἐκείνους πού δέχτηκαν τὸ Χριστιανισμὸ ἦταν καὶ ὁ Καλλίστρατος, ὁ ἐγγονὸς τοῦ Νεωκόρου. Σὰν ἔφτασε στὴν κατάλληλη ἡλικία ὁ Καλλίστρατος πῆγε στὸ στρατό. Τὸ στρατιωτικὸ ἀπόσπασμα στὸ ὅποιο τοποθετήθηκε τὸ ἀποτελοῦσαν εἰδωλολάτρες. Παρακολούθησαν τὸν Καλλίστρατο καὶ πρόσεξαν πώς αὐτὸς δὲ λάτρευε τὰ εἴδωλα, ἀλλὰ ἀφιέρωνε πολλὴν ὥρα στὴν προσευχὴ τὴ νύκτα μέσα σὲ μοναξιά. Κάποτε κρυφάκουσαν, ἐνῶ ἐκεῖνος προσευχόταν, καὶ τὸν ἄκουσαν νὰ ἐπαναλαμβάνει ἀδιάκοπα τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι' αὐτὸ τὸν κατήγγειλαν στὸ διοικητή τους. Ὁ ἅγιος Καλλίστρατος, πού ὁμολογοῦσε τὸ Χριστὸ ὄντας μόνος στὸ σκοτάδι τῆς νύχτας, Τὸν ὁμολόγησε δημοσίως στὸ φῶς τῆς ἡμέρας καὶ ἐπισφράγισε τὴν ὁμολογία του μὲ τὸ αἷμα του»[14].
Διδαχὴ γιὰ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐμφανίζεται στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς τοῦ τέταρτου αἰώνα, ὅπως εἶναι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ ἀββὰς Ἠσαΐας ὁ Ἀσκητής. Κάποιος συγγραφέας τοῦ πέμπτου αἰώνα, ὁ ἅγιος Ἠσύχιος ὁ Ἱεροσολύμων, παραπονιέται ἀπὸ τότε κιόλας ὅτι ἡ ἄσκηση σ' αὐτὴ τὴν προσευχὴ ἔχει πολὺ παρακμάσει ἀνάμεσα στοὺς μοναχούς. Μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ παρακμὴ αὐτὴ ὅλο καὶ μεγάλωνε. Γι' αὐτὸ καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες προσπάθησαν μὲ τὰ γραφτά τους νὰ ἐνθαρρύνουν τὴν ἄσκηση στὴν προσευχὴ αὐτή. Ὁ τελευταῖος συγγραφέας, πού ἔγραψε γι' αὐτὴ τὴν προσευχή, ἦταν ὁ μακάριος γέροντας ἱερομόναχος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ[15]. Δὲν ἔγραψε τὶς ὁδηγίες ὁ γέροντας ὁ ἴδιος μὲ τὸ ὄνομα του. Αὐτὲς καταγράφτηκαν ἀπὸ τὰ λόγια του ἀπὸ ἕναν ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς πού καθοδηγοῦσε· εἶναι, ὅμως, γραμμένες μὲ ἀξιοσημείωτα κατανυκτικὸ ὕφος. Τώρα ἡ ἄσκηση στὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ ἔχει σχεδὸν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς καὶ τὶς μοναχές. Ὁ ἅγιος Ἠσύχιος ἀποδίδει τὴν ἀμέλεια αὐτὴ στὴν ἀκηδία. Πρέπει νὰ παραδεχτεῖ κανεὶς πῶς ἡ κρίση αὐτὴ εἶναι δίκαιη.
Ἡ ἀγαθοεργὸς δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ ἐμπεριέχεται στὸ ἴδιο τὸ Θεῖο ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μολονότι στὴν Ἁγία Γραφὴ ὑπάρχει πλούσια μαρτυρία, πού ἀποδείχνει τὸ μεγαλεῖο τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ἐν τούτοις ἡ σπουδαιότητα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐξηγήθηκε μὲ ἰδιαίτερη ἀκρίβεια ἀπὸ τὸν ἅγιο   Ἀπόστολο Πέτρο μπροστὰ στὸ ἑβραϊκὸ συνέδριο, ὅταν ἐρωτήθηκε «ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι» εἶχε θεραπεύσει κάποιον ἄνθρωπο χωλὸ ἐκ γενετῆς. «Τότε Πέτρος, πλησθείς Πνεύματος Ἁγίου, εἶπε πρὸς αὐτούς, ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι του   Ἰσραήλ, εἰ ἠμεῖς σήμερον ἀνακρινόμεθα ἐπὶ εὐεργεσίᾳ ἀνθρώπου ἀσθενοῦς, ἐν τίνι οὗτος σέσωσται, γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῶ Ἰσραὴλ ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, Ὅν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε, ὅν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, ἐν τούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής. Οὗτος ἐστὶν ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθείς ὑφ' ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων,  ὁ  γενόμενος  εἰς κεφαλὴν γωνίας.  Καὶ  οὐκ ἐστὶν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ ὄνομα ἐστὶν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν  ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,8-12). Ἡ μαρτυρία αὐτὴ εἶναι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ Ἀποστόλου τὸ στόμα, ἡ γλώσσα καὶ ἡ φωνὴ ἦταν ἁπλῶς τοῦ Πνεύματος τὰ ὄργανα.
Ἕνα ἄλλο σκεῦος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, δίνει μία παρόμοια μαρτυρία. «Πᾶς γάρ», λέγει, «ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται» (Ρώμ. 10,13). «Χριστὸς Ἰησοῦς... ἔταπεινωσεν ἑαυτὸν  γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ, πᾶν γόνυ κάμψη ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» (Φίλ. 2,5-10).
Βλέποντας μακριὰ στὸ μέλλον, ὁ Δαυίδ, ἕνας πρόγονος τοῦ Ἰησοῦ κατὰ σάρκα, ἔψαλλε τὴ μεγαλωσύνη τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ καὶ ζωηρὰ περιέγραψε τὴν ἐπενέργεια καὶ τὸ ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, τὸν ἀγώνα πού γίνεται μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ σὰν μέσο ἐνάντια στὶς πηγὲς τῆς ἁμαρτίας, τὴ δύναμή του νὰ σώζει ἐκείνους πού προσεύχονται μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία στὰ πάθη καὶ τοὺς δαίμονες καὶ τὸ θρίαμβο ἐκείνων πού κερδίζουν πνευματικὴ νίκη μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ἂς ἀκούσουμε τί λέει ὁ θεόπνευστος Δαυίδ: «Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάση τὴ γῆ! Ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν. Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον ἕνεκα τῶν ἔχθρων σου τοῦ καταλυσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητὴν» (Ψάλμ. 8,2-3). Ἀκριβῶς! Ἡ μεγαλοπρέπεια τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ ξεπερνᾶ τὴν ἀντίληψη τῶν λογικῶν πλασμάτων τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ. Τὴ μεγαλοπρέπεια του τὴ συλλαμβάνει μ' ἕνα τρόπο ἀκατανόητο ἡ παιδιάστικη ἁπλότητα καὶ πίστη. Μ' αὐτὸ τὸ ἀνιδιοτελὲς πνεῦμα πρέπει νὰ προσεγγίσουμε τὴν προσευχὴ στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ καὶ μ' αὐτή νὰ συνεχίσουμε. Ἡ ἐμμονή μας καὶ ἡ προσοχή μας στὴν προσευχὴ πρέπει νὰ μοιάζει μὲ τὴν ἀδιάκοπη προσπάθεια τοῦ παιδιοῦ ὅταν ἀναζήτα τὰ στήθη τῆς μάνας του. Τότε ἡ προσευχὴ στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ θὰ στεφθεῖ μὲ πλήρη ἐπιτυχία, οἱ ἀόρατοι ἐχθροὶ θὰ νικηθοῦν καὶ «ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐκδικητὴς» τελικὰ θὰ συντριβεῖ. Ὁ «ἐχθρὸς» ὀνομάζεται «ἐκδικητής», γιατί προσπαθεῖ ἀπὸ ἐκείνους πού προσεύχονται (ἰδιαίτερα ἀπ' ὅσους προσεύχονται κάπου-κάπου κι ὄχι ἀδιάλειπτα) νὰ τοὺς πάρει, ὕστερα ἀπὸ τὴν προσευχή, ὅ,τι ἀπόχτησαν στὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς. Γιὰ νὰ κερδηθεῖ μία ἀποφασιστικὴ νίκη, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ ἡ συνεχὴς ἐγρήγορση»[16].









ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΗΣΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ:
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΩΤΕΡΑ

Πιό πρακτικά καί ἀναλυτικότερα, ἄς δοῦμε τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά ἔχουμε ἐνεργό μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε νά ζοῦμε τή Θεία  Λειτουργία, νά ἔχουμε ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ.
Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά ποῦμε ὅτι αὐτό εἶναι δῶρο Του καί θά μᾶς τό δώσει, ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει. Ἐμεῖς ὅμως πρέπει νά εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι, δεκτικοί τοῦ δώρου Του.
Ἡ λήψη καί ἡ διατήρηση τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι προϋπόθεση γιά τήν ἐπιτέλεση τῆς ἀληθινῆς λατρείας καί τή βίωση της. Τό Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει «πῶς καί γιά ποιά πράγματα πρέπει νά προσευχόμαστε»[17]. Αὐτό κράζει μυστικά μέσα μας «Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ».
 Πρέπει ὁ ἀγαθός Παράκλητος νά εἶναι Ἐνεργός μέσα μας γιά νά προσφέρουμε λατρεία εὐάρεστη στό Θεό. Πρέπει ἀκόμη νά εἴμαστε σέ διαρκή ἐγρήγορση γιά νά διατηροῦμε αὐτή τή φωτιά τοῦ Παρακλήτου, συνεχῶς ἀναμμένη μέσα μας.
Τό Πανάγιον Πνεῦμα ζεῖ καί κατευθύνει τήν Ἐκκλησία. Παρέχεται καί ἐνεργεῖ διά τῶν μυστηρίων καί μάλιστα διά τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὄχι σέ ὅλους ἀλλά στούς μετανοημένους, στούς «καθαιρομένους».
 Ἡ, ἐν καταστάσει ταπεινώσεως καί μετανοίας, συμμετοχή στή Θεία Λειτουργία, μᾶς χαρίζει τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο στή συνέχεια μᾶς χορηγεῖ τά πάντα · φυσικά καί τήν «ἱκάνωση» γιά τήν ἐπιτέλεση τῆς «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» λατρείας.
Ἡ ποσότητα στήν προσευχή, ἡ συνεχής προσπάθεια γιά κάθαρση ἀπό τά πάθη, ἡ συχνή συμμετοχή μας στή Θεία Λειτουργία, θά μᾶς τελειοποιήσουν· ἀρκεῖ βεβαίως νά τό κάνουμε μέ χαρούμενη-εὐλαβική διάθεση καί ἀνοίγοντας τήν ψυχή μας στό Θεό.
Ἡ Θεία Λειτουργία, ὅπως ἤδη τό εἴπαμε, θά μᾶς ἀνεβάσει σκαλί-σκαλί στήν κορυφή τῶν ἀρετῶν, πού εἶναι ἡ ἀγάπη. Εἶναι τόσο πλούσια ἡ Χάρη πού ἐκχέεται, ὥστε κανείς δέν «ἐξέρχεται πεινῶν»· ὅλοι «λάμποντες, ἀστρά­πτο­ντες, ἠλλοιωμένοι» μετέχουν τοῦ συμποσίου τοῦ μυστικοῦ, τῆς «ὑπερ­φυοῦς τραπέζης». Ἐξέρχονται παρηγορημένοι, μέ τήν οὐράνια παράκληση στά πρόσωπα καί τήν βαθιά εἰρήνη στήν καρδιά·ἀρκεῖ βεβαίως νά τό θέλουν καί νά προσέρχονται «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».
Ἑπομένως, τά ἴδια τά μυστήρια, ἡ ἴδια ἡ λατρεία καί μάλιστα ἡ Θεία   Λειτουργία (τηρουμένων καί τῶν προϋποθέσεων πού θά ἀναφέρουμε παρακάτω) θά μᾶς ἱκανώσει (δώσει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἀπαιτεῖται) γιά νά λατρέψουμε εὐάρεστα τόν Κύριο καί νά ἔχουμε γνήσια ἐμπειρία Αὐτοῦ «ἐν πάσῃ αἰσθήσει».
Γιά μεθοδολογικούς καί πρακτικούς λόγους διακρίναμε σέ τρία μέρη τήν προσπάθεια πού καλούμαστε νά κάνουμε ὥστε νά βιώσουμε καλύτερα τό μυστήριο τῶν μυστηρίων:
1)Πρίν τή Θεία  Λειτουργία  
2)Στή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας καί
3)Μετά τήν Θεία  Λειτουργία.



Ι. ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Πρίν τήν συμμετοχή μας σέ κάθε Θεία Λειτουργία καλούμαστε νά ἔχουμε μία βέβαιη, συνεπή καί σταθερή ὀρθόδοξη πίστη καθώς καί μία ἀνάλογη πνευματική ἀγωνιστική πορεία, ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνει τήν ζωντάνια τῆς πίστεώς μας. Ἀναλύοντας τά ἀνωτέρω μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἀπαιτεῖται μία συνεχής προσπάθεια γιά τήν:
Α)Καλλιέργεια καί τήν αὔξηση τῆς Πίστεώς μας
Β)Κάθαρση ἀπό τά πάθη μας
Γ)Ἀποκατάσταση τῆς Εἰρήνης μέ τόν Θεό, μέ τόν ἑαυτό μας καί μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. (Τίποτε δέν πρέπει νά κάνουμε μέ βιασύνη-ἄγχος. Τό ἄγχος φανερώνει μία δαιμονική κυριαρχία πάνω μας)
Δ)Ἀλληλοσυγχώρηση.
Ε)Καλλιέργεια τῆς Εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό γιά τίς ἄπειρες εὐεργεσίες Του.
Στ)Καλλιέργεια τῆς Ἀγάπης πρός τόν Θεό καί ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Ἄς τά δοῦμε πιό ἀναλυτικά :
Α)Πίστις.
Γιά νά ζήσουμε τήν Θεία Λειτουργία χρειάζεται   συνεχής προσπάθεια γιά τήν καλλιέργεια καί τήν αὔξηση τῆς Πίστεώς μας.
Ζητεῖται πίστη ἀληθινή,γνήσια καί ζωντανή. Δηλαδή ζητεῖται ἀταλάντευτη καί ἀναμφίβολη ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί στίς ἐντολές Του. Οἱ Εὐαγγελικές ἐντολές πρέπει νά θεωροῦνται ἀπό ἐμᾶς ὡς κανόνες ζωῆς.
«Δέν εἶναι δυνατόν», μᾶς λέγει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, «μέ κανέναν ἂλλο νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία, πού μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Διότι δέν ὑπάρχει κάτω ἀπό τόν οὐρανό καί πάνω στή γῆ, ἐκτός ἀπό τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, κανένα ἄλλο ὄνομα,τό ὁποῖο νά ἒχει δοθεῖ ἀπό τό Θεό μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, μέ τό ὁποῖο μποροῦμε νά σωθοῦμε»[18].
 Δέν ὑπάρχει ἄλλος Σωτήρας, ἄλλος Λυτρωτής.
Πρέπει νά τό ξεκαθαρίσουμε. Κανείς ἄλλος δέν μπορεῖ νά μᾶς σώσει. Ἀπό τή στιγμή, πού μέ τήν πτώση τοῦ Ἀδάμ, γκρεμιστήκαμε στή φθορά καί τό θάνατο, βρεθήκαμε στήν «περιοχή τῆς ἀπωλείας». Κανείς ἄνθρωπος δέν μποροῦσε νά μᾶς σώσει. Μόνον ὁ νεός Ἀδάμ, ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «εὐδοκίᾳ τῆς ἀγαθότητός Του» ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς. Πτώχευσε γιά νά μᾶς πλουτήσει, πέθανε γιά νά μᾶς ζωοποιήσει, ἔγινε «ὑπερ ἡμῶν κατάρα» γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν κατάρα, πῆρε σάρκα φθαρτή ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιά νά μᾶς χαρίσει σῶμα ἄφθαρτο καί αἰώνιο. Ὅλα αὐτά μᾶς τά χάρισε σάν δυνατότητες, σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.
Καθένας πού ἐπιζητεῖ τήν σωτηρία του θά πρέπει νά ἀξιοποιήσει αὐτές τίς δυνατότητες γιά τόν ἑαυτό του. Νά καρπωθεῖ προσωπικά,γιά τόν ἑαυτό του, τήν γενική λύτρωση ,πού χάρισε ὁ Σωτήρας μας στήν ἀνθρώπινη φύση. Αὐτή ἡ λύτρωση δέν εἶναι κάτι τό ἀφηρημένο καί νεφελῶδες, ἀλλά εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Λυτρωτή καί Σωτῆρα μας. Ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά ὀδυνηρά ἐπακόλουθά της τήν φθορά καί τόν θάνατο ἐπιτυγχάνεται μόνο διά τοῦ Κ.Ἡ.Ἰ. Χριστοῦ. Ἡ ἕνωσή μας μαζί Του ἐξασφαλίζει τή νίκη κατά τοῦ ψυχικοῦ καί σωματικοῦ θανάτου, τή σωτηρία.
Γράφει ὁ ἃγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (Φιλοκαλία, τομ. 4ος, σελ.94): «Ζωή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἓνωση μέ τό Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ κυρίως ζωή». Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος: «Ὅπως καί ζωή τοῦ σώματος εἶναι ἡ ἓνωση μέ τήν ψυχή. Θάνατος φρικτός, πού εἶναι ὁ κυρίως θάνατος, εἶναι τό διαζύγιο τῆς ψυχῆς ἀπό τή θεία Χάρη καί ἡ ἓνωση μέ τήν ἁμαρτία...Ὃποιος φυλαχθῆ ἀπό τόν θάνατο τῆς ψυχῆς δέ φοβᾶται τό θάνατο τοῦ σώματος ὃταν ἒρθη, γιατί ἒχει ἒνοικον τήν ὂντως ζωή, τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος δέν ἐγκαταλείπει τόν  σῶμα, ἒστω καί ἂν αὐτό χωρισθῆ ἀπό τήν ψυχή». Ὅποιος τό πιστεύει αὐτό τηρεῖ τίς ἐντολές, ὅλες τίς ἐντολές, κάνοντας ἕναν συνεχῆ καί ἔντονο πνευματικό ἀγῶνα (αὐτά εἶναι τά ἔργα τῆς πίστεως, τά ἔργα πού ὁδηγοῦν στήν κάθαρση ἀπό τίς πνευματικές ἀρρώστιες) πού εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά νά ζήσουμε τή Θεία Λειτουργία.
Μέ τήν ἒναρξη τῆς Θείας Λειτουργίας προβάλλεται ὁ Σταυρός.Ἡ συσταύρωση μέ τόν Κύριο, δηλ. ἡ νέκρωση τῶν παθῶν μας εἶναι ὁ τρόπος γιά νά λατρεψουμε ἀληθινά  τόν Θεό γιά νά μποῦμε στή Θεία Λειτουργία καί νά τήν ζήσουμε. Μόνο οἱ σταυρωμένοι ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο, δηλ. αὐτοί πού μετανοοῦν καί καθαίρονται μποροῦν νά εἰσέλθουν καί νά ζήσουν τήν «εὐλογημένη βασιλεία».Ὁ ἱερέας εὐλογεῖ καί μακαρίζει τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Συγχρόνως κρατᾶ στά χέρια του τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί κάνει μ' αὐτό τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα. Ἡ πρώτη πράξη τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι ὁ Σταυρός, πού εἶναι ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς  Ἐκκλησίας.
 Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι τό ἱερό συμπόσιο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὃλης τῆς Ἐκκλησίας. Ὃσοι ἀπό μᾶς, πού ἀκόμη ἀγωνιζόμαστε στήν κοιλάδα αὐτή τοῦ κλαυθμῶνος πού λέγεται γῆ, μετέχουμε σ' αὐτήν, πεθαίνοντας πηγαίνουμε «ἀπό τράπεζα σέ τράπεζα, ἀπό αὐτήν, πού εἶναι ἀκόμη καλυμμένη, σ' αὐτήν, πού ἢδη ἒχει ἀρχίσει νά φανερώνεται». (Ἱερός  Καβάσιλας, Μ 150, 625Α:   « ἀπό τραπέζης ἐπί τράπεζαν, τῆς ἒτι καλυπτομένης ἐπί τήν ἢδη φανερουμένην»)
Καί σ' αὐτήν τήν εὐλογημένη Βασιλεία μᾶς ὁδήγησε καί μᾶς  ὁδηγεῖ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί ἡ δική μας συσταύρωση μαζί Του, διά τῆς νεκρώσεως τῶν παθῶν μας. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ πρόγευση τῆς Βασιλείας, ἡ ὁποία ἢδη φανερώθηκε· ἡ πρόγευση τῆς  θέωσης, πού εἶναι ἡ ἀληθινή αἰώνια δόξα καί μακαριότητα, μετοχή τῆς ἂπειρης θεϊκῆς δόξας καί μακαριότητας.
Ἡ δική μας ἄνοδος στό Σταυρό εἶναι ἀπαραίτητη γιά νά λειτουργοῦμε εὐάρεστα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
Γράφει ὁ ἃγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Μήν πεῖς, ὃτι ἡ πίστη μόνη στόν Κύριό Μας Ἰησοῦ Χριστό μπορεῖ νά μέ σώσει. Διότι εἶναι ἀδύνατο αὐτό, ἐάν δέν ἀποκτήσεις μέ τά ἒργα καί τήν ἀγάπη πρός Αὐτόν... Ὃποιος πιστεύει στόν Κύριο φοβᾶται τήν κόλαση·ὃποιος φοβᾶται τήν κόλαση, ἐγκρατεύεται ἀπό τά πάθη·ὃποιος ἐγκρατεύεται ἀπό τά πάθη, ὑπομένει τά θλιβερά· ὃποιος ὑπομένει τά θλιβερά, θά ἀποκτήσει τήν πρός τόν Θεόν ἐλπίδα· ἡ δέ πρός τόν Θεόν ἐλπίδα, χωρίζει ἀπό κάθε γήϊνη προσπάθεια τόν νοῦ· ὃταν δέ ὁ νοῦς χωρισθεῖ ἀπό αὐτήν, τότε θά ἀποκτήσει τήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη. Ὃποιος ἀγαπᾶ τόν Θεόν ζεῖ ἀγγελικό βίο στή γῆ,νηστεύοντας καί ἀγρυπνόντας, ψάλλοντας καί προσευχόμενος καί ἒχοντας πάντα  καλούς λογισμούς γιά κάθε ἂνθρωπο»[19]. Νά ἡ ἀγωνιστική πνευματική πορεία:πίστηðφόβος τῆς κολάσεωςðπεριορισμός τῶν παθῶνðὑπομονή τῶν θλιβερῶνðἐλπίδα στό Θεόðἀπελευθέρωση τοῦ νοῦ ἀπό κάθε ὑλική προσκόλλησηðἀγάπη στό Θεόðλατρεία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ζωντανή πίστη ὁδηγεῖ ἐξ’ αἰτίας τοῦ φόβου τῆς κολάσεως στήν ἐκκοπή τῶν παθῶν καί στήν καλλιέργεια τῶν ἀντιθέτων ἀρετῶν. Εἶναι αὐτά τά ἔργα τῆς πίστεως(ἤ ἔργα τῆς μετανοίας), τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ πίστη μας εἶναι ζωντανή. Ἄς τά μελετήσουμε:


[1] «Σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τό «καθ’ ὁμοίωσιν» δηλ. τό νά ὁμοιάσει μέ τόν Θεό, νά ἑνωθεῖ μαζί Του ὄχι «κατ’ οὐσίαν» ἀλλά «κατά Χάριν». Αὐτήν τήν ὁμοίωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Τριαδικό Θεό οἱ ἅγιοι Πατέρες τήν ὀνομάζουν θέωση. Ἡ θέωση εἶναι κατορθωτή μόνο ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐνταχθεῖ στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ  Ὀρθό­δοξη Ἐκκλησία. Ζώντας ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ, γίνεται «κατά Χάριν Θεός».
Ἡ Θέωση ὁπωσδήποτε συνοδεύεται ἀπό αὐτήν τήν «αἴσθηση» τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀδύνατον ἑνωνόμαστε μέ τόν Θεό καί νά μήν αἰσθανόμαστε τή Χάρη Του.
[2] Τοῦ ἔδωσε τήν δυνατότητα νά εἶναι Ἱερεύς ὥστε να δέχεται τήν ὕπαρξη του καί ὅλα τά δημιουργήματα σάν δῶρα ἀπό τόν Θεό· στή συνέχεια δέ νά ἀντιπροσφέρει τόν ἑαυτό του καί ὅλην τήν κτίση στόν Θεό δοξολογώντας καί εὐχαριστώντας Τον. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού κάνουμε στή Θεία  Λειτουργία.
Ὁ ἄνθρωπος ἐπίσης πλάστηκε γιά νά εἶναι προφήτης, δηλ. νά γνωρίζει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Προφῆτες ἦσαν στήν Παλαιά Διαθήκη οἱ «ὁρῶντες». Ὁμιλοῦσαν ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καί φανέρωναν τά μυστήρια καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἐπίσης γιά νά εἶναι βασιλεύς, δηλ. γιά νά βασιλεύει στήν ὑλική δημιουργία καί στόν ἑαυτό του. Πλάστηκε γιά νά χρησιμοποιεῖ τή φύση ὄχι σά ληστής καί τύραννος, ἀλλά σάν ἄρχοντας. Ὀφείλει νά μήν κάνει κατάχρηση τῆς δημιουργίας, ἀλλά εὐχαριστιακή χρήση αὐτῆς. 
Ἐάν οἱ πρωτόπλαστοι στόν Παράδεισο δέν ἁμάρταναν ἀντικαθιστώ­ντας τήν ἀγάπη, τήν ὑπακοή καί τήν κοινωνία μέ τόν Θεό μέ τήν ἐγωιστική προσπάθεια γιά αὐτοθέωση, δέ θά χωρίζονταν ἀπό τόν Θεό· θά ἦταν βασιλεῖς, ἱερεῖς καί προφῆτες.
[3] Στήν Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε πῶς ὁ Θεός προετοιμάζει σιγά-σιγά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων διά τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι δίνει σέ μερικούς δικαίους ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Χάρισμα, σάν ἐκεῖνα πού εἶχε ὁ ἄνθρωπος πρό τῆς πτώσεως, ὅπως τό Χάρισμα τῆς προφητείας. Τέτοιοι ἦσαν ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ προφήτης Ἡσαΐας, ὁ προφήτης Μωϋσῆς, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν τό προφητικό Χάρισμα καί εἶδαν τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό Χάρισμα δέν ἦταν γενικό γιά ὅλους, οὔτε ἦταν γιά ὅλο τό διάστημα τῆς ζωῆς τους, ἀλλά ἦταν Χάρισμα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός γιά ὁρισμένο σκοπό καί σέ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ὅποτε δηλαδή ὁ Θεός ἤθελε οἱ δίκαιοι αὐτοί ἄνδρες νά ἐξαγγείλουν τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο ἤ νά ἀναγγείλουν τό θέλημά Του, τούς ἔδινε τήν δυνατότητα νά λάβουν κάποια ἐμπειρία και ἀποκάλυψη.
 Ὅμως ὁ προφήτης Ἰωήλ προφήτευσε ὅτι θά ἔλθη ἐποχή, πού τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θά δώσει ὁ Θεός, ὄχι σέ ὁρισμένους μόνο ἄνδρες καί γιά ὁρισμένο σκοπό, ἀλλά πρός ὅλο τόν λαό. Ἰδού τί λέγει: «Ἐκχεῶ ἀπό τοῦ Πνεύματος μου ἐπί πᾶσαν σάρκα», θά δώσω τό Πνεῦμα μου σέ κάθε ἄνθρωπο, «καί προφητεύσουσιν οἱ υἱοί ὑμῶν καί αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καί οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνια­σθή­σο­νται, καί οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται» (Ἰωήλ 2,27). Δηλαδή θά δεῖ ὁ λαός μου ὁράσεις πνευματικές, θά δεῖ μυστήρια Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἔκχυσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγινε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Τότε ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δόθηκε σ’ ὅλη τήν Ἐκκλησία. Δέν δόθηκε ἡ Χάρις αὐτή σέ ὅλους κατά τήν περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, διότι ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀκόμη σαρκωθεῖ. Τό χάσμα μεταξύ ἀνθρώπων καί Θεοῦ ἦταν ἀγεφύρωτο. Ἔπρεπε νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, γιά νά δώσει ὁ Θεός τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ὅλο τόν λαό.
[4] Ἡ πρώτη ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό στόν Παράδεισο ἦταν «ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι». Ὁ ἄνθρωπος δέν τήν φύλαξε. Δέν διατήρησε τόν συνδετικό κρίκο πού τόν ἕνωνε μέ τόν Θεό, ἔχασε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (πού τοῦ δόθηκε μέ τό «ἐμφύσημα» τοῦ Θεοῦ στόν Ἀδάμ). Παρήκουσε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί βγῆκε ἔξω ἀπό τήν πρώτη Ἐκκλησία, τήν Κοινωνία τῶν Τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ Πανάγαθος Θεός ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τόν ἄνθρωπο στήν τραγική μοναξιά του. Ἔστειλε τόν Υἱό Του τόν μονογενή καί μᾶς ἔσωσε. Τελεσιουργήθηκε διά τοῦ Θεανθρώπου, ἡ ἐπανένωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.
Αὐτή ἡ δευτέρα ἕνωση Θεοῦ καί ἀνθρώπου εἶναι ὑποστατική, δηλαδή προσωπική καί ἀδιάσπαστη. Στήν ὑπόστα­ση-πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου ἑνώθηκε ἀσύγχυτα, ἄτρεπτα, ἀδιαίρετα, καί ἀχώριστα, ἡ ἀνθρώπινη φύση μέ τή Θεία  φύση. Ὅσο καί ἄν ἁμαρτήσουν οἱ ἄνθρωποι, δέν εἶναι δυνατόν πλέον ἡ ἀνθρωπότητα  νά χωριστεῖ ἀπό τόν Θεό, διότι στόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Θεάνθρωπο, εἶναι αἰώνια ἑνωμένη μέ τή Θεία  φύση.
[5] Ὁ δρόμος, ἡ γέφυρα, ἡ ὁδός γιά τόν Θεό Πατέρα εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ὅποιος ἑνώνεται μαζί Του θεώνεται.
Γίνεται ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅ,τι καί ὁ Χριστός, ἐκτός τῆς «κατ’ οὐσίαν ταυτότητος». Ἀπαραίτητη προϋπόθεση εἶναι τό Ἅγιο Βάπτισμα, ἡ ἔνταξη στήν Ἐκκλησία.
Γιά νά λάβει λοιπόν ὁ ἄνθρωπος τό Ἅγιον Πνεῦμα, γιά νά γίνει ἱερεύς, βασιλεύς καί προφήτης, γιά νά γνωρίζει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί νά αἰσθάνεται τόν Θεό, πρέπει νά γίνει μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μοναδικός, ὁ ἀληθινός, ὁ τέλειος ἱερεύς, βασιλεύς και προφήτης. Αὐτό γιά τό ὁποῖο εἶχαν πλαστεῖ ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, καί δέ μπόρεσαν νά τό πραγματοποιήσουν, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας, λόγῳ τῆς αὐτονόμησής τους ἀπό τόν Θεό, τό πραγματοποίησε ὁ Χριστός. Τώρα ὅλοι ἐμεῖς ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό μποροῦμε νά συμμετέχουμε στά τρία ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ, τό βασιλικό, τό προφητικό καί τό ἱερατικό. Βέβαια, πρέπει νά διευκρινίσουμε ὅτι μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Χρῖσμα ὁ χριστιανός ἀποκτᾶ τήν γενική ἱερωσύνη, καί ὄχι τήν εἰδική. Ἡ εἰδική ἱερωσύνη,  ἀποκτᾶται μέ τήν χειροτονία. Δι’ αὐτῆς οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας λαμβάνουν τήν Χάρη νά ἱερατεύουν στήν Ἐκκλησία καί νά ποιμαίνουν τούς λαϊκούς.
Λαϊκός πάλι δέν εἶναι ἁπλῶς ὁ μή ἱερωμένος, ἀλλά αὐτός πού μέ τό ἅγιο βάπτισμα και χρῖσμα ἔλαβε τό ἀξίωμα νά εἶναι μέλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί νά συμμετέχει στά τρία ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο μάλιστα πιό ὑγιές, συνειδητό καί ἐνεργό μέλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ χριστιανός, τόσο καί πληρέστερα μετέχει στά ἀξιώματα τοῦ Χριστοῦ· τόσο ἀνώτερη ἐμπειρία καί αἴσθηση τῆς Χάριτός Του λαμβάνει, ὅπως βλέπουμε στούς βίους τῶν Ἁγίων τῆς πίστεώς μας.

[6] Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου, καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου: Ἐμπειρίες τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, Γ΄ ἔκδοσις, Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος 1998.
[7]Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ(1921-2001)
http://www.pigizois.net/ieres_ mones/i_m_ag_ ioanou/patir_damaskinos.htm
[8] Πρβλ. Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου,Ἱεροθέου Βλάχου: Στρατευομένη καί θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
[9]«Ἐγώ δέ πάλιν, ὁ βροτός καί μικρός ἐν τῷ κόσμῳ,
ἐντός μου ὅλον καθορῶ τόν ποιητήν τοῦ κόσμου,
καί οἶδα, ὡς οὐ θνήξομαι ἔνδον ζωῆς τυγχάνων,
καί ὅλην ἔχω τήν ζωήν βλυστάνουσαν ἐντός μου·
ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἐστίν, ἐν οὐρανῷ δ’ ὑπάρχει,
ὧδε κἀκεῖ ὁρᾶταί μοι ἐπίσης ἀπαστράπτων».
Πρβλ. : Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου: Στρατευομένη καί θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
[10] Πρβλ. Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου, καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου: Ἐμπειρίες τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, Γ’ ἔκδοσις, Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος, 1998.
[11]Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ὁ Ἀόρατος πόλεμος, Τί εἶναι ἡ νοερὴ προσευχὴ καὶ πὼς πρέπει νὰ γίνεται ,http://1myblog.pblogs.gr/tags/noera-proseychi-gr.html.

[12] Σωτήρας - στὰ ἑβραϊκὰ «Ἰησοῦς» (Μάτθ.  1,21).
[13] Μάτθ.  18,3-4. Πρβλ. Μάρκ. 9,36 καὶ Μηναῖο, 20 Δεκεμβρίου.

[14] Μηναῖο, 27 Σεπτεμβρίου.
[15] Ὁ Μπριαντσιανίνωφ ἔγραψε τὰ πιὸ πάνω μισὸν αἰώνα πρὶν τὴν ἀνακήρυξη τοῦ ἁγίου Σεραφεὶμ σὲ  Ἅγιο.
[16] Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ...», Ὀρθόδοξη ἀναφορὰ στὴν καρδιακὴ ἢ νοερὰ προσευχὴ τοὺ  Ἰησοῦ, Γ' ΕΚΔΟΣΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ἀρχιμ.  Ἐπιφανίου (Εὐθυβούλου) Χαραλ.   Ἀσσιώτη
ΕΚΔΟΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ.

[17] Πῶς δεῖ καί ὑπέρ ὧν χρή προσεύχεσθαι    
[18]«Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία(Πρ. 4, 12) ͵ (παρά μόνον) ...ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου͵...οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς (Πρ. 4-10)»
[19]  «Καί σύ μή εἴπῃς, ὅτι Ἡ ψιλή πίστις εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν δύναταί με σῶσαι. Ἀμήχανον γάρ τοῦτο, ἐάν μή καί τήν ἀγάπην εἰς αὐτόν διά τῶν ἔργων κτήσῃ. Τό δέ ψιλῶς πιστεύειν· Καί τά δαιμόνια πιστεύουσι καί φρίσσουσι.γ΄. Ὁ πιστεύων τῷ Κυρίῳ, φοβεῖται τήν κόλασιν· ὁ δέ φοβούμενος τήν κόλασιν, ἐγκρατεύεται ἀπό τῶν παθῶν· ὁ δέ ἐγκρατευόμενος ἀπό τῶν παθῶν, ὑπομένει τά θλιβερά· ὁ δέ ὑπομένων τά θλιβερά, ἕξει εἰς Θεόν ἐλπίδα· ἡ δέ εἰς Θεόν ἐλπίς, χωρίζει πάσης γηΐνης προσπαθείας τόν νοῦν· ταύτης δέ ὁ νοῦς χωρισθείς, ἕξει τήν εἰς Θεόν ἀγάπην μβ΄. Ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν, ἀγγελικόν βίον ἐπί γῆς ζῇ, νηστεύων καί ἀγρυπνῶν, ψάλλων καί προσευχόμενος, καί περί παντός ἀνθρώπου ἀεί καλά λογιζόμενος». Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής Περί Αγάπης PG 90 Πρώτη ἑκατοντάς γ, μβ΄.
ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: 
http://www2.cytanet.com.cy/gogreek/antiminsio.jpg
Print this post

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails
Bookmark and Share
Γιά νά δεῖτε παλαιότερες ἀναρτήσεις κάντε κλίκ ΕΔΩ ἤ στό σύνδεσμο πού βρίσκεται στό κάτω μέρος τῆς σελίδας καί γράφει: Παλαιότερες αναρτήσεις

Γιά νά δεῖτε τίς τρέχουσες ἀναρτήσεις κάντε κλίκ ΕΔΩ ἤ στό σύνδεσμο πού βρίσκεται στό κάτω μέρος τῆς σελίδας καί γράφει: Αρχική σελίδα

ΣΥΝ ΘΕῼ: 1ο) 13ήμερο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους - Ιορδανία - Σινά. 2ο)12ημ. προσκύνημα Αίγυπτο – Σινά - Άγιοι Τόποι, της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΧΩΡΗΒ TRAVEL , ΤΗΛ: 2310-345330, 342240 ΠΑΝΟΡΑΜΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ).


13ήμερο προσκύνημα στους Αγίους Τόπους
Ιορδανία - Σινά

1η ημ. 23/8/10 Δευτέρα: ΘΕΣ/ΝΙΚΗ - ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Συνάντηση στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» στις 21:30 το βράδυ και αναχώρηση με πτήση της Aegean μέσω Αθηνών για Τελ Αβίβ.

2η ημ. 24/08/10 Τρίτη: ΛΥΔΑ-ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ
Άφιξη τα ξημερώματα, επιβίβαση στο πούλμαν. Προσκύνημα στον Άγιο Γεώργιο στην Λύδα και στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς την Τιβεριάδα. Αγιασμός στον Ιορδάνη ποταμό. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και ξεκούραση.
1η διανυκτέρευση στην Τιβεριάδα
3η ημ. 25/08/10 Τετάρτη: ΝΑΖΑΡΕΤ-ΚΑΝΑ - ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ - ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ
Επισκεπτόμαστε και προσκυνούμε τους τόπους γύρω από την λίμνη: Όρος Μακαρισμών, Καπερναούμ, Ναός των Αγ. Αποστόλων. Συνεχίζουμε με κατεύθυνση την πόλη της Ναζαρέτ (προσκύνημα στο τόπο του Ευαγγελισμού), την Κανά (πρώτο θαύμα του Κυρίου). Επόμενος σταθμός το Όρος Θαβώρ (Μεταμόρφωση του Κυρίου).
2η διανυκτέρευση στην Τιβεριάδα
4η ημ. 26/08/10 Πέμπτη: ΙΟΡΔΑΝΙΑ – ΓΕΡΑΣΑ - ΑΜΜΑΝ
Αναχώρηση για σύνορα Ισραήλ-Ιορδανίας. Μετά τα διαδικαστικά φθάνουμε στα Γέρασα όπου θα επισκεφθούμε την Αρχαία Δεκάπολη. Συνεχίζουμε για το Αμμάν. Επίσκεψη στη Σιταντέλα με τα ερείπια του ναού και το ρωμαϊκό θέατρο.
3η διανυκτέρευση στο Αμμάν
5η ημ. 27/08/10 Παρασκευή: ΑΜΜΑΝ - ΠΕΤΡΑ
Πρωινή αναχώρηση για το όρος Νέμπο από όπου ο Μωϋσής αντίκρυσε τη Γη της Επαγγελίας. Επίσκεψη στο Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Μανταμπά. Συνεχίζουμε για την Πέτρα, όπου θα γνωρίσουμε τον αρχαιολογικό χώρο που είναι μοναδικός στον κόσμο, αφού όλα σχεδόν τα μνημεία είναι σκαλισμένα σε βράχους.
4η διανυκτέρευση στην Πέτρα
6η ημ. 28/08/10 Σάββατο: ΑΚΑΜΠΑ-ΝΟΥΕΜΠΑ-ΣΙΝΑ
Αναχώρηση για την Άκαμπα από όπου θα πάρουμε το πλοίο για την Νουέμπα. Άφιξη, επιβίβαση στο πούλμαν και μεταφορά στη Μονή Αγίας Αικατερίνας στο Σινά. Αργά το βράδυ ανάβαση στο Όρος Χωρήβ (προαιρετικά).
5η διανυκτέρευση στην Ι. Μονή Αγ. Αικατερίνης
7η ημ. 29/08/10 Κυριακή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Θεία Λειτουργία το πρωί στο Ναό της Μονής και στη συνέχεια προσκύνηση των Ιερών λειψάνων της Αγ. Αικατερίνης. Ξενάγηση εντός και πέριξ της Μονής.
6η διανυκτέρευση στην Ι. Μονή Αγ. Αικατερίνης

8η ημ. 30/08/10 Δευτέρα: ΣΙΝΑ – ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ- ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ
Αναχώρηση για τα σύνορα Αιγύπτου-Ισραήλ. Μετά τη διέλευση των συνόρων και τις καθιερωμένες στάσεις, άφιξη στην Ιερουσαλήμ
7η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
9η ημ. 31/08/10 Τρίτη: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΟΛΕΩΣ
Προσκυνήματα εντός της Αγ. Πόλεως, στο Ναό της Αναστάσεως, όπου θα προσκυνήσουμε τον Πανάγιο Τάφο, το Φρικτό Γολγοθά, την Αποκαθήλωση και την Εύρεση του Τιμίου Σταυρού. Βαδίζοντας στην οδό του Μαρτυρίου θα προσκυνήσουμε στο Πραιτώριο (φυλακή του Χριστού).
διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
10η ημ. 01/09/10 Τετάρτη: ΒΗΘΛΕΕΜ –ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ-ΚΑΤΑΜΟΝΑΣ
Aναχώρηση για την Βηθλεέμ όπου θα προσκυνήσουμε το Σπήλαιο της Γεννήσεως, το χωριό των ποιμένων, την Μονή του Αγίου Θεοδοσίου τη Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ θα προσκυνήσουμε στη Μονή Τιμίου Σταυρού και στο Καταμόνας (Μονή Αγ. Συμεών του Θεοδόχου).
διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
11η ημ. 02/09/10 Πέμπτη: ΙΕΡΙΧΩ – ΟΡΟΣ ΕΛΑΙΩΝ – ΒΗΘΑΝΙΑ
Αναχώρηση για την έρημο της Ιουδαίας. Προσκύνημα στο Σαραντάριο Όρος, τις Ιερές Μονές του Προφήτου Ελισσαίου, του Αγ. Γερασίμου Ιορδανίτου. Επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ προσκύνημα στη Βηθανία, στη Μονή της Αγ. Μάρθας και Μαρίας και στο Όρος των Ελαιών από όπου ανελήφθη ο Κύριος. Στη Γεθσημανή, θα προσκυνήσουμε στον τάφο της Παναγίας και στον βράχο της αγωνίας.
10η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
12η ημ. 03/09/10 Παρασκευή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ
Πιθανή επίσκεψη στο Πατριαρχείο. Συνεχίζουμε για το λόφο Σιών για να επισκεφθούμε το Υπερώο και το σπίτι του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου. Η υπόλοιπη ημέρα ελεύθερη για ατομικά προσκυνήματα και αγορά.
11η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
13η ημ. 04/09/10 Σάββατο: ΤΕΛ ΑΒΙΒ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Εκκίνηση για το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ και αναχώρηση με πτήση της Aegean Air. Άφιξη το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη μέσω Αθηνών.
j0239055






ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: 1430 €
Διαφορά μονόκλινου: 320 €

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ :
*Αεροπορικά εισιτήρια Θεσ/νικη - Αθήνα – Τελ Αβίβ – Αθήνα - Θεσσαλονίκη
*Φόροι αεροδρομίων
*Φόροι συνόρων (Ισραήλ -Ιορδανίας– Αιγύπτου)
*Το φόρο εισόδου στο Σινά
*Την βίζα της Ιορδανίας
* Το πλοίο από Άκαμπα – Νουέμπα.
*Μετακινήσεις και ξεναγήσεις όπως αναφέρονται στο πρόγραμμα με τοπικά λεωφορεία.
*Τις (2) διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο 4* στην Τιβεριάδα με πρωινό και ένα γεύμα.
*Τις (5) διανυκτερεύσεις στην Ιερουσαλήμ σε ξενοδοχείο 3* superior με πρωινό και ένα γεύμα.
*Τις (2) διανυκτερεύσεις στο Αμμάν και την Πέτρα σε ξενοδοχεία 4* με πρωινό και ένα γεύμα.
*Τις (2) διανυκτερεύσεις στους ξενώνες της Ι. Μ. της Αγ. Αικατερίνης με πρωινό και ένα γεύμα.
*Την ανάβαση στο Όρος Θαβώρ με ταξί.
*Τα μικρά λεωφορεία για τον Αγ. Σάββα.
*Ασφάλεια αστικής ευθύνης.
*Συνοδό αρχηγό του γραφείου μας.
*Φιλοδωρήματα οδηγών - σερβιτόρων – αχθοφόρων κ.λ.π.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ:
*Ό,τι αναφέρεται σαν προαιρετικό.
*Επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
$ Τα προγράμματα έχουν καταρτισθεί με βάση τις ισχύουσες τιμές και δρομολόγια ( 13/04/2010).
Σε περίπτωση οποιασδήποτε αλλαγής θα υπάρξει ανάλογη αναπροσαρμογή.
$Το πρόγραμμα μπορεί να τροποποιείται κατά την κρίση του αρχηγού όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο για
την καλύτερη διεξαγωγή του.
$Σε περίπτωση που για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής μας δεν μας επιτραπεί η είσοδος σε κάποια
από τα προσκυνήματα (π.χ. στη Βηθλεέμ, Ιεριχώ) το γραφείο μας δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη.
$ Σας συνιστούμε να ε ν ε ρ γ ή σ τ ε ε γ κ α ί ρ ως για την έκδοση των διαβατηρίων σας.

$Η δήλωση συμμετοχής θεωρείται έγκυρη εφόσον καταβληθεί προκαταβολή 400 € έως τις 15/06/2010 και εξόφληση έως 08/08/2010 στους παρακάτω τραπεζικούς λογαριασμούς:
ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 30953207
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : 5227-014562594
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ : 239/750744-53
ALPHA ΤΡΑΠΕΖΑ : 714-002101-056770 EUROBANK ΤΡΑΠΕΖΑ : 0026-0520-13-0100012959


12ημ. προσκύνημα

Αίγυπτο – Σινά - Άγιοι Τόποι

της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού



1η ημ. 21/9 /10 Τρίτη: ΘΕΣ/ΝΙΚΗ – ΑΘΗΝΑ - ΚΑΙΡΟ
Συνάντηση στο αεροδρόμιο Μακεδονία στις 08:00 π.μ και με πτήση της Aegean Air μέσω Αθηνών άφιξη στο Κάιρο. Επιβίβαση στο πούλμαν και μεταφορά στις Πυραμίδες και την Σφίγγα. Μεταφορά στο ξενοδοχείο, τακτοποίηση και ξεκούραση.
1η διανυκτέρευση στο Κάιρο

2η ημ. 22/9/10 Τετάρτη: ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Μετά το πρωινό αναχωρούμε για την Αλεξάνδρεια όπου θα επισκεφθούμε το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και τον Ιερό Ναό του Αγ. Σάββα. Στη συνέχεια διανύοντας την πανέμορφη παραλία της Αλεξάνδρειας παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για το Κάιρο.
2η διανυκτέρευση στο Κάιρο

3η ημ. 23/9/10 Πέμπτη: ΚΑΪΡΟ – ΣΙΝΑ
Μεταφορά στο Ναό του Αγ. Γεωργίου στο παλαιό Κάιρο. Αναχώρηση και μέσω της διώρυγας του Σουέζ περνάμε στη χερσόνησο του Σινά με προορισμό την Ιερά Μονή της Αγ. Αικατερίνης. Καθοδόν προσκύνημα στο Σιναϊτικό μετόχι στην όαση της Φαράν. Άφιξη - τακτοποίηση δείπνο και διανυκτέρευση. Τα μεσάνυχτα προαιρετική ανάβαση στην αγία κορυφή (Όρος Χωρήβ).
3η διανυκτέρευση στο Σινά

4η ημ. 24/9/10 Παρασκευή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
Θεία Λειτουργία για όσους παραμείνουν στη μονή. Στη συνέχεια θα προσκυνήσουμε τα άγια λείψανα της Αγ. Αικατερίνης και θα ξεναγηθούμε εντός και πέριξ της Μονής.
4η διανυκτέρευση στο Σινά

5η ημ. 25/9/10 Σάββατο: ΣΙΝΑ - ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Αναχώρηση για τα σύνορα Αιγύπτου – Ισραήλ. Καθοδόν στάση στη Νεκρά Θάλασσα. Άφιξη στην Ιερουσαλήμ. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο.
5η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ
6η ημ. 26/9/10 Κυριακή: ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΗΣ
Προσκύνημα εντός του Ναού της Αναστάσεως (Πανάγιο Τάφο, Φρικτό Γολγοθά, Αποκαθήλωση, Εύρεση Τιμίου Σταυρού). Παίρνοντας την οδό του μαρτυρίου προσκύνημα στο Πραιτώριο (φυλακή του Κυρίου μας), στο Λιθόστρωτο, στο σπίτι των Αγ. Ιωακείμ και Άννης. Το απόγευμα θα παρακολουθήσουμε τον εσπερινό του Τιμίου Σταυρού στο Ναό της Αναστάσεως.
6η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

7η ημ. 27/9/10 Δευτέρα: ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ : ΙΕΡΙΧΩ-ΟΡΟΣ ΕΛΑΙΩΝ
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο ναό της Αναστάσεως. Αναχώρηση για την Ιεριχώ όπου θα προσκυνήσουμε στο Σαραντάριο Όρος, στις Μονές του Προφήτου Ελισαίου, του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου. Ανεβαίνοντας προς τα Ιεροσόλυμα προσκύνημα στη Βηθανία, στη Μονή της Αγίας Μάρθας και Μαρίας, στο Όρος των Ελαιών όπου θα προσκυνήσουμε στο Ναό της Αναλήψεως. Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στη Γεθσημανή όπου θα προσκυνήσουμε τον τάφο της Παναγίας και το βράχο της Αγωνίας. 7η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

8η ημ. 28/9/10 Τρίτη: ΤΙΒΕΡΙΑΔΑ – ΘΑΒΩΡ - ΚΑΝΑ - ΝΑΖΑΡΕΤ
Στη συνέχεια αναχωρούμε για το Όρος Θαβώρ όπου έγινε η Μεταμόρφωση του Κυρίου μας, τη Ναζαρέτ (προσκύνημα στον τόπο του Ευαγγελισμού) και την Κανά (το πρώτο θαύμα του Κυρίου μας). Επισκεπτόμαστε και προσκυνούμε τους τόπους γύρω από την λίμνη της Τιβεριάδας: Όρος των Μακαρισμών, Καπερναούμ. Τέλος στον Ιορδάνη ποταμό(αγιασμός των υδάτων). Επιστροφή στην Ιερουσαλήμ.
8η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

9η ημ. 29/9/10 Τετάρτη: ΒΗΘΛΕΕΜ –ΟΡΕΙΝΗ - ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Νωρίς το πρωί αναχωρούμε για τη Βηθλεέμ, όπου θα προσκυνήσουμε το σπήλαιο της Γεννήσεως. Επίσης προσκύνημα στο χωριό των ποιμένων, στην Ιερά Μονή του Αγ. Θεοδοσίου και στη Μονή του Αγ. Σάββα. Στη συνέχεια προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού , στο Κατά Μόνας (Μονή Αγ. Συμεών του Θεοδόχου) και τέλος στην Ορεινή(σπίτι Αγίου Ιωάννου Προδρόμου).
9η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

10η ημ. 30/9/10 Πέμπτη: ΦΡΕΑΡ ΙΑΚΩΒ
Αναχώρηση για προσκύνημα στο φρέαρ του Ιακώβ, όπου μαρτύρησε το 1979 ο πατήρ Φιλούμενος. Σήμερα στον Ιερό Ναό φυλάσσετε το σκήνωμα του.
10η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

11η ημ. 01/10/10 Παρασκευή: ΣΙΩΝ
Επίσκεψη στην Σιών, όπου βρίσκεται το Υπερώο και το σπίτι του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου. Η υπόλοιπη ημέρα ελεύθερη για ατομικά προσκυνήματα και αγορά.
11η διανυκτέρευση στην Ιερουσαλήμ

12η ημ. 02/10/10 Σάββατο: ΤΕΛ ΑΒΙΒ – ΑΘΗΝΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αναχώρηση με πτήση της Aegean Air τα ξημερώματα για Αθήνα. Άφιξη στη Θεσσαλονίκη νωρίς το πρωί.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑ
ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: 1260 € το άτομο
Διαφορά μονόκλινου: 290

ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ
Τά αεροπορικά εισιτήρια Θεσ/νίκη –Αθήνα – Κάιρο - Τελ Αβίβ - Αθήνα - Θεσ/νίκη.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΧΩΡΗΒ TRAVEL ,
ΤΗΛ: 2310-345330, 342240 ΠΑΝΟΡΑΜΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

ΣΥΝ ΘΕῼ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ :ΙΕΡΟΜΟΝ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ» ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004


Ἦταν γύρω στά 1990 ὅταν γιά πρώτη φορά συναντήθηκα μέ τόν Γέροντα Εὐθύμιο. Τόν θυμᾶμαι ὄρθιο πίσω ἀπό τό μαγειρεῖο τῆς Μ. Λαύρας. Εἴμαστε μαζί μέ τόν Γέροντά μας π. Μάξιμο.
Μοῦ λέει ὁ Γέροντας:
«Ἔλα νά δεῖς ἕναν διά Χριστόν σαλό».
Ἦταν ἕνας Μοναχός μικροκαμωμένος, ταπεινός. Εἶχε τά γένια του μαζεμένα μέ ἕνα λαστιχάκι καί τά μαλλιά του κομμένα. Φοροῦσε ἕνα φθαρμένο ζωστικό. Ἀργότερα ἔμαθα καί διαπίστωσα «ἰδίοις ὄμμασι» ὅτι πολλές φορές κυκλοφοροῦσε καί χωρίς αὐτό.
Ἦταν ἐξαιρετικά ἀδύνατος, μέ πολλή δυνατή φωνή καί ἔντονο δυναμισμό στόν τρόπο πού ἐκφραζόταν, στίς κινήσεις, στίς χειρονομίες του. Ὅλες του οἱ ἐκδηλώσεις ἀντανακλοῦσαν τήν ἅγια βία μέχρι «αὐτομίσους», πού - ὅπως ἔμαθα ἀργότερα- ἀσκοῦσε στόν ἑαυτό του. Τά ματάκια του ἔλαμπαν σάν τήν διάφανη ἁγιορείτικη θάλασσα. Φαινόντουσαν σάν δακρυσμένα.
Πίσω ἀπό μία ἐξωτερική «ἀγριότητα-τραχύτητα» διέκρινες μία φύση λεπτή, συναισθηματική, πολύ εὐαίσθητη. Πιό δύσκολα διέκρινες τήν ἁγιότητα... Συνήθως ὁ ἅγιος μόνο καταλαβαίνει τόν ἅγιο. Ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος τόν εἶχε «καταλάβει»... Μέ θαυμασμό ἀργότερα ἄκουσα ὅτι κάποιοι προσκυνητές εἶχαν ζητήσει ἀπό τόν Γέρο-Παΐσιο, τόν μεγάλο σύγχρονο ἀσκητή τῆς Παναγούδας, νά τούς δείξει ἕναν σύγχρονο ἁγιορείτη ἅγιο. Τότε ὁ μακαριστός Γέροντας τούς ἔστειλε νά δοῦν τό Γερο-Εὐθύμιο στή Βίγλα...
Ἀργότερα ἐπίσης συνειδητοποίησα τήν ἀταλάντευτη σταθερότητά του, τήν ἀκαμψία του - θά μπορούσαμε νά ποῦμε- στίς κατά Θεόν ἀποφάσεις του. Διαπίστωσα τήν ἀδιάπτωτη νηστεία του, τήν μοναχική του συνέπεια, τήν ἀπόλυτη αὐστηρότητα στόν ἑαυτό του. Μέ θαυμασμό ἔμαθα πώς ἔκανε «ἐννάτες», ἐδαφιαῖες μετάνοιες καί ἀμέτρητα κομβοσχοίνια σχεδόν μέχρι τά τελευταῖα του...Ὅταν ἔπεσε κατάκοιτος συνέχισε τίς «ἐννάτες» καί τήν προσευχή «ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου»...
ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΣΥΝ ΘΕῼ, ΚΑΙ ΔΙ' ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΥΜΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ.
ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6947612075 Ἤ
ΣΤΟ E- MAIL:PanagiaTheotokos@gmail.com
ΤΙΜΗ: 4 Euro

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ


Αρχειοθήκη ιστολογίου

Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956. Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό. Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί. Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί , κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!» Άρχισε να χορεύει , έκανε δύο γύρους , οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και έλαμψε φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή. Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» ΚΑΙ ΤΟ 666

ΟΧΙ ΣΤΗΝ «ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» ΚΑΙ ΤΟ 666
ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΑΡΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΙ ΣΤΗΝ «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ(666)(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ἐνημερωθεῖτε)

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΩ

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΩ
Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ὑπογράψετε οχι στήν ὑποδούλωσή μας.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ (1977-1996).

ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ

ΟΙ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΜΥΡΟΒΛΥΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ

Πρόσφατη φωτογραφία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Παναχράντου στήν Ἄνδρο.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ!!!
ΘΑΥΜΑ ΜΥΡΟΒΛΥΣΙΑΣ ΕΝΝΕΑ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΗ Ι. ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ.SEGEND:55720bb9-ba12-4e62-b53c-da1dba555b6f:1
SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:2[Παρακάτω θα βρείτε την περιγραφή τοῦ καταπληκτικού θαύματος που έλαβε χώρα στις 3 Μαΐου 2009 στην Άνδρο, την Κυριακή των Αγίων Μυροφόρων, όταν μέσα σε κρύπτη και μεταξύ εκατοντάδων άλλων λειψάνων ανακαλύφθηκαν μυροβλύζουσες κάρες κάτω από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (κοιμητηριακός ναός της μονής Παναγίας Παναχράντου πού απέχει περίπου 200μ από τη μονή).SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:2 Περισσότερα σχετικά με αυτήν την καταπληκτική ανακάλυψη μπορείτε να διαβάσετε στο τεύχος Μαϊου-Ιουνίου 2009 του περιοδικού "THE ORTHODOX WORD" (Ο Ορθόδοξος Λόγος), το οποίο περιέχει το άρθρο "Secret Garden of the Saints: SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:3 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:4The Holy Monastery of the Panagia Panahrantos, Andros, Greece" (Ο Μυστικός Κήπος των Αγίων: Ιερά Μονή Παναγίας Παναχράντου, Άνδρος, Ελλάς) του Lawrence Damian Robinson (ο οποίος προμήθευσε και το φωτογραφικό υλικό).SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:4 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:5- J.S.]. SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:3
SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:5 SEGSTART:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:6
Σπήλαια ἀναχωρητῶν πού ἀπέχουν περί τά 400 μέτρα ἀπό τήν μονή Παναχράντου. Σ' αὐτά κατοικοῦσαν συνεχῶς ἀσκητές μέχρι καί τό 1947.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΑΓΙΟΥΣ
SEGEND:77b388ae-2909-4983-aa3f-a9c6ef793166:85

Ένας πονεμένος άνθρωπος, μα ένας επίγειος άγγελος…

Δήμητρα Κόντου: Το ευώδες άνθος της υπομονής

Έχουν περάσει ήδη 11 ολόκληρα χρόνια από την στιγμή που μια αγνή ψυχή, ένας άγγελος της γης, άφησε τον μάταιο κόσμο αυτό και πορεύθηκε την ωραιότερη πορεία, το δρόμο της αιωνιότητας, ποθώντας να συναντήσει Αυτόν που τόσο αγάπησε και πόθησε.
Μια ολόκληρη πορεία ζωής σ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι, περνώντας τις περισσότερες ώρες στο κρεβάτι του πόνου, που τόσο αγάπησε, ζώντας στην Αγκαλιά του Ασύλου Ανιάτου Πατρών, που το δέχτηκε ως σπίτι της και το στήριξε ως δεύτερη οικογένειά της.
Η Δήμητρα Κόντου υπήρξε μια εικόνα ενός πραγματικού πνευματικού ανθρώπου που ήξερε να δέχεται το θέλημα του Θεού στην ζωή του, όσο «σκληρό» και αν είναι αυτό καμμιά φορά, ένα αληθινό πρότυπο υπομονής και καρτερίας στις δοκιμασίες, μια περίπτωση εφάμιλη με εκείνη των αγίων…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΗΣ...

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΥΡΑΝΙΑΣ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα...)

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ (π. Παΐσιος)

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ (π. Παΐσιος)
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά διαβάσετε περισσότερα)

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ (ΚΟΛΑΣΗ)

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ (ΚΟΛΑΣΗ)
Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά διαβάσετε περισσότερα καί νά ἀκοῦστε τίς φωνές

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!!
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ (Κάνετε κλίκ στήν εἰκόναα γιά περισσότερα)

Το 96% του συνόλου των ΜΜΕ του πλανήτη ανήκει σε 6 εβραϊκές εταιρείες(Κάντε κλίκ στήν εἰκόνα)

Το 96% του συνόλου των ΜΜΕ του πλανήτη ανήκει σε 6 εβραϊκές εταιρείες(Κάντε κλίκ στήν εἰκόνα)
ΑΦΟΥ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΩΡΑ «ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ» ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΞΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ.

666 υπολογισμοι και σχετικές εἰδήσεις. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΓΝΑΤΙΑ

666 υπολογισμοι και σχετικές εἰδήσεις. Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΓΝΑΤΙΑ
ΕΓΝΑΤΙΑ, 666, ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ; Υπολογισμός του αριθμού ονόματος. Στην Ελληνική γλώσσα, οι αριθμοί αντιστοιχούν σε αριθμούς(ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ)

GLOBO TO ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, εἶναι ἤδη ἔτοιμο!!! (VIDEO)

GLOBO TO ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, εἶναι ἤδη ἔτοιμο!!! (VIDEO)
ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΕΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα...)(Πηγή εἰκόνας:http://1.1.1.1/bmi/4.bp.blogspot.com/)

ΚΡΙΣΗ, Δ.Ν.Τ., ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΜΑΣ.

ΚΡΙΣΗ, Δ.Ν.Τ., ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΜΑΣ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ Μ.Μ.Ε. : Παρακαταθήκη • Μάρτιος - Απρίλιος 2010, τ. 71 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Η ΚΑΛΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

Η ΚΑΛΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!
ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΣΑΤΑΝΟΚΙΝΗΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ-ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ: ΤΣΙΠ, ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ, ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΕΜΒΟΛΙΑ, ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ κ.λ.π. ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΟΙ "ILLUMINATI" ( "ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ" ) ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ"

ΟΙ "ILLUMINATI" ( "ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ" ) ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ"
ΟΙ ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΕΣ ΙΛΟΥΜΙΝΑΤΙ(ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ VIDEO)

Georgia Guidestones: Οι ταφόπλακες της ανθρωπότητας;

Georgia Guidestones: Οι ταφόπλακες της ανθρωπότητας;
ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ: Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΤΑ 500 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ(ΔΗΛ. ΕΞΟΝΤΩΣΗ 6, 5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ). Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά διαβάσετε περισσότερα καί νά δεῖτε σχετικά video

ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ: Ἡ μέ μαθηματική ἀκρίβεια ἐπαλήθευσή τους στήν ἐποχή μας.

ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ: Ἡ μέ μαθηματική ἀκρίβεια ἐπαλήθευσή τους στήν ἐποχή μας.
Τά πρωτόκολλα τῶν σοφῶν τῆς Σιών ἤ πιό γνωστά Πρωτόκολλα τῆς Σιών, εἶναι ἕνα κείμενο ρωσικῆς προέλευσης πού χρονολογεῖται στίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνος καί παρουσιάζει ἕνα ὀργανωμένο σχέδιο κυριαρχίας τῶν Ἐβραίων σέ ὅλο τόν κόσμο!(ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ)

ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΕ ΥΠΑΙΤΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΨΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ.

ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΕ ΥΠΑΙΤΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΨΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ.
Μέ πρόφαση τήν ψεύτικη ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη προωθοῦν (ὁ ΟΗΕ, ἡ GREENPEACE, ἡ διεθνής μασωνία) τήν παγκόσμια κυβέρνηση, τήν παγκόσμια φορολογία καί τήν μείωση τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ.Ἀντίθετα μέ τούς ἰσχυρισμούς τους τά τελευταῖα δέκα χρόνια ἡ θερμοκρασία τοῦ πλανήτη μειώνεται συνεχῶς. ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ.(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα)

Ο Ροκφέλερ αποκάλυψε την απάτη της 9/11 στον Ααρών Ρούσο. Τσιπ, τεχνητή τρομοκρατία, κ..λ.π.

Ο Ροκφέλερ αποκάλυψε την απάτη της 9/11 στον Ααρών Ρούσο. Τσιπ, τεχνητή τρομοκρατία, κ..λ.π.
Σε αυτή τη συνέντευξη, ο Ααρών αποκαλύπτει τρομακτικές πληροφορίες για την 9/11, τη CFR, τό κίνημα «ἀπελευθέρωσης» τῶν γυναικῶν, τη παγκόσμια ελίτ και τη Νέα Παγκόσμια Τάξη.ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ VIDEO(Πηγή εἰκόνας:http://hristospanagia.blogspot.com/2010/07/911.html)

Το λογότυπο (σήμα) του CERN

Το λογότυπο (σήμα) του CERN
ΤΟ 666 ΣΤΟ ΣΗΜΑ ΤΟΥ CERN (Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά περισσότερα)

Πληκτρολογεῖστε ἐδῶ λέξεις ἤ φράσεις τίς ὁποῖες θέλετε νά ἀναζητήσετε σ' αὐτό τό ἱστολόγιο

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ (MP3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 9-05-10.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Watch videos at Vodpod and more of my videos

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. SAINT ISAAK

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ. SAINT ISAAK
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟ ΑΓΙΟ ΙΣΑΑΚ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ πηγη εἰκόνας:http://isaakosyros.blogspot.com/

ΑΓΝΟΤΗΤΑ - ΓΑΜΟΣ

ΑΓΝΟΤΗΤΑ - ΓΑΜΟΣ
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ-ΟΜΙΛΙΕΣ

ΣΥΝ ΘΕῼ
ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ:

1)ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 06-08-2010
ΣΥΝΑΞΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
α)ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ-ΝΕΕΣ ΣΤΙΣ 5. 15. μ.μ.
β)ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ-ΝΕΟΥΣ
ΣΤΙΣ 7.15 μ.μ.

2)ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 07-08-2010
ΣΥΝΑΞΗ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΣ
ΣΤΙΣ 7.15 μ.μ.

3) ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 08-08-10
ΣΥΝΑΞΗ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ, ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ στίς 7.15 μ.μ.

4)ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 21-08-2010 α)ΣΥΝΑΞΗ-ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΣΤΙΣ 5.00 μ.μ.

β)ΣΥΝΑΞΗ-ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΓΙΑ ΑΓΟΡΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΙΣ 5.45 μ.μ.

Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

Υ.Γ. ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΕΣΩ ΑΥΤΟΜΑΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗ ΣΤΟ ΤΗΛ. 2310-233801

ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ! Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ.

«Ἄν δέν σοῦ διαβάσει τήν εὐχή αὐτός (πού τόν ἔλεγε «χαραμοφάη») ἐγώ δέν θά σέ συγχωρήσω».ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ- ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΘΑΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ.- ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ Ἤ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ.

Ήμουν άθεη
(παρμένο από τη Ρωσία)
Επιστροφή από την άλλη ζωή
Ήμουν άθεη και έβριζα πολύ και φοβερά το Θεό. Ζούσα μέσα στη ντροπή και την πορνεία και ήμουν νεκρή στη γη. Όμως ο ελεήμων Θεός δεν άφησε να χαθώ, αλλά με οδήγησε στη μετάνοια.
Στα 1961 αρρώστησα από καρκίνο και ήμουν άρρωστη τρία χρόνια. Δεν έμενα ξαπλωμένη, παρά εργαζόμουνα και έκανα θεραπεία σε γιατρούς, ελπίζοντας να βρω θεραπεία. Τους τελευταίους έξη μήνες είχα τελείως αδυνατίσει, τόσο που ούτε νερό δεν μπορούσα να πιω. Μόλις το έπινα, αμέσως το έκανα εμετό. Τότε με πήγαν στο νοσοκομείο και επειδή ήμουν πολύ ενεργητική κάλεσαν ένα καθηγητή από τη Μόσχα και αποφάσισαν να με χειρουργήσουν.
Μόλις μου άνοιξαν την κοιλιά, αμέσως πέθανα. Η ψυχή μου βγήκε από το σώμα και στέκονταν ανάμεσα σε δύο γιατρούς και εγώ με μεγάλο φόβο και τρόμο κοίταζα την αρρώστια μου. Ολόκληρο το στομάχι μου και τα έντερα μου ήταν προσβεβλημένα από καρκίνο. Στεκόμουνα και σκεπτόμουνα γιατί είμαστε δύο; Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει ψυχή. Οι κομμουνιστές μας φούσκωναν και μας δίδασκαν ότι η ψυχή και ο Θεός δεν υπάρχουν, ότι αυτό είναι μόνο επινόηση των παπάδων για να ξεγελάσουν το λαό και να τον κρατούν σε φόβο για κάτι που δεν υπάρχει.
Διαβᾶστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - π. Σαράντης Σαράντος

jpg_00001946.jpg
Ἕνα ἀπό τά ἁμαρτήματα πού δέν ἐπιτρέπουν στόν ἄνθρωπο νά κοινωνήσει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἶναι οἱ προγαμιαῖες σχέσεις. Ἐπειδή γίνεται κατά κόρον στήν ἐποχή μας, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα θά ἀσχοληθοῦμε λίγο μ’ αὐτό. Ἡ διάπραξη αὐτοῦ τοῦ ἁμαρτήματος καί ἡ μή μετάνοια γιαυτό προκαλεῖ συγκλονισμό στόν ψυχοσωματικό εἶναι τοῦ ἀνθρώπου καί τόν καθιστᾶ ἀνίκανο νά ζήσει τήν Θεία Λειτουργία καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τήν ὁποία μελετᾶμε. Οἱ γονεῖς θά πρέπει νά συμβουλεύουν τά τέκνα τους καί νά τά προφυλάσσουν ἀπ’ αὐτήν τήν θανάσιμη ἁμαρτία (Ἡ ἁμαρτία αὐτή δέν εἶναι ἄλλη παρά ἡ κατ’ ἐξακολούθηση πορνεία). Φθάσαμε νά κάνουμε μόδα καί κατεστημένο τήν πρό τοῦ γάμου πορνεία, νά νυμφευόμαστε καί συγχρόνως νά βαπτίζουμε τόν καρπό τῆς μή εὐλογημένης ἀπό τόν Θεό σχέσης καί νά μήν μᾶς ἐλέγχει καθόλου ἡ συνείδησή μας. Ὅλο αὐτό ὅμως δέν εἶναι παρά μία ἄκρα περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ καί τῶν προδιαγραφῶν πού ἔχει θεσπίσει γιά τόν ἄνθρωπο μέ ὁδυνηρότατες συνέπειες γιά τήν ψυχοσωματική ἰσορροπία τοῦ ἀνθρώπου...Μετά ἔρχονται τά ψυχολογικά προβλήματα, ἡ κατάθλιψη καί τά ψυχοσωματικά ναυάγια...(Σχόλιο π. Σάββα). ΟΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ- Π. ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ: Η συζήτηση πάνω στις προγαμιαίες σχέσεις προκαλεί το ενδιαφέρον όλων μας, μικρών και μεγάλων. Όσο κι αν μερικοί ελαχιστοποιούν τη σπουδαιότητά τους, είναι θέμα κεφαλαιώδες, είναι θέμα ζωής.
Οι θεωρίες, οι αντιλήψεις ή οι επιμέρους ηθικές πρακτικές «του κόσμου τούτου» είναι μεταβλητές και εναλλασσόμενες πάνω σ' όλα τα θέματα, αλλά και στο συγκεκριμένο θέμα των προγαμιαίων σχέσεων. Ο «κόσμος» μαζί με τις θεωρήσεις του μεταβάλλεται άλλοτε προς το καλύτερο και άλλοτε προς το χειρότερο, ανάλογα με σταθμιζόμενους ή μη παράγοντες, συνειδητούς ή ασυνείδητους.
...
Ποτέ η Ορθόδοξη Εκκλησία μας στη μακρά ενδοκοσμική προσφορά αγωγής Της δεν καταπίεσε τα μέλη Της για να εφαρμόσουν αναγκαστικά τις οδηγίες Της. Οι άγιες επιταγές Της είναι συνυφασμένες με την ελευθερία της αγίας Οικονομίας, η οποία απορρέει από τα αρχέγονα οικονομικά σχέδια της Παναγίας Τριάδας.
...
Η αλληλοδιάδοχη εναλλαγή ερωτικών συντρόφων υποβιβάζει τον άνθρωπο από πρόσωπο σε αριθμητική μονάδα πανομοιότυπων αντικειμένων που χρησιμοποιούνται, ας πούμε, ερωτικά απ' τον ένα ή από τον άλλο και ύστερα απορρίπτονται στη λήθη και στην απονιά και στις περισσότερες φορές και στο μίσος.
Η σύγχρονη ψυχολογία του βάθους τονίζει ότι όλες μας οι εμπειρίες ποτέ δεν λησμονιούνται ολοκληρωτικά. Απωθούνται στο υποσυνείδητο και έρχονται στην επιφάνεια όταν οι συνειρμοί ή οι συνθήκες το ευνοήσουν. Μια τέτοια εμπειρία με όλους τους ερωτικούς κραδασμούς, με όλες τις προσπάθειες για επιτυχία και για μοναδικότητα, δεν είναι δυνατόν η ψυχή του νέου ή της νέας να τη λησμονήσει. Πολλές φορές οι κοπέλλες ή τα αγόρια να θυμούνται μια παλιά «άτυχη» ερωτική τους σχέση και χαίρονται για τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος, αλλά και  βαρύτατα μελαγχολούν για την ατυχή κατάληξη.
...
Διαβᾶστε περισσότερα...

Π. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΦΕΡΩΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (Πηγή φωτογραφίας : http://www.rel.gr/photo)

ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ)

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ!

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ!
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ (Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά βρεῖτε Ὀρθόδοξα κείμενα γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ζωή μας.

ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΟ ΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

ΒΙΒΛΙΑ

1)ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ
Β΄ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2009.

2)ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΤΟΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009.

3)
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ (ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)
ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ , ΚΕΡΑΣΙΑ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2010.


ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΩΝ: 6947612075
E-mail: PanagiaTheotokos@gmail.com

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

ΕΝ ΕΣΟΠΤΡΩ. Οἱ περισσότερες ἁγιογραφίες εἶναι ἀπό τό Ἱ. Ἡσ. «Ἡ Ἀνάστσις τοῦ Χριστοῦ-Ἐμμαούς» Λαγκαδᾶ

Ετικέτες

HOLY LAND, SINA, EGYPT. ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ, ΣΙΝΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Η λίστα ιστολογίων μου

Πόση ὥρα βλέπετε τηλεόραση καθημερινά;

Τί βλέπετε στήν τηλεόραση

Αναγνώστες

ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ:

Ἐπισκέπτες ἀπό 28-12-09

free counters

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ


View My StatsLocations of visitors to this page

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
«ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΧΡΙΣΤῼ Τῼ ΘΕῼ ΠΑΡΑΘΩΜΕΘΑ». ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΕΥΧΕΣΘΕ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ.